secesjonista

Owe bzdety opowiadali ludzie z google. Zapewne chcą ukryć Atlantydę dla swych własnych niecnych celów.

W czasopiśmie "Mundur i Broń" (2001, nr 8) miał się pojawić artykuł: W. Czarniawskiego "Zapalniki artyleryjskie 1840-1861".

Ponoć pizza margherita powstała dla Giovanny di Savoia, której tak skomponowana została podana. Wykonać miał ją Raffaele Esposito wespół zw swą połowicą: Marią Giovanną Brandi. Popularny deser w dawnej Ameryce - nazywał się Charlotte Russe. "Charlotte russe is a dessert invented by the French chef Marie-Antoine Carême (1784–1833), who named it in honor of his former employer George IV 's only child, Princess Charlotte , [ 1 ] and his current, Russian employer Czar Alexander I ( russe being the French word for "Russian"). It is a cold dessert of Bavarian cream set in a mold lined with ladyfingers". /za: wiki/ Zalecane przez żywieniowców grahamki, nazwę swą wywodzą od Sylvestra Grahama - amerykańskiego popularyzatora zdrowego odżywiania. Dlaczego suchary (:hardtack), nazywane były przez amerykańskich żołnierzy biorących udział w I w. św.: sheet-iron, tooth-dullers, crown-breakers czy worm castles - nie trzeba tłumaczyć. Popularna potrawa kowbojów nosiła prostą, a znaczącą nazwę: Son-of-a-Gun Stew. Kapłon - czym jest, każdy wie, skąd jednak sama nazwa? Pochodzić ma od ostrego narzędzia: cappo (z późnej łaciny). Co ciekawsze ponoć kapłony pojawiły się w starożytnym mieście Rzymie, za sprawą swego rodzaju omijania prawa. Caius Fannius Strabon przeforsował ograniczenia co do liczby kur jakie można było hodować i tuczyć. W miejsce tuczonych niosek pojawił się zatem kastrat-kogut, o którym regulacje nie wspominały.

Chyba: w 1859 roku.

Co do Warszawy to akurat o pomyłce nie ma mowy. 16 czerwca 1777 r. bankier Piotr Blank wraz z ławnikami Starej Warszawy: Janem Dekertem i Jędrzejem Rafałowiczem zawarli umowę z Komisją Skarbu Koronnego. Na jej podstawie powstała kompania: Antrepryza Tabaczna, która miała się zająć skupem liści tytoniowych, ich przerobem i dostarczaniem do składów skarbowych, po stronie Skarbu była zaś sprzedaż. Rok później (marzec bądź kwiecień) w wydzierżawionych od magistratu budynkach cuchthauzowych przy kościele św. Benonona (po dawnej Kompanii Manufaktur Wełnianych) powstaje fabryka. Tamże zbudowano młyn do mielenia liści, suszarnie. Kiedy król Stanisław August zwiedzał fabrykę zatrudniała ona już 300 osób, mając na składzie liście holenderskie, węgierskie, wirgińskie i podolskie. Na pierwszej swej stronie "Gazeta Warszawska" (nr 28, środa 8 kwietnia 1778 r.) dała o tym notatkę: "W przeszły Poniedziałek, Nayiaśnieyszy Król Pan Nasz Miłościwy z liczną Assystencyą w Tabacznej Fabryce tuteyszey znaydować się. Wszystko przeyrzał y wielkie ukazywał ukontentowanie...". W dymże roku kompania, 12 września zakłada fabrykę w Korcu na Wołyniu (posada jej nie jest w środku siedliska tytoniów gładkich, tylko bakkonu), by niebawem otworzyć kolejną w Poznaniu. Niejasna jest kwestia istnienia fabryk w Grodnie, Wilnie i Brześciu Litewskim o który pisali (9 kwietnia 1781 r.) owi panowie: "już fabryki są rozpoczęte, ludzie do fabrykacji potrzebni zesłani, narzędzia i materiały in crudo zafundowane". Niejasne - w świetle konstytucji sejmowej z 1789 roku, wspomnianej w poście nr 6. Pewnym jest, że musiała istnieć fabryka grodzieńska, jako że zachowały się informacje, jak to oczekiwano w niej (rok 1786) na dostawę liści tytoniowych z Podola, Rosji i Turcji w ilości przewyższającej 864 tys. funtów. /za: A. Dziubiński "Z Dziejów nałogu tytoniowego i produkcji wyrobów nikotynowych w Rzeczypospolitej w XVII i XVIII wieku", KH R. CV, 1998, 2; BC, Miscellanea skarbowe 1765-1792, rkp. 899, s. 122-123/

A skąd to wiemy?

Przejęty znak swastyki miał być symbolem znaku Krzyża Chrystusa i zbawienia, w ogólnym pojęciu chronić miał przed Szatanem. Pierwotne znaczenie: Słońca, odrodzenia, płodności zachowało się w obyczaju ozdabiania pisanek swastykami, znanym jeszcze z XIX wieku. Samą posadzkę położono w 1925 roku.

Owe "pasy i ścieżki" to linie tras łodzi zbierających dane batymetryczne.

Co do carskich wojsk i rang: http://gosudarstvo.voskres.ru/army/range-table.htm

A skąd ów cytat Tomaszu N?

Ów fragment pochodzi z książki Mary Cunningham "Wiara w świece bizantyjskim" (IW Pax, Warszawa 2006, s. 170), a brzmi dokładnie: ""Po prawej stronie żłóbka, jak gdyby w odrębnej scenie, dwie położne kąpią dziecko (...) Kąpanie noworodka przez dwie akuszerki pochodzi z tekstu apokryficznego, znanego jako Protoewangelia Jakuba. Scena ta została włączona do całości, ponieważ pokazuje człowieczeństwo Chrystusa i realność jego narodzin".

W sumie widzę w tym pewien pozytyw: co jakiś czas coś skrobniesz na forum Albinosie. Choćby to było pytanie.

Ot, taki przyczynek o sprawach drobnych, które mnie ostatnio zajmują... czemu w pociągach mężczyźni nie zawsze ustępowali kobietom, acz byli to gentlemani; i czemu kobiety nawet gdy im ustąpiono miejsca - nie zawsze z tego korzystały? Skojarzenie z wieżą (wieżycą) Melakof - jak najbardziej wskazane.

Ot, paradoks dziejów: Napoleon w dwójnasób przyczynił się do... prac nad Projektem Manhattan.

Różnie to wygląda... Raport NIK-u pokazuje, że 20 muzeów (70% zbadanych) nie posiada wymaganych prawem zabezpieczeń pożarowych, pod względem ochrony fizycznej i technicznej nieprawidłowości stwierdzono w 14 placówkach (50% badanych). Kontrole prowadzone w muzeach ustaliły, że dyrektorzy jednostek, w których nastąpiła kradzież nie zgłaszali stosownych informacji do organów ścigania lub do Ośrodka Ochrony Zbiorów Publicznych, co stwierdzono w pięciu muzeach. Fragment raportu: "W Muzeum Archeologicznym miasta Gdańska w sali ekspozycji przy ul. Mariackiej 25/26 zastosowano gabloty wystawiennicze, które nie posiadały cech gablot zabezpieczeniowych z uwagi na konstrukcję: szkło zwykłe budowlane, miernej jakości zamknięcia, znaczne rozszczelnienia między szybami oraz duŜe luzy obwodowe elementów ruchomych. W części gablot jedynym zamknięciem były wkręty (z bezpośrednim dostępem do łbów) lub brak było zamknięć. Stan zamknięć wielu gablot, jak np. „Sudan”, „Neolit”, „Rolnictwo”, gabloty przyścienne (konsole) w „Sali z łodzią”, pozwalał na ich otwarcie metodą nieniszczącą bez użycia klucza. W Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku ochronę fizyczną mienia sprawowała agencja ochrony, wybrana w trybie przetargu nieograniczonego. Muzeum nie egzekwowało realizacji wszystkich warunków zawartej umowy, która gwarantowała fizyczną ochronę w ciągu dnia sprawowaną przez dwóch pracowników, a w porze nocnej dodatkowo jednoosobową ochronę budynku, w którym zorganizowana była wystawa Ikony Karpackiej (najcenniejszych posiadanych zbiorów). W czerwcu 2008 r. firma ochroniarska nie zapewniła ochrony w budynku wystawy Ikony Karpackiej w 11 porach nocnych. Pracownicy agencji ochrony, w godzinach pracy w Muzeum, świadczyli takŜe usługi dla agencji pośrednictwa pracy, tj. inkasowali opłatę parkingową na placu obok wejścia do Skansenu, przez co ochrona muzeum nie była wykonywana w sposób zagwarantowany umową. /"Informacja o wynikach kontroli ochrony i udostępniania zasobów muzealnych w Polsce", maj 2009/

To dla równowagi - jaki kabaret użytkownik bestia zaproponowałby nam, zakładając, że nie mamy już dziesięciu lat?

Na działania feldmarszałka Alfreda von Waldersee warto spojrzeć przez pryzmat klęski zadanej Schutztruppe f ür Deutsch-Ostafrika (pod dowództwem Emila von Zelewskiego) przez plemiona Hehe, pod Rugaro. Ta porażka miałaby być pewną cezurą, punktem zwrotnym, po którym Sztab Generalny (a szerzej politycy w Berlinie) począł traktować posiadłości kolonialne jako poligony eksperymentalne dla formacji okupacyjnych niemal każdego typu.Interwencja przeciw ruchowi Yihequan stało się okazją do: weryfikacji "metody prowadzenia działań zabezpieczających opanowane tereny". /za: Ł. Gładysiak "Jednostki specjalnego przeznaczenia niemieckiej Służby Bezpieczeństwa podczas działań wojennych na froncie wschodnim w latach 1941-1945", rozprawa doktorska pod kierunkiem naukowym prof. dr hab. Karola Olejnika, Poznań 2012/

Zapomniałeś napisać jaki okres ciebie interesuje, bo trochę to się zmieniało w dziejach.

Zatem... mamy oto weterana - gen. Karla Haushofera, który w cztery lata po Konferencji Paryskiej wydaje pierwszy numer "Zeitschrift für Geopolitik", czasopisma którego był redaktorem i pomysłodawcą. Nie ma dowodów na jakieś liczne osobiste kontakty Haushofera z Hitlerem, nie da się jednak zaprzeczyć, że idee wykładane przez Haushofera wycisnęły piętno na koncepcjach Hitlera. Ów teoretyk nigdy jednak nie dostał legitymacji NSDAP, jak się zdaje na przeszkodzie stanął fakt, iż jego żona - Martha Mayer-Doss w świetle UN była pół-Żydówką. Co ciekawe, ów związek, nie był jakąś przeszkodą w dalszej działalności Haushofera pod rządami nazistów. Około 1936 r. otrzymuje pozwolenie na wydawanie kolejnego czasopisma "Macht und Erde. Hefte zum Weltgeschehen", sam generał do końca wojny piastował stanowisko profesora w Monachium. Wreszcie wciąż pozostawał prezesem Volksdeutschen Rat. Z drugiej strony mamy całkiem inną historię. Oto Fritz Haber - człowiek niezwykle zasłużony dla Niemiec. To on stojąc na czele Instytutu Chemii Fizycznej i wraz ze współpracownikami rozwiązał kwestię syntezy amoniaku. Zaangażowany był w prace nad broną chemiczną. Nikt nie odmawiał mu (no... do czasu) patriotyzmu, czy wręcz nacjonalizmu. Jego podpis znalazł się na manifeście z Fuldy (tzw. "Die Kulturwelt! Ein Aufruf!"). A jednak został zmuszony do opuszczenia swego kraju. Dla pewności wycięto drzewo posadzone z okazji jego sześćdziesiątych urodzin na terenie Instytutu Cesarza Wilhelma. Ona sam, w liście do Richarda Willstätera napisał: "Jestem zniesmaczony jak nigdy wcześniej. Byłem Niemcem do tego stopnia, że jedynie tutaj czułem się spełniony". /F. Stern "Einstein's German World" Londyn 2000, s. 157/ Niestety Haber miał poważną wadę - był Żydem. Co do zwykłych ludzi... Hertha Nathorff po studiach w Heidelbergu, pracy w Czerwonym Krzyżu, otworzyła klinikę ginekologiczną w Berlinie. W swym pamiętniku odnotowała wypowiedź swej pacjentki, która przekonywala ją, że wszystko będzie w kraju dobrze jak tylko wyrzuci się z Niemiec tych wszystkich brudnych Żydów. Wtedy Nathorff wyznała, że jest Żydówka. Następnego dnia owa pacjentka przysłała jej kwiaty wraz z przeprosinami. Z drugiej strony, inna pacjentka wyznała, że nie może już się u niej leczyć, ponieważ jej nastoletni syn grozi donosem. /szerzej, tejże: "Das Tagebuch: Berlin - New York, Aufzeichnungen 1933 bis 1945"/ ä, ö, ü, äu;

A na jaką resztę przyjdzie czas? Stosowanie małych liter przy nazwiskach było zamierzone? Bo jakoś tak w całej wypowiedzi nie było stosowane konsekwentnie, raz: ".jednak hodża tj.hitler" potem: "Można powiedzieć że Hodża..."

By sobie uzmysłowić podejście do Żydów warto zrobić małe studium case na osobach: Haushofera i Habera. Co wynika z przestudiowania tych przypadków?

Nie zrozumieliśmy się Bruno - mnie interesuje jak interpretujesz ów rozkład i odpowiedzi, zatem jaką masz konkluzję co do przyszłości tego terytorium. Jakoś nie widzę bym coś zakwestionował, po prostu zadałem pytanie, bo mało "kumaty" jestem w temacie, a z racji innych spraw muszę się zainteresować różnymi "małymi" terytoriami. Nie trzeba wietrzyć u secesjonisty; w każdym jego poście; wątków polemicznych i krytykanckich, czasem to tylko ciekawość.

Nie zgodziłbym się z Tobą amonie, każdy system etyczny narzuca ograniczenia naszej wolności - sęk w tym; kolokwialnie mówiąc; byśmy sami akceptowali, w jakiejś mierze, owe ograniczenia. A cóż muszą udowadniać wierzący? Nie wiem jak podchodzą moi wierzący znajomi do mego agnostycyzmu; staram się nie dyskutować z innymi o kwestiach sacrum - jeśli ma to na celu, kto z nas mądrzejszy w swych wyborach; natomiast nie zdaje mi się by ludzie wierzący mieli, aż tak ograniczone horyzonty by nie zrozumieć inności - czyli innego osądu tych spraw.

Użytkownik Tirinium jest autorem "Księgi Urantii"? Bo jakoś nie zauważyłem, by opatrzył swe wypowiedzi jakimś komentarzem, a jak mniemam: to nie jego własne słowa a tekst kogoś innego? Praktykowanym dobrym obyczajem na tym forum jest podawanie źródeł i wskazanie skąd się cytuje.

Jak najbardziej, zwróć uwagę, że autor podaje zmiany programu w kolejnych latach i wskazuje m.in. kiedy w danej klasie i w jakim zakresie, jakie zagadnienia były omawiane. Wystarczy przejrzeć w jakich klasach uczono o Średniowieczu i jaki to był zakres zagadnień. Warto w bibliotece przejrzeć zszywki: "Życia Szkoły", "Nowej Szkoły" czy "Wiadomości Historycznych" z dawnych lat by mieć obraz jaki kształt chciano nadać nauce. Z drugiej strony w tej pozycji nie uwzględniono dalszych etapów nauki. Warto też dotrzeć do odpowiednich rozporządzeń i instrukcji MO (czy jego późniejszych odmian) podających zestawy dopuszczonych podręczników, w isap - jak pobieżnie sprawdzalem nie tego. W kwestii literatury uzupełniającej warto sięgnąć do: J. Wojson "Propaganda polityczna w podręcznikach dla szkół podstawowych (1944-1989)" E.J. Kryńska, S.W. Mauersberg "Indoktrynacja młodzieży szkolnej w Polsce w latach 1945-1956" T.P. Rutkowski "Nauki Historyczne w Polsce1944-1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne" J. Żaryn "Polityka oświatowa komunistów w latach 1944-1948", w: "Polacy wobec przemocy 1944-1956" red. B. Otwinowska, J. Żaryn B. Jakubowska "Przeobrażenia w szkolnej edukacji historycznej w Polsce w latach 1944-1956" A. Szpociński "Przemiany obrazu przeszłości Polski. Analiza słuchowisk historycznych dla szkół podstawowych 1951-1984" B. Cywińska "Zatruta humanistyka. Ideologiczne deformacje w nauczaniu szkolnym PRL" A. Radziwiłł "Ideologia wychowawcza w Polsce w latach 1948-1956.Próba modelu"