Memorandum rządu Mikołajczyka z 7 X 1943 na konferencję w Moskwie

[Wolf]

W X 1943 ekipa premiera Stanisława Mikołajczyka przygotowała stanowisko jakie zgodnie z jego oczekiwaniami mają prezentować Anglosasi (Brytyjczycy i Amerykanie) m.in na konferencji szefów dyplomacji 4 alianckich mocarstw w Moskwie.7 X 1943 premier Mikołajczyk przesłał A.Edenowi(ministrowi spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii) memorandum ,które stwierdzało że polski rząd emigracyjny :

1.Może polegać na całkowitym poparciu ze strony ludności w kraju oraz Polaków za granicą.

2.Obserwuje z głębokim zadowoleniem rozwój współpracy pomiędzy Wielką Brytanią i Stanami Zjednoczonymi i wierzy ,iż oba te mocarstwa pomogą Polsce w obronie jej słusznych interesów i praw.

3.Gotów jest nawiązać stosunki dyplomatyczne ze Związkiem Sowieckim bez podejmowania jakiejkolwiek dyskusji na temat sporu granicznego.

4.W interesie przyszłych przyjaznych stosunków polsko-sowieckich przeciwny jest okupacji-nawet chwilowej lub częściowej -terytorium polskiego przez wojska sowieckie.Wejście Armii Czerwonej do Polski powinno być poprzedzone przywróceniem stosunków dyplomatycznych.Zwraca się też do Rządów Brytyjskiego i Amerykańskiego o gwarancje niepodległości i nienaruszalności [[w granicach z 1 IX 1939]]ziem polskich oraz bezpieczeństwa jej mieszkańców.

5.Pragnie przystąpić do rozmów z Rządem Brytyjskim w sprawie udziału Polski w okupacji Niemiec.

6.Obstaje przy swoim programie organicznej współpracy państw Europy Środkowej i przeciwny jest okupacji tych państw przez Związek Sowiecki.

7.Proponuje ustanowienie specjalnego międzyalianckiego sztabu generalnego dla projektowania strategii w Europie z udziałem Polski.

Dodatkowo premier Mikołajczyk 5 X 1943 kategorycznie oznajmił ministrowi Edenowi iż jest przeciwny podejmowaniu jakichkolwiek rozmów na temat granic Polski.

Memorandum to było sprzeczne z planem brytyjskiego Foreign Office z sierpnia 1943 zakładającym iż Linia Curzona będzie nową wschodnią granicą Polski w zamian za co otrzyma ona rekompensaty na zachodzie -Gdańsk,Prusy Wschodnie oraz cały Górny Śląsk -stanowisko Foreign Office popierał premier Churchill także prezydent F.D.R podzielał ten pogląd Brytyjczyków.Odmówiono miejsca emigracyjnemu mocarstwu w sztabie SHAEF oraz rozmów z Wielką Brytanią w sprawie udziału Polski w okupacji Niemiec..

Na konferencji w Moskwie gdzie sprawa Polski była marginesowo poruszona tylko raz sprawy nie poruszono-Eden nie chciał jej omawiać licząc na uzyskanie ustępstw emigrantów w sprawie granic w okresie pózniejszym.Tymczasem w Polsce od lat głosi się gawiedzi bajeczkę iz linię Bugu narzucił Anglosasom Stalin w Teheranie jesienią 1943 roku(przemilczając lipcowe memorandum Foreign Office i wypowiedzi Churchilla i F.D.R w tej kwestii)-i bajeczkę tę wytrwale wpisuje do podręczników.

Jak oceniacie to memorandum rządu Mikołajczyka z 7 X 1943 i jakimi możliwościami wprowadzenia go w życie dysponowali Anglosasi jesienią 1943 ?

Edytowane 7 Wrzesień 2010 przez Wolf

[FSO]

Witaj;

Wolf: dzieci i ryby [chciałoby się także dodać słabe rządy na uchodźctwie] głosu nie mają i mieć nie będą. Dla Wielkiej Brytanii podpisanie układu Sikorski - Majski było w pewnym sensie umyciem rąk od gwarancji danych jeszcze w sierpniu '39 r. Umyciem rąk, które mówiło że od tego momentu to oba rządy [czyt: polski i Stalin] będą sobie dyskutowały o tym jak granica ma przebiegać.

Pod koniec roku '43, dyskusje o polskich Kresach były abstrakcją, natomiast bardzo wymiernym elementem i to policzalnym były kilometry jakie pokonywała w drodze do Berlina RKKA. Realem była zdobyczna broń, zabici niemieccy żołnierze etc. Ba - powoli realna stawała się armia polska mająca stanowić przeciwwagę dla Andersa, realem byli działacze polscy popierający linię rozumowania Stalina... To cóż mógł rząd w Londynie?

pozdr

[Wolf]

Z całego tekstu memorandum Mikołajczyka wyziera kompletne niezrozumienie układu sił w koalicji antyhitlerowskiej ,faktycznego znaczenia PSZ i rządu emigracyjnego w tymże układzie sił ,niezrozumienie końcowego wyniku II wojny swiatowej,niezrozumienie stanowiska Anglosasów co do Linii Curzona -i politycznych konsekwencji tegoż.

Sprawę okupacji Niemiec przez Polskę chciano uzgadniać z Wielką Brytanią(!)czyli państwem w Wielkiej Trójce najsłabszym ,którego strefa okupacji Niemiec nie przylegała do Polski zaś Mikołajczyk domagał się m.in dookoptowania przedstawiciela PSZ do sztabu alianckiego czyli przyszłego SHAEF>czego nie miała nawet trzecia i czwarta liczebnie armia aliancka na zachodzie czy trzecie i czwarte pod względem potencjału przemysłowego/produkcji zbrojeniowej państwo w zachodniej koalicji .Mikołajczyk chciał decydować czy Armia Czerwona zajmie Słowację,Węgry i Rumunię tzn państwa pozostające w stanie wojny z Wielką Trójką.

Minister Eden wspominał iż Polski Londyn był w 1943 roku święcie przekonany że Polska po wojnie zastąpi pokonane Niemcy i wykrwawione ZSRR w roli mocarstwa dominującego w tej części Europy.

B.Szef wydziału II sztabu NW a ówczesny przedstawiciel wojskowy Polski/PSZ w Waszyngtonie płk Leon Mitkiewicz wspominał iż po swoim powrocie z Waszyngtonu wczesną jesienią 1943 (już po Stalingradzie i Kursku)zastał w sztabie PSZ i ogólnie w Polskim Londynie wyczekiwanie iż Niemcy rozbiją ZSRR a następnie po pokonaniu ZSRR sami zostaną doszczętnie rozbici przez Anglosasów.

Była to czysta fantastyka-a snuto takie rozwazania i prognozy już po bitwie pod Kurskiem.

Edytowane 7 Wrzesień 2010 przez Wolf

[FSO]

Witam;

Wolf: spostrzeżenia Mackiewicza zawarte w Historii Polski zwykle są co najmniej celne. Zauważył on, że jakiekolwiek realne znaczenie rządu polskiego w Londynie upadło w trzech odsłonach. Pierwsza to: atak Niemiec na ZSRR, druga - ów pakt Sikorski - Majski, trzecia - to wypowiedzenie wojny USA przez Niemcy. Od grudnia '41 r. zdania rządu polskiego politycy brytyjscy mogli albo nie brać pod uwagę. W zależności od własnego widzimisię.

Sami politycy, ani pierwszego ani drugiego garnituru przedwojennego żyli ułudą i marzeniami. To, że takie podejście politycy rządowi mieli po bitwie Kurskiej to jeszcze nic, podobnie myśleli nawet w '44 r, w tym okresie kiedy Anders usłyszał co mógł zrobić ze swoimi żołnierzami.

pozdr

[Wolf]

Witam;

Wolf: spostrzeżenia Mackiewicza zawarte w Historii Polski zwykle są co najmniej celne. Zauważył on, że jakiekolwiek realne znaczenie rządu polskiego w Londynie upadło w trzech odsłonach. Pierwsza to: atak Niemiec na ZSRR, druga - ów pakt Sikorski - Majski, trzecia - to wypowiedzenie wojny USA przez Niemcy. Od grudnia '41 r. zdania rządu polskiego politycy brytyjscy mogli albo nie brać pod uwagę. W zależności od własnego widzimisię.

Sami politycy, ani pierwszego ani drugiego garnituru przedwojennego żyli ułudą i marzeniami. To, że takie podejście politycy rządowi mieli po bitwie Kurskiej to jeszcze nic, podobnie myśleli nawet w '44 r, w tym okresie kiedy Anders usłyszał co mógł zrobić ze swoimi żołnierzami.

pozdr

Do tych 3 odsłon dorzuciłbym jeszcze jedną-wyprowadzenie(wbrew woli generała Sikorskiego)wszystkich oddziałów PSZ z ZSRR przy jednoczesnym pozostawieniu tam setek tysięcy Polaków i Żydów latem 1942 i zerwanie przez ZSRR stosunków dyplomatycznych wiosną 1943 przy jednoczesnym formowaniu konkurencyjnych zależnych od ZSRR struktur politycznych i wojskowych.

A co do życia ułudą i marzeniami (Brytyjczycy nazywają to wishful thinking-myślenie życzeniowe)przez gros polityków i wojskowych Polskiego Londynu i owszem-jeszcze pod koniec 1944 domorośli "stratedzy" na wysokich stanowiskach w Polskim Londynie myśleli że znaczenie ZSRR w ostatnim etapie wojny gwałtownie spadnie -zaś potem -już po Jałcie wierzyli w szybko nadchodzącą nieuchronną III wojnę.

Edytowane 7 Wrzesień 2010 przez Wolf

[FSO]

Witaj;

zgadza się masz rację, tylko o ile te z roku '41 były w zasadzie niezależne od rządu londyńskiego - bo tak czy inaczej by zaistniały, zaś sam pakt Sikorski - Majski zostałby podpisany [przymuszenie przez Churchilla w tej czy innej formie], o tyle wyprowadzenie wojsk Andersa i zerwanie stosunków dyplomatycznych z ZSRR był to samodzielny krok Londynu, który szedł jak najbardziej po myśli tow. Stalina... Ale to już osobna bajka.

pozdr

[Wolf]

Pełne wyprowadzenie Armii Andersa z ZSRR było sprzeczne ze stanowiskiem generała Sikorskiego a zgodne ze stanowiskiem generała Andersa,który twierdził że ZSRR przegra wojnę.

Jak wiadomo-Anders pomylił się zasadniczo -zresztą nie tylko w tej jednej kwestii.

Edytowane 7 Wrzesień 2010 przez Wolf

[FSO]

Witam;

nieco na marginesie tematu: jeżeli Anders miał większą siłę przebicia niż premier, bo tak wygląda sprawa z wyprowadzeniem wojsk polskich. Jeżeli, co wiadomo, owo wyprowadzenie było na rękę Stalinowi - wiadomo dlaczego, to zastanawiam się czy owa decyzja nie miała cichego i przynajmniej nieoficjalnego poparcie Brytyjczyków, tym bardziej, że po zmianie układu sil znikał im kolejny problem polityczny i ewentualnie kolejne nieprzyjemne scysje na linii rząd polski - polityka Wielkiej Trójki?

pozdr

[Wolf]

Decyzja ta /wyprowadzenie Armii Polskiej z ZSRR miała poparcie premiera Churchilla-brytyjskich pól naftowych w niespokojnym Iraku musiał przecież ktoś pilnować....

Notabene Churchill skwitował ten wysiłek w Iraku w powojennych wspomnieniach słowami "nic nie robili" brutalnie oceniając ówczesny wkład Armii Andersa.

A rolę uzbrojonych wartowników przy cudzych polach naftowych w Iraku Polacy jak pokazała historia pełnili nie ostatni raz...

Edytowane 7 Wrzesień 2010 przez Wolf

[FSO]

Witam;

Wolf: rok '42 to czas kiedy Anglia uruchomiła rezerwy jakie drzemały w jej imperium. Kwestią czasu pozostawało to kiedy poszczególne bataliony i dywizje z kolonii przybędą i zaczną walczyć śpiewając "Rule Britania" ratując zobowiązania JKM.

Znaczenie pól naftowych było o tyle istotne, że były to pola naftowe, natomiast tak naprawdę jakiekolwiek zagrożenie było niewielkie. Niemcy dojść - nie dojdą. Rosjanie - raczej też nie. A wartownik stać musi. Hindusowi - płacić trzeba, Polakowi nie. Irak był niespokojny, ale nie był niespokojny z powodu obecności w pobliży WH... Ciekawa analogia w kwestii pilnowania owych pól nasuwa mi się także we wspomnieniach służącego w ACz. On służył w wojskach plot, których zadaniem było pilnowanie najpierw pól naftowych w Baku i okolicy [nawet w początkach '44 r.] jako super ważnych wojskowych instalacji, choć realnej szansy że samolot niemiecki nadleci i spuści jakąkolwiek bombę nie było. Żeby było ciekawiej dostał on medal za uczestnictwo w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej, który to medal zarobił każdy sałdat służący 9 maja '45 r. w ACz. Czy jego wkład w zwycięstwo był? Był? Czy bez takiej baterii ZSRR mógłby się obyć - mógłby...

pozdr

[Wolf]

Ochrona pól naftowych w Iraku była potrzebna ze względu na sytuację wewnętrzną w tym kraju-w 1941 zdławiono tam prohitlerowską rebelię a partyzantka/dywersanci m.in podburzeni Kurdowie działali cały czas.