secesjonista

To jeszcze dodam, ze kilka minut później pojawił się w kadrze napis na murze: BUDUJEMY WARSZAWSKIE METRO

J. Strzelczyk "Ucieczka ze Wschodu. Rosja w polskiej polityce 1989-1993" T. Gawin "Polskie odrodzenie na Białorusi 1988-2005"

Fajnie... tylko w sprawie braku ostrzału miasta Homs nie ma żadnych innych dowodów poza tym, co mówi rząd i polscy antyimperialiści.

Właśnie kątem oka oglądam serial "Dom", a tam taka fraza: "Właśnie trwają ostatnie gorączkowe prace na Stadionie Dziesięciolecia". minęło już ładnych parędziesiąt lat... i oto na WOT można obejrzeć relację, jak to na Stadionie Dziesięciolecia: "... trwają ostatnie gorączkowe prace..."

Specyfiką polskich koronacji stały się pokutne procesje na Skałkę, a który z naszych władców rozpoczął tę tradycję?

Tak się począłem zastanawiać, czy pod udział w obronie Republiki Hiszpanii można podciągnąć samą ochronę i ratowanie Hiszpanów? O ile sytuacja pierwszych "mieszkańców" Hogar Polaco przy placu Rubén Dario 1, jak i tych umieszczonych w placówce Ildefonso Gonzáleza Fierro Ordañeza wydaje się być jasna, to co z innymi? Czym się powodowali zwolennicy Republiki udając się właśnie do "faszystowskiej" placówki dyplomatycznej, a którym udzielono azylu (około 21 osobom) w tzw. de izquierdas?

... ba, przebywali jeszcze w 1955 r., kiedy to zabiegi o ich powrót prowadził K. Adenauer.

Moskwa poszła daleko dalej, chciała ukarania na ardle wszystkich tych co uchybili carowi popełniając błędy (świadome, czy nie) w jego tytulaturze. Ot, raptem - kanclerz Zadzik, Kisiel, Kalinowski, Żółkiewski, Kiszka, Potocki, wojewoda Abramowicz, Koniecpolski, a przede wszystkim ks. Jeremi Wiśniowiecki. Pytanie jakie się nasuwa, skąd posłowie mieli rzeczone książki?

A czy nie była to obopólna niechęć i datująca się znacznie wcześniej i tycząca się całego rodu Radziwiłłów? kiedy królewicz ruszył na wyprawę moskiewską złupił starostwo pińskie kanclerza litewskiego ks. Albrechta. Jak najbardziej wytrzymał całe dwa lata. 23 września 1643 r. przywdziewa suknię zakonną i odsyła dwór, wychodzi we wrześniu 1645 r. i zajmuje pałac kard. Buoncompagno, w oczekiwaniu na kapelusz kardynalski. Inną sprawą jest, że nie wiadomo czy otrzymał święcenia minores. I o jakich twardych warunkach mowa? Skoro sam papież podsyłał mu wiktuały, a to 100 kapłonów, a to dwa woły, a to wino. Jeśli rezygnował z podesłanych powozów (od kard. Sabelli) i jadał przy wspólnym stole to była to tylko kwesto jego fantazji. Ale miał świadomość, że zawsze może to szybko odmienić. A ja myślałem, że na długość osadzeni miała wpływ wielka dyplomacja, a na wypuszczenie asekuracja naszego sejmu i podpisany przez królewicza reskrypt w obecności wielkiego sekretarza Chavigny. Na wstąpienie do zakonu; jak się zdaje; wpływ miał, jak to często u królewicza kaprys i pewne inklinacje charakteru. Przez długi czas podobały mu się powszechne zachwyty i podziw jakim go tam otaczano, innymi słowy łaknął pochlebstw. Kiedy pierwszy raz przybył na dwór swego wuja ten obiecywał mu podobno dowództwo nad dwoma pułkami jazdy, kiedy tylko otworzy się awans. Zatem powrócił do Warszawy by uczynić odpowiednie przygotowania, po ślubie elektora bawarskiego z księżniczką Anną, rusza do armii cesarskiej gotującej się pod Wormacją i Frankfurtem. Obiecywano mu dowództwo nad posiłkami, które cesarz zaciągał w Polsce. Głównodowodzący gen. Gallas dał mu dowództwo nad regimentem kirasjerów. Janusz Radziwiłł pisząc do ojca donosił, że: "królewicz w wojsku króla węgierskiego jeden regiment kirasjerów z 5 wakujących dostał, z których drugi dostał się młodemu Xciu florenckiemu, trzeci Xciu jakiemuś włoskiemu". Wraz z gen. Colloredo; nie słuchając rozkazów by trzymać się z dala od większych utarczek; wdał się w bój z Francuzami cofającymi się do Metz. Jak powiadają królewiczowi nie tylko pojmano sługę jego Opackiego (wedle kard. Viscontiego - pułkownika(?)), ale i kilka koni pod nim ubito. W innej potyczce kontratak korpusu francusko-szwedzkiego (pod gen. Merode) sprawił, że królewicz ledwie uszedł z odmętów Mozeli, wierny jego osioł uratował się również, czego nie można powiedzieć o skrzyni z kosztownościami królewicza, które tenże osioł zrzucił w nurt rzeki. Szerzej: E. Wassenberger "Serenissimi Joannis Casimiri Poloniarum Sveciaeque Principis carcer gallicus"

Ja podałem jedynie pozycję tyczącą się tematu. Z przyjemnością przeczytam twoją polemikę z autorami którzy dyskutowali na konferencji, która odbyła się w Dreźnie (3-5 lipca 1997 r.), a jej plon ukazał się właśnie w wspomnianej pozycji jako 5 tom pism Hananh-Arendt-Institut für Totalitarismusforschung. W sumie: polemika z autorami tej miary co ówczesny szef bońskiego Institut für Archivauswertung (: Günther Wagenlehner), dyrektor GARF (:Igor Gorbunow), czy Wiktor Muchin dyr. Centrum Historii Militarnej przy rosyjskim Sztabie Generalnym zapowiada się pasjonująco. W recenzji książki "Heimkehr 1948" Hrsg. Annete Kaminsky, profesor Janusz Kochanowski śmiał się wyrazić tak: "Wytłumaczenia wymaga tytuł zbioru, wszak jeńcy niemieccy zaczęli wracać do domów już w maju 1945 r. Książka traktuje jednak o powrotach szczególnych". /"Przegląd Historyczny" T. XC, z. 3, Warszawa 199, s. 385/

Zdążający do miast pruskich mógł zapomnieć o całonocnych popijawach w tamtejszych szynkach. Już w roku 1513 zjazd stanów w Malborku zakazał wyszynku w porze nocnej. Chłopi w tamtejszych miastach ograniczony mieli pobyt w miejskich szynkach jeno do zachodu słońca. W poszczególnych miastach reguły te nieco złagodzono, zazwyczaj umożliwiając wyszynk do godziny 22.00 (często określano inne godziny dla pory zimowej i letniej). Zakazany był wyszynk w niedzielę i święta, a przynajmniej do zakończenia nabożeństw. Wedle regestrów poborowych woj. pomorskiego w drugiej połowie XVI wieku odnotowano 33 szynkarzy samej gorzałki, w Nowem siedmiu, w Tczewie sześciu, Tucholi i Świeciu po pięciu. Według rachunków miasta Gdańska w 1596 r. zakupami wina na dużą skalę zajmowało się: 25 osób (Weinhändler) na ogólną liczbę 127 handlarzy i szynkarzy. /AP Gdańsk, 300, 12/303, s. 28-38/ W Prusach Królewskich w drugiej połowie XVI w. 1800 osiedli wiejskich było obsługiwanych przez około 1200 karczm, zaś w starostwie tucholskim 34 karczmy przypadały na 31 osad. /AGAD, ASK, LVI, I, f. 2028/

W ramach zwalczania "przestępczości" rząd syryjski postanowił użyć artylerii.

W sekcji Powroty 1945 interesujący jest również artykuł ze s. 16. A co do wywiadu Albinosa, wstęp ze strony warszawa.pl: "1 sierpnia 2004 r. na otwarcie Muzeum Powstania Warszawskiego przybył na wózku inwalidzkim Jan Nowak-Jeziorański. Jego przemówienie zapamiętam na zawsze. Mówił, że wyjeżdżał z Warszawy w 1944 r., wiele lat mieszkał za granicą i wrócił teraz, by tutaj umrzeć – i patrzy na piękne miasto! Nie czcił w ten sposób komunistów, którzy rzucili hasło odbudowy. To był hołd złożony warszawiakom, społeczeństwu polskiemu, które stworzyło to miasto".

Niemcy wracali już od maja 1945 r., na 1948 przypada zaś ogromny wzrost powracających w związku z kwietniową umową o przetrzymywaniu jeńców niemieckich z poprzedniego roku. Sytuacji m.in. jeńców radzieckich poświęcone są artykuły w pracy zbiorowej, napisanej przez badaczy niemieckich i radzieckich: Paweł Poljan - z Instytutu Geografii Rosyjskiej AN, o późnej repatriacji po 1953 r. oraz o rehabilitacji jeńców radzieckich skazanych po 1948 r. Władimir Naumow, Leonid Reszin - członkowie Komisji ds. Rehabilitacji Ofiar Represji Politycznych (przy prezydencie FR), o represjach względem jeńców i osób cywilnych po ich powrocie do ZSRR Ulrike Goeken - o działalności radzieckich oficerów repatriacyjnych w zachodniej strefie okupacyjnej /"Die Tragödie der Gefangenschaft in Deutschland und in der Sowjetunion1941-1956" Hrsg. Klaus-Dieter Müller, Konstantin Nikischkin, Günter Wagenlehner/

Dwie pozycje traktujące o kobietach: C. Kuklo "Kobieta samotna w społeczeństwie miejskim u schyłku Rzeczypospolitej szlacheckiej. Studium demograficzno-społeczne" tenże, "Rodzina w osiemnastowiecznej Warszawie"

i Jednak to chyba tylko ładna legenda... taki skrót telegraficzny nosiła wytwórnia Deutsche Waffen und Munitions fabriken (dawniej; berlińska wytwórnia Ludwiga Löwe). A przynajmniej taką etymologię podaje autor artykułu "Niemiecka amunicja 9mm parabellum 1908-1945" L. Erenfeicht w "Archeologia Wojskowa" (nr 1, lipiec-wrzesień 1992, s. 14).

W 1940 r. Komisja Badawcza Komisji Ochrony Mienia Państwowego przy Ambasadzie RP w Bukareszcie sporządziła wykaz (szacunkowy) sprzętu zabranego przez Rumunów, gdzie wymieniono m.in. 762 pojazdy mechaniczne, w tym ok. 100 motocykli M111. Czy wiadomo jest co działo się z tym sprzętem dalej i gdzie dostępny jest ów wykaz?

Niekoniecznie, skoro nader nieostrożnie wypowiadał się o chęci zlustrowania wybrzeży francuskich. W sytuacji kiedy narastał konflikt hiszpańsko-francuski i z racji tego gdzie się udawał takie stwierdzenia nie mogły mu ułatwić pobytu w portach francuskich. Pooglądać widoki? Można i tak to nazwać, ląduje w Savon, potem pobyt w porcie Noli i porcie Arassé, następnie przebywa w porcie St. Turpina (St. Tropez). W Tulonie zwiedza port, warownię i ogląda flotę wreszcie zostaje zatrzymany w Tour de Bouc. To nie wyglądało na oglądanie widoczków. Czy nie pomyślał? Miał pewne prawo spodziewać się, że nikt nie uwięzi księcia krwi, zwłaszcza pod zarzutem szpiegostwa. Od czasu uwięzienia Filipa ks. Oranii nic takiego w Europie nie zaszło. Taka na poły anegdotyczna opowiastka, w związku z nadaniem mu starostwa krzepickiego (przeciw czemu szlachta zaprotestowała) panowie bracia wymogli by Kazimierz złożył przysięgę wierności. Ten zapytał się czy może złożyć ją na stojąco, na co marszałek wielki koronny odrzekł, że koniecznym jest by chociaż na jedno kolano przyklęknął. Ten zaś; całkiem rezolutnie; spytał czemu biorąc ślub, żonom waszmościowie przysięgają stojąc? Na co otrzymał równie celną replikę: "toteż je często zdradzamy..." /o czym wspomina A. Grabowski "Starożytności historyczne polskie..."/

i Był tytułowany... tylko trochę inaczej. Gdyby Podhorecki zajrzał do "Wtore oznaymienie Krola nowo obranego" znalazłby tam ustęp: "... za kwitem I.M. Pana Starosty Żmudzkiego iako Hetmana y Gubernatora oney Ziemie [: inflanckiej]..." /Vol. Leg. II, s. 131 (857)/ Racją jest jednak, że tytuł hetmana ziemi inflanckiej użyty tu został jedynie w rozumieniu dowódcy wojsk na danym obszarze.

Choć kresy znaczącą i często dotykane były wszelkimi zarazami. Zestawienie dla miasta Lwowa ataków epidemii morowego powietrza: 1287 r. 1573 r. 1342 r. 1584 r. 1362 r. 1587 r. 1365 r. 1588 r. 1441 r. 1589 r. 1464 r. 1591 r. 1467 r. 1593 r. 1479 r. 1594 r. 1480 r. 1599 r. 1484 r. 1602 r. 1547 r. 1603 r. 1569 r. 1623 r. 1572 r. 1625 r. 1629 r. 1679 r. 1631 r. 1704 r. 1642 r. 1705 r. 1648 r. 1709 r. 1650 r. 1710 r. 1651 r. 1711 r. 1652 r. 1715 r. 1653 r. 1715 r. 1660 r. 1719 r. 1661 r. 1720 r. 1662 r. 1722 r. 1663 r. 1737 r. 1676 r. W opisie Lwowa, czy to z późnego średniowiecza czy to z okresu RON-u wciąż przewijają się narzekania i uwagi, że: "kloaki niewyczyszczone wielki w mieście czynią fetor i obrzydliwa sprawiają aurę" /Arch.m. Lwowa, fasc. 241, r. 1766/ "miasto w wielkim smrodzie gnojowym leży, skąd zarazy zdrowia ludzkiego y przymówiska od postronnych" /Arch. m. Lwowa, Ks. 295, Liber exorbitantiarum z lat 1630-1708, s. 19, r. 1635/ Wywożenie nieczystości; jak trafnie zauważano; nie tyle wywożeniem było co rozwłóczeniem, jako że dziurawe kary miejskie nim zebrany gnój i fekalia wywiozły poza miasto większość ładunku już pogubiły w drodze. O łaźniach powiadano, że stoją pustkami, co akurat przy licznych zarazach nie było ani dziwnym, ani nieroztropnym. O powszechności noszenia bielizny zaświadczać mogą zestawienia rzeczy przekazywanych z pokolenia na pokolenie, gdzie owe "chusty białe" daleko rzadziej wymieniane są obok powszechnych jubek, czamar, szubek, mętlików...

A jakie wydarzenia do tej pory już rozpatrywałeś? Luter, Nihil Novi, rozpad monarchii habsburskiej, wygnanie żydów z Hiszpanii, Lepanto...

O schyłek XVIII wieku zahacza relacja zawarta w: "Papers relating to the Scots in Poland 1576-1793" ed. by A.F. Steuart, Scottish History Society vol. 59, Edinburgh 1915. /u R. Rybarskiego: "Handel i polityka handlowa Polski w XVI stuleciu" błędnie podany w przypisie jako Stuart/ http://www.archive.org/stream/papersrelatingto00steurich/papersrelatingto00steurich_djvu.txt

William Lithgow pisząc o sytuacji Szkotów w Polsce stwierdził, iż nasz kraj jest: "... raczej matką i karmicielką dla młodzieży ze Szkocji, którz rok rocznie przysyła się tutaj w wielkich ilościach, niż właściwą matką dla swoich własnych potomków", jako i też: "pierwszym początkiem wszystkiego najlepszego bogactwa naszego kupiectwa, a przynajmniej przeważnej jego części". Patrząc zaś na to jakie sumy od niektórych Szkotów zebrano; kiedy ogłoszono podatek na rzecz Stuartów; rzeczywiście niezgorzej im się powodziło.

Co do drugiego: z rozpędu począłem wymieniać nazwy gwarowe będące w użyciu pośród naszych żołnierzy na zachodzie, większość wykasowałem, a te widać umknęły mi. Co do pierwszego: to niewiele mogę podać, szaber jako rzeczownik oznaczał m.in. dłuto złotnicze i blacharskie, przyrząd do polerowania i gładzenia. Czasownik analogicznie pomnożone o użycie czcionkarskie (zbierać grad z czcionki po jej odlaniu), garbarskie (spychać mizdrę)...

Marina Dubiecki nazywał to tajemną dyktaturą. A z ineej beczki, czy znane są akta przesłuchania Artura Goldmana.