Iwanieniegroźny, postąpię podobnie jak dawny znajomy, kol. Bavarsky, czyli coś napiszę, ale nie będzie to odpowiedź na Twoje pytanie. Przyznam, że nie mam pod ręką materiałow, dotyczących lat 1815-1823, a zdaje się, że ten okres interesuje Cię szczególnie. Więcej wiem na temat okresu od roku 1824, a szczególnie okresu 1830-1831. Nie mam powodu przypuszczać, by stan z roku 1830 zasadniczo się różnił od tego z roku 23. Jeszcze trochę poszperam, teraz napiszę to, co pamiętam ze swych dotychczasowych dociekań.
Jeżeli chodzi o nazwenictwo, to w źródłach i opracowaniach występuje duża różnorodność nazw. W polskiej literaturze przeyjęło się to ugrupowanie nazywać gwardią polsko-litewską lub polsko-rosyjską, jednak takiej nazwy w literaturze rosujskiej nie ma. Oficjalnie to ugrupowanie chyba nosiło nazwę "Литовско-Польскoго Отделения Императорской и Королевской Гвардии", co możemy na nasze tłumaczyć "Litewsko-Polski Oddział Gwardii Cesarsko-Królewskiej", pamiętając jednak. że "отделение" to jednak nie tyle nasz "oddział", co "wydzielona część większej całości". Wydzielenie tej części było przede wszystkim geograficzne, bowiem większość Gwardii stała w Petersburgu i okolicach, a to отделение w Warszawie.
W razie wojny отделение miało tworzyć korpus w składzie dywizji jazdy, dywizji piechoty, artylerii i batalionu saperów. W skład dywizji jazdy miały w chodzić cztery pułki (Gwardyjski Ułanów Litewskich, Gwardyjski Kirasjerów Podolskich, Gwardyjski Huzarów Grodzieńskich i Strzelców Konnych Gwardii) po 4 szwadronym, więc była to dywizja słabsza, niż rosyjska armijna (16 zamiast 24 szwadronów). Dywizję pieszą miało tworzyć 6 pułków - Grenadierów Gwardii, Litewski Gwardyjski, Wołyński Gwardyjski oraz Łucki Grenadierów, Żmudzki Grenadierów i Nieświeski Karabinierów (nie usiłuję tu precyzjnie oddawać specyficznej składni nazw pułków, szczególnie tych rosyjskich), każdy po 2 bataliony, więc razem 12 batalionów, tyle co w armijnej dywizji piechoty.
Tu trzeba podkreślić, że pułki Łucki, Żmudzki i Nieświeski, tworzące Litewską Brygadę Grenadierów, nie były pułkami gwardyjskimi, lecz armijnymi, choć w razie wojny miał je spotkać zaszczyt służby w jednej dywizji z prawdziwą gwardią. Stacjonowały one w okolicach Białegostoku.
Do tego dochodził polski Batalion Saperów Gwardii i artyleria. Jeżeli jest ważne, jakie baterie i kompanie, oprócz polskiej Baterii pozycyjnej Artylerii Konnej Gwardii.
Skoro w skład ugrupowania gwardyjskiego miały wejść pułki spoza Gwardii, to oznacza, że było ono rozumiane jako związek taktyczny w dzisiejszym tego słowa znaczeniu, a nie organizacyjnie. Organizacyjnie w czasie pokoju rozpadało się na trzy części, ze względu na finansowanie, pobór rekruta i remontów, etaty, pensje etc.:
- jednostki gwardii cesarskiej w Warszawie,
- jednostki gwardii królewskiej w Warszawie,
- Brygadę Grenadierów Litewskich, która na stopie pokojowej była częścią Korpusu Litewskiego.
Jednostki gwardii królewskiej tworzyły Dywizję Gwardii Królewskiej (zgodnie ze wspomnianym Rocznikiem Woyskowym 1825). Jednak mógł być to związek o charakterze wyłącznie administracyjno-organizacyjnym, nie taktycznym. Związek taktyczny w składzie 4 szwadronów szaserów, 2 batalionów piechoty, batalionu saperów i 8 dział pozycyjnych w baterii konnej (!) to dość dziwaczna konstrukcja. 4 bataliony piechoty, 2 szwadrony, 4 działa lekkopiesze i pluton saperów - to byłby zręczny, choć mały, "związek taktyczny".
Oczywiście snując te rozważania musimy pamiętać, że termin "związek taktyczny" nie był wówczas znany.
Przed wyrażeniem zgody na Warunki użytkowania forum koniecznie zapoznaj się z naszą Polityka prywatności. Jej akceptacja jest dobrowolna, ale niezbędna do dalszego korzystania z forum.
Gwardia Królewsko Polska
w Powstania
Napisano · Edytowane przez jancet · Zgłoś odpowiedź
Iwanieniegroźny, postąpię podobnie jak dawny znajomy, kol. Bavarsky, czyli coś napiszę, ale nie będzie to odpowiedź na Twoje pytanie. Przyznam, że nie mam pod ręką materiałow, dotyczących lat 1815-1823, a zdaje się, że ten okres interesuje Cię szczególnie. Więcej wiem na temat okresu od roku 1824, a szczególnie okresu 1830-1831. Nie mam powodu przypuszczać, by stan z roku 1830 zasadniczo się różnił od tego z roku 23. Jeszcze trochę poszperam, teraz napiszę to, co pamiętam ze swych dotychczasowych dociekań.
Jeżeli chodzi o nazwenictwo, to w źródłach i opracowaniach występuje duża różnorodność nazw. W polskiej literaturze przeyjęło się to ugrupowanie nazywać gwardią polsko-litewską lub polsko-rosyjską, jednak takiej nazwy w literaturze rosujskiej nie ma. Oficjalnie to ugrupowanie chyba nosiło nazwę "Литовско-Польскoго Отделения Императорской и Королевской Гвардии", co możemy na nasze tłumaczyć "Litewsko-Polski Oddział Gwardii Cesarsko-Królewskiej", pamiętając jednak. że "отделение" to jednak nie tyle nasz "oddział", co "wydzielona część większej całości". Wydzielenie tej części było przede wszystkim geograficzne, bowiem większość Gwardii stała w Petersburgu i okolicach, a to отделение w Warszawie.
W razie wojny отделение miało tworzyć korpus w składzie dywizji jazdy, dywizji piechoty, artylerii i batalionu saperów. W skład dywizji jazdy miały w chodzić cztery pułki (Gwardyjski Ułanów Litewskich, Gwardyjski Kirasjerów Podolskich, Gwardyjski Huzarów Grodzieńskich i Strzelców Konnych Gwardii) po 4 szwadronym, więc była to dywizja słabsza, niż rosyjska armijna (16 zamiast 24 szwadronów). Dywizję pieszą miało tworzyć 6 pułków - Grenadierów Gwardii, Litewski Gwardyjski, Wołyński Gwardyjski oraz Łucki Grenadierów, Żmudzki Grenadierów i Nieświeski Karabinierów (nie usiłuję tu precyzjnie oddawać specyficznej składni nazw pułków, szczególnie tych rosyjskich), każdy po 2 bataliony, więc razem 12 batalionów, tyle co w armijnej dywizji piechoty.
Tu trzeba podkreślić, że pułki Łucki, Żmudzki i Nieświeski, tworzące Litewską Brygadę Grenadierów, nie były pułkami gwardyjskimi, lecz armijnymi, choć w razie wojny miał je spotkać zaszczyt służby w jednej dywizji z prawdziwą gwardią. Stacjonowały one w okolicach Białegostoku.
Do tego dochodził polski Batalion Saperów Gwardii i artyleria. Jeżeli jest ważne, jakie baterie i kompanie, oprócz polskiej Baterii pozycyjnej Artylerii Konnej Gwardii.
Skoro w skład ugrupowania gwardyjskiego miały wejść pułki spoza Gwardii, to oznacza, że było ono rozumiane jako związek taktyczny w dzisiejszym tego słowa znaczeniu, a nie organizacyjnie. Organizacyjnie w czasie pokoju rozpadało się na trzy części, ze względu na finansowanie, pobór rekruta i remontów, etaty, pensje etc.:
- jednostki gwardii cesarskiej w Warszawie,
- jednostki gwardii królewskiej w Warszawie,
- Brygadę Grenadierów Litewskich, która na stopie pokojowej była częścią Korpusu Litewskiego.
Jednostki gwardii królewskiej tworzyły Dywizję Gwardii Królewskiej (zgodnie ze wspomnianym Rocznikiem Woyskowym 1825). Jednak mógł być to związek o charakterze wyłącznie administracyjno-organizacyjnym, nie taktycznym. Związek taktyczny w składzie 4 szwadronów szaserów, 2 batalionów piechoty, batalionu saperów i 8 dział pozycyjnych w baterii konnej (!) to dość dziwaczna konstrukcja. 4 bataliony piechoty, 2 szwadrony, 4 działa lekkopiesze i pluton saperów - to byłby zręczny, choć mały, "związek taktyczny".
Oczywiście snując te rozważania musimy pamiętać, że termin "związek taktyczny" nie był wówczas znany.