secesjonista

Topolski potraktował mit jako efekt procesu mitologizacji, odróżniając mit od stereotypów. /szerzej: J. Topolski "Jak się pisze i rozumie historię. Tajemnice narracji historycznej"/ Mit został u niego zdefiniowany, jako: "sformułowania mające coś mówić o świecie, które uzyskały w sposób żywiołowy bądź którym nadano (...) status prawd faktograficznych czy symbolicznych nieweryfikowalnych, <unieruchomionych>, w mniejszym czy większym stopniu zsakralizowanych" /tamże: s. 206/. Warto prześledzić jak zmagał się z mitem Samsonowicz: od "Dziedzictwo Średniowiecza. Mity i rzeczywistość" aż do konstatacji z "O historii prawdziwej": "Na ogół jednak negowanie mitu nie ma szans powodzenia" /H. Samsonowicz "O historii prawdziwej. Mity, legend i podania jako źródło historyczne" Gdańsk 1997, s. 9/ Jednakże o pełnoprawne uwzględnienie mitu wystąpiło kilku autorów... Przeciw opozycji mythos-loghos wystąpił Andrzej Kowalski, a walkę z "naiwnym racjonalizmem" w kontekście mitu podjął Stanisław Filipowicz. /A.P. Kowalski "Hermeneutyczna paradoksalność mitu", w: "Mity, mitologie, mityzacje. Nie tylko w literaturze" red. L. Wiśniewska; S. Filipowicz "Mit i spektakl władzy"/ Na ile mit niesie za sobą funkcję integracyjno-scalająca? Warte uwagi w tym temacie: "Polskie mity polityczne XIX i XX wieku" red. W. Wrzesiński "Mity i stereotypy w dziejach Polski" red. J. Tazbir "W kręgach mitów i stereotypów" red. K. Borowczyk, P. Pawełczyk

Google nie działa? http://books.google.pl/books?id=yuhbHn6zZCgC&pg=PA243&lpg=PA243&dq=sytuacja+etniczna+pa%C5%84stwa+karola+wielkiego&source=bl&ots=sDbASJazlm&sig=3NH6ZcE_Jsw2gNS-41dq3KwIKcw&hl=pl&sa=X&ei=BL0_T4ijBsie-QaT2fDrBQ&ved=0CFEQ6AEwBzgK#v=onepage&q=sytuacja%20etniczna%20pa%C5%84stwa%20karola%20wielkiego&f=false

Kilka przykładów (choć nie wszystkie to szpiegowskie): http://www.szokblog.pl/Szpiegowska-bro%C5%84-palna-./komentarze-blogu/485

Warto przypomnieć i inne pozycje, przydatne do dyskusji w tym temacie; S. Kieniewicz "Rozwój polskiej świadomości narodowej w XIX w.", w: tegoż: 'Historyk a świadomość narodowa" T. Kulak "Mit walki o niepodległość w okresie porozbiorowym", w: "Polska myśl polityczna XIX i XX w. Kontynuacja" red. W. Wrzesiński M. Siadkowski "Dyskurs o (nie)lojalnosci polskich elit politycznych w Wiedniu w latach 1880-1910", "Przegląd Historyczny" 2008, t. XCIX, z. 4 I. Roskeau-Rydel "Postawy i wyobrażenia: Niemcy wobec Polaków w Galicji w atmosferze narastającego konfliktu lat 1830-1848", w: "Galicja - Polska - Europa. Pamięci Zbigniewa Frasa" red. S. Ciesielski, K. Ruchniewicz W. Wrzesiński "Wokół pojęć: lojalność - kolaboracja - irredenta", w: "Między irredentą a kolaboracją. Postawy społeczeństwa polskiego wobec zaborców" red. S. Kalembka, N. Kasparek E. Kaczyńska "Zagadnienie apostazji narodowej. O zdradzie, donosach i agentach - Polakach (zabór rosyjski 1815-1914)", w: tamże M. Micińska "Zdrada córki nocy. Pojęcie zdrady narodowej w świadomości Polaków 1861-1914" Jak względem tych czasów wygląda opinia wyrażona przez Józefa Piłsudskiego w odczycie z 20 stycznia 1924 roku?

Jak przy większości zagadek... Rzeczone rysunki pochodzą: jeden z miedziorytu przedstawiającego wskrzeszenie Łazarza a drugi z wypukłorzeźby Pojmanie (epitafium Pawła Volkamera) na kościele św. Sebalda w Norymberdze. "Wiadomo, że szabla krzywa, używana w wiekach średnich na Zachodzie, mająca raczej charakter długiego krzywego noża, nie była bronią rycerstwa, ale używali jej pachołkowie i lud prosty. W Niemczech odmiana jej nosiła nazwę <malchus>. W ikonogafji zaś współczesnej przybierała czasem fantastyczne kształty. W naszym jednak przypadku wspomniane podobieństwo szabel, tak w ogólnej całości jak i wielu szczegółach do takichże zabytków tureckich i węgierskich XVI wieku, skłania do przyjęcia, że wpływy Wschodu, idące przez Węgry, zaznaczyły się istotnie w formie tej broni w dziełach Stwosza, szczególnie w płaskorzeźbie norymberskiej i na rycinie Wskrzeszenie Łazarza. Same zaś trzony rękojeści, złożone z okładzin przynitowanych do trzpienia, o głowicach ostro zakończonych, wydają się być formą przygotowawczą późniejszych <karabelowych> rękojeści szabel polski". /Z. Bocheński "Uzbrojenie w krakowskich dziełach Wita Stwosza", "Rocznik Krakowski" T. 26, 1935, s. 154; podpierając się pracami: St. Meyera, W. Dziewanowskiego i W. Boeheima/

Oto rząd nie ratyfikuje ACTA... kolega intervojager coś przespał z ostatnich wydań programów informacyjnych? I tak na marginesie, ratyfikacja jest w ręku prezydenta, a nie rządu. Ot, tak dla porządku i prawdy kolego intervojager.

Jako laik zapytam: czemu 100 żołnierzy nie mogło stworzyć czworoboku?

Program na TVP Warszawa o kulturowym podejściu US-Army do konfliktu w Afganistanie, bardzo ciekawy. Oglądał ktoś?

Zatem; w tej polemice z klasykiem; jak zmieniał się ów dosiad w tych czasach i jak wpływał na formę ostróg?

Co do mych grafik? A gdzie, i może roztoczmy nieco zasłony, zatem przedstawmy i z jakiego okresu jest to ikonografia?

Pytanie z czego czerpał Moszyński, możesz wskazać jego źródła badań?

Bardzo słuszne wnioski Capricornusie co do datowania, tasakami bym tego jednak nie nazwał.

A to proste: czy ów użytkownik posługiwał się na waszym forum tym samym nickiem.

Uparty? Pisano raczej: uszczypliwy, drobiazgowy, czepialski, ja pozostanę przy trzymaniu za słowo. To Ty wreszcie powiedziałeś "a"... Szaszka ciekawa, atoli nie pokusiłeś się o analizę mej grafiki? Spróbujesz?

I nigdy nie napisał żadnego posta na waszym forum? Dziwne, patrząc na jego aktywność gdzie indziej. Przeprosiny jak najbardziej; oczywiście; na miejscu, choć ja się nie poczułem nadto dotknięty informacjami na PW, inni jednak mogli odczuć to inaczej. Źle jednak wróżę forum, gdzie już u zarania są takie kłótnie w rodzinie. Aż dziw, że u nas nikt nie wpadł na pomysł kradzieży forum (serwera)... jesteśmy zbyt leniwi, bądź zbyt legalistycznie przywiązani.

To by być w zgodzie z historią: warto nadmienić, że dla ówczesnych owa flaga nie była "czerwono-biała", ale o tym pewniej i szerzej nadmieni Kadrinazi.

A pod jakim nickiem został "zdetronizowany" - bo przecież nie pod machu123.

Myślę, że aby studia nie były nadto zajmujące warto iść na jeden z bazarów warszawskich, tam za całkiem rozsądną opłatą można nabyć różne papiery różnych uczelni, a przy okazji nie zajmiesz miejsca osobie co wybiera się na studia, a nie przeszkadza jej że są zajmujące. Filologia odpada - zapewniam, że bywa zajmująca. Może zarządzanie lub marketing?

machu123 - i z tego powodu zmieniłeś nick? Wasza Administracja jednak musiała mieć o tym informacje, ponieważ od użytkownika machu123 (jak rozumiem członka Administracji właśnie) otrzymałem na PW - ofertę co do administracji na historyk.eu. Małe kłamstwo, a pozostawia duży niesmak.

Nie wdając się w dywagacje nad ogólną mobilnością, to kształt ostróg z tego okresu tłumaczy się m.in. małą możliwością zginania nogi: "Ze sposobu trzymania nogi prosto i z trudności w zginaniu jej w kolanie spowodu uzbrojenia ochronnego wynikały te długie kolce ostróg piętnastowiecznych i początku XVI w.". /Z. Bocheński "Uzbrojenie w krakowskich dziełach Wita Stwosza", ""Rocznik Krakowski" T. 26, 1935. s. 151, odwołując się do pracy: w. Boeheim "Handbuch der Waffenkunde" Leipzig 1890, s. 177/ Również Norymberga, na tyle, że produkty stamtąd na tyle liczne w ikonografii francuskiej sprawiły, że istniał pogląd o rodzimym pochodzeniu tych produktów. /W. Boeheim "Ein gotischer Feldharnisch. Zeitschr. f. histor. Waffenkunde" I Dresden 1897-99, s. 210/

Tak na marginesie to Gołębiowski nie pisał o średniowieczu, skupiał się raczej na innej epoce.

Tak dla ciekawskich (skoro kolega amon pisał o cofaniu się w analizach i poszukiwań): z jakiego okresu pochodzą te obrazki szabli?

No proszę, po krótkim pobycie na Krecie, nasza koleżanka fodele już dorobiła się własnej jaskini, co prawda niezbyt dużej, ale wiadomo - w Grecji szaleje kryzys. Gratulujemy... Post całkiem O.T. - napisany by autorka wiedziała, że ktoś to czytuje.

Ciekawe informacje zawarto w artykule Marii Gutkowskiej "Ubiory w Ołtarzu Mariackim Stwosza. Na tle zabytków wieku XV" ("Rocznik Krakowski" T. 26, 1935, s. 111). O tyle interesującym, że autorka wskazuje w jakich miejscach rzeźbiarz fantazjował bądź skąd mogły pochodzić jego inspiracje, jak i to że zaznacza zmiany w modzie. Tamże informacja o przemianach w konstrukcji spodni (tak w nawiązaniu do posta nr 1): "Najwięcej jest płytkich trzewików o wydłużonych przodach, które po r. 1450 wyparły zupełnie dawne chauses semelées t.j. spodnie sukienne wydłużone na stopę i opatrzone podeszwą skórzaną" /tamże, s. 119/ I taka ciekawa informacja ze strony 112, o zmienności mody kobiecej: "W ubiorach drugiej połowy w. XV, podobnie jak i w pierwszej połowie stulecia, stroje męskie przedstawiają większą różnorodność formy, niż stroje kobiece. Ujednostajnienie typów w strojach kobiecych jest tak duże w II poł. w. XV, że tylko czepce o bogatych formach (...) stanowią jedyne urozmaicenie sylwetki kobiecej". Rzecz dla nas niemal niewyobrażalna - strój kobiecy mógł pozostawać niezmiennym niemal przez pięćdziesiąt lat. Muszę to wydrukować dla mojej kobiełki. http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=14181&dirds=1&tab=1

Zainteresowani modą ówczesnych lat mogą zapoznać się z używanym w latach trzydziestych wzornictwem obuwia przeglądając dostępny w zasobach cyfrowych Wielkopolskiej Biblioteki Cyfrowej, dawne roczniki "Europejskiego Żurnalu obuwia", którego pierwszy numer ukazał się w czerwcu 1935 roku: http://fbc.pionier.net.pl/owoc/results?roleId=title&query=europejski+%C5%BCurnal+obuwia&queryType=-6&action=DistributedSearchAction&QI=F72905971C45FE7935E4AB1122EF641A-2