Czy bogowie Greccy i Egipscy, jako ludzie żyli na ziemi?

[mironi]

Biorąc pod uwagę 3 okresy wierzeń, możemy powiedzieć że;

byli Egipscy Bogowie

potem był Faraon,

a potem byli bogowie Greccy.

Egipscy Bogowie

np.

Amon

Mąż Mut. Ojciec Chonsu. Tebańskie bóstwo wiatru i władca powietrza. Przedstawiany z głową barana lub w czapce z dwoma piórami. Czciciele budowali mu ogromne, kamienne świątynie

Anubis

Bóg zmarłych, prowadził ich dusze na sąd. Czuwający nad mumifikacją, opiekun grobów. Wyobrażany z głową szakala lub jako szakal. Głównym ośrodkiem kultu mieścił się w Kynopolis.

Apis

Bóg-byk, łączony z Ptahem i Ozyrysem. Czczono go w Memfis. W Sakkara znajduje się cmentarzysko memfickich Apisów, tzw. Serapeum.

Aton

Widzialny przejaw boga Re. Tarcza słoneczna. Przedstawiany jako dysk słoneczny z promieniami zakończonymi dłońmi. Ośrodek jego kultu znajdował się w Achetatonie (dzisiaj: Tell el-Amarnie)

Faraon,

Faraon był bogiem na ziemi, czyli królem; należał do niebios i był pośrednikiem pomiędzy poddanymi a panteonem. Faraon to wcielenie Pana Niebios Horusa, przedstawianego w postaci sokoła z rozpostartymi skrzydłami, a później również synem boga

bogowie Greccy.

np.

Zeus - bóg bogów

Hera - bogini małżeństwa

Posejdon - bóg morza

Hestia - bogini domowego ogniska

Hades - bóg zmarłych

Demeter - bogini urodzaju

Apollo - bóg sztuki

Artemida - bogini łowów

Afrodyta - bogini piękności

W mym pytaniu chodzi o następującą kwestię:

Faraon wiem że nie był do końca fantazją, bo żył naprawdę na ziemi, tyle że błędnie uważano go za Boga. Jednak nie wiem jak było w przypadku bogów Egipskich, i bogów Greckich?

Czy ich postacie całkowicie wymyślono czy może osoby te myślano że naprawdę żyły na ziemi, a może nawet naprawdę te osoby żyły na ziemi i jakieś tam dowody tego istniały, ( tyle że oczywistym jest fakt, iż bogami nie byli a tylko ludźmi ).

Dziękuję za opinie.

[Widłobrody]

Czy ich postacie całkowicie wymyślono czy może osoby te myślano że naprawdę żyły na ziemi,

Historyczność Solona czy Aleksandra Macedońskiego, którym oddawano cześć boską, raczej nie budzi wątpliwości.

[mironi]

Historyczność Solona czy Aleksandra Macedońskiego, którym oddawano cześć boską, raczej nie budzi wątpliwości.

Bardzo dziękuję Widłobrody za opinie, jednak proszę o jaśniejsze odpowiedzi bo mam zbyt wielkie zaległości by móc domyślić się właściwy sens Twej odpowiedzi.

Dziękuję.

Edytowane 3 Listopad 2011 przez mironi

[Widłobrody]

I w Egipcie i w Grecji czczono wiele bóstw. Podałem dwa przykłady, gdy uznano za boskie postaci historyczne. O to się, wedle mego zrozumienia, pytałeś. Czy było tak samo z dwunastką olimpijczyków lub wierchuszka egipską? Na ten temat historia milczy. Biorąc pod uwagę, ze ich początki miały nastąpić w przeszłości dalekiej i nieokreślonej, raczej historycznymi postaciami nie były.

[mironi]

I w Egipcie i w Grecji czczono wiele bóstw. Podałem dwa przykłady, gdy uznano za boskie postaci historyczne. O to się, wedle mego zrozumienia, pytałeś. Czy było tak samo z dwunastką olimpijczyków lub wierchuszka egipską? Na ten temat historia milczy. Biorąc pod uwagę, ze ich początki miały nastąpić w przeszłości dalekiej i nieokreślonej, raczej historycznymi postaciami nie były.

Bardzo dziękuję Widłobrody. Teraz wszystko robi się jasne.

Zatem czy mogę wysunąć następujący wniosek?:

Zarówno w przypadku bogów Greckich jak i Egipskich, można znaleźć postacie bogów którzy byli zarówno osobami ( postaciami ) żyjącymi kiedyś na ziemi ( boskie postacie historyczne )

jak i możemy znaleźć innych bogów których postacie nigdy nie żyły na ziemi.

Tutaj od razu mam pytanie :

czy tamtejsze pokolenia oddające się tym wierzeniom wiedzieli o tych faktach,

czy może myśleli że wszystkie powyższe boskie postacie żyły kiedyś na ziemi.

Mam tez inne pytanie. Czy zdarzyło się w którymś z powyższych wierzeń że w trackie jak żyła na ziemi jakaś z opisanych postaci ( bogów ), lud już uważał postać tę nie za osobę ale za swego boga ( np. jak to się miało w przypadku Faraona )

Dziękuję.

Edytowane 3 Listopad 2011 przez mironi

[puella]

Czy ich postacie całkowicie wymyślono czy może osoby te myślano że naprawdę żyły na ziemi, a może nawet naprawdę te osoby żyły na ziemi i jakieś tam dowody tego istniały, ( tyle że oczywistym jest fakt, iż bogami nie byli a tylko ludźmi ).

Nie wiem, czy do końca rozumiem, ale że niby Ozyrys, Apis, Wenus, Jowisz, Janus, Dionizos i kto tam jeszcze mieli fizycznie istnieć na ziemi? : )

Mnie tam w szkole inaczej uczono. Analizowaliśmy rozwój wierzeń poprzez fetyszyzm, totemizm, animizm, manizm dla przykładu.

Po coś tych bogów wymyślono...

Z doskoku jestem, więc tyle na razie.

Pozdrawiam.

[Amica]

Zależy o co Ci chodzi? o wiarę czy o fakty? Jeśli o to pierwsze wystarczy zapoznać się ze stosunkiem Greków do mitów, a to nie jest łatwe zadanie. Może pomoże Ci ta strona http://books.google.com/books?id=EpbZLRPGgBsC&printsec=frontcover&hl=pl&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false

Jeżeli chodzi o aspekt faktów to raczej żadnych dowodów nie znajdziesz, zresztą jak w przypadku każdej religii chyba nie oto tutaj chodzi

Edytowane 3 Listopad 2011 przez Amica

[Widłobrody]

Zarówno w przypadku bogów Greckich jak i Egipskich, można znaleźć postacie bogów którzy byli zarówno osobami ( postaciami ) żyjącymi kiedyś na ziemi ( boskie postacie historyczne )

jak i możemy znaleźć innych bogów których postacie nigdy nie żyły na ziemi.

Tutaj od razu mam pytanie :

czy tamtejsze pokolenia oddające się tym wierzeniom wiedzieli o tych faktach,

czy może myśleli że wszystkie powyższe boskie postacie żyły kiedyś na ziemi.

Mam tez inne pytanie. Czy zdarzyło się w którymś z powyższych wierzeń że w trackie jak żyła na ziemi jakaś z opisanych postaci ( bogów ), lud już uważał postać tę nie za osobę ale za swego boga ( np. jak to się miało w przypadku Faraona )

Starożytni nie tyle wierzyli w bogów, co wierzyli bogom. Bardziej niż kwestia, jak to z nimi było/jest na prawdę, interesował ich sprawa, jak mogą bogowie im pomóc/zaszkodzić i co zrobić by pomogli, nie szkodzili.

W okresie hellenistycznym mamy wśród filozofów teorie o tym, że wszyscy bogowie, to postacie historyczne, którym z czasem zaczęto oddawać cześć boską.

Co do uznania bogiem za życia, to były też takie przypadki. W przypadku cesarzy rzymskim nawet częste.

Czy wiedziano, że Aleksander Macedoński był postacią historyczną? Bez wątpienia. Czy widziano różnice między nim a np. Zeusem, którego daty urodzenia, w przeciwieństwie do pierwszego, nie znano? Zapewne tak. Jak patrzono na Solona czy Likurga? Widziano tu różnicę miedzy nimi a np. Dionizjosem czy Heraklesem? Nie wiem.

Warto tu pamiętać, że wtedy nie było tak wyraźnej bariery miedzy bogiem a człowiekiem. Bóg nie był wieczny ani wszechmocny. Można go było utrącić. Do tego byli bogowie silniejsi i słabsi. I człowiek mógł zostać bogiem.

Można ułożyć drabinę: Zeus, Apollo, Dionizjos, Herakles, Likurg, Aleksander.

Edytowane 4 Listopad 2011 przez Widłobrody

[mironi]

Dziękuję Wszystkim, i Tobie Widłobrody, bo wszystko robi się jaśniejsze

Zatem ludzie stworzyli sobie tych bogów opierając się o postacie rzeczywiste.

A mnie czasem wydawało się że chodziło o mity czyli krótko mówiąc bajki, ( bo z tego co wiem w mitach można było pisać największe bajki, byle byłyby ciekawe i ludziom się podobały )

Odnoszę też wrażenie że bierze się pod uwagę tylko bogów jakich wypisałem, ale mnie chodzi o wszystkich czyli:

Bogowie greccy

Zeus - bóg bogów

Hera - bogini małżeństwa

Posejdon - bóg morza

Hestia - bogini domowego ogniska

Hades - bóg zmarłych

Demeter - bogini urodzaju

Apollo - bóg sztuki

Artemida - bogini łowów

Afrodyta - bogini piękności

Hefajstos - bóg ognia

Ares - bóg wojny

Atena - bogini mądrości

Dionizos - bóg wina

Persefona - bogini kiełkującego ziarna

Hebe - bogini młodości

Helios - bóg słońca

Selene - bogini księżyca

Eos - bogini jutrzenki

Iris - bogini tęczy

Eris - bogini niezgody

Eros - bóg miłości

Ejlejtyja - bogini rodzących kobiet

Hermes - posłaniec bogów

Nike - bogini zwycięstwa

Temida - bogini sprawiedliwości

Tyche - bogini szczęścia

Tanatos - bóg śmierci

Hekate - bogini mroku

Pan - bóg pasterzy

Asklepios - bóg medycyny

Nemezis - bogini doli

Hypnos - bóg snu

Eol - bóg wiatrów

Boreasz - bóg wiatru północnego

Zefir - bóg wiatru wschodniego

Notos - bóg wiatru południowego

Euros - bóg wiatru zachodniego

Amfitryta - bogini morza

Charyty - boginki wdzięku

Muzy - boginki sztuki

Mojry - boginki przeznaczenia

Hory - boginki pór roku

Nimfy - boginki przyrody

Chloris - bogini kwiatów

Enyo - bogini wojny

Syleni - bogowie przyrody

http://www.sciaga.pl/tekst/32248-33-bogowie_greccy

Bogowie Egipscy

Amon

Mąż Mut. Ojciec Chonsu. Tebańskie bóstwo wiatru i władca powietrza. Przedstawiany z głową barana lub w czapce z dwoma piórami. Czciciele budowali mu ogromne, kamienne świątynie

Anubis

Bóg zmarłych, prowadził ich dusze na sąd. Czuwający nad mumifikacją, opiekun grobów. Wyobrażany z głową szakala lub jako szakal. Głównym ośrodkiem kultu mieścił się w Kynopolis.

Apis

Bóg-byk, łączony z Ptahem i Ozyrysem. Czczono go w Memfis. W Sakkara znajduje się cmentarzysko memfickich Apisów, tzw. Serapeum.

Aton

Widzialny przejaw boga Re. Tarcza słoneczna. Przedstawiany jako dysk słoneczny z promieniami zakończonymi dłońmi. Ośrodek jego kultu znajdował się w Achetatonie (dzisiaj: Tell el-Amarnie)

Atum

Jeden z najstarszych bogów. Bóg zachodzącego słońca, często czczony jako Re-Atum. Stwórca bogów, świata i ludzi. Poświęcone mu były: lew, ihneuom, wąż. Czczony w Heliopolis.

Bastet

Bogini muzyki i zabawy. Utożsamiana później z wieloma innymi boginiami. Przedstawiana z głową kotki lub jako kotka.

Bes

Bóg urodzin, małżeństwa, tańców i wesołości. Był brzydki, miał pokręcone kończyny, garbate plecy i zwisający język.

Chepre

Prabóg. Stwórca bóstw.

Chnum

Bóg-stórca. Opiekun wylewów Nilu. Przedstawiany w postaci barana lub mężczyzny z jego głową, kształtującego na kole garnarskim istotę ludzką.

Chonsu

Bóg księżyca. Syn Amona i Mut, z którymi tworzył triadę. Wyobrażany z głową zwieńczoną tarczą księżyca lub jako dziecko z warkoczem.

Hapi

Jeden z czterech synów Horusa. Geniusz Nilu i praoceanu.

Hathor

Bogini miłości, nieba, później bóstwo muzyki i tańca. W Tebach była uważana za boginię zmarłych. Patronka obcych ziem. Wyobrażana w postaci krowy lub tylko z rogami i dyskiem słonecznym między nimi. Jej atrybutem był sistrum. Utożsamiania często z Izydor

Horus

Syn Izydy i Ozyrysa. Opiekun monarchii egipskiej, panujący utożsamiał się z nim i przyjmował jego imię. bóg nieba, w zależności od kolejnej hybostazy syn Re lub Ozyrysa. Czczony pod postacią sokoła lub z głową sokoła zwieńczoną tarczą słoneczną oraz jako dziecko z palcem w ustach.

Izyda

Żona i siostra Ozyrysa. Początkowo czczona jako wzorowa żona i matka (jej synem był m.in. Horus), później jako władczyni nieba i ziemi. Opiekunka władzy królewskiej, magii i czarów, później utożsamiana z Hathor lub Bastet. Przedstawiana z rogami krowy i tarcza słoneczną między nimi, z berłem w dłoni lub znakiem anch, symbolem życia, często z Horusem na kolanach.

Maat

Córka Re. Bogini prawdy i sprawiedliwości. Uosobienie ładu we wszechświecie, ustalonego po stworzeniu świata. Przedstawiana w postaci siedzącej, z piórem strusim na głowie.

Min

Bóstwo płodności i urodzaju. Procesje ku jego czci rozpoczynały okres żniw. Pan wschodnich pustyń, stąd uważany za opiekuna karawan przemierzających drogę z Koptos nad Morze Czerwone.

Nechebet

Bogini-sęp. Opiekunka Górnego Egiptu i jego władcy.

Neftyda

Opiekuńcza bogini zmarłych

Neit

Lokalna bogini wojny, władczyni morza.

Nut

Córka Szu (powietrza) i Tefnut (wilgoć). Siostra i małżonka Geba. Matka Słońca, które co wieczór połykała i co rano wydawała na świat. Matka Seta, Ozyrysa i Izydy. Wyobrażana w postaci kobiety wygiętej w łuk i dotykającej rękami ziemi.

Ozyrys

Syn Geba (ziemi) i Nut (nieba). Brat i wróg Seta. Brat i mąż Izydy, ojciec Hornusa. Umierający (zabijany przez swojego brata - Seta) i zmartwychwstający bóg, decydujący o życiu i wegetacji, najwyższy sędzia zmarłych. Ukazywany w postaci mumii, z berłem i biczem w rękach. Główne ośrodki kultu to Abydos i wyspa File.

Ptah

Mąż Sachmet. Bóg miasta Memfis i stwórca świata. Patron rzemiosła, sztuki i artystów. Wyobrażany jako człowiek z ogoloną głową i berłem w dłoni. Świętym zwierzęciem przypisywanym Ptahowi był Apis.

Re

Albo: Ra. Ubóstwione Słońce. Stwórca świata i pan ładu we wszechświecie. Władca bogów, ludzi i państwa zmarłych. Utożsamiano z nim wielu bogów egipskich wyniesionych ze względów politycznych do bóstw naczelnych. Symbolem Re był obelisk.

Sachmet

Małżonka Ptaha. Egipska bogini-lwica. Bóstwo chorób i wojny. Jej kapłani tworzyli jedno z najstarszych zrzeszeń lekarzy i weterynarzy.

Set

Albo: Seth. Syn Geba (ziemi) i Nut (nieba). Brat i wróg, także zabójca Ozyrysa. Prowadził wojnę o tron Egiptu z jego synem, Horusem. Bóg burzy i pustyni. Przyniósł zło. Przedstawiany jako niezidentyfikowane zwierzę.

Sobek

Bóg krokodyl. Opiekun terenów obfitujących w wodę.

Szu

Bóg swietlistej atmosfery, wypełniającej przestrzeń między niebem, z ziemią.

Tefnut

Bogini wilgoci, jako kosmicznego elementu koniecznego do powstania życia

Tot

Albo: Thot. Bóg księżyca i władca czasu. Bóstwo mądrości i nauki. Wynalazca pisma i opiekun pisarzy. Uważany za posłańca bogów. Przedstawiano jako ibis lub w postaci ludzkiej z głową ibisa albo pawiana. Główny ośrodek kultu to Hermopolis Magna.

http://www.sciaga.pl/tekst/42529-43-bogowie_egipscy

Edytowane 4 Listopad 2011 przez mironi

[Widłobrody]

Zatem ludzie powymyślali tych bogów opierając się o postacie rzeczywiste.

Takiego wniosku bym nie wyciągał.

Wiele z nich to personifikacje zjawisk, cech. Burza, wojna miłość, zemsta, słońce itd.

A mnie czasem wydawało się że chodziło o mity czyli krótko mówiąc bajki, ( bo z tego co wiem w mitach można było pisać największe bajki, byle byłby ciekawe i ludziom się podobały )

Mit a bajka to nie to samo.

Mit - powieść o otaczającym ludzkość świecie, opisująca historię bogów, zjawisk paranormalnych , demonów, legendarnych bohaterów oraz historię stworzenia świata i człowieka. Próbowała ona wyjaśnić odwieczne zagadnienia dotyczące bytu ludzkiego, mistyki, życia i śmierci, dobra i zła, jak również istnienie zjawisk przyrody (np. pory roku, piorun). Z religiologicznego punktu widzenia mit, obok świętych ksiąg jest teologicznym uzasadnieniem przedmiotu wiary religijnej.

Bajka – krótki utwór literacki zawierający morał (pouczenie), może być wierszowany lub żartobliwy. Morał może znajdować się na początku lub na końcu utworu albo wynikać z jego treści. Istotną cechą bajki jest alegoryczność. Bohaterami bajek mogą być ludzie, a także zwierzęta, przedmioty i zjawiska, które uosabiają typy ludzkie, cechy charakteru lub przeciwstawne poglądy i stanowiska.

Edytowane 4 Listopad 2011 przez Widłobrody

[puella]

Starożytni nie tyle wierzyli w bogów, co wierzyli bogom. Bardziej niż kwestia, jak to z nimi było/jest na prawdę, interesował ich sprawa, jak mogą bogowie im pomóc/zaszkodzić i co zrobić by pomogli, nie szkodzili.

[...]

Warto tu pamiętać, że wtedy nie było tak wyraźnej bariery miedzy bogiem a człowiekiem. Bóg nie był wieczny ani wszechmocny. Można go było utrącić. Do tego byli bogowie silniejsi i słabsi. I człowiek mógł zostać bogiem.

Można ułożyć drabinę: Zeus, Apollo, Dionizjos, Herakles, Likurg, Aleksander.

To, że wierzenia starożytnych "interesowne były" to fakt, ale ta "interesowność" wynikała z wiary w moc sprawczą bogów, którzy są w stanie zapewnić wiele-wystarczy odpowiednio o nich dbać (rytuały). Bogowie, przypisani swoim "dziedzinom", według mnie w tych dziedzinach wszechmocni byli-inaczej nie mieli by mocy sprawczej, a więc byli by niepotrzebni. Dlaczego starożytni byli tak zabobonni, dlaczego tak wierzyli wróżbom? Po co dbać o bogów, którzy wszechmocni (na okreslonym poletku) nie sa? Hobbistycznie? ; )

Człowiek mógł stać się bogiem, ale nie sam z siebie-wykorzystywano wszak wiarę w moc bogów, szukano znaków boskich, koligacji rodzinnych. No i byle kto bogiem zostać nie raczej nie mógł.

Ale mogę się mylić-jakby co sprowadzicie z manowców niedobrych.

Pozdrawiam.

Edytowane 4 Listopad 2011 przez puella

[mironi]

Mit a bajka to nie to samo.

powieść o otaczającym ludzkość świecie

okazały się bajką

opisująca historię bogów,

okazały się bajką

zjawisk paranormalnych

okazały się bajką

demonów, legendarnych bohaterów

okazały się bajką

oraz historię stworzenia świata i człowieka.

okazały się bajką

Próbowała ona wyjaśnić odwieczne zagadnienia dotyczące bytu ludzkiego, mistyki, życia i śmierci, dobra i zła, jak również istnienie zjawisk przyrody (np. pory roku, piorun).

okazały się bajką

Głównie chyba chodzi o to że jak jak źródła podają, wszyscy ludzie wierzyli w te bajki,

ale mam pytanie czy naprawdę ludzie wierzyli w te MITY? czy tylko natrafiłem na błędne źródła.

A drugie pytanie czy we współczesnych religiach istnieją mity?

Edytowane 4 Listopad 2011 przez mironi

[Widłobrody]

czy naprawdę ludzie wierzyli w te MITY? czy tylko natrafiłem na błędne źródła.

Czy wszyscy? Pewnie nie. Do czasów archaicznych chyba potwierdzenia w źródłach pisanych nie ma, ale z okresu klasycznego i hellenistycznego mamy pisma filozofów sceptycznych.

A drugie pytanie czy we współczesnych religiach istnieją mity?

Znasz mit o Jezusie z Nazaretu i jego zmartwychwstaniu? Sporo ludzi obecnie w niego wierzy.

okazały się bajką

Używasz terminu bajka w znaczeniu - ja w to nie wierzę. Nie w znaczeniu rodzaju literackiego.

Edytowane 4 Listopad 2011 przez Widłobrody

[puella]

"Głównie chyba chodzi o to że jak jak źródła podają, wszyscy ludzie wierzyli w te bajki,

ale mam pytanie czy naprawdę ludzie wierzyli w te MITY? czy tylko natrafiłem na błędne źródła."

Nie wiem czy osoba wierzącą jesteś, ale wiara ma to do siebie, (jak sama nazwa wskazuję), ze bierze się ją właśnie na wiarę. Mi nie trza udowodnienia, że moi bogowie istnieją-wierzę.

Komuś dla przykładu mogłabym powiedzieć (nie wiem po co, ale to tylko przykład), że bogowie chrześcijaństwa to bajki, ktoś by mi odpowiedział, że mało go to interesuje, bo on w nich wierzy-i koniec tematu.

[mironi]

Komuś dla przykładu mogłabym powiedzieć (nie wiem po co, ale to tylko przykład), że bogowie chrześcijaństwa to bajki, ktoś by mi odpowiedział, że mało go to interesuje, bo on w nich wierzy-i koniec tematu.

Poruszyliśmy temat wierzenia w coś lub nie wierzenia.

Z racji tego, chciałbym zadać pewne pytanie, ale troszku mijać będzie się ono z tematem, a z kolei nie chce zakładać osobnego wątku dlatego proszę o opinię tutaj.

Otóż czy można nazwać czasy tworzenia się religii Chrześcijańskiej, ( Katolickiej, a raczej Rzymsko-Katolickiej ) czyli dokładnie czasy w których żył Pan Jezus na ziemi, że były to czasy ZACOFANIA?

Czy tamto pokolenie było ZACOFANE?

Chodzi o prawidłowość poprawnego określenia zarówno pod względem gramatycznym,

jak i pod względem prawdy historycznej.

Dziękuję.