Wasze ulubione cytaty i sentencje

[euklides]

Tak z ciekawości: to zabili wreszcie Polacy swego króla czy nie, bo to co napisał nie pasuje to do powszechnej definicji prawdomówności.

Nie wiem gdzie on to napisał i o co tam chodziło, szukałem tytułu Ecrasons l’Infamie i nie znalazłem. Pewnie chodziło o zamach na Stanisława Augusta Poniatowskiego z 3.XI.1771r.

Wolter był wybitnym umysłem, atoli jego niechęć do Kościoła rzymskiego sprawiała, że popadał w przesadę. W Konfederacji Barskiej widział jedynie przejaw katolickiego fanatyzmu, upadek Rzymu wiązał z liczbą mnichów,

Ja z kolei uważam za bardzo wielką przesadę jeżeli oskarża się go o niechęć do Kościoła. Co najwyżej można go uznać za gallikanina, ale i to nie do końca. Przypomnę, że gallikanizm był to pewien ruch, również we francuskim kościele, który odmawiał papieżowi prawa do ingerowania w sprawy doczesne królestwa, nie podważając w niczym jego autorytetu w sprawach religijnych. Pojawił się już w średniowieczu ale wyraźnie ujawnił się w latach 1560-tych, kiedy to parlament francuski uznał że 24 artykuły soboru trydenckiego są sprzeczne z prawami królestwa. Odtąd parlament stał się zdecydowanie gallikański. Początkowo nie powodowało to żadnych problemów. Trzeba było na nie poczekać do XVIII wieku, kiedy to papież wydał bullę Unigenitus. Od razu została nieprzychylnie przyjęta przez parlament i rozpoczęły się zbędne dyskusje. Prawdziwe jednak problemy pojawiły się, po śmierci wszechwładnego ministra, kardynała Fleury, w 1743 roku. Arcybiskupem Paryża został wówczas nieprzejednany duchowny, Beaumont, bezkompromisowy zwolennik Unigenitus. Spory z parlamentem przybrały wówczas na sile i zaczęły zagrażać spokojowi publicznemu. Ani król ani rząd nie mogli ich w żaden sposób uspokoić. Wolter był powiązany poprzez klan d’Argenson z kołami rządowymi i atakował wszystkie strony tej awantury słowami i zwrotami jakie w tych awanturach były powszechnie stosowane. Stąd pewne jego wypowiedzi można uznać za antykościelne, ale nie oszczędzał również drugiej strony sporu, parlamentu. W końcu tych awantur wszyscy mieli dosyć, nawet papież. Beaumont został przez niego odwołany ze stanowiska arcybiskupa Paryża, król natomiast rozwiązał parlament, zresztą ku radości Woltera, który właśnie w związku z tym wypowiedział owo zdanie które mnie rozbawiło, że na początku panowania Ludwika XVI „Francja stanęła u progu mądrego i szczęśliwego panowania”, bowiem owo zarządzenie królewskie nic nie dało i parlament w praktyce nadal istniał. Na ostateczną jego likwidację trzeba było jeszcze poczekać do rewolucji, kiedy to 6.X.1790r Zgromadzenie Narodowe uchwaliło odpowiednią ustawę, która później została poparta gilotyną. Trzeba zresztą dodać, że Wolter w najmniejszym stopniu nie popierał ani schizmy, ani herezji. Gallikański zaś parlament cały czas ścigał zarówno wszelkie próby schizmy jak i przypadki nieposłuszeństwa papieżowi, nawet w czasie tych sporów.

sądził że caryca Katarzyna krzewi w swym imperium tolerancję, baa - sugerował by poszerzyła owe imperium o inne kraje...

Caryca Katarzyna miała zwolenników i między Polakami. W końcu taka Targowica nie wzięła się z powietrza.

To że pisywał (anonimowo) paszkwile antypolskie za pieniądze władców pruskich i rosyjskich nie do końca mieści się w pojęciu "prawdomówność".

A jednak istnieje, bynajmniej nie anonimowe, oświadczenie Stanisława Leszczyńskiego, poświadczone przez hrabiego de Tressan. Wątpię by Leszczyński poręczał wiarygodność tego co Wolter pisze o Polsce gdyby chodziło o jakieś paszkwile.

[secesjonista]

Swego czasu gen. Tadeusz Tuczapski (będąc szefem Obrony Cywilnej Kraju) stwierdzając niedostatki w zabezpieczeniu potencjału ludnościowego w zakresie budowy schronów dla ludności cywilnej, miał na odprawie SG zwrócić się do gen. Jaruzelskiego:

"Panie generale, trzeba dać więcej na Obronę Cywilną, żeby można było wybudować dobry, porządny bunkier, zamknąć w tym bunkrze stu Polaków, takich jebaków z prawdziwego zdarzenia i dwieście kobiet, żeby odbudować naród polski".

/za; M. Prządek "Dzwon na trwogę", "Stolica", nr 3, marzec 2014/

[secesjonista]

Takie typowe dla życia religijnego w USA:

"Ojciec uważał, że metodyści to baptyści, którzy potrafią czytać".

/w filmie "Rzeka życia" R. Redforda, powstałym na podstawie książki N. Macleana "A River Runs Through It and Other Stories"/

[secesjonista]

Leon Schiller objął dyrekcję Teatru Polskiego po Arnoldzie Szyfmanie, nie na długo zresztą. Szybko został zdymisjonowany, dodatkowo odebrano mu stanowisko rektora PWST. Swoją sytuację podsumował słynnym:

"Myśmy upaństwowili fabryki i kopalnie, myśmy ziemię rozdali chłopom, myśmy mnie wyrzucili z teatru".

/za: D. Sosnowska "Królowe PRL - sceniczne wizerunki Ireny Eichlerówny, Niny Andrycz i Elżbiety Barszczewskiej jako model kobiecości", praca doktorska pod kierunkiem dra hab. Wojciecha Dudzika, prof. UW/

[secesjonista]

Cokolwiek nietrafiona myśl...

Samuel Johnson powiedział:

"... gotów jestem kochać cały rodzaj ludzki, z wyjątkiem Amerykanów (...) Panie, oni są rasą skazańców i powinni nam okazywać wdzięczność za cokolwiek, na co im pozwalamy, oprócz powieszenia".

/za: N. Ferguson "Imperium. Jak Wielka Brytania zbudowała nowoczesny świat", Kraków 2013, s. 130/

[euklides]

Lekarz Ludwika XV, widząc z jaką szybkością zmieniają się panienki u boku króla, ostrzegł go:

- Wasza Królewska Mość zbyt często uprawia miłość.

król: Przecież sam mówiłeś że jeżeli nie biorę afrodyzjaków to mogę ją uprawiać kiedy tylko zechcę i tak długo jak mi się to będzie podobało.

lekarz: Zmiany są gorsze od afrodyzjaków.

Ten dialog przytoczył Duc de Castries w książce "La Pompadour"

Edytowane 18 Sierpień 2014 przez euklides

[secesjonista]

Dyrektor szkoły w Westminsterze Rutherford (u schyłku XIX w.) wykładający grekę, i oczywiście święcie przekonany o wyższości tejże nad jakimkolwiek innym przedmiotem, zwykł powiadać:

"Sądziłem, że ludzie rodzą się, znając datę bitwy pod Leuktrami!".

[secesjonista]

Po śmierci autora "Wojny światów", poeta Philip Larkin , autor m.in. zbioru ""High Windows"" (: nie dla dzieci i młodzieży!), w liście do Kingsleya Amisa, wystawił Wellsowi takie oto epitafium:

"Nie umiał drań pisać, nie umiał drań myśleć, umiał za to pisać drańsko dobre drańskie romanse naukowe, drań jeden".

[secesjonista]

Starając się zgłębić (na razie z marnym skutkiem) pewne elementy dawnej estetyki japońskiej, tak by móc zrozumieć wyodrębnienie się hokku z haikai no renga i jak na końcu mamy haiku, natrafiłem na koncepcję "iki". Japoński filozof - Shuzo Kuki poświęcił jej swój esej zatytułowany "Istota iki" z 1926 roku. Iki nie znajduje odpowiednika w naszej kulturze, jednym z jej elementów jest: "hardość", która została objaśniona takim powiedzeniem:

"Nie jest cnotą posiadanie pieniędzy po nocnej hulance".

Ciekawe, kto z naszego kręgu kulturowego wpadłby na pomysł "ożenienia" hardości z hulanką?