secesjonista

A ja powtórzę - nazwisko i nazwa publikacji.

Ponieważ relacjonuje wydarzenia z punktu widzenia jednej ze stron niekorzystnie dlań? Nie uczyli tego na politologii(?), jakiś dziwny to był kierunek.

Jest jakiś związek pomiędzy domniemanym eksperymentem filadelfijskim a poziomem Co2? Może kolega to wykazać. A kolega zadał sobie trud przeczytania wyżej podanych relacji? A kto twierdzi, iż okręt znalazł się poza naszym światem? Tak konkretnie: z nazwisk i tytułów publikacji.

Koledze FSO coś się poplątało... systemy podobne, ale założenia już nie - to raz. Dwa o wiele trudniej prowadzić kampanię propagandową w społeczeństwie o ustabilizowanych strukturach demokratycznych, niż w kraju o systemie totalitarnym. Stąd stawiam jednak na USA. A niby jakie założenia nazizmu i systemu w ZSRR są podobne?

Kość z i ideogramem żony - przedstawiała kobietę ciągnioną za włosy, kość symbolizująca pokój - kobietę siedzącą w domu. Jako, że pojawiło się na forum kilka osób zainteresowanych tym okresem - pytanie w ręce kogoś chętnego i bardziej kompetentnego.

Wszyscy się poddają - jakaś wskazówka?

Baaa... wskazuje jednak, że wiedza jest ceniona i się nie zdezaktualizowała. Ale oczywiście brak nowszych pozycji przekrojowych, pytanie jednak czy interesujący się tematem nie stwierdzili, że taka synteza nie jest już potrzebna wobec istniejących publikacji. A jakiś konkretny aspekt kolegę ciekawi?

A na jakiej podstawie kolega FSO zakłada, iż: Oznacza to także czas na podciągnięcie odwodów z głębi terytorium i stosunkowo małą ilość niewiadomych, gdyż to sztab / dowództwo decyduje o wszystkim. Bo to zdanie brzmi absurdalnie. Na ogół sztab/dowództwo decyduje o wszystkim, ale to nie implikuje "małej ilości niewiadomych". Skąd taki osąd?

Sytuacja młodzieńca nie była tak idylliczna jak przedstawia to Wiesław z Bogdańca. W małej książeczce, której autora nie pomnę (niestety), był to zbiór esejów na temat Rzymu, autor przedstawia sytuację syna w kontekście porównania do statusu niewolnika. Prawo w tej mierze było znacznie bardziej niekorzystne wobec syna... niż niewolnika, a chodziło o zastawianie syna, być może ktoś bardziej kompetentny naświetli ten aspekt. Z niej czerpałem wiedzę na temat znaczenia świni w quizie starożytnym...

Ja bym jeszcze dodał nadmierną swobodę metodologiczną co poniektórych badaczy, którzy idą na skróty i posługują się edycjami we współczesnym języku islandzkim, nie zaglądając do tekstów staronordyckich co często sprowadza ich na manowce interpretacji słów i znaczeń rytuałów, co widać w nagminnym korzystaniu z portalu snerpa.is. Przydatny dla nas laików, ale nie dla rzetelnych badaczy.

Kafka, Kafka i jeszcze raz Kafka - za mych czasów to był tylko "Proces". A zawsze żałowałem braku w kanonie "Biesów" Dostojewskiego.

Nie tylko zmęczenie wojną, ale obawa przed transferem idei rządzenia absolutystycznego. Trudno mówić o pacyfistycznej szlachcie wpływającej na elekcję, skoro na elekcję wyruszyły (prócz województw pruskich i ukrainnych) na podstawie uchwał oddziały pospolitego ruszenia. O samej elekcji Korybuta Wiśniowieckiego brak szerszej literatury, a prace K. Lepszego jedynie zaciemniają obraz i dezinformują. Szlachta była na tyle zdeterminowana, że zmuszono interreksa do mianowania go królem pomimo tego, że nie uzgodniono paktów konwentów.Postulowane hasła ekskluzji jasno wskazywały, czego szlachta się obawia. Nacisk na szybki wybór jedynie stworzył poczucie zagrożenia co objawiło się strzałami do szop elektorskich. Kreskowanie w kołach partykularnych po zgłoszeniu kandydatur przez biskupa kujawskiego K.F. Czartoryskiego jasno wykazało, że ani Lotaryńczyk, ani Neuburczyk nie mają szans na powszechne poparcie, pomimo poparcia różnych fakcyj. Kto wreszcie dokonał nominacji - w tym źródła są sprzeczne, jedne podają prymasa Prażmowskiego inne biskupa kujawskiego. A że wybrano osobę słabą - cóż...

Kolega FSO może przybliżyć o co chodzi z wagonami pieniędzy wchłanianymi w krajach gdzie nikt nie żąda - faktur? To niby jak? Chodzi o rynki finansowe, rynek obligacji państwowych i papierów dłużnych czy jakiś nieznany mi twór ekonomiczny. Al Kaida: to taka troszkę zabawa w króliczka - a więc gońmy go choć w taki sposób by broń Boże za szybko nie złapać. kolega FSO opiera to przekonanie na doktrynie neokonserwatystów z kręgu Busha, czy z kręgu doradców Obamy - bo się trochę pogubiłem. Co do reszty zgoda - póki państwa nie pozbędą się rezerw dolarowych, a zwłaszcza Chiny, totalny kolaps gospodarki USA nie grozi. Niezależnie czego by nie wieszczył kolega florek-xxx, którego żadna prognoza się nie sprawdziła jak dotąd.

Ja bym proponował jednak przeczytać - potem ewentualnie wskazać źródła rozbawienia. Większość pozycji raczej jest ceniona przez znawców tematu, choć pewnie z racji czasu wydań błędów można się tam dopatrzyć. Nawet ceniony Dyskant myli lewy i prawy brzeg w Płocku. Jak kolega zainteresowany jest tematem proponuję przebrnąć przez połowę, choćby tylko artykułów - i wtedy napisać czy jakichś informacji koledze wciąż brakuje i czuje niedosyt.

Bo i tak częstokroć jest, słowo "Żyd" to często nieuświadomiona kalka stereotypu językowego mającego swoją proweniencję w antysemityzmie, ale używana przez wiele osób zupełnie bezwiednie i bezmyślnie. Dla mnie to chwast językowy, ale tego typu zwroty istnieją co do innych nacji w wielu krajach i nie trzeba z tego wysnuwać generalnych wniosków. Ja na ten przykład nie wywołuję burzy względem sformułowania powszechnie używanego przez wierzących Żydów względem takich jak ja - nochri. Nie uważam by strasznie mnie uwierało, że w szkołach chasydzkich studiuje się dzieła mistrza Sznejura Zalmana z Liadów, który wykłada że nie tylko nie posiadam dwóch dusz jak Żydzi, ale ma zwierzęca dusza pochodzi z niższych regionów świata demonów. Nie zagłębiam się w przekaz Jehudy Halewi na kartach "Kuzari" (Księga dyskusji i dowodów w obronie pogardzanej wiary), o "Zoharze" czy kabale Lurii już nie wspomnę. Choćby dlatego, że pamiętam również co napisał w opozycji do nichMenachem Meiri z Prowansji... W sumie, tłumaczenie tego człowieka jest racjonalne. Wiele osób w emocjach mówi "ty kurwo", choć wcale nie uważa swego oponenta, za osobę uprawiającą nierząd. A że jest to wulgaryzacja języka, bądź obraźliwe dla innej nacji i żadną miarą nie powinno mieć miejsca - to już inny aspekt. Pośród osób protestujących pod krzyżem wielu zapewne jest antysemitów, atoli chuligańskich wybryków na cmentarzu z tym bym nie wiązał.

Ano zasługuje... Józef Wiesław Dyskant: Flotylla Rzeczna Marynarki Wojennej 1919-1939 Jerzy Pertek: Wielkie dni małej floty Kulakowski Miroslaw - Marynarka Wojenna Polski Odrodzonej Taube Karol, Zukowski Olgierd - "Zarys Historji Wojennej Flotyll Rzecznych" Sienicki Ignacy (z komentazem Piotra Jedrysika) - Polish River Monitors 1919-1939". Warship International, nr.1/1988 Boreyko Jozef- Rys hsitoryczny rozwoju Polskiej Marynarki Wojennej. Polska Zbrojna 43/27. Kopiec Karol - Urywek historii Flotylli Pinskiej. Przeglad Morski nr. 4/29. Lisiewicz M.- Flotylla Pinska. Polska Zbrojna 215 i 216, 22. Jedlicki W.Z. - Z bojow flotylli wislanej. Tygodnik Ilustrowany, nr. 38/20. Jerzy Pertek - Okrety Pomocnicze Petelenz Cz.-Flotylle Rzeczne. Bellona, nt. VIII/1. Reyman Ryszard- Kierowanie ogniem jednostek rzecznych. Przeglad Artyleryjski, 4/28. Reyman Ryszard - Znaczenie flotylli monitorow rzecznych jako jednostki taktyczne i operacyjne. Bellona 12/27. Steyer B.- Ogolne wytyczne kierowania ogniem monitorow rzecznych. Przeglad Artyleryjski, 4 do 6/26. Taube Karol- Bitwa flotylli polskiej z flotylla bolszewicka pod Petrykowem. Zolnierz Polski, 3/28. Zajaczkowski Witold-Flotylle Rzeczne. Bellona 9/27. Demel F.- Bibliografia o flotyllach rzecznych. Przeglad Morski, 5/29. Karol Taube, FIGLE DIABLIKA BŁOT PIŃSKICH ZE WSPOMNIEŃ MARYNARZA, Oddział Ligi Morskiej i Kolonialnej przy Kierownictwie Marynarki Wojennej, Warszawa 1936 Stanisław M. Piaskowski-Okręty Rzeczpospolitej Polskiej 1920-1946 Soviet Warships of the Second World War by Jurg Meister. Macdonald and Janes, London; (1977), ISBN 0-356-08402-7 (informacja o okretach Flotylli Pinskiej podniesionych przez Rosjan) Piotra Zarzyckiego pt. " Niezrealizowane projekty okrętów dla flotylli rzecznej w Pińsku" nTW11/95 Morze 26 styczeń Borejko Flotylle rzeczne Morze styczeń 63 Kuligiewicz projekty monitorów Morze wrzesień 65 Kuligiewicz Flotylla Wiślana we Wrześniu 1939 Morze wrzesień 69 Kuligiewicz Kierunek Modlin KU 30 Morze wrzesień 71 Kuligiewicz Na ratunek szwoleżerom Morze sierpień 72 Kuligiewicz Morze 8/72 Kuligiewicz – Monitory Gdańskie Morze marzec 73 Kuligiewicz Morze 3/73 Kuligiewicz – Kutry A Morze lipiec 73 Kuligiewicz Morze 7-8/73 kanonierki Z Morze sierpień 73 Kuligiewicz Morze 7-8/73 kanonierki Z Morze luty 74 Kuligiewicz – Trałowce Morze marzec 74 Kuligiewicz Trałowce Morze listopad 74 Kuligiewicz Monitory Gdańskie Morze maj 89 Borowiak Mokrany Morze luty 90 Jaźwiński Okoń Jaźwiński/ Morze marzec 90 Jaźwiński Okoń Jaźwiński/ Morze wrzesień 90 Borowiak Flotylla Pińska w obiektywie Morze październik 90 Strielbicki Flotylla Pińska ciąg dalszy Morze luty 91 Olejko Na rozlewiskami Piny Morze czerwiec 91 Strielbicki Pod czerowną banderą - trałowce Flotylli Pińskiej Morze lipiec 91 Strielbicki Pod czerowną banderą - rzeczny stawiacz min Mątwa Morze listopad 91 Borowiak Most na rzece Pinie Magazyn M sensacji 1988/1989 nr 1 Dyskant Polskie okręty pod Kijowem Magazyn M sensacji 1989 nr 2 AK topi ORP Kraków Nasze Morze Październik 2006 Janukiewicz-Brzoska Henryk Uziembło Obrazy FP. Przegląd morski 87/12 grudzień 87 Bieniecki Rzeczna Eskadra Flotylli Pińskiej Przegląd morski lipiec 88 Kułakowski Flotylla rzeczna w pierwszym 10 leciu istnienia MW Przegląd morski sierpień 88 Kułakowski Flotylla rzeczna w pierwszym 10 leciu istnienia MW Przegląd morski 89/3 marzec 89 Bieniecki Inżynieryjne zabezpieczenie działń FP Przegląd morski 89/4 Dyskant kwiecień 89 Dyskant FR w planach II RP Przegląd morski 89/5 maj 89 Bieniecki Inżynieryjne zabezpieczenie działń FP Przegląd morski 5/90 Dąbrowski maj 90 Przegląd morski 90/7-8 lipiec 90 Bieniecki Amunicja chemiczna Przegląd morski 90/7-8 sierpień 90 Bieniecki Amunicja chemiczna Przegląd morski 91/9 czerwiec 91 Będzikowski Srodki łączności Przegląd morski 91/10 październik 91 Przegląd morski luty 92 Wojciechowski Zbrodnia w Mokranach Przegląd morski 92/5 maj 92 Bieniecki Port Wojenny FP w Pińsku Przegląd morski 3/93 Borowiak marzec 93 Borowiak Flotylla rzeczna po 17 Września 1339 Przegląd morski 93-09 Bieniecki Jednostki pływające FP Przegląd morski 98-11 Bieniecki Dowódcy FP Wojskowy przegląd historyczny 1984/3 84-03 J.Kłosowski Wojkowy przegląd Techniczny 1990/1 proj. monitorów Wojskowy przegląd historyczny 1992/3 92-03 Dyskant FRMW wobec agresji sowieckiej we wrześniu 1939 Żołnierz Polski 84,05 Soroka Ku 6 5/84 Żołnierz Polski 84,09 Soroka Żołnierz Polski 84/9 Soroka Linz Żołnierz Polski 84,10 Soroka Żołnierz Polski 84/10 Soroka Warszawa Żołnierz Polski 84,12 Soroka Nieuchwytny 84/12 Żołnierz Polski 84,14 Soroka Kononierki z 84/14 Żołnierz Polski 84,21 Soroka Lku 84/21 Żołnierz Polski 84,24 Soroka Ku 21-24 84/24 Żołnierz Polski 84,29 Soroka Żołnierz Polski 84/29 Soroka Trałowce Żołnierz Polski 84,29 Soroka T1-t4 84/29 Żołnierz Polski 84,30 Soroka T5-t7xxx Żołnierz Polski 84,33 Soroka Km12-15 84/33 Żołnierz Polski 84,37 Soroka Ku7 84/37 Żołnierz Polski 84,39 Soroka Ku 8 84/39 Żołnierz Polski 84,49 Soroka Mątwa 83/49 Żołnierz Polski 83,40 Soroka Żołnierz Polski 83/40 Soroka Linz Żołnierz Polski 89,41 Kierzkowki Okoń 89/41-42 Żołnierz Polski 89,42 Kierzkowki Okoń 89/41-42 OW4,5,6 - Nr. 4-6 (1992) J. Malinowski 92,04 K.B.Strelbickij Pińskie kanonierki pod radziecką banderą OW10 - Nr. 4 (1993) I. Bieniecki 93,04 Bieniecki Ciężki kuter uzbrojony NIEUCHWYTNY OW11 - Nr. 11 (1994) M. Borowiak Nieznane fotografie Oddziału Wydzielonego "Wisła" Budownictwo Okrętowe 2/1980 Opis budowy i prób kutra N Budownictwo Okrętowe 3/1983 84,05 Filipowicz Warsztaty Portowe MW w Pińsku 91/9 KU30 91,09 Jaźwiński Kuter Szybkobierzny z Alupronu Nautologia /Dyskant 93/4 93,04 Dyskant Okręty Rzeczne PMW Nautologia 94/1 Siennicki 94,01 Siennicki Polskie Monitory Rzeczne Nautologia 97,03 Bieniecki Zajączkowski Nautologia 97,04 Bieniecki Zajączkowski Bandera 60/36 Sosnowski Oddział wydzielony Wisła w akcji Skrzydlata Polska 62,26 Grylicki Łodzie śmigłowe i wodoloty w Polsce Biuletyn Historyczny MW 90-07 Bieniecki Koncepcje Biuletyn Historyczny MW 92-12 Bieniecki Biuletyn Historyczny MW 99/16 Bieniecki Kanafojski Dyskant Wrzesień Flotylli Rzecznych Dyskant Flotylla Rzeczna PMW Dyskant Konflikty i zbrojenia morskie Dyskant Wojenne Flotylle Wiślane Pertek Marynarze generała Kleeberga Pertek Wielkie Dni Małej Floty Filipowicz Ludzie Stocznie i okręty Ordon PMW 19-39 problemy prawne i ekonomiczne Kanonierka Trojca Polski Wrzesień 1939 Tom I i II Wiślane statki pasażerskie XIX i XX wieku – Witold Arkuszewski Okręty pod Reichstagiem – Andrzej Kuczera, Jan Wiesław Żminko Borowiak - Mała flota bez mitów Borowiak - Zapomniana flota Mokrany Biuletyn Historyczny 1992 [12], Bieniecki I., Koncepcje i plany rozbudowy flotylli rzecznych Marynarki Wojennej II Rzeczypospolitej Biuletyn Historyczny 1995 [14], Bieniecki I., Charakterystyka personelu Flotylli Rzecznej Marynarki Wojennej w Pińsku w latach 1919-1939. Problemy obsady etatowej pododdziałów i jednostek pływających Nautologia 2004, Bieniecki I., Polskie flotylle rzeczne w działaniach bojowych i ochronie granic w latach 1919-1991 OW 53 (3/2002) K.Strielbickij - Los rzecznego monitora Wilno po wrześniu 1939 roku Фаддеев П.Д. Подъём бывшей польской военной флотилии на реке Припяти. //Сб. ЭПРОН. – 1940. - выпуск XXVIII Подняты все 34 корабля, затопленные поляками. //Красный Флот. - 1939. - №139. (12 октября) В.А.Спичаков "Пинская военная флотилия в документах и воспоминаниях" ... tak pozbierane w sieci, głównie z forum fow.aplaus.pl

Lżejszy od wody to on był li tylko w ujęciu Baliszewskiego. Stanowczo lepiej przeczytać J.W. Dyskanta. Alupolon nie był, aż tak niezwykły - został użyty przy budowie pokładu na "Batorym", a po wojnie bito zeń bilon. Niemcy starali się wyłowić wszystkie jednostki zatopione, acz nie ze względu na alupolon, a z prostego powodu - poznania szczegółów konstrukcyjnych, a te były rzeczywiście nowatorskie. Nie ma żadnych dowodów by Niemcy "zaciekle" tropili ów alupolon... wreszcie mogli go wsiąść do padań z PZL 27 "Łosia". http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/11d1d2bed4d2dd06.html http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/51a067bf1d5bd033.html http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/7f1018442c073af1.html http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/251a987c53e59a68.html Ci Niemcy to jednak trochę nierozgarnięci, szukali kutra by poznać tajemnicę alupolonu, gdy tymczasem jego skład można było poznać z powszechnie dostępnego "Kalendarza Chemika" 1939/1940 r.

Niemcy próbowali wykorzystać kwestię białoruską dla swych celów znacznie wcześniej, niż po wkroczeniu na te ziemie, tyle że były to działania niezbyt energiczne, a z czasem od nich odstąpiono. Co prawda przez długi czas kontakty między Niemcami, a BRL były dość zdawkowe, to jednak w latach dwudziestych istniał konsul w Berlinie w osobie Andreja Baroŭska. Pomimo, że w czerwcu 1938 roku Hitler odrzucił propozycję Alfreda Rosenberga w sprawie powołania instytucji mającej badać sprawy Wschodnie, to Rosenberg wspierał różnorakie tego typu inicjatywy. Wiadomym jest, że Rosenberg był zwolennikiem koncepcji rozbicia ZSRR poprzez wspieranie ruchów narodowościowych: ukraińskiego i białoruskiego. W Niemieckim Instytucie Badań nad Problemami Zagranicznymi przy Uniwersytecie Berlińskim w 1937 r. powstaje sekcja białoruska prowadzona przez prof. Gerharda von Mende, zaś największy autorytet w sprawach białoruskich dr Eugen von Engelhardt z Berlińskiego Instytutu Badań nad Granicami i Państwami Obcymi dostaje propozycję pracy w instytucie Rosenberga. Białoruskie środowiska niepodległościowe pilnie śledziły zmieniającą się koniunkturę międzynarodową, wzrost znaczenia Rzeszy, jak i antypolską propagandę - co odbierano jako sygnał świadczący o tym, iż III Rzesza będzie popierać prawo "małych narodów" do własnej państwowości. /U. Sakałoŭseki, U. Lachoŭski "Niamieczczyzna j biełaruski nacyjanalny ruch napierdadni j u pierszyja hady Druhoje Suświetnaje Wajny" w "Białoruskei Zeszyty Historyczne", 2000, z. 13; J. Turonak "Biełaruś pad niamieckaj akupacyjaj" w: "Madernaja historyja Biełarusi"/ Już latem 1933 r. Fabian Akinczyc kontaktuje się z Rosenbergiem, a za otrzymane odeń środki zaczyna wraz Władysławem Kozłowskim wydawać w Wilnie "Nowy Szlach", wkrótce dołącza do nich Konstanty Juchniewicz, Alojzy Pieciukiewicz, Anton Sapko. to oni będą twórcami wzorowanej na NSDAP - Białoruskiej Partii Narodowosocjalistycznej. /J. Turonak "Dla hinezy BNP, abo jak stwaralisia mify" w "Biełaruski Historyczny Ahlad", t VI, 1999, z. 1-2/ W odróżnieniu od ideologicznego podłoża współpracy powyższej grupy, inne środowiska białoruskie skłaniające się do współpracy z Niemcami czyniły to z racji czysto utylitarnych - jak choćby ludzie skupieni wokół ks. Wincentego Godlewskiego, który sam był przeciwnikiem ideologii nazistowskiej czemu dawał wyraz na łamach "Biełaruskiego Frontu". 1 IX 1939 Godlewski wyraził swój ogląd: "Białoruś będzie mogła odrodzić się tylko pod warunkiem wrogich stosunków pomiędzy Niemcami a Rosją. Sprawę białoruską jest w stanie postawić na porządek dzienny tylko ten blok, któr ywystapi przeciw Rosji i w interesie którego leży rozbiór Rosji" /za U. Sakałoŭski "Paczatak druhoj suswitnaj wajny i biełaruskaja emihracja (1938-1941)", A. Waszkiewicz "Hrupa "Biełaruski Front" i zmahannie z czużackimi frontami" w "Białoruskie Zeszyty Historyczne" nr 26, 2006/ Nawet znaczące praskie środowisko skupione wokół prezesa Rady BRL Wasyla Zacharki, pomimo swego antyhitlerowskiego nastawienia widziały Rzeszy siłę zdolną do realizacji niepodległościowych pragnień. W liście z 8 marca 1939 pisał: "Każdemu z nas - Białorusinów i Ukraińców - winno być jasne, że gorzej być już nie może. Aby unicestwić istniejące status quo można pójść nawet z diabłem. Co nas czeka potem, nikt nie wie (...) Gdy Niemcy zechcą pójść na wschód, to wszystko jedno, pójdą z nami lub bez nas, a więc będziemy musieli brać udział w tej inwazji". Kiedy faktyczne przywództwo praskiej emigracji dostało się w ręce Jana Jermaczenki (Zacharka był już w podeszłym wieku), byłego konsula w Konstantynopolu, akcja zacieśniania kontaktów z Rzeszą nabrała większego impetu. 20 IV 1939 r. w imieniu Rady BRL wystosowano memoriał do Hitlera, gdzie m.in. napisano: "Naród białoruski w pełni poprze każdą siłę, która pomoże mu zniszczyć to więzienie, w którym on uwięziony (...) Upatrując w Pana osobie twardego obrońcę przygnębionych i skrzywdzonych kombinacjami Wersalu i terrorem bolszewizmu narodów zwracam się do Pana, aby wziął pod swoją obronę naród białoruski". Efektem było zaproszenie strony białoruskiej na przyjęcie w MSZ, zaś latem 1939 von Mende udaje się do Wilna na rozmowy ze środowiskiem białoruskim. Na terenie Rzeszy tworzy się komisariaty rejestrujące Białorusinów i ułatwiające im od strony prawnej i administracyjnej emigracyjne życie. Choć nie zgodzono się na prośbę Akinczyca by przyjmować do szkół wojskowych ochotników białoruskich, w zamian zwiększono jednak limit stypendiów dla Białorusinów w Technische Hichschule w berlińskim Charlottenburgu. /A. Winicki "Materyjały da historyi biełaruskaj emihracyi ŭ Niamczczynie ŭ 1939-1952 hadoch", J. Turonak "Działalność grupy Fabiana Akinczyca (1939-1943)" w: "Białoruś w XX stuleciu w kręgu kultury i polityki"/ Wybuch wojny znacząco zwiększył szeregi emigracji białoruskiej w Rzeszy, przy MSW w listopadzie 1939 r. powstaje Przedstawicielstwo Białoruskie (Weissruthenische Vertauenstelle) pod prezesurą Anatola Szkutka, zaczyna wychodzić tygodnik "Ranica". Wiosną 194 r. powstaje niajważniejsza białoruska organizacja z inicjatywy Mikołaja Szkielonka - Białoruski Komitet Samopomocy z prezesem Andrejem Baroŭskiem ( potem prof. Mikołaj Gabrukowicz). BKS miał 18 filii, w sumie ilość jego członków szacuje się na 8-14 tys. Silnie działano na rzecz jeńców pochodzenia białoruskiego, przedstawiciele PB objeżdżali stalagi: VIIA, VIIIB, XIB i oflag IID gdzie namawiano do przystępowania do BKS-u. Tworzono szereg organizacji kulturalnych i samopomocowych, były rejestrowane przez Gestapo i tamże skałdały miesięczne sprawozdania ze swej działalności. /J. Grzybowski "Białorusini w polskich regularnych formacjach wojskowych w latach 1918-1945", A. Hardzijenka "Berlin jak asiarodak biełaruskaha żyćcia pierszaj pałowy 40-ch hh. XX stahodździa" w "Zapisy" 2003, z. 26/ Rozpoczęcie wojny niemiecko-radzieckiej przyjęto niezwykle entuzjastycznie, już 19 III 1941 odbyło się posiedzenie szefów BKS w III Rzeszy, Komitetu Białoruskiego w GG i Białoruskiego Przedstawicielstwa na którym powołano Białoruskie Centrum Narodowe na czele z Mikołajem Szczorsem, mające stanowić centrum koordynujące działania emigracji białoruskiej. Już wówczas zaczęto rozdzielać poszczególne fotele ministerialne przyszłego rządu... jak wiadomo płonne to były nadzieje. /J. Najdziuk, I. Kasiak "Biełaruś uczora j siańnia", "Za dzierżaŭnuju Niezależnaść Biełarusi" Londyn 1960/ Czy rzeczywiście było tak jak pisze kolega Wolf: Można było pozyskać do współpracy gros Ukraińców i wielu Białorusinów-ale dla tego konieczne odrzucenie hitlerowskich stereotypów rasowych i zmiana polityki okupacyjnej Nie można się z tym zgodzić, przytaczałem już wypowiedź Hitlera z Winnicy o Ukrainkach, gdzie dopatrywał się w nich cennego, germańskiego materiału. Nie miano też oporów w formułowaniu w ramach Lehrregiment Brandenburg z.b. V 800 plutonu złożonego z Białorusinów. W maju 1941 r. zaczęto w Lamsdorf szkolić 54 żołnierzy pod dowództwem (byłego chorążego WP) Włodzimierza Koczmana. 12 maja nadano mu nazwę - 1 białoruski pluton szturmowy. Spadochroniarze działali w ramach operacji dywersyjnych od 15 czerwca, z czasem zasilili oni szeregi policji pomocniczej w Mińsku. /S. Jorsz, R. Klawiec "Nowyja fakty pra dziejnaść i losy biełaruskich kamandas" w "Biełaruski Rezystans" 2008, nr 1(5), F. Kuszal "Sproby stwareńnia biełaruskaha wojska"/ Dlaczego nie wykorzystano takiego potencjału i woli współpracy? Nie sądzę by poglądy rasowe miały tu znaczenie decydujące. Wydaje się, że Hitler z jednej strony uważał iż tworzenie takich małych państw narodowych to potencjalne zarzewie kłopotów, z drugiej zaś był przekonany, iż ich pomoc jest najzupełniej zbędna. Wcześniejsze sukcesy militarne utwierdzały go w przekonaniu o szybkim pokonaniu kolejnego przeciwnika. To że się boleśnie pomylił to już inna bajka...

Istnieje więcej sensowniejszych odpowiedzi, wystarczy zapoznać się z relacją Edwarda Dudgeona. Reszta to miejska legenda i konfabulacje kilku autorów mitomanów.

Tu nie masz racji Tankfanie... Raz - to nie była pierwsza linia Dwa - nawet gdyby była to nie widzę powodów by nie mogła nadawać, czy relacjonować z takiego miejsca. To nie kwestia głupoty, a chęci pokazania rzeczywistości. Inną sprawą jest, że w takim wypadku zakłada się ryzyko utraty życia, czy uszczerbku na zdrowiu. Wojna to zbyt poważna sprawa by ją pozostawiać wyłącznie w rękach wojskowych

Tyle że badania idą do przodu i wielu badaczy jest znacznie ostrożniejsza co do tego typu wniosków: Marlene Ciklamini, czy Aðalheiður Guðmundsdóttir.

a jedyną przeszkodą do wydania córki za danego młodzieńca byłaby d.r.a.s.t.y.c.z.n.a przepaść finansowa Była to znacząca przyczyna, ale nie jedyna. Przeszkodą mogły być postanowienia synodów biskupich z VIII i IX wieku, kiedy to podjęto się na nowo (po wcześniejszych ustaleniach Leona Wielkiego) zadania zdefiniowania małżeństwa. Jednym z nader rygorystycznych postanowień było zawężenie kręgu osób mogących założyć związek, zakazano m.in. by rodzice chrzestni, ich dzieci, przybrani rodzice, powinowaci mogli mieć związek. Ewidentną skrajnością było forsowanie przez wielu biskupów zakazu związku pomiędzy ludźmi spokrewnionymi licząc, aż do wspólnego przodka siedem pokoleń wstecz, w odróżnieniu od wcześniejszego liczenia do czwartego pokolenia. Stąd od 721 roku życie w tej sferze stanowczo się skomplikowało, o czym mógł się przekonać władca Lotaryngii - Lotar II, czy hrabia Owernii, który odkrył że jego żona jest spokrewniona ze jego poprzednią partnerką seksualną - sprawą w 860 r. zajmował się specjalny sąd, dla którego opinię prawną wystawił arcybiskup Reims Hinkmar, hrabia Stefan mógł porzucić swą żonę ze względu na kazirodczy charakter jego małżeństwa. /Hincmar "Epistolae" red. E. Perels/ O istnieniu miłości świadczy historia grafa Ottona von Hammersteina i jego wybranki Irmengardy. Byli oni dalekimi krewnymi - pradziadowie Irmengardy byli zarazem prapradziadkami jej męża. Z przyczyn politycznych cesarz Henryk II doprowadził, że para na synodzie w 1018 roku została obłożona ekskomuniką. Otto jednak nie porzucił żony, a nawet posunął się do napaści na jednego z przeciwnych jego związkowi dostojników kościelnych arcybiskupa Moguncji o czym można poczytać w Annales Quedlinburgenses (a. 1020, MGH SS III, s. 85), w zamian cesarz zbrojnie odebrał mu wszystkie ziemie. Kiedy Otton poddał się, jego żona, pomimo zakazu biskupów, zwróciła się do papieża Benedykta VIII, ten potępił praktyki biskupów i potwierdził ważność małżeństwa.

Jeśli dla ciebie przytoczenie fragmentu o piciu miodu i upadaniu pod stół - jest dowodem na praktykowanie zażywania środków halucynogennych - to dyskusja staje się trochę trącąca absurdem.

Cóż sprawa Marszu Bonusowego i wzięcia pieniędzy od Manuela Quezona nie wystawia mu najlepszej cenzurki.

Florku-xxx czy twój plan naprawy gospodarki USA jest już ukończony? Z chęcią poznałbym jego szczegóły.