secesjonista

i Znacznie więcej, dla Kościuszki miało to być około 1500, dla takiego Naruszewicza - 1000. Nie jest zaś prawdą, że naczelnik "powiedział wtedy ,że wolałby dostać pieniądze". Jako, że prócz owych dusz Kościuszce ofiarowano 6000 rubli rocznej pensji i 12000 na podróż do Ameryki. Kościuszko miał zrezygnować z tych prezentów, a orzekł, że przyjmie jedynie kwotę na podróż.

Postać nieco zapomniana, a i jej ocena bywała dość różna. Prezes Komisji Likwidacyjnej do Spraw Królestwa Polskiego, przedstawiciel Rady Regencyjnej, stały prezes Rzymsko-Katolickiego Towarzystwa Dobroczynności, członek szeregu organizacji i stowarzyszeń, m.in.: Moskiewskiego Towarzystwa Prawniczego, Komitetu Pomocy Ofiarom Głodu, Komitetu partii kadeckiej, Moskiewskim Towarzystwie Słowiańskiej Kultury, Ziemstwa Smoleńskiego, Moskiewskiego Towarzystwa Rolniczego, w jego to domu w październiku 1904 r. odbył się zjazd Wszechrosyjskiego Związku Adwokatury, jak i zebranie założycielskie moskiewskiej grupy partii Konstytucyjno-Demokratycznej, w tym samym miejscu dobył się ostatni zjazd Związku Wyzwolenia. Jak ocenić jego zabiegi o stworzenie platform wymiany myśli pomiędzy Polakami a liberalnymi środowiskami Rosjan?

Kościuszko w swej podróży do Ameryki zawitał do Stockholmu, tam miał jeden z obywateli zwrócić się do naczelnika by ten dał zrobić sobie portret, znakomitemu malarzowi p. Breda, na co ów obywatel ofiarowywał 150 talarów. Kościuszko miał odrzec: "Staraniem moim było zawsze, żeby nie pęzel, lecz dzieła własne przesłały pamięć moją do potomnych wieków". Nie wszystkie, "autentykiem" jest rysunek podstarzałego Kościuszki wykonany przez Kucharskiego. Wiemy, że Kościuszko pozował Michałowi Stachowiczowi w 1794 r., to ów namówił go by wziął do ręki szablę, gdyż zdaniem malarza wyglądał bardziej jak duchowny, a nie przywódca. szerzej: S. Suchodolski, D. Ostapowicz "Obalanie mitów i stereotypów: od Jana III Sobieskiego do Tadeusza Kościuszki"

Mam takie pytanie, czy Poniatowski faktycznie otrzymywał przyobiecaną mu pensję roczną w wysokości "200 tysięcy dukatów" czy raczej pozostawał na skromniejszym garnuszku rosyjskim?

Klika przydatnych w tym obszarze tytułów: M. Cetwiński, M. Derwich "Herby, legendy, dawne mity" T. Linkner "Słowiańskie bogi i demony. Z rękopisu Bronisława Trentowskiego" H. Łowmiański "Religia Słowian i jej upadek (w. VI-XII)" A. Szyjewski "Religia Słowian" W. Szafrański "Prahistoria religii na ziemiach polskich" S. Urbańczyk "Długoszowe bóstwa", w: "Słownik starożytności słowiańskich" t. I; tegoż: "Mitologia słowiańska", w: "Słownik..." t. III L. Kolankiewicz "Dziady. Teatr święta zmarłych" A. Kowalik "Kosmologia dawnych Słowian. Prolegomena do teologii politycznej dawnych Słowian"

Tia... a kto wedle ciebie pisał o broni z I wojny światowej?

Czyli jakiego okresu?

Cieszymy się, że forum było przydatne i dało odzew, i polecamy się na przyszłość. :thumbup: Ja w ramach dni uprzejmości - ankietę wypełniłem, acz faktycznie niektóre pytania rodziły problem, bo inny miałem ogląd wówczas, a inny dziś. Starałem się oddać w miarę rzetelnie swe ówczesne poglądy. A z ciekawości: jak brzmi temat pracy do którego owa ankieta jest asumptem? Tak na marginesie: większość z nas - wówczas nie miała pojęcia o istnieniu i funkcjonowaniu WSW czy prokuratury wojskowej, ja z tą ostatnią miałem do czynienia raz, efekt: Orzysz (dwa karne miesiące).

W ramach owej sztuki warto nie tylko myśleć, ale i wiedzieć. Koniunkcji - nie ma, bo tu nie o iloczynie logicznym mowa, polisyndeton też nie wchodzi w grę. A jeśli chodzi o "złączenie" - to termin ów tyczy się na ogół jedynie ciał niebieskich. Na marginesie: czy pokrętny sposób myślenia przypiszemy również osobom piszącym o zarządzaniu, choćby spór co do zarządzania jakością: pomiędzy Josephem Juranem (vide: jego "The Quality Control Handbok") i Edwardsem Demingiem (vide: 14 punktów systemu TQM)? Co obecnie, eksperci w kwestii zarządzania sądzą o podejściu co do czternastu zasad Henri'ego Fayola czy holistycznego podejścia Mary. P. Follett? Jak nic; wedle mej opinii; spory to podobne jak w krytyce literackiej wokół "Konrada Wallenroda". Mam zatem prawo zakwalifikować osoby wykładające "Zarządzanie" do grona osób "pokrętnie myślących", jedynie z racji tego, że w tejże nauce występują często rozbieżne punkty widzenia pewnych kwestii?

Informację dedykuję użytkownikowi Wolfowi... Mozaikę "nieznanej warszawianki" odsłonięto w czwartek 2 sierpnia koło stołecznego Mostu Poniatowskiego. Na mozaikę złożyło się 33 tys. białych, kremowych, szarych i czarnych kamieni ułożonych w kształt twarzy nieznanej kobiety, której zdjęcie zrobiono tuż przed Powstaniem Warszawskim. Wizerunkowi twarzy kobiety towarzyszy napis "tu leży trup nieznanego mieszkańca Warszawy", cytat z wiersza Antoniego Słonimskiego "Mogiła nieznanego mieszkańca Warszawy", który został odczytany przez aktora Olgierda Łukaszewicza podczas odsłonięcia mozaiki. - Powstanie warszawskie to nie tylko walka militarna, to również dramat milionowego miasta, w którym przez 63 dni ginęli zwykli mieszkańcy. Na Murze Pamięci w muzeum są wyryte nazwiska tysięcy żołnierzy AK, nawet tych, którzy nie mają swoich grobów, ale od zapomnienia ocala ich to, że pamiętamy gdzie zginęli i jak się nazywali. Ale w Warszawie podczas powstania zginęły dziesiątki tysiące bezimiennych ofiar, które dziś spoczywają w zbiorowych mogiłach. I tą mozaiką chcemy ich upamiętnić - mówił podczas odsłonięcia dyrektor Muzeum Powstania Warszawskiego Jan Ołdakowski. Jak zaznaczył, na mozaice znalazła się twarz nieznanej kobiety, sfotografowanej tuż przed powstaniem, która prawdopodobnie w nim zginęła. - Wybraliśmy ją m.in. dlatego, że jest w niej taki smutny wdzięk. Mozaika była przedsięwzięciem "społeczno-komputerowym". Autor podzielił zdjęcie na 33 tys. pikseli w czterech barwach. Każdemu nadał numer, podobnie jak kamieniom, które na nasz apel przynosili do muzeum warszawiacy; a niektóre z kamieni przywieziono nawet z Barcelony czy Jerozolimy. I w ten sposób powstała mozaika - dodał Ołdakowski. Autor mozaiki, reżyser Michał Zadara podkreślił, że mozaika ma być symbolicznym miejscem, w którym będzie można powrócić myślą do wszystkich bezimiennych mieszkańców Warszawy, którzy zginęli podczas II wojny światowej. - Praca nad mozaiką była dość skomplikowana i wieloetapowa, począwszy od pracy z archiwistami i wyboru zdjęcia po wyłonienie projektu, akcję społeczną i przynoszenie kamieni, wybór odpowiednich z nich i samo jej ułożenie. Całość trwała ok. roku, a pełen obraz mozaiki będą mogli oglądać nie tylko mieszkańcy, ale także turyści spacerujący Mostem Poniatowskiego - podsumował Zadara. /za: http://www.wprost.pl/ar/337231/Odslonieto-mozaike-nieznanej-warszawianki-z33-tys-kamieni/ /

Rację miał FSO co do biskupów, dodajmy jednak mały szczegół: niektórzy nie zdążyli dotrzeć do Dachau, vide - post lancastera w innym wątku: /post z wątku: Księża - patrioci/

To, że staramy się odkryć: kto, kiedy, jak, w jakiej sile i formacji - jest oczywiste. Oczywistym jest również, że ówcześni nasi protoplaści mieli... dość "wolny stosunek" do używanej terminologii wojskowej. Zatem tylko dobre rozpatrzenie w źródłach daje pojęcie o tym kto i jak stawał w danej bitwie. Dla laików jak ja - pewne aspekty nie są czytelne. Nie wiadomo o kogo chodzi czy w materiałach nie mamy do czynienia z pewną przesadą. Zatem temat jest o objaśnianiu wielu kwestii wojskowości okresu RON, przybliżeniu znaczeń. Moje pytania: a) dardy b) rzeczywiście Turcy mieli aż takie działa co by je musiały ciągnąć 100 wołów? c) na czym polegało nabijanie "szrotem"? d) węże: "Nadewszystkie gruby Wołk (...) prócz kolubryn i wężów" To tak na początek...

Przecież praca jest dostępna w zasobach FBC. Można samemu zerknąć. A tak na marginesie, użytkownik jancet znalazł ów cytat z Twardowskiego, którego ponoć czytał?

Powodów nie było?!? Zatem jak w świetle prawa wyglądały poczynania Kościuszki? A jakieś uzasadnienie tej opinii... Czy w systemie karnym imperium istniała kategoria: trwałego pozbawienia wolności.

Tia... pachnie to spiskiem, dla pana Romana niemal wszystko pachnie spiskiem. Skąd wniosek o beztroskim żywocie? Czy tryb postępowania z więzionym Kościuszką różnił się znacząco od innych uwięzionych wrogów imperium?

U mnie w szkółce w Dęblinie nie mieliśmy takich problemów, a gdzie służył użytkownik jancet?

lancaterze: mała uwaga, temat tyczy się lat 1795-1918, wedle mej wiedzy nazistów wtedy nie uświadczysz, Drexler - to rok 1919.

Uwaga Tomasza_N celna, ja jednak dodam, że i doby współczesnej część środowiska krytyki literackiej podtrzymuje zdanie Ujejskiego, kto chce niech poszuka i się zapozna. bavarsky - zadał co do tej wypowiedzi zasadne pytanie i z chęcią zapoznam się z obszerną repliką użytkownika jancet. Ja ze swej strony dodam kilka słów; niestety nie mogę powiedzieć bym się zapoznał ze spuścizną: "z grubsza 90% naszych uczonych humanistów" - zatem trudno mi weryfikować zdanie użytkownika jancet. Swoją drogą podziwiam jego tytaniczną pracę - skoro udało mu się zapoznać z owymi 90%. To na uczelniach w ramach wykładów o "Zarządzaniu" tak dogłębnie zajmują się polską humanistyką czy to raczej w zakresie własnych badań? Nie bardzo wiem do kogo to skierowane? Jeśli do Ujejskiego - to bronią go jego prace, a mam podejrzenie, że na naszym forum już teraz nie odpowie... z racji zgonu. Jeśli do mnie - to nie czuję się obrażonym. Sposób dociekania prawdy (jakiej? - tak na marginesie) polega na tym, że ja zadałem sobie trud zapoznania się ze zdaniem kilku osób, które przeprowadziły krytyczno-literacki rozbiór tego poematu. A jak mniemam; proszę mnie poprawić; nikt z dyskutantów nie zajrzał do cytowanych prac. Gdyby zajrzał - zobaczyłby, że nie ma jednolitej interpretacji utworu. Ja osobiście obrazić się nie mogę, jako że: - nie jestem humanistą - tytułów nie posiadam - stopni naukowych: takoż ... w sekrecie dodam: z wykształceniem u mnie kiepsko, gdzie mnie zatem do dyskursu z docentami doktorami inżynierami? Zdrada jest - wedle oglądu Zakonu, którego członkowie nie znali prawdziwej tożsamości Waltera. Abstrahując od dywagacji: agent czy zdrajca, przypomnę com napisał. Jeśli wyjść poza ramy szkolnego omawiania lektur, to ów utwór jawi się jako zagadka. A jego rozbiór nie jest jednoznaczny. Chwała bogom, że nie istnieje jedna - jedyna interpretacja utworu. Doszedłem do wniosku, że post numer 10 winien być wykasowany przez Administrację. Chyba nikt go nie przeczytał dokładnie. Może jednak ktoś zwróci uwagę na rozróżnienie pomiędzy: środkiem a celem i inspiracją? Może ktoś jednak zapoznał się z listami Mickiewicza, choćby do Odyńca? Może ktoś jednak wyszedł poza ramy interpretacji utworu, który ja na własny użytek nazywam: "gimnazjalną"?

Wszystko zależy od umiejętności i siły "przekonywania". Na innych, a realnych śmieciach - mafia pokazała, że potrafi zarobić, dajmy zatem szansę analitykom z EBC. Zawsze potem by wyprostować sytuację, można zaprosić ekspertów mafii.

Jaki był bilans wydarzeń roku 1863 w łonie kościoła? Około 30 zakonników i księży zostało zabitych w walkach bądź straconych, 1500 trafiło do aresztu, czy to śledczego czy więziennego, z tych prawie 550 skazano na zesłanie. NAa ziemiach polskich objętych powstaniem więziono co 5 księdza, a co 13 został ukarany zesłaniem. Skazanie groziło nie tylko za aktywny udział, ale i dotykało tych co: "wiedzieli i nie donieśli", jak w przypadku ks. Władysława Bajkowskiego, wikariusza z Prozorów na Litwie, zesłanego do guberni jenisejskiej, a potem osiedlonego w Tunce. Przeszło dwustu duchownych wybrało wygnanie, wliczając w to tych co udali się na emigrację po kasacie klasztorów z listopada 1864 r. /P. Kubicki "Bojownicy kapłani za sprawę Kościoła i Ojczyzny w latach 1861-1915" cz. 2, t. 2, Sandomierz 1936, s. 21-23/ Nadmieniony biskup sandomierski Paweł Kubicki uwzględniając represje wobec duchowieństwa, nie tylko w Królestwie Polskim, ale i na tzw. "ziemiach zabranych" podaje, że uwięziono 1731 duchownych: 642 w Królestwie, 1089 na Litwie i Białorusi. Z nich 656 zesłano wgłąb imperium: 293 z Królestwa, 363 z Litwy i Białorusi. Kilka przydatnych tytułów: bp. W. Chościak-Popiel "Pamiętniki" W. Nowakowski "Wspomnienie o duchowieństwie polskim znajdującym się na wygnaniu w Syberii i Tunce" H. Skok "Polacy nad Bajkałem 1863-1883" E. Niebelski "Arcybiskup Zygmunt Szczęsny Feliński w obronie duchownych więzionych i zesłanych za udział w ruchu narodowym lat 1861-1864", "Niepodległość i Pamięć" 2005, nr 1 S. Wiech "Społeczeństwo Królestwa Polskiego w oczach carskiej policji politycznej (1866-1896)" E. Niebilski "Nieprzejednani wrogowie Rosji. Duchowieństwo lubelskie i podlaskie w powstaniu 1863 roku i na zesłaniu" abp Z.S. Feliński "Pamiętniki" "Zesłańcy postyczniowi w Imperium Rosyjskim. Studia dedykowane prof. W. Śliwowskiej" red. E. Niebelski tegoż: "Duchowni katoliccy zesłani do Rosji po polskim powstaniu 1863 roku", w: "Ofiary imperium. Imperia jako ofiary. 44 spojrzenia" red. A. Nowak M. Radwan "Rejestr duchownych katolickich na zesłaniu w Rosji w XIX w. według Departamentu Wyznań Obcych carskiego MSW", w: "Epilog styczniowej insurekcji 1863 roku" red. E. Niebelski R. Bender "Ksiądz Karol Mikoszowski (X. Syxtus) 1832-1886, członek Rządu Tymczasowego Narodowego 1863, emigrant, zesłaniec" M.M. Grzybowski "Wspomnienia ks. Jana Piotrowskiego", "Studia Płockie" 1984, nr 12 E. Niebelski "Ksiądz Jan Kaliński - ostatni obrońca Unii na stolicy biskupiej chełmińskiej", "Rocznik Chełmiński" 1995, nr 1 E.H. Wyczawski "Arcybiskup Zygmunt Szczęsny Feliński 1822-1895" A. Słotwiński "Wspomnienia z niedawnej przeszłości"

Ot taki drobiazg wyjęty z ówczesnego "Dziennika Lwowskiego" (nr 248 z 1795 i nr 56 z 1796 r.), w czas pozostawania przez Kościuszkę w niewoli, do imperatorowej udał się deputacja "Stanów amerykańskich" z prośbą by można było mu dostarczyć dwuletnią pensję, naznaczoną generałowi przez tamtejsze władze (rocznie 12 000 dukatów). Zgoda łaskawie została udzielona. Kościuszko "wśród łez radośnych z obu stron lanych" zwrócił się do cesarzowej o pozwolenie rozdania kwoty pomiędzy innych uwięzionych Polaków. Zamiar ów: "za pozwoleniem imperatorowej uskuteczniono w ten moment". Niewola dojmującą raczej nie była, wedle ówczesnych gazet: "generał Kościuszko przy politycznym swym areszcie, ma pozwolenie przyjmowania wizyt i dawania u siebie stołów. Zabawia się on pospolicie tokarstwem".

Literę "M" dodano na oznaczenie zmodernizowanych modeli, potem pojawiła się litera "S" czyli: "AKMS" - dla oznaczenia broni ze składaną kolbą, z czasem pojawiły się również litery: "N", "P" i "Ł".

Do Lewoczy to chyba jednak dotarli i wespół z Węgrami - zdobyli.

Tańczący rottweiler? Bezcenne...

Kilka przydatnych tytułów: M. Pisarzak "Konsumpcja pradziejowa w Polsce średniowiecznej", "Wisła" T. III, 1984 tegoż: "Konsumpcja żywnościowa w Polsce średniowiecznej", "Lud" T. 64, 1980 W. Kozłowski "Kury domowe w Polsce we wczesnym średniowieczu", "Teka Historyka" nr 24 R. i T. Kiersnowscy "Życie codzienne na Pomorzu wczesnośredniowiecznym" M. Dembińska "Konsumpcja żywnościowa w Polsce średniowiecznej ze szczególnym uwzględnieniem XIV-go i XV-go wieku" /praca doktorska w planach digitalizacji RCIN/ J. Grążawski "Życie codzienne nad Drwęcą we wczesnym średniowieczu"