secesjonista

Pytanie Tomaszu N: "lepiej przygotowane" czy bardziej nastawione na taką ewentualność? I kolejne: skąd będą czerpać zapasy paliw i na jak długo wystarczą im rezerwy?

Pytanie tylko czy pięciu wyrostków z widelcami jest groźniejszych od Kevina Parsona z jedną pałką?

Wracając do początków, czyli kiedy jeszcze nie nie można mówić o zorganizowanej poczcie powszechnej. Garść informacji z epoki Stefana Batorego. Poufną korespondencję król wysyłał oczywiście poprzez zaufanych, korespondencję przekazywali też posłowie. Król jednak przecież musiał na co dzień przesyłać szereg pism mniejszego formatu, jednakże również istotnych dla funkcjonowania administracji jego państwa. Do tego władca miał odrębną grupę dworzan, którymi byli pokojowcy kurierzy - cubicularii missiles. Ci za 1 zł strawnego, jako ubranie podejmowali się tego obowiązku. A, że służba była uciążliwa, a i bywało, że niebezpieczna posiadali przywilej: to oni mieli roznosić nominacje dla nowych senatorów. Rzecz zyskowna, albowiem na ogół uhonorowana w ten sposób persona nie omieszkała sowicie wynagrodzić szczęsnego posłańca. Korzystając z podwód i kwater; jakie przysługiwały ludziom dworu królewskiego; rozwozili po kraju uniwersały, pisma z uchwalonymi ciężarami podatkowymi. Za opłatą 20 czy 30 zł zjeździć musieli nader rozległe często obszary kraju. Z zawiadomieniem o koronacji Batorego, jeden z takich kursorów musiał objechać całą Wielkopolskę i Prusy, inny Mazowsze i Podlasie. W 1576 r. zwołując Sejm Toruński król wysłał np. kurierów odpowiednio na: województwo bracławskie, wołyńskie itp., a w każdym trzeba było oddać kilkanaście listów odpowiednim dygnitarzom i starostom. W przypadku zgonu króla również bezzwłocznie musieli powiadamiać odpowiednie persony, co ciekawe, starości grodowi mieli zapisywać kiedy i o jakiej godzinie o tym fakcie zostali powiadomieni. A list "aktywować, aby się wierność i dbałość komorników okazała". /F. Fuchs "Ustrój dworu królewskiego za Stefana Batorego", w: "Studya Historyczne. Wydane ku czci prof. Wincentego Zakrzewskiego", Kraków 1908, s. 102/ Iluż takich kurierów mógł mieć król? W księgach podskarbińskich czasów Batorego wymienia się na rok 1576 - 43, w innym miejscu pisze się o 51 (dla 1578 r. znani są z nazwiska przeszło 60), a pamiętać trzeba, że księgi opisywały jeno osoby, którym w danym momencie wykonywano wypłaty, czy rozliczenia. Znani z nazwiska cubicularii missiles z 1576 r.: Pawłowski Wojsławski Wolski Staręski Piotr Sisasz Ossowski Seb. Kędzierzawski And. Kędzierzawski Jan Minocki Stan. Leśnicki Aleks Wałowski Jan Słoński Leonard Pawłowski Jerzy Sieciński Maciej Halicki Józef Taranowski And. Ziołowski Paweł Zawadzki Jan Kamiński Jakób Pęski Jan Łapka Zyg. Gębart Stan. Śliwnicki Wacł. Kozmaczowski Tom. Dobiecki Jan Karsznicki Grotowski Czernikwoski Piotr Krąpiewski Albert Burbach Jerzy Koziński Stan. Turoboński Mat. Jakimowski Paweł Pustolski Paw. Łysakowski Balicki Prokop Krupka Paweł Achinger Święcicki Palucki Sterczowski Stradomski Broniewski Lubieniecki Czarnocki Filip Chłopicki Stan. Staręski Doreński Stan. Łozewicki And. Grudzieński Wald. /Cubicularii missiles. Ksiegi podskarbińskie, "Źródła dziejowe..." IX, 1576 r., s. 3-95/

Faktycznie, w sumie dziewięciu otrzymało ten Krzyż.

Dziś w powszechnym odczuciu jest taka różnica, onegdaj nie było: "Das Wörterbuch der deutschen Lehnwörter in der polnischen Schrift- und Standardsprache": FLIS I subst. m., ab 1371; ‘Flößer; jmd., der Getreide, Holz oder andere Güter auf einem Fluß transportiert; auch der Bootsknecht’ – ‘osoba zajmująca się spławem drewna, zboża i innych towarów; też majątek rzeczny’: 1371 XV KW 1651 (...) Szkuty máią rządnie wychędożyć Fliśi przyÅzedwÅzy / á Åtánąć ná dobrym mieyÅcu. ◦ 1592 Urs.Gr. 184, L Chłop, co wiosłem robi, flis. ◦ (1595) 1951 "Anoniminių lietuvių kelionė į Veneciją": Jeżeli by zaschło, a jeszcze potrzeba polerowania wodą zlać i kamieniem polerować i zebrawszy z polerowania odrobiny, gdy już wypolerowano piłowinami drewnianymi wychędożyć i wraz farbę jaką chce dać z wodą zmieszawszy pędzlem dać, a potym znowu pilowinami wychędożyć. "Liber consiliorum" Protokoły rady klasztoru) z bazyliki dominikanów w Gidlach k/Radomska, ADK, Gi.5, s.283; Akta organów i organistów, op. cit. "Proiekt reparacyi organ": 1. Organ wielki wystroić, wewnętrznie wychędożyć wszystkie lady, tak w manuale jak w pozytywie i pedale, klapy nowe powykleić, ferfexy poreperować lub jeżeli będzie potrzeba nowe podawać, piszczałki cynowe i zebrawszy z polerowania odrobiny, gdy już wypolerowano piłowinami drewnianymi wychędożyć i wraz farbę jaką chce dać z wodą zmieszawszy pędzlem dać, a potym znowu pilowinami wychędożyć.

W 1217 r. Honoriusz III przesyła dwa listy: do Christiana, gdzie daje mu prawo ozdabiania krzyżem tych którzy będą bronić pruskich neofitów, drugi do arcybiskupa gnieźnieńskiego, w którym zwalania go z wotum jerozolimskiego, a i zwolnienie obejmuje krzyżowców dwu księstw sąsiadujących z Prusami. "Dziwnym trafem zbiegają się tu rozporządzenia papieskie z roku 1217 z katastrofą wojewody Krystyna mazowieckiego (...) Zestawienie to robi wrażenie, jakby nie tylko wskutek śmierci Krystyna ale może i wskutek tego decydującego stanowiska, jakie tu zajął obecnie Chrystyan, biskup pruski, odleciała Polskę ochota do walk z Prusakami (...) Jednem słowem, już w tym czasie zupełnie był przygotowany krok, na który zdobyła się kurya w rok później. Mamy na myśli owo cofnięcie arcybiskupowi gnieźnieńskiemu legacyi z r. 1219 (...) Odtąd już polska hierarchia kościelna przestała odgrywać decydującą przynajmniej urzędownie rolę w sprawie pruskiej. Musiał ustąpić naprzód przed Chrystyanem, później przed bezpośrednio nasyłanymi z Rzymu legatami. Odtąd już, zdanie naszem, Prusy były dla Rzymu krajem - jego bezpośredniej sfery działania. Interesy krajów sąsiednich, przedewszystkiem interesowanej tu Polski, musiały ustępować". /S. Zakrzewski "Nadania na rzecz Christyana biskupa pruskiego w latach 1217-1224", Kraków 1902, s. 95-96/

Obszerny rys historyczny co do czasów kiedy obowiązywał dekret: "Tametsi" i wreszcie omówienie dekretu "Ne temere" z 2 sierpnia 1907 r. znajduje się w książce: X. Tadeusz Gromnicki "Forma zawierania zaręczyn i małżeństw". /dostępna w zasobach cyfrowych rcin.org.pl/ Autor uwzględnia aspekty prawne i doktrynalne, kwestie ślubów potajemnych (choćby dekret "Provida" z 18 stycznia 1906 r.), implikacje ogłaszania postanowień soborów itp.

Paradoksem jest, że gdyby Giordano Bruno dożył swych dni w spokoju dziś jego nazwisko trafiłoby raczej na listę skrajnych antysemitów, a nie ofiarę Kościoła. Ponoć w: "Spaccio de la bestia trionfante..." zawarł taką uwagę: "Stwierdzam, że takich praw obyczajowych, jak rabiniczne, takiego poglądu na to, co sprawiedliwe i godziwe nie dostrzegłem nigdzie, jak tylko u barbarzyńców dzikich. Przypuszczam, że powstały one najpierw, ale i wyłącznie tylko u żydów; żydzi to rodzaj tak pestylencyjny, zadżumiony i złowrogi dla wszystki, że zasłużyli całkowicie, aby ich dobijano przed urodzeniem (...) Najbardziej godna pogardy i najbardziej zepsuta rasa na świecie, a w swych pożądaniach najpodlejsza i najbrudniejsza. Wyrzutki rodu człowieczego i męty narodów, żydzi, są o tyle zakażonem i niebezpiecznym plemieniem, że zasługują na karę od czasu swego zjawienia się na świecie. To zawsze czołgające się, zamknięto w sobie plemię, nieznośne dla innych narodów, zwierzęco je nienawidzi i jest słusznie przez nie znienawidzone". Ktoś znający bliżej jego pisma może to zweryfikować?

Z odpowiedzi zamieszczonej w "Poradniku Językowym. Miesięczniku Poświęconym Poprawności Językowej" pod red. Romana Zawilińskiego: "»uprasza się okazywać biletycc i t. p. Zdaje mi się, ie jest to rusy- cyzm, bo po polsku lepiej chyba będzie: sproszę o zamykanie drzwi«, »uprasza się o okazywanie biletów itp. Czy tak? — Czasowniki, które nie zawierają caiej treści pojęcia czynności (t zw. czasowniki niezupełne lub przedmiotowe) muszą mieć dopeł- nienia rzeczownikowe (w różnych przypadkach) lub przyimkowe (rzeczownik z przyimkiem). Ponieważ bezokolicznik uważa się za formę rzeczowną czasownika (jak imiesłowy za formę przysłówkową lub przymiotną) przeto zamiast rzeczownika jako dopełnienia kła- dziemy często bezokolicznik a przy niektórych czasownikach nawet wyłącznie bezokolicznik (np. po muszę, chcę, wolę, mam, zamierzam itp.). Oprócz tego ma bezokolicznik tę właściwość, że może wyrażać i rozkaz (np. siadać!) a w połączeniu ze słowem proszę ma znacze- nie stanowczego, ale łagodnego rozkazu. W powyższych napisach właśnie idzie o to. Dlaczego by w tem miał być wpływ języka ro- syjskiego — nie możemy zrozumieć".

Zainteresowanym subtelnościami - o tym co jakie nosiło miano w różnych czasach i jak się to zmieniało pisze: A. Reymann "Okręty i statki. Słowniczek opisowy..." (Londyn, ok. 1947).

Zanim ktoś odpowie względem jaskółki, ciekawe względem formy zdanie z Joachima Lelewela i jego pracy "Badania starożytności we względzie geografji": "Mysowie z bliża walczący, znakomici koniodójcy, mlekojady i długożytni...". Cóż wspólnego może mieć brzoza, błona na jajku, całun z pieluchą?

Hezjot to na pewno o niczym takim nie pisał... A o jakim kierunku miał pisać Hezjod - w świetle ich ówczesnych penetracji morskich. I o czym wreszcie pisze Hezjod - o ziemi władanej przez Kronosa, co ciekawe zupełnie innego Kronosa; pod względem charakteru; niż ten z "Teogonii". A któż zamieszkuje owe wyspy, atrix może nam przybliżyć mieszkańców? Czy na Atlantydzie Platona ziemia rodziła po trzykroć? Dlaczego zapomina się o nurcie eschatologii orfików? gregski pisze o Krecie, dlaczegóż by nie rozebrać jak chce atrix kolejnej "bajki" - tym razem Homera? Z kim był spokrewniony Radamantys? Co ma wynikać z faktu etymologii Oceanu Atlantyckiego - nie wiem, co ma wynikać z faktu, że góry Atlas były w Afryce - nie wiem? Słupy Heraklesa nie były krańcem ich poznanego świata.

Co wystawiają przeciw nam państwa NATO?

Cóż, przy Janie Pawle II wypada skromnie... Włoski, polski, niemiecki, łacina, francuski, potem zaczął; z dobrym skutkiem; pobierać nauki języka angielskiego. Za to z ortografią wciąż miał problemy, z drugiej strony co się temu dziwić, toż jego nauczyciel Wojciech Żywny pisywał doń listy upstrzone błędami.

Załóżmy że otrzymał owe główne dowództwo i ziściła się pierwsza ewentualność: armia zginęła. Możliwym jest, że pozostałaby sława tego co tak długo się bił, możliwym jest również, że pozostałaby po nim niesława: tego co wygubił armię. Czy wygubienie armii to faktycznie duża zasługa dla kraju? Można by polemizować. Co do walczących w Ameryce Południowej. Wielu sądziło; słusznie czy nie - to inna sprawa; że poprzez udział w szeregu ruchach narodowowyzwoleńczych przykładają cegiełkę do dzieła, które w konsekwencji spowoduje, że i ich kraj spotka podobna perspektywa. Bolivar skrzyknął całkiem spore międzynarodowe towarzystwo, w świadomości Polaka zrodzić się mogła myśl, że podobny oddźwięk spotka w sprzyjających warunkach i ich sprawa. Wreszcie przypomnijmy, że "Eskadra Kościuszkowska" to właśnie m.in. efekt tułania się polskich żołnierzy na różnych frontach.

CK Dipoli - to Centrum Konferencyjne Dipoli w Otaniemi, pod Helsinkami, efektem tych żmudnych konsultacji była tzw. "błękitna księga". MURFAACE - Rokowania na temat Wzajemnej Redukcji Sił Zbrojnych, Uzbrojenia i Środków Towarzyszących w Europie Środkowej. "Jednym z najtrudniejszych pytań, dotyczących procesu KBWE, jest pytanie o prawny charakter przyjętych postanowień i dokumentów końcowych KBWE. W doktrynie prawnej powszechny jest pogląd, za ani Akt końcowy z Helsinek, ani inne dokumenty KBWE nie mają charakteru traktatów. Explicite wyrażono to zresztą w końcowych przemówieniach szefów państw lub rządów na Konferencji w 1975 r. Odwoływanie się do innych źródeł prawa międzynarodowego i dowodzenie, że Akt końcowy jest prawnie wiążącą umową, byłoby bezcelowe. Z intencji stron, jasno wyrażonej na Konferencji w 1975 r., wynika, że Akt końcowy nie jest dokumentem prawnym, lecz politycznym". /za: A. Bloed "DWADZIEŚCIA LAT PROCESU KBWE: od konfrontacji do współpracy"/

Cóż, mam rzec... za odpowiedź - ode mnie piątka* A co sądzi pani o: Ryszarda Przybylskiego publikacji "Cień jaskółki. Esej o myślach Chopina" Dla kogo stworzył, czy raczej poświęcił Larghetto z Koncertu f-moll op. 21? * - jak powiadał pewien wykładowca prawa konstytucjonalnego, daję panu piątkę; nie stawiam panu szóstki - bo tylko ja na nią zasługuję

To zdefiniuj, czym dla ciebie: jest człowiek I czym jest dinozaur dla Ciebie będziemy mieli podstawę do narracji.

Pamiętamy... tylko dlaczego ten, a nie inny obraz?

Podziękowania dla harryego, który zwrócił uwagę na źródełko, ja jedynie dołożyłem kolejną cegiełkę. Miłego poznawania Devon.

A użytkownik euklides nie zauważył, że to jest temat o katarach, gdzie miał spróbować udowodnić monofizytyzm tej grupy?

O, proszę - laureatka, a jeszcze dodatkowo otwarta na dyskurs, a nie tylko promowanie własnej strony - pochwalić wypada. Zmierzam do tego, że jeśli nie liczyć bliskiej osoby i literatury tuzów polskiego romantyzmu - Chopin nie przywiązywał wagi do czytania. Tak mnie się zdaje. Jak dowcipnie rozstrzygnął spór o pierwszeństwo pianistów, krytyk Ernst Legouvé?

Co do tego szlachcica: chrzcił się w jednym wyznaniu czy różnych? A jak wydając córki dorobił się "emeryturki"?

W Korei USA chcą wykopać kanał? A może jakaś część Korei Północnej wyraża chęć secesji? Bo analogii nie rozumiem.

A w czym lepszy?