secesjonista

I pozostańmy przy własnych zdaniach skoro kolega nie może znaleźć cytatów z okresu kiedy pracował w ambasadzie. Wiara kolegi w szczerość Mołotowa (ja nic nie pisałem o jego żądaniach nawiasem mówiąc tylko o całościowej ocenie prezentowanej przez Herwartha) ubawiła mnie setnie. Jako puentę przytoczę słowa szczerego polityka z noty do W. Grzybowskiego: Rząd radziecki zamierza jednocześnie podjąć wszelkie wysiłki, aby uwolnić lud polski od nieszczęsnej wojny, w którą wpędzili go nierozsądni przywódcy, i dać mu możliwość egzystencji w warunkach pokojowych. /Stosunki Rzeczypospolitej Polskiej z państwem radzieckim 1918-1943. Wybór dokumentów, op. J. Kumaniecki/

kolega FSO napisał: są wydawane nowe i poszerzone wydania starych tomiszczy z nowymi tytułami A przykładu konkretnego jakoś nie podał, i gdzie tu niby plagiat, czy ktoś wydaje to pod własnym nazwiskiem z nowym tytułem, czy wydaje jako opracowanie?

Siła nabywcza pieniędzy w ręku robotnika jest taka sama jak w ręku rolnika. Ja zadałem całkiem proste pytanie...

O ile na Węgrzech był ustrój autokratyczny, to w żadnej znanej mi typologii ZSRR nie był w ten sposób określany. W politologii totalitaryzm to zupełnie coś innego niż autorytaryzm kolego FSO. Nie znajduję potwierdzenia tezy kolegi w żadnej z fundamentalnych prac: Z. Brzeziński i C.J. Friedrich Totalitarian and Authoritatian Dictatorship and Autocrcy J. Linz Totalitarian and Authoritarian Regimes S.P. Huntington Political Order in Changing Society A. Perlmutter Modern Authoritarianism: A Comparative Instytutional Analysis małe pytanie: który ze znanych politologów określał ustrój ZSRR jako autorytaryzm?

Szpiegiem?

Ja nie widzę braku logiki w tym wszystkim, został odsunięty na boczny tor i zajął się tym co nader mocno lubił: wystawnym życiem. Faktycznie - co to ma do oskarżenia o szpiegostwo?

kolega FSO napisał: oto jeszcze kilka obrazków z pozycji "Wieś polska w latach Kryzysu 1929 - 1935"... A oto kilka nie obrazków, a liczb: W drugiej połowie lat trzydziestych dochody rolników stanowiły w ocenie większości specjalistów od 40 do 50% dochodów ludności nierolniczej i od 60-66% dochodów rodzin robotniczych. Od 30-40% dochodów ludności nierolniczej, 50% dochodów robotniczych podaje Rzendowski, zaś Klarner dla 1936 roku podaje 40,8%, Beskid dla roku 1937 odpowiednio 45-50% i 66-75%. /L. Rzendowski Rolnictwo, a rozwój ekonomiczny kraju, "Ekonomista" nr. 5/1955, L. Beskid Warunki życia klasy robotniczej w: Klasa robotnicza w społeczeństwie socjalistycznym, Cz. Klarner Dochód społeczny wsi i miast w Polsce 1929-1936/ Według obliczeń Komisji Planowania przy Radzie Ministrów przeciętny dochód ludności chłopskiej przeznaczonej na konsumpcję i budownictwo był niższy od dochodu ludności utrzymującej się z wynagrodzenia za pracę wykonywaną w gospodarce narodowej o 35% w roku 1960. /Z. Kozłowski Niektóre zagadnienia polityki dochodowej w rolnictwie, "Wieś Współczesna" 1966, nr 54/ I jak to powiada jeden z użytkowników forum: małe pytanie - o ile procent w stosunku do lat przedwojennych nastąpił wzrost?

By uściślić - von Trott zrezygnował z prób nawiązania kontaktu z przedstawicielami ZSRR, gdyż ostrzeżono go o silnej penetracji przez niemiecki wywiad środowisk w tym kraju. Nie jest pewne czy to ostrzeżenie było faktyczną przestrogą czy próbą celowego odstręczenia.

Zasadniczą różnicą był brak elementów myśli korporacyjnej w koncepcjach naszych władz.

Mało znanym epizodem związanym ze sprawą zamachu jest wpadka BBC, która poprzez swe stacje Soldatensender Eins i Soldatensender Calais wymieniała nazwiska spiskowców, w tym osób które jeszcze nawet nie były w sferze podejrzeń niemieckich służb. W fundamentalnej pracy o brytyjskiej propagandzie radiowej fakt ten został potraktowany enigmatecznie jako błąd. /por. Asa Briggs The War of the Words/ Co ciekawe spiskowcy próbowali również znaleźć dojscie do władz radzieckich, kroki takie próbował podejmować Adam von Trott zu Solz poprzez prof. Gunnara Myrdala i Aleksandrę Kołłątaj (ambasadora ZSRR w Szwecji). Kapitalną wiedzę o osobowościach i charakterze spiskowców przynoszą dzienniki Marii Wasilczikow, która pracowała początkowo w Drachtlose Dienst, a potem w Departamencie Informacji Auswaertiges Amt gdzie była współpracowniczką von Trotta i jego bliską przyjaciółką. Choć sama nie uczestniczyła w poczynaniach spiskowców to była doskonale zorientowana w ich zamiarach i działaniach. Missie (jak ją zwano) poruszała się swobodnie w kręgu arystokracji powiązanej działaniami spiskowymi z racji swych koligacji (jej siostra wyszła za ks. Paula von Meterrnich-Winneburga), jak i przyjaźni z Loremarie Schoenburg (ks. Eleonora Maria von Schoenburg-Hartenstein), hr. Gotfriedem von Bismarck-Schoenhausen i ks. Ottonem, hr. gen. Wolfem von Helldorfem, hr. płk. von Gersdorfem, braćmi von Haeften... Obraz spiskowców jaki wyłania się z kart jej zapisków to grupa arystokratów dla której niezwykle istotnym czynnikiem jest lojalność kastowa. Co istotne w wypowiedziach ludzi z kręgu spiskowców przewija się wciąż motyw, że Hitlera należy usunąć ponieważ stanowi zagrożenie dla Niemiec, a miał przynieść sukces. Poza tym traktowano będących przy władzy jako parweniuszy, którzy nie powinni kierować państwem. Co do tego jak traktowano aresztowanych to bywało z tym rożnie, taki von Trott jeszcze w dniu egzekucji otrzymał paczkę. Wart odnotowania jest fakt, że hamburski prawnik Peter Bielenberg, zarządzający zakładami w Poznaniu konstruował akcję mającą na celu odbicie von Trotta z więzienia... a chciał się posłużyć polskim podziemiem z którym miał jakieś kontakty. /Marie Vassiltchikov Berlin Diaries 1940-1945 wyd. Alfred A. Knopf/

Kolega FSO zupełnie nie rozumie (chyba) sensu terminu "pod redakcją", to nie ma nic wspólnego z plagiatem. są wydawane nowe i poszerzone wydania starych tomiszczy z nowymi tytułami Przykłady? Sens wydawania starych tomiszczy istnieje tylko wtedy, kiedy zostaną one poddane właśnie redakcji - dzięki czemu uzupełniane są stare informacje o nowy stan wiedzy, korygowane błędy - istotne jedynie by zaznaczyć odpowiednio takie wtręty.

Właśnie chodzi o to, że praktycznie mam tylko wzmiankę o tym. Wiadomo, że zlecenia na sprzęt wojskowy miały na ogół oznaczenia w postaci literowo-numerycznej jak: pocisk kal. 21 cm Gr. 18 Stg. - SS 4911-0472-0590/40 wieża czołgu PzKpw V Panther G - SS 4911-0210-5803/43 podwozie SdKfz 250 - SS 4019-0211-2107/43 Tu niestety nie ma takich danych, jedyne co wiem to, że w raportach sytuacyjnych huty Bankowej występuje obok produkowanych części do Stuga (Leopard) i Panther (Löwe a-c). W tym zakładzie produkcję rozpoczęto w czerwcu 1944 roku w postaci 15 sztuk, w kolejnych miesiącach produkcja oscylowała w granicach 40-50 sztuk. Skąd się pojawiło pytanie o ten kryptonim? Z mej nieposkromionej ciekawości.

A śmiech wywołuje li tylko u kolegi, czy też u innych? Ilu ludzi w różnych krajach w 1939 się tak śmiało? To że duży konflikt jest mało prawdopodobny, nie oznacza że nie jest możliwy.

Ja nie jestem specjalistą jak kolega FSO stąd zadam kilka prostych pytań, bo widzę że kolega posiada większą wiedzę niż ja: 1. Do kiedy miał paszport dyplomatyczny? 2. Na jakich źródłach kolega FSO twierdzi, że w 1941 r. miał paszport dyplomatyczny, skoro wtedy raczej dochrapywał się rotmistrza... Od kiedy to żołnierze posiadają paszporty dyplomatyczne? 3. Co jego koneksje mają do omawiania spraw z lat 1938-139 4. A co do pracy Herwartha w ambasadzie i opinii tam panujących mają późniejsze zapiski Haldera ? Przecież to zupełnie inne lata. Czy Herwarth to ten sam co Herwarth co powiadał, iż: - w Rosji istnieje "nowy kapitalizm państwowy Stalina" (s. 172) - bolszewicy zostali powstrzymani "dzięki osobistej interwencji francuskiego generała Maixime;a Weyganda" (s. 50) - tenże sam, który twierdził że współpraca wojskowa pomiędzy Niemcami a Rosją zakończyła się w 1932 (s. 88) - ten sam, który twierdził że Wiaczesław Mołotow był "człowiekiem szczerym" (s. 227) - wreszcie ten sam co pisał, że w czasie "kampanii polskiej i w następnych tygodniach stosunki między żołnierzami i ludnością cywilną kształtowały się normalnie. Polacy zostali zwyciężeni, ale traktowano ich z poszanowaniem godności ludzkiej" (s. 279) Przecież sprawa jest prosta kolego FSO, wystarczy zacytować odpowiedni fragment z okresu kiedy nasz wnuk (po kądzieli) Heinricha von Tiedmanna pracował w ambasadzie (czyli z okresu 1938-1939) i wskazać jakie wtedy panowały tam opinie - tylko tyle; i jak widzę; aż tyle. Tuż przed zaatakowaniem Rosji w ambasadzie chodziły plotki o wojnie, powszechna była niepewność i obawy przed tego typu kampanią - to fakt. Tyle że nie były to czasy pracy w tej instytucji samego Herwartha. A jak powszechne było mniemanie pośród personelu ambasady, że Rosji nie można pokonać pokazuje postawa Schulenberga, który już jako szef Wydziału XIII USZ snuł plany utworzenia po pokonaniu Rosji "rządu rosyjskiego o charakterze antyradzieckim i podobnych reprezentacji innych narodowości" (s. 436) Rzeczywiście świadczy to o tym, że w ambasadzie kwitła niewiara w możliwość pokonania ZSRR... Tak więc kolego FSO, ja jednak czytam dokładnie...

J czytam nader uważnie - kolega FSO cytuje wydarzenia z roku 1940, tymczasem wcześniej pisał o wspomnieniach Herwartha z okresu jego pracy w ambasadzie, a ta zakończyła się w 1939 r. To są zupełnie różne lata i tyle. Herwarth nie mógł pisać o czym szeptano w korytarzach ambasady nie będąc ich uczestnikiem, i cytat właśnie tego dowodzi, nie ma w nim nic o opiniach pracowników ambasady ani za von Dirksena, ani Nadolnego czy wreszcie von der Schulenberga.

kolega Don Pedrosso napisał: W jaki sposób przekazywano informacje do Anglii? Całkiem normalnie, zaszyfrowane depesze wysyłali ludzie Korbońskiego do Londynu normalną drogą. Sama radiostacja nadawał dwa razy dziennie o godzinach: ósmej rano i sódmej wieczorem, na fali 31 metrów. Nadmienić wypada, że Roweckiego poinformował Korboński mając dość różnego rodzaju pretensji i prób wpływania na "Świt" różnorakich działaczy podziemia. Korboński informacje nadawane przez radiostację sprawdzał poprzez niewtajemniczonego w całość sprawy Polaka z obywatelstwem szwajcarskim Józefa Wierusz-Kowalskiego. Krąg osób które wiedziały o miejscu nadawania "Świtu" był szerszy, z czasem wtajemniczony został choćby Jan Nowak.

Ponieważ precyzyjniej oddaje rodzaj kradzieży.

O Podwołoczyskach pisze w swych wspomnieniach: Nad Zbruczem, Stryjem, Wisłą. Wspomnienia. O tym gdzie mieszkała i pracowała wspominała w dalszej części swych wspomnień: Zawód, który nie sprawił zawodu. O tym jak się początkowo nazywała, wiadomo z okładek pierwszych lwowskich wydań jej książek.

Kolega nie zrozumiał mojej wypowiedzi, gdy pisałem: Oczywiście nie zmienia to faktu praktyki, która częstokroć odbiegała od teoretycznych założeń to nie odnosiłem się żadną miarą do handlu niewolnikami, tylko do rozbieżności pomiędzy deklarowanym podejściem, a zdarzającymi się przypadkami okrucieństwa i nadużywania siły jak choćby w przypadku asesora Wehlena w Kamerunie. /Tagebuschblätter eines in Kamerun lebenden Deutschen wyd. F. Giesegrecht "Neue Deutsche Rundschau"/ Owszem może kongres Wiedeński, dokumenty i ankiety mówią co innego ale w praktyce było zupełnie inaczej. i ale pragnę powiedzieć że w Koloni Przylądkowej (późniejsze Związek Południowej Afryki i RPA) nadal byli traktowani jak towar W jakiej praktyce? Na jakich źródłach kolega opiera swe przekonanie, że w Kolonii Przylądkowej istniał zalegalizowany i oficjalny handel niewolnikami? Pragnę przypomnieć ci o takiej organizacji wspierającej rasizm (mówię teraz o świecie) jak: Ku Klux Klan. Także o "wodzie tylko dla kolorowych", osobnych plażach dla czarnych i białych. Jeżeli istnieje takie coś to jak może nie istnieć handel żywym towarem Z całym szacunkiem, ale Ku-Klux-Klan nie ma tu nic do rzeczy. Zupełnie nie rozumiem związku? Co ma segregacja do handlu niewolnikami? Czyli zdaniem kolegi w czasach Rosy Parks istniał w USA handel niewolnikami?? Oczywiście, że zdarzały się w Afryce przypadki pokątnego handlu żywym towarem, ale odbywało się to poza istniejącym porządkiem prawnym i dotyczyło zasadniczo młodych kobiet. Wspomina o tym Hofmeister pisząc: "... większość białych, którzy już jakiś czas żyją w Afryce Wschodniej i przyzwyczaili się do tamtejszych warunków załatwiają sobie dziewczynę murzyńską, któą zazwyczaj kupują za 100-150 rupii". /R. Hofmeister Kulturbilder aus Deutsch-Ostafrika/

Moim zdaniem nie... potop był ich elementem.

kolega FSO napisał: W kwestii zaś ilości Żydów w i związanych z aparatem bezpieczeństwa - z miłą chęcią poznałbym także autorów innych, niż tych związanych z IPN-em, zwłaszcza pasjonujących się jak to określają "podziemiem niepodległościowym" A i proszę bardzo, podstawowa literatura (i ta skrajnie prawicowa i inna): M.J. Chodakiewicz Po zagładzie Stosunki polsko-żydowskie 1944-1947 W. Rozenbaum The Road to New Poland. Jewish Communists in the Soviet Union, 1939-46 w Jews in Eastern Poland J. Sack An Eye for an Eye J. Pelc Bez kamuflażu. Żydzi w nomenklaturze PRL, "Nasz Los" 1995, nr 9 I. J Vogelfanger The Life of a Surgeon in the Gulag L. Gluchowski, A. Paczkowski Stalin's security officers in Poland, "Times Literary Suplement" 28 III 1997 L. Żebrowski Ludzie UB - trzy pokolenia w: Dekomunizacja i rzeczywistość L. Żebrowski Ubole A. Kainer Żydzi a komunizm, "Krytyka" 1990, nr 15 K. Kersten Polacy, Żydzi, komunizm. anatomia półprawd 1939-1968 M. Checinski Poland. Communism, Nationalism, Anti-Semitism N. Eberstadt The Latest Myths About the Soviet Union, "Commentary" maj 1987 M.C. Steinlauf Bondage to the dead: Poland and the memory of the Holocaust Z. Nawrocki Zamiast wolności. UB na Rzeszowszczyźnie 1944-1949 J.S. Skurnowicz Soviet Polonia, the Polish State, and the New Mythology of National Origins, 1943-1945, "Nationalities Paper" 1994, t.22, Supplement nr. 1 T. Piotrkowski Poland's Holocaust. Ethnic Strife, Collaboration with Occupying Forces and Genocide in the Second Republic, 1918-1947 A. Bilińska-Gut Struktura i organizacja Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w latach 1944-1954, "Zeszyty Historyczne WiN-u" 2001, nr 15 zwłaszcza pasjonujących się jak to określają "podziemiem niepodległościowym Kolega FSO się myli, Krzysztof Szwagrzyk nie specjalizuje się w podziemiu niepodległościowym. z miłą chęcią poznałbym także autorów innych, niż tych związanych z IPN-em Niestety, z tego co wiem to ani środowisko "Nie", ani ludzie związani "MiF-em" jakoś się do tego jeszcze nie zabrali.

To wcale nie tak oczywisty fakt, taka Oksana Zabużko ma na ten temat inną opinię (vide: Notre Dame d'Ukraine: Ukrajinka w konflikti mifolohij) W rozumieniu kategorii dwudziestowiecznych to nie było narodu kozackiego, co do oglądu ówczesnych to już jest materiał na polemikę. Co tam kolego Samuelu zapisał Wespezjan Kochowski w pieśni XII? "Wprzód twe przepadnie garło Przed polskim, Rusinie! Nie ostani-ć wiatr wieje, Kozacki narodzie" Tego autora nie trzeba Ci przedstawiać: "... pod Janem Kazimierzem bratem i następcą iego, oblały krwią hoynie w wielokrotnych bitwach zmiemię Polską, i przywiodły w ostatku do oderwania od Rzpltéy, ten bitny, usłużny i użyteczny iéy Naród["

Wiele słów o tej broni padło, atoli nie ma całościowego tematu temu poświęconego. ... Wiem, że Kadrinazi i Harry wpadną tu i zrobią ze mną porządek, ale może skromnie zacznę. Ewolucja broni od ręcznej hakownicy, z zamkiem lontowym,... Nazwa jak zwykle niknie w pomrokach dziejów. Wiadomym jest, że nie od muszki (musca) bo to nie był wyróżnik muszkietu. Wydaje się, że nazwa swe pochodzenie bierze z terenów Włoch i krajów sąsiednich. Moschetto to krogulec do łowów, a w XV wieku zwano tak krótkie strzały, czy wyrzutnie. U Diego Uffano nazwa występuje przy oznaczeniu kalibru dział: mosqueton, mosquet, arquebus. /Rigutini-Bulle "Nuovo dizionario italiano-tedesco, Diego Uffano "Artillerie c'est a dire vraye instruction de l'artillerie/ Z terminem musceten spotykamy się w inwentarzu niemieckim z ok. 1587 roku. /Essenwein "Quellen zur Gschichte der Feurwaffen, fascimilierte Nachbildungen alter Originalzeichnungen, Miniaturen, Holzchnitten und Kupferstiche, nebst Aufnahmen alter Originalwaffen und Modelle/ A Józef Jakubowski już w XVIII wieku pisze o muszkiecie: "strzelba podobna do piechotnej broni, ale większa, używająca się z wałów" /J. Jakubowski "Nauka artyleryi"/ Na ile muszkiet w połowie XVI wieku zaczął odbiegać od hakownicy? Raczej nie należy przyjmować za pierwsze, szersze wprowadzenie muszkietu działań François de Vielleville z 1554 roku. /Meréchal de Vielleville "Mémoires... par Carloix" wyd. P. Griffe/ Pierwsze tego czasu muszkiety francuskie z zamkiem lontowym mają kaliber lufy 17 mmm, czyli wagomiar 2 łuty, z donośnością około 400 metrów. /Genéral Weygand de l'Academie Française "Histoire de l'armée française"/ Ciekaw też jestem kiedy zaczyna pojawiać się wcięcie na wielki palec? Na ile na korzystanie i rozwój muszkietów wpłynęły poczynania księcia Alby we Flandrii i ordonans z 4 lutego 1599 roku Maurycego Orańskiego, mówiący o ujednoliceniu wagomiaru muszkietów. Z funta żelaza miano odlewać 10 kul, wagomiar 3,2 łuta, podobnie jak w muszkiecie hiszpańskim. Na ile różniły się włoskie muszkiety początków XVII wieku od tych niemieckich (choćby manufaktura w Suhl)? Zapraszam do bardziej treściwej (niż moje zarysy) dyskusji w tym temacie.

Urodziła się w Podwołoczyskach, a tak naprawdę to nazywała się Lidja Winniczukówna. Uczyła m.in. w szkole w Podkowie Leśnej, gimnazjum żeńskim im. Emilji Plater w Warszawie, w trakcie wojny mieszkała przy Hożej 5.

A na czym opierasz swe przekonanie, bo co do tego faktu to istnieją wątpliwości w ocenie.