secesjonista

A na pewno warto zajrzeć do: M. Marcinkowska-Gawin "Boyownicy i boyowniczki. Środowisko 'Wiadomości Literackich' wobec problemu regulacji urodzeń", w: "Kobieta i kultura życia codziennego. Wiek XIX i XX" zbiór studiów pod red. A. Żarnowskiej, A. Szwarc I. Krzywicka "Wyznania gorszycielki".

Może: W. Sienkiewicz "Polska 1914-1989. Nadzieja i Piekło" "Polska. Dzieje cywilizacji i narodu" J. Topolski ""Historia Polski" M. Żywczyński "Historia powszechna 1789-1870" K. Mikulski, J. Wijaczka "Historia Powszechna. Wiek XVI–XVIII" A. Chwalba "Historia powszechna. Wiek XIX"; "Historia Polski 1795-1918" "Polska IX wieku. Państwo - społeczeństwo - kultura" red. S. Kieniewicz

Co tam pociąg, jako broń osobistą przydzielono mu też sześciofuntowe działo z HMS "Terrible" Ciekawe, że nie wysłano pociągu pancernego dla ochrony jego brata Jacka, który też przecież udał się na wojnę burską. Ciekawe, że skoro chcieli go tak chronić to jakoś nie wysłali nikogo z odsieczą do obozu w Pretorii. A pociąg w rzeczywistości wykonywał zadania rozpoznawcze na trasie Estcourt w kierunku na Colenso. W ramach swego nieudacznictwa... samodzielnie zwiał z obozu.

W opisie pewnego ślubu na łamach "Yorkshire Herald" (z 4 sierpnia 1900 r.) nadmieniono, że pannie młodej nie towarzyszyły druhny jako że była wdową. Opis ów dotyczył jednak obrządku anglikańskiego, a jak to było w przypadku zaślubin w obrządku rzymskokatolickim?

Przypomnieć warto o działaniach kurierów tatrzańskich (choćby w: A. Filar "Śladami kurierów tatrzańskich"), czy kurierach bieszczadzkich (np. M. Celt "Biali kurierzy") pomocy jakiej udzielali kolejarze, a wreszcie przedsiębiorcy państw neutralnych.

Razorblade1967 - nie rządzą, skoro ta sama gazeta przy tych samych wynikach jest - "be" w czasie rządów jednej partii, a jest "cacy" podczas rządów innej partii. Twoja wiara w racjonalność wydawania publicznego pieniądza jest zaiste godna podziwu, obawiam się jednak, że jest to jedynie wiara. A czasem ogłoszenia o przetargach nie publikuje się na zasadach poczytności i zadaniu docieraniu do szerokiego kręgu zainteresowanych? Nie ma tego typu regulacji, reguluje się jedynie (zależnie od wysokości kwoty przetargu) czy informacja ma pojawić się również w BIPie, czy DU UE. Reszta to kwestia swobodnego wyboru.

Nie bardzo rozumiem jak mają być dostępne w sieci? Do biblioteki można chyba dojść w te kilka dni... S. Fitzpatrick "Życie codzienne pod rządami Stalina. Rosja radziecka w latach trzydziestych XX wieku" B. Bażanow "Byłem sekretarzem Stalina" A. Walicki "Marksizm i skok do królestwa wolności. Dzieje komunistycznej utopii" A. Weissberg-Cybulski "Wielka Czystka" A. Bullock "Hitler i Stalin, żywoty równoległe" M. Smoleń "Stracone dekady. Historia ZSRR 1917-1991" J. Parandowski "Bolszewicy i bolszewizm w Rosji" M. Mikeln "Stalin" J. Kucharzewski "Od caratu białego do czerwonego" A. Hertz "Szkice o totalitaryzmie" M. Heller "Maszyna i śrubki. Jak hartował się człowiek sowiecki" K. Grygajtis "Józef Stalin oraz sowiecka geopolityka i geostrategia lat 1924-1953" - dostępne w zasobach cyfrowych dbc.wroc.pl W. Bonasiuk "Stalin" - dostępne w zasobach cyfrowych pbc.rzeszow.pl www.stalin.tv - "Doktryna i polityka wewnętrzna Józefa Wissarionowicza Stalina (1924 - 1953)"

Tu akurat wyrażasz absolutnie świętą naiwność, równie dobrze można udowadniać, że zatrudnianie w firmie państwowej (czy z większościowym udziałem Skarbu Państwa) pociotka pana X nie jest wyrazem nepotyzmu i postawy służalczej względem obecnie panującej władzy, a merytorycznym wyborem najlepszego kandydata. Oto np. "Gazeta Polska" swego czasu jak najbardziej mogła się poszczycić dużymi reklamodawcami (typu: PZU, PZU Życie, Jedynka, PKO BP). I jakoś wtedy nikt nie uznawał tejże gazety za kojarzącą się źle. Różnica była jedna - wtedy u władzy był PiS. Zatem trudno mówić tu o jedynie podłożu biznesowym. Ano źle rozumiesz. Pamiętać trzeba o reklamach spółek z udziałem SP, reklamach instytucji, urzędów, ogłaszanych przetargach, rynku pism lokalnych gdzie pieniądze wydają marszałkowie i inne instytucje. A jak je rozpoznajesz? Bo ja widząc reklamę takich firm, jak: Przedsiębiorstwo Odzieżowe Rakon w Raciborzu Przedsiębiorstwo Przemysłu Meblarskiego w Potulicach Przedsiębiorstwo Geologiczne Budownictwa Wodnego "Hydrogeo" w Krakowie Orzechowskie Zakłady Przemysłu Sklejek Rolno-Przemysłowy Rynek Hurtowy "GIEŁDA HURTOWA" S.A. Zakłady Tekstylno-Konfekcyjne Teofilów S.A. TEXTILIMPEX Sp. z o.o. "SAKSOŃSKO-ŚLĄSKA UNIA BETONOWA" SPÓŁKA Z O.O. Zespół Pieśni i Tańca "OPOLE" Sp. z o.o nie wpadłbym, że są to (odpowiednio) przedsiębiorstwa: Ministra Sprawiedliwości Ministra Sprawiedliwości Wojewody Małopolskiego Wojewody Wielkopolskiego Spółka z większościowym udziałem Skarbu Państwa jak wyżej jak wyżej jak wyżej jak wyżej.

Wciąż nie wiem na czym polegało pozbawianie tytułów, a teraz nie wiem na czym polegała degradacja - można jaśniej. Ów strajk był: za centralizacją czy przeciw?

La Belle Alexandrine - w ten sposób swego czasu nazywano wysoką obrożę (bo już nie naszyjnik) ze szlachetnymi kamieniami jakie damy nosiły na szyi. Sama nazwa nawiązuje do ulubionej obroży noszonej przez księżnę Aleksandrę, żonę Edwarda, następcy królowej Wiktorii. Księżna nosiła tego typu specyficzną ozdobę, nie tyle z racji ekstrawagancji, co z chęci ukrycia blizny, jaka pozostała jej po poparzeniu. A z innej beczki: co ma Dwunastu Apostołów do rozwoju broni palnej?

Imperium brytyjskie przyniosło do metropolii modę na egzotyczną estetykę, w tym i na tytułowe tatuaże. Londyński "The Daily Telegraph" (z 3 lipca 1963 r.) w komentarzu do wyroku nowojorskiego wyroku SN (gdzie była mowa o tym, że każdy ma niezbywalne prawo do tatuowania swego ciała) przypomniał, że tatuaż nosili: król Danii Fryderyk IX, król Jerzy V, Edward VII, Alfons XII, wicehrabia Montgomery i wreszcie - lady Randolph, czyli matka Winstona Churchilla. Na nadgarstku miała wytatuowanego węża pożerającego własny ogon, wedle niesprawdzonych pogłosek miała też wykonać tatuaż po objęciu tronu przez Edwarda, co zresztą było wówczas popularnym, pośród londyńskiej high society, wyrazem przywiązania, czy sympatii do księcia Walii. Poniżej, to oczywiście extremum: Jakie inne znane kobiety mogły się poszczycić tego typu ozdobą? Jaką funkcję mógł spełniać tatuaż w ówczesnym społeczeństwie?

Wzmianki o zapożyczeniach w technologiach i materiałach budowlanych: www.romanum.historicus.pl - "Architektura rzymska" www.bonenberg.pl

Patrząc z innej perspektywy, czyli ekonomicznej - czy w tle tych wielkich wydarzeń politycznych, jako jedną ze sprężyn nie należy czasem widzieć "zadyszki" finansowej Anglii? Czego przejawem były choćby moratorium na Stop of the Exchequer, losy poprzedniczki New Royal African Company? Innymi słowy: jak City postrzegała kierunek w którym zmierza Anglia? Czy można poprowadzić linię od Wisselbanku do Banku Anglii?

Państwo o którym niewiele wiem, czy rzeczywiście jego mieszkańcy byli tak wszędobylskimi penetratorami Morza Śródziemnego? Autorzy "Oczerki po istorii gieograficzeskich otkrytij..." (I.P. Magidowicz, W.I.Magidowicz) uważali, że na swych cedrowych statkach jako pierwsi dotarli do Cypru i na Kretę, niejako odkrywając Europę.

Proszę się zdecydować: 1. Każdy land posiada swój bank - co jest oczywistą nieprawdą... 2. Każde miasto niemieckie posiada swój bank - co jest już arcy-nieprawdą. Jak rozumiem niemieckie banki będące własnością miast budują drogi pożyczając na ten cel pieniądze miastom... czyli swym właścicielom. Jak rozumiem banki owe nie prowadzą instrumentów finansowych w postaci kredytów dla firm czym indywidualnych pożyczkobiorców? To banki ogłaszają przetargi na drogi? "Dzięki temu firmy Niemieckie zyskiwały bo zajmowały dostarczaniem materiałów budowlanych i dzięki temu zwiększały zyski . Inne firmy sprzedawały własne produkty . Głównie samochody które dawały spore zyski". Do kogo należy "Opel"? Jaki polski inżynier został pozbawiony "tytułu" i w jaki sposób?

Może Furiusz czy Amica tu pomogą, warto zwrócić uwagę na to, że wedle niektórych Rzymianie przejęli budowę sklepień mostów ze Wschodu - choć oczywiście udoskonalili ów element. Warto zatem zajrzeć do: Z. Wasiutyński "O architekturze mostów". Z drugiej strony można wspomnieć o przyswajaniu wiedzy w zakresie barwników stosowanych w zdobieniu budowli - np. przejęcie doświadczeń aleksandryjskich przez Westoriusza.

Jeśli chodzi Amico o królowe to nie przebiję twego tajlandzkiego przykładu, choć ciekawa jest historia królewskiej małżonki Gojonga - Min. Zginęła ( w październiku 1895 r.) jak najbardziej "tradycyjnie" - zawinięta w jedwab (co królowa to jednak królowa) została spalona przez japońskie komando skrytobójców (soshi). Dodatkowo jej małżonek został zmuszony do pozbawienia jej tytułów i zredukowanie (pośmiertne) do klasy prostego ludu. Na miejscu zbrodni w ogrodzie pałacu Gyeongbok pozostał jeno... palec. Oczywiście został z honorami pochowany. Relikwie nie są zatem jedynie domeną średniowiecznego chrześcijaństwa.

Zapewne zaciągnęli kilka białogłów... w mniej czy bardziej ustronne miejsce. Faktycznie w zadaniu jest fraza: "zaciągnęli"? Chodzi może o zdobycze materialne czy wynalazki, myśl technologiczną itp.?

Nie bardzo rozumiem... Amr ibn al-As z nieotwartym listem (tak na wszelki wypadek) dociera do Al-Arisz, by po miesiącu zdobyć bramę Delty - Peluzjum (Al-Farama) i wreszcie po jakimś czasie podbić cały Egipt. Koptowie stają się zatem poddanymi Arabów. I ci poddani organizują wyprawę wojskową w której ich władcy są "czymś w rodzaju najemników"?!? Antagonizmy były silne, ale trudno mówić o odwiecznym konflikcie, ot - konflikt pomiędzy zarządzanymi i zarządzającymi (surowymi i niesprawiedliwymi - dodajmy). Wzajemne urazy nabrzmiały znacznie dopiero po przybyciu do Egiptu Cyrusa - biskupa z Fasis (znanego też jako Al-Muqauqus). Otrzymawszy stanowiska: prefekta Egiptu i melkickiego patriarchy Aleksandrii - wprowadził tyrańskie rządy. Patriarcha koptyjski Beniamin I musiał się wtedy ukrywać w w klasztorach Tebsidy, po tym co się stało z jego bratem Menasem (Mena), czy ascetą Samuelem z klasztoru Qualamun koło Arsinoe nić łącząca Koptów z grekami ostatecznie została zerwana. A monofizytyzm niekoniecznie był tak dużą przeszkodą, wystarczy wspomnieć, że Herakliusz wraz z patriarchą Konstantynopola Sergiuszem postanowili zmienić reguły (wcześniejsze Henotikon) - stąd wprowadzenie doktryny monoteletyzmu. Była to próba pogodzenia Zachodu (doktrynę przyjął papież Honoriusz I) z m.in. właśnie Koptami (doktrynę przyjął choćby Atanazy patriarcha Antiochii). To chyba bardzo gruba przesada. To że w owych czasach Arabowie nie dysponowali dobrze zorganizowaną flotę nie uprawnia do tak kuriozalnych stwierdzeń. Pomimo "braku pojęcia..." jakoś strateg Manuel wylądował pod Aleksandrią. Pomimo "braku..." Moawija (zarządca Syrii) uderzał na Anatolię i wyspy na Morzu Śródziemnym. euklides mógłby objaśnić czyimi "najemnikami" byli Arabowie kiedy to dwukrotnie (649-650 i 654) złupili Cypr? Czy u wybrzeży Licji to Koptowie stanowili trzon floty? A kiedy zdobyto Rodos? A kiedy złupiono Syrakuzy? To, że do budowy arabskiej floty na początku wykorzystano zasoby arsenałów syryjskich i egipskich nie oznacza, by to Koptowie byli siłą sprawczą ataku na Konstantynopol. To że Arabowie rekrutowali marynarzy i wioślarzy spośród Greków i Koptów nie oznacza by to ci ostatni byli militarnym trzonem armii pod Konstantynopolem. Zwłaszcza, że nie ma pewności, czy Koptowie byli... pierwotnie uzbrojeni. Tak na marginesie arabskie statki potrafiły dotrzeć na archipelagi indonezyjskie (np. Ambon czy Banda) i powrócić z goździkami. A jak była możliwa masakra Dashi i Boshi w Chinach (liczona na kilka tysięcy ofiar), za dynastii Tang, którzy to przybyli wedle świadectw również drogą morską - skoro Arabowie nie potrafili pływać? Z doświadczeń Nabatejczyków też coś chyba skorzystali? Warto; przed tak kategorycznymi stwierdzeniami; zapoznać się z: G.F. Hourani "Arab Seafaring in the Indian Ocean in Ancient and Early Medieval Times", "Princeton Oriental Studies" Vol. XIII, 1951 A.R. Lewis "Naval Power and Trade in the Mediterranean" A.M. Fahmy "Muslim Sea Power in the Eastern Mediterranean from the Seventh to the Tenth Century A.D. (Studies in Naval Organisation" E. Eickhoff "Seekrieg and Seepolitik zwischen Islam and Abendland. Das Mittelmeer unter byzantinischer and arabischer Hegemonie (650-1040)" G.R. Tibbets "Arab navigation in the Indian Ocean before the Coming of the Portuguese"

"Niemal" czyni pewną różnicę, po wypędzeniu emira Baszira II asz-Szehabiego Libanem zarządzali w zasadzie tureccy gubernatorzy, i trzeba by wspomnieć ustanowionego przez sułtana Umara Paszę an-Nimsawi, który był... Austriakiem, bynajmniej nie maronitą - a muzułmaninem.

John Bowring donosił ("Report on Egypt and Candia, addressed to the Right Hon. Lord Viscount Palmerston", London 1840), że kiedy Koptowie płacili jeszcze specjalny podatek (dżizja) wnosili do kasy państwowej 3000 funtów, kiedy ze swych funkcji urzędniczych wyciągali... ok. 60 000 funtów! Jak wyglądały wydatki państwa? Army expenses - 120,000 Principial functionaries - 39,800 Coptic scribes and other employes - 20,000 Pensions to the old Moutzelims - 3,500 Expenses of the caravan of pilgrims - 2,200 Costs of manufactures and wages of the workmen end &c. - 21,600 Expenses for the construction of manufactories, bridges end &c. - 18,000 Remittance to Constantinople - 12,000 Budget of navy - 60,000 Expenses of the viceroy's court - 10,000 Rations to public functionaries - 5,000 Pay of the irregular Turkish cavalry - 6,500 Pay of the irregular Bedouin Arabs - 5,000 Pensions to harems - 6,000 Articles brought from Europe - 15,000 Boat building at Boulaq - 3,500 Military school - 1,500 Printing establishments - 350 Ship building - 15,505 Household expenses of the viceroy - 4,000 Material of war - 14,000 Forage for camels and beasts of burden - 4,000 Secret expenses, missions, presents at Constantinople &c. - 16,000 Purchases of horses, camels &c. - 3,000 Purchases of cashmeres, cloths, silk, jewels &c. - 14,000 /tamże, s. 44-45/

Wedle z jednych przekazów zniszczenia biblioteki miał dokonać Amr ibn al-As na rozkaz kalifa "sprawiedliwego" Omara, taką wersję znamy za sprawą perskiego podróżnika Abd al-Latifa al-Baghdadiego i syryjskiego duchownego Bar Hebraeusa. Wersja legendarna, ale ciekawa ze względu na ciekawy werdykt jaki miał jakoby wydać kalif. Otóż nakazał on Amarowi by ten sprawdził czy zawarte tam księgi są zgodne z Koranem, jeśli takimi są - to znaczy, że nie są potrzebne i można je zniszczyć. Jeśli są niezgodne z Księgą to - oczywiście należy je zniszczyć. O wielkości biblioteki cokolwiek mówi nam nawet ta legendarna opowieść, oto Amr by zniszczyć księgozbiór musiał poświęcić aż sześć miesięcy by spalić wszystkie księgi w łaźniach miejskich.

Łyzio napisał o dwu różnych wydarzeniach, przed znanym powszechnie buntem sipajów, chodzi o wydarzenia daleko wcześniejsze z roku 1806, które miały miejsce w Wellurze. Bunt skierowany był przeciwko nowym przepisom dotyczących stroju, znoszących prawo do noszenia oznak kastowych, bród (co uderzało choćby w Sikhów), wprowadzających nowy wzór turbanu. Co do tego ostatniego chodziło o nową skórzaną kokardę, jak podejrzewano miała być zrobiona ze świńskiej skóry (podejrzenia muzułmanów), czy ze skóry krowy (podejrzenia Hindusów). Faktem jest, że obecna kanoniczna wersja w Indiach to uznawanie buntu sipajów za pierwszą wojnę o niepodległość, i rację ma godfrydl pisząc, że jest to "grubo na wyrost". Wystarczy pamiętać ilu Hindusów (tu, w rozumieniu: rdzennych mieszkańców Indii) walczyło po drugiej stronie. Konflikt jak się zdaje miał głównie charakter religijny, a w tle była walka z "europeizacją", a przynajmniej wynikał z obawy przed taką ewentualnością. Nie należy zapominać o frustracji szerzącej się pośród sipajów - ze względu na zamkniętą ścieżkę awansu, kiepskie uposażenie itp. Ciekawe, że bunt biegł w poprzek mozaiki religijnej ówczesnych Indii, w Mirat wzywano braci: hindusów i muzułmanów - na wojnę religijna. Sir George Hilaro Barlow winę widział po stronie misjonarzy, "metodystów i oszalałych wizjonerów". Dodajmy do tego pięciopunktowy manifest wydany jakoby przez króla Delhi, gdzie w ostatnim paragrafie mówi się o powodach religijnych walk i wzywa się do świętej wojny. Spójrzmy teraz na symbol - czyli British Residency w Lakhnau (gdzie bohatersko bronili się Brytyjczycy*, a Union Jack na pamiątkę tych wydarzeń nigdy nie został opuszczony, aż do 1947 roku), bo dzięki niemu można dostrzec inne aspekty wspomnianego buntu. Lakhnau, była stolicą prowincji Oudh, przyłączonej raptem rok wcześniej. Wajid Ali, tamtejszy nabab został zdetronizowany ze względu na swą rozwiązłość. Wielu wybuch powstania upatruje właśnie w tym przyłączeniu. 75 tys. w armii bengalskiej to ludzie pochodzący z Oudh, ludzi niezbyt zadowolonych ze zmian narzuconych w ich kraju. Co do innych aspektów przyczyn tego wybuchu - warto przejrzeć wspomnianą deklarację, mowa tam m.in. o nadmiernych obciążeniach podatkowych nałożonych na zamindarów, ograniczeniach dla kupców hinduskich, importowi niszczącemu hinduskich rzemieślników, monopolizacji posad i godności - w administracji cywilnej i wojsku. Zacytowany przez mostostala fragment z wiki zawiera spore nieścisłości: "Od początku istnienia Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska werbowała żołnierzy do swych wojsk piechoty wśród miejscowych plemion, głównie Gurkhów i Sikhów. Zwano ich Sipajami (miejscowi), przy czym oficerami byli wyłącznie Anglicy". W Delhi stoi pomnik upamiętniający tych żołnierzy, którzy byli lojalni i zginęli. Wedle widniejącego tam napisu 1/3 ofiar spośród oficerów - to "tubylcy". Władzy symbolicznej - wybrano go bo był ostatnim z Mogołów, on sam był przerażony perspektywą przywództwa, które mu ofiarowano. To już lepszym był pomysł wcześniejszych powstańców, którzy zwrócili się by ich przywódcą został jeden z synów sułtana Tipu - "tygrysa z Majsuru". * - do tego należy włączyć przeszło trzy tysiące lojalnych hinduskich żołnierzy, którzy się tam schronili

To nie tyle wojna, co walka dworskich frakcji, atoli czasem przybierająca formę walk zbrojnych. Oto po śmierci koreańskiego króla Hyojonga wybuchł zażarty spór, formalnie o to czy królewska matka obchodzić ma żałobę przez rok (za czym optowała frakcja seoin), czy dwa lata (frakcja nam-in). W toku walk i sporów początkowo zwycięska frakcja nam-in została odsunięta od władzy, za to frakcja seoin podzieliła się na no-ron (doktryna starych) i so-ron (doktryna młodych) - tym razem linia podziału biegła względem tego jak surowo ukarać członków nam-in.

Jak wiadomo posługa misjonarska pośród pogan bywa niebezpieczną, przekonał się o tym wielebny Carl Volkner który przybył na Nową Zelandię. Kiedy w 1805 r. wybuchły starcia pomiędzy maoryskimi klanami, pastor ów nalegał by jego podopieczni nie przelewali krwi. Niestety nie spotkał się ze zrozumieniem - został powieszony we własnym kościele, dodatkowo wódz ściął mu głowę, wypił jego krew i połknął gałki oczne. Może był to jedynie efekt niezrozumienia przesłania transsubstancjacji?