secesjonista

I dalej nie rozumiem co to ma do Ślaska?

Czyli władza najniższego szczebla będzie ustalać zasady prawa (gospodarczego) na mocy których będą funkcjonować sektory podległe władzy centralnej? Mało funkcjonalne.

Co do pierwszej konstatacji to pełna zgoda. Drugie stwierdzenie jest zupełnie nielogiczne, zapewniam, że porozumienie w Polsce w języku polskim jest znacznie łatwiejsze niż w języku rosyjskim.

Wcale nie występuję przeciw kultywowaniu języka, czy jego nauki w szkołach. Mnie chodzi o sytuację w urzędzie. Czyli gdybym chciał się zatrudnić w urzędzie na Śląsku powinienem przejść kurs językowy? Na takiej zasadzie mógłbym spytać - po co w Polsce szkolnictwo polskojęzyczne Nie, to zupełnie nietrafiona analogia. Póki co ten kraj to Polska ze swym polskim językiem, i jak rozumiem językiem urzędowym jest wciąż polski.

A kto uznał? Bo z tych 3 mld marek to Niemcy nie zapłacili ani feniga, zresztą nie ratyfikowali porozumienia z Lozanny. Co do faktu, że alianci zupełnie nie wiedzieli jak wyliczyć wielkość odszkodowań to zgoda, zresztą nikt tego wtedy nie potrafił.

A niby czemu tak miało by być? Po polsku nie da rady?

Czy ja wiem... http://faktygrudziadz.pl/article/3663/szalone-lata-dwudzieste-i-trzydzieste-w-muzeum http://www.artbiznes.pl/jsp/artbiznes/artykuly.jsp;jsessionid=863B6C12FB41A8924C2EBF372BC7DE74?Typ=detal&Id=1&IdArtykulu=1235 http://www.nid.pl/idm,431,idn,1476,wystawa-rozrywki-nowotarzan-szalone-lata-20-i-30-xx-w-.html Co do chmur to zgoda... ale nie okaleczajmy lat trzydziestych; co z Czapką Frygijską, powrotem kapistów do Polski? Ja jakoś nie odnoszę wrażenia by nacjonalizm był wytworem lat trzydziestych, moim zdaniem całkiem mocno osadzony był w różnych społeczeństwach znacznie wcześniej. Warto zwrócić uwagę kiedy Heinrich von Treitschke pisał swój podręcznik? Kiedy sprzedawał swe broszury Jörg Lanz von Liebenfels ("Ostara")? Kiedy kapitan Mayr prowadząc kursy "narodowej myśli" zwrócił uwagę na Hitlera? Kiedy ideologię Związku Panteutońskiego formułują Ernst Hasse i Heinrich Class? Można tak wymieniać długo..

W istocie takie formacje praktycznie nie istniały, o których konkretnie kolega FSO wspomina?

Taki temat... a tak cicho. Był na tyle zręcznym politykiem, że potrafił omamić tak aliantów, że uwierzyli w jego nawrócenie na pacyfizm, co zaowocowało nagrodą Nobla (całkowicie niezasłużoną). Kiedyś skonstatował z ubolewaniem nad brakiem silnej armii, która jest: "głównym czynnikiem pomyślnej polityki zagranicznej" /H.W. Gatzke "Stresemann and the rearmament of Germany"/ Aż za bardzo zręcznym... wielu Niemców też w to uwierzyło. Być może pewnym jego błędem było, że w swej działalności, nie założył równie ostentacyjnie jak hr. Brockdorff-Ranzau, "białych rękawiczek"? Po; bodajże; 100 dniach sprawowania władzy udało mu się ukrócić inflację i ustabilizować pozycję marki. Na stanowisku ministra spraw zagranicznych zdołał się utrzymać, aż do śmierci, przez sześć pracowitych lat. Udało mu się skłonić Francję do opuszczenia Zagłębia Ruhry i uzyskać równorzędne; jak Francja; gwarancje od Anglii. Przedterminowe wycofanie się aliantów z Nadrenii to w sumie również owoc jego działań. Wpłynął na prace komisji gen., Morgana i senatora Dordolota.

W sumie, pomimo, że jestem przeciwnikiem wprowadzenia euro, a co do samej UE pozostałem sceptykiem, to jakoś nie odczuwam bym przebywał w grajdole. Czy Grecja osiągnęła swój fatalny poziom gospodarczy wskutek bycia w strefie euro? Wątpię. A Irlandczycy przegrzali gospodarkę i stracili na operacjach bankowych. Nie istnieje coś takiego jak cena europejska, stąd np. koszt leczenia w Polsce dla wielu Europejczyków jest nader korzystny. Równowartość kwoty w złotówkach, wyrażona w euro, to ta sama kwota. W sumie, to w oryginale było: "Friede den Hütten! Krieg den Palästen!"

Pytaniem zasadnym jest, na ile to były szczere ideowo wypowiedzi. Krzysztof Kawalec, ujął to tak: "Nie sposób dziś określić, w jakim stopniu pochwalne wobec hitleryzmu głosy były wynikiem li tylko poczucia pokrewieństwa ideowego, w jakim zaś innych względów. Kontekst, w którym je wypowiadano, w znacznym stopniu relatywizował ich ideową wymowę. Trudno nie widzieć ściśle instrumentalnego charakteru postulatów "gleichschaltunhg" obozu narodowego przez odsunięcie działaczy ulegających złudzeniom parlamentarnym; przypisywania sukcesu Hitlera temu, że nie zgodził się on być "jedynie taranem", wykonawcą planów starszego pokolenia; wreszcie typowych dla propagandy środowiska przyszłego ONR prób przeciwstawienia energii i determinacji nazistów - kunktatorstwu kierownictwa endecji". /K. Kawalec "Obóz narodowy wobec sukcesów hitlerowców", "Sobótka" 1984, nr 2/ Jeśli chodzi o antysemityzm to w obu krajach miał on zupełnie inny charakter i podłoże, wystarczy zajrzeć do Dmowskiego "Świat powojenny i Polska", choćby na stronice od numeru 278 (wyd. Warszawa 1931). Tym co różniło był widoczny u narodowosocjalistycznego ruchu materialistyczny rys doktryny rasistowskiej. Jeden z przedstawicieli młodej generacji narodowców Witold Nowosad nazwał to opozycją "nacjonalizmu chrześcijańskiego" do "pogańskiego" ekskluzywizmu rasizmu. /W. Nowosad "W walce o katolickie państwo polskiego narodu", Lwów 1938/

Podpis jest całkiem źle dobrany, nie można jednak nie zauważyć pewnej pozytywnej recepcji faszyzmu przez środowiska endeckie w pewnym okresie czasu. Co ciekawe, recepcja ta, w sumie zatoczyła swoiste koło, od napastliwych ataków, przez aprobatę (widoczną zwłaszcza w publicystyce), aż do powrotu do punktu wyjścia. Trzeba też zrozumieć, że pozytywne głosy o faszyzmie, miało często wymiar taktyczny. Jeden z głównych komentatorów spraw międzynarodowych Stanisław Kozicki w końcu 1931 r. pisał: "Zapanowanie hitlerowców w Niemczech miałoby (...) jedną dobrą stronę - wyjaśniłoby sytuację na terenie międzynarodowym i zniweczyłoby najniebezpieczniejsze złudzenia co do Niemiec, a mianowicie teorię, że istnieją Niemcy dwojakie - złe i dobre, militarne i pacyfistyczne, cesarskie i republikańskie. Gdy przyjdzie Hitler ze swoim jasnym programem przekreślenia odszkodowań i traktatu wersalskiego, to świat będzie miał przed sobą jednolite Niemcy z jasnym programem" /S. Kozicki "Szantażowanie Hitlerem", "Gazeta Warszawska" nr 384, z 9 XII 1931 r./ Warto zwrócić uwagę na tytuł tegoż artykułu, taka koncepcja była bliska wielu działaczom, zwłaszcza starszego pokolenia. Widziano konieczność odarcia Niemiec z pewnej fasady, tak by odkryć właściwe cele polityki niemieckiej. Dzięki temu uważano, że polityka ta znajdzie się w izolacji. Charakterystyczne jest, że gdy porówna się na przykład relacje Jerzego Drobnika z lat 1932-1934 r. nadsyłane do "Kuriera Poznańskiego" i "Gazety Warszawskiej", to stoją one w zupełnej sprzeczności z jego prywatnymi zapiskami. /por. J. Drobnik "Diariusz" 19 III 1932-5 VIII 1934 Berlin/ Inna sprawa, że osąd Dmowskiego, że wobec ruiny gospodarczej Niemiec i regresu demograficznego, niebezpieczeństwo ze strony tego państwa będzie się zmniejszać, a ich polityka skłoni inne państwa do izolacji, okazał się mocno błędny. Z zupełnie innych względów, nazistowska machina przyciągała wzrok tzw. "Młodych", tych przede wszystkim interesowała strona techniczna zwycięstw ruchu narodowosocjalistycznego. Stąd w swej analizie programu NSDAP, Antoni Malatyński nie tyle zwracał uwagę na wątki nacjonalistyczne (zdawałoby się najbliższe mu), a na te o przydatności agitacyjnej. Jak to ujął: "Jest to program pozytywny, konkretny i sugestywny, a nade wszystko sformułowany w sposób dostępny i zrozumiały dla każdego człowieka z ulicy" /A. Malatyński "Niemcy pod znakiem Hitlera. Od Weimaru do Potsdamu" Warszawa 1933/

We wstępie do jego książki; wydawanej po jego powrocie, a jeszcze za jego życia; piszą, że egzamin w Konstantynowskiej Szkole Wojskowej złożył w 1873 r., czyli wyszłoby, że w wieku lat osiemnastu. Zaś po ukończeniu IV gimnazjum w Warszawie: "poczem odbył służbę wojskową w konsystującym wtedy w naszej stolicy pułku ułańskim lejbgwardi cesarskiej" Dopiero potem wyjechał do Petersburga. * Może można poprawić w temacie nazwisko na poprawne: Grąbczewski?

Słusznie prawisz...

Nawet nie o "wzięciu w kamasze" wreszcie był ochotnikiem.

Często - pewnie nie, ale nie było to czymś ekstraordynaryjnym. Wystarczy spojrzeć na losy Ludwika Sztyrmera. Był cennym nabytkiem z racji wiedzy i został wykorzystany, trudno mówić tu o uhonorowaniu.

"Europa pracuje w Niemczech. Sauckel mobilizuje rezerwy pracy" oprac. Dr Fryderyk Didier wyd. Zentralverlag der NSDAP Franz Ehernachf. G.m.b.H. Berlin 1943 z przeszło 160 ilustracjami "Arbeitsrecht der Polen im Deutschen Reich" von: Hans Küppers - Oberregierunsrat im Reichsarbeitsministerium, dr Rudolf Bannier - Regierungsrat beim Reichstreuhänder für den öffentlichen Dienst (private Wirtschaft und Öffentlicher Dienst) wyd. Otto Elsner Verlagsgesellschaft Berlin 1942 "The Exploitation of Foreign Labour by German. Studies and reports" International Labour Office Montreal 1945

Nie bardzo rozumiem o jakim uhonorowaniu wspominasz?

Czy my mówimy o tej samej osobie? Zachodzi pytanie w jaki sposób został kierowcą, skoro nie miał szansy zostać księdzem. A znasz datę i miejsce urodzenia owego kuzyna babki?

Proponuję przejrzeć Roczniki Dziejów Społecznych i Gospodarczych, efekty badań Instytutu Ekonomiki Rolnej i Komitetu Badań Rejonów Uprzemysłowionych. Można zerknąć, celem podbudowy teoretycznej, do: M. Słodowa-Hełpa "Odpływ siły roboczej z rolnictwa w latach 1945-1960 i jego społeczne konsekwencje", "Roczniki DzSiG", t. XLIV A. Rajkiewicz "Nad statystyką zatrudnienia", w: "Teoretyczne i metodologiczne problemy struktury społecznej" M. Słodowa-Hełpa "Uiwagi na temat badań nad przemianami struktury społeczno-zawodowej w Polsce Ludowej", w: "Badania nad historią gospodarczo-społeczną w Polsce (problemy i metody). J. Ładosz "Klasa a zawód" W. Wesołowski "Kształt struktury społecznej. Studia do syntezy" K. Zagórski "Rozwój, struktura i ruchliwość społeczna" K. Zagórski "Zmiany struktury i ruchliwość społeczno-zawodowa w Polsce" M. Kłodziński "Polska na tle ogólnoświatowych tendencji w rozwoju dwuzawodowości w rolnictwie"

Temat całkiem niepodobny Samuelu po co naciągasz fakty, w Estonii pomnik przestawiono, a nie zniszczono - różnica przyznasz znacząca.

W więzieniach stalinowskich Samuelu zmarło wielu z tych, co za stalinowców uważali się do końca. Taka śmierć nie jest zatem żadnym wyróżnikiem. IPN i zbliżone instytucje inicjują także burzenie pomników ku czci lewicowych partyzantów i żołnierzy Armii Radzieckiej A z ciekawości gdzie taką inicjatywę podjął IPN, możesz przybliżyć? Lecz niektórzy, w swoim nieuctwie, ośmieszają także tych lewicowców, którzy władzy nie byli przychylni Jeśli ktoś ośmiesza lewicowe poglądy, to całkiem słusznie i logicznie, że ośmiesza również tych co lewicowcami byli, ale widzieli inną drogę niż władza PRL-u. Ja mam wrogi stosunek do poglądów zarówno Trockiego, Lenina, Bernsteina, Babela, Mao. To, ze jeden uważał drugiego za wroga, czy przeciwnika nie zmienia mej oceny. Jakaż dla mnie różnica czy jeden chce mnie zarazić dżumą, zaś drugi czarną ospą?

O czym kolega pisze? Czyli, że do 1921 roku Zgromadzenie co roku uznawało Austrię za część Republiki Niemieckiej, czy ogłaszano to rzadziej? O czym kolega pisze, i jakie: "do '21"? Na wniosek F. Naumanna 21 marca 1919 r. Zgromadzenie Narodowe Rzeszy postanowiło, że Deutsch-Österreich łącznie z Deutsch-Böhemian und Mähren wchodzą jako państwa członkowskie w skład Rzeszy Niemieckiej, zaś 11 listopada 1919 r., po abdykacji cesarza Karola I, w Austrii proklamowano Republikę Niemiecko-Austriacką, jako część składową Rzeszy Niemieckiej. Projekt upadł wskutek sprzeciwu koalicji, która powoływała się na art. 88 traktatu z St. Germain. kolego FSO ja rozumiem, że można mieć sympatie i antypatie i takie albo inne poglądy, ale czasem trzeba wiedzieć co się pisze. Ja tam mogę na kolegi "pytanie za sto" odpowiedzieć: był bez wątpienia mutantem nie z tej ziemi. A to z tej przyczyny, że skoro miał dziadka Węgra i babkę Niemkę (kolega niestety nie uściślił, że jedno po mieczu, a drugie po kądzieli) to z takiego układu nigdy nie wyjdzie Czech lub Polka. Jak w praktyce miałoby przebiegać odnowienie przez Austrię starych granic z 1914 roku?

Jak daleka NSDAP było od liberalizmu wystarczy prześledzić w jaki sposób i jakie elementy doktryny gospodarki wielkiego obszaru zostały przyswojone za rządów Hitlera. Nie odwołano się do spuścizny reprezentowanej przez takie osoby jak Wilhelm Grotkopp, Wilhelm Gürge, Richard Riedl, czy Karl Krüger, którzy przecież z przyczyn taktycznych i tak relatywizowali założenia liberalizmu. To właśnie z inicjatywy NSDAP powstało we wrześniu 1939 r. Gesellschaft für europäische Wirtschafsplannung und Grossraumwirtschaft e. V. - stowarzyszenie, któremu przewodniczył Werner Daitz. Z inicjatywy stowarzyszenia powołano w Dreźnie (luty 1941 r.) pierwszy instytut badawczo-naukowy, który miał się zająć ugruntowaniem narodowosocjalistycznego ładu gospodarczego. W efektach pracy tegoż Zentralforschungsinstitut für nationale Wirtschaftsordnung und Grossraumwirtschaft na próżno by szukać liberalizmu. Ideologia NSDAP opierająca się na organiczności społeczeństwa i jego gospodarki uznała w konsekwencji zasadę harmonijnego funkcjonowania organizmu społecznego i gospodarczego. Na gruncie ekonomicznym formułowano wnioski prawnej ochrony prawidłowego i bezkonfliktowego funkcjonowania organizmu gospodarczego. Zatem wbrew liberalizmowi, który stoi na stanowisku, że wolność jest gwarantem harmonii w życiu społecznym, a więc i gospodarce. Odwoływano się w pewnym zakresie do Othmar Spanna, który postrzegał społeczeństwo jako jedność części składowych, gdy tymczasem liberalizm ujmuje społeczeństwo w sposób atomistyczny. To co w koncepcjach uniwersalizmu zmienili naziści to zakotwiczenie jej w narodzie. Doktryna gospodarcza którą sformułowali i "przycięli" do potrzeb narodowosocjalistycznych Daitz, Bruno Kiesewetter, Fridrich Büllow, Friedrich Otto Leibrock, Robert Arzet i wreszcie najwybitniejszy pośród nich Andreas Predöhl - żadną miarą liberalną nie była. Trudno argumentować, że zadania postawione przed Ostland Berg und Hüttengesellschaft m.b.H, Kontinental-Öl A.G., czy Ostland Spinnstoff und Fasergeselschaft m.b.H powołane zarządzeniem Göringa z 27 lipca 1941 r. miały cokolwiek wspólnego z liberalizmem.

Wygląd ulic w okresie transformacji, często charakteryzowano to poprzez wymienianie różnorakich nowopowstałych małych inicjatyw gospodarczych z niezbyt udanymi reklamami, pośród nich wymieniano punkty xero. Proszę zerknąć tutaj: http://www.sztuka.net/palio/html.run?_Instance=www.sztuka.net.pl&_PageID=853&newsId=13448&callingPageId=843&_CheckSum=854107910