secesjonista

Jaki jest cel kwerendy?

A jaka to historia? Bo nie znamy owej wybranej Biblioteki.

Co do Esterki... co napisał Shumarck?

Tematem nigdy się nie interesowałem, zatem niewiele mogę powiedzieć w tym zakresie... choć czy zapomniana, to bym się spierał; przy stykaniu się z różnymi innymi tematami, kwestia działalności RGO nader często mi się przewijała. Po prostu, taka tematyka przegrywa na ogół (w oglądzie powszechnym) z tematyką militarną. Wystarczy zobaczyć na naszym podwórku ile jest wątków i wpisów co do Powstania Warszawskiego czy działań partyzantki i PSZ; a z drugiej strony nie wywołuje (już) takich dyskusji, gdzie w tle tkwi również spór różnych postaw politycznych (vide: temat "Gwardia Ludowa "walczy" 1942-1944" itp.). |Kto pisał na tym forum w tematach o: służbie zdrowia w GG, czy o szkolnictwie? Powstają przecież prace naukowe co do działań RGO w ujęciu lokalnym (choćby praca doktorska Marcin Kwietnia), faktem jednak jest, że od czasów pracy Bogdana Krolla wciąż nie powstała nowsza monografia czerpiąca w większym stopniu z zachowanego materiału archiwalnego. Zatem wciąż przed badaczami stoją wyzwania zawarte w przeszło dwóch tysiącach jednostek archiwalnych. Co do spuścizny archiwalnej samej RGO to pamiętać trzeba, że są to na ogół suche zestawienia i statystyki, niewiele dające wiedzy o samych warunkach pracy RGO. A i sama sprawozdawczość ma pewne mankamenty, albowiem RGO nie wypracowała jakiegoś spójnego systemu swej sprawozdawczości. W okresie swego działania RGO trzy opracowania za tzw. lata operacyjne, kończące się z końcem marca 1943 r. Potem to chyba były jedynie dwa sprawozdania kwartalne i sprawozdania miesięczne. Co do wspomnień, mamy oczywiście zapiski Ronikiera, także Lucjana Dunina i Stanisława Wachowiaka... te znam, a są inne? Mnie się zdaje, że nie do końca wykorzystano materiały Delegatury RP - które mówią o działaniach RGO niezwiązanych z działalnością pomocową i charytatywną. A co do słowa użytego w czwartym wersie mego posta (: "już"): oskarżenia i insynuacje co do szefa RGO - uznaję za niesłuszne.

A co oznacza, owe: "up"? A co S.C. samodzielnie zgromadził do swej bibliograficznej podstawy?

A co już własną samodzielną pracą zgromadzono?

A co to jest? Abstrahując, że w tym obrazku jest ażur, którego nie ma w rzeczonym znalezisku.

Może warto poszukać też informacji o osobach związanych z dworem w tych czasach, typu: Domenico z Werony, Francesco Lismanino, Alessandro Pesenti, Marco de la Torre, Ludwik d'Alipho, mecenat nad twórczością: M. Reja, J. Dantyszka czy A. Krzyckiego itd. Co do literatury, może coś pożytecznego będzie w: J. Ziomek "Renesans" C. Backvis "Szkice o kulturze staropolskiej" T. Ulewicz "Literatura polska w kontekście europejskim" tegoż, "Iter romano-italicum polonorum, czyli o związkach umysłowo-kulturalnych Polski z Włochami" M. Wrede "Królowa Bona: między Włochami a Polską" J. Olkiewicz "Opowieści o Włochach i Polakach" "Literatura staropolska w kontekście europejskim (związki i analogie)" Materiały konferencji naukowej poświęconej zagadnieniom komparatystyki (27-29 X 1975)", red. T. Michałowska, J. Ślaski D. Quirini-Popławska "Działalność Włochów w Polsce w pierwszej połowie XVI wieku na dworze królewskim, w dyplomacji i hierarchii kościelnej" J. Ptaśnik "Kultura włoska wieków średnich w Polsce" W. Tygielski "Włosi w Polsce XVI-XVII wieku. Utracona szansa na modernizację" "Materyały do historyi stosunków kulturalnych w XVI wieku na dworze królewskim polskim", wyd. S. Tomkowicz W. Pociecha "Z dziejów stosunków kulturalnych polsko-włoskich", w: "Studia z dziejów kultury polskiej", red. H. Barycz, J. Hulewicz K. Morawski "Czasy zygmuntowskie na tle prądów Odrodzenia" S. Tomkowicz "Na dworze królewskim dwóch ostatnich Jagiellonów" J. Prus "Muzyka na Wawelu", "Nasza Przeszłość", 41, 1974 E. Głuszcz-Zwolińska "Muzyka nadworna ostatnich Jagiellonów" Z. Jachimecki "Wpływy włoskie w muzyce polskiej" K. Kantak "Lismaninus qua religiosus", "Collectanea Theologica", 18, 1937 M.Zlat "Renesans i manieryzm" H. Kozakiewiczowa, S. Kozakiewicz "Renesans w Polsce"

Nie tyle samą odznakę (zupełnie inne kształty) - co symbol na niej umieszczony, czyli jak napisała Amica.

A jaki zestaw bibliograficzny został do tej pory zgromadzony, by nie powtarzać tytułów?

D. Quirini-Popławska "Obecność niewolników ruskich w rejonie Morza Śródziemnego w późnym średniowieczu", "Portolana. Studia Mediterranea" nr 1, 2004

Warto zawsze określić w jakich językach mogą to być publikacje...

A w czym tkwi wątek polityczny?

Margot Asquit w swych "More Memories", zawarła zwięzłą, acz jak się zdaje trafnej, charakterystykę stylu bycia sir Herberta Kitchenera: "Jest albo bardzo głupi, albo bardzo mądry, ale się z tym nie zdradza".

W lipcu 1944 r. w akcji partyzantów pod Urzędowem partyzancki oddział miał rozbić 800-osobową kolumnę SS i żandarmerii. W wyniku potyczki około oddział liczący 70 partyzantów doznał strat - 1 zabity, 12 rannych. Straty niemieckie miały wynieść: 200 zabitych, 250 rannych, a 350 dostało się do niewoli. Takie przynajmniej dane podała Małgorzata Szwarzgruber w swym artykule. /tejże, "Koniec ery kawalera?", "Polska Zbrojna", nr 2 (802), luty 2013/

Będzie trudno, sam kiedyś próbowałem coś podobnego znaleźć i moja lista owych osób była krótsza od Albinosa. Na ogół były to teksty z krótkotrwałego pobytu w okupowanej Polsce, bądź też teksty inspirowane przez Niemców - antysemickie i antypolskie w swym charakterze. Raczej to nieprzydatne dla Albinosa, znając kierunek jego zainteresowań, no ale do odnotowania. Zatem o tych drobiazgach - tu akurat ze Szwecji. Zdecydowanie proniemiecki wydźwięk miało opracowanie z 1942 r. Gunnara Müllerna, który był berlińskim korespondentem "Aftonbladet" i dwukrotnie (na początku 1940 r. i w połowie 1941 r.) odbył podróże do GG (spotkał się m.in. z Frankiem). Tytuł brzmiał "Det har inte stått i tidningen. En svensk utlandsjournalists minnen från två krigsåar" ("Tego nie było w gazecie. Wspomnienia szwedzkiego korespondenta zagranicznego z dwóch wojennych lat"), Stockholm 1942. Podobny charakter miał wywiad (prawdopodobnie inspirowany przez Niemców) z inżynierem Jörgenem N. Guldbrandsenem, zamieszczony 18 stycznia 1943 r. na lamach "Dagsposten" (Puck "Svensk ingenjör i Ostland: Halvsvältande befolkning får ängligen äta sig mätt. Beundransvärt återuppbyggnadsarbete i de besetta områdenna"). Była to relacja z jego podróży służbowej (był specjalistą od silników) do Lidy, Baranowicz i Nowogródka. Znowu wspomnienia szwedzkiej dziennikarki Letty Rudnickiej-Jaroszyńskiej tyczą się okupacji Armii Czerwonej: "Mit möte med Röda armén", Malmö 1943 ("Moje spotkanie z Armią Czerwona"). Kolejny korespondent berliński - Bertil Svahnström ("Stockholms-Tidningen", "Svenska Dagbladet") w swych retrospektywnych wspomnieniach pisze głównie o Rzeszy, ale są i opisy okupowanej Warszawy. Swe obserwacje zawarł w publikacji pt. "Hakkorsets tidenarv" ("Epoka swastyki"). Jak widać mało tego, a przecież Szwedzi często bywali w GG, spotyka się również tropy wizyt szwedzkich korespondentów w okupowanej Polsce. Ślady takie odnaleźć można w polskiej prasie w Londynie, choćby: "Szwedzki dziennikarz, który był w Polsce" - "Dziennik Polski" 1 listopad 1941; "Co widział obserwator szwedzki w Polsce? Smutne życie w zburzonej Warszawie" - "Dziennik Polski" 16 styczeń 1943 itp. /wyłuskane z: P. Jaworski "Marzyciele i oportuniści..."/

Może spróbować skontaktować się z właścicielem tej witryny: www.gasmasks.bialystok.pl

Z literatury wspomnieniowej (acz oczywiście i propagandowej) można zajrzeć jeszcze do: "1944-1947. W walce o utrwalanie władzy ludowej w Polsce", Warszawa 1967 - prócz różnych artykułów "naukowych" tom zamykają wspomnienia Stanisława Wałacha "Strzały o świcie. MO i KBW w walce z bandami. Wspomnienia", Warszawa 1962 "Wspomnienia milicjantów", Łódź 1969 W. Machejek "Rano przeszedł huragan", Warszawa 1960 E. Orłowska "Pamiętam jak dziś", Warszawa 1973 tejże, "Wspomnienia z województwa białostockiego z roku 1944", "Z pola walki", 1959, nr 2 W. Bąk "Pieszo i konno", Warszawa 1963 A. Filar "Gdy umilkły działa. Wspomnienia", Warszawa 1972 T. Szymański "Świtanie jutra", Warszawa 1974 S. Wałach "Był w Polsce czas", Kraków 1969 tegoż, "Świadectwo tamtym dniom...", Kraków 1976, wyd. 2 S. Filipiak "Z dziejów walki ze zbrojnym podziemiem na Kielecczyźnie w latach 1945-1947", "Z pola walki" 1964, nr 2 N. Michta "Z lat walki", Warszawa 1975 S. Skwarek "Na wysuniętych posterunkach. W walce o władzę ludową na Kielecczyźnie (1944-1954)", Warszawa 1977 S. Myśliński "Tropem leśnych cieni", Warszawa 1980 "By inni mogli żyć spokojnie. Z dziejów walki o utrwalanie władzy ludowej na Dolnym Śląsku" red. M. Orzechowski, Wrocław 1967

Tak w kontekście tego - jak to różnie postrzegamy zjawisko kolejek w naszym kraju, rzuciła mi się w oczy taka uwaga, pokazująca za to pewne podobieństwa systemowe. Oto w recenzji pracy Jerzego Wiatra "Drogi do wolności. Polityczne mechanizmy rozwoju krajów postkolonialnych", recenzent Marcin Kula zauważył: "Prawdą jest, iż czynniki zewnętrzne bardzo przyczyniły się do upadku Allendego, ale nastąpiło to w momencie, gdy poważna część społeczeństwa była już doń zrażona pogarszaniem się sytuacji gospodarczej (po raz pierwszy w historii Chile powstał wówczas zawód 'stacza' kolejkowego)". /tegoż, "Wyzwanie i wezwanie", "Dzieje Najnowsze", R. XVI, 1984, z. 2, s. 119/ No chyba, że owi stacze to też propaganda ichniego IPN-u...

Zbyt wyrafinowane to dla mnie, chyba, że zagwarantujesz że każdy taki akt "prywatyzacji" nie zakończy się zniszczeniem, a jakaś część dzieł zabytkowych, które zostały skradzione uległo zniszczeniu: czy to wskutek strachu przed wykryciem, czy jako akt wandalizmu itp. Jak rozumiem postulujesz pozostawienie muzeów samopas? Co liberał myśli o prawie własności? Bo muzea posiadają również prywatne depozyty.

Baa... szanowny secesjonista właśnie po to założył temat by bardziej obeznani z tematem naświetlili jemu owe zagadnienie. Liczyłem zwłaszcza na Bruno Wątpliwego z racji jego znanych skłonności do tematyki tyczącej się historii Ameryki Południowej i tych regionów. To co mnie ciekawi to kwestia jaki interes mieli "biali" w popieraniu trwania tych republik? Jeden z przywódców takiej republiki z 1762 r. miał doradcę holenderskiego, Boni z czasem podpisali umowę z Francuzami ograniczając swe wpływy do Górnego Maroni, Arabi - jeden z przywódców otrzymał zgodę na powołanie republiki o ile nei będzie przyjmował nowych maronów. Marc Ferro pisał, że wódz murzyński Adoc uzyskał zgodę na niepodległość dla swych ludzi (1749 r.). Od kogo konkretnie uzyskał ową zgodę i z jakiego powodu?

Sięgnąć warto, pamiętając jednak, że ówczesna historiografia była pod wpływem kryteriów narzuconych przez historyków z Francji, Belgii czy Anglii, którzy to mieli bardzo "wyśrubowane" kryteria co ustalenia stopnia urbanizacji. Przy uwzględnieniu ośrodków małych (: miasteczek) w II połowie XVI wieku w Koronie ok. 20% ludności zamieszkiwało w miastach. Co ciekawe: mniej więcej tyle samo co w Anglii, we Francji, w Niemczech czy Hiszpanii. Warto sięgnąć po: A. Wyrobisz "Małe miasta w Polsce w XVI i XVII w.", w: "Miasta doby feudalnej w Europie środkowo-wschodniej. Przemiany społeczne a układy przestrzenne" red. A. Gieysztor, T. Rosłanowski "Histoire de l'Europe urbaine", t. 1: "De l'antique au XVIIIe siècle", sous la direction de J.-L. Pinol.

Czy nie przecenia się regulacji konferencji berlińskiej? Co konkretnie tam ustalono, czy faktycznie uznano system równowagi za podstawę... jeśli wobec tej konferencji mówi się o strategii "na przełaj"? Czy w Afryce dało się wyznaczać granice zważając na podziały etniczne? I takie pytanie: czy Niemcom opłacało się przyjąć od Anglików "wannę"?

W wątku "Jak to było z tymi kolejkami?" jancet napisał: Nie bardzo wiedziałem gdzie podpiąć tę wypowiedź, zatem z racji roli IPN wstawiłem (na razie) tutaj. A tak z ciekawości co zawierała konkretnie ta reklama i jakiego produktu się tyczyła?

Można poszukać informacji o tym co ma dorsz do francuskiej kolonizacji Ameryki; czy o konfliktach pomiędzy rybakami z Oleron, bretońskimi, baskijskimi czy kastylijskimi. O tym czemu Franciszka I tak interesowała pełna treść tzw. "testamentu Adama". Dlaczego Jacques Cartier nadał wodospadom w Ameryce nazwę La Chine. Warto poszukać informacji o takich postaciach, jak: słynny coureurs de bois - Cavalier de La Salle (rejon Missisipi), François Martin (1674; Pondichéry), Pierre Belain d'Esnambouc (1625; Saint Christopher). Co do literatury w szerszym ujęciu francuskich penetracji, niestety tylko obcojęzycznej: B. Trigger "Les Indiens, la Fourrure et les Blancs. Français et Amérindiens en Amérique du Nord (Natives and Newcommers)" J. Meyer "L'Europe et la Conquête du monde, XVIe-XVIIIe siècle" Ch.-R. Ageron "Histoire de la France coloniale". D. Bouche "Histoire de la colonisation française" "Voyage au nord dy Brésil, Yves d'Evreux, 1613-1614".