Ryszard Kapuściński - mistrz reportażu

[Jarpen Zigrin]

W mediach od pewnego czasu toczy się dyskusja na temat biografii Ryszarda Kapuścińskiego pióra Artura Domosławskiego. Jako wielbiciel twórczości Kapuścińskiego odczuwam potrzebę napisania o niedoścignionym mistrzu reportażu.

https://historia.org.pl/index.php?option=co...&Itemid=537

[gregski]

Książki Kapuścińskiego lubiłem "od zawsze" dlatego teraz z wielka ciekawością zapoznam się z tym co napisał o nim Artur Domosławski. Jak na razie przeczytałem artykuł w "Newsweek'u" dotyczący książki i całej otoczki jaka powstała wokół niej . Brzmiał zachęcająco.

[Jarpen Zigrin]

Ja mam tą książkę, niedługo ukaże się jej moja recenzja : )

[Albinos]

Książka Domosławskiego oczami historyka: http://www.uw.edu.pl/strony/pismo/pismo_1003.pdf

[bavarsky]

Artykuł który podał Sebastian, jest warty uwagi, bo normalizuje kwestię "zawieruchy" jaka zawisła nad książką Domosławskiego.

Jestem właśnie po pierwszych stu stronicach wspomnianej pracy i przyznam, że ani razu nie miałem wrażenia iżby Autor dawał negatywny obraz Kapuścińskiego. Pisząc o jego wyrazistej działalności komunistycznej w okresie szkoły średniej czy latach studiów, Domosławski, waży słowa często angażując zabiegi wyrównawcze, podając przykłady Kołakowskiego, Holzera czy Geremka. Ten ostatni zresztą napisał Kapuścińskiemu list rekomendacyjny do partii, gdy w 1952 r. zapragnął wejść "w poczet kandydatów Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej".

Od innej strony jednak patrząc, coś temu dziełu brakuje. Ostatnimi czasy pospołu z "trendem" -moim przyjacielem, czytuję biografie, acz te wybieram selektywnie; i wrażenie w związku z tym mam nieodparte, że Domosławski tworząc swoje "dziennikarskie" śledztwo nad człowiekiem, swoim dawnym "mentorem", zatracił się bez reszty w języku "prasy"; pogodni za sensacją.

Opinia Alicji Kapuścińskiej, o tym że książka ta powstała za wcześnie wyraźnie tutaj się wpasowuje. Pierwsze 100 stron, to dużo cytatów z dokumentów źródłowych, wywiadów z osobami; a lakoniczne opinie autora pod nimi, choć zrazu słuszne bo to były "takie czasy", kto nie przeżył lat "stalinowskich po 45'tym w Polsce, nie wie o czym mówi" a tym bardziej "pisze", mnie osobiście jako "zbieracza" dobrych tytułów wyraźnie nie satysfakcjonują.

Nie wspominam już opiniach przed stroną tytułową książki, w których parę osobliwości jak choćby Zygmunt Bauman, prawią iż "Na palcach jednej ręki zliczysz wielkie książki o ludziach wielkich. Ta książka jest jedną z nich.", podziałała na mnie niczym szalik z wełny, pogryzła mnie na wstępie; Dajcie ludziom przeczytać i ocenić a nie słaby marketing uprawiać [zresztą opinię we wstępie do tej książki wypowiada również Marcin Kula, owy historyk, co to popełnił "tekst normalizujący" w gazecie uczelnianej Uniwersytetu Warszawskiego -wprawdzie anonsując swój pogląd w sprawie Domosławskiego trochę filozoficznie, i nie tak po wazeliniarsku jak to uczynił Bauman, tym niemniej daje się stwierdzić, iż po czyjej stronie stoi ].

No nic to, doczytam do końca i po całości się wypowiem, może dłuższym tekstem?

Edytowane 13 Lipiec 2011 przez bavarsky

[secesjonista]

Swego czasu na łamach "The Economist" w recenzji z "Hebanu" pojawiła się mniej więcej taka konstatacja, że Afryka w ujęciu Kapuścińskiego jawi się jako fascynujące miejsce, po czym autor dodaje: ale czy kiedykolwiek ono istniało to już inna sprawa.

Adaptacja "Cesarza" w Royal Court Theatre w Londynie spotkała się z pikietą Etiopczyków...