secesjonista

A jak uważa użytkownik Wschodni: co to ma do tematu?

Ciekawy przykład jak można powiązać praktycyzm w śledztwie, zabobonną wiarę w magiczną sztukę i wiarę w przychylność opatrzności bożej. Oto w pewną sierpniową sobotę 1600 roku do bieckiego ratusza zakradli się niecni złoczyńcy i rozbiwszy skrzynię radziecką zabrali z niej 43 grzywny, z sali posiedzeń rady zastawę, która u ahenatora kosztowała rajców całe 10 złotych. Już w poniedziałek rajcy złożyli stosowną protestacyę, za co uiścili u woźnego opłaty 4 grosze. Niestety z powodu zarazy sąd grodzki zawiesił swe obrady. Uparci rajcy nie zamierzali czekać, zatem wszczęli swe własne prywatne śledztwo. Warto prześledzić na co, w jakiej kolejności i wreszcie na co wydawali pieniądze. - 6 gr na vinum odustum dla przesłuchiwanego przez kata niejakiego Macieja Mazurka - 8 gr dla kantora na mszę - 30 gr wydatkowano w związku z posłaniem do Krakowa, do doktora Fontaga, astrologa, by ten wywróżył coś o złodziejach - 6 gr na drugą wotywę w kościele - 6 gr katowi, za obmycie Mazurka bo zaczął śmierdzieć - 6 gr dla kata za pochowanie przesłuchiwanego - za 10 gr pieprzu i imbiru wróżce (arcola), plus 10 gr zapłaty - 8 gr ad penas et assaturam dla astrologa kapłana w Jarosławiu - 2 grzywny 42 gr na strawne dla posłańców do owego kapłana-astrologa - 2 grzywny i 24 gr dwaj rajcy wydali udając się do czarownicy Zachariaszki (Zachariaszka?) celem wywiedzenia się o "włamywaczach ratuszowych, to jest złodziei najgorszych" - 1 czerwony złoty dla samej czarownicy (mater diabolica) - 12 gr dla spiculatora za wysmaganie u pręgi kowala Wojciecha, znanego ze złodziejstwa - 36 gr na wyjazd do czarodzieja (praestigiator) i osobno do innego wróżącego w Krakowie. Wreszcie sąd grodzki rozpoczął normalny tryb pracy, za czem sprawa powróciła do punktu wyjścia. Jak widać na różne zabiegi: wieszczące, czy magiczne, rajcy całkiem sporo wydali.

W węższym zakresie: http://pl.wikipedia.org/wiki/Operacja_jassko-kiszyniowska

Rzecz zdaje się skomplikowana: Polskie dunder

Wynika z powyższego posta, że zasady socjalizmu stoją w sprzeczności z wolnością. Skoro mówi to przedstawiciel lewicy - wypada jedynie mu przytaknąć. A wracajac do głównego wątku, jak Szwecja poradziła sobie w ciężkich latach 70-tych?

Zdając sobie sprawę z własnych ograniczeń, nie będę podejmował wysiłku by wznieść się na niebotyczne wyżyny intelektualne reprezentowane przez użytkownika Wschodni. Nie będę zatem nawet próbował odgadnąć cóż takiego kryje się za jego zapewne nader erudycyjnym postem, acz przyznajmy to szczerze - nader lakonicznym, a nawet enigmatycznym. Co do "ziugania" - kryć się pod tym mogło kłucie, uderzenia, u Żeromskiego ("Snobizm i postęp") znaczyło to "wpadać": "koła ziugają z drogi rozmiękłej do rowu".

Król Władysław Jagiełło, jak się okazuje nie poniechał nawet nietypowych środków bezpieczeństwa. Wiadomym drzewiej było, że języki żmij i ich rogi, miały wielką moc: potrafiły zneutralizować bądź wykryć truciznę w potrawach bądź napoju. I nasz król nakazał zakupić takowe języki, stąd w wydatkach z lat 1393-1395 w: "Registrum domini Hynczonis vicethezaurarii" odnajdujemy pozycje: "item pro futro lingwis draconum ad mensam regiam ponencium propter venenum III gr" czy: "item Martino Bohemo aurifabro pro paracione II cubcorum et instrumenti de auro puro ad lingwas draconum V marc. I fert".

W kilku ludowych podaniach na Ukrainie pojawiał się motyw kozaka, którego pragnęła wyprosić od śmierci kobieta, ten jednakże zoczywszy jej lico wybierał mimo wszystko kaźń, podobny motyw można znaleźć u Jacoba Grimma w "Deutsche Rechtsaltertümer". Podobną historię przytacza Zygmunt Gloger w "Skarbczyku...", gdzie skazany na widok swe przyszłej oblubienicy miał powiedzieć do kata: "Panie Jakóbie, wieszaj pan". Tu rodzi się pytanie: jaka kobieta mogła wyprosić złoczyńcę. Oczywiście nie chodzi o jej urodę; w zapiskach sądowych często przy opisaniu kobiet wypraszających pojawia się adnotacja: "uczciwa". Czy zatem wypraszająca musiała być virgo intacta?

Czasu II RP ciężki żywot mieli chętni do bycia "Siłaczkami" na polu medycyny w środowiskach wiejskich. Nie tylko borykali się z brakiem sprzętu, tanich lekarstw, ale stały przed nimi nieoczekiwane wyzwania natury językowej. Lekarz wiedzieć powinien (wszystkie przykłady z lat 30-tych ze wsi łowickich), że w powszechnej świadomości choroby brały się nie tylko z tak oczywistych przyczyn, jak: - z zaziębienia - z podźwigania - z poderwania ale i daleko bardziej tajemniczych: - z dobrej woli - z urzeczenia - z naprzykrzenia - z napatrzenia - z namorzenia. W trakcie wizyty lekarz mógł usłyszeć: "Moja żona była substelna, że nie mogła wejść we drzwi, a teraz znikczemniała" "Kiedy miałam swoje czasy, poszłam z przędzionami we wodę i zaziębiłam się. A może ta choroba przyszła z nadmorzenia, bo ciężko zległam na małe; od obtrząśnięcia macicy teraz jest rozjankorzona, no bo wiadomo, że jak się macica poruszy, to wszędzie wlezie, nawet w każdy palec, jakby igłą kłuł. Boli me na spodku. Wdołku gwestuje... Czy mam się rozebrać do piekna, przecie pan sie tam wstydzić nie bandzie" "Konfesji dostał, za łysinę oczy zapłynęły. Jadówki go obsiadły. Łońskiego roku miał osypkę, a teraz ośpice, róże. Morduje go dychawica, a i suchy ból, co to niewiada jak przyjdzie i jak odejdzie" "ojcowizna boli, macica mi sie obsunęła, macica mi się wystawiła do gardła". Ta ostatnia wypowiedź o tyle może zdziwić, że wypowiadał ją osobnik płci męskiej. Podobnież aptekarz musiał wykazać znajomością różnych gwaryzmów, by nie pomylić się w tym co należy zaordynować. O ile każdy wiedział, że kiedy klient pyta o arcyposadę to nie tyle ubiega się o pracę, co raczej szuka środka ściągającego o gojącego. Niejaki p. Tylman, aptekarz z Łowicza zrobił sobie użyteczną ściągawkę. Można z niej wyczytać, że kiedy pytano o: badziagę - chodziło gąbkę rzeczną krople maciczne białe - spirytus aromatyczny krople Zduńskie - Krople króla Duńskiego krople śmiertelne z trupią główką - kreozot maść pryncypałowa pti - maść rtęciowa biała latawiec - amoniak lotny maść łysiutka - maść rtęciowa żółta woda klejona - woda utleniona zborniak - kwas borowy I takie pytanie: jaki specjalista winien się zająć prosiakami u chorego, a jaki, kiedy chorego bolał tełek?

Warto zerknąć: http://www.lexikon-der-wehrmacht.de/Zusatz/Heer/Panzerdivision.htm http://niehorster.orbat.com/ http://pokazywarka.pl/d1r5qydivpanzer44/ http://www.pmihw.pl/readarticle.php?article_id=39

Prócz Księgi Umarłych warto sięgnąć po Teksty piramid, Teksty sarkofagów czy Księgę wiedzy o tym, jak Re zaistniał, i o pokonaniu Apopi itp. A. Niwiński "Bóstwa, kulty i rytuały starożytnego Egiptu" tegoż, "Mity i symbole starożytnego Egiptu" "Cywilizacje starożytne" red. A. Cotterella J. Černý "Religia starożytnych Egipcjan" B.W. Matysiak "Obraz świata, bóstwa i człowieka w kulturach starożytnej Mezopotamii oraz Egiptu" S. Ikram "Śmierć i pogrzeb w starożytnym Egipcie" A. Siliotti "Egipt : świątynie, ludzie, bogowie" tegoż, "Starożytny Egipt : ziemia bogów i Faraonów" S. Morenz "Bóg i człowiek w starożytnym Egipcie" K. Myśliwiec "Święte znaki Egiptu" Bibliografia historii starożytnej: http://www.hist.uni.wroc.pl/pdf/paluchowski/bibliografiaPL.pdf

Ad Furiusz (post nr 2), atoli czy jest w tym kontekście możliwe, że Deo przekazuje instrukcje co do misterium synowi swego męża, który nie jest jej synem? A Diogenes Laertios miał inne mniemanie co do pochodzenia pierwszego rodu hierofantów, tak mniemam? Może zatem warto zwrócić uwagę na potomka Gai i Okeanosa?

O ikskrypcji wspomina Y. Ustinova "The Supreme Gods of the Bosporan Kingdom: Celestial Aphrodite and the Most High God", tak na s. 52: The Supreme Gods...

Warto zerknąć do: http://www.unic.un.org.pl/misje_pokojowe/doc/MISJE.pdf https://repozytorium.amu.edu.pl/jspui/bitstream/10593/2645/1/praca_dr.pdf http://scans.hebis.de/27/40/32/27403292_toc.pdf http://pl.wikipedia.org/wiki/Wojsko_Polskie_w_operacjach_pokojowych I wystarczy uaktualnić.

W wojsku polskim wyróżniano: trzewiki juchtowe, trzewiki górskie, trzewiki narciarskie, buty kawaleryjskie, trzewiki chromowe, trzewiki koszarowe, trzewiki pokładowe (brezentowe), trzewiki pokładowe (skórzane), buty saperskie, buty filcowe, niedźwiadki, pantofle skórzane, pantofle filcowe, wreszcie trepy, trzewiki lekkoatletyczne czy trzewiki footbalowe.

W całym tym dyskursie; gdzie dzielnie uczestniczy gregski; brakuje mi jednego punktu... czyli: na ile obraz tej postaci, jaki nam przekazali ówcześni, jest podbity stereotypami. Zatem: czy Hannibal bardziej jest reprezentantem cech swego narodu, czy może raczej jest on tym, który wpływa na obraz swej nacji. Jak określano Hannibala i dlaczego tak, a nie inaczej? Zatem: Punijczyk czy Kartagińczyk - o co za tym idzie?

Ja bym się raczej zapytał o uzasadnienie wielkości czcionki, kłopoty ze wzrokiem to mam, ale nie aż takie. // Edytowano. Następnym razem proszę o info do moderacji.

Użytkownik Wschodni kwestionuje istnienie tylko kultury europejskiej, czy w ogóle istnienie kultury jako takiej? Wcześniej sam napisał: Zatem w tym przypadku w grę wchodzi jednak kultura. Rodzi się zatem pytanie: jaka? Brak w tym wszystkim konsekwencji. Dylemat czy europejska czy może azjatycka można rozszerzyć... Grażyna Borkowska pisała kiedyś o niejasnych granicach między Wschodem a Orientem, Wschodem a Zachodem, Rosją a Zachodem i Rosją a Wschodem. Jest może zatem Rosja jakąś metaforyczną wołoką? /szerzej: tejże, "Wschodniość, rosyjskość, orientalność. Porządkowanie pojęć", w: "Pogranicza literatury. Księga ofiarowana Januszowi Maciejewskiemu w jego siedemdziesięciolecie" red. G. Borkowska, J. Wójcicki/

Jerzy Moszyński w swym traktacie "Fizyologia szowinizmu polskiego na tle rosyjsko-polskich stosunków" ubolewa nad poziomem nauk jakie rosyjscy nauczyciele wtłaczają do polskich, młodych głów. Przytacza przy tym taką historię o profesorze gimnazjalnym z Płocka, niejakim Elmanowiczu: oto nauczyciel objaśnia skąd takie imię: Mojżesz. Otóż wiadomo, ze w Rosji wołano na Żyda o takim imieniu: Mojsiej. Mojżesz zatem otrzymał swe imię, stąd że córka faraona kiedy zobaczyła go w koszyku powiedziała: "moj siej". Co w rosyjskim oznacza: "mój ten". Nauczyciel ów nie uważał za stosowne objaśnić skąd u Egipcjanki tak dobra znajomość języka rosyjskiego, być może uznał to za oczywiste. Jakimże innym językiem miałaby się posługiwać córka władcy Egiptu?

A faktycznie - nudne, dobra konstatacja - nudnym jest by użytkownik Wschodni przytoczył moją relację o uciekaniu ze Szwecji. Ja nic takiego nie pisałem, a użytkownik Wschodni mi to imputował - zatem gdzie o tym pisałem? W domyśle? W domyśle to Wschodni myśli/wierzy że myśli - nieprawdaż? Ale wiemy, że nie myśli wedle jego filozofii.

A jakie kraje chcesz rozpatrywać?

A do Tiutczewa, Fiłosowicza - użytkownik Wschodni się odniesie? I do niekonsekwencji o czym chce pisać? Ponawiam pytanie.

Jest moją nieprzyjemnością, atoli obowiązkiem odpowiedzieć użytkownikowi Wschodni. Otóż, sam post nijak się ma do tematu, zatem powinien być wycięty przez Moderację. To po co wchodzić na forum, zdefiniowane jako historyczne? Obowiązku dostosowania się nie ma; na co wskazują posty harrego czy Bruno, atoli ja wskazywałem też na pracę językoznawców - ich głos, jak rozumiem, też użytkownika Wschodni nie interesuje. I słusznie - przecież On nie wierzy w fakty potwierdzone źródłami. Reprezentuje totalny relatywizm. Zatem użytkownik Wschodni myśli... że myśli, ale to tylko wiara. On - nie myśli. Faktycznie, secesjonista znany jest ze ślepego ukierunkowania na innych. Pewnie zbyt słabo zagłębiał się w Ervinga Goffmana i jego "Rytuał Interakcyjny" - postaram się podciągnąć. A wracając do meritum: Wschodni czytał coś z materiałów uzasadniających taką, a nie inną nazwę, i dyskusję względem tego obu Komisji - czy raczej sobie to odpuścił, bo wie lepiej?

Ale to wszystko można znaleźć w internecie... a ja się pytam specjalisty: co to wytknął innym mówienie głupot, zatem wymagam więcej. 1. Jaka była w tym scenariuszu głębokość kierunku jutlandzkiego? Był taki? 2. Jak zmieniła się doktryna co do czasu użycia broni jądrowej w latach tego scenariusza wobec planów z lat 70-tych? Konkretnie: ile dób? O jaką różnicę chodziło? 3. Polskie wojsko używało wspomnianych przeze mnie zasobów (: patrz post 72 ) czy jednak - nie? 4. Co do Frontu Nadmorskiego: czym dysponował i jakiej miasta miał zająć w przeciągu tygodnia? 5. Co wchodzi w skład ŚOW w latach osiemdziesiątych?

To chyba trzeba się zdecydować? "Mówimy o kraju a nie o ludziach, narodzie" A kto taki zakres dysputy ustala? Bo w wątku użytkownicy forum wypowiadali się i o tym i o tym... a daleko za nami czasy kiedy dobry towarzysz uświadamiał masy o czym można mówić. "Wyobraźmy sobie, że cała Rosja leży w Azji. Jeżeli chodzi o ludzi, kulturę to jest tak jak teraz" Więcej konsekwencji - toż sam użytkownik Wschodni pisał wcześniej, że mówimy o kraju - a tu wtręt o ludziach? To jak jest z jego oglądem spraw? A żeby było bardziej merytorycznie... cóż w międzywojniu na swych spotkaniach w Warszawie powiadał Dymitr Fiłosowicz? Jak Kapuściński oswajał Fiodora Tiutczewa? Jeśli chodzi o pewien wpływ wschodni (: a nie tylko azjatycki), co z ideą paralelizmu władcy i Boga?