secesjonista

Sądzę, że koledze bavarsky chodziło raczej; z racji jego zainteresowań; o Stanisława Wiecha autora "Społeczeństwo Królestwa Polskiego w oczach carskiej policji politycznej (1866-1896)"... http://www.ujk.edu.pl/ihis/profwiech.html

AAN, MBP, 10/3, Rozkaz nr 19 ministra bezpieczeństwa publicznego w sprawie dopuszczania się "czynów bezprawnych" przez funkcjonariuszy bezpieczeństwa publicznego i milicji obywatelskiej, 15 V 1945., k. 148

"Faworyci i opozycjoniści. Król a elity polityczne w Rzeczypospolitej XV-XVIII wieku" red. M. Markiewicz, R. Skowron A. Mączak "Klientela: nieformalne systemy władzy w Polsce i Europie" idem, "Nierówna przyjaźń: układy klientalne w perspektywie w perspektywie historycznej" U. Augustyniak "Dwór i klientela Krzysztofa Radziwiłła. Mechanizmy (1585-1640) patronatu" eadem, "Specyfika patronatu magnackiego w Wielkim Księstwie Litewskim w XVII wieku Problemy badawcze", "Kwartalnik Historyczny" CIX, 202, 1 E. Stażewski "Możnowładztwo polskie na tle dziejów", t. 1 "Do końca XVII wieku" J. Michalski "Opozycja magnacka i jej cele w początkach Sejmu Czteroletniego", w: idem, "Studia historyczne z XVIII i XIX wieku" t. 1 T. Zielińska "Magnateria polska epoki saskiej. Funkcje urzędów i królewszczyzn w procesie przeobrażeń warstwy społecznej" "Fundator i mecenas. Magnateria Rzeczypospolitej w XVI-XVIII wieku" red. E. Dubas-Urwanowicz, J. Urwanowicz H. Litwin "Magnateria polska 1454-1649. Kształtowanie się stanu" "Przegląd Historyczny" 1983, nr 3 W. Dworzaczek "Hetman Jan Tarnowski. Z dziejów możnowładztwa małopolskiego" "Magnateria polska jako warstwa społeczna" red. W. Czapliński i A. Kersten "Społeczeństwo staropolskie" red. A. Wyczański, t I W. Fałkowski "Badania nad elitą władzy w Polsce w późnym średniowieczu i czasach nowożytnych", PH. t. LXXVI, 1985, z. 1 W. Czapliński "Rządy oligarchii w Polsce nowożytnej", w: "O Polsce siedemnastowiecznej. Problemy i sprawy"

Sprawdzałeś informacje zawarte tutaj: roczniki

Harry Wappler...

I jak się zdaje historia to pełna konfabulacji i zmyśleń: ucieczki...

Bądźmy ściślejsi - wprowadził wybór.

Kiedy i dla kogo wprowadzono ów podatek liniowy?

Archiwistki czy sekretarki będące na etatach gestapo - również?

http://gulaghistory.org/exhibits/days-and-lives/prisoners/30 A tytuł filmu w polskiej dystrybucji brzmiał: "Jeniec: Tak daleko jak nogi poniosą".

35. to jak mniemam Stefan Starzyński(?)

3. Adam Jerzy Czartoryski?

Uwag kilka co do szkół prowadzonych przez zakon pijarów. W odróżnieniu od szkół jezuickich; do czasu reform Konarskiego; nie nauczano w nich greki. Pomimo braku zgody papieża (tę wydał Klemens XII w 1731 r.) pijarzy prowadzili nie tylko szkoły elementarne, ale i średnie. Nauka w szkołach odbywała się w dziewięciu klasach, które ze względu na program dzielono na trzy grupy: klasy elementarne (pierwsze trzy, gdzie nauka odbywała się we wspólnej sali zwanej parwą): infima legentium - zasady wiary (do nauki religii posługiwano się książka Kanizjusza "Summa doctrinae christianae") i nauka czytania media legentium - prócz powyższych , uczono pisania i czterech działań arytmetycznych, a co sobota odbywały się nauki katechetyczne suprema legentium - ćwiczono poprawność pisania i wykonywanie rachunków klasy gramatykalne: infima grammaticae - podstawy gramatyki łacińskiej (m.in. na podstawie bajek Neposa i Fedrusa) media gramaticae - uczono reguł gramatycznych oraz rozpoczynano naukę o składni (posługiwano się "Epistolae Familiares" Cycerona, "Tristia" Owidiusza, oraz dziełami Juliusza Cezara, Eutropiusza, Jana Ludwika Vivesa) - suprema grammaticae (czyli syntaxa) - powtarzano gramatykę, kontynuowano omawianie składni, rozpoczynano prozodię, pisano bajki, uczono się budowy wierszy, czytano proste teksty w języku łacińskim (korzystano z "Epistolae Familiares", "Laelius de amicitia" Cycerona, Wergiliusza "Eclogae" i "Georgicon", Owidiusza "Listy z Pontu", wyjątków z dzieł Waleriusza Wielkiego, posługiwano się też dziełami: Horacego, Liwiusza, Kurcjusza, Klaudiusza, Lukana) ostatnie trzy: humanitas - powtarzano wiedzę z trzech klas elementarnych, pisano listy, uczono sie o figurach stylistycznych i metaforach, mowie zależnej i neizależnej (korzystano z dzieł: Cycerona "De amicitia" lub "De officis", Horacego "Ody", "Ars poetica", Wergiliusza "Eneida", epigramatów Marcjalisa, Owidiusza, dzieł historyków: Kurcjusza i Salustiusza, podręcznik do gramatyki wybierał prefekt szkoły) rhetorica et poesis - analizowano dzieła autorów klasycznych, według wzorów pisano wypracowania. Nauka historii powszechnej i Polski, prawa i geografii. (wybór podręcznika do retoryki pozostawał w gestii nauczyciela, posługiwano się zazwyczaj podręcznikami: ks. Michała Krausa "Manuductio institutionum rhetoricarum", Kamila Jodłowskiego "Praeceptiones rhetoricae", Jana Kalinowskiego "Atomi minnores", polecano: Cycerona :Pro Lege Manilia", "Pro Archia Poeta", "Laelius de amica", "Cato maior", "De officiis", dowolną odę Horacego, jedną tragedię Wergiliusza, jak i fragmenty Seneki, Swetoniusza, Puetana, Klaudiana, Justa Lipsjusza, Lukana, Pliniusza. Do nauki historii starożytnej używano dzieł Salustiusza, Liwiusza, Rekiera - prawo rzymskie, do historii Polski - kronik Marcina Kromera. Do nauki historii powszechnej: wedle dzieła Andrzeja Puczyńskiego. Korzystano również z dzieł samych pijarów: Samuela Jabłonowskiego "Lucurationes oratoriae in materiis tum politicis, tum maralibus", Ignacego Zawadzkiego "Gemmae latine", Ignacego Krzyszkiewicza "Attica Musa et Progymnasmata", Karola Boratiniego "Latinitas selecta". Dobór książek był dowolny, za wyjątkiem obowiązkowego Cycerona, w nauce łaciny wykorzystywano głównie "Alwara") philosophia - nauka tomizmu, etyki, logiki, metafizyki, geometrii i innych dziedzin matematyki. Klasa ta nie zawsze była we wszystkich szkołach pijarskich. /za M. Ausz "Szkoły pijarski na Lubelszczyźnie. W wiekach XVII i XIX"/

Wydaje się, że pokazem. Kiedy w trakcie obrad plenum KC PPR 20-21 maja oraz 26 maja 1945 r. omawiano; dodajmy krytycznie; sytuację w aparacie bezpieczeństwa, jako że wpływa zbyt wiele skarg "ze strony ludności za gwałty i nadużycia", Radkiewicz odpowiedział, że "samymi represjami aparatu się nie wychowa", dodał też, że dla przykładu trzeba ukarać kierownika UB w Lubaczowie, który przyznał się do zabicia dwóch spośród ośmiu aresztantów. /"Protokoły obrad KC PPR w maju 1945 roku" oprac. A. Kochański, w: "Dokumenty do dziejów PRL", z. 2, Warszawa 1992, s 17 i s. 36/ Wspomniany kierownik PUBP - Jan Czajowski został skazany wyrokiem WSO 15 marca 1946 r. na 3 lata więzienia, równocześnie zwolniono go ze służby w organach bezpieczeństwa. Wpis w jego aktach wyglądał następująco: "Spełniając obowiązki służbowe nadużywał władzy, działając na szkodę ludzi aresztowanych, przeciw którym prowadził śledztwo, biciem wymuszał od nich zeznania. Ludzi bił i nakazywał bić swym podwładnym" /Z. Nawrocki "Zamiast wolności. UB na Rzeszowszczyźnie ", Rzeszów 1998, s. 57-58/ Tuszować starano się już na etapie śledztw, w których oskarżeni wycofywali zeznania stwierdzając, że były one wymuszone niedozwolonymi metodami. Stąd powstał okólnik NSW nr 016 z listopada 1945 r., który zabronił wzywania na rozprawy funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa i informacji wojskowej "w związku z prowadzonymi przez nich dochodzeniami lub śledztwami", miało to na celu uniknięcie sytuacji kiedy to oskarżony stawałby się oskarżycielem. /CAW nr 1, NPW, 439-11, NSW, Okólnik nr 016, 15 XI 1945 r., k. 274/ Podczas narady w 1949 r. Dyrektor Departamentu Nadzoru Prokuratorskiego MS - Henryk Podlasek nakazał by informacje o nadużyciach popełnionych przez funkcjonariuszy UB przekazywać szefowi WUBP, zabronił również wzywania pracowników tejże instytucji jako świadków w powyższych sprawach, bo :proces może nabrać innego kierunku". /AP Rzeszów, Prokuratura Sądu Okręgowego w Rzeszowie, 101, Protokół zjazdu sędziów i prokuratorów okręgu Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie odbytego w Rzeszowie, 11 VII 1949, k. 7/ Warto pamiętać, że sprawy przeciw funkcjonariuszom organów bezpieczeństwa prowadziły... organy bezpieczeństwa. Wyłącznie Wydział ds. Funkcjonariuszy miał prawo do aresztowania i przesłuchania pracowników tego aparatu. Po porozumieniu z odpowiednim szefem WUBP lub MBP decydowano czy sprawę umorzyć, zastosować środki dyscyplinarne czy wszcząć śledztwo. /"Aparat bezpieczeństwa ", cz. 1, s. 113/ Na naradzie aktywu kierowniczego MBP z 4 marca 1954 r. minister Radkiewicz stwierdził, że należy kategorycznie zakończyć stosowanie przymusu fizycznego. Jak stwierdził, że tłumaczenie uciekania się do takich metod "teoryjką, że chodzi o walkę z wrogiem" nie będzie już powodem do usankcjonowania tego typu pracy śledczej. /CA MSWiA, MBP 13, Przemówienie ministra bezpieczeństwa publicznego na odprawie aktywu kierowniczego, 4 III 1954, k. 14/ Pomimo tak wyrażonego stanowiska, Radkiewicz miał zezwolić rozkazem nr 05/54 celem szybszego wykrycia prawdy na stosowanie tzw. konwejera: "wobec terrorystów, dywersantów, sabotażystów, bandytów, szpiegów w tym przypadku, gdy w sprawie chodzi o zapobieżenie zamachowi na życie, aktowi terroru, dywersji lub sabotażu, a podejrzany świadomie i złośliwie wprowadza w błąd władze śledcze, ukrywa wspólników, gdy chodzi o wykrycie powiązań oraz umożliwień ucieczki wspólnikom zbrodni". Zezwolił również na prowadzenie przesłuchań przez 40 godzin bez przerw, odbieranie prawa do spacerów, czterotygodniowego osadzenia w pojedynczej celi czy pozbawienie normalnego pożywienia przez okres trzech dni. Na tak zaostrzone przesłuchania oficer śledczy winien uzyskać zgodę dyrektora departamentu MBP lub szefa WUBP. /S. Marat, J. Snopkiewicz "Ludzie bezpieki. Dokumentacja bezprawia", Warszawa 1999, s. 383/ Nie pretendując do ukazania całościowego obrazu, to patrząc na różne raporty co do jednego obszaru (rzeszowskie) można wysnuć wniosek, że równie często skazywano funkcjonariuszy (przeciętnie 3-6 lat), jak umarzano sprawy względem nich. W dużej części przy procesach funkcjonariuszy mamy do czynienia z rozprawami niejawnymi, bywały jednak również takie o charakterze pokazowym. Z tego typu rozprawą mamy do czynienia 24 stycznia 1949 r. wobec trzech funkcjonariuszy WUBP w Rzeszowie - rozprawa (zakończona wyrokami 5 lat pozbawienia wolności i degradacje do stopnia szeregowego) odbywała się w specjalnie na ten cel przygotowanej - świetlicy WUBP w Rzeszowie. Było ich więcej... choćby: - por. Jan Bardyn, chor. Władysław Kania, plut. Stanisław Misa - kara dyscyplinarna trzech tygodni aresztu zwykłego z potrąceniem 50% poborów w okresie odbywania kary i przeniesienie na niższe stanowiska służbowe (20 XI 1951 r.) - oficer śledczy Piotr Karaś z PUBP w Sanoku - warunkowo zwolniony z odbywania kary (2 lata pozbawienia wolności) (7 X 1949 r.) - Józef Iwaszek referent PUBP w Łańcucie - 2 lata pozbawienia wolności (na podstawie amnestii z 1947 r. karę darowano w całości) (6 VI 1947 r.) - por. Stanisław Kaczmarek, zastępca szefa PUBP w Lesku - 3 lata pozbawienia wolności ( 1951 r.) - Adam Motyka referent PUBP przy posterunku MO w Czudcu - 5 lat pozbawienia wolności (marzec 1947 r.) - chor. Alfred Twardowski, st. sierż. Leon Cholewka, szer. Tadeusz Sarna z PUBP w Lubaczowie (listopad 1948 r.) - ppor. Stefan Kaczmarczyk, zastępca szefa PUBP w Lesku - 3 lata pozbawienia wolności (14 V 1951 r.) - ppor. Tadeusz Powrózek, plut. Stanisław Sowiński, plut. Michał Gurbowicz, sierż. Stanisław Tymczak, plut. Stanisław Kijewski z PUBP w Przeworsku - od 1 do 1,5 roku pozbawienia wolności (7 VIII 1952 r.) - kpr. Stanisław Klęba z PUBP w Gorlicach - 3 lata pozbawienia wolności ((26 VII 1951 r.) - kpt Edmund Oreńczuk z VII Wydziału 26. Batalionu WOP w Przemyślu, sierż. Cyryl Dogoda z WUBP Rzeszów, Stefan Proban z WUBP Rzeszów, sierż. Bolesław Guzek z WUBP Rzeszów - odpowiednio: 5 lat, 2,5 roku, 2 lata, 2 lata (19 V 1952 r.) - oficer śledczy PUBP w Przemyślu Jan Kabała i naczelnik więzienia Jan Dolanek - odpowiednio: 2 lata, 18 miesięcy (w zawieszeniu na dwa lata) (1 VI 1946 r.) - oficer śledczy PUBP w Jarosławiu, Józef Andrunio - dożywocie (26 XI 1946 r.) - funkcjonariusze WUBP w Rzeszowie: Alfred Twardowski, Leon Cholewka, Tadeusz Sarna - 5 lat (24 I 1949)

M. Barber "Rycerze i rycerskość" M. Barber "Templariusze" "Religie wczoraj i dziś" z przedmową J. Kellera M. Billings "Wyprawy krzyżowe" E. Potkowski "Zakony rycerskie" Ch. Brooke "Europa średniowieczna 962-1154" S. Runciman "Dzieje wypraw krzyżowych" E. Potkowski "Rycerze w habitach" M. Walsh "Wojownicy Pana. Chrześcijańskie zakony rycerskie" ,http://www.eioba.pl/a/1lbz/transformacje-zakonow-rycerskich

P. Łossowski "Dyplomacja polska 1918-1939" A. Pepłoński "Wywiad polski na ZSRR 1921-1939" W. Dobrzycki "Historia Stosunków Międzynarodowych" "Polska polityka zagraniczna w latach 1926-1939". Na podstawie tekstów min. Józefa Becka opracowała A. M. Cienciała H. Batowski "Między dwoma wojnami. Zarys historii dyplomatycznej" M.K. Kamiński, M. Zacharias "Polityka zagraniczna II Rzeczypospolitej 1918-1939" J. Krasuski "Tragiczna niepodległość. Polityka zagraniczna Polski w latach 1919-1945" P. Łossowski "Dyplomacja Drugiej Rzeczypospolite. Z dziejów polskiej służby zagranicznej" W. Materski "Tarcza Europy. Stosunki polsko-sowieckie 1918-39" "Z dziejów Drugiej Rzeczypospolitej" pod red. A. Garlickiego "Dokumenty i materiały do stosunków polsko-radzieckich" Polski komitet redakcyjny: N. Gąsiorowska-Grabowska [et al.] Radziecki komitet redakcyjny: I.A. Chrienow [et al.] J. Kumaniecki "Po traktacie Ryskim. Stosunki polsko-radzieckie 1921-1923" "Polsko-radzieckie stosunki gospodarcze. Dokumenty i materiały 1921-1939" wyb. i oprac. S. Łopatniuk tenże "Polsko-radzieckie stosunki gospodarcze 1921-1939" Mołotow to miał Wiaczesław... niejaki Wieńczysław Nieszczególny to występował w "Niewiarygodnych przygodach Marka Piegusa"

Jak dla mnie temat nadto "trolowaty", ale zapytam się: kim są "judaizerzy"?

Klika obrazków: Pasażerowie SS Nora Mulla (Nora Muller), Indonezja, po ataku japońskim 2 lutego 1942: HMAS Hobart podejmujący pasażerów z SS Nora Mulla na swych łodziach: /zdjęcia wykonał D.R. Goodwin/ http://www.ipernity.com/doc/57114/9211127 http://www.ipernity.com/doc/57114/7464134 I różne kamizelki: http://www.ipernity.com/doc/57114/9211172/in/keyword/102505/self http://www.ipernity.com/doc/57114/3049295 Produkt z Delano

Mnie zastanawia, jak często zdarzają się znaleziska embrionów i jakie warunki muszą być spełnione by wreszcie: tak "miękka tkanka" mógł tak długo przetrwać?

U Hitlera - nie.

No i jest sprawa stosunku papiestwa do ludobójczego reżimu Ante Pavelića. Faktycznie - można dyskutować i o tej kwestii, tyle że wedle mej skromnej wiedzy reżim ów nastał po wybuchu II w. św. a tutaj rozmawiamy w ramach ograniczenia czasowego: okresu międzywojennego. Czyli należy porównać jak się ma Watykan względem faszyzmu i nazizmu w porównaniu z tym jak do nich podeszły inne państwa kieszonkowe: Andora, Monako, San Marino, Lichtenstein? Ja potrzeby takiego ograniczenia nie widzę. Zadałem proste pytanie - czy działania dyplomacji Watykanu: listy gratulacyjne, spotkania, rauty, cały ten rytuał dyplomatyczny znacząco różni się od tych prowadzonych przez inne kraje, co mogłoby wskazywać na entuzjastyczne przyjęcie nowej władzy.

Ja jedynie nieśmiało przypomnę ramy czasowe tematu: 1939-1945, a tu na stronie 16 niezatapialna tratwa z tego okresu: http://books.google.com/books?id=WNYDAAAAMBAJ&printsec=frontcover&hl=pl&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false

Jako, że rozwinął się kolejny; a ciekawy; wątek marynistyczno-techniczny w temacie poświęconym całkiem innym sprawom, to może podyskutujemy o tych aspektach właśnie - tutaj. (niech i gregski coś ode mnie dostanie, w zamian za tego grzyba)

Nowy wynalazek z 1944 r. rodem z USA - mieścił 25 osób

Kolega Recoil myli program NSDAP z poglądami Hitlera, nie były tożsame. To już było wałkowane na forum.