Łowiectwo a konie

[secesjonista]

"Wysokości w kłębie koni mieściła się w granicach 120 a146 cm. Były to więc zarówno osobniki niskie, jak i wysokie. Występowanie dwóch form wielkościowych konia odnotowano także w materiale pochodzącym z innych

stanowisk (...)

Autor opracowania wspomnianego materiału osteologicznego sugerował istnienie dwóch form koni. Pierwszą,

mniejszą o pokroju tarpana, wiązał ze zwierzętami żyjącymi dziko i będącymi obiektami łowów, a większą zbliżoną wielkością do koni arabskich, ze zwierzętami hodowlanymi (...)

Z analizy materiałów osteologicznych ze stanowisk zlokalizowanych we wschodniej Polsce i datowanych na

średniowiecze wynika, że wysokie odsetki kości konia powyżej 10%, współwystępowały z dużą liczbą szczątków zwierząt dzikich (KRUSZEWSKA 1998). Zdaniem autorki badań stan rzeczy wskazuje na odławianie dzikich koni. Analogiczną korelację wysokich odsetków w kości konia i zwierząt dzikich stwierdzono także na omawianej osadzie, co może sugerować, że przynajmniej część pozostałości koni tu znalezionych należały do zwierząt dziko żyjących. Użytkowane mogły być także osobniki oswojone, a nie w pełni udomowione".

/J. Piątkowska-Małecka, A. Gręzak "Konsumpcja mięsa na wczesnośredniowiecznej osadzie Bródno Stare, stan. I", "Światowit: rocznik poświęcony archeologii przeddziejowej i badaniom pierwotnej kultury polskiej i słowiańskiej", 4 (45), Fasc. B, 2002, s. 72/

Z literatury:

H. Kobryń "Zmiany niektórych cech morfologicznych konie w świetle badań kostnych materiałów wykopaliskowych z obszaru Polski"

M. Kruszewska "Koń w polskim średniowieczu - studium archeozoologiczne"

(praca magisterska w IA UW)