secesjonista

A to zależy jakiej literatury poszukujesz... Wolnomularze

Fakt. Biorąc na poważnie taki typ argumentacji zastanawiam się z jakiej listy mógłby startować Bronisław Maria Komorowski, bądź taki Jean-Marie Le Pen? A taki reemigrant: Robin Nowak czy Darby Kowalski?

B. Pimlott "Królowa. Biografia Elżbiety II" M. Roche "Elżbieta II. Ostatnia królowa"

Palikot zaś zszedł z góry z dwiema kartkami wyliczeń w swym ręku, a kartki były zapisane na obu stronach, zapisane na jednej i na drugiej stronie... wyliczeniami jaka jest średnia liczba posłów w parlamentach dla Europy. Ja już zwracałem uwagę użytkownikowi Wschodni, że nader często wypisuje banialuki przyjmując za pewnik słowa wypowiadane przez innych, bez podstawowej ich weryfikacji. Nie wiem jak tam jest z zabawą kalkulatorem u Palikota, ale liczyć to on nie potrafi. Dla krajów UE średnia nie wynosi 360 członków niższej izby parlamentu, średnia ta równa się 255,(5), uwzględniając takie kraje jak: Cypr - 56, Malta - 65, Luksemburg - 60. Na drugim końcu mamy: Niemcy - 622, W. Brytania - 650, Francja - 577Włochy - 630. To w tym zakresie użytkownik Wschodni ma kolosalne braki w swej wiedzy. Otóż zaprzeczają wystarczy zajrzeć do: K. Imieliński, S. Dulko "Przekleństwo Androgyne: Transseksualizm - mity i rzeczywistość" E. Madal "Podmiotowe i interpersonalne konsekwencje stereotypów związanych z płcią" J. Miluska "Tożsamość kobiet i mężczyzn w cyklu życia" ... również zaprzeczają: Katarzyna Waszyńska i Monika Rękoś "Czynniki bio – psycho – społeczno zaburzające kształtowanie się tożsamości płciowej" by wymienić jedynie polskojęzyczne prace. Z punktu widzenia normatywnego (vide: S. Bem "Męskość i kobiecość: o różnicach wynikających z płci"; "The measurement of psychological androgyny", "Journal of Consulting and Clinical Psychology" 1974, nr 42) przyjmuje się istnienie co najmniej trzech płci. Zależnie od przyjętych kryteriów można wyróżnić ich znacznie więcej, wyróżniając rodzaje płci: mózgową, metrykalną, hormonalną, zewnętrznych narządów płciowych, wewnętrznych narządów płciowych, chromosomalną, fenotypową, gonadalną, metaboliczną, psychologiczną. Do tego można rozróżnić około trzynastu tożsamości kulturowych, 28 modalności trzeciej płci i piętnaście tożsamości seksualnych. W medycynie przyjmuje się zatem na ogół istnienie dziesięciu płci. Wbrew naszym powszechnym przyzwyczajeniom, w naukach psychologicznych, socjologicznych i medycznych płci nie traktuje się jako stałej, a jako rodzaj kontinuum. Tia... to użytkownik Wschodni w mig nam objaśni na podstawie swej wiedzy, kim; czy kobietą czy mężczyzną; jest osoba posiadająca i jajniki i jądra? Jak użytkownik Wschodni sklasyfikuje osoby gynandomorficzne? Tylko po co w ten sposób? Proszę zapytać kogo trzeba czy istnieją kraje w których jest toaleta dla trzeciej płci. Proszę zapytać kogo trzeba czy istnieją kraje w których w dowodach wpisuje się: płeć nieokreślona. Proszę zapytać kogo trzeba w jakim kraju w akcie urodzenia wpisuje się: pleć nieokreślona. Proszę zapytać kogo trzeba w jakim kraju SN nakazał uznać prawa hidżra.

Cenny tytuł, choć rok 1564 - to schyłek średniowiecza, czy nawet inna epoka.

W jakich krajach - tak: konkretniej. Ja nie mam dostępu do tych osób, użytkownik Wschodni - ma? To może sam się zapyta. K A co z osobami transseksualnymi? Czy taka ordynacja nie ogranicza ich praw? Jesteś. Tylko nie w składzie izb, a w ustalaniu list. Badania gender wskazują, że więcej. Emeryci bez dostępu do internetu - zdaniem młodego lewicowca są wykluczeni ze społeczności głosującej. Istnieje związek pomiędzy prawem do udziału w wyborach a posiadaniem dostępu do internetu? Można by nawet wprowadzić przed internetowym głosowaniem test na to, czy głosujący: ma pojęcie o głosowaniu. Jak na me mniemanie: użytkownik Wschodni - nie dostałby pozwolenia na głosowanie, test by oblał. A w sumie użytkownik Wschodni idzie śladem swych ideowych poprzedników, taki :na wszelki wypadek już stosowano - fałszowano wybory, by wyborcy "nie mający pojęcia" nie pomylili się ze swymi wyborami.

To przy okazji warto wspomnieć o Waad Arba Arcot i Waad Medinat Lita. Przypomnieć jako to Enigmą było - też warto. O praszczurze peryskopu, wynalazku Józefa Stanisława Kosackiego, o pomysłach Kazimierza Siemienowicza...

Samo "oskórowanie" miało uzasadnienie w wierzeniach, a przynajmniej znajdowano dla jego produktów praktyczne zastosowanie. Aztecy w warstwie formalnej zalecali wstrzemięźliwość seksualną, osoby nadto swawolne mogły zostać ukarane, czy to przez boga Xipe Totec czy boginię miłości erotycznej Xochiqetzal. Objawami kary były pęcherze, bąble, pryszcze, krosty, czyraki itp. Lekarstwem na tak objawiającą się karę - było noszenie skóry zdjętej z człowieka. /I. Clendinnen "Aztekowie. Próba interpretacji" Warszawa 1996/ Trzynaste niebo zamieszkane było przez dwoiste (męsko-żeńskie) bóstwo, Pan Dwoistości (Pan Naszego Ciała) miał wedle niektórych wersji - stworzyć innych bogów, po czym się wycofał, zatem należy do bóstw bezczynnych (dei otiosi). Jego aktywność ogranicza się; po tym akcie kreacyjnym; do określania płci dziecka, dnia jego narodzin - czyli również przyszłych jego losów, bo te miały być determinowane właśnie przez dzień przyjścia na świat. Pan Dwoistości wysyłał w łono matki silę witalną przyszłego dziecka - tonalli. /J. Tubielewicz "Japonia" / M. Frankowska "Aztekowie"/ Niektórzy badacze sądzą, że szereg rytuałów i obyczajów wyrosło z dwoistej natury boga określającego płeć nowo-narodzonego. Były to zabiegi mające na celu dookreślenie płci. Związek chłopca z bogiem słońca zaznaczano rytualnymi nacięciami na ramionach, piersiach i ramionach, dziewczynki związane z bogiem ziemi nacinane zaś były na biodrach i piersiach. O ile w społeczeństwie związki homoseksualne były bardzo surowo tępione i zakazane, to istniała funkcja głównego doradcy: Cihuacoatl (Kobieta Wąż), osoby która ubierała się jak kobieta. Istnieją spekulacje, że postać ta mogła się stać pierwowzorem: berdache u Indian Ameryki Północnej. /W. Kuligowski "Losy seksualne dzikich" cz. 2, "Tawacin", nr 3, 2001/

Kilka przydatnych opracowań i tytułów: J. Wereszczyński "Gościniec pewny niepomiernym moczygębom a obmierzłym wydmikuflom świata tego od prawdziwego obaczenia, a zbytków swych pohamowania" oprac. i wyd. K. J. Turowski R. Jakrzewski "Z biesiadą przez historię, czyli o związku kuchni i człowieka", "Akant" 8, 2005, nr 1 M. Borejszo "Staropolska leksyka kulinarna, "Prace Filologiczne", 2007, nr. 53 G. Ossoliński "Spis rzeczy kuchennych i stołowych podlaskiej siedziby ziemiańskiej w pierwszej połowie wieku XVIII", "Ciechanowiecki Rocznik Muzealny" 2006, nr 2 A. Perłakowski "Po wino na Węgry: uwagi o funkcjonowaniu polskiej służby celnej w początkach XVIII wieku w świetle kijowskich materiałów skarbowych", "Studia Historyczne" 2006, nr 49, z. 3/4

Jeśli dawano znać na nieszpory w zakonach w których obowiązywała reguła św. Benedykta, to godzinę nieszporów, pod naszą szerokością geograficzną przesunąć można nawet na godz. 16. Reguła ściśle określała czas spożywania przez zakonników posiłków: "Od Świętej Paschy aż do Zesłania Ducha Świętego bracia jedzą obiad w porze seksty a kolację wieczorem, Od Zesłania Ducha Świętego przez całe lato mnisi powinni w środy i piątki pościć aż do nony, Od 14 września aż do początku Wielkiego Postu, niechaj jedzą zawsze w prze nony, W czasie Wielkiego Postu aż do Paschy dopiero pod wieczór po nieszporach". /za: M. Bruszewska-Głombiowska "Homo Kucharz", "Kultura i Historia” nr 22/2011/ Seksta przypadała około południa, nona około piętnastej, jako że co do nieszporów dodawano, że mają się odprawiać za dnia, tak by nie trzeba było używać świec - to wychodzi tak około szesnastej.

Wystarczy udać się do odpowiedniego archiwum, a te: "przesłuchania przez służby" - to z własnego doświadczenia czy z internetowych for?

Nie bardzo pojmuję jak to ma wyglądać. Mamy dyskutować o tym dlaczego Białorusini są "tak" postrzegani. Ale nie będziemy mówić o tym co pod tym enigmatycznym terminem się kryje. Mamy dyskutować, czy "takie" postrzeganie jest sprawiedliwe, ale nie będziemy wiedzieć co kryje się pod takim a nie innym określeniem. Takie postrzeganie... czyli jakie? Bo z tego wychodzi, że istnieje jakiś jeden ogląd Białorusinów. Twój kolega widzi to w inny sposób od ciebie, zatem o którym postrzeganiu mamy dyskutować? Co wnosi artykuł Jerzego Targalskiego do dyskursu o tym dlaczego tak a nie inaczej postrzegani są Białorusini? Na marginesie: w kronice borkułabowskiej Wilno przynależy do Litwy. Zacznijmy może od początków, próby odpowiedzi na pytanie: kto jako pierwszy użył względem siebie określenia "Białorusin", jak identyfikował się wydawca "Biblii Ruskiej"? Jerzy Halenczanka widzi Białorusinów jako potomków Rusinów, podobnie Igor Marzaluk, a czy jest to teza prawdziwa? Kiedy na poziomie etnosu pojawiła się nazwa: Białorusini?

Nie do końca tyle co: "jeździec", śrwniem. "ritaere", "ritar" (dające późniejszego "Ritter") będące kalką z francuskiego "chevalier" oznaczały dokładniej: "uzbrojony jeździec". Raczej nie przejęliśmy z Zachodu, przyjmuje się że ów apelatyw trafił do nas ze staroczeskiego. Za to bezpośrednio z Zachodu przenikał inny apelatyw: "ryter"... /F. Kluge "Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache" Berlin 1975, s. 602-603; A. Karszniewicz-Mazur "Zapożyczenia leksykalne ze źródła niemieckiego we współczesnej polszczyźnie"; M. Basaj, J. Siatkowski "Przegląd wyrazów uważanych w literaturze naukowej za bohemizmy" cz. XII, Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej XIV, 1974, s. 14/ By sprawę zaciemnić... W różnych krajach, w różnych okresach czasu używano całkiem innych określeń na rycerza pasowanego i dla opisania ogółu rycerstwa. W Kronice tzw. Dalimila (początek XIV w.) rytieø oznacza wojownika konnego bądź osobę pasowaną. W tym okresie w Czechach nie określano przynależności społecznej. Rycerstwo-szlachtę nazywano: vladyky, zemì nì, šlechtici. Nie ma przekonywujących dowodów by przed 1300 r. w języku polskim znane były nazwy: "człowiek rycerski" czy "rycerstwo", używając ich zatem dla tego okresu - zdawać sobie trzeba z ich umownego charakteru. Ludźmi rycerskimi określano i wszystkich stanu rycerskiego, jak i czyniono czasami rozróżnienie, tak jest dokumentach z 1327 r. tyczących się zwierzchnictwa króla nad panami z Plauen, gdzie panów podzielono na: milites i militares seu armigeri. W polskich źródłach nie każdy spośród militares obdarzony był tytułem miles. Pojawiający się w XIV w. "człowiek rycerski" był odpowiednikiem militaris, zależnie od kontekstu w zabytkach polskich z XV w. termin miles oznaczać mógł: i każdego szlachcica, włodykę, wojownika w ogóle, a czasem i najemnika. Kiedy Siemowit IV w 1382 r. oddaje Wiznę, czyni to za zgodą: militum et militarium. szerzej: K.H. Roth von Schreckenstein "Die Ritterw ürde und der Ritterstand" A. Bogucki "Czeskie nazwy rycerstwa w XIV i XV wieku", Czas. Praw-Hist. t. XL, 1988, z. 1 tegoż: "Termin miles w źródłach śląskich XIII i XIV w.", w: "Społeczeństwo Polski średniowiecznej" t. I red. S.K. Kuczyński V. Chládková "Ze staroèéske terminologie sociálnich vztahú (rytieø)", "Slovo a Slovestnost" t. 41, 1980 J. Matuszewski "Rzekome rycerstwo niższe w najstarszym zwodzie prawa polskiego", Rocz. Hist. r. XXIII, 1957

Tyle, że: nie ma pewności co do lykanotropii - nie ma pewności, iż uważał się za świnię - Blake w swym przedstawieniu władcy nie tyle chciał pokazać jego chorobę, co wskazać na zniewolenie wynikające z nieprawidłowego odczytywania Biblii. /"Double vision: literary palimpsests of the eighteenth and nineteenth centuries" red. Darby Lewes/

Ot takie drobiazgi... w tłumaczonym ze śląskiego dzieła mistrza Bartolomeusza (ok. 1280 r.) jako środek na bóle migrenowe, uszu czy oczu - praktykowano użycie wytłoków z gruszy. Około 1350 r. stosowano mieszankę: spongium somniferum, w skład której wchodziły: alkaloidy mandragora officinalis i papaver somniferum, ocet, alkohol i wyciągi z kopru. Już przed 1400 rokiem stosowano miejscowe opiaty jako środek znieczulający przed operacjami związanymi z chorobami oczu, co zanotowano w tzw. śląsko-pomorskich księgach ocznych. Piastowie wrocławscy popierający i wspierający tworzenie dzieł o ziołolecznictwie, stali się inspiracją dla opisania śląskich ziół przeciwbólowych przez Jana Wonnecke z Kaub (ok. 1230 r.). Jak napisał autor szkicu o analgetykach: "Historia polskiego analgetyku średniowiecznego zaskakuje rozmiarem tematu, mało zdrenowanymi obszarami badawczymi i... skutecznością terapeutyczną". /P.W. Górski "Polski analgetyk średniowieczny", "Kultura i Historia" 3/2002, s. 21/ Praca o leczniczych potrawach: M. Dembińska "Pożywienie dziecka w źródłach historycznych", Kwartalnik HKM ,r. XXVIII, 1980, nr 4

Przed przyjazdem do Krakowa cesarz o 11,00 zatrzymał się w Wadowicach, w hotelu przyjmował delegacje, wizytował koszary i szpital wojskowy. Na placu wojskowym przyjął konno (na wierzchowcu p. Kajetana Wolskiego) "manewry" na placu wojskowym. Miasteczko opuścił około 13,00. Krakowski "Czas" za "Constitutionelles Blatt" podawał taką (planowaną) marszrutę po wyjeździe z Krakowa: 13-ty Tarnów 14-ty Rzeszów 15-ty Przemyśl 16-ty Lwów (cztery dni) 21-szy Stanisławów 22-gi Czortków 23-ci Czerniowiec dwudniowe polowanie (Radouc ?) 26-ty Kołomyja 28-y Sambor 29-ty Sanok 20-ty Jasło

Zapomniałeś dopisać, którego roku tyczyła się ta wizyta.

W takcie swej wrześniowej podróży do Krakowa, cesarz zatrzymał się (nie wysiadając jednak z pociągu) na stacji w Dziedzicach (1 września o godz. 5,30), gdzie został powitany przez delegację pod przewodnictwem wójta Zabrzega - Tomaszczyka i ziemianina Aleksandra Zipera i raczył wysłuchać orkiestry grającej "Hymn Ludu". Tego samego dnia zatrzymał się na dłużej w Oświęcimiu. Podążając na manewry w Krysowicach pociąg cesarski czynił postoje w: Bochni, Tarnowie, Dębicy, Jarosławiu, Przemyślu. W Mościskach cesarz zatrzymał się w dobrach hrabiego Stanisława Stadnickiego. W trakcie tej podróży cesarz odwiedził: Kołomyję, Czerniowce, Stryj, Bukowinę, zatrzymał się też by dać okazję na pożegnanie jego osoby na stacji granicznej w Łupkowie. W 1880 r. cesarz witany był przez burmistrza Stanisławowa Ignacego Topór-Kamińskiego, podczas drugiej wizyty władcy w tym mieście, pierwsza odbyła się 28 października 1851 roku. W tymże: 1851 r. cesarz odwiedził Kęty (11 października o godz. dziesiątej), Sanok w 1853 r., Skoczów zaś cesarska osoba nawiedziła 29 czerwca 1886 roku.

Zapewne chodzi o toruńską fundację E. Zawackiej.

Ktoś zna bliżej dzieje wuppertalskiego obozu koncentracyjnego Kemna?

Atoli w Częstochowie większości swych celów obiektywu - nie musisz tak długo oswajać.

Może nietrafna, ale przejmująca przez swą lakoniczność, konstatacja Sołżenicyna: "Do komór gazowych nie mieliśmy gazu".

Podobnież jednak do Hamburga nie dotarł, wiadomym jest z kim spotykał się w Moguncji?

ad2. W historii... czyli kiedy? W XX czy XXI wieku - czyniły odpowiednie zakupy, bodajże pierwsza reklama podpasek to rok 1920. Wcześniej używano płóciennych chust, od starożytności znane były; co nie znaczy, że w każdym okresie powszechnie używane; tampony z różnorakich materiałów o właściwościach chłonących. Potem były stosowane odpowiednie "majtki" na ten czas. ad3. Prostytuki "wuchty" mieć nie mogły, zatem uciekały się do aborcji. ad4.a) "Bo z tego co wiem z historii w czasach Jagiellonów szlachta to było ok. 10% obywateli." Trochę mniej... ad4.b) O mieszczanach są odpowiednie tematy na forum, można się z nimi zapoznać korzystając z wyszukiwarki. ad4c) A o jakim okresie myślisz co do stanu chłopskiego? Nie było aż tak źle, w literaturze historycznej niewiele jest wzmianek "by robili pod siebie".

Tu: http://ec.europa.eu/public_opinion/flash/fl_349_en.pdf http://ec.europa.eu/public_opinion/archives/eb/eb77/eb77_first_en.pdf