secesjonista

W innym wątku padła wypowiedź: Nie ma chyba takiego "kraju"*, który by miał taką przychylność w różnorakich społeczeństwach. Co i rusz pojawiają demonstracje krzyczące by: "Uwolnić Tybet", "Wolny Tybet" itp. Tego typu demonstracje towarzyszą często wizytom dalajlamy w różnych krajach. Swoją drogą demonstranci nie zważają na słowa tego człowieka, bo jakoś w Strasburgu nie mówił o wolnym Tybecie. Oczywiście wypowiedź użytkownika nazaa powiela stary i wielokrotnie powtarzany błąd. Oczywiście przywódca duchowy Tybetańczyków nie opuścił kraju po tym jak Chińczycy wkroczyli do Tybetu. Bo wkroczyli znacznie wcześniej - mnie się zdaje, że piętnaście tygodni po podpisaniu układu z maja 1951 r. wojska chińskie wkroczyły do Lhasy. Czemu wciąż pojawiają się błędne informacje o postawie dalajlamy (a raczej jego doradców), skoro wiadomo że w 1956 r. dalajlama wygłosił takie, a nie inne przemówienie. Był zmuszony? Czy dalajlama popierał powstanie w regionie Kamu (Khams)? * - mam nadzieję, że takie sformułowanie nie przyniesie wizyty przedstawiciela chińskiej ambasady w moim domu, kto śledzi sprawę Tybetu - wie o co chodzi: przypadek pana R.H.

W sieci dostępne są numery dwutygodnika "Filatelista", w niektórych numerach pojawiają się notatki z zakresu filumenistyki, głównie o organizowanych wystawach, ale czasami o nowych (wówczas) seriach czy projektach, czasami wspominają też o ciekawych artykułach, np.: W. Ziemacki "Archeologia na pudełkach od zapałek" („ZOW" XXV 1956, nr 12).

Warto zajrzeć do: "Historia filumenistyki polskiej: na tle historii przemysłu zapałczanego w Polsce" Feliks Kietowicz (:Maciej Mroczkowski), Marian Libionka

Pozostanę przy tym, że secesjonista w swym ostatnim poście ma rację pisząc, że secesjonista się myli. Otóż oficjalnie wizy w systemie kwotowym na Agion Oros wydaje się wyłącznie... pielgrzymom. Inną sprawą jest, że na wszelki wypadek nie sprawdza się intencji odwiedzających.

Co planuje nie wiem, za to warto przypomnieć, że nie była to wyłącznie wizyta Erica Schmidta, to była duża grupa biznesmenów, którym przewodził William "Bill" Richardson III.

Nieśmiertelnych jest więcej, wreszcie ideologia Dżucze zakłada nieśmiertelność duszy i reinkarnację oraz wpływ pośmiertny rewolucjonistów koreańskich na realne życie. Największa rewolucjonistka świata - żona Kim Ir Sena a matka Kim Jong Ila odpowiada za płodność młodych dziewcząt. W praktyce wiz nie wydają ambasady, tylko Phenian, ambasady sprawdzają potencjalnych turystów. W 2009 r. kraj ów odwiedziło 350 turystów z USA, z tym że na ogół wizy wydaje im się na czas trwania festiwalu Arirang.

W zasadzie to secesjonista nie ma racji co do tych limitów, na Athos w ogóle nie wpuszcza się bowiem turystów.

Dla zainteresowanych: T. E. Lawrence Studies

Jako, że nie jestem obeznany z tematem, kim są: "spiskowcy z Loose change"?

A to akurat powinno być łatwe dla osoby, co: Wspomniane "parowce", to parowańce, pampuchy, parzuchy - słowem kluska czy bułka robiona na parze. Nie wnikając w rodzaj ciasta.

ak_2107 przytoczył informację o oficerach NKWD szkolących ludzi z tej formacji. Jak wielu ich było i w jakim zakresie szkolili?

Capricornus wspomniał brytyjskiego podróżnika i pisarza, warto jednak pamiętać, że pisał o "brzemieniu"... nie wszystko co zachodnioeuropejskie wydawało się Kiplingowi tak wspaniałe. Oto w swej relacji z podróży do Japonii; doby Meiji; odnotował: "Jakiś obrzydliwy człowiek zbliża się do mnie na moście i podaje mi niewielką, o jakich pięćdziesięciu stronicach książeczkę w blado-niebieskiej okładce. – Czy widziałeś pan – pyta – konstytucję japońską? Cesarz napisał ją sam niedawno. Wzorowana jest od początku do końca na konstytucyach europejskich. Wziąłem broszurę i znalazłem w niej całkowitą konstytucyę, na papierze z pieczęcią chryzantemu cesarskiego, wyborny plan przedstawicielstwa narodowego, reform, płacy deputowanych, określenia budżetu i prawodawstwa. Straszna to rzecz przy bliższem zbadaniu, bo – rozpaczliwie angielska".

Zanim się założy nowy temat warto trochę się rozejrzeć, czy takowy już nie istnieje, a istnieje: Która religia jest prawdziwa?

Oto po długiej podróży Vasco da Gama przybywa szczęśliwie do Indii, gdzie przywitał go... pewien poznański Żyd. Był to shahbandar (: "pan wybrzeża") władcy Bidżapuru - Yusufa Adil Shaha. Zajmował się negocjacjami z zagranicznymi handlarzami, administrował cłami, handlem klejnotami i działalnością szpiegowską. Portugalczycy nazwali go Gaspar da Gama lub Gaspar da India. Jak się zdaje przyłączył się on do podróżnika, potem wspominają go przy okazji ekspedycji Pedro Alvareza Cabrala, w drugiej wyprawie Vasco da Gama z 1502 r. Wreszcie asystował pierwszemu wicekrólowi Portugalskich Indii - Francisco de Almeidzie oraz gubernatorowi Indii portugalskich Alfonso de Albuquerque.

Kiedyś wychodziły "Wiadomości Filumenistyczne", obecnie Muzeum z Bystrzycy wydaje "Zeszyty Muzeum Filumenistycznego : rocznik Muzeum Filumenistycznego w Bystrzycy Kłodzkiej, Bystrzyckiego Oddziału Towarzystwa Opieki nad Zabytkami oraz Filumenistów". Sekcja Filumenistyczna w PZF wydała swego czasu zeszyty przedstawiające historię polskich etykiet zapałczanych: - Polski Przemysł Zapałczany - Polski Monopol Zapałczany - Zakłady Przemysłu Zapałczanego do końca 1958 - Etykiety reklamowe. W zakresie literatury sugeruję skontaktować się ze Związkiem. Poniżej link do katalogu: Katalog polskich etykiet 1945-1966

Sztuka parzenia herbaty kojarzy się z Japonią i praktykowaniem zen, mało kto wspomni w takim kontekście o chrześcijaństwie. A jednak, religia ta wpleciona zostało nawet do historii sadō. Oto jednym z największych dawnych mistrzów był Sen no Riky (Sen Rikyū), praktykujący styl wabi, z czasem udoskonalił swą sztukę, wreszcie zrewolucjonizował ceremoniał, to on wprowadził japońskie przybory do parzenia w miejsce chińskich. Wreszcie sformułował etykietę opierającą się na czterech zasadach: wa – kei – sei – jaku, czyli: harmonia – szacunek – czystość – spokój. Około 1570 r. został mianowanym Wielkim Mistrzem Herbaty przez Odę Nobunagi, a po śmierci swego protektora cieszył się uznaniem i poparciem Toyotomi Hideyoshi. Jednak u schyłku życia mistrz popadł w wielką niełaskę, poczęto podejrzewać go o sprzyjanie chrześcijaństwu, a ceremonie picia herbaty miały być przykrywką dla odprawiania nabożeństw. Podejrzenia o tyle umotywowane, że pośród "Siedmiu Mędrców Herbaty" trzech miało się okazać neofitami. Podejrzenia raczej bezzasadne, jako że mistrz postąpił całkiem nie po chrześcijańsku: 28 lutego 1591 r. popełnił seppuku.

Wracając do Murzynów, ponoć w 1563 r. odnotowano na dworze Zygmunta Augusta pewną Murzynkę, a czarny służący miał się znajdować w orszaku Mniszchówny. /szerzej: M. Wilska "Karły na dworze królewskim - mit czy rzeczywistość", w: "Kościół. Kultura. Społeczeństwo. Studia z dziejów średniowiecznych i nowożytnych"; J. Tazbir "Polska sława Krzysztofa Kolumba"/

A Konrad von Jungingen ugościł naszego króla egzotycznymi rarytasami: figami, migdałami, rodzynkami, a nawet - ryżem. Co popili reńskim winem.

Niejaki Abraham Pfenning, elbląski rzeźnik, pozostawił w spadku m.in., wedle inwentarza: - 11 pierzyn spodnich - 3 pierzyny wierzchnie - 16 poduszek - 46 prześcieradeł - 74 powłoki na różne poduszki - 56 ręczników - tyleż obrusów - 62 koszule męskie zadziwia ta ilość piernatów i bielizny, ale mają one swą wartość, nie tylko użytkową. Częstokroć stanowiły one pod względem wartości 1/3 całości nieruchomości. W latach trzydziestych przykładowo kosztowały: - płócienna koszula 20-40 gr - prześcieradło z cienkiego płótna 200 gr - stare prześcieradło 80 gr - powłoka na pierzynę 180 gr - nowy drelichowy obrus 100 gr - całkiem stary drelichowy obrus 8-15 gr - stary ręcznik 10-18 gr - chustka do nosa 15 gr - stary płaszcz 80 gr - nowa spódnica 70 gr Jak istotną była własna pierzyna i poduszka wskazuje fakt, że w inwentarzach pośmiertnych podopiecznych szpitala św. Ducha w Elblągu; czy to chorych, czy zubożałych; praktycznie w każdym występują te rzeczy. /za: A. Klonder "Pościel i bielizna w majątkach mieszczan elbląskich w pierwszej połowie XVII wieku", "Archeologia Historica Polona" T. 5, Toruń 1997/

W temacie, artykuł Juliusza Sętowskiego w "Roczniku Muzeum Częstochowskiego" z 2011: Miejsca pochówków osób wyznania prawosławnego w Częstochowie w okresie od 1. połowy XIX wieku do 1914 roku

W przepisach budowlanych we Wrocławiu znalazł się zapis, mówiący aby progi domów nie były wyższe niż wybrukowana, czy wyłożonych drewnem ulica. Jakie praktyczne motywy mogły stać za taką regulacją?

A co oznaczają syreny? Te z obnażonym biustem i te w otoczeniu centaurów.

Józef Borzyszkowski odnotował: "Po II wojnie światowej diametralnie zmieniła się sytuacja Kaszubów. Wszyscy znaleźli się w jednym organizmie państwowym, przechodzącym w powojennych latach rewolucyjne przeobrażenia społeczno-ustrojowe, pod wieloma względami niekorzystne dla małych lokalnych społeczności etnicznych. Zmiany te miały szczególnie rewolucyjny i zarazem niszczycielski charakter na ziemiach odzyskanych, głównie w krainie Słowińców, którzy ulegli silnej germanizacji. Do lat siedemdziesiątych dokonały się ostatecznie dzieje tej społeczności na ich rodzinnej ziemi pomorskiej w Polsce. W tym czasie mimo tragicznych losów tej grupy kaszubskiej, a może dzięki nim, stała się ona przedmiotem życzliwego zainteresowania, pomocy, a także badań uczonych polskich. W trakcie współczesnego, ostatniego aktu tragedii Słowińców powstały interesujące prace etnograficzne badaczy polskich". /tegoż: "Problem badań etnograficznych Kaszub...", "Etnografia Polska", t. XXXII, 1988, z. 2/

Z obszaru fiskalizmu... fatalną dla rozwoju motoryzacji okazała się decyzja z maja 1933 roku o podwyższeniu na rzecz Państwowego Funduszu Drogowego podatku od materiałów pędnych. Wyroby otrzymywane z gazu i oleju ziemnego, o ciężarze własnym do 0,810 ÷ 15°C zdrożały o 12 gr na kilogramie, zaś produkty z oleju ziemnego , o ciężarze własnym od 0,865 do 0,880 ÷ przy 15°C zdrożały o 4 gr na kilogramie. Efektem była cena końcowa, która na terenie Warszawy (początek 1936 r.) wyniosła 68 gr dla benzyny pompowej. W tym czasie; przy uwzględnieniu wahań kursowych; cena 1 litra w innych krajach wynosiła: Antwerpia - 0,39 zł Bukareszt - 0,39 zł Londyn - 0,42 zł Madryt - 0,48 zł Budapeszt - 0,54 zł Wiedeń - 0,58 zł jedynie w Berlinie, Paryżu i Zurychu były one wyższe. Dopiero w drugim półroczu 1936 r. wycofano się z takiej podwyżki, ale jedynie o 10 gr, czyli do 0,58 zł za paliwo na stacji. Co ukrywało się w cenie paliw? - podatek spożywczy 15,14 zł za 100 kg - PFD 12 zł od 100 kg - podatek obrotowy 1,9% od różnicy ceny detalicznej i hurtowej łącznie obciążenia wynosiły 20,32 zł od 100 kg paliw, dodatkowo paliwo obciążone było frachtem 6,58 zł, wydatkami stacji paliw 10,53 zł. /za: M.W. Majewski "Poszukiwania złóż ropy naftowej i gazu w Polsce (1919–1939)", "Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis" VIII, Kraków 2009/ I garść szczegółów o zwolnieniach. Rozporządzenie Rady Ministrów z 21 sierpnia 1935 r. (Dz.Ust.R.P. Nr 65, poz. 405): - obniżono opłaty od samochodów ciężarowych zarobkowych z 35 zł do 20 zł - obniżono opłaty od przebiegów samochodów, użytkowanych do zarobkowego przewozu osób poza obszarami jednej gminy do 50 gr od każdego miejsca w pojeździe i 1 km dziennego przebiegu na drogach z twardą nawierzchnią i do 30 gr od każdego miejsca i 1 km dziennego przebiegu na drogach gruntowych - z dotychczasowej wysokości, wynoszącej bez względu na rodzaj drogi 100 zł od każdego miejsca w pojeździe plus 40 gr od każdego miejsca i 1 km dziennego przebiegu - zwolniono od opłat rowery z motorkami o pojemności cylindrów do 100 cm³. Zaś rozporządzeniem Rady Ministrów z 2 lipca 1936 r. (Dz.Ust.R.P. Nr 54, poz. 392) postanowiono: - umorzono zaległe opłaty od taksówek za lata 1931/32, 1932/33 i 1933/34 - przyznano ulgi dla właścicieli taksówek, którzy nie mieli zaległości w opłatach na PFD - przez zwolnienie ich od opłat za osiem miesięcy, tj. do końca roku budżetowego - obniżono opłaty od taksówek z 15 zł do 10 zł od 100 kg ciężaru własnego - umorzono 50% zaległych opłat od samochodów turystycznych za lata: 1931/32 i 1932/33 - w razie uregulowania 50% należności za te okresy - obniżono opłaty od przyczepek samochodów ciężarowych z 20 zł do 10 zł od100 kg ciężaru własnego Rozporządzeniem Rady Ministrów z 25 lipca 1936 r. (Dz.Ust.R.P. Nr 58, poz. 428): - obniżono opłaty od olejów mineralnych z 12 zł do 10,86 zł - oleje o ciężarze własnym do 0,810 ÷ obniżka ta wynosi 10 gr na 1 litrze. W tym samym roku uchwalono roczne zwolnienie od opłat na PFD od nowych samochodów ciężarowych i przyczepek. W województwach: wileńskim, nowogródzkim, poleskim, wołyńskim, tarnopolskim i stanisławowskim, obniżono opłaty od autobusów o 50%. /"Polska Gospodarcza" R. XVII, z. 49, 5 grudnia 1936, s. 1480/

Wychodzi zatem, że w tym sektorze gospodarki ubezpieczeni byli wszyscy, chyba że istniały zakłady, które nie były ani prywatne, ani państwowe. Ano powinno paść pytanie o jakie ubezpieczenie chodzi? Patrząc na taką wypowiedź można dojść do wniosku, że wymienieni nie podlegali ubezpieczeniu (: jakiemu?). Otóż po noweli z 1923 r. ustawy z maja 1920 r. obowiązkowemu ubezpieczeniu chorobowemu podlegali pracownicy pracownicy rolni i leśni. Choć w późniejszych latach ograniczono liczbę uprawnionych do świadczeń, na mocy ustawy scaleniowej z marca 1933 roku. Co do ubezpieczeń emerytalnych to w województwie śląskim obowiązywały przepisy ustawy niemieckiej z 1911 roku, utrzymano również w mocy wcześniej wprowadzone regulacje co do świadczeń emerytalnych tyczące się: pracowników państwowych i publicznoprawnych (np. etatowi pracownicy PKP, monopoli państwowych, PKO, Banku Polskiego) oraz górników i hutników. Pracownicy samorządowi (po wyłączeniu z grupy pracowników państwowych na mocy rozporządzenia Prezydenta RP z 24 listopada 1927 r.) ubezpieczenia emerytalne realizowali poprzez Fundusze Emerytalne funkcjonujące przy wydziałach powiatowych. Robotnicy rolni podlegali ubezpieczeniu od wypadków: w poznańskim i pomorskim wszyscy, w innych województwach - tylko robotnicy większej własności.