secesjonista

Można dodać jeszcze: C. Berezowski "Powstanie państwa polskiego w świetle prawa narodów" Warszawa 1934 M. Seyda "Polska na przełomie dziejów. Fakty i dokumenty" Poznań 1927-1931 A. Próchnik (H. Swoboda) "Pierwsze piętnastolecie Polski Niepodległej. Zarys dziejów politycznych" Grabiec (Józef Dąbrowski) "Jak odzyskaliśmy wolną Ojczyznę i jak obroniliśmy ją przed wrogiem" Warszawa 1921 J. Żarnowski "Struktura społeczna inteligencji w Polsce w latach 1918-1939" W. Feldman "Dzieje polskiej myśli politycznej w okresie porozbiorowym" Kraków 1919 J. Brun "Stefana Żeromskiego tragedia pomyłek" F. Kalicka "J. Brun-Bronowicz, Życie, działalność, twórczość" H. Jabłoński "Narodziny Drugiej Rzeczypospolitej (1918-1919)" J. Kowalski "Wielka Październikowa Rewolucja Socjalistyczna a wyzwolenie Polski"

G. S. Liuszkow przeszedł na stronę Japończyków w czerwcu 1938 roku, gdyby przeszedł w 1937 r. jego relacje byłyby jeszcze mniej warte, bo w tym dopiero roku tworzono poważne siły w tej republice. Wydaje się dziwne, że jego informacje okazały się tak nieprzydatne skoro Stalin wszelkie prerogatywy i władzę w Mongolii, w sierpniu 1937 r. przekazał właśnie w ręce NKWD kiedy ambasadorem mianował kadrowego funkcjonariusza tej służby Siergieja Mironowa (Miron Korol). Dopiero od roku 1937 rozpoczyna się poważna reorganizacja i wzmocnienie sił w MRL, w 1936 kontyngent miał charakter demonstracyjny. Na Mongolię dopiero w marcu 1937 r. zwraca uwagę komkor Albert Łapin z.dow. OKDWA do spraw lotnictwa w raporcie "O problemach obrony radzieckiego Dalekiego Wschodu", gdzie wskazywał na możliwość i kierunek ewentualnego prewencyjnego uderzenia. Dopiero w sierpniu 1937 r. 7 Brygada Samochodów Pancernych płk. Nikołaja Feklenki skierowała się w okolice Dżamin Ude, a dopiero 14 sierpnia 1937 r. podjęto uchwałę o sformułowaniu 57 Specjalnego Korpusu Armii Czerwonej komdiwa Iwana Koniewa, szefem sztabu został kombrig Wasilij Małyszyn, pierwszym komisarzem korkom Archip Prokofiew. Jaka atmosfera panowała w Mongolii niech świadczy "wypadek" jaki 22 VIII 1937 r. przydarzył się mongolskiemu min. obrony marszałkowi Helekdorżynowi Demidowi, który wraz ze swą świtą w pociągu jadącym do Moskwy nieszczęśliwie i śmiertelnie zatruł się konserwami mięsnymi. Wraz z nim "zatruł" się też komdiw Dżansanhorło. O aresztowaniach ambasadora Władimira Tairowa, głównego doradcy wojskowego dowódcy MAL komkora Leonida Wajnera, czy zwolnieniu dowódców Specjalnej Brygady Samoch. Pancernych i specjalnego pułku sam. panc. - kombriga Szypowa i płk. Pakałna nie ma co wspominać.

Dodajmy jeszcze: Z. Woźniczka "Obóz pracy w Świętochłowicach-Zgodzie i jego komendant", "Dzieje Najnowsze" 1999, R XXXI z. 4 G. Kuźnik "Świnie i zdrajcy. Z reporterskiego cyklu: W stalinowskim obozie pracy", "Wieści" nr 14 z 5 IV 1992 K. Karwat "Rachunki krzywd. Rozmowa z Helgą Hitsch, korespondentką prasy niemieckiej, autorką książki "Zemsta ofiar", traktującej o powojennych obozach dla Niemców", "Dziennik Zachodni", nr 248, 22 X 1998 M. Rotulska "Mściciel czy morderca?", "Nasz Dziennik", 15 XII 1998 D. Rostowska "Ofiary wojny. Dlaczego Polska domaga się ekstradycji Morela", "Wprost", nr 8, 11 II 1999 ... gorzką ironią historii jest fakt, że 12 IX 1964 r. Salomon Morel na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego (zaocznie) obronił pracę magisterską pt. "Praca więźniów i jej znaczenie" - nie ma to jak prawdziwy praktyk.

jakoś się nie zrozumieliśmy, nie mówiłem CtrC+CtrlV, tylko obszerny cytat. Co do biskupów kolega się znów myli, proszę zmienić stronę z której kolega ściąga informacje i zajrzeć do: F. Ryszka "Noc i mgła".

Nie wiem czy kolega pisze w odpowiednim dziale, co ma odbudowa stolicy z datków do zniewolenia? Restauracja pomników kultury jest wyznacznikiem suwerenności? O czym u licha kolega pisze? Temat: "dobre strony PRL-u" to trochę nie tu...

Dla mnie proste jak cep jest to, ze bogaty mógł kupić, a biedny - nie. Dla mnie proste jak cep jest, że bogaty mógł korumpować, a przykłady tego są liczne, za to biedny tego nie mógł robić. Dla mnie proste jak cep, jest, że według świadectw wyrobnik na państwowym, często był w gorszej sytuacji, pomimo zagwarantowanej racji żywieniowej, a to z tytułu niemożności organizowania jedzenia. Dla mnie zależność, pomiędzy brakiem pieniędzy, a mniejszymi możliwościami aprowizacyjnymi jest prosta jak wzór sierpa i młota, dla kolegi choćby to przeczyło logice - jak widać nie. właśnie bogatych, gdyż w momencie gdyby choć jeden gospodarz coś ukrywał, to cała wieś by mu wydarła, choćby siłą Proszę czytać mnie ze zrozumieniem. Nie pisałem o ukrywaniu, a możliwościach aprowizacyjnych związanych z zakupami.

Wyzwolenie spod okupacji niemieckiej i niemal natychmiastowa utrata suwerenności.

Zdaniem kolegi winny się martwić tym faktem? I co z tymi obszernymi cytatami, może być ze wspominanej już pozycji Guentera Lewy "The Catholic Church and Nazi Germany."

Kolega FSO pisze o swym dzisiejszym taborze, czy o ówczesnych realiach?

W bardzo łatwy sposób - do tego służył wywiad i rozpoznanie. Ja literaturę podałem, tam właśnie ów oddział zamiast walczyć jak inne, a nawet okazał pewną nielojalność.

Ja zadałem konkretne pytania, we wstępie nie ma nic o tym, że był agentem. Poproszę o wskazanie dowodów. Jak się rzuca ciężkie oskarżenia to chyba się potrafi je umotywować?

Tylko nie bardzo rozumiem, jak kwoty wydane na odbudowę Warszawy; jak kolosalne by nie były; mają być argumentem w dyskusji: wyzwolenie czy zniewolenie?

No nie tylko ludzie o szerokich horyzontach, w takim Brześciu byli też ci o bardzo wąskich horyzontach, stąd punkt 12 Regulaminu "Specjalnego Oddziału przy Wojskowym Więzieniu Śledczym nr IX": 12 Nauka. Wszyscy analfabeci obowiązani są do uczęszczania do szkoły więziennej dla nauczania się pisania i czytania. Od nauczania nie wolno się uchylać. Nauka odbywa się o godz. 8 rano do obiadu na dwie zmiany tj. dla oddziału I oddzielnie i dla II oddziału oddzielnie. i z podsłuchanej rozmowy w dniu 18 września zanotowanej przez oficera inspekcyjnego, rozmawiają Mastek z PPS i Liszczyński z UNDO: "(...) Iiszczyński:... och żeby można się zemścić! Mastek:... cóż chcecie, żebyśmy byli na jego miejscu, to byśmy to samo robili. Żal mi tylko tych żołnierzy, którzy w tych warunkach siedzą. Jedna nauka, będziemy wiedzieli jak tu jest... (...) Mastek:... g... nam zrobią, tak pilnują, żeby się nie skomunikować ze sobą, ale każdy z tych co siedzi, czuje się zupełnie spokojnie o siebie. (...) Żreć dobrze dają, pęcak nie za dobry, ale zupa z niego dobra. Piłsudski potem powinien nam zwrócić za naszą wyżerę. Tu lepiej jak w Hotelu Europejskim, pierdzieć wolno, a kelnerów mamy takich, co mają prawo do I klasy na kolei..." /podkr. moje własne; pismo płk. W kostka-Biernackiego z 19 IX 1930 r. do marsz. Józefa Piłsudskiego/

Może coś z tego się przyda: G. Zackiewicz "Polska myśl polityczna wobec systemu radzieckiego 1918-1939" J. M. Majchrowski "Polska myśl polityczna XIX i XX wieku" "Odrodzenie państwowości i przemiany struktur społecznych w Polsce i Czechosłowacji 1918-1945. Materiały XXVII posiedzenia KH polskich, czeskich i słowackich" red. M. Bogucka Grott Bogumił "Zygmunt Balicki. Ideolog Narodowej Demokracji" T. Serwatka "Józef Piłsudski a Niemcy" L. Grosfeld "Polityka państw centralnych wobec sprawy polskiej w latach 1914-1918" J. Waskan "Koncepcje społeczno-polityczne Romana Rybarskiego" H. Jabłoński "Narodziny Drugiej Rzeczypospolitej (1918-1919)" N. Michta "Polityczne uwarunkowania narodzin Drugiej Rzeczypospolitej (listopad 1918-styczeń 1919)" M. Leczyk "Komitet Narodowy Polski a Entanta i Stany Zjednoczone 1917-1919" S. Kutrzeba "Polska Odrodzona 1914-1922" A. Czubiński "Polska Odrodzona: społeczne i polityczne aspekty rozwoju odrodzonego państwa polskiego: rozprawy i studia" A. Czubiński "Spory o II Rzeczypospolitą: ewolucja poglądów publicystyki i historiografii polskiej na temat przyczyn odbudowy i znaczenia niepodległego państwa dla narodu polskiego" R. Bierzanek "Państwo polskie w politycznych koncepcjach mocarstw zachodnich 1917-1919" B.W. Gałka "Ziemianie w miastach w Polsce lat 1918-1939. Zarys problematyki", "Dzieje Najnowsze" 1992, rocznik XXIV Bobrzyński Michał "Wskrzeszenie państwa polskiego. Szkic historyczny" R. Wapiński "Historia polskiej myśli politycznej XIX i XX wieku" A. Dawidowicz "Zygmunt Balicki 1858-1916. Działacz i teoretyk polskiego nacjonalizmu" "Religia, polityka, naród, Studia nad współczesną myślą polityczną" pod red. R. Łętochy "Z dziejów Drugiej Rzeczpospolitej" red. L. Chmiela "Więcej niż niepodległość. Polska myśl polityczna 1918-1939" red. J. Jachymek, W. Paruch H. Jabłoński "Polityka PPS w czasie wojny 1914-1918" R. Świętek "Lodowa ściana. Sekrety polityki Józefa Piłsudskiego 1914-1918" M. Śliwa, "Polska myśl polityczna w I połowie XX wieku" "Przegląd Historyczno Wojskowy" 2007, nr 5 m.in. i inni: W. Suleja "Józefa Piłsudskiego koncepcja odzyskania niepodległości" J. Odziemkowski "Józef Piłsudski a kwestia ustroju Polski Odrodzonej" "Myśl polityczna Józefa Piłsudskiego" red. Wiesława I. Ząbka "Powstanie II Rzeczypospolitej: wybór dokumentów 1866-1925" oprac. Halina Janowska i in. R. Wapiński "Polityka i politycy. O polskiej scenie politycznej XX wieku" J. Pajewski "Odbudowa państwa polskiego 1914-1918" W. Mich "Myśl polityczna polskiego ruchu konserwatywnego" "Społeczeństwo i polityka - dorastanie do demokracji. Kultura polityczna w Królestwie Polskim na początku XX wieku" red. A. Żarnowskiej i T. Wolszy J. Molanda "Piłsudczycy a Narodowi Demokraci 1908-1918" J. Molanda "Chłopi. Naród. Niepodległość. Kształtowanie się postaw narodowych i obywatelskich w Galicji i królestwie Polskim w przededniu odrodzenia Polski" M. Dajnowicz "Orientacja polityczna ludności polskiej północno-wschodniej części Królestwa Polskiego na przełomie XIX i XX wieku" "Polska myśl polityczna XIX wieku, Wybór tekstów źródłowych z komentarzem" wyboru dokonali J. Juchnowski, W. Kalicki, J. Tomaszewski "Pisarze o odzyskaniu niepodległości" oprac. Mirosława Pałaszewska A. Kołodziejczyk "Maciej Rataj1884-1940" "Myśl polityczna Romana Dmowskiego" red. Andrzeja Stawarza "Twórcy Polski Niepodległej" opracowanie red. tomu Jan Engelgard, Andrzej Stawarz, Wiesław L. Ząbek A. Ostoja-Owsiany "Drogi do niepodległości" Z.J. Pająk "O rząd i armię: Centralny Komitet Narodowy (1915-1917)" "Rok 1918 we wspomnieniach mężów stanu, polityków i wojskowych" wyb. i oprac. Jana Borkowski A. Górski "Władza polityczna w myśli Stanisława Cata-Mackiewicza" "U źródeł niepodległości polski" red. Tadeusz Wlichnowski "Wizje i realia. Studia nad realizacją polskiej myśli politycznej XX wieku" red. W. Paruch, K. Trembicka "Dzieje polskiej myśli politycznej w czasach nowożytnych i najnowszych" red. A. F. Grabskiego H. Cimek "Komuniści a Polska, (1918-1939)" K. Kawalec "Wizje ustroju państwa w polskiej myśli politycznej lat 1918-1939. Ze studiów nad dziejami polskiej myśli politycznej"

O podejściu instancji partyjnych do kwestii głodu... Poselstwo RP w Moskwie 7 maja (193)2 Radca Handlowy 155/RH/32 Tajne produkcji zbożowej w ZSRR Do Ministra Przemysłu i Handlu Departament Handlowy w Warszawie (...) O nadmiernym wypompowaniu zboża ze wsi ukraińskiej i powstałego tam wskutek tego ograniczenia konsumpcji bliskiego stanu głodu, świadczy cały szereg faktów, z którymi w czasie mojej podróży po Ukrainie miałem możność się zetknąć osobiście lub w opowiadaniach ludności. (...) W Charkowie miał miejsce proces partyjny, wytoczony jednemu komsomolcowi, który został wysłany na lewobrzeżną Ukrainę. W okręgu mu wyznaczonym zwrócił się do wioskowych rad, gdzie otrzymał spisy gospodarstw, w których miał szukać zboża. Gdy udał się do wskazanych chat zastał tam ludzi popuchniętych z głodu i przekonawszy się o bezskuteczności w takich warunkach swych poszukiwań, przedstawił wioskowej radzie bezsens takiego działania, żądając jednocześnie wskazania innych gospodarstw. Otrzymał on jednak na to odpowiedź, że tam gdzie mu wskazano zboże jest i głód jakoby jest tylko symulacją. Porzucił on wtedy wieś i wrócił do Charkowa, gdzie został oddany pod sąd partyjny za działanie niezgodne z duchem bolszewizmu. (...) W kampanii rządowych zakupów zbożowych w 1931/32 r. w miarę tego jak się wyjaśniło, że ogólny plan nie jest wykonany w całości, rozsyłano dodatkowe nakazy, które realizowane były przez wioskowe rady, zgodnie z ustaloną przez nie repartycją. Niewykonanie nakazu powodowało odpowiedzialność sądową w normalnym trybie, jak za podatki, i często zupełną ruinę gospodarstwa. Ratując się przed tym włościanie po wysokich cenach starali się nabyć, gdzie się dało, żądaną ilość zboża i zdać ją organom rządowym. (...) Radca Handlowy A(ntoni) Żmigrodzki /CAW, Oddz. II Sz. Gł., sygn. I.303.4.3043, s 127-136; podkr. - moje własne/ Zwracam uwagę na pogrubiony fragment, który przeczy stanowisku kolegi FSO jak to Wielki Głód dotykał jedynie bogate chłopstwo, biednego nie stać by było na tego typu praktyki. W tymże to samym czasie Stalin na zebraniach w Moskwie pochwalił zdobycze pięciolatki i wskazał na poprawę bytu ludności w ZSRR.

Jako, że temat tak ładnie spozycjonowany jest przez swój tytuł, warto go uzupełnić (zwłaszcza że w temacie o Dreźnie dyskusja się trochę rozjechała) o szczegóły. Naloty na miasta niemieckie zintensyfikowano od czerwca 1942 roku, choć oczywiście takie ataki miały miejsce i wcześniej. Już w 1943 r. ilość bomb zrzuconych na Niemcy i tereny przezeń zajęte to 226,5 tys. ton bomb, w okresie gdy niemieckie lotnictwo na Wielką Brytanię zdołało zrzucić 2,3 tys. ton bomb (sto razy mniej!). /J. Piekalkiewicz "Luftkrieg 1939-1945"/ /za M. Krause "Flucht vor dem Bombenkrieg. "Umquatierungen" im Zweiten Weltkrieg und die Wiedereingliederung der Evakuierten in Deutschland 1943-1963"/ Ilość dużych nalotów w poszczególnych latach rosła znacząco: 1940 - 10 nalotów 1941 - do 25 nalotów 1942 - do 44 nalotów 1943 - do 99 nalotów 1944 - do 98 nalotów 1945 (do 3 maja) - do 43 nalotów Również tendencję rosnącą wykazywała ilość użytych bombowców, z tym że przeciętna ilość to 200-400 maszyn. Naloty z ponad 200 maszynami: 1941 - 1 1942 - 15 1943 - 80 1944 - 70 1945 - 34 Naloty z co najmniej 1000 maszyn: 1942 - 1 na: Kolonię 1943 - 2 na: Berlin, Bremę, Hamburg, Kilonię 1944 - 12 na m.in.: Braunschweig, Lipsk, Augsburg, Cushaven, Schweinfurt, Oranienburg, Hamburg, Fallerleben, Magdeburg, Berlin, Ostermoor, Dusburg, Kolonię, Düren, Monachium - kilkakrotnie 1945 - 5 na: Essen, Dessau, Dortmund, Norymbergę, Berlin - dwukrotnie /za J. Piekalkiewicz "Luftkrieg..."/ Od kiedy 14 lutego 1942 r.brytyjski gabinet podjął decyzję o intensyfikacji nalotów, a dowódcą Bomber Command został Arthur Harris skala nalotów znacząco wzrosła, zaś cele strategiczne nie były jedynymi miernikami co do wyboru celów i użytych sił. Za pierwszy prawdziwie dywanowy nalot przyjmuje się zazwyczaj atak na Lubekę z 29 marca 1942 r. Tonaż bomb zrzuconych w Europie przez alianckie bombowce od 1 stycznia 1941 r. do 8 maja 1945 r.: W rozbiciu na poszczególne miasta niemieckie tonaż bomb zrzuconych w latach 1940-1945 wyglądał następująco: /obie tabele za F. Kurowski "Bomben über Dresden"/ Skalę zniszczeń dokonanych w większych miastach po części obrazuje wielkość gruzu, warto spojrzeć na pozycję miasta Drezna, należy jednak zauważyć, iż w liczbie gruzu na 1 mieszkańca to miasto miało najwyższy wskaźnik (39,7 m³): Berlin - 51 mln m³ Hamburg - 35,8 mln m³ Drezno - 25 mln m³ Kolonia - 24,1 mln m³ /J. von Lang "Krieg der Bomber"/ Szacuje się, że w 1943 roku około 4,5 mln Niemców było pozbawionych dachu nad głową, a 2,5 mln straciło cały swój dorobek. Straty w substancji mieszkaniowej były znaczne (1943-1945): /za G. Aders "Bombenkrieg. Strategien der Zerstörung 1939-1945"/ Połączono dwa podobne tematy rozpoczęte przez mch90 i czytacz1967. secesjonista.

Żeby zaraz błagać... to się nazywa dyskurs nadto dygresyjny, a Administrację powinien cieszyć fakt szerokich, encyklopedycznych horyzontów użytkowników forum. Tak mnie zastanawia jakie to fakty przywiodły kolegę FSO do twierdzeń o agenturalnej działalności Piłsudskiego, prócz oczywistej i za każdym razem wyrażanej niechęci do tejże osoby. 1. Czy Ignacy Daszyński był w to wmieszany w świetle jego listu do sekretarza stanu Philippa Scheidemanna? 2. Czy przemówienie Wojciecha Korfantego w Reichstagu było inspirowane przez mocodawców Piłsudskiego? 3. Jak w tym kontekście agenturalnej działalności mają się opinie komisarza tajnej policji Ericha Schultze? 4. Koledze FSO chodzi o misję oficera łącznikowego Alexandra von Linsingena?

To nie będzie tendencyjne... chyba: "Moskwa i wostocznaja Jewropa. Stanowlienije policzieskich reżimow sowietskowo tipa (1949-1953),. Oczierki istorii" oprac. T.W. Wołokitina, G.P. Muraszko, A.F. Noskowa, T.A. Pokiwajłowa Co prawda autorzy zamiast Paris piszą Parys, zamiast Warszawa - W., nie wiedzą jakie akta przynależą w AAN do zbioru 295, a jakie do do 237, choć się na nie powołują, zaś londyńskie wydanie z 1986 r. "Mówi Józef Światło. Za kulisami bezpieki i partii" uważają za nurt "historiografii polskiej lat 90.", ale warto poznać argumentację i typ rozumowania innych historyków.

Czyli tzw. polscy komuniści nie wierzyli w to co mówili, innymi słowy w warstwie oficjalnej kłamali? Ciekawa konstatacja w ustach kolegi FSO. W ramach tematu polecam, jako studium porównawcze "Służba bezpieczeństwa Polski i Czechosłowacji wobec Ukraińców. Z warsztatów badawczych" red. G. Motyka. /wiem, wiem FSO - to znów IPN, ale cóż zrobić: "FiM", czy "Nie" nie wydają takich pozycji )

Co wiadomo o tym spadku po Traktacie z Akwizgranu? Dlaczego jednak zniknął ten twór z mapy Europy?

Nikt nie ma informacji o tym zadziwiającym klinie pomiędzy obecną Belgią a Niemcami? Posiadali własną flagę, hymn, walutę i znaczki pocztowe. Ten dawniejszy skrawek departamentu Ourthe powstał z połączenia gmin Moresnet i Kelmis. Problem z tą ziemią powstał wskutek nieprecyzyjnych zapisów kongresu wiedeńskiego; dokładniej art. 25 i art. 66. W myśl czerwcowych postanowień Traktatu o Granicach terytorium gminy Moresnet podzielone zostało na trzy części: Moresnet Niderlandzki Moresnet Pruski i wreszcie Moresnet Neutralny (kawałek terenu ze wsią Kelmis i słynna kopalnią cynku plus fragment również podzielonej gminy Gemmenich). Po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych we wrześniu 1816 r. ukonstytuowało się z czasem minipaństwo o granicy 11 km i powierzchni 344 ha, ze 256 mieszkańcami. Do zarządzania tym terytorium uprawnieni byli dwaj komisarze królewscy, w 1817 r. ze strony pruskiej przybył Wilhelm Hardt, zaś z Królestwa Niderlandów członek Stanów Generalnych z rejonu Liége. Dlaczego ten obszar jest tak ciekawy? Ponieważ wskazuje na istniejącą lukę w prawodawstwie międzynarodowym. Zadziwiającym jest też, że kraj ów posługiwał się de facto prawem... nieistniejącego Cesarstwa Francuskiego, w mocy pozostały: kodeks karny i prawo górnicze z 1810 r. kodeks cywilny z 1806 r. kodeks handlowy z 1807 r. Nie mogę sobie odmówić przyjemności zacytowania jak w świetle artykułu 17 określono obszar i kształt tego tworu, proszę zwrócić uwagę na prostotę i jasność wypowiedzi: "Od powyżej wymienionego punktu przecięcia (od drogi brukowanej do Eupen z linią idącą z kierunku "trzech kantonów" do "trzech departamentów".) do punktu styku trzech departamentów linia demarkacyjna pozostanie nieokreślona. Gdyby dwie komisje nie mogły dojść do zgody co do sposobu, w jaki ten mały fragment kantonu Aubel, który musi należeć do Królestwa Prus, miałby zostać przecięty, rozwiązanie tego problemu zostanie złożone na barki stosownych rządów, które w czasie późniejszym muszą podjąć odpowiednią decyzję. W oczekiwaniu na nią zostanie ustalona granica tymczasowa, przebiegająca przez gminę Moresnet, w ten sposób, że jej część położona na lewo od linii okreslonej prawnie, która wytyczona musi zostać od punktu stycznego trzech kantonów i dochodzić do trzech departamentów, w każdym przypadku należeć będzie do Królestwa Niderlandów, część zaś położona na prawo od tej linii, wytyczona z południa na północ od granicy kantonu Eupen z tego samego punktu stycznego trzech departamentów, w każdym przypadku należeć będzie do Królestwa Prus, a część tej samej gminy leżącej pomiędzy tymi dwoma liniami (...) zostanie poddana wspólnemu zarządowi, której żadna z obu mocarstw nie może zająć militarnie" /a powiadają, że traktat akcesyjny jest zawiły ;)/

Jednak będę monotonny - poproszę o ów cytat.

W ramach oderwania się od naszych płytkich; niekiedy; rozważań polecam w tym temacie referaty z sesji "Wojna domowa czy nowa okupacja? Polska po roku 1944" red. nauk. A. Ajnenkiel Wrocław-Warszawa-Kraków 1998. /tytuł nietrafny, ale referaty ciekawe/

Panów to straciliśmy w zasadzie po 1945 r. A "Pan" miał na myśli trzy istniejące koncepcje (nie wdając się w polemikę, które są bardziej uargumentowane) względem KH: - obowiązujące akty normatywne - inskrypcje komemoratywne - akty o charakterze subsydiarnym Czyli od A.F. Krausa,przez J. Bottéro, przez H. Petschowa, S. Démare, R. Westbrooka, do W.F. Leemansa i ostatnich koncepcji S. Démare-Lafont. Ale o tym notkę zamierzam zamieścić w odpowiednim dziale. Aby nie był to taki O.T. Do kolegi FSO: wciąż czekam na rozwinięcie tezy o agenturalnej działalności Piłsudskiego i odpowiedzi na pytania: 1. Kto go zwerbował 2. Kto go prowadził 3. Jakie informacje przekazywał 4. Jaki był cel jego agenturalnej działalności 5. Jakie ślady jego raportów znajdują się w archiwach konkretnego wywiadu

Ano właśnie czy był obowiązujący to rzecz można, sprawa mocno dyskusyjna, ale to O.T.