secesjonista

Gefrajter - Mathias Hetzenauer. 346 trafień?

Dla szukających wrażeń i miłośników różnorakich pitawali: http://strony.aster.pl/02em/nawiedzone_miejsca_stolicy.pdf

Sarmaci?

co do Becketa to nie jestem pewien, może chodzi o pewną analogię? > W sporze (o tzw. konstytucje z Clarendon) pomiędzy Becketem a królem Henrykiem II - ten pierwszy traci życie > W sporze pomiędzy Grzegorzem VII a Henrykiem IV - papież w 1076 r. ekskomunikował króla i zmusił go upokarzającej pokuty w Canossie. Zaś Grzegorz VII, to słynny Hildebrand, brat zakonny z opactwa Cluny.

Rozumiem, iż jednego należy przyporządkować do jednej miejscowości, a drugiego do drugiej? Oto pod naciskiem Filipa Pięknego wybrano na papieża Klemensa V, ingres odbył się w Luonie, a Awinion ogłoszono stolicą papiestwa. Nie trzeba chyba dodawać, iż obie postaci miały czynny udział w wykończeniu templariuszy, a więc i spaleniu na stosie De Molay'a.

Poza osławionym Kostką-Napierskim... Aż do śmierci starosty nowotarskiego, oświęcimskiego, barwałdzkiego - Mikołaja Komorowskiego wybuchały przeciw niemu ciągłe bunty chłopskie. Notorycznie zadłużony, fałszujący złote monety, niemiłosiernie gnębił poddanych. W 1631 r. królewska komisja pozbawiła go władzy; którą sprawował od 1608 roku 9nowotarskim od 1624 r.). Takie działania znacząco przyczyniło się do uspokojenia żywieckiej ludności. Choć pochodził z rodziny o wspaniałym rodowodzie; hrabiów na Orawie i Liptowie, którzy to od roku 1467 do 1624 władali Żywiecczyzną; sam raczej zapisał się takimi wyczynami, jak choćby kradzież z kościoła parafialnego w Żywcu paramentrów liturgicznych, które były tam wcześniej składane przez ojców i dziadków Mikołaja. w 1638 r. wprowadził znienawidzony powszechnie system "najmu pańszczyzny", w którym to zmuszano chłopów do płacenia czynszu za niewykonaną pańszczyznę. Jedno z wystąpień przeciw Komorowskiemu prowadził sołtys Stanisław Łętowski z Czarnego Dunajca zwany "Marszałkiem" (w 1651 r. został stracony na krakowskich Krzemionkach). Co ciekawe Łętowski miał glejt królewski, choć dla Komorowskiego to nic nie znaczyło, powiadał: "Marszałek, jeśli się tam czyni drugim starostą, rad wiem o sąsiedzie: takich sąsiadów na pal wbija- ją, ćwiertują i na haki wieszają, będę się pytał, skąd mi tę potestatem dano?" Przeprowadzono wtedy dwukrotny atak na Nowy Targ (9 I i 17 V 1631 r.) W pierwszym ataku brało udział około 500 osób, a w drugim ponoć dwóch tysięcy pieszych i konnych. Sam Komorowski musiał się przebijać przez chłopskie szańce pod Klikuszową. Wystąpienia górali miały oczywiście też ogólniejsze podłoże, a były związane z zakładaniem przez szlachtę nowych folwarków. Podobne bunty wybuchały przeciw innym włodarzom okolic: Janowi Baranowskiemu, Janowi Pieniążkowi, czy Adamowi Kazanowskiemu. Pośród organizatorów buntów można wymienić: Klemens Miętus z Czarnego Dunajca, Jan Czeczuga z Tylmanowej, Grzegorz Dzielski sołtys Działu.

ale dla PO ten zwrot jest obcy, w partii panuje pluralizm W ramach tegoż pluralizmu pan Palikot zamilkł, nagle i w zupełnie nie swoim stylu, akurat w odpowiednim momencie... Bądźmy rozsądni. A opozycja i media raczej wyławiają odgłosy walk frakcyjnych, a nawet koterii, co zdarza się w każdej partii.

Turdetani?

Oczywiście chodziło o rokoszanina Jerzego Lubomirskiego, który zmarł we Wrocławiu wskutek wylewu i niekompetencji swych lekarzy. Dlatego też zostało to skwitowane przez jego profrancuskiego antagonistę słowami: "Trzech niedouczonych doktorów dokonało więcej niż wojska króla polskiego" /za: J. Bąkowa "Szlachta województwa krakowskiego wobec opozycji Jerzego Lubomirskiego w latach 1661-1667"/ Syn zaś jego, znany z tego, iż namiętnie tworzył wiersze i poema, najbardziej znany jest właśnie z "O próżności": "Żyłem źle, żyłem dobrze, dałem przykład z siebie To sztuka: zażyć życia, a przecie być w niebie" Może z innej beczki: pierwszy znany dokument wyznaczający zwierzchnictwo nad Cyganami z terenów Rzeczypospolitej pochodzi z 1652 r. List przywilej został wystawiony dla Matiasza Karolowicza. A jak zwał się drugi; w kolejności; starszy ustanowiony przez Jana Kazimierza?

A to będzie trudno, operowano zazwyczaj sumami za majątek, klucz, wieś, a nie za odpowiedni areał.

- Pałac myśliwski w Antoninie. Własność Antoniego Radziwiłła namiestnika Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Dzieło K.F. Schinkela na pewno nikogo nie pozostawi obojętnym (jedno z określeń: "drewniana buda"). Z niezwykłym filarem umieszczonym pośrodku, który podtrzymuje, sam zaś skrywa ogromny kominek. No i te głowy jeleni wystające z filara... Można się też zadumać nad losem Elizy Radziwiłłówny, która spędziła w pobliskim domku większość swego życia, od momentu kiedy nie doszło do małżeństwa z księciem Wilhelmem, późniejszym cesarzem. - Cerkiew św. Paraskewii z XVII w. w Kwiatoniu dawniej służyła grekokatolickim Łemkom, dziś przynależna parafii rzymskokatolickiej w Ujściu Gorlickim. Wciąż zachowane jest oryginalne wnętrze z XVIII i XIX wieku, i pomimo zmiany przynależności wciąż pozostaje tam ikonostas z 1904 r. pędzla Michała Bogdańskiego. W bryle cerkwi zachowano trójpodział, dachy namiotowe, ze ślepymi wieżyczkami, których pokrycie to oryginalne, drewniane gonty. - Kościół św.św. Filipa i Jakuba w Sękowej. Niesamowity przykład gotyku w architekturze wiejskiej. Olbrzymi, stromy dach spływa prawie do ziemi. Wieś szczyci się przywilejem Kazimierza Wielkiego z 1346 r. Sam kościół powstał w 1520 r. We wnętrzu odnajdziemy chrzcielnicę z 1522 r, polichromowany ołtarz główny z 1600 r. Obiekt znajduje się na liście światowego Dziedzictwa kulturowego UNESCO - Kościół Pokoju w Świdnicy. Największa budowla szkieletowa w Europie zbudowana według planów Albrechta Saebischa z 3000 pni dębów, z czego 2000 podarował ród von Hochberg. Po walkach między protestantami i katolikami, odbieraniu i przejmowaniu kościołów, na mocy pokoju westfalskiego z 1648 r. postanowiono, że panujący wyda zgodę na budowę nowych świątyń. Powstały wtedy trzy Kościoły Pokoju (w Głogowie, Jaworze i Świdnicy). Kościół w Świdnicy zbudowany na planie krzyża, ma przestrzenie symboliczne: Halę ślubów, Halę Polową, Halę Zmarłych i Halę Chrztów. Prócz specjalnej loży dla von Hochbergów zachowały się empory z insygniami cechów: stolarzy, krawców, sukienników i szklarzy. Ołtarz autorstwa Augusta Gotfrieda Hoffmanna z 1752 r. Również na liście UNESCO.

kolego FSO, coś tak jakby nie na temat... Co tu ma do rzeczy Twoja ocena zdolności organizacyjnych Speera, do oceny jego jako zbrodniarza? Co ma Stalin do Żukowa w kontekście Twego poprzedniego postu? Napisałeś: "jedni zabijają obywateli obcych państw, obe narodowości posiłkująć się teorią "nadludzi"(...) a jeszcze inni - po prostu posyłają swoich podwładnych [żołnierzy] na pewną śmierć" i "Który zbrodniarz większy? Śmiem twierdzić, że ten ostatbni" Z logiki twego postu wynika, że mogą być dwie grupy: jedna to mordercy posługujący się teorią nadludzi drug to ludzie wysyłający kolejne fale żołnierzy Podałem więc przykłady ludzi z obu grup i zadałem swe pytanie o Norymberdze, ty tymczasem piszesz o Stalinie i Żukowie, tak trochę ni w pięć ni w dziewięć do mego postu. Żukow ma należeć do grupy posiłkującej się teorią nadludzi, czy Stalin?

secesjonista: nie wiem ilu członków liczy i kto wchodzi w jego skład. Pytanie tylko czy wyróżnia się in minus czymś wśród całej masy im podobnych? Wyróżnia się przynajmniej jednym, jest to dziwne amorficzne ciało, o którym wzmiankuje li tylko tygodnik "Nie", a inni za nim. Ciekawi mnie więc kto wchodzi w jego skład.

Zespół zamkowy w Liwie ze swą kolekcją broni białej, w tym drzewcowej.

To zależy kiedy i jakie warunki weźmiemy pod uwagę, wreszcie patrycjusze to zamknięty krąg - nobiles nie mógł się stać patrycjuszem, zaś patrycjusz mógł był nobilem. Moim zdaniem nobilowie stali jednak wyżej, ze względu na swe wpływy.

Można posiłkując się literaturą wyruszyć w podróż szlakiem, który już ktoś wcześniej odbył. I zaobserwować jak zmienił się krajobraz i okoliczna rzeczywistość. Kto chce może ruszyć za dość topornym "O ziemiorództwie Karpatów i innych gór i równin Polski" z 1815 roku Stanisława Staszica. Można podążyć za powstańcem listopadowym Sewerynem Goszczyńskim j jego "Dziennikiem podróży do Tatrów" z 1853 r. Bądź za wykładającym na UJ geografię Wincentym Polem i jego pracą "Rzut oka na północne stoki Karpat" z 1851. Miłośnicy używek nie powinni odpuścić Stanisława Witkiewicza i jego "Na przełęczy" (1889) opisującej wyprawę w stylu nieocenionego Tytusa Chałubińskiego, z noclegiem w Hlińskiej Dolinie. Można zobaczyć czy Kuźnice wciąż przywodzą na myśl dzieła Boscha. A może ktoś się pokusi o poszukiwanie branchiopoda i "róży bez kolców" za przewodnik mając powieść Zofii Urbanowskiej z 1901 r. "Róża bez kolców". Oczywiście poszukiwania skrzelopławka bagiennego to tylko sztuka dla sztuki, już w latach osiemdziesiątych XX wieku wszystkie zostały zostały zeżarte przez pstrągi, ale nie zawadzi sprawdzić w Dwoistym Stawie Gąsienicowym.

Tylko co zastanawia? Fakt odwetowej wyprawy? To, że misja chrystianizacji się nie powiodła (?), nie pierwszy i nie ostatni raz w historii. Cóż więc kolegę tak zadziwia.

A niby w czym owa brutalność się przejawiała? Ewidentnie można go określić jako zbrodniarza, ale gdzie przejawiał brutalne odruchy? Czym jego zbrodnicza działalność ma przewyższać, choćby akcję prof. Wernera Catela i dr. Gerharda Wagnera? ad FSO: Czyli większym zbrodniarzem jest dowódca nie liczący się ze swymi stratami, od takich osobników jak powiedzmy Josef Bloesche, czy Oswald Kaduk, że o Hildegardzie Lächert nie wspomnę? Ciekawe... innymi słowy Norymberga bardziej należna jest Gieorgijowi Żukowowi, niż Albertowi Speerowi?

Ależ kolego FSO przecież ja nigdzie nie wspominam by jedną z metod legitymizacji było zwalczanie opozycji, czy podziemia zbrojnego. Czym innym jest jednak zakres społecznego oporu, czy zbrojnych wystąpień - gdyż to wskazuje na stopień de-legitymizacji.

Zbyt mało... A czy są podobne statystyki dla samego forum?

Sowar?

A jest statystyka ilu było z kolorem zielonym, a i ilu zwykłych użytkowników? Bo chyba to: dało by lepszy ogląd. Taki mały głos advocatus diaboli...

Prawdę powiadasz Krzysztofie M.

Tyle, że kolego FSO spór o jakość i ocenę obu rządów nie ma nic, a nic do działań legitymizujących. Moim zamiarem nie było doprowadzenie dyskusji do punktu, gdzie będziemy wyliczać zalety obu środowisk, takie dyskusje już się tu pewnie toczyły. Moim zamiarem nie jest też ocena, czy podsumowanie rządzącej klasy w PRL, a jedynie analiza metod jakimi starały się uprawomocnić swą pozycję w społeczeństwie. Takąż samą analizę można by spróbować wyabstrahować z poczynań rządów każdego kraju. To nie ma być sąd nad PRL-em, a ocena postaw legitymizacji i stosowanych metod w dyskursie symbolicznym ze społeczeństwem. Rozpatrujmy to pod względem analitycznym, czy heurystycznym, a nie w świetle sporów ideologicznych.

W języku polskim nie ma (chyba) takiej monografii. Można spróbować znaleźć rozprawę F. Konecznego " Jan III Waza i misja Possewina"