Furiusz

Wallenrod jest chyba w liceum.

Bzdura, Proponowałbym przeczytać linkowany przez archeowieści artykuł by wyrobić sobie zdanie i przekonać się jak kruche są podstawy owej ciągłości, nie zapominając przy okazji o tym, ze w średniowieczu mieszkali u nas Germanie. Byś nie musiał przeglądać całego PLOS One - Of the analyzed individuals assigned to hg H5, three RoIA haplotypes: 16153-16304 (sample R3), 16304 (sample K1), 16129-16304 (sample G1) (Table 2), and one ME haplotype (16304 (sample OL1)) (Table 3), further belonged to subhaplogroup H5a1 with defining mutation at coding region position 15833. Przebadano 43 osobników - co już powinno wzmocnić nasza czujność choćby ze względu na zbyt małą próbę. Dalej z tych 43 realnie jedynie 4 wskazuje na jakąkolwiek ciągłość. Eioba zaś to zwykłe turbosłowiańskie bzdury od których internet od jakiegoś czasu się roi. Tak by oddać poziom tych bredni pozwól mi ich zacytować - Najpierw była greka po zdobyczach Aleksandra Wielkiego, potem łacina w Imperium Rzymskim a następnie słowiański w Imperium Hunów. To powinno posłużyć za cały komentarz do "informacji" tam zawartych. Owszem, wszystko się zgadza - ja bym nawet uwzględnił tzw grupę Tyniecką, w rejonie Sanu może jakieś odłamy kultury puchowskiej. Tyle, że co z tego? Żartujesz teraz prawda?

Hypokaustum bo o nie chodzi jest dość skomplikowanym systemem centralnego ogrzewania. Wygląda ono w ten sposób, że mamy piec z którego odchodzi kanał grzewczy z ciepłym powietrzem, najczęściej w postaci ceramicznej rury która prowadzi gorące powietrze do tzw piwnicy hypokaustycznej czyli miejsca pod podłogą ogrzewanego pomieszczenia którego sufit wykonany jest z materiałów przewodzących ciepło (płytki ceramiczne) opartego o liczne rzędy małych filarków lub kolumienek. Ciepłe powietrze krąży miedzy owymi filarami i ogrzewa płytki które oddają ciepło do ogrzewanego pomieszczenia. Czasem stosując specjalne "pustaki" system rozciągano także na ściany pomieszczenia. Czasem można się spotkać z twierdzeniem, że twórcą tego systemu był niejaki Sergiusz Orata ale jest to błąd - człowiek ów wykorzystał jedynie ów system do hodowli ryb w basenach. Polecić można w tej materii artykuł W. Lepik-Kopaczyńska, Uwagi o genezie i ewolucji centralnego ogrzewania w starożytności, "Archeologia" t.7 z.1 (1955), s.109-135. Autorka uważa, ze system ten wywodzi się z Grecji na co wskazywać ma wedle niej to, że taki system odkryto w Olimpii i datowany jest na koniec II- początek I wieku aC (Orato działał w początkach I wieku aC). Cytuje też znaleziska wcześniejszych systemów otwartych, bezpośrednich z terenów Grecji. Trochę nie jestem przekonany ale z drugiej strony czemu nie? Dobrze zachowane hypocaustum można zobaczyć na wielu stanowiskach legionowych czy choćby w Dzalisa w Gruzji, miejscu zresztą odwiedzanym bo leży obok Mtskhety. Wszelkie uwagi etc na temat antycznych systemów ogrzewania mile widziane.

I tak i nie - w lepiej zachowanych rzymskich budynkach mamy kanały biegnące w ścianach mające ogrzewać także część pomieszczeń a nie tylko basen z wodą - ale to kwestia stanu zachowania i klimatu - Rzymianie pojawiali się też i w dość chłodnym klimacie. Uwagi Secesjonisty są słuszne.

Pomijając, ze warto podać, ze cytuje się wikipedię Pomieszanie z poplątaniem - to, że nazwa wywodzi się z łaciny nie oznacza, ze ma to cokolwiek wspólnego z antykiem - łaciny używano jeszcze długo po upadku Imperium Romanum. No jeszcze to nie jest wczesne średniowiecze - gdy Ptolemeusz pisał swoje dzieło Imperium Romanum miało się całkiem nieźle. Anartów lokuje się jednak w Rumunii ewentualnie na Słowacji dodając, że może gdzieś i po polskiej stronie granicy się zaplątali. Ludzie się powołują na prace prof M. Olędzkiego, La Tène culture in the Upper Tisza Basin, „Ethnographisch – Archäologische Zeitschrift”, t. 41 (2000), s. 507-530 ale mam takie dziwne wrażenie, że jej nie czytali. Problem polega na tym, że dziś raczej odchodzi się od tej koncepcji, choć moim zdaniem nie do końca słusznie. Rzuć okiem np do tego tematu: Grupa tyniecka. Podobnie linkowany na koniec przez Ciebie tekst to artykuł który w Archeologii Polski ukazał się bodaj w latach 70tych. Może warto w tym momencie zastanowić się czemu Galiciae? Czy aby nie dlatego, że H (Halicz) trudno po łacinie inaczej oddać? Po co więc szukać Celtów? A których Wenetów? Tych z Wenecji, tych Cezara czy tych Ptolemeusza? A co do Ilirów - nie jest to nieco oczywiste zważywszy na to, że wędrowali i podbijali Celtowie tereny iliryjskie? No i co to ma do Pomorza?

Ciekawy głos odnoszący się do Słowenii i Chorwacji F. Curta, The early Slavs in the northern and eastern Adriatic region. A critical approach, "Archeologia Medievale" t.37 (2010) s. 322 Judging by such evidence, which has of course its own problems, Danijel Dzino has recently suggested that the natives of the old Roman province of Dalmatia “became Slavs” in a way similar to that in which local Britons became Anglosaxonized in post-Roman Britain because «they could not maintain a cultural-ideological discourse that would be attractive enough for the newcomers to adopt it, while the political and practical benefits that emerged from a change of identity were much more attractive to the indigeneous population» oraz s.323 Dzino’s conclusion is that the process of “becoming Slav” was a complex transformation of the cultural habitus in specific political circumstances that separated Illyricum from the Mediterranean and repositioned it towards the continent, yet still on the periphery of Avar influence.

Temat ma służyć zbieraniu informacji na temat tego specyficznego typu mieczy średniowiecznych. W typologii Oakeshotta głownie mieczy typu Ulfberht to pierwszy wydzielony czyli typ X - klasyfikacja powstała jako dokończenie typologii Petersena kończącej się na IX.

Porównanie źródłoznawcze wewnątrz panowania Hadriana tak? Tak jak w przypadku remontu Partenonu i sławnego tekstu z SHA niezgadzającego się z inskrypcją z tegoż obiektu? Masz zamiar odnosić się np do polityki monetarnej cesarza? W akcji budowlanej uwzględniać zarówno inskrypcje jak i badania archeologiczne? Jak pisałem - prof. Sarnowski i jego teksty o organizacji militarnej Mezji w Novensia, A. Kunisz i mennictwo też podawałem, J. Rzepka ale ona akurat po angielsku pisał. No ale skoro piszesz u Kaczanowicza to nie możesz nie znać (może uśmiechem względem niego będzie mennictwo właśnie?) - Wał Hadriana – pogranicze świata rzymskiego i celtyckiego, „Zeszyty naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego” 1995 Propaganda rzymskiej polityki podbojów na monetach epoki Trajana, „Wiadomości Numizmatyczne” T. 20, (1976) - chyba zahaczał o Hadriana sporo jest w literaturze prawniczej: A. Kowalczyk, Jak długo judaizm postrzegany był jako superstitio w pogańskim Imperium Romanum, "Acta universitas Lodziensis. Folia Historica" t. 92 (2014) K. Amielańczuk, Twórcza interpretacja «legis Corneliae de sicariis et veneficis» przez Hadriana i jurysprudencje cesarską, "Studia prawnoustrojowe" t.7 92007) tegoż, Rzymskie prawo karne w reskryptach cesarza Hadriana, Lublin 2006 tegoż, Reskrypt jako narzędzie regulacji prawnokarnej za panowania cesarza Hadriana, "Studia Iuridica Lubliniensis" t.7 (2006) tegoż, Głos cesarza Hadriana w sprawie "s.c. Silanianum", "Zeszyty prawnicze" t.6 (2006) K. Kłodziński, Sekretarze ‘ab epistulis’ i ‘a libellis’ w kancelarii cesarzy od Augusta do Hadriana. Studium historyczno-prawne, Toruń 2011 S. Buratyński, Igołomia-Zofipole, pow. Proszowice : denar Hadriana znaleziony w późnorzymskim piecu garncarskim, "Wiadomości Numizmatyczne" t.2 z.2 (1958) J. Meleze-modrzejewski, Żydzi nad Nilem. Od Ramzesa II do Hadriana, Kraków 2000 Z. Haszczyc, Wyprawa przeciw Partom w latach 114-117 i zwrot w polityce zagranicznej Cesarstwa Rzymskiego po objęciu władzy przez Hadriana, "meander" t.30 z.4 (1975) Biografia Hadriana, "Meander" t.11 z.5 (1956) w tłumaczeniu H. Szelest

to jeszcze kilka tytułow: A. Burnett, The early coinage of Hadrian and the deified Trajan at Rome and Alexandria, "American Journal of Numismatics" t.20 (2008) E. Haley, Hadrian as Romulus or the Self-Representation of a Roman Emperor, "Latmus" t.64 (2005) D. Golan, Hadrian's Decision to supplant "Jerusalem" by "Aelia Capitolina", "Historia: Zeitschrift für Alte Geschichte" t.35 z.2 (1986) J. Shelton, List of τελω̑ναι and ἐπιτηρηταί of the Temple Granary at Thebes, "Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik" t.76 (1989) ten szczególnie polecam P. Weiß, Ein Militärdiplom Hadrians für Thracia, "Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik" t.163 (2003) D. Magie, Roman Rule in Asia Minor, Princeton 1950 rozdziały 25 i 26 W.E. Metcalf, Hadrian, "IOVIS OLYMPIVS", "Mnemosyne" t.27 (1974) W.E. Stinespring, Hadrian in Palestine, 129/130 A. D., "Journal of the American Oriental Society" t.59 z.3 (1939) - ale to stare ale moim zdaniem niezłe H.W. Benario, Hadrian's Supporter Gallus, "The Classical Journal" t.76 z.1 (1980) o fragmencie SHA W. den Boer, Religion and Literature in Hadrian's Policy, "Mnemosyne" t.8 z.2 (1955) W. Eck, Suffektkonsuln Der Jahre 132-134 Und Hadrians Rückkehr Nach Rom Im Jahr 132, "Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik" t.143 (2003) A.C. Levi, Hadrian as king of Egypt , "The Numismatic Chronicle and Journal of the Royal Numismatic Society" t.8 z.1-2 (1948) tekst tej pani się zestarzał ale warto znać W. Buhler, Ein Unbekanntes, Kaiser Hadrian Zugeschriebenes Epigramm (mitteilungen Aus Griechischen Handschriften 6), "Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik" t.31 (1978) F. pringsheim, The Legal Policy and Reforms of Hadrian, "The Journal of Roman Studies" t.24 (1934) - w mojej opinii nadaje się tylko jako punkt do historii badań Niby coś jeszcze o Hadrianie czytałem ale jakoś nie mogę znaleźć, pewnie mam na jakimś dysku zewnętrznym. Hmm pewnym problemem jest to, że nie uściśliłaś jak chcesz rozumieć swój temat. Masz zamiar skoncentrować się na dostępnych źródłach opisujących politykę wewnętrzną cesarza i darować sobie jakieś szersze hipotezy i opisy? Czy może wprost przeciwnie? No i całośc polityki wewnętrznej - wliczając w to programy budowlane, czy jakieś konkretne wycinki?

Z L'annee philologique pewnie też jesteś zaznajomiona.

Dokładnie - nie pamiętam czy pierwszy czy drugi Polak na tym urzędzie.

W czym szukasz? CIL pewnie znasz, Inscriptions de la Mésie supérieure, Inscriptiones Latinae Selectae jest tutaj. https://archive.org/details/inscriptioneslat01dessuoft oraz Epigraphen datenbase. Tu też warto zajrzeć. EAGLE możesz już znac, EDH jest mało popularne no i może jeszcze to link.

Wielkanocą 1177 w Gnieźnie odbył się zjazd książąt dzielnicowych na którym zabrakło dwóch ważnych ówcześnie graczy - bp Gedki krakowskiego i Odona syna Mieszka Starego (mimo, że zjazd organizował Mieszko Stary) za to in metropoli Knizen pojawili się inni wielcy m.in. ówczesny biskup płocki - jak brzmiało jego imię?

Co mi na szybko przychodzi do głowy Focjusz, Biblioteka 100 (kodeks nr 100) - ale to raczej o jego zacięciu do sztuki i pisarstwa więc nie wiem, mogę źle pamiętać warto zajrzeć Pauzaniasz Opisanie Grecji, 8 - konkretnie w którym miejscu to nie podam ale historia sławetnego Antinousa tam jest opisana - może się przyda ale nie wiem czy to wiele będzie miało wspólnego z polityką wewnętrzną. Aureliusz Wiktor, Epitome Euzebiusz, Historia Kościelna ks 4 (albo 3 nie pamiętam) tylko pamiętaj ze to źródło późne Flawiusz Arrian żył w jego czasach - może on też coś pisał? To chyba tyle co mi się przypomina, można zajrzeć jeszcze do prac prof Sarnowskiego o organizacji militarnej w Tracji i Mezji bo Hadrian zajmuje tam sporo miejsca. To bodaj 3 tom "Novaensia". Ciekawi mnie Liwiusz - co z niego będziesz brała? Masz zamiar korzystać z inskrypcji? Pytanie niby zbędne ale jednak... A no i przy SHA można zajrzeć do Jowisz, Jahwe i Jezus - na temat datowania i wartości tej pozycji. Wydało to niedawno Sub lupa.

Hmm ważnym elementem polityki wewnętrznej Hadriana jest kwestia reorganizacji wojskowej zwłaszcza miejsc stacjonowania i liczebności jednostek wojsk pomocniczych. Sporo tuszu wylano w tym temacie. D.W. McAllister, Formidable Genus Armorum: The Horse Archer of the Roman Imperial Army, 1993 - sporo o zmianach w lokowaniu jednostek za Trajana i Hadriana red. P. Freeman et al., Limes XVIII. Proceedings of the XVIIIth International Congress of Roman frontier Studies, Londyn 2002 (BAR International Series) - tom zbiorowy m.in. o wale Hadriana i organizacji militarnej za Hadriana choć nie tylko. G. L. Cheesman, Auxilia. oddziały pomocnicze cesarskiej armii rzymskiej, Oświęcim 2012 - klasyczna, nawet bardzo praca ale warto zajrzeć jeśli masz zamiar zahaczyć o tematy militarnej organizacji za Hadriana P. Ureche, Tactics, Strategies and fighting specific of the Cohortes Equitatae in Roman Dacia [w:] Near and Byond the Roman frontier. Proceedings of colloquim held in Targovista, 16-17 october 2008, Bukareszt 2009, s.329-338. o przemieszczeniach konkretnych jednostek za Trajana i Hadriana: R. Nouwen, The vexillationes of the Cohortes Tungrorum during the second century [w:] Roman frontier studies 1995 : proceedings of the XVIth International Congress of Roman Frontier Studies, pod red. W. Groenman-van Waateringe et al, Oksford 1997, s.461-466 O. Tentea, Cohors I Ituraeorum sagittariorum Equitata milliaria [w:] Orbis Antiqvvs. Studia in honor Ioannis Pisonis, pod red. L. Ruscu, C.Ciongradi, R. Ardevan, Cluj-Napoca 2004, s.805-815 P. Holder, Studies in the Auxilia of the Roman Army 1980, tegoż Auxiliary Deployment in the Reign of Hadrian, 2003 ale w zasadzie wszystkie jego teksty, są bardzo przydatne z tego względu, ze ładnie w listy układa miejsca stacjonowania jednostek za Trajana i za Hadriana oraz powody ich przemieszczeń. Dużo publikował więc nie powinno być problemu z ich znalezieniem. Niemal każdy tekst tyczący się wojska i produkcji wojskowej w Dacji zahacza o osobę Hadriana jako że był to władca który generalnie stworzył system administracyjny tej prowincji (pomijam tu tymczasowe rozwiązania Trajana) Kilka bardziej szczegółowych tekstów o konkretnych elementach: G. Karović, Multy beam sonar on the remains of the Traian's bridge [w:] The application of recent advances in underwater detection and survey techniques to underwater archaeology, pod red. T. Akal, R. Ballard, G. Bass, Stambuł 2004 - dla mnie fascynujący temat o potędze budowlanej, może jako element polityki wewnętrznej się nada? Wewnątrz kilka tekstów o samym moście tegoż, Trajan’s bridge over the Danube. The current results of underwater archaeological research [w:] Proceedings of the 13 th Annual Meeting of the European Association of Archaeologists, Zadar, Croatia, septembar 2007, Session: Underwater Archaeology, pod red. A. Pydyn et al. , Zagrzeb 2008, s.281-289 - mam słabośc bo kiedyś uczestniczyłem w zajęciach pana Pydyna. Ch. Seebacher, Das angebliche Attentat der vier Konsulare – eine Hypothek auf den hadrianischen Prinzipat. Überlegungen zu Herrschaftsantritt und Herrschaftsetablierung Kaiser Hadrians, "Vortrag im Kolloquium Alte Geschichte und Frühes Mittelalte" pan Seebacher puszcza swoje teksty w internecie nie pamiętam czy aby nie na Researchgate tegoż, Augustus werden, Hadrian bleiben. Augustus-imitatio und Akzeptanzsystem am Beispiel des hadrianischen Prinzipats tegoż, Zwischen Augustus und Antinoos. Tradition und Innovation in der Imago Kaiser Hadrians, Konstancja 2013 w Niemczech powinno być tez do znalezienia w formie pdfu M.W, Jones, Who Built the Pantheon? Agrippa, Hadrian, Trajan and Apollodorus [w:] Hadrian: Art, Politics and Economy, pod red. Thorsten Opper, London 2013 - zresztą chyba cały tom się nada B. Bergmann, Bar Kochba und das Panhellenion. Die Panzerstatue Hadrians aus Hierapytna/Kreta (Istanbul, Archäologisches Museum Inv. Nr. 50) und der Panzertorso Inv. Nr. 8097 im Piräusmuseum von Athen, " Istanbuler Mitteilungen", t.60 (2010) E. Shepherd, Adriano a caccia in Etruria, "Materiali per Populonia" t.8 (2009) A.R. Birley, Hadrian, the restless emperor, Londyn 1999 J. Rzepka, Hadrian and Pausanias’ Definition of Greek Polis [w:] Donum Centenarium. Księga pamiątkowa ku czci profesora Józefa Wolskiego w setną rocznicę urodzin, pod red. E. Dąbrowy, M. Dzielska, M. Salamon, S. Sprawski, Kraków 2010 R. Guardiola, Reshaping the empire. Hadrian's economic policy [w:] Hadrian: Art, Politics and Economy, pod red. Thorsten Opper, London 2013 jest jako pdf H. von Moosch, Ein Stempelschneider auf Reisen. Die Antinoosmedaillons des Hostilios Markellos und Hadrians Reise im Jahr 131/2 n. Chr. [w:] ΚΑΙΡΟΣ. Contributions to Numismatics in Honor of Basil Demetriadi, pod red. U. watenberg, M. Amandry, Nowy jork 2015 Ch. Mallan, Hadrian's Adoption Speech in Cassius Dio's Roman History and the Problems of Imperial Succession, "American Journal of Philology", t.135, z.4 (2014) M.T. Boatwright, Hadrian and the Agrippa Inscription of the Pantheon G. Bazzana, The Bar Kokhba Revolt and Hadrian's Religious Policy [w:] Hadrian and the Christians, pod red. M. Rizzi, Berlin 2010, dostępne na googlebooks Y. Farhi, A Unique Bulla Bearing the Name of Hadrian, "Near Eastern Archaeology" t.74 (2011) Ch. Mosch, Hadrian's "Sandalenlöser" - der Hermes des Lysipp auf Münzen aus Trapezous, Amastris und Markianopolis, "Jahrbuch fur Numismatik und Geldgeschichte" t.63 (2013) A. Chanitos, Hadrian, Diktynna, the Cretan Koinon, and the Roads of Crete: A New Milestone from Faneromeni (Crete) [w:] Studia Epigraphica in memoriam Géza Alföldy, pod red. W. Eck, B. Fehér, P. Kovác , Bonn 2013 N.T. Onen, Hadrians Reisen im östlichen Mittelmeer anhand neuer Inschriften aus Phaselis, "Adalya" t.16 (2013) T. Opper, Hadrian : Machtmensch und Mäzen, Stuttgart 2009 S. Mortensen, Hadrian : eine Deutungsgeschichte, Bonn 2004 R. Pudill, Hadrian : Münzen als Zeugnisse einer glanzvollen Epoche Roms, "Schriftenreihe der Numismatischen Gesellschaft Speyer e.V" 2008 T. Opper, Hadrian : empire and conflict, Cambridge 2008 F. Gregorovius, Glanz und Untergang Roms : Gemalde der Romisch-Hellenistischen Welt zur Zeit des Kaisers Hadrian, Berlin 1932 - nieaktualne ale ładnie będzie wyglądało w historii badań H. Muller, Hadrian an die Pergamener : Eine Fallstudie. Mit einem Anhang: pergamon, Trajan und die Traianeia Deiphileia [w:] Selbstdarstellung und Kommunikation. Die Veröffentlichung staatlicher Urkunden auf Stein und Bronze in der Römischen Welt. Internationales Kolloquium an der Kommission für Alte Geschichte und Epigraphik in München (1. bis 3. Juli 2006), pod red. R. Haensch, Berlin 2009 A. Kunisz, Uwagi o mennictwie cystoforycznym Hadriana : na marginesie monografii : W. E. Metcalf, "The cistophori of Hadrian", "Wiadomości numizmatyczne" t.25 z.3-4 (1981) F. Burrer, Münzprägung und Geschichte des Thessalischen Hadrian (31 v. Chr. - 138 n. Chr.), saarbruck 1993 zajrzyj też pod ten link. E. Birley, Research on Hadrian's Wall , Londyn 1961 K. Morawski, Cesarz Hadryan, Kraków 1914 - prawdziwy staroć ale znów do biblio jako ciekawostka moze? M.T. Boatwright, Hadrian and the cities of the Roman empire, Princeton 2000 J. Forde-Johtson, Hadrian's Wall, Londyn 1978 E.M. Smallwood, Documents illustrating the principates of Nerva, Trajan and Hadrian, Cambridge 1966 - to może być pomocne wielce choć stan wiedzy się zmienił Na początek powinno pomóc w każdej jest bibliografia, więc będzie co znaleźć Co do źródeł - nie ma chyba powtarzać sensu wszystkich znanych, podaj więc może to co masz.

K. Musianowicz, Granica mazowiecko-drehowiecka na Podlasiu we wczesnym średniowieczu, "Materiały Wczesnośredniowieczne" t.5 (1960), s. 198 - Po stwierdzeniu przechodniego charakteru Podlasia, widzimy, że granice występowania elementu mazowieckiego należałoby w części północnej oprzeć na Narwi która w tym kierunku stanowi także granice zakreśloną w naszych rozważaniach dla tej ziemi, choć osadnictwo mazowieckie na niej się nie urywa i przechodzi w niewielkim stopniu poza tą rzekę, o czym była już mowa powyżej. Pewnym wskaźnikiem zapowiadającym istnienie na Podlasiu "granicy" będzie zmniejszanie się gęstości cmentarzysk z grobami o obstawach kamiennych, a pojawienie się natomiast coraz większej ilości kurhanów, które w stronę północy poza rzekę Narwię i w stronę wschodu poza rzekę Leśną stają się formą panującą. J. Gąssowski, Cmentarzysko w końskich na tle zagadnienia południowej granicy Mazowsza we wczesnym średniowieczu, "Materiały wczesnośredniowieczne" t.2 91950), s. 172 - Tak więc w świetle dotychczasowych badań, głównie archeologicznych i historycznych, przebiega ona [granica] na obszarze zamkniętymi biegami Pilicy i Wisły, jak następuje: od Czarnej do Pilicy południowym jej biegiem, na wysokości miejscowości Grodzisko i Słupia. Na południowy-wschód od miejscowości Końskich przybiera kierunek ku północnemu wschodowi i wkracza w puszczański obszar Chlewisk omijając od południa tą miejsowość. Biegnąc dalej w tym kierunku osiąga ona górny bieg rzeki Ciepłej (...). w dalszej części nazwy się nieco zdezaktualizowały w każdym razie granica biec miała Radomką aż do Wisły (wtedy Radomkę zwano Radomierzą).

Może trochę literatury wrzucić? H. Wiklak, Polskie obuwie wczesnośredniowieczne z VIII - XIII w. na podstawie wykopalisk, "Materiały wczesnośredniowieczne" t.6 (1969), s. 475 - 518

Dalej u części duchowieństwa trwa niechęć do komiksów (nie tyle formy co niektórych tytułów) jak i innych wytworów kultury masowej.

najwcześniejsze informacje źródłowe o templariuszach na naszych ziemiach pochodzą jednak z dyplomów księcia wielkopolskiego Władysława Odonica (...). s.197 K. Tanaś, Społeczeństw wielkopolskie w procesie kształtowania tożsamości regionalnej (1202 - 1314), Poznań 2006. Ciekawostką choć w pełni zrozumiałą jest to, ze śląscy władcy dużo chętniej dawali templariuszom ziemie w Wielkopolsce niż na Śląsku.

Teoretycznie jest już tuż tuż zima astronomiczna i choć wciąż pogoda nieco jesienna ludzie już zaczynają tęsknić za ciepłem i słońcem. W tych warunkach zaczynam się zastanawiać jak radzono sobie z czymś tak dziś oczywistym jak izolacja domu. Otóż w przypadku Rzymu bardzo prosto - w domu oficera w forcie w Bałakławie odkryto taką właśnie izolacje - polegała ona na tym, że do ściany, górną stroną dołożono dachówki. Chodzi oczywiście o dachówkę typu tegula . Powstawała w ten sposób między ścianą właściwą a powierzchnią dachówki wolna przestrzeń wypełniona powietrzem, co działało izolująco. Całość była zaś otynkowana i pomalowana z dwóch stron. R. Karasiewicz-Szczypiorski, Forty i posterunki rzymskie w Scytii i Taurydzie w okresie pryncypatu, Warszawa 2015 s. 64

http://wyborcza.pl/duzyformat/1,149687,19386920,tomasz-karolak-wolalbym-gdyby-jezus-mial-dzieci.html?disableRedirects=true Tomasza Karolaka kolejna porcja mądrości - to ten od Zjazdu gnieźnieńskiego jako homoseksualnej orgii Bolesława chrobrego i Ottona. Zastanawia mnie jedno - w Polsce jest więcej niż jeden specjalista od średniowiecza i kościoła a przy tym posługujących się barwnym językiem i mającym kontrowersyjne poglądy (by daleko nie szukać np P. Urbańczyk) to czemu GW z uporem godnym lepszej sprawy przeprowadza wywiady z panem T. Karolakiem? Kilka ciekawostek ot zacznijmy od przedstawienia powodu dyskusji na tematy historyczne: Słyszałem, że piszesz książkę? - Powiedzmy, że pracę na PWST w Krakowie. O czym? - O biskupie Stanisławie Szczepanowskim i królu Bolesławie Śmiałym. Analizuję dramat Wyspiańskiego "Bolesław Śmiały". Zastanawiam się, co możemy z niego wziąć dla siebie. No i póki co jest koszernie ale problem zaczyna się już za chwilę. To wiemy od Galla i część naukowców popiera tezę o jego konszachtach ze zbuntowanym księciem Władysławem Hermanem, który podprowadził wojska czesko-niemieckie pod Kraków. No i tu jest zonk - bo Herman w buncie raczej nie brał udziału, nic nie wiem tez o tym by prowadził wojska czesko-niemieckie pod Kraków czy aby panu Karolakowi nie pomyliło się z nieudaną interwencją Henryka IV? Ciekawy jest też ten fragmencik - Gdyby w 1079 roku Polacy wygnali biskupa Stanisława, a nie króla, to bylibyśmy innym narodem? - Politycznie bylibyśmy silniejsi, nieosłabieni dwustuletnim bezkrólewiem To co, Bolesław by zmienił swój testament? Jednak im dalej w historię tym gorzej u pana Karolaka z wiedzą: Mamy jeszcze jakieś ciekawe mitologie? - Nasz drugi patron, święty Wojciech, też obrósł legendami. Kościół czci go jako męczennika, który zginął, chrzcząc Prusy. Owszem, chrzcił Prusy, został zabity, ale nie dlatego, że chrzcił, tylko dlatego, że podobno zakochał się w córce wodza jednego z plemion. Ojciec ukochanej mówi mu: Wojtek, zabieraj się stąd, ona jest przyrzeczona komuś innemu. Jak się nie odczepisz, to będziemy musieli cię zabić. No i go zabili. A Kościół głosi jego śmierć męczeńską, którą poniósł, chrzcząc niewiernych. Tak przynajmniej twierdzą niektórzy badacze. Którzy to badacze tak twierdzą?

Ok czyli grupę docelową mamy podobną. Z Bolesławem? 3 - Otto, Mieszko, Bolesław Szczodry. Otto umiera w 1048 a Mieszko w 1065. Czyli obaj z naszych rozważań wypadają. Ważniejsze jednak pytanie jest takie - jak wyglądał podział ojcowizny po śmierci Kazimierza Odnowiciela? K. Bensykiewicz, Książę polski Władysław I Herman (1079 - 1102), Kraków 2014, s. 58-59 zebrał poglądy na ten temat. Niestety więcej tu spekulacji niż danych źródłowych. J. Osiński, Statut Bolesława Krzywoustego, Kraków 2014, s.60 uważa, że kontynuowano niedział braterski. To oznaczałoby albo regencję albo władze zwierzchnią Bolesława jako najstarszego w niedziale a więc reprezentującego całość. Mi akurat bardziej pasuje teza G. Labudy jeszcze z 1975, że Władysław już wtedy otrzymał dzielnicę mazowiecką - albo przynajmniej ta miała przypaść jemu. Byłby więc Władysław mniej lub bardziej samodzielnym władcą - oczywiście sporo tu zależało od talentów samego Bolesława a tych akurat temu władcy odmówić się nie da. No tyle, że nie wiemy na ile sobie rzeczywiście radził a na ile sytuacja dojrzewała. Wiemy, ze istniała na tyle silna opozycja by doprowadzić ostatecznie do jego wygnania. Tego nie wiemy, być może bez biskupa zagrożony Władysław podjąłby bardziej stanowcze kroki? Może do walki z ojcem wykorzystano by syna Bolesława? Możliwości jest sporo. Niespecjalnie, przynajmniej w odniesieniu do władcy - przykładem jest tu historia wyjścia z niedziału Zbigniewa i Bolesława synow Władysława. Oczywiście pozostaje jeszcze kwestia tego na ile silną pozycję miał aktualnie panujący. W każdym razie Mieszko za panowania ojca - zbyt wtedy młody, własnej dzielnicy nie uzyskał. Raczej na pewno, jeśli uznać go za władcę Mazowsza - przypadającego mu prawem dziedziczenia. Bolesław byłby więc młodym 13 letnim władcą, pozbawionym doświadczenia politycznego i militarnego, w dodatku synem władcy będącego w zaognionym sporze z możnymi. Władysław - starszy, doświadczony i z przychylnością możnych, nie wykorzystałby okazji? Czemu nie? Bolesław bez zatargu z biskupem i tak musi ułagodzić jakoś opozycję, konflikt z Czechami mógłby przeszkadzać, dla chwilowego pokoju może zdecydować się na małżeństwo gwarantujące taki rozejm. Poświęcić 11 letniego syna dla chwilowego pokoju czy może wyswatać brata, udzielnego władcy sporej dzielnicy, drugą osobę w państwie? Jednak jak sam słusznie stwierdzasz - nie cieszył się. Nie udało mu się wygryźć Hermana mimo, że miał na zbudowanie swojej pozycji 3 lata, najpewniej własną dzielnicę i pozycję 2 osoby w państwie (dopiero co urodzony Bolesław III nie mógł być równoważny dla panującego już i dorosłego Mieszka).

No ok - najpewniej tak było. Możesz odpowiedzieć czy te przesłanki pozwalają widzieć ojca Krzywoustego wiodącego wojska czeskie? Możesz tez przytoczyć owe zdania z Galla - nie będę się upierał może pamięć mnie zwodzi. W moim odczuciu ma - odnosiłeś się do konkretnych fragmentów mojego wpisu więc chce jedynie pozostać ścisłym. No cóż, ja nie widze zmiany stanowiska - od początku raczej zakładałem wyjęcie z grona "wszystkich" chłopów spod Cartageny. Twoje wnioski są zbyt daleko idące. Opozycja wobec króla musiała być dość silna. Jeśli pominiemy wątek świętości biskupa, to nie pozostaje nic innego co pozwalałoby na wygnanie z kraju udzielnego i całkiem udanego króla. Czy bez Stanisława i jego śmierci też Bolesław musiałby uchodzić z kraju? Nie wiadomo ale spekulowałbym raczej, że opozycja względem niego raczej nie ustałaby a Władysław był idealnym narzędziem do wykorzystania. Pytanie czy uzyskałby status samodzielnego władcy czy jedynie zadowolił się byciem takowym de facto.

Czytasz w oryginale czy w tłumaczeniu? W tłumaczeniu na angielski też jest krzyżowanie, podobnie w tłumaczeniu na francuski - Ils se distribuèrent en quatre bandes, qui se battirent jusqu'au moment où ils furent totalement exterminés ; à l'exception de six mille, qui, faits prisonniers, furent crucifiés tout le long de la route de Capoue à Rome. Edycja znalazłem tekst w grece - http://remacle.org/bloodwolf/historiens/appien/civile1grec.htm - teraz powinno być wszystko jasne

Appian, Wojny domowe, 1.120