secesjonista

Do ostatnich uwag Speedy dodać można: rozwój broni OPL i jej znaczne nasycenie obecnie, co czyni z szybowców znacznie łatwiejszy kąsek.

Zamykanie "podziemi" jest całkiem częste, powody są różne. Czasem chodzi o kwestię bezpieczeństwa - ich stan jest na tyle zły, że lepiej zamurować niż narażać się na kłopoty z ubezpieczeniem, kiedy jakiś nierozważny eksplorator dozna w nich kontuzji. Czasem dawne "podziemia" zalewa się betonem celem wzmocnienia fundamentów. Bywało i odwrotnie, tworzono znacznie później podziemia celem umożliwienia głębszego posadowienia fundamentów. Po co budowano? To jak spytać po co ludziom piwnice. Pod kościołem mogły znajdować się krypty duchownych bądź fundatorów czy innych zasłużonych wiernych; poza tym dochodziły funkcje czysto gospodarcze. Co do wielkości? To jak z tymi piwnicami, jeden ma większe drugi mniejsze, reguły nie ma. Najlepiej udać się do kościoła i porozmawiać z proboszczem, plany musiały się jakieś zachować.

Za to jest wpisana "Zabudowa Wzgórza Wawelskiego": stoki wzgórza, zamek i katedra.

W swym opowiadaniu o przygodach don Jorge de Rueda el Sabio, katalońskim najemniku co 1307 roku napadł na monastyr Chilandar, Milorad Pavić w przypisie podaje, że avaton Konstantyna IX Monomachosa czynił wyjątki: dla kotek i kur. Prawda to?

Słowa lancastera: "ciężko zapłacił" można zrozumieć dość różnie. Na pewno nie spotkała go jakaś surowa kara więzienia. "Ciężko zapłacił" bo za głoszenie szkodliwych dla narodu poglądów miał zapłacić 425 tys. koron norweskich. Co faktycznie pozbawiłoby pisarza praktycznie całego majątku. Pamiętać jednak trzeba, że po odwołaniu Sąd Najwyższy zmniejszył karę do 325 tys. koron. Nie zrozumiał, 7 maja na łamach "Aftenposten" ogłasza nekrolog Hitlera w którym żegna wielkiego reformatora i bojownika o prawa człowieka (sic!). Wystarczy też zajrzeć do jego książki z 1949 r. w której zajmuje się przeszłością i kwestią swych wyborów politycznych, do: "Paa gjengrodde Stier" ("Na zarosłych ścieżkach"). Cóż, u Hamsuna po badaniach w klinice w Vindern chorobę psychiczną akurat wykluczono. Faktycznie, mocno dyskusyjne są diagnozy zespołu prof. Gabriela Langfelda o tym, że u pisarza widać postępującą degradację mentalną i osłabienie władz duchowych. Atoli wariata nikt z niego nie zrobił. Nie jest prawdą, że na starość trafił do więziennego wariatkowa. W klinice przebywał od października 1945 r. do lutego 1946 roku. Wcześniej zastosowano doń areszt domowy, w czerwcu przewieziono go na oddział zakaźny szpitala Grimstad, na proces oczekiwał w domu dla starców w Landviku. Kres życia spędził w Nǿrholm - wiejskiej posiadłości nad Skagerrakiem. Pytanie czemu Hamsun przyjął brunatną ideologię? On sam dał na to odpowiedź wygłaszając swą mowę obrończą. Stwierdził, że własną świadomość tego co złe a co dobre stawia wyżej niż opinię norweskiego społeczeństwa i sądu przed którym stanął. Singrid Undset trafnie zdiagnozowała jego podejście mówiąc, że otoczenie jawiło mu się jako rzeczywistość Pigmejów, oczywiście - z jego perspektywy. Na innym poziomie Hamsun nienawidził Anglii i tego co jego zdaniem niosła - owej kupieckiej kultury co korespondowało z jego wrogością do koncernów i wielkiego kapitału. Do tego dochodziło przekonanie o nordyckiej wspólnocie, wizja chłopa-wojownika powodowanego nakazem krwi i ziemi, a wreszcie wrogość do demokratycznych rozwiązań.

Jak cennym walorem było posiadanie tej wyspy pokazuje sytuacja po ogłoszeniu przez papieża zakazu handlu z Mamelukami, co wiązało się z upadkiem Akki. Zakaz oczywiście przestrzeganym nie był, a prym wiódł w tym Cypr. Kupcy europejscy zaopatrywali się na wyspie, która się stała głównym entrpôts pomiędzy Zachodem i Wschodem. Sama wyspa zaczęła przeżywać ogromny okres prosperity, co zostało zmienione przez wprowadzenie przez papieża wydawania zezwoleń na handel. Ze znaczenia militarnego wyspy zdawali sobie i Mamelucy. Próbę zniszczenia portu w Limassol podjął sułtan Bajbars; który chciał skorzystać z nieobecności władcy wyspy - Hugona III z Lusignan; ale jego flota w nocnych ciemnościach rozbiła się u brzegów wyspy. Kwestia zdobycia wyspy stała się niemal obsesją dla Al-Aszrafa Salah ad-Din Chalila. Swych zamiarów nie zdołał zrealizować; został zamordowany w 1293 roku. Kolejne lata przyniosły wzajemne wypady łupieżcze na porty: Aleksandrię czy Tyr - z jednej strony, z drugiej głównie na Limassol (sprytni Genueńczycy uratowali kontrolowaną przez siebie Famagustę wywieszając flagę sułtana).

Dla chcących wypróbować kilka przepisów na sosy, zalewy, wódki, tudzież jak z derenia zrobić... oliwkę. "Sposoby ciekawe w domu przygodne. Od praktykuiących roznych doswiadczone. a dla wiadomości ludzkiey oraz z przydaniem informacyi do polepszenia gospodarstwa służących zebrane roku 1783": http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=191127

Kwestia widelca... ja natknąłem się na informację o jego użyciu podczas uczty Filipa Pięknego, trochę jednak w mniej znany sposób: mężczyźnie miano wręczyć nóż a siedzącej obok damie widelec. /O. Ule "Chemia kuchni" T. II, Warszawa 1873/

fodele wspomniała o ludach pasterskich, które dostarczały wełny czy mleka korzystając z pastwisk na Athos. Kwestia o tyle istotna, że na Athos w myśl typikonu ustanowionego przez założyciela Ławry - św. Athanazego (opierającego się na regułach Theodora ze Studionu) nie mogły przebywać zwierzęta płci żeńskiej. Wcześniej podobny zakaz podał św. Platon dla monasteru Sakkudion. Co ciekawe był okres kiedy mnisi z Athos podlegali opiece... kobiety. Innocenty III (zachowując własne zwierzchnictwo) oddał ich w opiekę (po nadużyciach legata Benedykta, biskupa z Sebasty) królowej Małgorzaty, około 1218 roku.

Warto zajrzeć do: R. Mielcarek "Mikrokraje Europy", gdzie można poczytać o historii i statusie takich tworów, jak: dystrykt`Brćko, Brecqhou - dawna dependencja `Sark, Herm – dependencja Bailiwatu Guernsey, Sark – dependencja Bailiwatu Guernsey, gdzei wciąż obowiązuje prawo pierwszej nocy...

Punkt widzenia strony kościelnej zaprezentowano m.in. w: Z. Kozubski "Problem potomstwa" A. Szymański "Ograniczanie urodzin i karalność przerywania ciąży" S. Podoleński "O życiu nienarodzonych" J.S. Czarnecki "Zmysły na licytacji"

Słów kilka o prostytucji... ta nie była nielegalna, każda kobieta ukończywszy 21 lat mogła się zajmować tym procederem. Dozwolonym było by prostytutki przechadzały się parami po ulicy, nie wolno było nagabywać przechodniów, nie można było wystawać w bramach i na rogach ulic. Pracę winno się zakończyć do godziny 23. Nierząd uprawiać można było wyłącznie w prywatnych mieszkaniach, gdzie mogły przebywać jedynie dwie prostytutki. W przypadku stwierdzenia obecności trzech prostytutek miejsce uznawano za dom publiczny, a te były zabronione. Rozporządzenie (O nadzorze nad nierządem) Ministra Zdrowia z 5 września 1922 r., w artykule 8 stwierdzało: "Utrzymanie domów rozpusty (domów publicznych) jest wzbronione. pod nazwą dom rozpusty należy pojmować wszelkie mieszkania i lokale, zajmowane przez więcej niż dwie osoby, uprawiające nierząd zawodowo". Wedle urzędowej nomenklatury wyróżniano trzy typy prostytutek: nielegalne - niezarejestrowane, prowadzące swój proceder bez nadzoru i potajemnie legalne (zawodowe) - podlegały obowiązkowi rejestracji w wojewódzkich komisjach sanitarno-obyczajowych gdzie były wciągane na listę prostytutek, po czym otrzymywały tzw. czarną książeczkę, służącą do odnotowywania obowiązkowych (co najmniej dwa razy w tygodniu) wizyt w ambulatorium urzędu, gdzie poddawały się kontroli zdrowia dorabiające (ambulatoryjne) - nie posiadały czarnej książeczki, ale musiały się poddawać kontrolnym badaniom w zamian za co otrzymywały odpowiednie zaświadczenie. Policja odnotowała w latach 1935-1936: Warszawa - 3743 prostytutek Łódź - 1032 prostytutek Kraków - 308 prostytutek Lwów - 1061 prostytutek w latach 1936-1937 odnotowano: łódzkie - 1172 (Łódź - 772) pomorskie - 515 tarnopolskie - 276 lwowskie - 1238 (Lwów - 984) /AAN MOP, sygn. 237 i 254/ /za: M. Rodak "Prostytutki żydowskie w województwie lubelskim w dwudziestoleciu międzywojennym. Analiza środowiska", "Kwartalnik Historii Żydów" nr 3/2006 (219)/ W innym wątku (: "Powstania i bunty II RP") Vissegard dość sceptycznie odniósł się do informacji o tysiącach Polek w domach publicznych w Argentynie: Zvi Migdal (Louis Migdal) działał przez około 60 lat, w najlepszych swych latach kontrolował przeszło 4000 prostytutek w Argentynie, a wiadomym jest, że jego agencji w głównej mierze rekrutowali czy zwabiali kobiety z terenów głównie Polski, zachodnich części Rosji i Bukowiny. A nie był jedynym, który zajmował się tego typu procederem. Zatem owe: "tysiące" wydają się być jak najbardziej uzasadnionymi.

Ponoć podczytywał Tomasza z Kempis, tak przynajmniej powiadał podczas odwiedzin nowicjatu O.M.I na Cejlonie.

Czym Dovout'owi narazili się warszawscy "bennonici"?

Nie były tak powszechne obrączki - zamiast nich: wieniec mirtowy.

Artykuł 10 nic nie mówi o takim prawie i nic takiego z niego nie wynika. Co ciekawsze - w rzeczonym artykule w ogóle nie wspomina się o biskupach... Artykuł 16 nie wyjmuje kapelanów spod takiej władzy. Reszty nie chce mi się komentować. "Problem w tym, że tak naprawdę nikt nie wie, co w konkordacie jest. Gdyby ludziom to powiedziano, Grzegorz Napieralski nie musiałby chyba czekać z jego zerwaniem do objęcia władzy". Problem w tym, że Inga sama nie przeczytała owego konkordatu.

Swego czasu Zachęta zaprezentował tzw. "Pochód na Wawel" Wacława Szymanowskiego rzeźby miały stanąć na Wawelu, sama wystawa wywołała niezwykle emocjonalną dyskusję. Jak widzicie ów zamysł?

Czy wpływ mogła mieć wyznawana czy praktykowana religia; patrząc na statystyki Durheima?

Kiedy w 1721 r. Piotr I proklamował Imperium Rosyjskie i przyjął z rak Senatu tytuł "autokratora" i "ojca ojczyzny", pośród innych reform w swym kraju, przeobraził organizację Cerkwi, likwidując patriarchat. Cerkiew, mająca już wcześniej silne związki z polityką władców Rosji, w zasadzie stała się czymś w rodzaju kolejnego ministerstwa. Jak kształtowała się zatem jej polityka względem innych najważniejszych wyznań?

Jak nadmieniono, specjalny departament zajmował się cenzurą prewencyjną pism wychodzących z Rzymu, a które były drukowane w "Acta Apostolicae Sedis". Jaki zamysł przyświecał zakazowi upowszechnienia dekretu z 15 lipca 1911 r. o zmniejszeniu liczby świąt (: de diebus festis) - nie pojmuję? Rewizja w rzymsko-katolickich konsystorzach z 1911 r. przyniosła przeszło dwadzieścia przestępstw popełnionych przez ten kościół. Co uznano za przestępstwo?

To musisz więcej poczytać Andreasie - bo o piruetach wspomina się od I w. św. "It's where you go vertical and turn the aircraft 90 degrees left or right and pull over the top like you're performing a loop. Best explained with numbers, you're on a 090 heading and you pull vertical as if you're going to perform a loop. Once the nose is 90 degrees up (FPM shows 90), you rotate your aircraft wings 90 degrees to the right and continue the loop. If done correctly, you'll finish the loop on a 180 heading". /za: www.simhq.com/forum/

Jak, w tak ujętych ramach znaleźć artylerię 58 mm...? Na podstawie odczytu płk. Maitre w Centrum Studiów Taktyczno-Artyleryjskich (1923 rok), pisano o natarciu VI Armii i X Armii podczas I w. św.: Artylerja okopowa: 1 bat. 58 mm na 300 mtr. 1 bat. 58 mm na 360 mtr. W definicji MEW - się nie mieści...

Dla roku 1940 (czerwiec) przedstawiała się struktura administracyjna mniej więcej tak: Der Chef des Distrikts pod nim: Der Chef des Amtes des Distrikts któremu podlegały: 1. Präsidialbüro 2. Personalamt 3. Bauamt Abt. I Innere Verwaltung Abt. II Finanzen Abt. III Wirschaft Abt. IV Treuhandstelle Abt. V Preisüberwachung Abt. VI Ernährung u. Landwirtschaft Abt. VII Forsten Abt. VIII Arbeit Abt. IX Justiz Abt. X Schulwesen Abt. XI Volksaufklärung u. Propoaganda Abt. XII Desundheit u. ärztliche Volkspflege Abt. XIV Raumordnung und Planung Verbindung zur Wehrmacht und Sonderverwaltungen: 1. Verbindungoffizier zum Höheren Kommando 2. Verbindungsführer des Reichsarbeitsführer 3. Zollgrenschutz 4. Postwesen 5. Fernmeldewassen 6. Deutschen Post Osten 7. Eisenbahnbetriebsdirektion Sonderverwaltungen: 1. Dienstatellen der Abt. Finanzen Aentenkammer (in Warschau) Hauptzollämter Zollfahndungstelle (in Warschau und Krakau) Finanzinspektionen 2. Dienstellen der Abt. Ernährung u. Landwirschaft Zweigstellen der Landbewirtschaftungsstellen Distriktsst. d. landwirtschaftl. Zentralstelle Polnische Landwirtschaftskammer 3. Forstinspektionen 4. Dienstellen der Abt. Arbeit Dienstelle für Kriegsbeschädigten - fürsorge in Warschau zuständing für die Distrikte: Warschau Lublin Radom 5. Justizbehörden Deutsches Obergericht Deutsches Gericht Sondergericht Anklagebehörde Gerichtsgefängnis (in Kraku) 6. Bauämter Hochbauamt Strassen-und Brückenbauamt Wasserstrassenbauamt 7. Wasserwirtschaftinspektionen 8. Kammern (in Krakau) Industrie und Handelskammer Handwerkskammer Landwirtschaftskammer 9. Sonderbeauftagte (nur in Warschau) Der Beauftragte für das Geld-Bank Der Kohlenbeauftragte Der Beauftragte für Versichrungsgesellschafte Der Schiffahrtsbeauftagte Aussenstl. für den Beauft. Oczywiście jest to jedynie próba ujęcia schematu struktury urzędu dystryktu dla całego obszaru Generalnej Guberni bez uwzględnienia pewnych różnic dla poszczególnych dystryktów. Wiadomym jest, że w poszczególnych dystryktach istniały różnice co do kolejności poszczególnych wydziałów, jak i ich ilości (np. Abteilung Raumordnung ud Planung w 1940 r. nie występuje we wszystkich dystryktach). Spotykamy się też z różnymi nazwami, choćby: Präsidialbüro w Krakowie i w Präsidialabteilung w Warszawie. Szczególną specyfikę miał dystrykt warszawski, do 1940 r. istniał w nim wydział do spraw przesiedleń (: Umsiedlung), który z czasem został zniesiony, a w jego miejsce powstał urząd: "Komisarza do spraw żydowskiej dzielnicy mieszkaniowej". Warto pamiętać, że do 1942 r. w Warszawie nie było Stadthauptmanna'a, gubernator dystryktu był jednocześnie Stadthauptmann'em dla miasta Warszawy, pełniąc swe funkcje przy pomocy pełnomocnika (: Beauftragte des Gouverneurs für die Stadt Warschau), na prawach kierownika wydziału w urzędzie dystryktu. Również tylko w Warszawie istniały niektóre placówki jak np. Sonderbeauftragte für das Geld-Bank und Börsenwesen (o innych - później). Dienststelle für Kriegsbeschädigtenfürsorge der Abtl. Arbeit spełniało swe funkcje równocześnie i dla dystryktu radomskiego i lubelskiego. Rozporządzeniami z okresu 1940-1944 wydzielono niektóre placówki w samodzielne wydziały, inne połączono czy zmieniono podporządkowanie.

Nigdy nie widziałem swego szefa kompanii; podczas bytności w Dęblinie; na naszej stołówce.

A co ma Panzerfaust do września? " w czasie całej wojny zresztą broń piechoty tej klasy (czyli rusznice ppanc. czy wszystkie wynalazki bazukopodobne) z trudem dobijały się do 10 % zniszczonych czołgów przeciwnika (resztę niszczyły przede wszystkim działa ppanc.)" Kto zrobił takie wyliczenie? Dla jakiego okresu czasu było to wiążące? Jak zmieniały się te wyliczenia od września do 1945 roku?