secesjonista

http://www.wojsko-polskie.pl/files/get/345 Jeśli na stroni UN jest zbyt mało materiałów to proponuję wizytę w takim mistycznym, a zapomnianym miejscu, o nazwie biblioteka... W. Malendowski "Rola ONZ w utrzymaniu pokoju i bezpieczeństwa", w: "Stosunki międzynarodowe", praca zbiorowa pod red. W. Malendowskiego i Cz. Mojsiewicza "Bezpieczeństwo międzynarodowe po zimnej wojnie" podręcznik akademicki red. naukowa R. Zięby "Bezpieczeństwo międzynarodowe czasu przemian. Zagrożenia- koncepcje- instytucje" pod red. R. Kuźniara i Z. Lachowskiego "Bezpieczeństwo polityczne i wojskowe" red. i opracowanie A. Ciupiński i K. Malak

"Angielska to taka piękna i ciekawa języka" Zatem może pomocna okaże się ta stronka: http://www.unic.un.org.pl/misje_pokojowe/mtaf_unmee.php

Wystarczy kliknąć na poszczególne znaczniki na mapie, jak i przeszukać zasoby: http://www.un.org/en/peacekeeping/ Dla szczegółowych informacji wypada wklepać w google kody poszczególnych misji.

Nie bardzo zrozumiałem o jakiego rodzaju zaistnieniu stosunków piszesz? Antoni Rozmanith był szefem ekspedytury (obowiązki przejął potem Roman Żuliński) mieszczącej się w sklepie przy ul. Długiej. Dzień w dzień m.in. Roman Frankowski (pisarz izby kryminalnej) odbierał tam po kilka tysięcy pism, które potem wysyłał - na ogół Kazimierz Hanusz (aplikant sądu policji poprawczej). W pracach tych uczestniczyli również student szkoły głównej August Krajewski, jak i Edward Trzebicki, podmajstrzy ciesielski. Wydaje się, że pierwszym znaczącym zdarzeniem, na końcu którego było aresztowanie Traugutta, była nieszczęsna latarka gimnazjalisty niejakiego Łyszkiewicza...

Kolega bavarsky wspomniał o szyfrze Traugutta w stosownym wątku: Traugutt - proces nasunęło mi to taką ciekawostkę o księciu Michale Dymitrowiczu Gorczakowie, który będąc szefem sztabu feldmarszałka Paskiewicza został przez niego tak wytresowany, jak powiadano "złamał w nim wszystko, co jeszcze na dnie duszy tliło własnego żywotnego". Nieszczęsny (przyszły) namiestnik, przeobraził się tak radykalnie, że nawet zmieniło się jego pismo. Ponoć w całej Warszawie były tylko cztery osoby potrafiące odcyfrować jego odręczne pismo.

Jeden z rodzajów kodu jakim porozumiewali się osadzeni stukając w ścianę. Litery ułożono w ten sposób: 1 2 3 4 5 1 A B C D E 2 F G H I K 3 L Ł M N O 4 P R S T U 5 W Y Z Wpierw pukano która to litera, a po krótkiej przerwie który wiersz. Zatem: * * ** *** *** * * * ***** * **** **** ***** * ***** * jak łatwo zgadnąć to: Warszawa.

Przecież jeszcze nawet nie napomknąłem o spisku jezuitów...

Czyżbyś harry próbował wskazać kolejny trop... w postaci pamiętników carycy Katarzyny? Wskazywała na to jako jeden z powodów akcji przeciw Puszkinowi E.W. Fiodorowa ("Wiestnik Moskowskogo Uniwersiteta" 1991, nr 3), jejże zdaniem miało istnieć jakoweś tajne stowarzyszenie, którego kierownictwo znajduje się w Holandii. Owa tajna grupa zamierzała opublikować w Europie rzeczone pamiętniki jako, że potrzebowała pieniędzy. Nie objaśniła jednakże czemu nie ucieknięto do prostej kradzieży, a zamiast tego skonstruowano taką intrygę. Co do francuskiego poselstwa, to jednak attaché d'Archiac starał się doprowadzić do polubownego załatwienia sprawy.

Nadto anegdotycznie to brzmi, ale zajść mogło, podobnie zachowywał się Stanisław Szafraniec. Sama kwestia terminologii nastręcza pewne kłopoty. Niektórzy sam mandat utożsamiają z instrukcją, co nie wydaje mi się słuszne. Nie ma też zgody co do tego jakie ograniczenia nakładały poszczególne rodzaje mandatów: imperatywny i limitatywny. Wacław Uruszczak uważał, że mandat imperatywny ograniczał ściśle działania posła, gdy limitatywny określał jedynie kwestii uprawniające go do podejmowania decyzji i pozostawiał mu "swobodę co do samego sposobu załatwiania". /W. Uruszczuk "Sejm walny koronny w latach 1506-1540", Warszawa 1980, s. 46/ Co do instrukcji to Stanisław Płaza używa określenie pełnomocnictwa, i zgodny jest z Uruszczukiem, że umocowania poselskie, ograniczone czy pełne, stanowiły część instrukcji. /S. Płaza "Sejmiki i zjazdy szlacheckie województwa sieradzkiego. Ustrój i funkcjonowanie (1572-1632)", "Zeszyty Naukowe UJ DCCLIV Prace Prawnicze", 1984, z. 110; tenże: "Sejmiki i zjazdy szlacheckie województw poznańskiego i kaliskiego. Ustrój i funkcjonowanie (1572-1632)", "Zeszyty Naukowe UJ DCCXX Prace Prawnicze", 1987, z. 122; szerzej K. Grzybowski "Teoria reprezentacji w Polsce epoki Odrodzenia"/. Władcy regularnie domagali się pełnej mocy mandatów (plena potestas, plena et non limitata potestas, plena et absoluta potestas), co łatwo stwierdzić przeglądając legacje. Uruszczuk wskazywał, że np. za Zygmunta I plena potestas wystąpił czterokrotnie, ale dotyczyła tylko tych spraw przedłożonych w legacji (głównie co do podatku na obronę). Za Zygmunta Augusta tylko w 1569 r. wystąpiła pełna moc mandatu i dotyczyła kwestii zjednoczenia z Wielkim Księstwem Litewskim. Jak to powiedział Stanisław Lupa Podlodowski w 1548 r.: "U nas impossibile co innego czynić, aniż co nam bracia nasi poruczyli" /"Diariusze sejmów koronnych 1548, 1533 i 1570", wyd. J. Szujski, SRP, t. I, Kraków 1872 r, s. 233/

Jeśli chodzi o siły jakimi dysponowały poszczególne Oberfeldkommandantur na dzień 10 czerwca 1943 r. przedstawiało się to następująco: *- komendy obwodowe były organami nadrzędnymi nad komendami jednostek i ekspozyturami na odpowiednim obszarze.

kolega harry napisał: No to dodajmy to tejże układanki kolejny klocek. Małżonkowie Nesselrode nie tylko stali za d'Anthèsem, również trzy lata później wyrażali solidarność ze wspominanym Ernestem de Barante po jego pojedynku z Michaiłem Lermontowem, którego hrabina zwała "oficerem Lementowem". Może zatem nie francuska dyplomacja a "austriacka"...? Czy nie jest przypadkiem, że Iwan Gagarin, który wraz z Dołgorukowem był podejrzewany o napisanie dyplomów, stał się gwiazdą salonu państwa Nesselrode. Czy nie jest przypadkiem, że obaj wynajmowali wspólne mieszkanie przy Bolszoj Milionnej?

Zaraz tam bombardowanie, taka dłubanina. Przed omówieniem jesiennych zmian warto zapoznać się jak wyglądało rozmieszczenie obu dywizji rezerwowych połowie 1943 roku. Skład i rozmieszczenie 154 dywizji rezerwowej: Skład i rozmieszczenie 174 dywizji rezerwowej: /Organizacja WKGG na dzień 10 VI 1943 r., MiD WIH, mfm., z. 501, r. 217/

Ot, taka ciekawostka. W dniu 26 lutego 1982 r. aresztowano Ryszarda Wincerowicza, pracownika Okręgowego PEC-u i członka "Solidarności":. Zarzut był poważny: przestępstwo z art. 48 ust. 2 i 3 dekretu o stanie wojennym, czyli ni mniej ni więcej, tylko za: "sporządzanie pisma i rozpowszechnianie fałszywych wiadomości, które mogą wywołać niepokój publiczny lub rozruchy". W jakiż to sposób oskarżony "rozpowszechniał"? Napisał prywatny list do swego przyjaciela z Warszawy.

Teraz krótko, jako że czasu mam mało i brak materiałów pod ręką. Co do bezpośredniej przyczyny pozostanę jednak przy opinii Danzasa, którą potem postaram się szerzej uzasadnić: Co do kobiety... 1. Wskazywano na hrabinę Marię Dmitrjewną Nesselrode, a to z dwu powodów. Raz, że miała motyw, owa fanatyczka ordre établi szczerze nienawidziła Puszkina (co zresztą było odwzajemnione), jako że uważała go za autora epigramatu, gdzie w złośliwy sposób przedstawiono jej ojca Dmitrija Aleksandrowicza Gurjewa: "Kiedy Golicyn kształcił Rosjan, Gurjew okradał ich bez pardonu". Sam Puszkin nie szczędził ostrych słów samej hrabinie, a to z powodu tego, że ta wyciągnęła jego żonę na tańce w pałacu Aniczkinowskim pod nieobecność męża. Dwa - opierano się na zdaniu jakie wypowiedział car przy obiedzie, a odnotował w swych wspomnieniach książe Aleksandr Michajłowicz Golicyn: "Eh bien, on connait maintenant l'auteur des lettres anonymes qui ont causé la mort Pouchkine c;est Nesselrode". W swym dzienniku, pod datą 17 lutego 1837 r. Aleksander Iwanowicz Turgieniew odnotował: "Wieczór u Brawury (...) potem o Wałujewej, gdzi był Wielgorski. Żukowski mówił o donosicielach, hrabinie Strogonowej, o 3-5 przesyłkach, które wyniósł z gabinetu Puszkina (...) Podejrzenia. Hrabina Nesselrode.". /P.J. Szczegolew "Duel i smiert' Puszkina", Moskwa 1987, s. 253/ 2. Może odrzucona, a zazdrosna tajemnicza kobieta, wspominana przez d'Anthèsa w liście do Heeckerena z 1 września 1835 r.: "J'ai ma pauvre Épouse qui est dans le plus grand des dèsespoirs; la pauvre femme vient de perdre il y a quelques jours un enfant et se trouve menacèe de perdre l'autre". 3. hrabina Kossakowska, która nie zapomniała nigdy Puszkinowi złośliwej riposty w trakcie rozmowy o jego "Godunowie"? 4. Tajemnicza kobieta o której wspomniał Puszkin rankiem 4 listopada Sołłogubowi?

Postaram się pogrzebać na stronach amerykańskiego Departamentu Wojny, ale to potrwa.

Trochę to przebrzmiały temat, ale dla porządku warto wspomnieć, że podobne regulacje pojawiły się i w innych krajach byłego bloku demoludów. W Niemczech; o zgroza; dotknęło to nie tylko funkcjonariuszy Stasi ale i partyjną nomenklaturę. Jest wyrazem ironicznego chichotu historii fakt, że walczący o swe uprawnienia emerytalne* funkcjonariusze enerdowskiej bezpieki założyli stowarzyszenia o dziwnie brzmiących dla nich (zapewne) nazwach: Stowarzyszenie Pomocy Prawnej i Humanitarnej czy Stowarzyszenie Praw Obywatelskich i Godności Człowieka... Ciekawe rozwiązanie wybrała Estonia - tam funkcjonariusze KGB mają wybór: normalna emerytura wypłacana przez rosyjski MON bądź niższa emerytura wypłacana przez władze estońskie. Któż dziś pamięta, że pierwszą próbę odebrania przywilejów emerytalnych (rządowy projekt ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy niektórych służb państwowych; Druk nr 139 z 21 II 1992 r. i druk nr 139-A z 2 VI 1992 r.) zastopował prezydent Lech Wałęsa, kwestionując brzmienie art. 20 i 22, a opierając się na zasadzie, że nie można stosować zasady odpowiedzialności zbiorowej. Zaś jedne z pierwszych (o ile nie liczyć słynnej ustawy "dezubekizacyjnej" z grudnia 1993 r.) praktycznych ograniczeń (fakt, że w sposób zawoalowany) zostały wprowadzone... za sprawą SLD i posła sprawozdawcy Jerzego Dziewulskiego (ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin; DzU 1994, nr 53, poz. 214). A niesławny Salomon Morel otrzymywał pełną emeryturę w wysokości 5 tys. zł**. Ot, takie memento... * - dodajmy, że wyroki niemieckiego Trybunału Konstytucyjnego z 1999 i 2004 roku nie wpłynęły w zasadniczy sposób na wysokość emerytur dla członków Stasi i partii znowelizowanych w 2005 r. ** - w 2006 r. jego emerytura została wstrzymana na kilka miesięcy z powodu braków w dokumentacji emerytalnych, po ich uzupełnieniu emeryturę wypłacano znów, acz od sierpnia 2006 r. pomniejszoną o 25%, co traktowano jako kwotę zabezpieczającą odszkodowania dla ofiar jego represji.

Całkiem słuszna i rozsądna nowela mym zdaniem. "ranni w akcji nie mają prawa do publicznego noszenia munduru" ? Możesz rozwinąć, chodzi o tych zwolnionych z przyczyn zdrowotnych?

Tu akurat poszukiwania są łatwe: http://users.skynet.be/jeeper/point.html

Ja te argumenty znam, sprawy nie znam, zatem wypowiadam się jedynie jako advocatus diaboli. Ani wizyta... ani negocjacje... ani archiwa NRD... mnie nie przekonują. Zasadnym jest pytanie czemu Speidel wygrał proces? Z chęcią poznałbym te materiału na których zbudowano tezę o niemieckim sprawstwie.

Był wymieniony (vide: post nr 12)...

To zły trop - dokument jest o nielegalnym przekraczaniu granicy, co w zakresie Rokossowskiego (chyba) nie wchodzi w grę. Podałem dane jakie mi są dostępne, w dokumencie nie było analizy co do kierunków.

Powrotów czy "powrotów"?

gen. Stachiewicz podaje, że według stanu budżetowego 1938/1939 było to: Wojsko, wraz z KOP: 16 300 oficerów 30 000 podoficerów 204 600 szeregowców Lotnictwo: 800 oficerów 1500 podoficerów 4 000 szeregowców Marynarka: 200 oficerów 500 podoficerów 2 400 szeregowców Uznawano, że jest o zbyt mało w stosunku do W.J. (20 d.p., 11 b.k., 1 b.k.zmot.), a zarazem zbyt dużo do możliwości finansowych i ogólnych możliwości mobilizacyjnych uwarunkowanych możliwościami materiałowymi. Zdaniem polskich analityków w tym samym czasie Niemcy mieli na 52 W.J.: 27 600 oficerów, 207 500 podoficerów, 818 000 szeregowców (bez powołanych rezerwistów). Wedle projektu motoryzacji przygotowanego przez Komisję z Ministerstwa Komunikacji wraz z SeKOR i M.S.Wojsk. zakładano zmotoryzowanie: W dywizji piechoty: - część baonu saperów (1 komp. sap. zaporowa, oddział rozpoznawczy, pluton transportowy) - cześć oddziałów łączności - dywizyjna kompania ppanc. działek 37 mmm - część dyw. kolumn transportowych (2 kolumny na dywizję) W brygadach kawalerii: - baon strzelców - brygadowy pluton działek 37 mm - część szwadronów pionierów i łączności -wszystkie służby brygady i kolumny transportowe Wydatki (przybliżone) wegetacyjne: 1936/37 683 mln 1937/38 733 mln 1938/39 808 mln 1939/40 prelimin. 833 1939/40 wydano 440 Wydatki na rezerwę zaopatrzenia: 1936/37 248 mln 1937/38 301 mln 1938/39 450 mln 1939/40 prelimin. 600 1939/40 wydano 350

A tu literatura co do misji pokojowych: http://www.un.org/depts/dhl/pkeep.htm

To może inaczej, nie ci co dowodzili, a ci co dowiedli męstwa (wybór niepełny i wyrywkowy): Bernstein Henryk - Virtuti Militari V kl., Krzyż Walecznych (dwukrotnie), Krzyż Niepodległości, Krzyż 6.pp, Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych, austriacki Srebrny Medal Waleczności Blatt Adolf - pośmiertnie Virtuti Militari V kl., Krzyż Niepodległości ppłk dypl. WP Czopp Wilhelm Wiktor - Krzyż Walecznych (czterokrotnie), Krzyż Niepodległości, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal za Wojnę 1918-1921, Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, węgierski Order Krzyża Zasługi III kl., austriacki Srebrny Medal Waleczności kpt WP Feiner Leonard - Krzyż Niepodległości, Krzyż Walecznych (czterokrotnie), Srebrny Krzyż Zasługi, Medal za Wojnę 1918-1921, Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, medal "Za Długoletnią Służbę", łotewski medal, odznaka II Brygady ppłk WP Felsztyn (Feldstein) Tadeusz - Virtuti Militari V kl., Krzyż Walecznych (czterokrotnie), Krzyż Niepodległości, Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami, Srebrny Krzyż Zasługi, Order Odrodzenia Polski V kl. sierż. Legionów Polskich Goldenberg Arkadiusz - Virtuti Militari V kl., Krzyż Niepodległości, odznaka "Za Wierną Służbę" ppłk rez. WP Goldman Henryk - Krzyż Walecznych (czterokrotnie), Krzyż Niepodległości, Złoty Krzyż Zasługi, Order Odrodzenia Polski V kl., Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Medal za Wojnę 1918-1921, medal "Za Długoletnią Służbę", Odznaka Więźniów Ideowych kpt. WP Goldschlag Zygmunt Bronisław - Virtuti Militari V kl., Krzyż Niepodległości, odznaka legionowa "Za Wierną Służbę" ppłk WP, lekarz Gross Edmund - Virtuti Militari V kl., Krzyż Walecznych (czterokrotnie), Krzyż Niepodległości, Złoty Krzyż Zasługi, Medal za Wojnę 1918-1921, Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Krzyż Grunwaldu, Medal Zwycięstwa i Wolności płk WP Grot (Machonbaum) Leon - Virtuti Militari V kl., Krzyż Walecznych (czterokrotnie), Krzyż Niepodległości, Order Odrodzenia Polski IV kl., Medal za Wojnę 1918-1921, Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Zwycięstwa i Wolności kpt. rez. WP Gruber Henryk - Virtuti Militari V kl., Krzyż Walecznych, Krzyż Niepodległości, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Wytrwałości 6. pp, Order Odrodzenia Polski III i IV kl., włoski Order Korony Włoch II kl., honorowy obywatel Sokala płk WP Wertheim Edward - Krzyż Walecznych (czterokrotnie), Krzyż Niepodległości, Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie) Weinreb Salomon - Virtuti Militari V kl., Krzyż Walecznych (trzykrotnie), Krzyż Niepodległości, Krzyż Legionowy, Krzyż Kaniowski, Medal za Wojnę 1918-1921, odznaki I i II Brygady, francuski medal De La Victoire Wasserzug Ignacy - Krzyż Walecznych (trzykrotnie), Krzyż Niepodległości, Krzyż Obrony Lwowa, odznaka Orląt kpt. rez. WP Wasserberger Józef - Virtuti Militari V kl., Krzyż Walecznych (czterokrotnie), Krzyż Niepodległości ppor. WP Paradystal Masymilian - Virtuti Militari V kl., Krzyż Walecznych, Krzyż Niepodległości, Medal za Wojnę 1918-1921, austriacki Srebrny Medal Waleczności ppor. WP Peiper Józef - Krzyż Niepodległości, Medal za Wojnę 1918-1921, Krzyż POW, Krzyż II Brygady, Krzyż Legionowy, Krzyż Wołynia II kl., Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Odznaka III Odcinka Obrony Lwowa z szablami, odznaka Frontu Litewsko-Białoruskiego, Odznaka Więźniów Ideowych, Odznaka Honorowa Obrony Państwa, Odznaka Pamiątkowa Ochotników 1920 r., odznaka 1. pp, odznaka 3. pp, Gwiazda Rycerza Śmierci, Gwiazda Przemyśla, wojenne medale łotewskie i francuskie ppor. WP Prot (Berlinerblau) Jan - Virtuti Militari V kl., Krzyż Walecznych (dwukrotnie), Krzyż Niepodległości, Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie), Krzyż POW, Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Medal za Wojnę 1918-1921 kpr. Legionów Polskich Rapaport Zygmunt - pośmiertnie Virtuti Militari V kl., Krzyż Niepodległości Reich Maurycy - pośmiertnie Virtuti Militari V kl., Krzyż Niepodległości mjr WP Schrage Ignacy - Virtuti Militari V kl., Krzyż Walecznych, Krzyż Niepodległości, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Medal za Wojnę 1918-1921, Medal "Za Długoletnią Służbę", odznaka "Za Wierną Służbę", odznaka za Huszt i Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych kpt. rez. WP Spira Leopold Józef - Virtuti Militari V kl., Krzyż Walecznych (dwukrotnie), Krzyż Niepodległości, Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi, Order Odrodzenia Polski, Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych Steinhaus Władysław - Virtuti Militari V kl., Krzyż Niepodległości, Krzyż 6. pp Legionów Polskich Sternschuss Adolf - pośmiertnie Virtuti Militari V kl., Krzyż Niepodległości ppor. Legionów Polski Szalit Edmund - pośmiertnie Virtuti Militari V kl., Krzyż Walecznych, Krzyż Niepodległości por. rez. WP Szwarcbart Waldemar Jerzy (Natan) vel Włodzimierz Jana - Virtuti Militari V kl., Krzyż Walecznych, Krzyż Niepodległości, odznaka 4. pp, austriacki Brązowy Medal Waleczności kpt. WP Śmiłowski Filip - pośmiertnie Virtuti Militari V kl., Krzyż Niepodległości, odznaka "Za Wierną Służbę" płk WP Orski Stanisław Henryk August (Wiesenberg Aron Hersch) - Krzyż Walecznych (czterokrotnie), Krzyż Niepodległości, Złoty Krzyż Zasługi, Order Odrodzenia Polski IV kl., Krzyż 6 pp st. sierż. Legionów Polskich Heilpner Bolesław Konrad - pośmiertnie Virtuti Militari V kl., Krzyż Niepodległości ppor. rez. WP Holzer Leon - Virtuti Militari V kl., Krzyż Walecznych (dwukrotnie?), Krzyż Niepodległości, Złoty Krzyż Zasługi, austriacki Srebrny i Brązowy Medal Waleczności, odznaka "Za Wierną Służbę" Jungerman Izzak - pośmiertnie Virtuti Militari V kl., Krzyż Niepodległości, austriacki Brązowy Medal Waleczności ppłk rez. WP Kaplicki Mieczysław (Kapellner Maurycy) - Virtuti Militari V kl., Krzyż Walecznych, Krzyż Niepodległości, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Legionowy, Krzyż Lekarzy Legionowych, odznaka "Za Wierną Służbę", odznaka 4. pp, estońska Komandoria Czarnego Orła i Krzyż Łotewski ppłk dypl. WP Kwiatek Feliks - Krzyż Walecznych (pięciokrotnie; ostatni raz za obronę Warszawy w 1939 r.), Krzyż Niepodległości, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, rumuński order Gwiazda Rumunii III kl. ppłk WP Landau Maksymilian - Virtuti Militari V kl., Krzyż Walecznych, Krzyż Niepodległości, Order Odrodzenia Polski V kl., odznaka "Za Wierną Służbę", odznaczenia austriackie mjr WP Lewin Maksymilian - Virtuti Militari V kl., Krzyż Walecznych (trzykrotnie), Krzyż Niepodległości, Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Medal za Wojnę 1918-1921, Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej, Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych mjr. dypl. Lilienfeld-Krzewski Karol - Virtuti Militari V kl., Krzyż Walecznych (czterokrotnie), Krzyż Niepodległości, odznaka "Za Wierną Służbę" mjr WP Loria Leon - Virtuti Militari V kl., Krzyż Walecznych (dwukrotnie), Krzyż Niepodległości, Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Medal za Wojnę 1918-1921, odznaka "Za Wierną Służbę" Lubecki Adam - Virtuti Militari V kl., Krzyż Walecznych (trzykrotnie), Krzyż Niepodległości, Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, francuskie i brytyjskie odznaczenia bojowe kpt. WP Apfel-Czaszka Stanisław Albin - Virtuti Militari V kl., Krzyż Niepodległości, Krzyż Obrony Lwowa, Medal za Wojnę 1918-1921, odznaka "Za Wierną Służbę", odznaka Orlęta i Gwiazda Przemyśla mjr WP Berenson Oskar Andrzej - Krzyż Walecznych (trzykrotnie), Krzyż Niepodległości, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Medal za Wojnę 1918-1921, odznaka "Za Wierną Służbę" ... ...