secesjonista

Ano nic, prócz tego że wszystkie wspierały wysiłek Rzeszy.

Oczywiście walczyło w inny sposób, i na innym froncie... w rozumieniu potocznym walczyło z przejawami, choćby polskiej konspiracji.

i tu: http://74.125.77.132/search?q=cache:ngUxIF...lient=firefox-a do kasacji

i tu: http://74.125.77.132/search?q=cache:ngUxIF...lient=firefox-a

Chyba bardziej znany jest jego podział, w zależności od użytych używek.

Lampion?

Układam tematycznie-chaotycznie, ale jakoś sam potrafię wszystko znaleźć. Właśnie uzmysłowiłem sobie, że posiadam już prawie 2 000 woluminów, z czego większość rozrzucona po kilku strychach, dotąd w paczkach.

Nie ma czegoś takiego jak mundur OrPo. To była jednostka nadrzędna, w skład której wchodziły różnorakie formacje o własnym umundurowaniu, czego zresztą pełno jest w internecie. Podaj o co konkretnie Ci chodzi, bo nie warto zasysać zasobów internetu.

Nie, chyba raczej tak. Człowieku gdzie w przygodach Kaliasa masz do czynienia ze Spartą?

Dawaj sam... jesteś wreszcie ekspertem.

W dodatku ludnosc poludniowej Brytanii A to poprosze o przykłady... ile było buntów, wojen a ile podatków z tych stron

No to jako pasjonatowi Rzymu nie będzie ci utrudnieniem wymienienia owego źródła z czasów antycznych, które wspomina o murze Hadriana, a dla innych będzie to wyręka w poszukiwanej bibliografii. Nieprawdaż?

ad lotheran: Chyba kolega loterlohan musi się zdecydować... i ustalić wersję, którą przyjmuje... Albowiem mija się ze zdaniami, które sam wypowiada, a zwłaszcza z ich intonacją i znaczeniem: Ale faktem że Rzymianie lali Macedończyków jak chcieli po czym: Genialną armię to mieli Macedończycy Po czym: wcale rzymskiej armii bym nie uznał za najlepszą !!! Była liczna ale beznadziejna. Jak to jest, że beznadziejna armia leje, jak chce armię genialną?? To jak jest kolego loterlohan z tą genialnością wspomnianych armii, skoro Rzymianie (według twego zdania) lali Macedończyków, to kto był górą? kolega loterlohan napisał: prosze o przykłady bitew gdzie Rzymianie byli w mniejszosci i wygrali. Będzie jakaś odpowiedź dla gregskiego, bo dla mnie samego nawet bym nie śmiał (vide: Boudica) /za gregskim: Starożytność to w zasadzie "nie moja bajka" ale obiło mi sie o uszy, że w Galii Cezar przewagi liczebnej raczej nie miał. Kilka wieków później na tym samym terenie Julian Apostata z nielicznymi wojskami skutecznie odpierał ataki Germanów.,/ Tak dygresyjnie czy kolega loterlohan zna choćby 10% zaprezentowanej literatury względem Piktów, Czy zapoznał się z nią, zanim napisał swój post sugerując o miałkiej roli militarnej Piktów względem Rzymian? Śmiem wątpić... ale to dygresja (kolejna, kolejna, kolejna - wiem), w której oczekuję od kolegi loterlohana źródeł na temat jego wiedzy o Piktach. Moim zdaniem jesteś - Pan dyletantem, jeśli nie szkodliwym ignorantem. Ja w kwestiach przytoczonych przez kolegę loterlohana (choć przyznam dygresyjnie) podałem daty, nazwiska, zdarzenia... ich interpretacja może być różna, ale to ja opieram się na faktach. Co w zamian podał kolega loterlohan? Nie będę wchodził w jakieś niekończące się dygresje. Innymi słowy - używam Piktów jako argumentu w swej argumentacji; skoro ów przykład źle przytoczyłem i nic o nim nie wiem - to skończmy z takimi dygresjami. Ciekawy zaczątek dyskusji... Dla potrzeb wątku: W. Lipońskiego Narodziny cywilizacji Wysp Brytyjskich Allen, J. Romily, Anderson Joseph. Early Christian Monuments of Scotland. Anderson, A.O. Early Sources of Scottish History: AD 1200-1206. Anderson, Joseph and Douglas, David (editors). Scotland in Pagan Times: The Iron Age. Anderson, M.O. Kings and Kingship in Early Scotland. Birley, A. R. Life in Roman Britain. Burn, A.R. The Romans in Britain: an Anthology of Inscriptions. Burt, J.R.F. A Pictish Bibliography. Calise, J.M.P. Pictish Source Book. Carver, Martin. Surviving in Symbols, A Visit to the Pictish Nation. Chadwick, H.M. Early Scotland. Close-Brooks, Joanna. Pictish and Other Burials. Pictish Studies Ed. J.C.P. Friell and W.G. Watson. Close-Brooks, Joanna. Pictish Stones in Dunrobin Castle Museum . Crawford, Barbara. Earl & Mormaer: Norse-Pictish relationships in Northern Scotland. Cruikshank, Graham. The Battle of Dunnichen. Cummings, W.A. The Age of the Picts. Cummings, W.A. The Picts and their symbols. Dunbavin, Paul. Picts and Ancient Britons : An exploration of Pictish origins. Earl of Southesk. Origins of Pictish Symbolism. Foster, Sally. Picts, Gaels and Scots. Foster, Sally (editor). The St. Andrews Sarcophagus : A Pictish Masterpiece and Its International Connection. Gilbert, Inga. Henderson, Isabel. The Art & Function of Rosemarkie's Pictish Monuments. Henry, David (editor). The Worm, the Germ and the Thorn: Pictish and related studies presented to Isabel Henderson. Jackson, Anthony. The Pictish Trail. Jackson, Anthony. The Symbol Stones of Scotland. Orkney: Orkney Press, 1989. Laing, Lloyd & Jenny. The Picts and Scots. Dover, NH: Alan Sutton. 1993. Lethbridge, T.C. The Painted Men. Andrew Melrose, Ltd. 1954. Mack, Allistair. Field Guide to the Pictish Symbol Stones. Forfar: Pinkfoot Press. 1997. Nicoll, Eric(editor). Pictish Panorama. Forfar: Pinkfoot Press. 1997. Peterson, Edward. The Message of Scotland's Symbol Stones. Aberuthven: PCD Ruthven Books, 1996. Pictish Arts Society. Proceedings of the Pictish Arts Society Conferences. Edinburgh. 1992, 1993-4. Ralston, Ian & Inglis, Jim. Foul Hordes: The Picts in the North East. Univ. of Aberdeen. 1984. Ritchie, Anna. Picts: An Introduction to the Life of the Picts and the Carved Stones in the Care of the Secretary of State for Scotland. Historic Buildings and Monuments, Crown Copyright, 1989. Ritchie, Anna. Picts. Edinburgh: HMSO, 1989. Ritchie, Anna. Perceptions of the Picts: from Eumenius to John Buchan. Rosemarkie: Groam House. 1994 Ritchie, Anna. The Kingdom of the Picts. Chambers, 1977. Scott, Archibald B. The Pictish Nation: its people & its church. T. N. Foulis, 1918. Southesk, Earl of. Origins of Pictish Symbolism. Edinburgh. 1893. Skene, William F. Chronicles of the Picts, Chronicles of the Scots, and other Early Memorials of Scottish History. Edinburgh: H.M. General Register House, 1867. Small, Alan, ed. The Picts: A New Look at an Old Problem. Dundee. 1987 Smyth, Alfred. Warlords and Holy Men. Edinburgh: University Press. 1984, 1989. Stevenson, John. Pictish Symbol Stones (Discovering Historic Scotland Series). Scotland. 1998. Sutherland, Elizabeth. Pictish Guide. Scotland: Dufour Editions. 1995 Wainwright, F. T. ed. The Problem of the Picts. Edinburgh: Thomas Nelson and Sons, Ltd., 1955. Yolem, Jane. The Pictish Child : Tartan Magic, Book Two (Tartan Magic). New York: Harcourt Brace. 1999. to dla kolegi loterlohana, który pisze o tym jak Rzymianie pokonywali słabo uzbrojonych Piktów...

Chętnie bym poznał, źródło informacji, że zanim nastąpił rozwój kawalerii, mieliśmy do czynienia z rozwojem rydwanów. Jak ja wiem odbywało się to równolegle. I czy są ślady owej deformacji/redukcji wzrostu koni w dziejach, bo ja się z tym nie spotkałem. Czy kolega loterlohan zaszczyci nas, jednak tym razem źródłem swej, dość frywolnej, wiedzy? i

Jeśli chodzi o posty loterlohana... to osły - jak najbardziej wchodzą w grę...

Myślę, że ze strony Furiusza było to uściślenie źródłowe. Czy ty Capricornusie, jako znany mi specjalista w kwestii nieszczęsnych (dla mnie) niedźwiedzi, możesz coś więcej powiedzieć... o tych bardziej kotowatych w starożytnej Grecji? Czy są jakieś badania co do ich pochodzenia, etiologii, genetycznych powiązań?

Tu mnie zadziwiłeś i znerwowałeś , kształt jest mi znany, a nie mogę go umiejscowić... Losowanie?

Choćby w Prusie... i to przeceniona.

I wreszcie można popolemizować... To w kwestii ostrzału artyleryjskiego, poproszę o dowody w sprawie tzw. manewru Koniewa? Czy, rzeczywiście miał miejsce pod twym Krakowem...

Coraz więcej osób żąda: nie przeszkadzajcie nam, pozwólcie nam działać, pozwólcie wziąść za siebie odpowiedzialność. To też jest właściwy objaw. Tak muszę się powtórzyć... O la boga znów zgadzam się z FSO, na takie zdania ma libertariańska cześć duszy się raduje. Pamiętam jak mniej więcej z dziesięć - może naście lat temu, górnicy chodzili na demonstracje [?] do Warszawy, w czasie których rzucano petardy, kostkę brukową i używano tego typu "argumentów" w ramach dyskusji o tym, żeby nie sprzedawać kopalń, nie zabierać przywilejów, nie zwalniać i tak dalej. I zawsze byłem temu przeciw... znaczy tym - żądaniom. Bo z komunizmem jest dokładnie tak samo - jeszcze kilkanaście lat temu, ilość osób która godziła się na bycie świnką morską, czyli życie w systemie choćby z lat 70 tych jaki panował w Polsce była znaczna FSO - osobiste pytanie: chciałbyś byś takową świnką morską?

Ponieważ kontynuujemy OT; mam nadzieję, że ktoś z moderatorów uwzględni, że wątek jest ciekawy i nie zastopuje go, a jedynie wyodrębni. Rzymianie na Wyspach Cynowych popełnili liczne błędy... Nie docenili zaciekłości, niechęci do ujarzmienia, oraz nie prowadzili konsekwentnej polityki dyplomatycznej; moim zdaniem wystarczyło wygrywać jednych przeciw drugim (z tzw. tambylców; sorry za mój ulubiony neologizm) i czekać... Tymczasem popełniali błędy typu prowokacje i arogancja... vide: przyczyny powstania Boudici. Rzymianie nie mieli do konsekwentnej polityki cierpliwości i chęci, bądź motywacji. Jako zasadniczo zupełny laik w zakresie starożytności, a osoba interesująca się pobieżnie kulturą celtycka; z chęcią poznałbym opinię bardziej umocowanych w tym okresie kolegów i koleżanek (gdzie jest puella?) np.: Czemu nigdy nie udała się kolonizacja ówczesnej Irlandii. Czemu Rzymianie ograniczyli się do limesów murów H i A? Czy przemiany w metalurgii i znaczenie cyny jako dobra mogło mieć na to wpływ? (Ostatnie zdanie w kontekście polityki Kartaginy względem słupów heraklesowych - oczywiście)

O la boga; kolejny raz muszę się (chyba) zgodzić z FSO, właśnie wyszperałem w swych fiszkach, że barwnik niebieski był tak niechętnie wykorzystywany, ponieważ z czasem zmieniał barwę na zieloną... Poczekam jednak co znawca Qurosawa na to powie. Nadmienię, że chodziło mi głównie o freski.

zaś Nizaryci to po prostu Assasini to pojęcia są tożsame !!! Te wykrzykniki mające udowodnić wagę i znaczenie słów były by właściwe... gdyby były odpowiednie. W samej terminologii nastąpiły zamieszania, i przenosiny znaczeń słów w historii. Niestety kolega loterlohan znów się myli... Assasini (jak pisze loterlohan) nie są tożsami z nizarytami, w obecnej chwili. Słowo asasyn zmieniało swe znaczenie w ciągu wieków, obecnie to nieomal synonim skrytobójcy, ale nie jest to synonim nizaryty. Początkowo było to słowo określające wszystkich nizarytów, i dość obraźliwe, z czasem w naszym kręgu kulturowym stało się równe pojęciu skrytobójcy. Nawet w wiekach Starca (Mędrca) z Gór nie było w powszechnym użyciu utożsamianie fedain z całością nizarytów. Sekta/czy odłam w islamie nizarytów wciąż funkcjonuje i nie ukrywa swej działalności. Jeśli rozumieć termin asasyn, jako skrytobójcy - to jak mniemam kolega loterlohan ma rację, takowi istnieją w różnych sferach rządów arabskich. Jeśli jednak kolega loterlohan rozumie to tak, że każdy nizaryta jest skrytobójcą - to poproszę o dowody. kolega loterlohan pod trzema wykrzyknikami pisze: Szyci to odłam islamu ismailici to odłam szyicki zaś Nizaryci to po prostu Assasini to pojęcia są tożsame !!! By uściślić dyskusję proszę kolegę loterlohana by uściślił w jakim rozumieniu używa terminu "asasyn" i przypomnę, że język polski nie zna terminu "Assasin". Po tym uściśleniu możemy prowadzić dyskusję. Niestety kolega loterlohan myli się w kolejnej kwestii; zapewne z powodu, że zasadniczo interesuje się starożytnością; pisząc: zaś Nizaryci to po prostu Assasini to pojęcia są tożsame Gdyby kolega loterlohan zapoznał się z twórczością muzykalną Prowansji, z wielkim zdziwieniem by stwierdził, że występuje tam termin asasyn, ale nie jako, jak sam pisze tożsamy z nizarytami... lecz: Słowa 'assassin' używali chętnie poeci prowansalscy jako synonimu człowieka pełnego oddania i żarliwości miłosnej Nic tu nie ma o tożsamości z nizarytami. Baa... kolega loterlohan, zakopany w starożytności, pewnie nie zauważył tak niepozornego dziełka w kulturze europejskiej - jakim jest "Boska Komedia" Dantego. Tam jednakoż czytamy: ""io stave come il frate che confessa lo perfido assassin" Dalibóg nic o tożsamości nizarytów z asasynami nie ma mowy... Raczej jest tożsamy z nikczemnikiem. Szyci to odłam islamu ismailici to odłam szyicki zaś Nizaryci to po prostu Assasini Tu by uściślić należy dodać, iż kiedy część szyitów uznała Muhammada Ibn Isma`ila za siódmego imama, nastąpił podział... Po śmierci kalifa Nazira i przejęciu sterów przez jego brat Abu`l-Kasim Ahmada część ismailitów uznała go za prawowitego władcę, i została nazwana mustalijskimi, zaś ci którzy uważali, że tytuł powinien zostać przekazany synom Nazira zwani są nizarytami. Zaprawdę powiadam nie wystarczy znajomość li tylko Dziejów wypraw krzyżowych by omówić to zagadnienie. "Dzieje wypraw krzyżowych" Runciman. Tam najwięcej było o asassinach No niestety kolejny raz kolega loterhan myli się... to nie jest najbardziej wyczerpujące źródło, raczej dywagacje historyczne; źródła zresztą (podstawowe) podałem. Ale skoro kolega loterlohan nalega w wielu postach o źródła, to zapytam się w którym fragmencie relacji ministra Halaku Chana jest wskazanie, że asasyni byli tożsami ze wszystkimi nizaretami?

Czemu; to pytanie do znawców; przez tak długi czas unikano stosowania, z tytułu uważania barwnika niebieskiego/błękitnego za niedostępny dla malarzy powszechnie, w wiekach średnich... mnie się obiła interpretacja finansowa, ale warto posłuchać znawców tematyki.

A tak na marginesie skąd źródła informacji, wreszcie o murze Hadriana w źródłach antycznych jest li tylko jedna wzmianka, w jednym dziele?