secesjonista

Kiedy rozpatrywano koncepcje rzeźb PKiN padła propozycja upamiętnienia Wita Stwosza. Józef Sigalin, pełnomocnik do spraw budowy pałacu, odrzucił tę propozycję uzasadniając to... brakiem fotografii tej osoby.

Jakie książki?

Któż zacz?

Moniuszko jest tradycyjnie umieszczany w centrum polskiego patriotyzmu, a jak to w świetle jego listów i innych relacji wyglądało?

Jak daleko byli niemieccy naukowcy i czy rzeczywiście wstrzymywali swe prace? Czy sami wierzyli w swe memoriały?

W 1844 r. Grecy musieli zmierzyć się z wielką nowością: wyborami parlamentarnymi, i tu mam pytanie: jaki był powód wprowadzenia regulacji pozbawiającej czynnego prawa wyborczego wojskowych? Czy podobna praktyka istniała wówczas w innych państwach?

"Wśród córek Esculapa. Szkice z dziejów medycyny i higieny w Rzeczpospolitej w XI-XVIII wieku" red. Andrzej Karpiński no i pozycje Georgesa Vigarello.

Co ciekawe Starynkiewicz w swych planach co do kanalizacji i wodociągów ubiegł włodarzy... Petersburga. Charakterystycznym rysem jego osobowości były działania mające na celu objaśnienie szerokiemu ogółowi swych zamiarów, jak i celów jakie chciał osiągnąć. Rzec by można; dzisiejszymi kategoriami; nie unikał publicznej debaty nad swymi poczynaniami. Projekty Lindleya wydał w języku polskim i rosyjskim, poprzedził własną przedmową i rozesłał do większości warszawskich redakcji, jak do co znaczniejszych osób w mieście. Wobec opozycji względem tych projektów; wywodzącej się z grona warszawskich finansistów, kamieniczników (tu prym wiódł Jan Bloch - "król polskich kolei"), czy wreszcie ludzi skupionych wokół "Przeglądu Technicznego"* i "Przeglądu Tygodniowego"; Starynkiewicz napisał kilkanaście artykułów, w których tłumaczył sens i pożytek owych projektów. Jak się zdaje - tłumaczył skutecznie, skoro niektórzy z jego zajadłych krytyków, z biegiem czasu weszli w skład ekipy realizującej te zamierzenia (choćby Julian Majewski, który przez 26 lat pracował w składzie tzw. Komitetu Kanalizacyjnego**). Choć nie do wszystkich dotarł sens tych koncepcji, oto w Krakowie jeszcze w 1900 r. ukazał się broszura-paszkwil pt. "Kanalizacja miasta Warszawy, jako narzędzie judaizmu i szarlatanerii w celu zniszczenia rolnictwa polskiego, oraz wytępienia ludności słowiańskiej nad Wisłą". Kolejna charakterystyczna rzecz, Starynkiewicz stanąwszy na czele tzw. Komitetu Kanalizacyjnego nie miał żadnych obiekcji kiedy podjęto decyzję by przy realizacji projektów zatrudniać polskich inżynierów i robotników, a materiały starać się zakupić u krajowych (czytaj; polskich) wytwórców. o projektach wodno-kanalizacyjnych szerzej: R. Żelichowski "Droga do warszawskich wodociągów", "Kronika Warszawy" 2000, nr 3-4 M. Gajewski "Zakład wodociągowy na Koszykach i jego twórcy", w: "Dzieje Ochoty" kom. red. Józef Kazimierski tegoż: "Urządzenia komunalne Warszawy. Zarys historyczny" "Wodociąg i kanalizacja w m.st. Warszawie 1886-1936" red. W. Rabczewski, E. Rutkowski kontrpropozycja - J.Bloch "Głos w kwestii kanalizacji miasta Warszawy i łączenia nieruchomości z kanałami" A. Słoniowa "Początki nowoczesnej infrastruktury Warszawy" S.N. Markiewicz "Kwestia kanalizacji miast" A. Makowiecki "O kanalizacji i sposobach jej zastąpienia" * - w rzeczy samej była to nie tyle opozycja, co: konkurencja. Krytykami projektów Lindleya byli m.in. Feliks Kucharzewski, Julian Majewski czy wreszcie Józef Sporny. Dwaj ostatni wraz inż. Surzyckim i prof. Bolesławem Pawłem Podczaszyńskim skierowali do magistratu (1863-1864) własny projekt wodociągów i kanalizacji miasta, który jednak nie został przyjęty. ** - właściwie: Społeczny Komitet Budowy Kanalizacji i Wodociągów m. Warszawy, powstały w 1881 r., a składający się z pięciu członków mianowanych przez generała-gubernatora i dwudziestu obywateli Warszawy

Winno być: Mulreade'go, a co z brytyjskim patentem - przyznanemu Edwinowi Hillowi i Warrenowi De La Rue? Czy to była nowa jakość w korespondencji?

A co było: "nie tak" z umową na tramwaje?

Wypełniłem, choć wydaje mi się trochę dziwna. A jakieś résumé pojawi się potem na forum?

Mnie wciąż zastanawia jak odbywało się to w bibliotekach danych uniwersytetów czy BN. Jak odnotowywano to w systemie bibliotecznym. Co do map - to były niszczone czy jedynie ograniczono dostęp?

Ot, Amica wyprzedziła mój kolejny post ( :thumbup: ), właśnie miałem zapytać o owe "napisy". Wynika stąd, że część pocisków musiała być przygotowywana przed bitwą czy oblężeniem, skoro były to czasem mocno spersonalizowane teksty, a przed wyruszeniem na jakąś kampanię trudno było przewidzieć kogo ucapi się w danym miejscu.

Dobrowolne... choć czasami zależało to od aktywności i samozaparcia aktywu i władz lokalnych. W powiecie lubartowskim, w gromadzie Firlej, było trzynastu analfabetów, którzy nie chcieli uczestniczyć w kursach. Milicjanci zamknęli ich zatem w areszcie ucząc przez jeden dzień. Sporządzano listy osób podlegających nauczaniu początkowemu, które miały być przekazane sprzedawcom wraz z poleceniem, aby nieuczęszczającym na kursy nie sprzedawać żadnych towarów.

A którą wojnę masz na myśli?

Pozostając przy Augście Mocnym i liniach pocztowych biegnących do Saksonii, doby roku 1706 ustanowiono trakty: Warszawa – Nadarzyn – Mszczonów – Ujazd – Rożniatowice – Piotrków – Widawa – Wielgie – Sokolniki – Wieruszów – Kępno – Oleśnica – Wrocław – Legnica – Budziszyn – Drezno Warszawa – Błonie – Łowicz – Bielawy – Piątek – Łęczyca – Kalisz – Pleszew – Borek Wielkopolski – Gostyń – Leszno – Głogów – Żagań – Königsbrück – Drezno. Zgodnie z rozkładem jazd centralnego urzędu w Warszawie z 1752 roku na trakcie drezdeńskim przesyłki docierały do stolicy w poniedziałki rano a wysyłane były w drogę powrotną w każdą środę o godzinie 5 po południu.

Wracając do wcześniejszych postów: skąd procarze brali swe pociski?

Wracając do komór celnych, w bibliotece skępskiej swego czasu odnaleziono taryfę celną z 1606 r., gdzie w ustępie, pt. "Salaria Notarys Telonei Maioris Poloniae et Custodibus Anno 1595" wymienia się komory Wielkopolski: poznańska wieluńska bolesławska ostrzeszowska wieruszowska grabowska Kieblow szemska kopanicka kleszowska zbaszyńska kaliska zduńska obornicka międzyrzecka kleczowska sulimierzycka poniecka jutroszyńska skwierzyńska grodziecka wschowska sierakowska grabowska Falkenfald dybowska na kolejnych stronach, pod tytułem "Salaria Notarys Telonei in Cameris Minoris Poloniae" wymienia się salaria z Małopolski: krakowska oświęcimska chrzanowska bendzyńska siewierska koziegłowska częstochowska krzepicka mstowska lelowska żarnowiecka miechowska przedborska olkuska bocheńska wielicka skawińska żywiecka kentska jordanowska myślimiecka nowotarska sandecka biecka grybowska krośnieńska jasłowska dambownicka dukielska krościeńska gorlicka w Rogach

W 1967 r. peerelowska cenzura uznała, że nie należy dopuścić do wydania książki „Johna Steinbecka "Grona gniewu”". Dlaczego?

Jeden z podanych linków (chazaria.blox.pl) przynosi trochę mało użyteczną, a ściślej nieprecyzyjną informację lancasterze. Informacja, że w kaganacie istniał system podwójnej monarchii - jest mocno nieprecyzyjna. Mocno ukształtowana diarchia pojawiła się około IX wieku, kiedy kagan stal się jedynie rodzajem figury sakralnej, a rzeczywista władza przeszła w ręce kagan bega (: malika). Jak wyglądała organizacja armii i struktura dochodów?

Jaki był? Zależy kim był... przez długi czas mieszczan nie zaliczano do odrębnego stanu, w scholastycznej myśli starano się hierarchię ludzi na Ziemi przedstawić na podobieństwo niebiańskiej. Stąd podział każdego z trzech stanów na kolejne trzy (co dawałoby odpowiednik dziewięciu chórów anielskich). Atoli u schyłku XIV Eustachy Deschams pisał o dwunastu stanach, a wielu myślicieli poczęło najwyższe warstwy mieszczaństwa umieszczać pośród bellatores. /szerzej: W. Iwańczak "Ludzie miecza, modlitwy, pracy. Trójpodział społeczeństwa w średniowiecznej myśli czeskiej"; A. Gurewicz "Jednostka w dziejach Europy (średniowiecze)"/

Po części odpowiadając nieobecnemu gregskiemu (oby nie potrzebował interwencji elektryków ), wygląd figur szachowych zawdzięczamy najprawdopodobniej Arabom. Gra przenikając w sferę kultury arabskiej musiał być przystosowana do ich wymogów religijnych. Wywiedziony z Koranu zakaz figuratywnego przedstawiania obrazów doprowadzić miał do przeobrażenia figur szachowych.

O kolekcji , jak i katalogach można przeczytać w: A. Dzięcioł "Biblioteka Stanisława Augusta Poniatowskiego na Zamku Królewskim w Warszawie", "Wiek Oświecenia" XV, 1999 tegoż: "Biblioteka gabinetowa Stanisława Augusta Poniatowskiego w Zamku Królewskim w Warszawie", w: "Arx Felicitatis. Księga ku czci Profesora Andrzeja Rottermunda..." J. Rudnicka "Wykorzystanie księgozbioru Stanisława Augusta", w: "Z badań nad dawną książką. Studia ofiarowane Profesor Alodii Kaweckiej-Gryczowej w 85-*lecie urodzin" tejże: "Biblioteka Stanisława Augusta na Zamku Królewskim. Dokumenty" W. Olszewicz "Bibliotek króla Stanisława Augusta", "Przegląd Biblioteczny" 1931, z. 1 M. Reverdil "Memoirés de Marc Reverdil Bibliothécaire du Roy Stanislas Auguste 1765-1784" T. Mańkowski "Do dziejów Bibljoteki Stanisława Augusta", "Przegląd Biblioteczny" 1930, z. 2

Ano przybyli - z Grodna gdzie jego dziadek (Aleksander) był protojerejem w cerkwii Wniebowzięcia. Z drugiej strony - w okręgu Taganrog była duża kolonia ukraińska.

W zeszycie wypożyczeń (z lat 1776-1791) książek z księgozbioru króla Stanisława Augusta, wyszczególnione były osoby, które zagubiły jakąś książkę, bądź to znane były z nieoddawania różnych pozycji. Ręką Marka Reverdila zapisano trzy nazwiska pozbawione prawa do dalszych wypożyczeń, byli, to: Stanisław Trembecki - szambelan królewski i znany poeata, Aleksander Unrug - dyrektor mennicy królewskiej i August Kicki - krolewski szambelan. Wpis został opatrzaony uwagą: "nie należy wydawać im książek, gdyż nie zwracają ich i są głusi na wszelkie monity". I jak miało być dobrze w Rzplitej, skoro dyrektor mennicy okradał bilbiotekę swego pana?