secesjonista

To Nacht jest też praktykiem, bo nie bardzo rozumiem? Termin taki pojawił się w jakimś filmiku czy jest kolejnym autorskim wkładem w terminologię wojskową?

Cóż, ja się czuję już wystarczająco wyedukowany przez Leosia - co wreszcie nam obiecywał. Jak łatwo zauważyć, większość forumowiczów nieszczególnie chce się z Leosiem dzielić swymi doświadczeniami. Raczej większość z dezaprobatą czy naganą potraktowała jego praktyki na drogach jak i ich uzasadnienie. Nikt (poza autorem tematu) jakoś się szczególnie nie kwapi by się pochwalić co tam u niego stoi na podjeździe czy w garażu. Co kto miał powiedzieć - powiedział. Zatem temat zamykam. Oczywiście jak ktoś mocno zapragnie się podzielić swymi uwagami w tym wątku, tudzież jak Leoś zapragnie poinformować nas, że kupił nową i zapewne szybszą furę - wystarczy P.W. Na chwilę obecną temat zamykam. secesjonista

Zatem w jakim poważnym opracowaniu militarnym pojawiło się takie określenie?

Tylko dlaczego miałaby być to jedynie zmora Niemców? Oczywiście sytuacja Niemców dalece gorszą była od tej w jakiej byli Anglicy i Francuzi, którzy z czasem mogli korzystać z dobrodziejstw amerykańskich dostaw. W Niemczech, w trakcie wojny: "Z powodu brytyjskiej blokady gospodarczej i widma głodu w Niemczech pojawiło się w tym czasie 11 tys. produktów zastępczych, w tym np. 837 rodzajów bezmięsnych kiełbas i 511 rodzajów kawy z różnymi dodatkami" (A. Chwalba "Okopy i nowoczesność", "Tygodnik Powszechny", nr specjalny "Wojny naszych pradziadów", nr 32, 2014, s. 5), podobne dane podaje Tadeusz Czekalski: "Na liście substytutów żywności znajdowało się ponad 11 000 różnych produktów, w tym aż 837 gatunków bezmięsnych kiełbas" (tegoż, "Aprowizacja ludności cywilnej w czasie I wojny światowej. Wojna jako katalizator zmian kultury kulinarnej w Europie", "Zeszyty Naukowe UJ", Prace Historyczne, 143, z. 3, 2016, s. 454). W sumie to głównie chodziło o wykorzystanie mąki (skrobi) kukurydzianej, i nie było to wojenne spécialité de la maison Niemiec. Podobnie ze wspomnianym chlebem. Niemiecki Kriegsbrot miał swego angielskiego odpowiednika: Gavernment Bread - do wyrobu którego stosowano mąkę ziemniaczaną z niewielkim dodatkiem maki pszennej. Do tego typu zdarzeń dochodziło i w innych krajach: "Żywnościowe konsekwencje surowej zimy najpierw doprowadziły do protestów Berlińczyków, a ograniczenie racji mąki wywołało masowe strajki w Austrii. Zamieszki związane z kryzysem żywnościowym nie oszczędziły także miast francuskich i włoskich. W maju i czerwcu 1917 roku liczba strajkujących we Francji przekraczała 100 000 osób. Ratunkiem dla pogarszającej się sytuacji aprowizacyjnej okazały się dostawy amerykańskiego zboża, dostarczonego do Francji na statkach brytyjskich. Londyński „The Observer” w kwietniu 1917 roku donosił o ataku setek zdesperowanych Anglików (głównie kobiet) na wagon kolejowy przewożący ziemniaki na stacji Wrexham. Sytuację opanowały dopiero sprowadzone na stację znaczne siły policyjne. Tragicznie zakończyły się starcia demonstrantów turyńskich z policją w sierpniu 1917 roku, których ofiarą padło 50 osób. Obniżenie racji żywnościowych i zagrożenie głodem wywołało „powstanie kobiet” w bułgarskim Asenowgradzie (luty 1918 r.). Grupa licząca ponad 200 kobiet zaatakowała miejscowy urząd do spraw społeczno-ekonomicznych, domagając się podwyższenia racji żywnościowych w głodującym mieście oraz powrotu mężów i synów z frontu". /"Okopy i nowoczesność", s. 455/ W Austrii na mocy rządowych regulacji, początkowo kawa (Kriegskaffee) zawierała: 10% Bohnenkaffee (ziaren kawy), 10% Zuckerrübenmehl (mąka z buraków cukrowych?), 80% Karamell by już od listopada 1917 r. zawierała: 5 % Bohnenkaffee, 15 % Lupinenmehl (maka z łubinu), 10 % Eichelmehl (mąka z żołędzi) i 70 % Karamell. By Austriacy mogli rozkoszować się np. smakiem cytrynady, zamiast soku cytrynowego można było użyć: 50 części kwasu winnego, 50 części cukru kandyzowanego, 5 części olejku cytrynowego (bez terpentyny) i czerwony lub żółty barwnik (Azalein czyli Teerfarbstoff). /za: F.Vojir "Ersatzlebensmittel im Ersten Weltkrieg in Österreich"; tekst dostępny na stronie: www.ages.at/

Zwłaszcza wśród fanów gry komputerowej World of Tanks.

To wszystko wzięło się z podziału na: Translajtanię i Cislajtanię. Kiedy kładziono stępkę w stoczni STT, to "roboczo" (?) późniejszy "Viribus Unitis" nazywał się "Schlachtschiff IV". Kiedy już podjęto wszelkie formalne decyzje o budowie wszystkich czterech drednotów, poczęto wybierać im stosowne nazwy. Pierwszy okręt miał się nazywać "Tegetthoff", a ostatni "Hunyadi", tu jednak wmieszał się arcyksiążę Franciszek Ferdynand, który niespecjalnie pałał sympatią do Węgrów, i zaproponował by "Hunyadi" nazywał się "Laudon" - na cześć feldmarszałka Gideona Laudona. Wmieszać się musiał Jego Cesarska Wysokość ze swym autorytetem, który zadecydował by pierwszy statek miał nazwę "Viribis Unitis" (od dewizy przybranej w 1849 r.), drugi "Tegetthoff", trzeci "Prinz Eugen" a czwarty "Szent István". By nie przysparzać dalszych kłopotów natury administracyjno-biurokratycznej pozostano przy terminie: "klasa Tegetthoff". Co więcej, kiedy kładziono stępkę pod późniejszego "Tegethoffa" (24 września 1910 r.)", w służbie marynarki wojennej Austro-Węgier wciąż pływał sobie "Tegethoff" (którego budowę ukończono ok. 1882 r.). /za: Z. Freivogel "Okręty liniowe typu "Tegetthoff", "Okręty Wojenne", nr. specjalny 27, 2009/ Co do ataku na Ankonę to istnieją rozbieżne opinie co do jego skuteczności w zakresie sparaliżowania włoskiej komunikacji. Zvonimir Freivogel (autor m.in.: "Tauchgang um das K.u.K. Schlachtschiff Szent Istvan", "Austro-Hungarian Battleships of World War One") uważał, że główny efekt akcji to raczej sfera psychologii społecznej. Włosi byli zdumieni szybkością reakcji floty austro-węgierskiej na wypowiedzenie wojny przez Włochy i łatwością z jaką mogli operować przy włoskim wybrzeżu. Gdy Karoly Csonkaréti (autor pracy pt. "Marynarka wojenna Austro-Węgier w I wojnie światowej 1914-1918") uznawał, że rzeczywiście nastąpiły opóźnienia w transporcie wojsk co miało znaczenie w tej fazie walk lądowych. Szybkość ataku, przeczy nieco stwierdzeniu (które tu padło), że flota C.K. nie miała żadnego planu na walkę z Włochami. Komandor Karol Korytowski w swych wspomnieniach; podczas tej operacji był zaokrętowany na "Babenbergu"; podaje (za oficjalną publikacją "Österreich-Ungarns Seekrieg 1914-18"), że idea ataku na włoskie wybrzeże Haus zaczerpnął od włoskiego Szefa Sztabu Admiralicji. "Było to tak: przy przedwojennych pertraktacjach o zawarcie uzupełniającej umowy morskiej między państwami Trójprzymierza (Niemcy, Austria, Włochy ), przedstawiciel sztabu włoskiej admiralicji, określał za jedno z głównych zadań floty austro-węgierskiej, w wojnie Trójprzymierza przeciw Francji, konieczność obrony, prawie że bezbronnego, wschodniego wybrzeża Włoch". /tegoż, "Z Adriatyku na Bałtyk" cz. II "Bombardowanie Ancony", "Przegląd Morski", R. XII, z. nr 119, luty 1939, s. 1142/ Skoro jednak tak było, skoro to Włochy wypowiedziały wojnę, to dziwi nie tyle sukces floty austro-węgierskiej a nieprzygotowanie armii i floty włoskiej. Miała przecież ułatwione zadanie by odpowiednio się przygotować na ten moment. W przypadku Ankony - można nieco usprawiedliwić Włochów, którzy mogli uznać, że ich informacje, że miasto zostaje ogłoszone jako otwarte zostanie uszanowane przez przeciwników.

A to zależy: jakie to wnioski. I niech sobie Leoś pozostanie ze swym wnioskowaniem co do zasady desuetudo i jej zastosowania na polskich drogach. Jakoś mnie to nie ciekawi.

"Yapurá" i "Yavarí" miały pływać na jeziorze Titicaca, w czasie kiedy kiedy je dostarczono z Londynu (w 1862 r. na pokładzie parowca "Mayola") do portu Arica, nie było zbudowanej drogi kolejowej prowadzącej do jeziora. Kiedy zatem z portu statki dotarły koleją do Takanu, dalszy ich transport zamierzano przeprowadzić na brakach tragarzy i grzbietach mułów. Ot, mniej więcej trasa licząca 350 km prowadząca zarówno przez andyjskie przełęcze jaki przez pustynię Atacama. To było "tylko" 2766 części o ogólnej wadze ok. 210 ton. Pomimo trzęsienia ziemi, zawirowań politycznych w Peru, wojny z Hiszpanią, ostatecznie okręty zostały zwodowane w 1870 i 1873 roku. Jednak był to wyczyn. Aha, obecnie "Yavarí" nie jest napędzane ptasim guanem. /za: A. Mitrofanov "Yavarí - długowieczny okręt na jeziorze Titicaca", "Okręty Wojenne", Vol. XVI, nr 4, 2007 (84)/

A ja odsyłam do nowszych opracowań, może tak zapozna się Leoś np. z zapisami IX Rewizji Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób, Urazów i Przyczyn Zgonów? A potem wskaże nam gdzie jest informacja jakim to upośledzeniem jest debilizm. Leoś był na szkoleniu gdzie wykładowca posługiwał się terminologią - tak mniej więcej z czasów gdy powstała klasyfikacja na bazie definicji Emila Kraepelina. Istnieją chyba dwa tylko wytłumaczenia takiej sytuacji. Wykładowca nie zna się na rozwoju psychiatrii i psychologii, i przegapił szereg zmian jakie zaszły w tych naukach. Przypomina współczesnego lekarza, który wciąż jest przekonany o niezwykle dużej zawartości w świeżym szpinaku. Bądź przykrawał sposób podawania informacji do poziomu wiedzy i stanu intelektualnego słuchaczy. Jaki poziom przekazywania wiedzy taka i wartość oceny... A to musi się Leoś zdecydować, albo jeździ on z nadmierną prędkością po pustej autostradzie, albo w tej nadmiernej jeździe przeszkadzają mu zdezelowane samochody. Gdzie mnie do piątkowego studenta nauk prawnych, ale na moją logikę to przeszkadzające Leosiowi "budżetowe" samochody zaprzeczają relacji o jeździe po pustej autostradzie.

Najbardziej zaciekawili mnie ci snajperzy z wyrzutniami rakiet kierowanych. To chyba jakaś zupełnie nowa formacja, podobnie jak: "szokowi żołnierze".

A skąd euklides wziął informację, ze proces miał się odbyć właśnie tego dnia?

W ramach operacji Galvanic, w 1943 r. wojska amerykańskie zaatakowały Wyspy Gilberta. Walka o atol Tarawa toczyła się głównie na wysepce Betio. W ramach tych walk Amerykanie ponieśli ciężkie straty, po części z własnej winy, m.in. poprzez złe obliczenie wielkości przypływu część desantu osiadła na rafie. Na Betio walki upamiętniono w trzech miejscach (stan na mniej więcej 2003 r.): przed budynkiem rady miejskiej stoi obelisk będący kapsułą czasu (zamkniętą w listopadzie 1987 r. w bazie korpusu piechoty amerykańskiej w Camp Lejeune, a którą mają otworzyć w 20 listopada 2143 r.), mała kapliczka szintoistyczna poświęcona poległym w tych walkach Japończykom i Koreańczykom trzecim miejscem jest... droga. I ta droga jest najciekawsza, po wojnie na wyspach przez pewien czas przebywali amerykańscy żołnierze, postanowiono uczcić pamięć poległych żołnierzy budując drogę na grobli łączącej Betio z resztą atolu. Budowę rozpoczęto, ale wybuchł konflikt wietnamski i pracujące nad nią bataliony robocze amerykańskiej marynarki wojennej były potrzebne gdzie indziej. Ostatecznie, drogę ukończyli... Japończycy, pracujący w tamtejszym porcie. W ten sposób mieszkańcy Kiribati zyskali nieco "ekumeniczny" pomnik poświęcony wydarzeniem okresu drugiej wojny światowej.

Tia... a miał ten kraj pogrążyć się w ogólnym chaosie już znacznie wcześniej... czyli Florek przewidywał a jego przewidywania się nie sprawdziły - i to są fakty. A co do Ukrainy poczekamy i za siedem lat dowiemy się znów z jakich to powodów Florka przewidywania znów się nie sprawdziły.

Może i w wyniku porównywania floty brytyjskiej z austro-węgierską może wynikać, że ich flotę można by "czapkami nakryć", atoli fakty są takie, że nic takiego nie nastąpiło. A nie nastąpiło z racji tego, że flota brytyjska nie stawała li tylko przeciwko flocie austro-węgierskiej. Porównywanie liczebności jednostek, stanu itd. dwóch flot sens może mieć jedynie w konflikcie dwustronnym, a takim pierwsza wojna światowa - nie była.

To chyba Florek wieszczył upadek USA i Indii - coś siesprawdziło? To może nasz ekspert poczeka te osiem miesięcy i przekonamy się o trafności tej futurologii?

To niech Leoś przeczyta swój wpis jeszcze raz i odpowiedzi nań. Nie wiem jakie kursy kończył Leoś, tudzież kto u niego wykłada - ale nie jest to zbyt nowoczesna kategoria medyczna. A potem zajrzy do jakiegoś dobrego słownika języka polskiego, by zapoznać się potocznymi określeniami. Tak to już jest, że pewne opisane przez Leosia zachowania, wielu ludzi określa w taki a nie inny sposób. Jakiś taki monotematyczny stał się wielbiciel jazdy z nadmierną prędkości, jak i nudny...

A po co? Wystarczająco obszernie jej zawartość zreferował przecież euklides. A wcześniej euklides twierdził, że panowie się nie kontaktowali w kwestii pieniędzy i zamachu stanu. Teraz, warunkowo, przyznaje że mogła istnieć pomiędzy nimi korespondencja w tej kwestii, ale ma ona mieć znaczenie drugorzędne. Czyli "minister spraw zagranicznych" wysyła do ambasadora w Szwecji listy w których omawia opłacenie zamachu stanu w tym kraju, na rzecz profrancuskiego władcy, i jest to dla euklidesa drugorzędna korespondencja - zadziwiające. Fakt, trzeba uważać, co innego z opracowaniami francuskimi - te należy przyjmować jak Słowo Objawione - i tak czyni euklides. Może dlatego, że w swej książce skupia się na XX wieku?

To proszę poszukać i podzielić się z nami wynikami. No to proszę podać nazwę tej wioski. A by już być precyzyjnymi: nie o domach na wsi tylko o jednym domu. Swoją drogą musi to być specyficzna wieś skoro w jednym domu żyją ludzie posługujący się tak różnymi dialektami, że się nie rozumieją. Na ogół na wsiach holenderskich dominuje budownictwo jednorodzinne. I na Zachodzie i na Wschodzie i w Europie Środkowo-Wschodniej. Jeśli ta pani biegle mówiła po włosku nie ma możliwości by nie rozumiała tamtejszego dziennika telewizyjnego. Jeśli uważała to za normalne, to albo jednak nie posługiwała się biegle tym językiem albo dotknął ją wtórny analfabetyzm. Zapewne, tylko nie wiem jak może euklides na bazie wiedzy z podstawówki porównywać język angielski z francuskim, skoro tego pierwszego nie zna? Ja pracowałem we francuskiej firmie logistycznej, retraki i moulinety otrzymywaliśmy z Niemiec i Francji, i nie zaobserwowałem by preferowano instrukcje w języku francuskim. Nie bardzo wiem jak euklides może oceniać czytelność instrukcji w języku angielskim nie znając tego języka? Nie bardzo wiem jak euklidesa koledzy z pracy, nie znający francuskiego, mogą oceniać czytelność instrukcji w tym języku? W takiej sytuacji to oceniać to można jedynie umiejętności tłumacza. Tylko co to wszystko ma do rozwoju historycznego języka angielskiego?

Ja nie pytałem się gdzie znajduje się stosowna dokumentacja tylko o to jakim to aktem abdykował cesarz na rzecz syna. A ten "akt", by ułatwić euklidesowi to telegram. To proponuję by euklides bliżej poznał dzieje Kiereńskiego, zapewniam że jego archiwum nie znalazło się w mieście o nazwie: Stanfort.

To proszę wskazać źródło w którym zaprezentowano jak to cesarz wyraził taką zgodę i jak ona wyglądała.

Czyli średnia ze stycznia - jest wynikiem od połowy grudnia, tak to zrozumiałem. A jaka jest obecnie ta średnia?

A rozumie euklides różnicę pomiędzy zgodą a podpisaniem ważnego prawnie dokumentu?

Nie bardzo rozumiem, artykuł jest zbieżny z podejściem do zagadnienia polskich historyków z czego wynika, iż: "za Odrą nie jest tak dobrze" z polityką historyczną?

I euklides się nim czuje czy uważa, że francuski dziennikarz jest takim zawodowcem? Istnienie faktu któremu euklides zaprzecza?

W jakim wieku i o jakie wsie chodzi - potrafi wskazać euklides źródło tej informacji? Może euklides zauważy, że morfologicznie to: "stupide" różni się jednak od "stupid". Proponuję więcej precyzji... jest używane, przynajmniej w języku literackim, na prośbę euklidesa mogę mu nawet książki w języku francuskim gdzie to słowo występuje nawet w tytule. I co z tego wynika? Bo nie bardzo pojmuję, co to ma do tematu i co ma wynikać z faktu, że euklides nie zna języka angielskiego i ma problemy z instrukcją napisaną w tym języku? Poza; oczywistym dlań; stwierdzeniem że francuska instrukcja jest lepsza od angielskiej. Czyli: bogactwo słownictwa zdaniem euklidesa jest mniej warte od jego fantastycznej konstatacji, że w językach romańskich używa się zdań, o które Angole nie dbają. No comments... "Héwò je naji szkólny, wasta Bieschke" - zrozumiał euklides,? Ja jakoś nie, tylko nie wiem czy to efekt wspomnianych reliktów charakterystycznych dla Zachodu Europy bo to nie ta Europa. I jest to źródło euklidesa równie sensowne jak wcześniej przezeń podane, czyli nie wiemy: jaki Anglik i w jakim programie. Może warto sięgnąć po prace językoznawców? O jakich wsiach mowa - możemy poznać źródło wiedzy euklidesa? Ja tam kończyłem prowincjonalną podstawówkę, ale wiem iż istnieje powinowactwo między koniugacją staroangielską a językiem niemieckim. W tej dobrej podstawówce poznawał euklides staroangielski i starofrancuski? Jakoś nie bardzo widzę jak osoba nie znająca współczesnego języka angielskiego dywaguje o jego pochodzeniu.