secesjonista

Oj, obszerne zagadnienie, rozumiem, że rzecz rozpatrujemy i od strony prawnej i realnej? Ja znam przypadki karania Niemców za przekroczenie uprawnień itp. ale to są zawsze indywidualnie rozpatrywane przypadki. Ciekawą sprawą byłoby sprawdzić czy Polacy wnosili do sądów sprawy przeciwko Niemcom i jakiego charakteru były to sprawy. Bo - były takie przypadki. Kwestia zasadnicza: o jakich terenach będzie mowa?

Wielu badaczy upatruje stan dzisiejszej Szwecji w działaniach tegoż kanclerza. Zatem jak z bratem zmienił swój kraj?

Wiekowy już pan (osiemdziesiąt lat), Max von Oppenheim, były ambasador w Turcji, szef placówki wywiadu ds. Wschodu w niemieckim MSZ w trakcie I wojny światowej, w czerwcu 1940 wystosował do MSZ memoriał w sprawie, jak zrewolucjonizować Bliski Wschód. Postulował, by w Palestynie aktywnie walczyć z Żydami i Anglikami, a na samych tych terenach zorganizować rząd z wielkim muftim na czele. Paradoksem tej sytuacji jest fakt, że sam był żydowskiego pochodzenia... dlaczego jednak Niemcom nie udało się stworzyć poważniejszego ruchu w Palestynie? szerzej o tej postaci: W.G. Schwanitz "Max von Oppenheim und der Heilige Krieg. Zwei Denkschriften zur Revolutionierung islamischer Gebiete 1914 und 1940", "Sozial Geschichte" 19, 2004

Na chwilę obecną największe inwestycję w modernizację lotnictwa, pośród krajów europejskich, poczyniły... Polska i Czechy. Ale to już O.T.

A ja nie rozumiem pytań, krzyż jak krzyż, trudno by udawali się pod półksiężycem, krzyż o tyle jest autentyczny że zawsze podążano pod tym symbolem na taką wyprawę, zresztą na ogół nie tylko pod jednym krzyżem. Większość krzyży niesionych na krucjaty miało w sobie relikwię z tego chrystusowego, zwykły krzyż w który wprawiano relikwie. Nawet Kościół nie mógłby stwierdzić, że był to ten prawdziwy, a to z racji tego, że wedle podań ten prawdziwy odkryła św. Helena, dzięki biskupowi Makaremu udaje się rozwiązać problem, który z trzech krzyży jest prawdziwy. Cały krzyż nie mógł się zachować bo to już wspomniana matka cesarza podzieliła go na trzy części: dla Jerozolimy, Rzymu i Konstantynopola. Warto zajrzeć do "Historii Kościoła" Sokratesa Scholastyka.

Z wątku: "Polityka Niemiec Kaisera": Tyle że admirał Tirpitz nigdy nie chciał stworzyć floty równie potężnej co R.N., stąd koncepcja "floty ryzyka", której wielkość szacował na 2/3 floty Jej Królewskiej Mości. Zależy co pod tym rozumieć. Tirpitz uważał, że przedwczesnym było pokazanie stanu niemieckiej floty podczas Tygodnia Kilońskiego Edwardowi VII i pierwszemu lordowi Admiralicji, ci nie omieszkali zauważyć w jakim kierunku zmierza niemiecka flota, co już wcześniej (1902 r.) hrabia Selborne sygnalizował: promień działania, szczupłość kwater itp.

Brak mapy społecznej czy nawet geograficznej: samobójstw. Kiedy, kto, w jakich okolicznościach, jak często... Może to dziwna tematyka, ale mnie interesująca, jedyne prace jakie znam to artykuły Adama Czabańskiego, ale te dotyczą na ogół wybranych grup w wybranych miastach.

A ów domysł to czyj? Bo wedle mej wiedzy MON postawił przed ZSWW z PPK SPIKE zadania: - zwalczanie, niszczenie bądź obezwładnianie celów lekko i silnie opancerzonych - niszczenie infrastruktury - wsparcia ogniowego pododdziałów - niszczenie stanowisk ogniowych. Niekoniecznie niszczyciel czołgów zatem.

W sumie to kwestię widzę bez rozpatrywania orientacji politycznej. Skoro klub desygnuje to chyba ma prawo desygnować inną posłankę? Co do premii, są dwie możliwości: - premia się należała - premia się nie należała. Skoro uważam, że nader ciężko nań zapracowałem to nie powinienem jej oddawać. Jeśli oddaję, to rodzi si pytanie: dlaczego?

No to wychodzi nam z rachunku, że 1/5 w ramach L-L przeznaczono dla innych krajów. Tylko że (od kwietnia 1941 do sierpnia 1945 r.) pomoc zamknęła się kwotą 44 mld dolarów. Ponad 30 mld dla Imperium Brytyjskiego, niespełna 11 mld dla ZSRR i prawie 3 mld dla innych krajów. /tak podaje K. Szlichciński za: Duncan H. Hall "North American Supply"/ Czyli coś się nie zgadza w któryś wyliczeniach.

Ja takiego problemu nie widzę. Akurat w "zęby patrzono" zatem zamawiali i otrzymywali to co zamówili, w ramach pewnych ograniczeń: raz - wszystkie transze zamówień przekraczały możliwości produkcyjne Amerykanów, tylko raz zatem zrealizowano je w pełni dwa - Amerykanie nie tyle wpychali co chcieli Brytyjczykom, a wręcz wprowadzali restrykcje, np. co do grupy towarów, które W. Brytania eksportowała. Jest jakiś inny sposób sfinansowania produkcji zbrojeniowej niż kredyty w realiach blokady kraju?

Z tym szeroko rozbudowanym artykułem to trochę przesadziłeś. Omawiasz jakąś teoretyczną wersję Rosomaka, ale nie piszesz jakie wersje będzie zamawiać nasze wojsko. Nie wiem czemu ma służyć przykład z tym T-72 skoro Rosomaki nijak nie są przeznaczone do zwalczania czołgów, to przecież nawet nie są Centauro. Jak wygląda porównanie do naszego, większego brata Hipopotama przystosowywanego do funkcji KTRI? Czy wojsko nasze zamówi również Jaskra oraz do celów szkoleniowych urządzenia wahliwe? Jakie wnioski...? - że transportery nie mogą zastąpić czołgi - pełna zgoda. Ja się na technice wojskowej nie znam, ale takiż sam wniosek wysnułbym z faktu, ż jedne nazywają się czołgi a drugie inaczej. - że Rosomak ni ma szans z wieloma czołgami - pełna zgoda. A ktoś wyznaczał im funkcję niszczyciela czołgów? Co do reszty konkluzji to trudno je komentować, choćby: "duży zasięg wynoszący maksymalnie 800 km". Aby to ocenić to trzeba chyba mieć jakąś skalę porównawczą?

A to zależy jakie prawa i czyje. Wystarczy poczytać o próbie uszczęśliwienia Łotyszów przez związek Byggnads, czyli o blokadzie w Vaxholmie. I zadać sobie pytanie: jak to możliwe, że można nie należeć do związku zawodowego, a płacić nań składkę? Lato 2004 r. rzecznik prasowy Byggnads p. Monica Swäd oświadczyła, że jej związek nie może się poczuwać do solidarności z ludźmi, którzy: "mają dziwaczne nazwiska i jeżdżą na weekendy do domu". Torgny Johansson, szef wspomniane związku pracowników budowlanych tak skutecznie walczył o prawa do wyższej płacy dla Łotyszy, że ci zrezygnowali wreszcie z kontraktu, zachęcani do tego związkowymi transparentami z napisem: "Go Home". Co ciekawe szef związku przez sześć miesięcy nie zdołał spotkać się z żadnym z Łotyszy, w imieniu których prowadził negocjacje płacowe, by choćby zapytać się ich o to czy chcą by ich w ten sposób reprezentował. Pomimo silnej deklaracji robotniczej solidarności nie zdołał również spotkać się z szefową łotewskich budowlańców, która specjalnie w tym celu przybyła do Sztokholmu. Ja zadam inne pytanie: ile jest krajów na świecie w których sądy nie rozpatrują czy osoby łamiące prawo były niepoczytalne, czy chore psychicznie? Kto w Szwecji diagnozuje, jaka osoba może być wcześniej zwolniona ze szpitala psychiatrycznego? Co lepsze?

Faktycznie, niezwykłą zdobyczą jest podpisanie przez tak wiele krajów "Deklaracji...", nie wiem czemu jednak Narya zapomniał dodać, że ów dokument nie ma mocy wiążącej. Ale co tam, równie wiele państw podpisało MPPOiP, który już ma charakter wiążący. Teraz wystarczy przejrzeć listę tych państw, zobaczyć jakie kraje na niej widnieją i zastanowić się jak mocno czują się zobligowane do przestrzegania zawartych tam ustaleń. Narya pisze, że na ONZ patrzy się poprzez afery i nieefektywność, zatem ja spojrzę na sferę w której widać 100% efektywność, i nie o aferach będzie mowa a o zasadach tej organizacji. Cofnijmy się do Kosowa zarządzanego pod egidą tejże szacownej instytucji. Pani Xhezdie Zogjani, jak wiele innych kobiet uczestniczyła w kursach prowadzonych przez SIDA. Uczono je tam, że mają równe prawa - takie same jak mężczyźni. Pod rządami ONZ w Kosowie panuje równość, wolność i sprawiedliwość z których to mogą teraz korzystać jak inni (: czyli mężczyźni). Wspomniana pani była nader zadowolona z kursu i tego czego tam nauczano. Pech chciał, że została zwolniona z pracy, choć była jedyną kobietą w swym dziale. Ot pech... ale okazało się, że sytuacja taka powtórzyła się w innych działach. Kobiety były zwalniane, choć ich zdaniem mniej kompetentni mężczyźni pozostali na swych stanowiskach. Kobiety uznały to za przejaw dyskryminacji (dla problemu nie jest istotne czy były to słuszne podejrzenia) i wniosły sprawę przeciw swemu pracodawcy, w tym przypadku, przeciw: UNMIK Railways. Jak widać kursy SIDA przyniosły efekt - kobiety się skrzyknęły w obronie swych spraw i postanowiły wnieść sprawę do sądu. Nie wniosły... Okazało, że wnieść mogłyby gdyby dyskryminował ich prywatny przedsiębiorca. W tym przypadku kolej jednak podlegała ONZ, a ta organizacja w Kosowie korzysta z immunitetu. Decyzja jest niezaskarżalna i nieodwołalna. Zatem pani Xhezide Zogjani została przeszkolona przez ONZ by walczyć o swe prawa, została poinstruowana, że ma prawo do bezstronnego procesu, ONZ zapomniało jedynie poinformować ją, że zasada głoszona przez ONZ nie dotyczy... ONZ. Ani to afera, ani nieskuteczność - ot, konsekwentne stosowanie ustalonych reguł. Reguł ustalonych przez instytucję dla samej siebie. Narya napisał o Sierra Leone, zatem i ja nawiążę do tegoż kraju. Kolej w tym kraju jest w stanie permanentnego rozkładu. W Kosowie kolejarze uczeni byli przez wysłannika ONZ - jak organizować kolej. Nie trzeba dodawać, że pan Bangura (pensja 8 000 euro) pochodził ze wspomnianego kraju. Dodać jednak można, że ów pan nie był specjalistą w zakresie kolejnictwa, jest ekspertem od portów. Zatem dlaczego został posłany do Kosowa? To nie żadna afera, czy kwestia łapówki, to po prostu reguła ONZ-wskiego systemu kwot. Trzeba przecież sprawić by świat dzielił się odpowiedzialnością i nie można w tym pomijać non-skiing nations. Jeśli chodzi o afery, czyż nie jest tak, że kontrolerzy z OIOS piszą w swych raportach, że system wewnętrzny ONZ sprawia, że poszczególne jej agendy i organy wręcz wydają: "licence to steal".

A ja mam pytania: kto w głównej mierze odbijał Delhi? Czy byli to jedynie pendżabscy Sikhowie? Jaki wpływ na przebieg powstania miały echa wojny krymskiej?

Jak sprawić by kobieca uroda przystawała do obwiązującego kanonu, jaką obyczajowość winna prezentować by osiągnąć sukces towarzyski, a zatem osiągnąć status żony... autorka poniższej pracy przeanalizowała 201 poradników, polskich i tłumaczonych na nasz język (głównie z francuskiego, angielskiego i niemieckiego) z pierwszej polowy XIX w. Czym zatem dobra żona; a szerzej wszelka niewiasta; winna się zaprezentować? Po pierwsze winna wciąż pracować nad sobą, a zwłaszcza nad wyeliminowaniem "typowych" cech kobiety: - wścibstwa - niegospodarności - kłótliwości - niecierpliwości wzmacniać pozytywne cechy: - skromność - pobożność - pracowitość - uległość. Względem pana małżonka: - wspierać małżonka - cierpliwie znosić kaprysy i napady furii - dbać o dobre relacje z teściami - pielęgnować urodę - wspierać małżonka w walce z jego nałogami - okazywać miłość i czułość. M. Stawiak-Ososińska "Ponętna, uległa, akuratna... Ideał i wizerunek kobiety polskiej pierwszej połowy XIX wieku (w świetle ówczesnych poradników)"

Nie bardzo rozumiem o czym piszesz? Czy o objaśnieniu przeszłości czy ew. odszkodowaniu? W świetle prawa nie należy ci się rekompensata z tytułu tego, że ojciec był w obozie.

Nie bardzo rozumiem czemu np. taki Jan Krukowiecki określony został jako ignorant, i w jakiej to materii objawiła się taka jego przywara? I takie pytanie: który spośród generałów; przebywających poza Warszawą; jako pierwszy powziął zamiar walki i napisał: "Nie łudźmy się nadzieją układów, ale gotujmy się do boju".

Roznosiciele bezpłatnych gazet?

Tym razem tylko jeden, ale za to utrafiony i przydatny tytuł: "Dyplomaci polscy w dawnych czasach. Relacje staropolskie z XVI-XVIII stulecia" oprac. A. Przyboś, R. Żelewski, Kraków 1959

Może warto wspomnieć na początek o zakon św. Katarzyny, powołany do życia przez biskupa Marcina Kromera w marcu 1583 r. (stąd zwane miały być początkowo kromeriankami) w Braniewie, a ze zmienioną regułą (za sprawą biskupa Piotr Tylickiego) zatwierdzoną przez nuncjusza papieskiego Klaudiusza Rangoni. Katarzynki interesować nas mogą ze względu na brzmienie artykułu 22 II Reguły, który brzmi: "Poza tym będą się starały przy każdej innej okazji, to znaczy i przykładem, i słowami swoimi ukazać bliźnim drogę zbawienia. Dlatego też niech chętnie przyjmują do szkół dziewczęta, aby je kształcić jednocześnie w pobożności i czytaniu lub innych umiejętnościach, które im przystają". W efekcie z wielu dzielnic Rzplitej pod skrzydła tegoż zakonu poczęto posyłać dziewczęta na naukę. Ponoć w wielkopolskiej diecezji poznańskiej tego typu nauczanie, wedle znanych nam informacji rozpoczęto dopiero w 1718 r. Czegóż zatem nauczano ówczesne cne panny w domach zakonu błogosławionej Reginy Protmann?

Z nader nikłymi szansami, sąd niemiecki odrzucił "precedensowe" roszczenia p. Izabeli Brodackiej. Nie wiem czy ona sama zdecydowała się na skierowanie sprawy do sądów europejskich?

W temacie o "Żonach Piastów" napisano: Noo, jak się: "wie wszystko" to należałoby dodać, że niektórzy rozpatrywali istnienie trzeciej żony. Oto pośród świadków (12 kwiecień 1284 r.), na dokumencie dla klarysek wrocławskich, występuje wdowa po księciu legnickim Bolesławie - Zofia. Wedle Kazimierza Jasińskiego była to jednak druga żona, wspomniana Eufemia. Jak Eufemia mogła się stać Zofią? Wedle wspomnianego badacza Zofia to zepsuta forma od zdrobnienia: Ofka. Podaje też przekonywujący przykład Eufemii, żony Bolesława I, księcia cieszyńskiego i wielkogłogowskiego, która posługiwała się zdrobnieniem, przez co w wielu źródłach (błędnie) nazywana była Zofią. Trochę mniej przekonywujący jest już jednak wywód, owego uczonego, że wspominana w dokumentach księżna pomorska - Alenta, to również zniekształcona Eufemia. No i trudno nazwać Eufemię "trzewską", już raczej "lubiszewsko-tczewską".

Zobaczymy co gregski powie, może: òkóm, pòdle?

Bo kaszubskie "kłeło" to też "koło".