Czolgi lekkie w czasie wojny;

[FSO]

Witam;

kiedy zaczynala się druga wojna światowa, gros armii mających na wyposażeniu jakiekolwiek czolgi, w swej znakomitej większości dysponowala czolgami lekkimi: do ok 10-12 ton, uzbrojone albo w karabin maszynowy [rosyjskie wielkokalibrowy karabin maszynowy -> wkm], czasem w dzialko 20 mm, 37 mm lub 45 mm. Opancerzenie nie przekraczające 20 mm, silniki o mocy okolo 100 KM... Początkowo byly glówną silą bojową, potem już w czasie trwania dzialań wojennych tracily swą dominującą rolę, pod koniec wojny o nich już w ogóle nie wspominano... Kto inny przejąl zadania walki z wrogiem, którego czolgi także "tężaly"...

Jak oceniać ich rolę na początku i na końcu wojny? Jakie zadania wykonywaly...

pozdr

[Grzesio]

Cóż - w RKKA na początku wojny czołg lekki (aka lekki czołg wsparcia) był de facto czołgiem podstawowym, trzonem jednostek pancernych i wsparcia piechoty - uzbrojony w armatę 45 mm, a nie wkm. ;-) I co ciekawsze jeszcze w początku 1941 roku nadal widziano dla czołgu lekkiego właśnie taką rolę - w końcu 1942 r. T-26 zastąpiony miał być przez wprost się z niego wywodzący ideologicznie czołg T-50.

Natomiast lekki czołg pływający, zwany też czołgiem małym, czyli T-37A/T-38/T-40 to był pojazd wpełniący rolę tankietki - rozpoznawczy i mający w teorii uchwycać przyczółki tudzież zapewniać na nich wsparcie (acz to ostatnie to już czysta desperacja ze względu na minimalną wartość bojową tych czołgów - prawdziwy czołg wsparcia desantu nie wszedł do produkcji). Z nich z kolei wywodził się - na poły z musu realiów wojennych - niepływający czołg pływający T-60, który z kolei znów dał początek rasowemu czołgowi lekkiemu T-70, który znów był rezultatem doraźnego wzmocnienia uzbrojenia T-60 do 45 mm. I poniekąd próbą stworzenia zapchajdziury, pozwalającej złagodzić skutki niedostatecznej produkcji bardziej poważnych czołgów - jako, że w 1942 roku radziecki przemysłczołgowy miał tylko jeden priorytet - ilość. :-)

Pzdr

Grzesiu

[FSO]

Witam;

Grzesio: tak naprawdę biorąc pod uwagę parametry bojowe - niemiecki Pz II był gorszy od T-26 i całej masy innych lekkich czołgów radzieckich, zaś uzbrojenie Pz III - także mówiąc oględnie nie należało do najgrubszych. Zmienne losy wojny i brak cięższych czołgów, lub tanków i cięższych i z wyraźnie odporniejszym opancerzeniem, powodowało, że w Niemczech czyniono próby "wzmocnienia" Pz II czy Pz 38 t. Powstawały dziwne hybrydy - z małymi działkami, potężnym pancerzem, i zbyt słabymi silnikami... bardzo często na bazie konstrukcji do tego niedostosowanych.

Na pewno w bitwie pod Lenino brału udzial lekie czołgi, lecz z racji możliwości bojowych bardzo szybko stawały się ruchomymi punktami ogniowymi.

Część T-26 przetrwała całą wojnę na forncie Dalekowschodnim jako takie punkty ogniowe, by następnie wziąść udział w wyścigu nad morze...

pozdr