Michał Gliński

[Tofik]

Jeden z potężniejszych litewskich kniaziów przełomu XV i XVI w., główny dowódca spod Klecka 1506, chyba jeden z pierwszych, który pokonał Tatarów, dzięki najpierw rozbiciu kosza, a następnie poszczególnych czambułów. Zdolny wódz, oskarżony przez wrogich magnatów litewskich o spiski w czasach Aleksandra Jagiellończyka, szukał pomocy u króla Zygmunta Starego - ten nie udzielił mu jej, gdyż nie chciał sporów magnaterii z władzą na Litwie. Doprowadzony do ostateczności Gliński zbuntował się, zabił jednego z oskarżycieli, uciekł na ziemie moskiewskie, gdzie namawiał cara do jak najprędszego wystąpienia przeciwko Litwie, która nie dość, że nie jest zbyt gotowa do wojny, to jeszcze nie będzie mogła otrzymać wsparcia od Korony. Jak go oceniacie? Jaką pozycję tak naprawdę zajmował pod Kleckiem? Czy król Zygmunt mógł go poprzeć, bez narażania swojego autorytetu i pozycji? Czy był zdrajcą? Zapraszam do dyskusji.

[ojej94]

Postać ciekawa. Tatar, który rozgromił Tatarów (dziadek, czy pradziadek był uciekinierem spod Kulikowego Pola). Człowiekiem był okrutnym, z przeciwnikami rozprawiał się bez skrupułów. Jak będę w domu to sprawdzę w książce Jasienicy jak się nazywał. W każdym bądź razie zabił go jeden z wysłanników Glińskiego. Ponoć tak jak Ostrogski ciągle kombinował jak wrócić do łask Zygmunta. Nie udało mu się to i to dzięki niemu Rosjanie nawiązali przymierze z Habsburgami. Nie był zdrajcą, ciągle chciał przejść na stronę Litwy. Miał po prostu ambicje polityczne, gdy posszeddł na stronę Wasyla III, myślę iz chciał pokazać Zygmuntowi co traci, jaki wielki atut wojskowy. Nie udało mu się to, skończył w więzieniu (czy tam zmarł? Ni jestem pewien). No i jego potomek, wnuk był pierwszym carem Rosji (Iwan Groźny). Ja nie ekspert, ale mimo wszystko nazwał bym jego postać jako zapowiedź Czarneckiego.

[Tofik]

Jak będę w domu to sprawdzę w książce Jasienicy jak się nazywał. W każdym bądź razie zabił go jeden z wysłanników Glińskiego.

Sprawdziłem - 2 lutego 1508 r., przed ucieczką do Rosji, Gliński zamordował marszałka ziemskiego Jana Zabrzezińskiego (główny oskarżyciel). Potem próbował jeszcze pojmać Szacha Achmeta (byłby niezłą kartą przetargową w negocjacjach z Zygmuntem), ale nie udało mu się.

Ponoć tak jak Ostrogski ciągle kombinował jak wrócić do łask Zygmunta.

Akurat Konstanty Ostrogski nie miał większych problemów w stosunkach z królem, prędzej można by mówić o czymś takim w przypadku Jana Tarnowskiego, długo niedocenianego.

Jeszcze co do relacji między Michałem Glińskim a Zygmuntem I, król nie chciał zaakceptować kniazia na stanowisku marszałka nadwornego litewskiego, a nie chciał, bo jak pisano wyżej, nie chciał wchodzić w zatargi z innymi magnatami, poza tym zbywało mu na zdecydowaniu i żelaznej woli. Co innego jemu synowi, chyba mającym sporo cech po matce.

Nie udało mu się to i to dzięki niemu Rosjanie nawiązali przymierze z Habsburgami.

Bez przesady, kniaź tylko nakłaniał w. księcia moskiewskiego do szybkiego działania, nie uczestniczył w tworzeniu moskiewsko-habsburskiego przymierza.

myślę iz chciał pokazać Zygmuntowi co traci, jaki wielki atut wojskowy.

IMHO chciał przede wszystkim zachować sporą pozycję i majątek, oczywiście w realiach Moskwy mu się to nie udało. W przypadku Litwy, albo nadal trwoniłby siły na sporach z magnaterią albo w końcu Zygmunt coś by postanowił w jego sprawie, ale wątpię, czy to by był wyrok korzystny dla Michała. Mimo oczywistego faktu, że dowodów na spiski Glińskiego nie było.

Ja nie ekspert, ale mimo wszystko nazwał bym jego postać jako zapowiedź Czarneckiego.

Nie widzę związku między Glińskim a Czarnieckim. Jeden Litwin, drugi Polak. Jeden dobry przeciw Tatarom, drugi w walce podjazdowej. Choć byli podobni w okrucieństwie i dość niewielkim posłuchu na dworze (w porównaniu do swoich zasług).

[ojej94]

No może faktycznie w sprawie Maksymilanem Habsburgiem za bardzo się nie angażował, no ale nie zapominajmy, że rozpoczął on pierwsze koty za płoty w rozmowach Krzyżacko-Moskiewskich (dał początek rozbiorowi Polski heheh, to tak dla brechu). A jeszcze co do tego Jana Jurjewicza Zabrzezińskiego, to pan Jasienica pisze, że zabił jego dworzanin von Schlenitz, który później spokojnie pertraktował z Habsburgami.

A no faktycznie w więzieniu zmarł, ale wcześniej byłsiedem lat był na wolności

[secesjonista]

ojej94 możesz swój post przetłumaczyć na język polski?

Albowiem nic nie zrozumiałem.

w sprawie Maksymilanem Habsburgiem

wcześniej byłsiedem lat był na wolności

to tak dla brechu?

[ojej94]

Sorry, szybo pisałem, więc banialuki mogły się przytrafić

W sprawie Maksymiliana Habsburga.

lub Co do osoby Maksymiliana Habsburga.

Wcześniej był siedem lat na wolności.

[secesjonista]

ad ojej94... i tak nie rozumiem.

A możesz podać jak to Gliński stał się Rurykowiczem?

[Tofik]

No może faktycznie w sprawie Maksymilanem Habsburgiem za bardzo się nie angażował, no ale nie zapominajmy, że rozpoczął on pierwsze koty za płoty w rozmowach Krzyżacko-Moskiewskich

Pierwsze porozumienia moskiewsko-habsburskie sięgają 1491 r.

[secesjonista]

Ojejej94 wciąż czekam na wywód Gliński a ród Rurykowiczów?

[ojej94]

Córka Glińskiego Helena Glińska była późniejszą matką Iwana IV Groźnego. Nawet, gdy Iwan został Wielkim Księciem Moskiewskim w wieku trzech lat, to Helena przejęła rządy w skutek małoletności Iwana. Stąd wywód Gliński, a ród Rurykowiczów. Przepraszam, że tak późno odpisałem, ale dawno nie zaglądałem na forum.

[secesjonista]

I wszystko by się zgadzało...

tyle, że Helena była córką Wasyla Lwowicza Glińskiego, a nie Michała Glińskiego.

[ojej94]

No faktycznie, był wujkiem Heleny Glińskiej. Dobra, przepraszam za błąd. Dzięki Secesjonisto za czujność.