"Stulecie chirurgów"

[FSO]

Witam;

taki tytuł nosi jedna kilku książek napisanych przez wspominanego już J. Thorwalda. Obejmuje ona co prawda okres nieco ponad 100 lat [od mniej więcej końca XVIII w po połowę XX tego], lecz jej przesłanie jest jasne. W tym okresie, a zwłaszcza od połowy XIX wieku nastąpił tak duży postęp w medycynie że bez kozery można ten okres nazwać stuleciem chirurgów, ludzi którzy poznawali nieraz w bardzo drastyczny sposób tajemnice ludzkiego ciała, tajemnice otoczenia, tego dlaczego przeżywamy i dlaczego umieramy.

Czy miał on rację? Czy jest to tylko eufemizm na ponowne odkrycie tego, co znano wcześniej a już zapomniano? Co lekarze nauczyli się w tym okresie, co sprawia, że bez problemu mogą sę bronić, co my możemy im zarzucić?

Zapraszam do dyskusji

pozdr

[Dante666]

NO cóż eksperymenty na jeńcach w czasie II wojny światowej tez miały wkład do medycyny.

Jednak było to też barbarzyństwo okupione ludzkim życiem.

Wszystko z powodu wojen gdyby nie one medycyna była by trochę do tyłu.

Edytowane 25 Luty 2010 przez Dante666

[secesjonista]

NO cóż eksperymenty na jeńcach w czasie II wojny światowej tez miały ogromny wkład do medycyny.

Jednak było to też barbarzyństwo okupione ludzkim życiem.

Wszystko z powodu wojen gdyby nie one medycyna była by trochę do tyłu.

Na setki eksperymentów medycznych, czy pseudomedycznych tylko kilka zaledwie miało swój wkład do ogólnej wiedzy medycznej.

Poproszę o przykłady tego ogromnego wkładu...

Dante666 to tteż z Discovery, czy twa własna opinia oparta na jakichś poszlakach?

Edytowane 25 Luty 2010 przez secesjonista

[Dante666]

NO widzisz ale trzeba było poświęcić te setki ludzi by w końcu do czegoś dojść.

Dla mnie to wystarczający powód by uznać, że wkład jaki by nie był coś wniósł do medycyny.

No i masz zredukowałem poprzedni post usuwając ..ogromny'' zagalopowałem się to tyle.

W Chinach (ale nie jestem pewien czy w Japonii też nie) np. przeprowadzano eksperymenty na żywych ludziach.

Wycinali im wyrostki (sprawne), amputowali kończyny, nacinali i robili wiele innych rzeczy nie do przyjęcia w dzisiejszych czasach.

Dodam iż robili to wszystko bez znieczulenia by sprawdzić czy zwykły żołnierz w warunkach polowych będzie mógł wykonać operację.

[secesjonista]

NO widzisz ale trzeba było poświęcić te setki ludzi by w końcu do czegoś dojść.

Dla mnie to wystarczający powód by uznać, że wkład jaki by nie był coś wniósł do medycyny.

No i masz zredukowałem poprzedni post usuwając ..ogromny'' zagalopowałem się to tyle.

W Chinach (ale nie jestem pewien czy w Japonii też nie) np. przeprowadzano eksperymenty na żywych ludziach.

Wycinali im wyrostki (sprawne), amputowali kończyny, nacinali i robili wiele innych rzeczy nie do przyjęcia w dzisiejszych czasach.

Dodam iż robili to wszystko bez znieczulenia by sprawdzić czy zwykły żołnierz w warunkach polowych będzie mógł wykonać operację.

Ale niby do czego doszli?

Problem w tym, że nie musieli poświęcać...

Popatrzmy :

Szczepionka na dur brzuszny i plamisty - nie dość, że badania Dinga-Schulera w Buchenwaldzie miało poważne błędy metodologiczne, to i jego wnioski były błędne. Nie wyróżnił np. zakażeń samoistnych.

Takie same efekty można było uzyskać poprzez testy skórne, czy oznaczenie przeciwciał.

W. Schreiber:

"Według mojego rozeznania próby te nie przedstawiały żadnej naukowej wartości".

Rose:

"... utrzymywałem, że doświadczenia na zwierzętach są wystarczające..."

A może doświadczenia Raschera z badaniem wytrzymałości organizmów na niskie temperatury i postępowanie w takich przypadkch - wnioski były błędne, Rascher nie uwzględnił, że przy szybkim ogrzewaniu istnieje ryzyko przemieszczania się płynów.

Hippke stwierdził, że podobne wyniki osiągnął w doświadczeniach na zwierzętach. Zresztą na naradzie norymberskiej poświęconej problematyce zimna Weltz zreferował swe badania na zwierzętach z których wynikało, że osiągnął znacznie więcej niż eksperymenty Raschera.

Badania leku zwiększającego krzepliwość krwi - Polygal10 w który starano się wyposażyć zołnierzy byl środkiem który zasadniczo.... nie działał. Żelifikacja przy pomocy związków pektynowych odbywa się w środowisku kwaśnym ,zaś krew ma odczyn zasadowy. Sposób podawania preparatu był całkowicie błędny...

I tak można opisywać kolejne eksperymenty.

Nieudane

Niepotrzebne

Potwierdzające wiedzę, która już była powszechna

Edytowane 25 Luty 2010 przez secesjonista