secesjonista

A mnie ciekawi reakcja dyrektora mniej więcej na to:. Pani X jest szefową wolontariatu i twierdzi, że za dużo tu powstańców i ich krewnych, i trzeba wprowadzić młodych. Pani X policzkuje młodego wolontariusza i rozwala mu komórkę; dyrektor stwierdza, że popiera tę Panią X i zwróci za komórkę. I dwa pytania: Czy nie jest tak, że część wolontariuszy to byli powstańcy / bądź ich krewni a Pani X stwierdziła, że trzeba wśród nich przeprowadzić casting? Czy nie jest tak, że ta Pani dostała się na swe stanowisko z klucza partyjnego po całkiem krótkiej karierze u RPO? I babka mnie wkurzyła, i całkiem świadomie (włącznie z konsekwencjami cywilnymi) napisałem tego posta.

A ktoś kiedyś napisał mi, że nie opiera się na opracowaniach, a jedynie na materiałach źródłowych... Jak rozumiem ceny nie uwzględniają przesyłki? Mnie interesują wstępnie pozycje 12 i 15.

"Bradl" jest tu prawdziwą zagadką czy haczykiem na mą niewiedzę?

Skoro piszesz, że była to oprawa to ja się kłócić nie będę bo nie znam się na tych aspektach i całkiem możliwe, że w jakimś okresie Sanok wchodził w jej skład, wreszcie to ty interesujesz się tym regionem i to twoje "oczko w głowie". Jakby nie szukać w sieci to wszędzie piszą, że Sanok wchodził w skład jej oprawy, również na stronach Muzeum tego miasta - nie będę się zatem spierał z historykami-regionalistami. Zwracam jednak uwagę, że wszędzie stosuje się ten sam zwrot... co kusi by stwierdzić, że to jedno źródło i późniejsze duplikowanie informacji. Coś koleżanka wycięła ze swego posta? Zdaje mi się, że wcześniej była tam informacja, ze Sanok stanowił zabezpieczenie posagu (czy wiana)? Bo taka wzmianka postawiłaby na głowie kwestię oprawy Bony. Co do różnych monografii czy historii tej ziemi... "Coraz też rzadziej o Sanoku słyszymy, bo następca Jana Olbrachta, Aleksander przywilejem mielnickim związany, był wedle brzmienia tego przywileju tylko przewodniczącym senatu wedle zaś uchwał sejmu piotrkowskiego z r. 1504. i radomskiego z r. 1505., nie mógł zastawiać ani rozdawać dóbr królewskich". /W. Kucharski "Sanok i sanocka ziemia w dobie Piastów i Jagiellonów. Monografia historyczna", Lwów 1905, s. 33/ Autor nie wiedzieć czemu sądzi, że uchwalone prawo jest gwarantem realnych działań. Otóż - nie. Aleksander zastawiał, puszczał i cuda wyczyniał ze swą domeną. W tym zastawił m.in.: Bełz, Gostynin, Halicz, Lublin, Niepołomice, Płock, a Sanok był nadany Mikołajowi Kamienieckiemu w użytkowanie. /"Matricularum Regni Poloniae summaria" wyd. T. Wierzbowski Warszawa 1905-1919 r., 10241/ Co do Mikołaja Wolskiego - to trzeba pamiętać, że równocześnie był arendarzem tejże królewszczyzny. Jak jesteśmy przy posiadaniu dóbr ziemskich Bony... Jak wybrnęła ona z oskarżeń szlachty, że łamie zasadę związaną z prawami ustalonymi przez Ludwika Andegaweńskiego (a rozszerzonymi przez Władysława Jagiełłę) co do ograniczeń posiadania: "ex genre ducali"? /szerzej: A. Tomczak "Walenty Dembiński", s. 22 i dalsze/ Czy oskarżenia względem królowej co do cudzoziemców na dzierżawach i nierespektowania osiadłych starostów były zasadne?

Żadnego z wymienionych autorów nie znajdzie kolega w tłumaczeniu na język polski, prócz Heideggera, a i tu tylko prace z zakresu filozofii. Przydatne jedynie mogą się okazać tomy jego korespondencji.

Ja bym optował za formą: Thorunensis - wierny poddany króla polskiego, mniej więcej tak jak to ujął komisarz policji Franke (grany przez Kazimierza Kaczora) w "Najdłuższej wojnie nowoczesnej Europy". Trudno przykładać obecne definicje i rozróżnienia do stanu świadomości ówczesnych ludzi. Daleko później, na synodzie brzeskim (1596 r.) prawosławna szlachta podpisywała protestację własnym imieniem i nazwiskiem z dopiskiem "własnoju rukoju". Marszałek koła świeckiego Demian Hulewicz (kalwinista?) napisał zaś "manu propria", ale używając liter cyrylicy. Czy podpisując się w taki sposób bardziej czuł się: Białorusinem, Polakiem czy Ukraińcem? Rzecz - mym zdaniem nie do rozstrzygnięcia.

Może jakieś tropy bibliograficzne są u A. Beevora: "Kreta. Podbój i opór"? Co do statku: http://en.wikipedia.org/wiki/51_Infantry_Division_Siena ps - i po cóż było się szwendać na próżno po obcych forach?

Tu wzmianki o współdziałaniu b. szefie wywiadu Franco Tavana: http://pauldrybooks.com/mm5/pdfs/fermor_moss_takealook.pdf

Carta został przemycony do Egiptu, wystarczy poszukać informacji o działaniu Paddy'ego Leigha Fermora. A czy czasem żołnierze nie trafili nieszczęśliwie na pokład SS "Petrella"?

Jak najbardziej pozytywnie, choć w perspektywie czasu tkwił w tych poczynaniach haczyk, mogący mieć zgubne skutki dla państwa polskiego - kwestia ewentualnej spłaty... Na przykład: literalne; acz niezgodne z duchem; odczytywanie pierwszych konsensów skupionych tenut, czyli Rogoźna wielkopolskiego(1530 r.), Wielunia (1531 r.) i Borunic (1532 r.), sprawiało że gdyby Zygmunt August zmarł wcześniej niż królowa Bona, dziedziczyliby w przyszłości uprawnienia matki jego bracia i siostry, a nie jego potomstwo. A także jego rodzeństwo przyrodnie, gdyby królowa, po zawarciu ponownego małżeństwa doczekała się potomstwa. Konsensy, choćby co do Leżajska (6 XII 1534 r.), Baru i niezwykle istotnego finansowo Sambora (3 VI 1537 r.) stanowiły, że w przypadku zgonu Zygmunta Augusta i dziedziczeniu zapisów królowej przez córki, w chwili ich zamążpójścia, trzeba by owe sukcesorki spłacić - co byłoby trudne dla skarbu państwa. /MK 72, k 4v, 110v-111, 121v-122/ Problem z oprawą; wobec roszczeń Katarzyny szwedzkiej i sukcesorów Jadwigi brandenburskiej i Zofii brunszwickiej; jedynie zgoda (wymuszona zresztą i opłacona ekwiwalentem pieniężnym za sumy zainwestowane przez Bonę) Anny Jagiellonki (z 1576 r., a potem dodatkowe ustalenia z 1581 r., 1584 r.) uratowała nasz skarb przed katastrofalnym drenażem finansowym. /"Świętosława Orzelskiego ksiąg ośmioro" s. 636-637, 642-653/ Nie wydaje się by Bona czerpała zyski z Sanoka, oprawę na Sądecczyźnie stanowiono za Piastów. Zresztą w tym czasie odchodzono już od oprawy wdowiej o charakterze majątkowym, w skład tradycyjnej oprawy królowych wchodziły (uszeregowane według średniej dochodowości z lat 1461-1556)na mocy odwoływania się do precedensowego aktu względem Elżbiety Rakuszanki: Radom z Jedliną i Kozienicami Korczyn z Wiślicą i Żarnowcami Łęczyca Przedecz z Kłodawą Inowrocław Pyzdry Łobzów Chęciny z Radoszycami Konin oraz cła słońskie i radziejowskie

Albowiem padało w jego publicystyce i przemowach.

Jak lubi... to się poważy. 1. Skąd młody Sabaudzki wziął pieniądze. 2. Jaką kwotę przeznaczył dla Sobieskiego. 3. Czy była to pożyczka osobista. 4. Jakie źródła z epoki wskazują na taki legat.

Czy rekapitulacja traktatu to krok pogłębiający utratę suwerenności czy wręcz przeciwnie?

Koledze chodzi o zasoby biblioteczne czy zakup? Nie wydaje mi się; przy całej złożoności postawy Heideggera; by można było określać tego filozofa mianem teoretyka rasizmu, nie sądzę by choćby jeden procent członków NSDAP znał i przebrnął przez jego rozprawy, acz faktycznie propagował na rożnych łamach mętne wywody o rasach.

Całkiem możliwe i zaiste mocno musiała mieć na pieńku, jako że Aleksander Jabłonowski pisze w lustracji inwentarza starostwa goniądzkiego: "gdy Goniądz z Rajgrodem Impani wwdzina witebska Anna Radziwiłłówna Kiszczyna osobie własnej spuściła przez Łuk. Górnickiego, sekr. etc. 1571 spisany - a p. Stef. Bielawskiemu dzierżawcy Knyszyń. podany" /A. Jabłonowski "Polska XVI wieku. Pod względem geograficzno-statystycznym. Tom VI cz. 1. Podlasie" "Źródła dziejowe" t. XVII cz. 1, s. 177; podkreślenie - moje własne/ A już X. Boniecki podaje, że w 1551 r. dobra te... dostała od Zygmunta Augusta żona wojewody połockiego Stanisława Dowojny... Petronela, druga córka Jana Radziwiłła. Nie takie to proste zatem sprawy, a skąd informacja o darowiźnie na rzecz królewicza? Ale to dywagacje bardziej zdatne do innego tematu: Bona Sforza - ocena

Kontyngenty rolne ściągnięte w dystrykcie warszawskim stan na 31 maja 1942 r. (w tonach / % wykonania kontyngentu) zboże chlebowe 85 060 / 77,3 zboże paszowe 23502 / 90,3 słoma 3 392 / 69,2 siano 981 / 27,6 gryka i proso 678 / 49,5 /Raporty L. Fischera za V-VI 1942 r./ Kontyngenty rolne ściągnięte z dystryktu warszawskiego 1942/1943 r. stan na 31 stycznia 1943 r. zboże chlebowe 114 234 / 83,1 zboże paszowe 37 615 / 84,2 siano 2655 / 53,1 słoma 5100 / 46,0 gryka 718 / 107,2 proso 510 / 121,4 strączkowe 413,8 / 60,8 oleiste 869,4 / 79,0 /raport Landwirtschaftliche Zentralstalle "Stand der Getreideerfassung nach den bis Oktober 942 eingegangenentelephonischen Meldungen in Tonnen", APW, AMt des Disitrikts Warschau, 240a/ Stan na 31 maja 1943 r. zboże chlebowe 115 876 / 83,3 zboże paszowe 41 623 / 93,1 siano 3035 / 60,6 słoma 7 779 / 70,0 gryka 790 / 117,9 proso 533 / 124,6 strączkowe 752 / 110,5 oleiste 1011 / 99,2 /tamże/ Kontyngent ziemniaków w powiatach dystryktu warszawskiego 1943/1944 r. (plan w q / wykonanie planu do 30 XI 1943 / do 31 XII 1943) Garwolin 40 000 / 100,6% / 100,8% Grójec 52 719 / 85,3% / 100,0% Łowicz 63 631 / 77,1% / 85,6% Mińsk Mazow. 29 986 / 94,9% / 00,8% Ostrów Maz. 19 075 / 81,4% / 92,3% Siedlce 55 447 / 87,6% / 100,2% Sochaczew 36 352 / 83,6% / 87,1% Sokołów 63 631 / 87,9% / 93,1% Warszawa pow. 38 159 / 83,0% / 97,1% /Raporty L. Fischera za X i XI 1943 r., oraz za XII 1943 r. i I 1944 r., tamże/ Kontyngenty bydła rogatego w dystrykcie warszawskim w 1942/1943 r. (plan w szt., wykonanie planu w %) Garwolin 3 970 / 100 Grójec 2 400 / 92 Łowicz 6 190 / 105 Mińsk Mazow. 3 070 / 92 Ostrów Maz. 2 550 / 89 Siedlce 4 740 / 84 Sochaczew 5 430 / 66 Sokołów 8 130 / 89 Warszawa pow. 2 600 / 94 /raporty... za XII 1942 r. i I 1943 r. tamże/

"Od stycznia 1901 zaczął podpisywać swoje prace pseudonimem Lenin – użył go w liście do Gieorgija (Jerzego) Plechanowa, który podpisywał się m.in. pseudonimem "Wołgin" – swój pseudonim Uljanow utworzył od nazwy syberyjskiej rzeki Leny płynącej w innym niż Wołga – północnym kierunku, dla zaakcentowania zdecydowanej różnicy poglądów. Kolportaż "Iskry" na terenie Rosji miał duże znaczenie dla przygotowania politycznego i ideowego gruntu do zorganizowania w Rosji partii socjaldemokratycznej. W Niemczech przebywał do 1902". /za wiki/ Co do Stalina to od około 1912 r., a taką wykładnię podaje dyrektor poświęconego mu muzeum: ""W muzeum ekspozycja nie zmieniła się od 1979 roku, gdy na upadek ZSRR jeszcze się nie zanosiło. Nikt jej nie ruszył przez przeszło 16 lat niepodległej Gruzji, która coraz bardziej odcina się i od Moskwy, i od radzieckiej przeszłości. I zmierza do NATO. Można tu obejrzeć maskę pośmiertną Stalina, paczkę papierosów Hercegowina Flor, które lubił, dary, które mu przysyłano z różnych krajów, kopie zdjęć, także wykonanych przez carską policję po aresztowaniach. Są i książki, z których uczył się w miejscowej szkole Josif Dżugaszwili – pseudonim Stalin nawiązuje i do tego nazwiska pochodzącego od starogruzińskiego słowa „dżuga”, czyli „stal”, i do jego charakteru". /za: http://www.rp.pl/artykul/113087.html /

Wyciąg z budżetu zwyczajnego Miasta Warszawy 1 IV 1941 - 31 III 1942 tyczący się Krimalpolizeidirektion: (budżet 1940/41 r. / 1941/42 r.) Dyrekcja Policji Kryminalnej 3 276 zł / 3 188 839 zł 1207 M - Wydatki osobowe 2 625 360 zł / 2 461 820 zł a)Wynagrodzenie oficerów, urzędników, szeregowych i woźnych 2 403 960 zł / 2 240 360 zł (pobory 18 oficerów, 27 woźnych, 594 szeregowych, 63 urzędników) b) Świadczenia służbowe 133 400 zł / 126 400 zł c) Zapomogi, nagrody i godziny nadliczbowe 48 000 zł / 48 000 zł (ryczałt 4000 zł miesięcznie) d) wpisy szkolne 40 000 zł / 32 600 zł (zwrot wpisowego za 120 dzieci) e) Świadczenia dla pracowników poszkodowanych na służbie i ich rodzin - zł / 14 460 zł 1207 N - Świadczenia socjalne - Miejska Pomoc Lekarska i Ubezpieczalnia Społeczna 80 934 zł / 277 300 zł 1207 O - Podróże służbowe i delegacje 10 800 zł / 9 150 zł 1207 P - Środki lokomocji 119 540 zł / 40 209 zł a) Zakup mechanicznych środków lokomocji 55 000 zł / - zł b) Utrzymanie mechanicznych środków lokomocji 64 540 zł / 40 209 zł 1207 Q - Pomieszczenia 56 375 zł / 37 716 zł a) Zakup i konserwacja sprzętu pomieszczeniowego 14 400 zł / 2400 zł b) opał, światło i woda 33 475 zł / 26 316 zł c) Utrzymanie czystości i porządku 8500 zł / 8500 zł d) Różne wydatki gospodarcze - zł / 500 zł 1207 R - Wydatki biurowe 230 624 zł / 212 250 zł a) Zakup, remont i konserwacja maszyn biurowych 11 000 zł / 2000 zł b) Materiały przybory kancelaryjne 31 000 zł / 16 200 zł c) Druki - zł / 8450 zł d) Materiały i przybory fotograficzne oraz daktyloskopijne - zł / 8500 zł e) Biblioteka 2000 zł / 700 zł f) Bilety tramwajowe 186 624 zł / 176 400 zł 1207 S - Opłaty pocztowe i telefoniczne 16 200 zł / 19 694 zł Opłaty pocztowe i telefoniczne 16 200 zł / 19 694 zł (800 zł + 18 894 zł) (abonament 42 aparatów głównych i 7 aparatów dodatkowych, rozmowy ponadkontyngentowe i międzymiastowe) 1207 T - Ekwipunek i uzbrojenie 20 000 zł / 6000 zł (zakup ekwipunku, środków ochronnych, konserwacja) 1207 U - Wyszkolenie 1500 zł / 10 800 zł (nauka języka niemieckiego: 180 godzin miesięcznie po 5 zł) 1207 V - Wydatki śledcze 60 000 zł / 60 000 zł (preliminuje się ryczałtem 5000 zł miesięcznie) 1207 W - Areszty policyjne 51 900 zł / 50 900 zł 1207 Z - Różne wydatki nieprzewidziane 3000 zł / 3000 zł Należy zaznaczyć, że za utrzymanie Dyrekcji Policji Kryminalnej miastu Warszawie należał się zwrot od Rządu Generalnego Gubernatorstwa w wysokości: 1940/41 r. Zwroty 2 444 400 zł Zasiłki odzieżowe 133 400 zł 1941/42 r. Zwroty 2 524 000 zł Zasiłki odzieżowe 126 000 zł

To ja uzupełnię to danymi niemieckimi: (etatowa ilość łóżek kolejno: 1938/39 r. / 1940/41 r. / 1941/42 r.) Razem zakłady położnicze i szpitalne 5011 / 6260 / 6290 Zakład Położniczy im. ks. Anny Mazowieckiej 151 / 150 / 150 Zakład Położniczy św. Zofii 90 / 90 / 100 Szpital Dzieciątka Jezus 1022 / 1020 / 1040 Szpital Przemienienia Pańskiego 590 /430 / 550 Szpital św. Ducha 380 / 440 / 1140 Szpital Wolski 455 / 480 / 480 Szpital św. Rocha 120 / 130 / 130 Szpital św. Stanisława 600 / 1000 / 600 Szpital św. Łazarza 750 / 860 / 740 Instytut Oftalmiczny 82 / 90 / 90 Szpital św. Jana Bożego 370 / 400 / 400 Sanatorium w Otwocku 270 / 270 / 270 Szpital im. Karola i Marii 131 / 150 / 150 Szpital Zakaźny przy ul. Chocimskiej 5 - / 450 / 450 Szpital przy ul. Leszno nr 1 - / 300 / - Jeśli chodzi o koszty leczenia to wykaz opłat dziennych w szpitalach miejskich ustalono decyzją Komisarycznego Burmistrza Miasta Warszawy z dnia 5 IX 1940 r. (nr 820)oraz zatwierdzono w myśl decyzji Urzędu Szefa Okręgu Warszawskiego - Wydział kontroli Cen z dnia 19 XI 1940 r. (Nr VIII/649 AZ 23, 25, 28, 56/40 DRM/WA) z mocą obowiązującą od dnia 1 XI 1940 r.: I. Za leczenie w szpitalach ogólnych: (Dzieciątko Jezus, Przemienienia Pańskiego, św. Rocha, św. Ducha, św. Łazarza i Klinice Dermatologicznej) 1. Od mieszkańców m. Warszawy, oraz od osób, leczonych na rachunek instytucji państwowych i Miejskiej Pomocy Lekarskiej dla pracowników m. Warszawy: a) na salach ogólnych (kl. III) 8 zł b) w pokoikach II klasy 11 zł c) w pokoikach I klasy 14 zł 2. Od mieszkańców gmin obcych oraz za osoby leczone na rachunek instytucji gminnych, publicznych i prywatnych: a) na salach ogólnych (III klasy) 9 zł b) w pokoikach II klasy 11 zł c) w pokoikach I klasy 14 zł II. Za leczenie w zakładach położniczych wraz z opłatą za salę porodową względnie operacyjną na kl. II i III: a) na salach ogólnych: oddziałów położniczych 9 zł oddziałów ginekologicznych 8 zł b) w pokoikach II klasy 11 zł c) w pokoikach I klasy14 zł III. W szpitalach: Wolskim, św. Stanisława, przy ul. Chocimskiej 5, św. Jana Bożego i Instytucie Oftalmicznym: a) na salach ogólnych (III klasy) 1. od mieszkańców m. Warszawy 7 zł 2. od mieszkańców gmin obcych8 zł b) w pokoikach II klasy 11 zł IV. W Sanatorium m. Warszawy w Otwocku a) na salach ogólnych: 1. dla mieszkańców m. Warszawy 8 zł 2. dla mieszkańców gmin obcych 9 zł b) w pokoikach II klasy 12 zł c) w pokoikach I klasy 14 zł V. W szpitalu im. Karola i Marii i klinice Dziecięcej przy ul. Litewskiej 16 1. od mieszkańców m. Warszawy 9 zł 2. od mieszkańców gmin obcych 10 zł

Ile wynosił budżety wydatków Miasta Warszawy na cele zdrowia publicznego? (budżety 1 IV 1940/1941 / 31 III 1941/42; oznaczenia alfanumeryczne zgodne z tabelą oryginalną w "Ordentliher Hausaltplan der Stadt Warschau" z 28 I 1942 r.; cz. VIII.B s. 198-205) Ogólnie zdrowie publiczne 7 289 489 zł / 7 092 153 zł Służba zdrowia w zastępstwie b. Komisariatu Rządu 13 975 zł / 22 042 zł ( budżet na 1940/41 obejmował tylko pięć miesięcy) 1130 - Wydatki osobowe 7100 zł / 18 382 zł a - Płace personelu 6500 zł / 16 800 zł (płace 1 lekarza, 1 farmaceuty, 2 kancelistów) b - Świadczenia socjalne 600 zł / 1582 zł 1130A - Wydatki administracyjno-gospodarcze 5275 zł / 3660 zł a - Wydatki kancelaryjne 275 zł / 660 zł b - Druki do kartotek 5000 zł / 3000 zł (druki specjalne na zlecenie Lekarza Urzędowego) Kupno inwentarza 1600 zł / - zł Akcja przeciwepidemiczna 2 936 385 zł / 2 643 040 zł 1131 - Wydatki osobowe 1 199 594 zł / 1 146 080 zł a - Płace personelu lekarskiego 106 660 zł / 108 000 zł (płace 30 lekarzy) b - Płace personelu urzędniczego i technicznego 83 717 zł / 71 880 zł (płace 4 osób kierownictwa akcji i 18 urzędników) c - Płace personelu pomocniczo-sanitarnego i kolumn kąpielowych 927847 zł / 891 700 zł (płace ok. 508 dezynfektorów; ilość zmienna) d- świadczenia socjalne 81 370 zł / 74 500 zł 1131B - Wydatki administracyjni-gospodarcze 1 325 093 zł / 1 077 210 zł a - Opał 306 249 zł / 252 300 zł (opał dla 15 kąpielisk przy Ośrodkach Zdrowia) b - Oświetlenie 9306 zł / 8720 zł (światło dla 15 kąpielisk i żarówki) c - Utrzymanie porządku 9330 zł / 14 770 zł d - Woda i kanały 55 635 zł / 47 240 zł (opłata za wodę dla 15 kąpielisk) e - Naprawa budynków kąpielisk 148 248 zł / 180 000 zł (remonty kąpielisk i stacji dezynfekcyjnych) f - Remonty urządzeń instalacyjnych 39 816 zł / 35 000 zł (remonty i konserwacja urządzeń instalacyjnych i komór dezynfekujących) g - Materiały piśmienne, księgi i druki 34 104 zł / 15 000 zł h - telefony - zł / 1920 zł i - Utrzymanie inwentarza - zł / 9000 zł j - Przewozy 57 614 zł / 39 260 zł (remonty samochodów, koszty benzyny dla kolumn dezynfekcyjnych) k - Przejazdy służbowe - zł / 25 000 zł l - Kupno środków dezynfekcyjnych i dezynsekcyjnych 664 791 zł / 437 000 zł m - Wydatki rzeczowe lekarza urzędowego - zł / 12 000 zł 1131 C - Kupno inwentarza 110 834 zł / 170 000 zł a - kupno sprzętów, mebli i narzędzi 64 106 zł / 110 000 zł b - dzież zawodowo-ochronna 46 728 zł / 60 000 zł 1131 D - Kwarantanna przy ul. Barokowej 5 - 300 864 zł / 249 750 zł Dopłata do utrzymania zakładu 300 864 zł / 249 750 zł Akcja przeciwweneryczna 25 079 zł / 133 722 zł 1133 - Wydatki osobowe 17 135 zł / 23 872 zł a - Płace lekarzy i pielęgniarek 15 860 zł / 21 840 zł (płace kierownika przychodni, 1 lekarza, 2 felczerów, 5 pielęgniarek i 1 woźnego) b - Świadczenia socjalne 1275 zł / 2032 zł 1134 A - Wydatki rzeczowe akcji przeciwwenerycznej 7944 zł / 109 850 zł (utrzymanie lokalu przychodni i leki na leczenie prostytutek i osób zatrzymanych przez władze) 1155 B - Utrzymanie cmentarzy z czasów wojny światowej - zł / 20 000 zł Nadzór Zarządu Miasta nad przejętymi szpitalami 20 000 zł / 36 000 zł (budżet na 1940/41 obejmował tylko wydatki 8 miesięcy 1160 - Wydatki osobowe 20 000 zł / 36 000 zł a - Płace urzędników 16 100 zł / 33 000 zł (płace 8 urzędników) b - Dopłaty Gminy z tytułu ubezpieczeń społecznych 3900 zł / 3000 zł Utrzymanie Szpitala Ujazdowskiego i klinik uniwersyteckich 4 294 050 zł / 4 237 349 zł (budżet na 1940/41 obejmował 10 miesięcy) 1160 B - Dopłata do utrzymania Szpitala Ujazdowskiego 3 980 000 zł / 3 564 000 zł 1166 C* - Dopłata do utrzymania Uniwersyteckiej Kliniki Dziecięcej 71 985 zł / 172 221 zł ((budżet na rok 1940/41 obejmował 7 miesięcy) 1160 D - Dopłata do Uniwersyteckiej kliniki Dermatologicznej 57 215 zł / 114 815 zł 160 E - Dopłata do utrzymania klinik uniwersyteckich przy szpitalach miejskich 184 850 zł / 386 313 zł a - płace personelu lekarskiego przy Szpitalu Dzieciątka Jezus 153 030 zł / 352 691 zł płace personelu lekarskiego Kliniki przy Szpitalu Św. Ducha 17 650 zł / - zł b - płace personelu lekarskiego Kliniki przy Szpitalu Św. Jana Bożego 14 170 zł / 33 622 zł * - ewidentna pomyłka drukarska, winno być 1160 C.

Trzeba jednak zaznaczyć, że pośród strategii małżeńskich przeważały jeśli już to małżeństwa międzywarstwowe, a nie - międzystanowe. Zachowywała się też ścisła korelacja pomiędzy sytuacją majątkową a pozycją społeczną. /J. Pielas "Społeczne i majątkowe aspekty małżeństw w rodzinie zamożnej szlachty w XVII w. na przykładzie Oleśnickich herbu Dębno", w: "Wesela, chrzciny i pogrzeby w XVI-XVIII wieku. Kultura życia i śmierci" pod red. H. Suchojada, tamże: M. Lubczyński "Zawieranie małżeństw przez szlachtę w świetle intercyz przedślubnych oblatowanych w krakowskich księgach grodzkich w latach 1680-1730", K. Mikulski "Strategie rodzinne rzeźników toruńskich w XVII i XVIII wieku, "Roczniki Dziejów Społecznych i Gospodarczych", t. 62, 2002/ Możliwe, acz niezbyt częste. Znane są związki zawierane pomiędzy magnaterią i patrycjatem krakowskim (choćby Bonerowie), czy pomiędzy średnią szlachtą a zamożnym mieszczaństwem w salinarnej Bochni. /E. Kiryk "Szlachta w Bochni. Ze studiów nad społeczeństwem miast górniczych w Małopolsce w XVI i w pierwszej połowie XVII stulecia", "Społeczeństwo Staropolskie" pod red. A. Wyczańskiego, t. 2, 1979/ Obecne badania ukazują, że spostrzeżenia Johna Hajnala "European marriage patterns in perspective" (w: "Population in History: essays in historical demography"); wciąż pokutujące w zachodniej historiografii; jakoby rodzina na ziemiach polskich wyróżniała się bardzo młodym wiekiem, okazały się błędne. Chłopi zawierali przeciętnie swe pierwsze małżeństwo w wieku 27 lat (czyli tak jak na zachodzie Europy), tylko na Rusi Czerwonej w wieku 25 lat. W miastach było to 30 lat, w mniejszych miasteczkach - 28 lat. Jedynie kobiety stawały wcześniej do ołtarza: na kresach: grekokatoliczki przeciętnie w wieku 19 lat, katoliczki 20, ale już u schyłku XVII w. w parafiach ewangelickich wiek ten osiągał, aż 25 lat. Panny w większych ośrodkach wychodziły za mąż przeciętnie w wieku 22-23 lat, z tendencją wzrostową (do 25-26 lat). /"Kobieta i rodzina w średniowieczu i na progu czasów nowożytnych" pod red. Z.H. Nowaka i A. Radzimińskiego; I. Gieysztorowa "Sprawozdanie z konferencji poświęconej zastosowaniu technik komputerowych w badaniach historyczno-demograficznych", "Przeszłość Demograficzna Polski" t. 17, 1986, B. Puczyński "Ludność Brzeżan i okolicy w XVII i XVIII wieku", "Przeszłość Demograficzna Polski" t. 5, 1972/

Niestety nie może uwzględniać podanych przez ciebie 'podobieństw", jako, że jeśli już to: Jezus może być podobny do Ozyrysa - wreszcie istnieje następstwo czasu. bo jakże Bóg by mógł nie wiedzieć tak oczywistych rzeczy, i nawet nie przypuścił że bogactwo to zostanie mu z grobu wykradane........ a poza tym Bóg nie musiał by sobie za życia przygotowywać materialnych rzeczy …......................... Nic nie udowodniłeś. Bóg nie musiał... ale może - chciał, a może chciał by ludzie to czynili, a ty wykazujący tak żywe zainteresowanie taką tematyką nie będziesz miał już problemów z rozwiązaniem problemu: czemu. a moje ciało z czasem zamienia się w popiół, Nie zamienia się, to zdaje się przerabiane jest na chemii. Wiem że ja po śmierci nie potrzebuje np. panierowanego kotleta schabowego. Na kiedy datuje się twój ostatni powrót z zaświatów? Jak rozumiem: byłeś, widziałeś i wiesz.

Stworzenie kolejnych tematów (co do poszczególnych krajów) właśnie pozwoli uniknąć śmietnika, wedle mej opinii. Tu można obejrzeć kilka przykładowych japońskich plakatów propagandowych (oraz USA): http://www.japonia.org.pl/forum/viewtopic.php?f=1&t=1144&start=0 A tu przeczytać porównanie: https://www.msu.edu/~navarro6/srop.html Warto też wpisać w wyszukiwarkę: Orphant Ann.

Oczywiście jest to kamień, najbardziej kamienisty spośród kamieni jakie widziałem. To mnie się pomyliły zdjęcia, które oceniałeś. Zatem kamień - jak nic. :thumbup:

Tak z ciekawości: masz jakieś konkretne królewszczyzny na myśli? Tytułu prawnego nie znamy jedynie dla wsi Łętkowice, niejasna jest też sprawa nadania starostwa lubaczewskiego, jako że rachunki tenutariuszy (Otto z Chodcza i Jana Kamioneckiego) nie odnotowują wpłat na rzecz królowej. Pozostają : Sambor (sprawa Odrowąża), wykup Rowu (Baru), kwestia przenoszenia zapisu Seweryna Bonera w wysokości 5 tys. zł węg. z Łobzowa na Rabsztyn i darowizny na rzecz królowej (której nie przyjęła).