secesjonista

A kazek998 może przypomnieć nam ile to ofensyw wyszło z terenu Indii Brytyjskich skierowanych na północ przeciwko Japończykom?

Badania w Qasr Ibrim i Shahr-i Sokhta? Co do ew. przydatnej literatury, takie tam wyszperane (nie zawsze o tak odległych latach): http://www.ilri.org/InfoServ/Webpub/fulldocs/MONONO5/Bibliogra.htm /: "ILCA MONOGRAPH" nr 5, "The Camel (Camelus Dromedarius): A Bibliographical Review" by E. Mukasa-Mugerwa, pub. by International Livestock Centr for Africa, 1981/ S. Richard "Near Eastern Archaeology: A Reader" "Approaches to Faunal Analysis in the Middle East" ed. by R.H. Meadow, M.A. Zeder, "Peabody Museum Bulletin", 1978, no 2 M.A. Zeder, E. Emshwiller, B.D. Smith, D.G. Bradley "Documenting domestication: the intersection of genetics and archaeology", "Trends in Genetics", 2006, 22(3) C. Grigson, J.A. Gowlett, J. Zarins "The Camel in Arabia: A Direct Radiocarbon Date, Calibrated to about 7000 BC.", "Journal of Archaeological Science", 1989, 16 H. Yusupov "Camel - history of its domestication", in: "Desertification Combat and Food Safety: The Added Value of Camel Producers, Ashkabad, Turkmenistan, 19-21 April 2004" ed. B. Faye, P. Esenov I.L. Mason "Origins, evolution and distribution of domestic camels", w: "The Camelid. An All-Purpose Animal", Volume 1. ed. W. Ross Cockrill "Evolution of domesticated of animals" ed. I.L. Mason H. Gautier-Pilters, A. Dagg "The Camel - Its Evolution. Ecology, Behavior and Relationship to Man" M. Ripinsky "Camel Dispersion and Domestication in Aancient Egypt", in: "Third International Congress of Egyptology. Bastracts of Papers", 45, Toronto 1982 tegoż, "Camel Ancestry and Domestication in Egypt and Sahara", "Archeology", 36, 1983 R.W. Younker "Late Bronze Age Camel Petroglyphs in the Wadi Nasib, Sinai", "Near East Archeological Society Bulletin", 1997, 42

W sumie "po polsku" to już sam (wyżej) napisałeś Capricornusie. Zbadano włosy Napoleona z okresów kiedy był na wyspach i z wczesnych lat korsykańskich, badaniom poddano włosy jego syna, żony i innych osób. To co uderzyło naukowców to znacznie wyższy poziom arsenu u ówczesnych ludzi niż u nam współczesnych: o dwa rzędy, czyli ok. 100 razy. U samego Napoleona stwierdzono znaczna różnicę pomiędzy zawartością arsenu w okresie chłopięcym a w końcowym okresie życia, zdaniem badaczy wskazuje to na stałą absorpcję, a nie próbę trucia. Naukowcy stwierdzili, że wielkość arsenu była podobna u wielu znaczniejszych ludzi w tamtych czasach. Skąd zatem ów arsen? Hipotez jest kilka, mnie przekonuje ta najprostsza: arsen w małych dawkach stymuluje metabolizm, jak podają kiedy Napoleon był chłopcem zw. arsenu zadebiutowały jako bardzo modne środki ówczesnej medycyny. Traktowane były jako środek niemal na wszystko: od wstydliwych chorób, poprzez środek pobudzający (: afrodyzjak) itp. Na naszym forum zresztą pisano już o arsenie w medycynie, acz niekoniecznie w czasach napoleońskich. Pragnę zauważyć, że z tych badań nie wynika konkluzja, że uwięzionemu Napoleonowi nie podawano arszeniku celem otrucia. Stwierdzili jedynie, że z faktu o jego wysokiej zawartości we włosach takiego wniosku nie można wyciągnąć. Naukowcy dodają (rzecz zresztą dość znaną), że długotrwałe przyjmowanie arszeniku powoduje pewne uodpornienie na wysokie dawki. Dziwię się euklidesowi, że po obejrzeniu jednego filmu, tak łatwo przechodzi do stwierdzenia: "w zasadzie jest udowodnionym...", zwłaszcza, że już raz na tym forum potknął się na arszeniku. Ja z samej przekory po obejrzeniu takiego materiału wpierw poszukałbym informacji weryfikujących takie stwierdzenia.

Aaa, jak tak powiedzieli na Discovery - to wszystko rozstrzygnięte. Problem w tym, że nic w zasadzie nie jest udowodnione. Problem w tym, że pomiędzy stwierdzeniem istnienia arszeniku we włosach, a udowodnionym truciem nie ma tożsamości. Problem w tym, że po tak długim czasie od pobrania próbki nie da się określić którego dnia coś było spożyte. Problem w tym, że twórcy filmu nie zapoznali się z badaniami toksykologów włoskich we współpracy z Instytutem fizyki nuklearnej w Mediolanie. "L’ “occhio” nucleare rivela: Napoleone non è stato avvelenato Fisici e chimici dell’Università di Pavia, insieme alle sezioni di Milano Bicocca e di Pavia dell’Istituto Nazionale di Fisica Nucleare (INFN) hanno esaminato i capelli dell’Imperatore Napoleone Bonaparte e hanno dimostrato che non c’è stato un aumento significativo di tracce di veleno (arsenico) nell’ultimo periodo di vita a Sant’Elena. Le analisi sono state effettuate all’Università di Pavia. Sono stati esaminati diversi capelli di Napoleone (da quando era ragazzo fino a poco dopo la morte) e dei suoi cari. Sono stati esaminati anche capelli di persone viventi per capire la differente concentrazione di arsenico. Non è stato un avvelenamento da arsenico a uccidere Napoleone a Sant’Elena. Lo afferma un nuovo, meticoloso esame svolto da fisici e chimici dell’Università di Pavia, insieme a scienziati delle sezioni dell’Istituto Nazionale di Fisica Nucleare (INFN) di Milano-Bicocca e Pavia, e all’Università degli Studi di Milano-Bicocca. Gli scienziati hanno utilizzato il piccolo reattore nucleare dedicato esclusivamente alla ricerca presso l’Università di Pavia, mettendo in campo tecniche messe a punto per un esperimento (chiamato “Cuore”) in preparazione ai Laboratori Nazionali del Gran Sasso. La ricerca, che verrà pubblicata sulla rivista “Il Nuovo Saggiatore” è stata compiuta su diversi tipi di capelli. Sono stati presi infatti campioni prelevati da Napoleone Bonaparte fanciullo in Corsica, durante il suo esilio nell’Isola d’Elba, nell’isola di Sant’Elena il giorno della sua morte (5 maggio 1821) e in quello successivo (6 maggio 1821). Assieme a questi, sono stati utilizzati anche capelli prelevati dal Re di Roma (il figlio di Napoleone) negli anni 1812,1816,1821,1826 e infine altri prelevati all’Imperatrice Josephine alla sua morte nel 1814. I capelli provenivano dai musei Glauco-Lombardi di Parma, Malmaison di Parigi e dal Museo Napoleonico di Roma. Assieme a questi capelli “storici”, si sono esaminati, per comparazione, anche dieci capelli di persone attualmente viventi. I capelli sono stati inseriti in capsule e quindi inseriti nel “core” del reattore nucleare di Pavia. La tecnica usata è quella della “attivazione neutronica” che ha due enormi vantaggi: da un lato, infatti, non è distruttiva e dall’altro permette di ottenere risultati di grandissima precisione anche su campioni di piccolissima massa quali i capelli umani. I ricercatori hanno stabilito in questo modo la presenza di arsenico in tutti i capelli esaminati. Si cercava questo elemento perché da decenni diversi storici, scienziati e scrittori hanno avanzato l’ipotesi che Napoleone fosse stato avvelenato dai suoi carcerieri a Sant’Elena durante la sua prigionia seguita alla sconfitta di Waterloo. Gli esami hanno riservato alcune sorprese. La prima, è che il livello di arsenico presente in tutti i capelli di due secoli fa supera di ben due ordini di grandezza (cioè cento volte) il valore medio riscontrato nei capelli odierni. I capelli dell’Imperatore, infatti, presentavano un valore medio di presenza dell’arsenico attorno a dieci parti per milione, mentre i capelli dei nostri contemporanei raggiungevano un valore attorno al decimo di parte per milione. In altre parole, l’ambiente nel quale erano immerse le persone agli inizi dell’ottocento portava evidentemente alla ingestione di quantità di arsenico che oggi riterremmo pericolose. La seconda sorpresa riguarda la differenza della concentrazione di arsenico tra il Napoleone ragazzo e i suoi ultimi giorni a Sant’Elena. Per i ricercatori, e in particolare per i tossicologi che hanno partecipato allo studio, è evidente che non si può parlare in questo caso di avvelenamento, ma di un costante assorbimento dell’ arsenico. L’articolo Misure con attivazione neutronica sulla presenza di arsenico sui capelli di Napoleone Bonaparte e di suoi famigliari di M. Clemenza, E. Fiorini, L. Guerra, C. Herborg, M. Labra, E. Orvini, A. Piazzoli, E. Previtali, F. Puggioni, A. Santagostino sarà pubblicato sulla rivista “Il Nuovo Saggiatore”. M.Clemenza, E.Fiorini, L.Guerra e E.Previtali: dipartimento di Fisica “Occhialini”, Università di Milano-Bicocca e INFN sezione di Milano-Bicocca; C. Herborg, M. Labra e A. Santagostino: dipartimento di Chimica generale dell’Università di Pavia; A. Piazzoli: dipartimento di Fisica nucleare e teorica dell’Università di Pavia e INFN sezione di Pavia; F. Puggioni: centro studi “In novitate”, Novi Ligure (AL). Materiale video e immagini messi a disposizione dall’INFN sono all’indirizzo www.infn.it/comunicazione/materiale password: infn Hanno detto: Adalberto Piazzoli - Presidente del Laboratorio di Energia Nucleare Applicata dell’Università di Pavia: “Proprio di questi tempi di non grande popolarità delle tecnologie nucleari, almeno nel nostro paese, presso il Laboratorio di Energia Nucleare Applicata (LENA) dell'Università di Pavia è stata condotta a termine una ricerca abbastanza insolita, di interesse storico e culturale e che susciterà forse un qualche interesse: la misura del contenuto di arsenico in alcuni capelli di Napoleone, per verificare l'ipotesi, più volte formulata, di avvelenamento dell'imperatore. L'irraggiamento dei capelli con un fascio di neutroni prodotto dal reattore nucleare del LENA consentiva la rivelazione di tracce estremamente piccole di questo elemento (qualche parte per milione!) La ricerca, di modestissimo impegno finanziario, ha avuto uno spiccato carattere interdisciplinare: radiochimici, fisici, tossicologi, ambientalisti, delle Università di Milano e di Pavia e delle rispettive Sezioni dell'Istituto Nazionale di Fisica Nucleare, nonché di uno storico. Risultato? Nessun avvelenamento, secondo noi. Perchè i capelli di Napoleone contengono tanto arsenico, quanto quelli di altri suoi contemporanei.” Ettore Fiorini, docente di Fisica Nucleare all’ Università Milano Bicocca e responsabile del Laboratorio INFN: “Nell’ ambito dell’ esperimento CUORE dell’INFN che si sta realizzando per ricerche sulla massa a proprietà del neutrino si è costituito una collaborazione tra Milano e Pavia che ha permesso di raggiungere una elevata sensibilità nelle misure di elementi in traccia con la tecnica della attivazione neutronica. Si è quindi pensato di applicare questa tecnica anche a reperti di interesse storico quali i capelli di Napoleone. Questa attività multidisciplinare coinvolgente fisici, esperti di attivazione e tossicologi, anche se fuori dalla mia attività principale, è stata per me di grande interesse con la speranza che possa essere utile per ricerche di carattere storico”. Angela Santagostino, tossicologa del Dipartimento di Scienze dell’Ambiente e del Territorio, Università di Milano-Bicocca: “Gli elevati contenuti di arsenico nei capelli dell’Imperatore in periodi precedenti alla sua morte come in quelli dei suoi contemporanei, se confrontati con i livelli medi del metalloide contenuti dei capelli delle popolazioni umane attuali, dimostrano come nell’800 ci fosse una esposizione maggiore dell’attuale all’arsenico. Il confronto dei livelli di arsenico nei capelli di Napoleone alla sua morte con quelli risalenti a periodi precedenti fa pensare ad una esposizione cronica di discreta entità avvenuta nell’isola di Sant Elena, sembra però poco probabile pensare che la sua morte sia da attribuire ad un avvelenamento criminale intenzionale mediante somministrazione cronica di elevate dosi di arsenico”. Roberto Petronzio, presidente dell’Istituto Nazionale di Fisica Nucleare: Questo studio dimostra ancora una volta che la fisica nucleare ha delle concrete, importanti applicazioni nei beni culturali così come in criminologia (in fondo stiamo commentando un eventuale delitto la cui vittima sarebbe stata Napoleone) così come in medicina e in particolare in oncologia. La Fisica può mettere a disposizione degli altri settori di ricerca la sua elevatissima capacità di riconoscere la presenza di materiali anche in dosi piccolissime, rilevandone le tracce attivate dai neutroni”. La tecnica: Le tecniche e i metodi di misurazione nucleari sono per loro natura non distruttivi, perché incidono sui nuclei degli atomi e non sulle nuvole di elettroni che rappresentano il mondo percepibile attraverso i nostri sensi. La tecnica adottata in questo caso ha una sensibilità altissima: è in grado di individuare la presenza di una sostanza anche quando ce n’è un solo atomo su un miliardo di altri atomi (cioè una parte per miliardo). Questo è possibile eliminando tutto il “rumore di fondo”, cioè tutte le contaminazioni che possono essersi depositate sui campioni da esaminare, in questo caso i capelli. Per questo, i capelli sono stati accuratamente lavati prima di essere “bombardati” per 8 ore con un flusso di neutroni. Questi neutroni vengono “catturati” dall’arsenico che si trasforma in un isotopo, l’arsenico 76, che però è instabile, quindi radioattivo. I nuclei radioattivi vengono quindi individuati attraverso la misura della radiazione gamma emessa durante il loro decadimento. La tecnica consente di capire non solo quale sia l’elemento in tracce presente nei capelli, ma anche di determinarne la concentrazione raggiungendo, in molti casi, sensibilità non paragonabili a quelle di altre tecniche normalmente in uso. Questa tecnica ha già dato nelle settimane scorse ottimi risultati nell’esperimento CUORE in corso di realizzazione ai Laboratori Nazionali INFN del Gran Sasso. Contatti per i giornalisti: Prof. Adalberto Piazzoli Università degli Studi di Pavia Tel 0382 987422; 339 4269103 e-mail: adalberto.piazzoli@unipv.it Grazia Bruttocao Portavoce-capo ufficio stampa Università degli Studi di Pavia tel: 39.0382 984531; cell: 3206131351 e-mail: grazia.bruttocao@unipv.it Approfondimenti L’esperimento CUORE (dalla rivista “Asimmetrie” dell’INFN, numero 3 del 2006) L’esperimento Cuore (Criogenic Underground Observatory for Rare Events) è in allestimento ai Laboratori Nazionali del Gran Sasso. Si tratta del più avanzato esperimento progettato per misurare la massa dei neutrini e verificarne alcune proprietà fondamentali. I misteri sui neutrini sono vari e di diversa natura. Sappiamo con certezza che sono particelle neutre, ossia prive di carica elettrica, ed è ormai confermato dagli esperimenti sulle oscillazioni di sapore che i neutrini hanno massa, seppur piccolissima. Tuttavia, non siamo ancora riusciti a misurarla. E non sappiamo, inoltre, se il neutrino sia una particella ben distinta dalla sua antiparticella (la corrispondente particella nel mondo dell’antimateria), o una cosiddetta particella di Majorana, non distinguibile dall’antineutrino, come ipotizzato dal grande fisico già dal 1937. In questa seconda ipotesi, se il neutrino e l’antineutrino, cioè, fossero in realtà la stessa particella, la teoria prevede la possibilità di un fenomeno raro e difficile da rivelare, il doppio decadimento beta senza neutrini, una sorta di decadimento beta a ripetizione. Il decadimento beta del neutrone, ben conosciuto e spiegato, consiste nella trasformazione di un neutrone in un protone con l’emissione di un elettrone e un antineutrino elettronico. Se il neutrino e l’antineutrino fossero la stessa particella, però, l’antineutrino prodotto nel decadimento, collidendo con un neutrone, potrebbe dare origine al processo inverso, ed emettere un altro protone e un secondo elettrone. Complessivamente, l’effetto di questo doppio decadimento beta sarebbe dunque di trasformare due neutroni in due protoni, con l’emissione di due elettroni, senza che alcun neutrino compaia al di fuori di questo processo. Proprio la rivelazione di questo raro fenomeno permetterebbe, tra l’altro, di determinare la massa del neutrino. Per isolare gli effetti del doppio decadimento beta senza neutrini da altri effetti di disturbo, Cuore, lavorerà a temperature bassissime, dell’ordine di un centesimo di grado Kelvin (lo zero assoluto, pari a zero gradi Kelvin, corrisponde a –273 gradi centigradi). L’esperimento Cuore inizierà a prendere dati dal 2010". /za: http://www.unipv.eu/

Co do egzekucji wszystko zależy kiedy i jaki to był proces, można np. poszukać informacji o funkcji exsecutora, tu kilka innych informacji: umcs.net.pl/index.php?act=Attach&type=post&id=315 /wystarczy wkleić w wyszukiwarkę/

Co do szczegółów to może ktoś inny, zaś co do różnic i ew. podobieństw, a szerzej tradycji prawa rzymskiego: wpia.uksw.edu.pl - D. Kabat-Rudnicka "Prawo Rzymskie a europejska tradycja prawna", "Zeszyty Prawnicze" UKSW, 11.4, 2011

Warto zajrzeć do ówczesnych czasopism, jak: "Gazeta Sądowa Warszawska" (a zwłaszcza zamieszczany tam przegląd orzecznictwa), "Polska Gospodarcza", czy "Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny" itp., zwłaszcza że w szeregu pism na końcu prowadzono przegląd ówczesnej literatury. Warto również dotrzeć do wydawanych wówczas "Kalendarzy skarbowych...", które nie tylko były podręcznymi pomocami dla podatników, ale i zawierały szereg artykułów o tematyce ogólno-podatkowej (np. J. Opydo "Państwowy podatek dochodowy - rys systematyczny", w: "Kalendarz skarbowy na 1939 rok" red. Z. Machaja/. /na publio.pl można pobrać fragment pozycji: S. Milewski, A. Redzik "Czasopiśmiennictwo prawnicze w Polsce do 1939 roku", gdzie podanych jest szereg innych tytułów/ Podatki to nie moja działka, zatem tylko tak ogólnie: A. Witkowski "Dorobek badań nad skarbowością Polski międzywojennej", "Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego", nr 8, 2003 /dost. w sieci/ - tam szereg stosownej literatury tegoż, "System podatków bezpośrednich Polski międzywojennej w pierwszych latach Polski Ludowej", "Zeszyty Prawnicze" UKSW, 11.3, Warszawa 2011 /dost. w sieci/ - pomimo, że głównie o PRL to bardzo wiele materiału co do II RP G. Szczodrowski "Polski system podatkowy" B. Markowski "Opracowanie na temat organizacji administracji skarbowej w Polsce" Z. Landau "Historia finansów II Rzeczypospolitej w publikacjach powojennych". "Finanse" 1970, nr 3 krytyczny przegląd bibliograficzny J. Kulicki "Systemy opodatkowania dochodów rodziny w Polsce w latach 1918–2011" /dost. w sieci/ K. Ostrowski "Polityka finansowa Polski przedwrześniowej" "Sprawozdania oraz zalecenia Komisji Doradców Finansowych" pod przewodnictwem prof. E.W. Kemmerera, t. I: Budżet, Rachunkowość państwowa, Podatki, Kraków 1926 P. Grata "Monopole skarbowe w polityce podatkowej Drugiej Rzeczypospolitej" I. Weinfeld "Skarbowość polska", t. 1 i 2 K. Teszner "Administracja podatkowa i kontrola skarbowa w Polsce" M. Hładij "Prawo automobilowe w Drugiej Rzeczypospolitej w świetle podstawowych regulacji normatywnych", "Czasopismo Prawno-Historyczne" t. 55 (2003), z. 1 gdzie omówiono również kwestię fiskalną w zakresie motoryzacji M. Pyter "Prawne zasady użytkowania pojazdów mechanicznych w Drugiej Rzeczypospolitej", tamże, T. LXIII, 2011, z. 2 autorka również pisze o kwestiach fiskalnych w tym zakresie /dost. w sieci/

Na czym zasadza się to: prawdopodobieństwo?

Magdalena Bylczyńska "Pamiętnik Galicjanki (1914-1917)": http://www.mtg-malopolska.org.pl - "Pamiętnik Galicjanki"

Co d posłów i ich wkładu... posłujący za Batorego - Jan Sienieński, kasztelan halicki, jako że nieraz posłował do Carogrodu, a i posiadał dobra na tych szlakach, szlaki te "opisał i odmalował" dla nauki ziomków, mapę tę wręczył w 1585 r. królowi. Przy jej sporządzaniu pomagał mu Sarnicki.

Dodajmy inne tytuły: A. Cieszyński "Stany nadzwyczajne w prawie konstytucyjnym doby II Rzeczpospolitej", w: "Prawa człowieka w sytuacjach nadzwyczajnych" red. T. Jasudowicz M. Brzeziński "Stany nadzwyczajne w polskich konstytucjach" R. Socha "Stan szczególnego zagrożenia państwa w polskim prawodawstwie" P.K. Marszałek "Społeczeństwo wobec stanów szczególnych na tle doświadczeń II Rzeczypospolitej", w: "Społeczeństwo a władza. Ustrój, prawo, idee" red. J. Przygodzki, M.J. Ptak

W temacie: A. Rostocki, J. Tarczyński "Automobilizm w Warszawie do roku 1939", Warszawa 1988.

Warto zauważyć, że mówimy o ewolucji herbu Starej Warszawy; Leszno, Grzybów, Nowe Miasto, jurydyki, jak: Bielina, Bożydar, Dziekanki mając własne zarządy administracyjne musiały mieć własne pieczęcie. Proces wchłania przez administrację Starej Warszawy innych obszarów rozpoczął się od 1685 kiedy to ustanowiono Komisję Brukową (późniejsza Deputacja Brukowa). O jednym z najwcześniejszych wizerunków herbu wspomina w swym artykule... pewien Niemiec - Vossberg. Przy niemieckim dyplomie ("dan w Warszawie we środę po uroczystościach trzech króli roku pańskiego 1459 przy wyciśnieniu pieczęci naszego miasta") była pieczęć na której wedle opisu: "wyobraża w pojedynczej ozdobnie obwiedzionej tarczy, ku lewej stronie odwróconego gryfa, który zamiast głowy w wyższej części ciała przedstawia mężczyznę, wywijającego w prawej ręce prostym mieczem nad głową, w lewej zaś trzyma próżną okrągłą tarczę, napis wokoło s civitatis Varsoviens". /artykuł zamieszczono w: "Zeitschrift für Münz-Siegel und Wappenkunde" herausgegeben von Dr Koenne, dritte Jahrgang 1843/ Autor ów uważał (w czym nie był odosobniony), że pojawienie się postaci syrenki-kobiety to efekt niestaranności kopistów-pieczętarzy. Co ciekawe, nasza Syrenka symbol kojarzony z walką (jako symbol walczącego miasta) zupełnie inne skojarzenia przyniósł ówczesnemu autorowi. Wedle niego symbol (: mężczyzna/gryf) odnoszący się do męstwa dawnych Słowian został przekształcony w symbol nieudolności (: kobieta). Co do samej koncepcji kształtowania się herbu wskazuje się na połączenie herbu książąt Mazowieckich z herbem ziemi Bełskiej. Z ciekawszych wersji herbu (pieczęci) służb warszawskich: swego czasu wydział policji i sprawiedliwości pieczętowały swe dokumenty niemal identycznymi herbami, na których Syrence towarzyszą dwaj dzicy ludzie z maczugami.

Związek jest taki, że dawniejszymi czasy słowo "nurek" określało "nowokrzeńców", a i "anabaptystów", a w języku ludowym poczęto określać tak w szerszym ujęciu "protestantów", w tymże ludowym "nurek" przekształcono na "sznurek". I tak to zostało. Słowo miało konotację pejoratywną zatem nie powinno być stosowane względem lancastera, który jest protestantem. Współczesne słowo "nurek" na określenie bezdomnego - bierze się od czynności "nurkowania" w śmieciach celem wygrzebania stamtąd przydatnych rzeczy. Niektórzy bezdomni nazywają tak tych co praktycznie żyją z i w śmietnikach.

Utarło się powiedzenie o "narodzie Albionu" jako o buldogu, słowo te często wiązano z Winstonem Churchillem. Jednak... w zabytkach poezji włoskiej (pisanej jeszcze po prowansalsku) znajduje się wezwanie do Lombardczyków by powstali z bronią w ręku przeciw: buldogom niemieckim.

Orientuje się ktoś kiedy po raz pierwszy pojawia się przydomek: "Łokietek", w tej właśnie formie?

Dobrze, że nie Himmlerherrgott. zaspakajając ciekawość lancastera, rzecz ma się następująco, poszukując materiałów do rozstrzygnięcia kwestii pochodzenia pułkownika Riedla przypadkiem natknąłem się na tekst, który skojarzył mi się właśnie z lancasterem. Tuż przed I w. św. prof. Nitsch przebywając w Mogilnie rozmawiał z pewną kobietą, oprowadzany po kościele, wszczął rozmowę o katolikach i protestantach. Okazało się, że w ówczesnym języku potocznym, poznańskiego społeczeństwa słowa określające protestantów - miały swoją specyfikę. Jak zatem katolicy zwali (tam) wówczas protestantów? Słowo "ewangelik" nie obowiązywało w potocznej mowie, jeśli już mówiono raczej: "deutschkatolik", ogólnie mówiło się "lutrzy", a inteligencja "protestanci". Chłopi często mówili "luter", albo "Mimiec". O pejoratywnym brzmieniu pojawiała się nazwa: "sznurek". Dlaczego "sznurek"? Co to ma mieć do protestantów? Oto w słowniku Abrahama Troca (osoby niezbyt przychylnej protestantom) pod hasłem "Nowokrzeniec" było: "... nurek, Wiedertaufer (...) powtórnie krzczony (...), heretyk, który wierzy, że chrzest dziecka jest nieważny)...". /szerzej: J. Puzynina "Obraz świata w dziele leksykograficznym M.A. Troca", w: "Studien zur polnischen Literatur..." hg. I. Kunert, Köln-Weimar-Wien 1993/ Jak "nurek" stał się "sznurkiem"? Wedle Słownika Doroszewskiego mianem "nurek" określano anabaptystów, u Orgelbranda jest: "Nurek - Nowochrzeniec, Heretyk, Arianin", Linde wskazuje na Postyllę Marcina Białobrzeskiego i Kazania Piotra Skargi. W ludowym przekazie słowo "nurek" (związane z zanurzeniem) przekształciło się w "sznurek" - co miało wzmocnić obelżywość określenia. Zatem, jak napisałem wcześniej: kojarzyć się może, stosować się nie winno. O wspomnieniach Nitscha: tegoż, "Wspomnienia językoznawcy", Kraków 1960. Z innej beczki: czy należy bać się "grzymotrzasku" i czy "rzymska-baba" ma związek ze złotem?

Czy polski szlachcic mógł dawać pokłon zwykłemu sędziemu, kiedy sprawa szła o wytyczenie granic posiadłości? Czy zajmowanie się najmem przez szlachcica było źle widziane?

Jak wiadomo, jedną z funkcji nowomowy jest "czarowanie" rzeczywistości. W latach stanu wojennego, organizacja MOD (z siedzibą w czeskiej Pradze) organizowała loterię, z której dochód miał wspomagać młode narody w Azji i Afryce. Dlaczego owa loteria w Polsce nazywała się zupełnie inaczej niż w innych krajach? Dla podpowiedzi: chodzi o loterię "Błękitną".

Coś tam przyniósł; choć faktycznie niezbyt duże to były zmiany; zmianę znaczenia "obywatel", oraz zmianę znaczenia słowa: "agitator".

W tej samej roli?

A na czym zasadza się myśl, że każdy wóz w dobie średniowiecza był taki jak w XVII wieku? Mamy dowody na podobieństwo technologiczne i co do wymiarów? Jak Roman Rózyński pisze: zakładamy... to na jakiej podstawie: owe założenia zakłada: własnych czy autorów piszących przed nim? I mam pytanie jako laik: na czym polegała wówczas istnienie przeprawy przez rzekę: ile to trwało przy takiej ilości wojska?

Po pierwsza, jak: "POMOCY!!!" - to raczej Dział o nazwie "Pomoc". Jaki jest zakres pracy: bo "ostatnie dekady" cokolwiek są mylące. Wedle planu pracy ostatnie dekady: to jakieś prawie 7 dekad... trudno nazwać je "ostatnimi" skoro mowa jest o Procesie Norymberskim - chyba, że ma to być rodzaj wstępu. Nie lepiej zmienić temat pracy na konkretne lata? Co z orzecznictwem i praktyką sądową RFN w danych latach, podobnie z Austrią? Co z problemem ścigania zbrodniarzy w krajach nie mających stosownych regulacji o ekstradycji i jak wygląda ów problem co do stosownych służb prokuratorskich danego kraju? Nie wiem jak promotor uzasadnił owe: ostatnie dekady?

Mało prawdopodobne, a jeśli już - to raczej chronione prawem autorskim. W prezentacji może zatem zamieścić fragmenty jakiejś rekonstrukcji?

Jeśli były procesy to wyroki musiały się pojawiać - to nader oczywiste. A jakiego okresu mają się tyczyć owe rozważania co do prawa i na jakim poziomie szkolnym trzeba napisać o tym pracę? Warto zajrzeć do: W. Rozwadowski "Prawo rzymskie. Zarys wykładu wraz z wyborem źródeł". googlebooks - Witold Wołodkiewicz "Europa i prawo rzymskie: szkice z historii europejskiej kultury prawnej " forum.historia.org.pl - "Procedury sądowe w starożytnym Rzymie"