secesjonista

A coś od siebie, tak z rewolucyjnego serca?

Czekając na odpowiedź... A co z kandydaturą na twórcę dyplomów w osobie Uwarowa? Jak kolega harry się na to zapatruje. I co z tym listem, pokreślonym, poprawianym i podartym, a pisanym do Heeckerna w okresie 16-21 listopada. To wreszcie on stał się powodem przyjęcia wyzwania i pojedynku. Co wykreślał w nim Puszkin i dlaczego?

To może coś lekkiego na rozgrzewkę... Czemu Göring obiecywał zmienić nazwisko i na jakie?

To była żartobliwa uwaga, zasadnym pytaniem jest zaś: kogo i na jakich uczelniach sponsorowała.

Sponsorowała studentów na bezpłatnej uczelni? Zaiste ciekawe...

Kiedy zadaję pytania, to wyrażam swe wątpliwości i chcę poznać opinię innych. I tyle co do stylu dyskursu. W ogóle odniesień do Meineckego we współczesnej literaturze o Machiavellim jest niewiele: jeśli już, to raczej na zasadzie a la Burckhardt Nie do końca: Igor Kąkolewski często się doń odwołuje, i to nie na "zasadzie a la Burckhardt" Zresztą w 1514 roku Machiavelli miał głowę zajętą czym innym niż pisaniem i czytaniem... Zatem nie zdołał w tym roku nic napisać co dowiedli współcześni badacze? A którzy? Szczerze powiem, że jesteś wyjątkowo enigmatyczny. Pierwsze pytanie brzmiało: "kogo starał się sportretować Machiavelli w osobie principe nuovo?" Obecnie natomiast: "Kiedy piszę o wzorcu nie piszę o wzorowaniu się na jednej postaci, tylko na odwoływaniu się do pewnych osób i ich poczynań." Kto to napisał: "W literaturze przedmiotu trwa zażarty spór, która z wymienionych w Księciu postaci historycznych lub mitologicznych odpowiada najpełniej typowi principe nuovo, debatę na ten temat wyczerpująco podsumowuje A. Buck*..."? Czy należy rozumieć, że principe nuovo to zbitka wielu osób? Ale w jakim sensie? Konkretnych? Odrealnionych? Masz jakieś propozycje, czy tak sobie dywagujesz? Raczej idealizowanych. Cóż... M. Weickert wskazywał na Septymiusza Sewera (wiem, to też stary ramot), atoli D. Hoeges idący za myślą tego zdyskredytowanego (przez ciebie) Meinecka, to już chyba nie staroć... wreszcie to rok 2000. Czy to już "ssak"? Zadajesz dużo pytań, ale sam zaskakująco mało wnosisz do dyskusji. Chyba, że wychodzisz z założenia, że już samymi pytaniami ją posuwasz do przodu. Cóż, wybacz, ale ja tego tak nie widzę. Chcesz polemizować, wyłóż karty na stół, dodaj coś od siebie. Będziemy mieli obaj jasność co do tego, co wzajemnie sądzimy... Uważam, że wzorował się na wyidealizowanej postaci (i tu nie zgadzam się z Meineckiem) przywódcy , pod którego wrażeniem był po pobycie w jego obozie wojskowym. "Będąc znakomitym mistrzem w sztuce udawania, nie opuścił on najmniejszej okazji, by dać do zrozumienia swym przeciwnikom, że podnieśli broń przeciw temu, który wszystko, co zyskał, chciał im przekazać, jemu bowiem w zupełności wystarczy tytuł księcia, księstwo zaś jego jest do ich dyspozycji". Pytania są po to (m.in.) by dowiedzieć się czegoś od mądrzejszych, od osoby która porównuje oryginały oczekiwałbym raczej rozwiania wątpliwości niż stawiania pytań osobom tak mało zorientowanym jak ja. I nie daruję sobie pytania: czemu praca R. Königa została zakazana w III Rzeszy? * - cy rok 1988, jako rok wydania jego pracy nie jest aby

A w jakim stopniu i w jakiej jednostce służyła?

Kontrowersje są - co do poszczególnych rozdziałów. Zatem co nowi badacze twierdzą: kiedy powstały kolejne rozdziały... Trzymam się jeszcze jednego: co nowe badania zmieniły w optyce "dinozaura" M.? Wciąż nie uzyskałem odpowiedzi... Kiedy piszę o wzorcu nie piszę o wzorowaniu się na jednej postaci, tylko na odwoływaniu się do pewnych osób i ich poczynań. Jak się według Ciebie wspomniany "Opis sposobu użytego przez Księcia Valentino..." ma do "Il Principe"? A całkiem składnie, wystarczy porównać... No dobrze, jestem ramolem co to opiera się na dawnych przekazach, zatem jakby kolega mógł punkt po punkcie wyjawić i uwypuklić co ci badacze zaniedbali i jak się zmieniła optyka w zakresie tych badań... Na razie zobaczyłem nazwiska, tytuły publikacji, odwołania... a coś konkretnego?

Zły to zakład... i pachnący ahistoryzmem.

Jak to się stało, że część liberalnej lewicy odbyła tak długą drogę, na końcu której było katastrofalne spotkanie przedstawicieli Coalition for a Democratic Majority z Jimmy Carterem (w styczniu 1980)? A w konsekwencji spektakularne przejście do Partii Republikańskiej. W połowie lat czterdziestych coraz wyraźniej zaczęło się rysować pęknięcie wśród amerykańskich liberałów. Poczęła tworzyć się koncepcja "żywotnego centrum", której wsparcie medialne dały glosy (na łamach "Life") Stewarta i Josepha Alsopów. Instytucjonalnym wyrazem tegoż pęknięcia stało się powołanie na lewicy dwóch konkurencyjnych organizacji: Progressive Citizens of America (PCA) - zwolenników poczynań Henry'ego A. Wallace'a Americans for Democratic Action (ADA, jako przekształcenie wcześniejszej Union for Democratic Action; UDA). Na czoło tej ostatniej, jako teoretycy wysunęli się: teolog Reinhold Niebuhr i historyk Arthur M. Schlesinger Jr. Poczęła się rodzić konsolidacja intelektualistów, którzy znacznie później zostali nazwani neokonserwatystami. Jakie były założenia ideowe "żywotnego centrum"? Jak to się stało, że znacznie później ruch konserwatywny został na długo zdominowany; jak zgryźliwie określali to niektórzy konserwatyści; przez: "niewielką grupę spóźnialskich z północnego wschodu". /J. Weisberg "Hunter Gatherers", "New Republic" 2 IX 1991, cytujący P. Buchanan i R. Kirka/ Kto spośród neokonserwatystów zagubił się w sytuacji upadku reżimów komunistycznych? Jakie; to środowisko; zaproponowało cele w nowej rzeczywistości?

Nikt nie zaprotestuje przeciw powyższej konstatacji...?

dodajmy taki szczegół z Cytadeli: łojówka. zarówno dojmująca dla aresztowanych jak i strażników. Dla kogo bardziej?

Pewnie że O.T.... z racji pytań? Warto się zastanowić jakie i komu w zakresie IG Farben postawiono zarzuty i jak je udowadniano. Kolega ma problem, nie stworzyłem postu o godz. 18.16 - proponuję większą uwagę nad wypowiedziami innych. Napisałem post o 19.16 - i nie użyłem tam słowa o "ruinie". Zatem kolego Widłobrody proszę byś zacytował mój post z godz. 18.16 gdzie piszę o ruinie... A co ma na celu niechęć do stworzenia definicji zbrodniarza?

Napisał więcej, albowiem pierwsze spotkanie nastąpiło na stacji Kutchum z poselstwem Soiuxów, nie jest jasne czy pierwsza wizyta w wigwamach nastąpiła w trakcie polowania na niedźwiedzia, kiedy to wyprawiono się z Anahiem Landing do kanionu Jacka Harrisona. Poza tym jest relacja z pustyni...

A ja mam pytanie do kolegi widiowego: czemu akurat uznał husarską broń za szczyt płatnerstwa? Czy rzeczywiście technologia była tak warta uwagi, czy raczej chodziło o "szczyt" pewnej formy dla pewnej formacji...

A jak tak gdzieś stwierdziłem o tej "ruinie"? Nie przypominam sobie, zatem jakie konkretnie zarzuty postawiono poszczególnym członkom IG Farben i czy się utrzymały?

No to ja może w manierze kolegi... kto to jest zbrodniarz? Z jakiego? Z tych samych co ludzi z zarządu i spartan IG Farben - choćby.

A jak się prezentuje obraz Indian w piśmiennictwie Sienkiewicza... bo taki jest przecież temat?

Oj, Capricornusie toż napisałem, że nie mam notatek. Jedyne co mogę napisać to, to że przebywał pośród Cahuilla (jak sam pisał: Cahuijja).

Dobrze, że z rozpędu nie dokończył rzeczonego cytatu: ... już wstanie jakiś polski święty.

Pozostanę jednak przy swym pytaniu... choćby z racji na "Opis sposobu użytego przez księcia Valentino dla zgładzenia Vitellego, Oliverotta da Fermo, pana Pagolo i księcia Graviny Orsiniego". A ów "progres" w jakim stopniu nadwyrężył uwagi Meineckiego? Ażeby tam lata 50-te ubiegłego wieku, to przecież lata 20-te, pierwsze wydanie "Die Idee..." to 1924 r. A ja jakoś lubię takie "dinozaury". Zatem co nowego wnoszą głosy Q. Skinnera (zapewne w: "Machiavelli zur Einführung", Hamburg 1988) czy A. Bucka ("Machiavelli" München 2000) co do kontrowersji wokół datacji? W. Kersting zwie to nawet "antyzwierciadłem" (dla uściślenia - to już rok 1988; )

Ja akurat formie w jakiej się wypowiedział S. Tonsor to się nie dziwię. Neokonserwatyści ogólnie byli znani z bardzo ostrego, a nawet mocnego języka w prowadzonych debatach i polemikach, zatem odpłacił im tym samym. Patric Buchanan stwierdził ,że neokonserwatywna "taktyka - obejmująca wyzywanie przeciwników od rasistów, natywistów, faszystów i antysemitów - skłoniła wielu konserwatystów do zastanowienia, czy nie popełniliśmy straszliwego błędu, kiedy zabraliśmy tych ideologicznych włóczęgów z ulicy i posadziliśmy w cieple kominka". /cytowany u: J. Weisberg "Hunter Gatherers", "New Republic" 2 IX 1991, s. 14 i 15/ Nasuwa się zatem pytanie, kiedy ów "koniunkturalizm" się ewentualnie ujawnił? Po rozmowie z Carterem?

Chyba z Florencji... Ot taka ciekawostka: cichy chichot historii... W tejże samej rzymskiej oficynie Antonia Blada wydano w 1532 r. (za zezwoleniem papieskim) "Il Principe", zaś w 1559 r. wydrukowano "Indeks ksiąg zakazanych" gdzie pojawiła się ta pozycja. Ot i słuszna uwaga. Z tym, że do dziś toczy się (nierozstrzygnięty) spór kiedy powstawały poszczególne rozdziały "Księcia". Przyjmuje się, że pierwsze rozdziały (od I do XXV) zostały napisane pomiędzy lipcem i grudniem 1513 r. A badania włoskie wskazują, że dedykacja dla księcia Urbino powstała dopiero pomiędzy wrześniem 1515 r. a 1516. Co ciekawe, kiedy F. Meinecke wskazuje na dwie (możliwe) fazy powstawania dzieła, czyli rozdziały I-XIV jako "De principatibus" powstałe do 1513 r., a druga gdzie autor pisze o principe nuovo powstałe na początku 1514 r. Opiera się na pęknięciu w konstrukcji dzieła. To inny badacze za F. Chabodem podkreśla właśnie konstrukcyjną spójność dzieła. /F. Meinecke "Die Idee der Staatsräson in der neueren Geschichte"; tenże "Niccolò Machiavelli" ,w: "Branderburg, Preußen, Deutschland. Kleine Schriften zur Geschichte und Politik" wyd. E. Kessel;R. König "Niccolò Machiavelli. Zur Krisenananalyse einer Zeitenwende"/ I tak ciekawostka, w zasadzie to tytuł jego dzieła winno się tłumaczyć jako "Władca", gdyż takie było znaczenie w ówczesnych czasach, w jego rodzimym języku, słowa: principe. /szerzej: E. Werner "Von Tyrannen und Fürsten. Collucio Salutati und Niccolò Machiavelli als Protagonisten der Diskussion in der Italienischen Renaissance", w: "Basileus und Tyrann" hrsg. U. Baumann/ I nasuwa się pytanie: kogo starał się sportretować Machiavelli w osobie principe nuovo?

Raczej myślałem o "Lisach...", to że pewien czas spędził w obozowisku Indian to akurat jest pewne. O ile pamiętam nie wyniósł stamtąd dobrych wrażeń, ale o degenerację Indian obwiniał "białych". Jak będę w domu to zerknę do notatek...

W studium "The History of King Richard III" jest passus gdzie w scenie koronacyjnej następuje rozbudowane porównanie polityki do scen na deskach teatru, a polityków do obsady aktorskiej. Mamy tam zatem taki ustęp: "And in a stage play all the people all the people know right wel, that he that he that playeth the sowdayne is percase a sowter. Yet if one should can so little good, to him by his owne name whyle he standeth in his magestie, one one of his tormentors might hap to breake his head, and worthy for the marring of the play." I pytanie do mądrzejszych: sowter? sowdayne?