secesjonista

A ja mam pytanie, czemu w wykazie poległych na ziemi radomszczańskiego w okresie wojny domowej z rąk tzw. "antykomunistycznego podziemia zbrojnego" stworzonym przez Arkadiusza Ciacha; jak to zapewnia kolega Łaszcz - co to "korzysta przede wszystkim z rzetelnej literatury"; który to wykaz ma układ alfabetyczny pod literą "k" nie ma Stanisława Kałuży? I kolejne pytanie, co do rzetelności przekazu pana A. Ciacha, czy osoba korzystająca z rzetelnej literatury, nie potrafi rozróżnić tak podstawowych pojęć, jak: amnestia i prawo łaski? W jego to bezpłatnym periodyku odnotowano protest Weteranów Lewicy Piotrkowskiej, gdzie czytamy: "Ówczesna władza wobec zbrodniarzy w tym także "żołnierzy" Sojczyńskiego, zastosowała już po kilku miesiącach akt łaski wydając 2 sierpnia 1945 dekret o amnestii. Niestety Warszyc, a także kilku innych krwawych watażków z tego nie skorzystało" Aż dziw, że nie sprostowała redakcja tej pomyłki, czy też raczej przekłamania. "Warszyc" oraz kilku innych skazanych na karę śmierci odmówiło napisania prośby o ułaskawienie. Uczynili to ich adwokaci. Bolesław Bierut ułaskawił Antoniego Bartolika i Władysława Bobrowskiego. W stosunku do pozostałych oskarżonych nie skorzystał z prawa łaski. Wyrok śmierci na 6 skazanych wykonano 19 lutego 1947 r. Weteranom lewicy można wybaczyć pewne luki w pamięci i to że pomyliły im się chyba amnestie. "Warszyc" nie mógł odmówić amnestii - nie istnieje taka opcja. "Warszyc" nie mógł skorzystać z amnestii, albowiem został rozstrzelany na 3 dni przed ogłoszeniem amnestii. Aż dziw, że red. nacz. A. Ciacho nie zauważył tak dużych rozbieżności jakie pojawiają się na jego łamach... Pośród złych postępków Sojczyńskiego można wymienić uratowanie oddziału w którym był Moczar, wreszcie działalność tego ostatniego znacznie gorsze wycisnęła piętno na Polsce niż poczynania "Warszyca".

Wisła nie była wtedy uznawana za kurort, Worochta, Orłów (nad morzem), Kamienna Góra, Jaremcze, Zaleszczyki, Rabka, Zwardoń, Mikuliczyn, Sianki, Kosów. A tu o książce w tym temacie na naszym portalu (recenzja)** z "Narty-Dancing-Brydż w kurortach Drugiej Rzeczypospolitej" - M. i J. Łozińskich: https://historia.org.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=1541:qnarty-dancing-bryd-w-kurortach-drugiej-rzeczypospolitejq-m-i-j-oziscy-recenzja&catid=276:okres-midzywojenny&Itemid=902 **Autor recenzji pomylił się, zamiast: Jeremcze winno być Jaremcze Mikuliszyn winno być Mikuliczyn

W kwestii kraju płynącego szynką, czy też nie... wypowiedziały się odnośne władze: "Obserwuje się przy tym charakterystyczne zjawisko - mimo, że opinia publiczna nadal jest szczególnie uczulona na problem zaopatrzenia w mięso i przetwory mięsne, sam fakt braku mięsa i jego przetworów stał się, jakby w jej odczuciu, czymś naturalnym i oczywistym..." /24 III 1978 Wydział Prasy, Radia i Telewizji KC PZPR "Informacja na temat opinii czytelniczej i środowiska dziennikarskiego odnośnie (do) zaopatrzenia ludności w mięso i przetwory mięsne"; podkr. moje własne/ Zaś jak w badaniach OBOPiSP widziało to społeczeństwo: /dane z marca 1977 r./

Ja takiej logiki nie widzę, to czemu ojciec nie widział tylko słyszał? I jak to się stało, że wieś widziała wszystko włącznie z tym kto dobił, kto zakopał - tylko ciało zostało znalezione... przypadkowo? Kolega FSO napisał: "świadkowie przecież byli" A niby skąd kolega powziął taką wiedzę, skoro Badziaka nie czytał? Rozmawiamy o znanych faktach, czy obiegowych opiniach?

Ja mógłbym... : http://resources.ushmm.org/inquery/uia_query.php/photos?hr=null&query=kw114032 http://resources.ushmm.org/inquery/uia_doc.php/photos/12698?hr=null http://www.holocaustresearchproject.org/othercamps/grossrosen.html http://www.ushmm.org/wlc/en/article.php?ModuleId=10005454#seealso http://wroclaw.hydral.com.pl/test.php?zrodlo=478&lat_od=1000&lat_do=3150&od_rok=2003&do_rok=3150&sort=rok&Submit=Szukaj&fnd=myself

W tym wątku podawałem literaturę tyczącą się twórcy IRA: https://forum.historia.org.pl/topic/12687-michael-collins/page__p__178942#entry178942 Tu linki do anglojęzycznej bibliografii: http://cain.ulst.ac.uk/bibdbs/index.html Tu zaś link to bibliografii artykułów w polskiej prasie: http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:9RAKE6kt35sJ:rswiatek.webpark.pl/bib.html+IRA+terroryzm+bibliografia&cd=7&hl=pl&ct=clnk&gl=pl&client=firefox-a O’Brien Brendan IRA Jackson T.A. Walka Irlandii o wolność B. Bolechów Terroryzm w świecie podwubiegunowym Przewartościowania i kontynuacje Moody T.W. Martin F.X. Historia Irlandii B. Roberts Terror nacjonalistyczny w Irlandii Północnej w latach 1976 - 1996 Marta Petrusewicz, Irlandzki sen : życie Konstancji Markiewiczowej - komendantki IRA (1868-1927) Bratski Józef Rewolucja irlandzka : Eamon de Valera Witold Gruszka Szmaragdy nie lubią koloru khaki Franciszek Bernaś Mrok i Mgła Grzegorz Swoboda Dublin 1916 Konarski W. Nieprzejednani. Rzecz o Irlandzkiej Armii Republikańskiej Pragmatycy i idealiści : rodowód, typologia i ewolucja ugrupowań politycznych nacjonalizmu irlandzkiego w XX V. Grotowicz Terroryzm w Europie Zachodniej - w imię narodu i lepszej sprawy W. Gruszka Konflikt w Irlandii Północnej, przyczyny, przebieg, perspektywy uregulowania Bobby Sands Jeden dzień w moim życiu Gruszka W. Ulster się burzy Hołyst Brunon Terroryzm W. Krajewski Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej Wawrzyniec Konarski Irlandzka Armia Republikańska – etos i formy ekspresji. w: Terroryzm w świecie współczesnym, red. Edward Haliżak, Wiesław Lizak, Leonard Łukaszuk, Eugeniusz Śliwa Olsson Jan Olof, Sjogren Margareta Niż nad Irlandią Rękawek Kacper Irlandzka armia kryminalna, "Wprost" 2005, nr 24 Stylińska T. IRA się rozbraja, "Rzeczpospolita" 2001, nr 249. W imieniu prawa? Antyterroryzm, "Komandos" 1996, nr 10, Chloupek Ireneusz Operacja "Flavius", "Komandos" 1996, nr 12 Nagła riposta. Akcje specjalne. SAS, "Komandos" 1994, nr 10 Chloupek Ireneusz Tajna wojna w Ulsterze. Irlandia Północna. Część I. "Komandos" 1998 nr 4 Chloupek Ireneusz Tajna wojna w Ulsterze Irlandia Północna. Część II., "Komandos" 1998, nr 5 Szostkiewicz A. London- Derry, "Polityka" 2002, nr 5

Kolega FSO nie zrozumiał mej wypowiedzi, i wciąż nie bardzo rozumie, że o wyższości legitymizacji Warszawy nad Londynem dyskutuje się w całkiem innym temacie. Kiedy pisałem o mitologii myślałem raczej o wzbudzaniu nacjonalizmu na bazie anty-niemieckości. Tak ma marginesie... głos znanego towarzysza o "odrąbywaniu ręki" w rozumieniu kolegi FSO był głosem spokoju, rozsądku i wyważenia?

Kolega FSO wyciąga zbyt daleko idące wnioski z mej wypowiedzi, proponuję przeczytać me wypowiedzi w tym zakresie tematycznym jeszcze raz.

Gwoli naprostowania kilku nieporozumień w tym nieco zaśniedziałym temacie. Kolega Geryazy myli się się pisząc o pięćdziesięcioletniej eksploatacji złóż uranu w Polsce przez Niemców czy ZSRR. Myli się również co tego, że "wydoili tego wiele". W XIX w. mamy jedynie wzmianki o mineralizacji uranowej, zaś przez okres dwudziestolecia smółka uranowa była traktowana w zasadzie jako odpad, jedynie niewielkie ilości trafiały do zakładów we Freiburgu, Hamburgu i Berlinie, celem pozyskania radu. W okresie okupacji Niemcy ze złóż kowarskich wydobyli raptem 300 ton rud uranu, nie wiemy jaka to była ruda (0,1% U, 0,2% U, czy 0,03-0,1% U) i czy w tej wielkości mieszczą się również skały plonne. Co do wydobycia dla ZSRR to również nie można mówić o tak długim okresie eksploatacji. Geolodzy I Frontu Ukraińskiego nie uznali kopalni w Kowarach za przydatne dla celów przemysłowych. Po odkryciu większych złóż uranu przez Dolnośląskie Zjedn. Przem. Górniczego (w 1946 r.). Informację o tym wraz z projektem eksploatacji przedkłada Beria Stalinowi 8 III 1947 r., a ten akceptuje to 19 marca. Umowa między rządem RP a rządem ZSRR w sprawie eksploatacji złóż kuźnieckich (byłych szmidebergskich) i dostawach rud z tych złóż do ZSRR została podpisana 15 IX 1947 r. Kopalnie kowarskie powołano z dniem 1 I 1948 r.(przemianowane w 1951 r. na Zakłady Przemysłowe R-1. Państwowe Przedsiębiorstwo Wyodrębnione). Bardzo szybko; co najmniej od wiosny 1955; strona radziecka zasygnalizowała zmniejszenie swego zainteresowania nadzorem nad wydobyciem uranu i jego zagospodarowaniem. Stąd 6 III 1958 r. w MHZ podpisano protokół dodatkowy do umowy, w którym skrócono jej czas obowiązywania do 31 IX 1959. ZPR-1 wydobyły w okresie całej swej działalności 720 ton uran, do tego dochodzi około 5 tys. ton rudy uranu (5006,5 ton), odkupywanych z kopalni pirytu "Staszic" (co daje nieistotną wielkość około 3-3,6 tony uranu). Eksport uranu do ZSRR w latach 1948-1962 (w tonach): Co do rozliczeń finansowych uzgodniono cenę za rudę: jako koszt produkcji plus 10% zysk. W ciężar kosztów produkcji wliczano prace budowlano-montażowe jak i roboty poszukiwawcze. Rozliczenia były po kursie 1 rubel clearingowy = 1 zł. W 1950 r. zmieniono przelicznik na 3 zł = 1 rubel clearingowy, utrzymując do roku 1952 r. przelicznik pierwotny dla kosztów poszukiwań. Od 1952 r. prace te zostały wyłączone z kosztów eksploatacji i były finansowane przez Polskę w 50%. Za 1 kg metalu ZSRR płaciło 456,6 rubla czyli 114,1 $ (przy oficjalnym kursie dolara do rubla 1:4), dla porównania w 1948 r. za 1 kg uranu USA płaciło ok. 35 $, z czasem nawet 92 $, zaś w 1950 r. 16 $. W 1961 r. po negocjacjach podpisano 6 marca protokół ustalający cenę za 1 kg rudy (od 1 I 1958 r.) tak by nie przekraczała ceny średniej za 1957 r. Przelicznik zł do rubla miał wynosić 7 do 1, czyli za 1 kg uranu Polska otrzymywać miała 200-210 rubli. Wraz z nowym kontraktem z 23 IV 1959 r. zmieniono cenę i ogólną sumę kontraktu, za kilogram rudy (wliczając 10% zysku) ZSRR miało płacić 1150 zł, przeliczone na ruble clearingowe, suma kontraktu opiewała na 6 407 143 ruble (w 1958 r. - 12 000 000). Od 1957 doliczano do kosztów własnych koszty transportu loco granica z ZSRR (ok. 70 zł za 1 kg metalu). W sumie do końca obowiązywania umowy średnia cena za 1 kg uranu wynosiła 1990 zł rocznie. Faktycznie - fiasko naszych poszukiwań wiązało się ze zbyt małymi zasobami złóż. Nieścisłością jest jednak druga informacja ponieważ ostatnią kopalnię: "Radoniów" zamknięto już w 1963 (decyzją PRdsWEJ z 14 VI 1962 r.), a przez kilka kolejnych lat trwały jeszcze prace nad przeróbką uranu na koncentrat. Ostatnie prace górników pod ziemią... to przystosowanie sztolni w Kowarach dla potrzeb uzdrowiska bodajże w 1970 r. W 1973 r. zaś, kończono jedynie wygaszanie prac poszukiwawczych, rewizyjnych i rozpoznawczych prowadzonych przez ZPR-1, a tyczyły się one nie tylko uranu, ale i toru, czy innych metali ciężkich.

Pierwsza publikacja o obozie "Zgoda" to: wydana w 1995 r. książka J. Sacka "Oko za oko. Przemilczana historia Żydów, którzy w 1945 r. mścili się na Niemcach". Pierwsze wspomnienia więźnia to: G. Gruschka "Zgoda - miejsce grozy. Obóz koncentracyjny w Świętochłowicach-Zgodzie i jego komendant", "Dzieje Najnowsze" 1999, nr 4. Pierwsza naukowa monografia: "Obóz pracy w Świętochłowicach w 1945 roku. Dokumenty, zeznania, relacje, listy" wyb. i oprac. A. Dziurok. Inne publikacje tyczące się tej tematyki: R. Kaczmarek, K. Miroszewski "Obozy odosobnienia w przemysłowej części województwa śląskiego po II wojnie światowej", "Studia Śląskie", Opole 2000, t. 59 E. Nowak "Obozy w Polsce po 1945 (ze szczególnym uwzględnieniem Śląska", "Studia Śląskie" 1997, t. 55 P. Madajczyk "Przyłączenie Śląska Opolskiego do Polski 1945-1948" K. Karwat "Tajemnice obozu w Świętochłowicach", "Tygodnik Powszechny" 1994, nr 8 "Obozy pracy przymusowej na Górnym Śląsku" red. A. Topol F. Brachman "Powrót na Śląsk", "Karta" 1998, nr 26 L. Ostałowska "Trzecia stacja-Zgoda", "Gazeta Wyborcza" 1999, nr 61 J. Sack "Gniew Salomona", "The Village Voice" 1993, nr 13 H. Hirsch "Die Rache der Opfer. Deutsche in polnischen Lagern 1944-1950" ("Zemsta ofiar, Niemcy w obozach w Polsce 1944-1950") G. Kuźnik "Hektary Morela", "Wieści" 1992, nr 16 A. Dziurok "Śląskie rozrachunki. Władze komunistyczne a byli członkowie organizacji nazistowskich na Górnym śląsku w latach 1945-1956" "Historia do wyjaśnienia", "Nowiny" 1995, nr 26 J. Kaps "Die Tragödie Schlesiens 1945-1946 in Dokumenten" "Obozowe dzieje Świętochłowic Eintrachthütte-Zgoda" red. A. Dziurok, materiały z konferencji IPN Katowice-Świętochłowice 2002 (z aneksem: wykaz zmarłych w Hali Targowej oraz obozie "Zgoda" w Świętochłowicach (luty-listopad 1945 r.) Szereg relacji więźniów zaprezentowano w tzw. "DdV", dużo zaś materiału wspomnieniowego pozostaje nieopublikowanymi i znajduje się w Ost-Dokumentation w Beyreuth: "Die Vertreibung der deutschen Bevolkerung aus den Gebieten ostlich der Oder-Neisse", in: "Dokumentation der Vertreibung der Deutschen aus Ost-Mitteleuropa", B, I, 1-3 O funkcjonowaniu obozu w okresie okupacji niemieckiej: E. Brzozowski "Hitlerowskie obozy jenieckie i obozy pracy przymusowej w Świętochłowicach", w: "Za drutami obozu Eintrachthütte", cz II dodatek do "Zwiastuna Świętochłowickiego" 1995, nr 2 E. Piper "Podobóz Eintrachthütte", "Zeszyty Oświęcimskie" 1975, nr 17

A co takiego osiągnięto zdaniem kolegi FSO?

Ryzyko istnieje, istniało i będzie istnieć. To chyba oczywiste, atoli wszelkie służby starają się to ryzyko minimalizować, a co w obecnej sytuacji istotne - całkiem dobrze im to idzie.

A propos drugiego wątku nie wiem o jakich wyborach kolega FSO pisze, mówiąc o tych pierwszych z 1932 r. - można poznać dokładną datę? Co do warunków blokowania to kolega się myli, pomimo sprzeciwu SPD Hitler uzyskał 2/3 głosów. Kolega chyba nie doczytał fragmentu o anulowaniu mandatów. Wcześniej SPD nie potrzebowała KPD, zaś w tym momencie przeważyła partia Centrum - co zdaniem kolegi mogły zrobić razem KPD i SPD w parlamencie skoro KPD tam nie było? W warunkach niemieckiej sceny politycznej posiadanie niemalże 50% głosów, w zasadzie wystarczało jeśli nie do rządzenia to do zablokowanie wszystkich konkurentów w rządzeniu, czy skutecznym sprawowaniu władzy A kiedy lewica szeroko pojęta miała takie możliwości? Co trzeba by zrobić by Hitler nie objął władzy, lub po prostu zbankrutował [n.p. kryzys rządowy kolejne trzy miesiące i znów wybory] - ano tylko jedno cała lewica idzie jednym frontem znikają na chwilę animozje Nie wiem gdzie kolega FSO uczył się o statystyce wyborów, ale blok dwóch partii, tak różniących się - nie daje sumy ich wcześniejszych głosów - nigdy. To niby kiedy i w jakich wyborach KPD i SPD mieliby pójść razem? W prezydenckich? W tych z marca, lipca, sierpnia, czy może jeszcze przed 1932 rokiem?

Dłużnikiem względem kogo, kolego FSO- może jaśniej?

Jakie w ujęciu socjobiologii ma obowiązki względem społeczeństwa homoseksualista, kolego FSO? Jak by wyglądał perspektywa biologicznego przetrwania człowieka gdyby, wszyscy byli homo?

Jest czasowym nacjonalistą, czasowo zapominającym o internacjonalizmie ze względu na to kto pyta. Jest nacjonalistą-internacjonalistycznym, na tejże samej zasadzie co istniała demokracja ludowa. Mhmm... słowem "Śpioch"?

Próbuję wiedzieć o kim rozmawiamy, a to kolega napisał, że nazwisko tej osoby jest synonimem rzetelnych historycznie materiałów. To chciałbym wiedzieć czy to ta sama osoba kolego Łaszczu? A kogo znam to ma prywatna sprawa, prywatną sprawą nie jest za to twierdzenie kolegi, że p. Ciach zawsze korzysta z rzetelnych materiałów - bo jak się kolega o tym przekonał zachodzi pytanie, wniosek jaki się nasuwa, to taki, że kolega ręczy; niejako; za jego rzetelność. Również za tę z jego okolicznościami zwolnienia z policji, czy tylko za historyczną...? Nie wiem o czym kolega pisze i do jakiego mego postu się odnoszą wtręty o Stalinie, czy ja coś o tym pisałem? Jak to ładnie zauważył kolega Łaszcz nie rozmawiamy tu innych aspektach (a więc np. o "Ogniu") tylko o KWP. Moje pytanie: A kto był świadkiem widzącym kto torturował Kałużę i kto go dobił? No bo przecież oddział się wycofał, a w relacji ojca jest jedynie, że w oddali słyszał głos syna? Kto był świadkiem zakopania ciała, skoro zostało potem odnalezione przypadkowo? Skąd Kałuża przed wyjazdem do Mierzyna, mógł mieć pewność, kto z nazwiska będzie jego zabójcą? Pozostaje to wszystko: bez odpowiedzi. A skoro kolega Łaszcz rozpoczął temat, to choć może wskazać skąd są względem tego relacje? Nikogo nie było przy egzekucji, a relacje są z pierwszej ręki - to kto je czynił?

A kto był świadkiem widzącym kto torturował Kałużę i kto go dobił? No bo przecież oddział się wycofał, a w relacji ojca jest jedynie, że w oddali słyszał głos syna? Kto był świadkiem zakopania ciała, skoro zostało potem odnalezione przypadkowo? Skąd Kałuża przed wyjazdem do Mierzyna, mógł mieć pewność, kto z nazwiska będzie jego zabójcą? Całkiem możliwe że p. Ciach korzysta wyłącznie z rzetelnej literatury (tylko jak ją recenzuje, korzysta z policyjnych doświadczeń?), jego kariera polityczna wskazuje jednak, że trudno wymagać odeń apolitycznej postawy. Czy to nie ten sam osobnik często występujący w czapce z czerwoną gwiazdą, tułający się swego czasu po Inicjatywie "NIE", Demokratycznej Partii Lewicy czy Inicjatywie RP skupiającej głównie byłych członków Samoobrony?

Niestety Samuelu nie wystarczy czytać literatury made in KW PZPR, czy odezw regionalnego koła SLD, by mieć pełny ogląd sprawy. A wspomniane sprawy tyczą się jak najbardziej KWP i tego jaki obraz KWP powstał. Ale trzeba chcieć wiedzieć. Nie przedstawiasz faktów, głównie swe opinie. Ponieważ mówisz o faktach to będzie Ci łatwo odpowiedzieć na proste pytanie: skąd cytowani przez Ciebie autorzy mają relacje o mordach.

Atoli Kazimierz Jasiński w swej publikacji "Rodowód pierwszych Piastów" opisuje czasy od Mieszka I, aż po dzieci Bolesława III Krzywoustego.

Oczywiście do Leutweina daleka jeszcze droga... Kolejna generacje to urzędnicy prezentujący postawę charakterystyczną dla militaryzmu niemieckiego, co bardziej kolokwialnie nazywana "żołdactwem". Co istotne tego typu postawy nie były prezentowane jedynie przez urzędników wywodzących się z armii, ale jako duplikowanie postaw przenosiło się na niższych urzędników kolonialnych. Szczególnie wielu wojskowych w tym okresie było mianowanych jako szefowie ekspedycji, stacji czy okręgów, tak że nie byli reprezentowani wyłącznie na poziomie dowódczym Schutztruppen. Co ciekawe postępowanie wspomnianych grup w zasadzie było pozbawione logiki. Odrzucając metody działań politycznych czy ekonomicznych, na rzecz militarnych nie uwzględniano, że niszczy się potencjalnych robotników. Wspomniany wcześniej Wissmann rozpoczął swą pracę od ogarniętej powstaniem Afryki Wschodniej, jako komisarz (1889-1891), a z czasem gubernator (1895-1896). Afryka nie była dlań nowością, wcześniej był podróżnikiem, w swych działaniach wychodził z zasady, że publiczne egzekucje wpływają na morale poddanych. /H. Bernhard "Die kaiserliche Kolonialtruppe für Ostafrika", F.F. Müller "Deutschland-Zanzibar-Ostafrika"/ Kolejny przykład mamy w osobie Kurta von Francois, który podbijał Afrykę Południowo- Zachodnią (jako komisarz, a potem Landshauptmann 1891-1894). Jego zasady były proste należało toczyć wojny, a dyplomacja w relacjach z tubylcami nie powinna mieć miejsca, całkiem wobodnie wyrażał się o konieczności eksterminacji całych plemion, o ile były wojownicze, tak było w przypadku plemienia Witbooiów. Jak sam się wyraził: "Dass die Eingeborenen das Recht auf Grund und Boden besassen und damit machen konnten, was sie wollten, war nicht durch Rederien, sondern nur mit der Flinte zu bestreiten" /za A. Neubert "Die Schutzherrschaft in Deutsche-Südwestafrika 1884-1903"/ Z tego to okresu pochodzą akcje, typu wyprawa por. Baumstarcka przeciw Masajom, gdzie rozkaz nakazywał zabijać każdego członka tego plemienia, aż gubernator musiał potępić i zakazać takich metod. W tymże czasie zaatakowano umocniony obóz Witbooiów w Hornkranz, o charakterze akcji świadczą proporcje, pośród 85 zabitych 75 to były kobiety i dzieci, Niemcy stracili jednego członka ekspedycji. /szerzej H. Berhard "Die kaiserliche Kolonialtruppe für Ostafrika", H. Drechsler "Südwestafrika unter deutscher Kolonialherrschaft / W Garua działał kpt. Dominik (potem major), co ciekawe człowiek znający kilka miejscowych języków i znajomość kontynentu. Znany z nakazu dobijania rannych, w prasie anglojęzycznej stał się synonimem "okrutnika". Choć sąd honorowy uznał go za niewinnego, wreszcie Kolonialabeilung zwolnił go z powodu "zbytniej samowoli" /H. Stoecker, H. Mehls, E. Mehls "Die Eroberung des Nordostens", w: "Kamerun unter deutschen Kolonialherrschaft"/ O akcjach asesora sądowego Wehlena w okresie 1892-1893 m.in. przeciw Bakoko, sam pisał: "Wiele setek Bakoko zostało wypędzonych z ich prowizorycznych kryjówek z buszu, liczni po krótkiej obronie zabici, wiele kobiet i dzieci zasiekanych (...) Przeciwnicy próbowali beznadziejnie się bronić, żądni krwi żołnierze obalali ich, zabijali (w oryg.: schossen und schlugen) bez różnicy mężczyzn, kobiet i dzieci..." /cyt. za: R. Kaeselitz "Kolonialeroberung und Widerstandskampf in Südkamerun", szerzej A. Zimmermann "Geschichte der deutschen Kolonialpolitik", H.R. Rudin "Germans in the Cameroons 1884-1914"/ Do mniej więcej 1905 roku tego typu postępowanie było raczej normą, dopiero z czasem przekonanie o konieczności uwzględnienia głównie aspektu ekonomicznego zaczęła dominować pośród kolonialnej elity urzędniczej. Na scenie zaczęły pojawiać się postacie typu: siostrzeniec Bismarcka hr. Jesco von Puttkamer.

jeszcze wyraźniej z tych dwóch wykresów widać, że w początkowym okresie okupacji, do końca wiosny '41 roku ceni zmieniały się, ale mimo wzrostu 2 - 3 krotnego w ciągu okresu ponad dwóch lat [jesień '39 - koniec wiosny '41] ich ceny pozostawały na poziomie jaki był "do przyjęcia". Objaśnienia zrozumiałem, tylko na podstawie czego kolega FSO przyjął, że akurat w tym okresie były do przyjęcia? To od kiedy nie były do przyjęcia, czyli kiedy ludzie przestawali kupować? PS - a proszę bardzo, sam się z tym technicznym problemem męczyłem, wbrew pozorom nie jestem nieużytym człekiem.

A moim zdaniem szanse były, gdyby Albion zgodził się na koncepcje polityczne Hitlera, on wciąż w to wierzył i na tym zakładał swe zamiary i poczynania.

Wolf przyjrzyj posty - nie ja użyłem pierwszy słowa poklask. Co do reszty twej argumentacji - zgoda. Pytaniem zasadnym jawi się, w jaki sposób nowa władza, czy ściślej wokół czego zamierzała konsolidować społeczeństwo, i nie chodzi mi jedynie o poczynania ekonomiczne, raczej jaką nową mitologię starano się zbudować.

W wymowie "ę" i "ą" też zanikły?