secesjonista

A czemu w temacie o tożsamości śląskiej Alex WS uznał za potrzebne wstawienie śpiewki, która miałaby połączyć Polaków i Niemców. W kwestii tożsamości śląskiej bez Niemców - ani rusz?

Oj tam, uznać można, że Tomasz N daje wskazówkę bibliograficzną. Atoli wspomniana praca to raczej opis - bez szerszej próby porównania. Co do poszukiwań elementów wspólnych to można by wskazać na próby wyrugowania z kręgu odbioru sztuki uznanej za niewłaściwą, zwłaszcza jeśli chodzi o literaturę (a w tym zakresie i o podręczniki). Skala w różnych krajach była inna, ale zarówno w Polsce, jak i Holandii i Francji istniały listy proskrypcyjne w tym zakresie. We Francji były to tzw. "listy Otto" gdzie znalazły się dzieła autorów żydowskich, jak i biografie Żydów (np. Dariusa Milhauda, Jacquesa Offenbacha), przekłady literatury polskiej itd. W Holandii 28 sierpnia 1940 r. sekretarz generalny Ministerstwa Oświaty, Sztuki i Nauki został poinformowany o konieczności usunięcia z bibliotek i czytelni publicznych pozycji uznanych za wrogie III Rzeszy, armii niemieckiej i partii NSDAP. Nie pominięto nawet książeczki dla dzieci, jak "Dik Trom's Son", gdzie podczas bitwy na śnieżki pomiędzy dwiema grupami chłopców wznoszone są okrzyki: "Niech żyje Królowa!" i "Precz z Niemcami!". Po odkryciu w prowincji Groningen nieprawomyślnych książek powołano specjalną komisję pod przewodnictwem profesora Wydziału Literatury Niemieckiej w Amsterdamie - J. van Dama, która od jesieni 1940 r. do wiosny 1941 r. skontrolowała 11 tys. podręczników, spośród których wycofano 700. We wszystkich krajach istniała cenzura, choć nie zawsze musiał być to oficjalny organ cenzorski, czasami kryło się to pod reglamentacją papieru.

Jak traktowano Holendrów to już kwestia na zupełnie inny temat - proszę zatem nie kontynuować O.T. secesjonista.

Taka uwaga tak by temat nadto się nie rozjechał... nie sądzę by wkład poety, który zmarł zresztą w połowie XIX, w tworzenie się niemieckiego antysemityzmu, miał jakiś szerszy wpływ na postrzeganie Polaków przez Niemców. To już raczej do Żydów. O fundamentach na jakich naziści budowali swą ideologię są inne tematy na forum. Stąd skupmy się w tym wątku - raczej na opiniach bezpośrednio pochodzących z okresu II wojny światowej.

To tak żeby gregski się nie męczył... jak znam lektury gregskiego to spotkałeś się z tym u Łysiaka w "Empirowym pasjansie" we fragmencie gdzie opisywał jak Piątkowski potrafił zorganizować się w Longwood. Sam autor zaczerpnął to z Marii Dąbrowskiej.

Ogólnie co do podziału miasta Berlin podjęto w Jałcie, piątego czerwca dokonano podziału na sektory, na miesiąc przed konferencją poczdamską podjęto ustne porozumienie co do dostępu dla zachodnich aliantów do miasta: autostrada Berlin-Marienborn, niektóre drogi wodne i dwie linie kolejowe. Do czasu blokady przez Rosjan sektorów zachodnich miastem zarządzano poprzez Sojuszniczą Komendanturę Berlina, której przewodniczący zmieniał się co dwa tygodnie. Do jakich to incydentów tranzytowych doszło po wprowadzeniu Deutsche Mark 23 czerwca?

Literatury w bród (część dostępna w sieci) zatem tylko wybierać, choćby: A. Kosowicz "Muzułmanie i uchodźcy w polskim społeczeństwie" B. Wierzbicki "Uchodźcy w prawie międzynarodowym" G. Goodwin-Gill "The refugee in International Law" "Uchodźcy świata – 50 lat pomocy humanitarnej" red. M. Cutts "Wędrowcy i migranci. Pomiędzy marginalizacją a integracją" pod red. E. Nowickiej, B. Cieślińskiej "Integracja czy dyskryminacja? Polskie wyzwania i dylematy u progu wielokulturowości" pod red. K. Iglickiej "Między piekłem a rajem. Problemy adaptacji kulturowej uchodźców i imigrantów w Polsce" pod red. M. Ząbka "Przystanek Polska. Analiza programów integracyjnych dla uchodźców" red. J. Frelak, W. Klaus, J. Wiśniewski J. Frelak, W. Klaus "Integracja uchodźców w Polsce – Rekomendacje i dobre praktyki" J. Balicki, P. Stalker "Polityka migracyjna i azylowa" A. Florczak "Uchodźcy w Polsce. Między humanitaryzmem a pragmatyzmem" "Uchodźcy : teoria i praktyka" pod red. I. Czerniejewskiej i I. Main J. Hryniewicz "Uchodźcy w Polsce – teoria a rzeczywistość" K. Krzysztoń "Trudna droga do normalności : opowieści uchodźców" A. Weinar "Europeizacja polskiej polityki wobec cudzoziemców" UNHCR "Uchodźcy świata. Wyzwania humanitarne" Warszawa 1998 S. Konopacki "Obywatelstwo europejskie w kontekście członkostwa Polski w Unii Europejskiej" H. Grzymała-Moszczyńska, E. Nowicka "Goście i gospodarze. Problem adaptacji kulturowej w obozach dla uchodźców oraz otaczających je społecznościach lokalnych" "Integracja uchodźców w Polsce w liczbach" red. A. Kosowicz, A. Maciejko "Migranci na polskim rynku pracy. Rzeczywistość, problemy, wyzwania" red. W. Klaus "Prawne uwarunkowania integracji uchodźców w Polsce. Komentarz dla praktyków" red., tegoż K. Pudło "Uchodźcy polityczni z Grecji" tenże, "Grecy i Macedończycy w Polsce 1948 – 1993", "Sprawy Narodowościowe", Seria nowa, T. 4, Z.1, 1995 IBL PAN "Inni wśród swoich" 1994 D. Heidrich-Hamera "Międzynarodowa ochrona uchodźców wewnętrznych : aspekty prawne i praktyka" M. Budka "Rozpocząć nowe życie : wybrane zagadnienia z zakresu problematyki uchodźczej" "Zrozumieć innych. Czyli jak uczyć o uchodźcach" red. K. Koszewska /tu również wspomnienia: J. Boratyński "Mój pamiętnik z obozu dla uchodźców"/ "Afrykański wygnaniec - tożsamość a prawa człowieka" Wyd. Akademickie Dialog G. Surgailis "Uchodźcy wojenni i polscy żołnierze internowani na Litwie w czasie II wojny światowej" J. Morillot, D. Malovic "Uchodźcy z Korei Północnej. Relacje świadków" Kim Mike "Z piekła do wolności : ucieczki z Korei Północnej" P. Estabrooks "Ucieczka z Korei Północnej : rozpaczliwe poszukiwanie jedzenia, miłości i życia" J. Thorwald "Wielka ucieczka" "Czym chata bogata... : pomoc dla cudzoziemców poszukujących ochrony w Polsce w świetle badań społeczności i instytucji lokalnych" red. nauk. G. Firlit-Fesnak, Ł. Łotocki "Wspomnienia polskich uchodźców na Węgrzech w latach 1939-1945" oprac. J. Stolarski J. Wróbel "Uchodźcy polscy ze Związku Sowieckiego" J. Hrynkiewicz "Uchodźcy w Polsce - teoria a rzeczywistość : na podstawie badań prowadzonych w Centralnym Ośrodku Recepcyjnym w Dębaku oraz w Urzędzie ds. Repatriacji i Cudzoziemców" P. Kolasa "Ochrona praw uchodźców w Unii Europejskiej w świetle wytycznych Stolicy Apostolskiej" G. Kapllani "Krótki podręcznik przekraczania granic" J.M. Piskorski "Wygnańcy : przesiedlenia i uchodźcy w dwudziestowiecznej Europie" M. Wojecki "Uchodźcy polityczni z Grecji w Polsce 1948 – 1975" E. Januszewska "Dziecko czeczeńskie w Polsce : między traumą wojenną a doświadczeniem uchodźstwa" K. Potoniec "Integracja dzieci polskich i czeczeńskich na przykładzie projektu "Nasz świat w 36 klatkach" I. Oleskiewicz "Uchodźcy w Unii Europejskiej : aspekty prawne i polityczne" "Ponad granicami : kobiety, migracje, obywatelstwo" pod red. M. Warat i A. Marek "Uchodźca w mojej klasie" I. Czerniejewska, A. Marek /więcej publikacji tych autorek i innych na: www.fundacja.znak.org.pl/ucho/ Można przejrzeć zszywki stosownych periodyków np. "Refugees", "Amnesty International Report", "Journal of Refugee Studies", "Refugee Survey Quterly", "European Sieries", "Z Obcej Ziemi" - kwartalnik Biura Łącznikowego UNHCR w Warszawie, "Głos Uchodźcy" Stowarzyszenia Uchodźców w RP, "Uchodźstwo i Kultura..." itp. Odwiedzić strony: www.unhcr.pl www.iom.ch www.igc.ch www.ein.org.uk www.ercomer.org www.isp.acad.umn.edu www.oneworld.org www.idealist.org www.interwencjaprawna.pl www.refugee.pl Przejrzeć raporty i analizy UNHCR typu: "Asylum Levels and Trends in Industrialized Countries", "Protecting Refugees & the Role of UNHCR" itp.

A jak dokładnie brzmi temat tej pracy? Po prostu: "Uchodźcy współczesnego świata"? W jakich językach w grę wchodzi literatura? Współczesny świat - to jaki okres czasu ma się w tym sformułowaniu zawierać?

Czyli będzie o tym: jak to Herkules spotkał Buddę? F.L. Holta popełnił inną pracę: "Thundering Zeus. The Making of Hellenistic Baktria".

Himmler pośród różnorakich wizji SS miał i tę by formacja ta miała solidne podstawy ekonomiczne swej działalności, czego próbami były jeszcze w latach 30. takie przedsiębiorstwa powstałe pod auspicjami SS, jak: Deutsche Erd- und Steinwerke (DEST) czy Deutsche Ausrüstungsweke (DAW). Wybuch wojny wedle Himmlera otworzył przed tymi zamiarami znacznie szersze perspektywy, wreszcie dysponował niebagatelnym atutem w postaci nieograniczonej i praktycznie darmowej siły roboczej. Deficyt siły roboczej, który w ostrej formie ujawnił się na przełomie 1941 i 1942 r. sprawił, że Himmler dostał szansę na wkroczenie w życie gospodarcze Niemiec, szansą tą było przekazanie Himmlerowi odpowiedzialności za rozbudową i produkcję odlewni zakładów Volkswagenwerk GmbH Fallersleben. Propozycja takiego rozwiązani wysunął przewodniczący Komisji ds. Rozwoju Broni Pancernej Ferdinand Porsche. Himmler stanął zatem do rywalizacji z RWHG i Albertem Speerem, który zasadniczo reprezentował interesy dużych niemieckich (prywatnych) przedsiębiorców. W zamyśle Himmlera przedsiębiorcy chcący wynająć robotników mieli lokalizować swe przedsiębiorstwa w pobliżu obozów, wedle jego nadziei z czasem to SS przejęłoby te przedsiębiorstwa. Ostatecznie cios tym koncepcjom zadał sam Hitler podejmując (nie bez wpływu ze strony Speera) we wrześniu 1942 r. decyzję, że zamiast przenosić zakłady w okolice obozów należy tworzyć obozy przy istniejących czy budowanych zakładach. Co udało się stworzyć Himmlerowi w ramach tych zamierzeń? Jakie przedsiębiorstwa poczęły przenosić swa produkcję w pobliże obozów? Na ile istotne to były zakłady w wysiłku III Rzeszy?

Jedyna jaka się odpowiedź nasuwa, to szukać należy w stosownej literaturze przedmiotu, a ta jest dość bogata. Wystarczy zatem udać się do biblioteki... choćby po: W. Jaruzelski "Stan wojenny. Dlaczego..." tenże, "Stan wojenny w Polsce. Starsi o 25 lat" tenże, "Różnić się mądrze : jak doszło do stanu wojennego" "Stan wojenny, wspomnienia i oceny" red. J. Kulasa A. Paczkowski "Wojna polsko-jaruzelska" "Sąd nad autorami stanu wojennego. Oskarżenia, wyjaśnienia, obrona przed komisją odpowiedzialności Konstytucyjnej" opr. A. Karaś M.F. Rakowski "Jak to się stało..." G. Meretik "Noc generała" G. Musiał "Dziennik wojny jaruzelskiej" "Stan wojenny : fakty, hipotezy, interpretacje : zbiór studiów" red. A. Czwołek, W. Polak K.B. Janowski "Źródła i przebieg zmiany politycznej w Polsce (1980-1989) : studium historyczno-politologiczne" L. Mażewski "Niszczący dualizm : polityka NSZZ "Solidarność" w latach 1980-1982" Można sięgnąć po opublikowane raporty zespołu "Polacy lat osiemdziesiątych" IFiS PAN gdzie można zapoznać się ze stanem świadomości i postaw ówczesnych Polaków, czy podobny raport "Polacy '80" opublikowany przez ZMBS UW. Można zajrzeć do: http://www.13grudnia81.pl - "Wokół genezy stanu wojennego. Studium historyczno - prawne " http://www.wbc.poznan.pl - A. Czubiński "Stan wojenny w Polsce (13 XII 1981 - 22 VII 1983)"

Ano, niedokładnie: W powyższym wpisie Alex WS napisał wyraźnie: "opracowania", jeden wpis secesjonisty dotyczący konkretnej grupy zawodowej podległej konkretnej jednostce centralnej nijak "opracowaniem" nie można nazwać, a tym bardziej "opracowaniami". Trzeba czytać uważniej: liczba 13 182 nie może być odnoszona do 90 000, a to z racji tego, że ta pierwsza wielkość tyczy się jedynie osób uznanych za Polaków, którzy byli pracownikami kopalń podległych Centralnemu Zarządowi Przemysłu Węglowego. Zdawało mi się, że dla każdego jest chyba oczywiste, ze pracownicy kopalń nie byli jedynymi deportowanymi. Na liście zatem nie mogli się znaleźć marynarze śródlądowi z miejscowości Odrowąż czy Dobrzyń Wielki, nie mogli się znaleźć kolejarze z Pyskowic, którzy stanowili najliczniejszą grupę deportowanych z tego regionu, fryzjerzy i ogrodnicy z gminy Rokitnica - raczej też nie mieli szansy znaleźć się na tej liście... itd. Zatem nie ma co tu porównywać. Dodatkowo: liczba 90 000 nie tyczy się Polaków wywiezionych z Górnego Śląska, Henryk Stańczyk podaje taką wielkość, ale zawiera ona również osoby narodowości niemieckiej. Liczba 20 tys. (a ściślej 25-30 tys.) to liczba Górnoślązaków co do których strona polska czyniła starania względem ich powrotu, i nie jest to wielkość tożsama z liczbą deportowanych. Jako, że chodzi o osoby, których personalia udało ówczesnym władzom ustalić, i uznano ich za Polaków - a kryteria tego uznawania były płynne.

Faktycznie - niewiele, mało który z forumowiczów zdąży udać się do Anglii by wziąć udział w debacie o 17. Warto przypomnieć za to opinię amerykańskiego badacza, jednego z uczestników owej konferencji, autora "Neither German nor Pole": "Nie wierzę w autonomię, ani standaryzację języka śląskiego...". /"Nie będzie tu drugiej Katalonii - mówi brytyjski historyk, który napisał książkę o Śląsku", "Dziennik Zachodni"; wydanie internetowe 2013-01-04/

Stanisława Leszczyńska wspomniała (na podstawie ustnej informacji płk. inż. A. Sanojcy) o zabiegach z zakresu chirurgii kosmetycznej mającej zmienić wygląd, tego typu zabiegi miał wykonywać m.in. dr Majewski ze Szpitala Dzieciątka Jezus. Ktoś coś? /taż, "O działalności legalizacji konspiracyjnej Warszawy", w: "Warszawa lat wojny i okupacji 1939-1944" z. 3, Studia Warszawskie T. XVII, Warszawa 1973, s. 361/

W raporcie kontrwywiadu AK zrelacjonowano rozmowę pomiędzy komendantem policji polskiej w Warszawie a miejscowym dowódcą SS i policji. Paul Geibl wezwał do siebie ppłk. Franciszka Przymusińskiego z PP, w trakcie której wyrzucał mu, że w czasie Świąt Wielkanocnych zorganizowanych w koszarach Oddziału Wartowniczo-Konwojowego sala była udekorowana elementami polskimi. /za: W. Borodziej "Terror i polityka. Policja niemiecka a polski ruch oporu w GG 1939-1944", Warszawa 1985, s. 29/ O patriotycznych akcentach w kościołach: S. Podlewski "Wielkanocne Groby Boże - niemy protest walczącej Warszawy", "Za i przeciw" 1960, nr 6

Ponieważ w innym temacie wywiązała off-topowa dyskusja co do statusu Zaporoża, zatem tu można rozwinąć swe myśli. Przynależał ów obszar do Polski czy - nie? Kto na tych terenach sprawował funkcje administracyjne? Przynależał do Korony czy raczej do Rzplitej?

A w jakim kierunku miałyby pójść badania w kwestii automizacji władztwa?

W pracy "Specyficzny Polak w normalnej Francji. O polskiej emigracji w tekstach francuskich badaczy" Agnieszka Chwadik podaje ogólny obraz sytuacji polskich górników za artykułem Diany Cooper-Richet "Les mineurs polonais dans l’histoire de la France du XXè siècle : jalons, originalités, figures": "W 1931 roku, około 500 000 Polaków, zamieszkiwało i pracowało na terytorium Hexagonu, w tym prawie 200 000 – 30 000 rodzin – w Zagłębiu potasu i węgla w regionie Nord-Pas-de-Calais. W latach 30. XX w., wraz z nadejściem kryzysu ekonomicznego, towarzystwa węglowe nie zawahają się odesłać do kraju pochodzenia, ludzi, których same niedawno poszukiwały na Śląsku, i w innych miejscach. W początkowym okresie, pomiędzy rokiem 1930 a 1933, polscy górnicy znaleźli się w sytuacji częściowego bezrobocia, od 5 do 10 dni na miesiąc w zależności od miejsca; w 1934 roku proces zwolnień wzmaga się. W ciągu trzech lat, pomiędzy 1933, a 1936 rokiem, 20 000 Polaków, pochodzących z Poznania lub byłych robotników z Zagłębia Ruhry, zostało zmuszonych do opuszczenia kraju w niegodnych warunkach. W 1934 roku towarzystwa węglowe wynajęły 17 specjalnych pociągów, aby wywieźć swoich polskich robotników i zostawić ich na granicy z Belgią". /tekst francuski dostępny na: ressources-cla.univ-fcomte.fr/gerflint/Pologne_SP2011/diana.pdf/

Kwestią ubioru; choć jedynie na poziomie ogólnym; zajął się i Kościół katolicki, powstał nawet dokument "Instrukcja Św. Kongregacji Koncyljum o skutecznem zwalczaniu nieskromnej mody u kobiet". /szerzej: P. Kurlenda "Kościół katolicki wobec problematyki ubioru w okresie międzywojennym", "Poznańskie Zeszyty Humanistyczne" XIII, 2009/

Tyle, że kwestia wiarygodnego oszacowania liczby deportowanych nic nie ma do tego co napisał Alex WS wcześniej. Stąd wciąż wisi w powietrzu pytanie: po zapoznaniu się z jakimi opracowania Alex WS powziął zdanie, że w naszej literaturze zestawienia tyczą się głównie ziem niemieckich?

Szerze ujęcie; bo tyczące się całej Kozaczyzny: Tomasz Paluszyński "Autonomia? Samodzielność? Samostanowienie? Niezależność? Suwerenność? Niepodległość? Państwowość? Status Kozaczyzny ukraińskiej na pograniczu polsko-rosyjskim w XVI-XVIII wieku"/ /dostępne w sieci, w: "Poznańskie Zeszyty Humanistyczne" VIII, 2007/

Seiji Kimura w swym artykule zatytułowanym "Upadek japońskich uczelni podczas drugiej wojny światowej" napisał: "Taki dziwny rozdział formy i treści jest bez wątpienia jedną z najistotniejszych cech japońskiego reżimu tego okresu. Dał on jednocześnie asumpt do namiętnych dyskusji na temat natury reżimu: czy miał on charakter faszystowski, militarystyczny, czy może inny. Nie wezmę udziału w tej debacie, ale bez względu na możliwą odpowiedź nadmienić wypada, że reżim ten był równie skuteczny w likwidacji swobód obywatelskich i dławieniu wolności politycznej i akademickiej, co nazizm i włoski faszyzm". /w: "Inter arma non silent Musae. Wojna i kultura 1939-1945" red. C. Madajczyk, Warszawa `1987, s. 163/

Niestety wychodzi mi, że znamy całkiem inne fakty i opracowania. To może tak konkretniej, spośród poniżej podanych tytułów opracowań, które: pozbawione są informacji o deportacjach z polskiej części Śląska: "Deportacje Górnoślązaków do ZSRR w 1945 roku" red. A. Dziurok, M. Nieudany M. Golon "Ludność cywilna deportowana z Europy Środkowo-Wschodniej do obozów pracy Zarządu NKWD ds. Jeńców Wojennych i Internowanych w latach 1945-1950", w: "Migracje i społeczeństwo" t. 4 red. J. Zamojski S. Fertacz "Deportacje mieszkańców Górnego Śląska do ZSRR w 1945 r.", w: "Władze komunistyczne wobec ziem odzyskanych po II wojnie światowej" red. S. Łach tenże, "Internowanie i wywóz mieszkańców Górnego Śląska do Związku Radzieckiego w 1945 r.", w: "Śląsko-zagłębiowskie konfrontacje historyczne (XIX-XX wiek)" red. M.W. Wanatowicz Z. Woźniczak "Z działalności polskiego i radzieckiego aparatu represji na Górnym Śląsku w 1945 r.', w: "Obozy pracy przymusowej na Górnym Śląsku" red. A. Topol tenże, "Z Górnego Śląska do sowieckich łagrów" tenże, "Wysiedlenia ludności górnośląskiej do ZSRR wiosną 1945 r.", "Studia Śląskie" 2000, t. 59 tenże, "Represje wobec byłych żołnierzy Wehrmachtu na Górnym Śląsku (1945-1950)", "Łambinowicki Rocznik Muzealny" 2002, nr 25 K. Miroszewski "Stosunek Armii Czerwonej do ludności województwa śląsko-dąbrowskiego w 1945 r.", w: "Ziemie Odzyskane po wojskową administracją radziecką po II wojnie światowej. Materiały z konferencji" red. S. Łach J. Drabina "Historia Chorzowa od 1868 do 1945" tenże, "Wywózka Górnoślązaków do ZSRR w 1945 roku", "PiS" 1997, nr 2 "Rok 1945 w Zagłębiu Dąbrowskim" red. J. Walczak K. Karwat "Kierunek: Wschód. Deportacje Ślązaków", "Śląsk" 1996, nr 3 (8) tenże, "Ten przeklęty Śląsk" H. Stańczyk "Od Sandomierza do Opola i Raciborza" "Zapomniane historie ludzkich dramatów. Losy mieszkańców Górnego Śląska w latach 1939-11956" red. K. Banaś, A. Sznajder O. Zajcewa "Przegląd dokumentów dotyczących Polaków internowanych w latach 1944-1949 (z zasobu Ośrodka Przechowywania Zbiorów Historyczno-Dokumentalnych)", w: "NKWD o Polsce i Polakach. Rekonesans archiwalny" red. W. Materski, A. Paczkowski M. Lis "Polska ludność rodzinna na Śląsku po II wojnie światowej (Polityczno-społeczne uwarunkowania integracji". Próba syntezy" B. Warzecha "Deportacje 'górników'", "Biuletyn IPN" 2001, nr 7 L. Olejnik "Zdrajcy narodu? Losy volksdeutschów w Polsce po II wojnie światowej" "Exodus. Deportacje i migracje (wątek wschodni). Stan i perspektywa badań" red. M. Zwolski D. Węgrzyn "Górnoślązacy jako forma reparacji. Deportacje z Górnego Śląska do ZSRR w 1945 r.", "Zesłaniec" 2008 "Śląska codzienność po II wojnie światowej" red. Z. Woźniczka "Deportacje i przemieszczenia ludności polskiej w głąb ZSRR 192-39-1945" red. T. Walichnowski S. Ciesielski, W. Materski, A. Paczkowski "Represje sowieckie wobec Polaków i obywateli polskich" A. Skrzypek "Wywózki Polaków do ZSRR w latach 1944-1945. Próba interpretacji danych liczbowych - artykuł dyskusyjny", w: "Z zagadnień historii XX wieku" Acta Universitatis Lodziensis, Foli Historica 73, 2001 red. A. Głowacki P. Kołakowski "NKWD i GRU na ziemiach polskich 1939-1945" "Być Ślązakiem. Z Adamem Dziurokiem, Ryszardem Kaczmarkiem i ks. Jerzym Myszorem rozmawia Barbara Polak", "Biuletyn IPN" 2004, nr 6-7 "Polska 1939-1945. Starty osobowe i ofiary represji pod dwiema okupacjami" red. W. Materski, T. Szarota Jako, że średnio interesuję się kwestiami Śląska z zaciekawieniem poczytam wpisy Alex WS - osoby znacznie bardziej zainteresowanej tym regionem. Z chęcią zapoznam się z jego analizą literatury powstałej po 1989 r., w której polscy badacze zaniedbują deportacje tyczące się ziem polskich, a skupiającą się jedynie na deportacjach z ziem niemieckich. Zatem: jakie ogólne opracowania* zna Alex WS, które poświęcone są deportacjom ze Śląska i w ogóle nie uwzględniają deportacji z ziem polskich? Można prosić o konkretne tytuły? Czy: "Spis polskich obywateli - górników wywiezionych do ZSRR z początkiem 1945 r. z terytorium Górnego i Opolskiego Śląska" wydany przez Generalnego Pełnomocnika RP ds. Repatriacji (wydrukowany w Poznaniu w grudniu 1946 r.) obejmował zdaniem Alex WS wyłącznie ziemie niemieckie? I taki paradoks... malarz Paweł Steller na polecenie wojewody śląskiego gen. Aleksandra Zawadzkiego w trzy dni zaprojektował i wykonał pomnik wdzięczności dla Armii Czerwonej, odsłonięty 23 lutego 1945 r. na placu Wolności w Katowicach. 4 marca artysta został aresztowany przez NKWD, a miesiąc później znalazł się już w obozie nr 503 w Kemerowie na Syberii. /szerzej S. Steller "Najdłuższa podróż", "Śląsk" 1996, nr 9/ * - czyli takie, których głównym tematem nie jest wybrany obszar, jak prace: P. Madajczyk "Przyłączenie Śląska Opolskiego do Polski 1945-1948", "Ofiary stalinizmu na Ziemi Bytomskiej w latach 1945-1956. Dokumentacja zbrodni" red. J. Drabina, Z. Gołasz "Śląska tragedia w Zabrzu w 1945 roku. Internowania i deportacje" itp.

Walki o okolice Brzegu trwały od około 21 stycznia (osiągnięcie Odry w okolicach Lipek) do 6 lutego. 4 lutego wojska radzieckie otrzymały rozkaz okrążenia miasta w kierunku południowym i poruszaniu się w kierunku Opola. Jako, że komendant płk. Knittel wolał udać się do Wrocławia ciężar obrony miasta spadł na kpt. Maxa Pietruszkę. Miasto było bronione przez zlepek różnych formacji i nacji: m.in. Węgrów czy Łotyszy. Sam Pietruszka wydał o tym wspomnienia: "Die letzten Tage von Brieg. Ein Tatsachenbericht aus den Februartagen 1945". Walki bezpośrednie o miasto były bardzo krótkie, trwały od 5. lutego do ramka dnia następnego - o godzinie 7.20 miasto było zdobyte. "9 Dywizja Powietrzno-Desantowa Gwardii zdobyła szturmem Łukowice Brzeskie, Owczary, Małujowice i Przylesie. Ten sam 55 Korpus Piechoty wraz Korpusem Pancernym nacierając na południe opanował 5 lutego Grodków. 6 lutego czerwonoarmiści opanowali twierdzę Brzeg, będącą ważnym ogniwem w hitlerowskim systemie obronnym nad Odrą. W walkach o Brzeg życie swoje oddało około 400 czerwonoarmistów. 7 lutego wojska radzieckie, częściowo wsparte czołgami, klinem uderzeniowym skierowanym na południe od Skorogoszczy opanowały Przeczę, Raski, Oldrzyszowice. Ostatecznie utworzono jeden duży przyczółek szeroki na 80 km i głębokości do 25 km. Tak opisuje tamte mroźne i krwawe dni opolski historyk wojskowości prof. Damian Tomczyk, który badania swe oparł na opiniach obu stron walczących - radzieckiej i niemieckiej". /za: forumbrzeg.pl "Walki w Brzegu w 1945"/

Jako,że gregski chciał wrzucić, a nie mógł...