secesjonista

Mnie to w sumie niewiele w życiu rzuca na kolana. Wynik jest dobry - zważ, że nie widać tu Kanady, Rosji czy Brazylii.

ad1. Tak, o pomoc w postaci 500 osobowego korpusu pisała do Garibaldiego 18 października 1866 r. z Halepy. ad6. To trudno ocenić, w świetle ich listów na pewno wykraczało to poza zwykłą przyjaźń. ad3. Ochotnicy organizowani m.in. przez komitet w Atenach. ad2. Trudno powiedzieć, na pewno przybył tam jeszcze przed 18 października pułkownik Coroneos. Za to na pewno grupą Włochów i Bułgarów (niecałe 300 osób) dowodził Petko Voyvoda, którego mentorem był Garibaldi. ad4. Nie Poza tym liczba 500 - jest mocno niewiarygodna.

I pomyliłbyś się z takimi życzeniami. Jeśli chodzi o udział we wpływach z turystyki przyjazdowej USA są na ogół w pierwszej dwójce. Przy światowym rynku rzędu 474 mld dolarów (w 2002 r.) turyści pozostawili w: USA - 66,5 mld $ Hiszpanii - 33,6 mld $ Francji - 32,3 mld $ Jeśli zaś chodzi o udział procentowy w światowej turystyce przyjazdowej: USA - 14 Hiszpania - 7,1 Francja - 6,8 Włochy - 5,7 Chiny - 4,3 Niemcy - 4 W. Brytania - 3,8

I słusznie się koledze Brunonowi wydaje. Specjaliści w zakresie ekonomii wymieniają: Rynki legalne: - czerwony rynek - różowy rynek - biały rynek Rynki półlegalne: - szary rynek Rynki nielegalne: - brązowy rynek - czarny rynek Szerzej: A. Katsenelinboigen "Coloured markets in the Soviet Union" I.I. Shelley "The second economy in the Soviet Union", w: "The second economy in Marxists states" red. M. Łoś F. Haffner "Ist die Schattenwirtschaft ein Reformansatz? Das Verhältnis der Wirtschaftsreformen in Osteuropa zur Schattenwirtschaft" G. Grossman "The second economy of the USSR", w: "The underground economy in the United States and abroad" red. V. Tanzi S.K. Ray "Economic of the black market" Jeśli chodzi regulacje tyczące się dewiz: - Obwieszczenie ministra skarbu z 20 czerwca 1945 r. przypominające o obowiązywaniu dekretów Prezydenta RP z 26 kwietnia 1936 r. i 2 września 1939 r. - Ustawa o zmianie systemu pieniężnego z 28 października 1950 r. Dz.U. nr 50, poz 459 - Ustawa walutowa z 28 października 1950 r. Dz.U. nr 50, poz 460 - Ustawa karna dewizowa z 28 marca 1952 r. Dz.U. nr 21, poz. 133 - Ustawa walutowa z 1956 r. Dz.U. nr 50, poz. 223 - Zarządzenie ministra finansów z 18 czerwca 1958 r. o możliwości otwierania przez krajowców dewizowych nieoprocentowanych rachunków dewizowych MP 1958, nr 51, poz. 298 i MP 1959, nr 60, poz 295 - Zarządzenie ministra finansów z 4 kwietnia 1970 r. zezwalające na zakładanie oprocentowanych kont dewizowych. MP 1970, nr 11, poz. 95 Konto A - przetrzymywano środki o udokumentowanym pochodzeniu, którymi można było dysponować bez ograniczeń, włącznie z wywozem zagranicę. Konto B - wpłacano dewizy bez konieczności zaświadczenia sposobu ich nabycia. Środki te można było używać wyłącznie do zakupów w eksporcie wewnętrznym. Środki złożone na tym koncie całkowicie się legalizowały po trzech latach. - Zarządzenie ministra finansów z października 1976 r. pozostawiło wyłącznie konta typu A. MP 1976, nr. 38, poz. 173 - Zarządzenie ministra finansów i prezesa NBP z 30 listopada 1984 r. MP 1984, nr 27, poz. 182 znoszące od 1 stycznia 1985 r. wszelki ograniczenia w dysponowaniu dewizami złożonymi na kontach dewizowych typu A. Dla nieudokumentowanych dewiz stworzono konta N - które po roku awansowały do kont typu A. - Prawo dewizowe z 15 lutego 1989 Dz.U. 1989, nr 6, poz. 33 w którym to prawie najistotniejszy był art. 10 stanowiący, że: "Osoby krajowe mogą prowadzić za zezwoleniem dewizowym i na warunkach określonych przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego, w drodze zarządzenia, działalność gospodarczą polegającą na kupnie i sprzedaży wartości dewizowych oraz na pośrednictwie w kupnie i sprzedaży tych walut". Tak kończy się era obrotnych cinkciarzy, zaś na scenę wkracza nie mniej obrotny Aleksander Gawronik... Pierwszy kantor otwiera swe podwoje w Świecku 16 marca 1989 r. o godzinie 0.01 by przyjąć pierwszego klienta kwadrans później. kolega Bruno Wątpliwy napisał: Pokątna wymiana dolarów po czarnorynkowym kursie była nielegalna, ale bony PeKaO można było sprzedawać. W związku z tym gazety były pełne ogłoszeń "bony kupię". Wszem i wobec było wiadomo, że chodzi o dolary. Tego typu system kodów wytworzył się w każdym kraju socjalistycznym. W NRD na przykład anons o kupnie "błękitnych kafelków" (blaue Fliesen) oznaczał chęć zawarcia transakcji kupna waluty zachodnioniemieckiej - 100 markowy banknot miał właśnie niebieski kolor. /S. Sommer "Das große Lexikon des DDR-Alltags"/ W maju 1987 r. NBP przedstawia "Propozycje działań zmierzających do zmniejszenia czarnorynkowego kursu walut obcych" i przystępuje do działań jesienią tegoż roku. Jedenaście oddziałów NBP zaczęło skupować bony dolarowe po kursie zbliżonym do czarnorynkowego, jak się okazało instytucja państwowa nie dała rady wygrać z prywatną inicjatywą cinkciarzy. W jednej z gazet tak to relacjonowano: "Ich ruchome małe banki kieszonkowe, przenośne kantory wygrywają konkurencję w przedbiegach. Gdy bank państwowy płacił 980 złotych za jednego bona, oni dawali po 1030. Gdy bank 1150, oni 1200. Kiedy wreszcie bank podniósł stawkę do 1300, oni natychmiast zaoferowali "oczko" wyżej - 1350 złotych. Bony, dolary, marki, ruble, forinty - wszystko. Kupują też u nich. Bo niby gdzie mają kupić?" /J. Nieporowski "Raj dla cinkciarzy", "Tygodnik Kulturalny" nr 14 z 13 IV 1988/ Kurs dolara został sztywno ustalony w 1945 r. na 1 dolar = 100 złotych, przy czym w 1946 r. kurs czarnorynkowy osiągnął horrendalny pułap 1 000 zł. Po wymianie pieniędzy ustalono nowy kurs 1 dolar = 4 zł. W 1956 r. cena czarnorynkowa to około 100 zł, w 1957 r. 200-220 zł, pod koniec lat pięćdziesiątych kurs opadał stabilizując się na poziomie 90 zł. Od 1957 r. oficjalny kurs stosowano jedynie w rozliczeniach międzynarodowych. Obcokrajowcy odwiedzający nasz kraj wymieniali po kursie 1 dolar = 24 zł, zaś dewizowi krajowcy (sic! ) po kursie 72 zł. W 1974 kurs czarnorynkowy to 91 zł, 1975 - 105,5 zł, 1976 - 127 zł, 1977 - 141, 1978 - 133-138 zł. W 1980 kurs wynosił 125 zł, by przy panice w stanie wojennym osiągnąć na czarnym rynku 1000 zł. Po tym krótkotrwały wzroście kurs czarnorynkowy oscylował wokół 800-900 zł, by wiosną 1982 r. spaść do 360-400 zł. Za przeciętną pensję mozna było w 1981 r. kupić 35 dolarów, a w 1988 - 22 dolary. Skalę zaufania do złotówki pokazuje wielkość oszczędności dewizowych: (jako procent oszczędności złotówkowych) 1976 - 7,8% 1980 - 16,6% 1983 - 45,1% 1986 - 78,7% 1987 - 137,2% 1988 - 319,4% /M. Bednarski "Drugi obieg gospodarczy"/ Baa... ale raczej nie dowiemy się już, że były lata kiedy za samo posiadanie dewiz i kruszców groziło 15 lat więzienia, a za handel - nawet kara śmierci. Vide regulacje ustawy walutowej z 28 października 1950 r. O wydaleniu z miasta, już nie wspomnę... banicja w XX wieku?! Z ciekawostek: - władze widząc jakim popytem cieszą się złote wyroby i monety na czarnym rynku próbowały to zdyskontować. Jedną z propozycji przedstawił Janusz Strzemiński, prezes Państwowej Komisji Cen na naradzie w listopadzie 1966 roku. Postulował on aby Mennica Państwowa wytwarzała monety państw nieistniejących np. złote ruble, czy dukaty austro-węgierskie. Pomysł upadł, jako że uznano: "osiągnięcie z tej operacji korzyści nie zrównoważą ujemnego wydźwięku politycznego i społecznego" /AIPN, KG MO, 35/1927, k. 3-4 i AAN, NBP, 8/7 Protokół z posiedzenia Kolegium Ministerstwa Finansów, 19 VII 1969, k. 234/ - K. Mościcka została skazana w 1950 roku na 1500 zl grzywny lub 2 miesiące aresztu za "posiadanie bez zezwolenia Komisji Dewizowej dolarów otrzymanych w 1947 roku", zaś Z. Gawarecka na karę grzywny w wysokości 60 zł lub tydzień aresztu za to, że "w roku 1947 czasu bliżej nieustalonego, wbrew obowiązującym przepisom wprowadziła do obrotu walutę USA". Przekładając to na nasz język - jedna pani kupiła od drugiej za 1 dolara kurę... kura lex... sed lex? /AAN, KS, 2651/ - na mocy ustawy karno skarbowej z 1960 roku (Dz.U. 1960, nr 21, poz. 123) grzywna za obrót dewizami mogła wynieść milion złotych! Przy rocznej przeciętnej pensji około 20 tys. - termin cinkciarz pojawił się w drugiej połowie lat 60-tych. Jest to spolonizowane "change money", które początkowo brzmiało "ciksiarz", "cynkciarz". Początkowo też nazywano ich "konikami", dopiero w latach 70-tych ukonstytuowała się forma "cinkciarz", zaś termin "konik" zaczął być odnoszony do sprzedawców biletów. /T. Kur "Gorzki smak miodu", PiŻ 1968, nr 7, M. Brzeszczot "Konie, koniki i białe kołnierzyki", PiŻ 1971, nr 10/ - kursy dzienne w latach pięćdziesiątych ustalano w Warszawie pod zegarem kolejki E.K.D. przy Nowogrodzkiej, na ogół około godziny jedenastej. - kilkuletnie obroty "księcia warszawskich waluciarzy" (w 1966 r.) Henryka Płoskiego szacowano na 8 milionów złotych, m.in.: 54 tys w dolarach (banknotach) 6200 w złocie 5 kg złota w sztabkach /"Książę warszawskich waluciarzy przyznaje się do winy", "Kurier Polski" nr 208 z 3-4 IX 1966/ Szerzej o czarnorynkowej rzeczywistości PRL-u: H. Grynberg, J. Kostański "Szmuglerzy" M. Marody "Od społeczeństwa drugiego obiegu do społeczeństwa obywatelskiego", "Studia Socjologiczne" 1994, nr 4 (155) K. Madej "Wszyscy byli przemytnikami. Obraz przestępczości przemytniczej i dewizowej w latach 1956-1970", "Pamięć i Sprawiedliwość" 2008, nr 2 J. Kochanowski "Zysk i strach. Z dziejów peerelowskiej "gorączki złota"", w: "Od Piłsudskiego do Wałęsy. Studia z dziejów Polski w XX wieku" red. K. Persak i in. J. Kochanowski "Niepewne czasy, pewny dolar". Szkice do obrazu warszawskiego czarnego rynku walutowego", PH, 100, 2009, z. 1 W. Krasucka "Spekulacja (wybrane zagadnienia)", "Studia Kryminologiczne, Kryminalistyczne i Penitencjarne" nr 10, 1979 A. Bliss-Lane "widziałem Polskę zdradzoną" J. Kurczewski, M. Cichowski, K. Wiliński "Wielkie bazary warszawskie. Środowisko społeczne, kultura i problemy społeczne" K. Nowakowski "Niedobory w gospodarce a społeczeństwo i jednostka" "The unofficial economy. Consequences and perspectives in different economic systems" red. S. Alessandrini, B. Dallago "Komisja Specjalna dla Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym 1945-1954" wyb. i oprac. dok. D. Jarosz, T. Wolsza J. Oleś "Przemyt wartości dewizowych" Akademia Spraw Wewnętrznych, Instytut Kryminalistyki i Kryminologii, Warszawa 1978 S.M. Korowicz "W Polsce pod sowieckim jarzmem" "Funty i dolary stałym pieniądzem w Polsce. Procesy przeciw waluciarzom dla zastraszenia publiczności", "Dziennik Polski", Londyn, nr 286 z 29 XI 1952 J. Atlas "Paragraf zero - raz jeszcze", "Tygodnik literacki", nr 145 z 26 V 1960 J. Koźliński, K.W. Olszewski "Dwie stopy na złotym wybrzeżu", "Kierunki", nr 36 z 8 IX 1957 D. Stola "Kraj bez wyjścia? Migracje zagraniczne z Polski 1949-1989" L. Hohberg "Przestępstwa dewizowe w nowej ustawie karnej skarbowej", "Państwo i Prawo" 1960, nr 8/9 W. Iwanicki "Bank i gang", "Tygodnik Literacki" nr 335 z 5 XII 1961 M. Bednarski "Drugi obieg gospodarczy. Przesłanki, mechanizmy i skutki w Polsce w latach osiemdziesiątych", w: "Rzeczywistość polska i sposoby radzenia sobie z nią" red. M. Marody, A. Sułek R. Jaworek "Gospodarka nieformalna - czwarty sektor gospodarczy" B. Sygit "Nielegalny wyrób spirytusu" B. Sygit "Nielegalne gorzelnictwo (przed, w okresie reglamentacji i obecnie). Studium z dziedziny kryminologii i polityki kryminalnej" P. Wyczański "Dwuwalutowość w gospodarce polskiej oraz metody i możliwości jej ograniczenia" G. Kurkiewicz "Change money... czyli dolary dla operatywnych", "Czas" 1978, nr 41 W.J. Kostrzewa "Devisenschwartzmarket in Polen. Seine Eigenschaften, sein Modell und seine Bedeutung fur die polnische Wirtschaft" A. Valcini "Bal w hotelu Polonia" P. Ambroziewicz "Historia wzlotu i upadku Bolka-kelnera", "Prawo i Życie" 26 XII 1976 M. Gruszczyński, M. Stokłosa "Efektywność nieoficjalnego rynku walutowego w Polsce w latach 1982-1989", "Bank i Kredyt" 2006, nr 37 J. Tetter "Wolność, złoto i hazard", "Tygodnik Morski" 1967, nr 19 J. Nieczyporowicz "Ballada do złotego kruszcu", "Prawo i Życie" 1978, nr 17 M. Osiadacz "Bankier Podhala", "Prawo i Życie" 28 V 1972 E. Graboś "Dewizowe podziemie", "Prawo i Życie" 1965, nr 18 L.S. Szuba "Komisja Specjalna do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym i jej delegatura bydgoska (1945-1954)" R. Tomkiewicz "Olsztyńska Delegatura Komisji Specjalnej do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym 1945-1954" M. Nowakowski "Moja Warszawa. Powidoki" B. Seidler "Krach wyznawców Midasa", "Życie Literackie" 4 II 1976 J. Kulak "O przemycie w Urzędzie Celnym Port Lotniczy w Warszawie - uwag kilka", "Wiadomości Celne" 1974, nr 15 J. Koczorowski "O wynikach zwalczania przemytu w 1971 roku", "Wiadomości Celne" 1972, nr 6 K. Świątecka "Waluciarze", "Perspektywy" 1977, nr 49 R. Czerniawski "Gra w zielone", "Prawo i Życie" 1983, nr 15 J. Morawski "Złota afera" "Raport z działalności Komisji powołanej dla wyjaśnienia charakteru operacji kryptonim "Żelazo" oprac. P. Gontarczyk, "Glaukopis" 7-8, 2007 P. Gliński "Ekonomiczne uwarunkowania stylu życia. Rodziny miejskie w Polsce w latach siedemdziesiątych", rozprawa doktorska - Warszawa 1983, IFiS PAN S. Tellenbach "The logic of devolopment in socialist Poland", "SocialForces" 57, 1978, nr 2 "Szara strefa Października. "Notatka" o nielegalnych dochodach w Polsce 1956-1957" oprac. J. Kochanowski, PH, 95, 2004, z. 1 A. Zeibel "Zielone okienka", "Gazeta Bankowa" 10 XII 1993 M. Tymiński "Malwersacje w przedsiębiorstwach socjalistycznych (1950-1970)", "Dzieje Najnowsze" 34, 2002, nr 4 J. Kochanowski "Jesteśmy za biedni, aby urlop spędzić w kraju. Masowa turystyka i nielegalny handel w latach sześćdziesiątych XX w. Perspektywa polska", "Roczniki Dziejów Społecznych i Gospodarczych" 68, 2008 "Bocznymi drogami. Nieoficjalne kontakty społeczeństw socjalistycznych 1956-1989" red. W. Borodziej, J. Kochanowski J. Węgleński "Wyniki badań nad handlem uprawianym przez uczestników wycieczek zagranicznych" J. Misala "Nieoficjalna wymiana handlowa obywateli polskich z zagranicą" B. Brzostek "Za progiem. Codzienność w przestrzeni publicznej Warszawy lat 1955-1970" "Te secend economy in Marxists states" red. M. Łoś "Gospodarka nieformalna. Uwarunkowania lokalne i systemowe" red. K.Z. Sowa J.R. Wedel "Prywatna Polska" "Gospodarka i społeczeństwo w czasach PRL-u (1944-1989)" red. E. Kościk C. Bobrowski "Wspomnienia ze stulecia" A. Zaćmiński "Przestępstwa polityczne w orzecznictwie Komisji Specjalnej do Walki z nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym 1950-1954", "Pamięć i Sprawiedliwość" 2008, nr 1 M. Madej "O ukrywaniu i gromadzeniu towarów jako formie spekulacji", "Prawo" nr 11, 1953 W. Szymańska "Za ile warto siedzieć", "Prawo i Życie" nr 11, 1957 P. Wyczański "Czarny rynek walutowy w Polsce 1970-1984" M. Bednarski "Drugi obieg", "Życie Gospodarcze" 1984, nr 35 A. Korbonski "The secend Economy in Poland", "Journal of International Affairs" 35, 1981, nr 1 "Komisja do Walki" oprac. G. Sołtysiak, "Karta" 1991, nr 1 D. Jarosz "Mieszkanie się należy... Studium z peerelowskich praktyk społecznych" P. Fiedorczyk "Komisja Specjalna do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym 1945-1954. Studium historycznoprawne" "Badania nad wzorami konsumpcji" red. J. Szczepański K. Madej "Władze wobec przestępczości gospodarczej w PRL (1956-1970)" D. Pick "Fenomen prywaciarza w PRL. Warszawa w latach 1956-1970" praca magisterska, IH UW, Warszawa 2003 "PRL - trwanie i zmiana" red. D. Stoła, M. Zaremba W. Dąbrowski,T. Jakubczak "Nielegalny obrót zwierzętami rzeźnymi i artykułami rolno-spożywczymi. Wybrane zagadnienia" "Działalność Delegatury komisji Specjalnej do Walki z Nadużyciami Gospodarczymi i Szkodnictwem Gospodarczym w Szczecinei w latach 1945-1954" red. Z. Chmielewski "Unplaned society. Poland during and after communism" red. J.R. Wedel K. Madej "Milicja Obywatelska wobec przestępczości gospodarczej (1956-1970)", PH, 98, 2007, z. 1 "Prywaciarze 1945-1989" red. A. Knyt, A. Wancerz-Gluza J. Maziarski "Przestępczość gospodarcza", "Polityka", nr 43 z 28 X 1978 S. Drozdowski "Tajne kanały czarnego rynku", "Słowo Powszechne" 8 IX 1981 A. Kołodziejski "Cielęcina... za dolary. Czy nie można opanować czarnego rynku żywnościowego", "Tygodnik Literacki" nr 298 z 15 XII 1980 A. Matołowska "Bazar pod obstrzałem", "Polityka" nr 19 z 9 V 1981 S. Kopka "Uwaga - czarny rynek", "Zagadnienia Wykroczeń" 1981, nr 6 S. Podemski "Spekulacja i prawo", "Polityka" nr 33 z 15 VIII 1981 J. Ambroziak, K. Kauba "Ustawa o zwalczaniu spekulacji", "Tygodnik Solidarności" nr 22 z 28 VIII 1981 J. Niemczuk "Plaga" H. Cywiński "Złoto. Skąd pochodzi, dokąd idzie?" "Uwagi dotyczące rozmiaru i metod przemytu w ruchu morskim, "Wiadomości Celne" 1970, nr 1 D. Słoń "Geografia bimbru", "Słowo Powszechne", nr 112 z 12 V 1958 B. Koch "Przestępstwa i wykroczenia dewizowe" J. Kochanowski "Naczynia połączone, czyli polsko-czechosłowackie Schleichwege 1945-1989", w: "Amicus Poloniae. Teksty ofiarowane Profesorowi Heinrichowi Kunstmannowi w osiemdziesiątą piątą rocznicę urodzin" red. K. Ruchniewicz, M. Zybura U. Weber "Der Polenmarkt in Berlin. Zur Rekonstruktion eines kulturellen Kontakts im Prozess der politischen Transformation Mittel- und Osteuropas" "Informacja o przestępczości gospodarczej w 1959 r." Warszawa 1960, NIK Wydz. ds. Nadużyć Gospodarczych K. Kosiński "Historia pijaństwa w czasach PRL. Polityka-obyczaj-szara strefa-patologie" Z. Niewola "Z aktualnej problematyki walki ze spekulacją", "Ideologia i Polityka" 1982, nr 11 Z. Krzyżanowska "Między pierwszym a drugim obiegiem", "Tygodnik Literacki", nr 279 z 1 XII 1988 J. Kochanowski "Tylnymi drzwiami. Czarny rynek w Polsce 1944-1989"

A jaki jest ślad w dokumentacji niemieckiej?

Które - zachodzi pytanie.

"II Zjazd KPRP (19 IX-2 XI 923) Protokoły obrad i uchwały" red. Gereon Iwański, Henryk Malinowski i Franciszka Świetlikowska

A jakie to umowy minęły, można przybliżyć?

Ja sobie wyobrażam - to się nazywa prawda. Faktycznie - w PRL i ZSRR - mało wyobrażalne. Co by się stało gdyby wyszedł student trzeciego roku, po trzech piwach i powiedział, że to wszystko to dzielenie włosa na czworo i dywagacje w stylu ilość diabłów na czubku szpilki? Powiedzieliby, że to rozżalony FSO, który miał kolosa z matematyki?

Zysk konkretny - to nie jest zysk kosmiczny. Chyba się z tym obaj zgodzimy. Tylko czym innym jest łapówka, czy procent by móc wycofać kapitały, a czym innym jest inwestowanie i robienie pieniędzy. Nie wiem i jakich działaniach i jakich firm kolega pisze, można konkretniej. a co z tym: Kolega FSO na serio zaprzecza zaangażowaniu wielu przedstawicieli finansjery we współfinansowanie bolszewików przed okresem NEP-u? Jakoś brak komentarza.

A jaka waluta może zastąpić dolara? Wciąż się nie doczekałem: kiedy i gdzie dolar został zapisany w umowach jako pieniądz światowy, kolega FSO może przytoczyć odpowiednie regulacje.

A nie były uzupełnieniem amerykańskiej koncepcji?

Stalin wiedział, że była zima I co z tym odkryciem zrobił - konkretnie... bo efekty nie wskazywały na taką wiedzę. Kolega może podać przykłady? Finlandia była testem ACz - czy jego decyzje będą kwestionowane, czy jeżeli zostanie wydany nawet najdurniejszy rozkaz - zostanie spełniony, bez wontów i opóźnień. Na podstawie jakich dokumentów kolega FSO twierdzi, że to był tego typu sprawdzian (tylko bez Rezuna). A jeśli był to sprawdzian - to jakie ślady oceny odnotowano... kolega FSO może coś przytoczyć? A dowódcy - jeśli coś zawalili - droga do kary była krótka. Ot stalinowska metodologia. Bez wnikania w sens. To się nazywa mądry polityk.

Tak w kwestii przypomnienia: śnieg, pokrywa śnieżna jest doskonałym izolatorem cieplnym, oznacza to, że pod nią bagna mogą być w zasadzie niezamarznięte Czy mądry i racjonalny polityk; jakim był zdaniem FSO - Stalin; o tym nie wiedział... zdaje się, że to wiedza zakresu szkoły powszechnej i zwykłej logiki. Patrząc z tego punktu widzenia ACz dokonała czegoś niemożliwego. A czego? Dowódcy sowieccy uzmysłowili sobie, że w rejonie Finlandii bywa zima? Kolega może rozszerzyć wątek o "niemożliwy" i co dzięki temu osiągnięto. To co było wcześniej wspominane, plus kilka innych spraw - oznacza, że warunki dla atakującego są ciężkie, To świadczy o mądrości sowietów, czy wręcz odwrotnie? Kolego FSO - o czym kolega pisze, o błyskotliwości sowietów, którzy zapomnieli, że w Finlandii bywa zima?

Jakiej umowy?

Nie oznacza. Bycie częścią innego kraju jako republika, jest czymś innym niż bycie częścią układu międzynarodowego. Kolega FSO twierdzi, że obecnie jesteśmy republiką UE? Zadziwiające... Jeszcze bardziej zadziwiające, że nikt nie odpowiedział na me pytanie... Koledzy z lewicy nie znają tekstów swych klasyków i nie potrafią ich interpretować? Zadziwiające... Widzę, że póki nie wróci Narya nie ma co liczyć na próbę interpretacji ówczesnej sytuacji i postrzegania rzeczywistości przez KPP w świetle dokumentów... albowiem piewcy lewicy nie znają jej spuścizny. To takie pytanie; jako zaczyn dyskusji; co koledzy: FSO i Łaszcz sądzą o referacie Warszawskiego?

tyłochron, po to by ówcześni przywódcy Zachodu mogli to jakoś swoim wyborcom wytłumaczyć. A jak to wyjaśnił Wschodni przywódca?

Czemu okropne?

Podaj podstawę prawną, że nie miał...

Kolega mnie nie zna i mej upierdliwości.. nie znam nazwisk pisanych z małej litery.

grzybku?!?

Nie bardzo rozumiem... Istnieje niepodległa Polska. Istnieje również Polska Republika wchodząca w skład... To kto zabrał tereny tej Polsce? ... patrioci polscy?

Było kilka projektów, udział króla - raczej nie do udowodnienia.

To ja się ciebie pytam co w świetle dokumentów miało stać się z ową Republiką Rad? Możesz nam powiedzieć...

Pytanie kto i komu tworzył owe Rady i jaką przyszłość dla Polski widzieli? Możesz nas oświecić Łaszczu w tej kwestii? Czy gdyby się wszystko udało mielibyśmy Polskę... czy - nie.