secesjonista

Jak znacząco różni się wyrok jednego i drugiego?

Będzie z tegoż posiew na forum, czy tylko na blogu?

Miał. A ja powiadałem o kwalifikacji i obostrzeniach. Widzisz różnicę w wyrokach? A Starucha nie cierpię za sprawy z .... powiedzmy, że nie lubię facetów dotykających się spraw o których mi wiadomo, że są "fe".

Mnie bardziej zaciekawił proces i wyrok wobec "Litara". Szkoda, że nie wobec "Starucha".

Kolega Wolf już skończył modyfikowanie posta, czy będą jeszcze jakieś poprawki? Zatem - dobrą manierą jest, kiedy się bierze cudzą relację/wypowiedź w cudzysłowie, zaznaczyć źródło tegoż cytatu. Jaki kontrakt podjął Sinopec wbrew władzom Iraku? Jaki kontrakt zawarł francuski Total wbrew władzom Iraku? Wcale nie suponuję, że tak nie było - tylko ciekawi mnie wielkość, warunki i o jakie złoża chodzi. Kolega Wolf może podać konkrety? Sinopec - to nie jest koncern zachodniej Europy jak mniemam, ani z USA? Czy się nie mylę?

W temacie: "Quiz Polska Piastów" natknąłem się na taki fragment: i I w zasadzie trudno się z tym nie zgodzić. Jeszcze w 1375 r. papież Grzegorz IX przypomina kollektorowi Mikołajowi Strossbergowi, proboszczowi gnieźnieńskiemu zasady poboru: "omnes et singule persone seculares tam mares quam muliares ac nobiles et ignobiles quarumcunque etatum". Tylko czy tak było w praktyce? Zatem zapraszam do dyskusji o daninach na rzecz kamery apostolskiej.

Jak najbardziej, a bilans jest publikowany od 1981 roku, ale trzymajmy się czasów wcześniejszych.

"Wieczór Warszawski" jak i "Express Poranny" z 1939 r. są zdigitalizowane w zasobach Polony zatem to żaden rarytas, tego typu gazety kosztują na ogół od 7 do 9 zł.

W swych wspomnieniach Alodia Kawecka-Gryczowa podaje, że na na terenie Bibliotek Narodowej kwitł kolportaż różnej prasy konspiracyjnej. Starano się ja przechowywać na przyszłość w różnorakich skrytkach, między innymi pracownicy Działu Starych Druków (Mikulski i Budzyk) przypomnieli pomysł XVI-wiecznych introligatorów, w dużych oprawnych foliałach odklejali wewnętrzną wyklejkę i pod nią ukrywali dokumenty i różne gazetki. Zaś Stanisław Lorentz swe notatki do sprawozdań dla władz konspiracyjnych ukrywał pomiędzy kartkami nie rozciętych książek jak i za blejtramami obrazów. Z tym ostatnim pomysłem miewał jednak kłopot; jak sam przyznawał; jako że często Niemcy przychodzili sami do magazynów i wybierali dla siebie obrazy co groziło dekonspiracja. Stąd zawsze starano się taki obraz przetrzymać tłumacząc koniecznością odświeżenia i renowacji przed wydaniem.

Z tegoż okresu pochodzą jednak również dokumenty w których sama Jadwiga je pieczętuje bądź zatwierdza decyzje Jagiełły (1394 - uwolnienie Sambora, 1396- nadanie Secemina, 1397- nadani Ziemi Bełskiej księciu mazowieckiemu). Acz faktycznie: w kwestii wiana i żup nasz "dominus et tutor regni Polonie" zarządzał czymś czym zarządzać winna Jadwiga.

Nie wiemy jakie to "plagi" dotknęły klucz pabianicki około roku 1715, mamy jedynie informację o pogorszeniu się sytuacji włościan a co za tym idzie sytuacji samego właściciela. Mamy za to informacje o założeniu fundacji - zakładu kredytowego i co ciekawe pieniądze miały iść w ręce chłopów! Niezbyt fortunna nazwa "mons pietatis albo zakładka na sprzężaj" nadana przez kanonika kapituły krakowskiej a zarazem komisarza klucza ks. Jordana, wprowadza o tyle w błąd, że bractwa pobożne udzielały na ogół kredytu spożywczego (czy towarowego) a swą działalność ograniczały do miast. W tym przypadku chodzi o kredyty wytwórcze. Jordan ustanowił fundusz w wysokości 4000 złp. (fundusz wzrósł dzięki ofiarom anonimowych "dobrodziejów" do 4400 złp.), z którego miały być wydawane pożyczki zwrotne, acz nieoprocentowane. Zgodnie z punktem trzecim statutu - pożyczki miały być udzielane wyłącznie na zakup "bydełka robotnego". Zabezpieczeniem pożyczki byli poręczyciele, którymi w zasadzie miała być cała gromada. Uprawnienia poręczycieli były całkiem duże, jako że w przypadku braku wpłaty koniecznej raty mieli prawo bez ingerencji władz sądowych i bez innych formalności (wystarczyło poinformowanie urzędnika dworskiego)dokonać zaboru mienia dłużnika, za wyjątkiem "bydełka roboczego" i "wszelkich sprzętów do robót potrzebnych". Niestety zakład kredytowy nie działał w późniejszym czasie zbyt sprawnie, skoro w rewizji ks. kanonicy Dominik Lochman i Sebastian Komecki stwierdzają, że: "error wielki stał się przeciwko sumnieniu, że tak wielka suma 2237 złp. 20 gr. odłogiem leżała i nierozdana była poddanym na zakładkę". Przeciętnie wysokość pożyczki wynosiła 30 złp. (najniższa 8 złp. a najwyższa 140 złp.), dla porównania około 1730 r. w Pabianicach wół kosztował - 40 złp., klacz do prac polowych - 24 złp. /A. Krzyżanowski "Zakładka na sprzężaj w Pabianicach (przyczynek do dziejów kredytu włościańskiego w XVII-tym wieku)", "Rozprawy AU..." S. II, T. IX, Kraków 1897/

Mnie wiadomym jest, że i inni płacili. Świętopietrze najwcześniej odnotowano w Anglii(około VIII w.), płaciły go jednak również Dania, Szwecja, Norwegia, Prusy i pobierany był z niektórych regionów w Niemczech (na wschód od Łaby). Różny był jedynie charakter tej opłaty w poszczególnych krajach. /szerzej: A. Gottlob "Aus der Camera apostolica des 15 Jhrh"; Ph. Woker "Das kirchliche finanzwesen der päpste"/

Żaden forumowy mediewista się nie zgłasza... Werner von Urslingen miał mieć zbroję (pisał o tym Jacob Burckhardt) z podobnym napisem; tu zresztą różne podaje się wersje, m.in. taką (Jan Ptaśnik w Rozprawach Akademii Umiejętności z 1907 r.): "Jam książę Werner, wódz wielkiej kompanii, nieprzyjaciel Boga, wróg miłosierdzia i litości". Motyw wykorzystał Herling-Grudziński: "W dwadzieścia lat później narodziły się dwie przeciwstawne legendy, o których wspominają inni autorzy. Wspólne w nich było to, że dziecko siostrzenicy Burgharda zabrał ktoś z chaty w Kleinbroeden i cudem uratował. Chłopcu nadano imię Wolfgang. Uciekł z domu w wieku piętnastu lat. Długo myślano, że przepadł bez śladu. Potem zaczęły krążyć, powtarzane to z trwogą to z przejęciem, owe dwie legendy. Według pierwszej stanął na czele bandy młodocianych zbójców. Palili wsie, mordowali ludzi nie oszczędzając starców i dzieci, wpadali do kościołów i niszczyli ołtarze. W ich okrucieństwie, w zaciekłości z jaką wdeptywali w ziemię krucyfiksy i święte obrazy, było coś szaleńczego. Długowłosi, brudni, okryci łachmanami, nosili na piersiach medaliony z napisem "Wróg Boga, litości i miłosierdzia".

Nigdy...? DZIENNIK ORNITOLOGA DRAPERIE PRZESTRZENI (VI): "Natychmiast rozpostarł się przede mną wspaniały widok wielkiego kompleksu leśnego, samych szczytów drzew, nad które raz po raz wzlatywały sójki i sroki, drozdy i świergotki i nad którymi kołował dumnie jastrząb". / http://lebioda.wordpress.com/2010/08/18/draperie-przestrzeni-vi /Łowiecki dziennik myśliwych: "Piękna pogoda obserwuje jastrzębia kołuje ,duże ptaszysko tak pomału zbliża się w moją stronę,aż tu nagle daje nura w dół ziemi .Wstałam ale nie mogłam dopatrzeć co się dzieje, bo pole kawałek wyżej nie było skoszone z wysokiej już słomianej trawy wystartował zając". / http://dziennik.lowiecki.pl/forum.php?f=14&t=15869&numer=2243 /Forum Koła Przyrodników Studentów UJ: "Kołujący jastrząb nie jest częstym widokiem w przeciwieństwie do krogulca (zwłaszcza zimą). Dodatkowo widać tu czarną maskę ptaka. Ogon jest pozbawiony 2-gich w kolejności zewnętrznych sterówek, stąd okrągła krawędź nie jest tak uwidoczniona". / http://www.eko.uj.edu.pl/kpstuj/forum/viewtopic.php?p=8285&sid=94b8c5a475648312f2ae5f5885b4608a /

W Krakowie pierwsze wzmianki o strzelaniu do "ptaka" pojawiają się już około roku 1518, o samej strzelnicy (Celestat) - na Wesołej w 1487 r. W XVI wieku rajcy krakowscy uchwalili zwolnienie z podatków miejskich króla kurkowego. Król Władysław IV (w 1635 r.) - uwolnił króla kurkowego od wszelkich podatków i ceł na okres roku, w 1765 r. zamieniono to na nagrodę pieniężną 3000 złp. W Krakowie nagrodą był srebrny kur, ponieważ nagrodę uznawano za własność miasta, w przypadku gdy królem została osoba uboga - musiała uzyskać poręczenie dwóch obywateli. Tak na wszelki wypadek... /szczegóły wynotowane z K. Bąkowskiego "Z dziejów dawnego mieszczaństwa krakowskiego", w: "Józefa Czecha Kalendarz Krakowski na rok 1896" R. 65, Kraków 1896/

Anegdotyczny list od jednego z panów braci do króla Zygmunta III Wazy. Mający prezentować pewien stereotyp Mazura, warto zwrócić uwagę na familiarny ton, niezwykłą skromność piszącego i uwagę w ostatnim zdaniu. o królowej. Miłościwy, Najaśniejszy Królu, Panie moy Miłościwy. Słuzby swoie zycliwe zalecam pilnie na łaskę W. Kr. Mci Pana Mojego Miłościwego. Jego Mść pan Podkomorzy Rewski, brat mój rodzony, cłowiek zacny a mądry, nad którego po mnie w nasem Rewskim Województwie nie mas mędrszego, Wierna Rada W.K. Mci będzie mi świadcył, jako ja WMci rad służę, y miłuję z serca, iesce barziey nis nieboscyka Pana Oyca swego; Kiebybyś mię tak W.Kr.M. miłował, a kiegosby mi Diabła ius wiecey potrzeba! (...) Prawda to, że ia tes przy kazdey Naswiętsey Msy, było y kopa, dawsy Ceski gros, za dobre zdrowie J.K. Mci Pana Boga prosę, a po Naswiętsey Msy z plebanikiem swoim ziadsy Stukę Mięsa, kazdą duskiem by się i spukać, za zdrowie J.K. Mci wypijawa, o cem niechay on Sam serzey powie W.K.Mci. (...) Takze tes, jeźli i nam miło bylo na W.K. Mć patrzeć, kiedy z Królową Jeymością, abo z iaką krasną Panią abo Panną skaces, podrygas, poskakujesz, a my tes ichmość Panowie Senatorowie przez WK. Mcią skacemy hasemy, to tak, to sak wykrącamy, to się po Tanecku siadsy kołem, na klęcach za zdrowie W.K. Mci winko dobre łupiemy (i wierę nie kozdy takie doma pija, opróc Nas, co sobie po nie do Węgrasków posyłamy) to po łysinach za zdrowie W.K. Mci kieliski tłucemy (...) Jej Mość Królowej proszę, racz W.K. Mć służby nasze zalecić. Kochamy ją, boć to dobra żona, aczkolwiek Rakuszanka. W.K.M.P.M. Miłościwego uniżony sługa Philip Wołucki kasztelan Rawski Dan z Radomia 1628

Cóż, to nie ja pisałem:

Obecnie teza o niskiej wartości półgroszy świdnickich jest podważana,a jej wywoływanie z rynku wiąże się z ogólną próbą uporządkowania sytuacji monetarnej. /szerzej: U. Zgorzelska "Rola półgroszy świdnickich w reformie monetarnej z lat 1526-1528", "Wiadomości Numizmatyczne" 1974, z. 4/ Raczej Kipper - und Wipperzeit. /T. Kałkowski "Niemiecka katastrofa pieniężna 'Kipper und Wipperzeit' w pierwszej ćwierci XVII w.", "Wiadomości Numizmatyczne" 1957, nr 1/ I kilka kolejnych tytułów: Z. Żabiński "Systemy pieniężne na ziemiach polskich" A. Mikołajczyk "Obieg pieniężny w Polsce środkowej w wiekach od XVI do XVIII" K. Rytkier "Wizerunek y szacunek mynic wszelakich cudzoziemskich..." H. Cywiński "Dziesięć wieków pieniądza polskiego" M. Dygo "Szlachta a pieniądz w krajach nadbałtyckich w XV i na początku XVI wieku", "Wiadomości Numizmatyczne" 1985, z. 3-4 A. Popioł-Szymańska "Metody wyjaśniania zjawisk pieniężnych w rozprawach monetarnych w Polsce od XVI do połowy XVIII wieku", "Wiadomości Numizmatyczne" 1985, z. 3-4 M. Gumowska "Dzieje mennicy toruńskiej" W. Terlecki "Mennica warszawska 1765-1965" J. Topolski "Gospodarka polska a europejska w XVI-XVIII wieku" A. Dylewski "Historia pieniądza na ziemiach polskich" "Rozprawy o pieniądzu w Polsce pierwszej połowy XVII wieku" wyb. Z. Sadowski A.M. Kuźmin "Organizacja mennic i techniki mennicze w Polsce XVI-XVII w." A. Mikołajczyk "Geneza i rozwój nowożytnej monety polskiej na tle europejskim (XVI - poł. XVIII w.)"

Kilka przydatnych tytułów: K. Estreicher jr. "Straty kultury polskiej pod okupacją niemiecką 1939-1944 wraz z oryginalnymi dokumentami grabieży" red. Z. Witek, Kraków 2003 N. Szuman "Grabież dóbr kultury polskiej w ramach działalności generalnego powiernika dla zabezpieczenia niemieckich dóbr kultury na wschodnich ziemiach przyłączonych", "Biuletyn GKBZpNP" 1948, nr 4 "Biblioteki naukowe w Generalnym Gubernatorstwie w latach 1939-1945" wyb. i oprac. A. Mężyński, Warszawa 2003 "Grabież polskiego mienia na Ziemiach Zachodnich Rzeczypospolitej "wcielonych" do Rzeszy 1939-1945. Wydawnictwo źródłowe" red. C. Łuczak "Symposia Bibliologica. Dokumentacja księgozbiorów historycznych Współpraca krajowa i zagraniczna. Skutki II wojny światowej dla bibliotek polskich" red. A. Mężyński, Warszawa 1995 M. Gumowski "Straty numizmatyki polskiej w czasie ostatniej wojny", "Wiadomości Numizmatyczno-Archeologiczne" 1940-948, XXI "Informator o stratach bibliotek i księgozbiorów domowych na terytoriach polskich okupowanych w latach 1939-1945 (bez ziem wschodnich)" red. B. Bieńkowska, oprac. U. Paszkiewicz, J. Szymański, Poznań 200 W. Kowalski "Działalność restytucyjna Karola Estreichera po zakończeniu II wojny światowej", "Muzealnictwo" 1988 tegoż "Liquidation of the effects of World War II in the area of culture" Warszawa 1994 J.R. Kudelski "Tajemnice nazistowskiej grabieży polskich zbiorów sztuki" Warszawa 2004 "Lista strat kultury polskiej (11 X 1939 - 1 III 1946" zest. B. Olszewicz, Warszawa 1947 "Walka o dobra kultury. Warszawa 1939-1945" red. S. Lorentza J. Baumgart "Straty biblioteczne Wielkopolski", "Sprawozdanie Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk" 1945/46, t. 13, z. 2 A. Łuczak "Straty kościelnych dóbr kultury w czasie okupacji hitlerowskiej w Kraju Warty", w: "Z dziejów Kościoła katolickiego w Wielkopolsce i na Pomorzu Zachodnim" red. S. Jankowiak, J. Miłosz, Poznań 2004 P. Majewski "Wojna i kultura. Instytucje kultury polskiej w okupacyjnych realiach Generalnego Gubernatorstwa 1939-1945" Warszawa 2005 D. Matelski "Grabież i restytucja dóbr kultury od czasów nowożytnych do współczesnych" t. 1-2, Kraków 2006 A. Łuczak "utracone decorum. Grabież dóbr kultury z majątków ziemiaństwa polskiego w Wielkopolsce w czasie okupacji niemieckiej w latach 1939-1945" Warszawa-Poznań 2011 S. Nahlik "Grabież dzieł sztuki. Rodowód zbrodni międzynarodowej" Wrocław-Kraków 1958 T. Zadrożny "Okiem Freya i Grundmana. O wystawie "Kunstwerke und Kunstmäler im ehemaligen Polen" otwrtej w październiku 1939 roku", "Biuletyn Historii Sztuki" 2008, nr 3-4 J. Pruszyński "Dziedzictwo kultury Polski: jego straty i ochrona prawna", Kraków 2001 C. Skuza "Wojenne i powojenne losy polskich skarbów narodowych" Toruń 1994 M. Stażewski "Niemiecka polityka archiwalna na ziemiach polskich włączonych do Rzeszy 1939-1945" Warszawa-Łódź 1991 "Straty bibliotek polskich w czasie II wojny światowej" oprac. B. Bieńkowska, Warszawa 1994 A. Stebelski "Losy archiwów polskich w latach wojny 1939-1945", "Rocznik Warszawski" 1963, t. 4 (Warszawa 1964) D. Rzyska "Losy zbiorów artystycznych polskich rodzin ziemiańskich na Pomorzu w czasie i po II wojnie światowej", w: "Majątki ziemskie na obszarze wspólnego dziedzictwa polsko-niemieckiego - problemy rozwoju, degradacji i konserwacji. 12 konferencja Grupy Roboczej Polskich i Niemieckich Historyków i Konserwatorów Zabytków" Będlewo 30 IX - 4 X 2005 "Straty bibliotek w czasie II wojny światowej w granicach Polski z 1945 roku. Wstępny raport i stanie wiedzy" red. nauk. A. Mężyński C. 1: B. Bieńkowska, W. Kowalski, H. Łaskarzewska, U. Paszkiewicz, S. Waligórski, Analiza C. 2: Tablice oprac. S. Waligórski C. 3: Bibliografia oprac. U. Paszkiewicz Warszawa 1994 "Straty kultury polskiej 1939-1944" red. A. Ordęga, T. Terlecki, Glagow 1945 "Straty Warszawy 1939-1945. Raport" red. W. Fałkowski, Warszawa 2005 "Straty wojenne numizmatyki poniesione w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945 r. Raport wstępny" oprac. R. Pieńkowski, Poznań 2006 "Straty wojenne. Malarstwo obce. Obrazy olejne, akwarele i pastele utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945 r." t. 1, oprac. M. Romanowska-Zadrożna, T. Zadrożny, Poznań 2000 "Straty wojenne. Malarstwo polskie. Obrazy olejne, pastele, akwarele utracone w latach 1939-1945 w granicach polski po 1945 r.", t. 1, oprac. K. Znojewska, A. Tyczyńska, Poznań 1998 "Straty wojenne. Sztuka starożytna. obiekty utracone w Polsce w latach 1939-1945" t. 1-2, oprac. G. Mizera, Poznań 2000 "Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945 r.", t. 1: "Województwo krakowskie i rzeszowskie" oprac. J. Gołos, A. Kasprzyk-Miler Poznań 2000 Sprawozdania agend rządowych: "Sprawozdanie w przedmiocie strat i szkód wojennych Polski w latach 1939-1945", Biuro Odszkodowań Wojennych przy Prezydium RM, Warszawa 1947 "Sprawozdanie z działalności MKiS za rok 1945", w: "Ministerstwo kultury i Sztuki w dokumentach 1918-1998" Warszawa 1998

Chyba się nie rozumiemy, kolega ma wiedzę co do teksańskich firm i ich kontraktów jak i tego jakie to zachodnie koncerny są zaangażowane w sprawę kurdyjską? Kto jest głównym graczem w eksploatacji złóż Kirkuku? Czy tylko podrzuca nam kolega ploteczki? Jest jakiś problem z podzieleniem się swą wiedzą?

Z akt MSZ przejętych przez Niemców i wywiezionych do Rzeszy; do dyspozycji Politisches Archiv beim Auswärtigen Amt; po ich selekcji część zwrócono do polskiego archiwum. W 1943 r. zwrócono zatem sto kilkadziesiąt skrzyń dokumentów (m.in. szczątki registratury Rządu Emigracyjnego w Angres) do Archiwum Akt Nowych, dyrektor archiwum - Stojanowski oszacował, że było to około 1/5 zasobu aktowego MSZ. /T. Manteuffel "Moja praca w Archiwum Akt Nowych podczas okupacji", w: "Walka o dobra kultury Warszawa 1939-1945" T. I, red. S. Lorentz, Warszawa 1970, s. 574/ Ciekawostką jest fakt, że wskutek bałaganu Niemcy do skrzyń wrzucili również dokumenty jugosłowiańskie, belgijskie, norweskie czy radzieckie.

Taka ciekawostka ukazująca jak dziwnymi drogami biegły myśli administracji niemieckiej. Oto po powstaniu, kiedy przecież sytuacja na frontach wskazywać każdemu musiała, że marzenia o panowaniu III Rzeszy się nie ziszczą, prezydent Hauptabteilung für Wissenschaft und Unterricht - Eichholz wydał zarządzenie o organizacji transportu z Biblioteki Publicznej w Warszawie 3000 woluminów: "klasyków, liryków, romantyków, powieściopisarzy polskich, przekłady z literatury polskiej na język niemiecki łącznie z oryginałami, historię Polski po polsku i niemiecku, filozofię polską". Miało to być zaczynem biblioteki dla polskich robotników przymusowych w Rzeszy. Duża część z tych transportów odnaleziono w 1945 r. w Legnicy. /szerzej: K. Świerkowski "W Bibliotece Publicznej po Powstaniu Warszawskim", "Roczniki Biblioteczne" R. VIII, 1964, z. 3-4/

Zadałem dwa proste pytania, kolega Wolf ma podstawy do swych stwierdzeń czy nie?

A może ramy tematu można rozszerzyć? Uwzględniając nie tylko kwestie "gubienia ogona" "gubienia się w tłumie" czy tym podobne działania i uwzględnić takie aspekty jak skrytki czy typowe miejsca spotkań? Wreszcie - to też forma zachowania tajemnicy...

A to w środę wyjaśnią się również źródła kolegi Wolfa co do koncernów i kontraktów?