secesjonista

Takie tematu już istnieją: forum.historia.org.pl - " Polska grzęznie coraz głębiej w Afganistanie? " forum.historia.org.pl - " Dlaczego NATO przegra w Afganistanie? " forum.historia.org.pl - " Czy to dobrze, że polscy żołnierze jadą do Afganistanu? " forum.historia.org.pl - " Wojsko Polskie w Afganistanie " Zatem, ten - zamykam.

Cóż, Klaudiusz nie wyciągnął wniosków z imienia tancerza.

Tyle, że właśnie nie chodzi o to samo: czym innym jest niewolnictwo czym innym wolne rzemieślnictwo. Poza tym całe twe stwierdzenie zasadza się na tym, że piramidy budowali niewolnicy, skoro było inaczej, cała wypowiedź traci swój sens. Bo co znaczy (po uwzględnieniu poprawki): "piramidy są pomnikiem rzemieślnictwa"? A skąd wniosek, że praca przy piramidach była tak tytaniczną i okupioną krwią?

To może jednak w innym temacie, tak by nie mieszać bytów?

Scenariusz do "Tajemnicy..." Wołoszański napisał na podstawie własnej powieści pt. "Twierdza szyfrów", która to pozycja jest dostępna np. w Empiku. Nie wiem czemu adamhistoryk jej nie mógł znaleźć.

Łukasz Malinowski w "Bersekir i Ulfhednar w historii, mitach i legendach" pisał: "Na brutalność stosunków społecznych w Skandynawii wpłynął zwłaszcza obyczaj krwawej zemsty, będący obowiązkiem pomszczenia śmierci każdego, nawet bardzo odległego członka rodziny, i nie dopuszczający oznak litości dla wrogów. Krwawa zemsta jest jednym z motywów rozwijających akcję islandzkich sag rodowych (zob. Miller 1990: 179-220). O zemście jako elemencie narracji islandzkich sag pisał również obszernie Byock (1982)". A Piotr Pranke dodaje ciekawy szczegół: "... a jeżeli wszelkiego rodzaju zaloty nie były uwieńczone konkretną propozycją ze strony adoratora, wówczas w świetle niepisanego prawa, ród mógł dopuścić się krwawej zemsty". /"Kobieta w świecie wikingów", "In Tempore" 2006, 7/

A ów Waldemar Wołoszański jaką powieść historyczną napisał? Mnie jest znany jedynie Bogusław.

No ale na tym zasadza się większość dobrych powieści historycznych, zatem spis byłby baardzo długi. A ów "Waldemar Wołoszański" to chyba takie niefortunne połączenie twórcy "Asfaltowego salonu" i autora "Tajnej wojny Hitlera"??

Jak zatem interpretować świętowanie np.: Pariliów z 21 kwietnia ("Czcząc boga na murawie położą się młodzi...")?

Co do pytania głównego: W. Lengauer "Muzyka Grecji antycznej na płycie Gardzienic", "Biuletyn Ogólnopolskiego Klubu Miłośników Opery Trubadur" 2001, 6, z. 1 (18) Co do drugiego pytania, trudno mówić o kompozytorze w czasach starożytnych, zwłaszcza w kontekście poszukiwania zapisu melodycznego utworu, ale zawsze można zajrzeć do: M.L. West "Muzyka starożytnej Grecji" K. Szarzyńska "Hymny i pieśni sumeryjskie" "Wybrane pieśni i poematy syryjskie" tł. W.Kania, oprac. W. Myszor M. Piętka "Muzyka antycznej Grecji - dwa style interpretacji", "Nowy Filomata" 2003, nr 1 C. Sachs "Muzyka w świecie starożytnym" P. Weiss, R. Taruskin "Music in the Western World" F. Behn "Die Musik im römischen Heere", "Mainzer Zeitschrift" 1912, 7 J. Quaten "Music and Worship in pagan and Christian antiquity" R. Zawadzki "Pieśń ludowa starożytnej Grecji. Różnorodność form i gatunków" G. Wille "Musica Romana: Die Bedeutung der Musik im Leben der Römer" oraz do czasopisma "Musica Antiqua. Acta Scientifica".

Trochę zapomina się o filmografii japońskiej, o ile próba tworzenia kina narodowego (kokumin eiga) poprzez regulacje polityczne to dopiero rok 1939, to przecież już wcześniej starano się wpłynąć na ducha japońskiego filmu. Zarówno we Włoszech jak i Niemczech sport stał się istotnym elementem nowych ideologii i był wykorzystywany w celach propagowania nowych idei i ideału człowieka. Jak wypadła zatem w Japonii, na przykład: próba wprowadzenia nowego spojrzenia na sport, czyli wyrugowanie rywalizacji na rzecz samodoskonalenia? Jakie dyscypliny chciała widzieć władza na ekranie a jak wyglądała praktyka? Z innej beczki: jak ukazywano rolę i funkcję (pożądaną) kobiety? O wczesnym filmie japońskim: J.L. Anderson, D. Richie "Japanese Film: Art and Industry. Expanded Edition" M. Wada-Marciano "Nippon Modern: Japanese Cinema of 1920s and 1930s" K. Loska "Poetyka filmu japońskiego" N. Burch "To the Distant Observer. Form and Meaning in the Japanese Cinema" D. Głownia "Świadectwo przemian. Sport we wczesnym filmie japońskim", "Szkice Humanistyczne" OSW im. J. Rusieckiego, t. XIII, nr 2-3 (vol. 32) tegoż, "Herosi kinematografii - początki japońskiego przemysłu filmowego", "Kultura i Historia" 2011, nr 20

No i można przypomnieć, że w zasadzie nie był to już automat von Kempelena.

Coś jak z "Faraona", może bez większego wpływu na wielką historię, no i chodzi o astronomię... w roku 1337 lud wzniecił zamieszki i obrzucił nawet cesarza Bazylego Wielkiego Komnena kamieniami. W tymże dniu, pomiędzy godziną 10 a 13, nastąpiło zaćmienie Słońca. Niektórzy historycy uważają, że lud upatrywał w tym nadprzyrodzonego znaku związanego z pewną swobodą seksualną cesarza. Podówczas miał on już utrzymywać stosunki z Ireną z Trapezuntu, odstawiając w odstawkę swą małżonkę - również Irenę tyle, że córkę Andronika III Paleologa. Oczywiście wystąpienia te musiały mieć głębsze podłoże, skoro Trapezuncki horoskop z 1336 roku przewidywał na wiosnę 1337 r. pojawienie się niezadowolenia ludu, a na kwiecień spory i niepokoje. Szerzej: W. Miller "Trebizond. The Last Greek Empire" S.P. Karpow "Istorija Trapezunckoj Imperii" "Fontes Historiae Imperii Trapezuntini" ed. A. Papadopoulos-Kerameus

No cóż, ale my tu raczej poruszamy się w innych latach i w innym kręgu kulturowym, co innego działania Akcji Katolickiej w II RP a co innego dzisiejsza księgarnia stowarzyszenia z innego kraju... Odwiedzenie tej strony raczej niewiele nam powie co było dystrybuowane w polskich kościołach.

Garść informacji da się zapewne znaleźć: M. van Creveld "Żywiąc wojnę. Logistyka od Wallensteina do Pattona" (rozdz. 7) F. Skibiński "O sztuce wojennej na północno-zachodnim teatrze działań wojennych 1944-1945" tegoż, "Dowodzenie wojskami koalicji na tle bitwy w Normandii" "Rocznik Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie" z 2006 r.

A to było coś na kształt łódzkiej: Polskiej Organizacji Bojowej? Z kim była politycznie związana? Może coś będzie w jakiejś publikacji L. Siemiona?

Jak mniemam to nie jest adres wydawniczy, a nazwa wydawnictwa i organizacji. Wydawnictwo "Racławice" należało do Chłopskiej Organizacji Wolności (tzw. OCHW Racławice, czy w ogóle: "Racławice"). W tymże wydawnictwie wyszła broszura pod takim tytułem. "Por. np. "Polska w przyszłym bloku państw". [Warszawa, pocz. 1941. Wyd. "Racławice"], s. 8-9. OCHOW "Racławice" zob.: AAN, DR DSW, Wydział Ogólny, Meldunki o organizacjach konspiracyjnych 1941-1945, sygn. 202/II-22, k. 60-61; S. Dąbrowski: "Chłopska Organizacja 'Racławice' 1939-1945 wobec powojennych granic Polski", "Studia z Dziejów Ruchu Ludowego" 1971, s. 139-167; S. Reymont "Początek organizacji 'Racławice'", "Więź" 1987, nr 5 s. 81-101,; idem "Racławice" Cz. 2, "Więź" 1987, nr 6, s. 85-100". /S. Fertacz "Polska myśl słowiańska w okresie drugiej wojny światowej" Prace Naukowe Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach nr 1870, Katowice 2000, przypis 129, s. 79/

A skąd informacja, że niewielkie? Ile zdaniem widiowego mieścić się mogło ludzi na takiej przeciętnej czajce?

Ano niekoniecznie, mogła być np. Bazylika Ulpia, ale mogły to być np. sześcio-kondygnacyjne Hale Trajana -również przy forum. Bez określenia co stało obok czy schematu budowli - to czysta zgaduj zgadula. Można za to zajrzeć do: T. Wróbel "Zarys historii budowy miast" P. Grima "Miasta Rzymskie".

S.R. Waddell "United States Army Logistics: The Normandy Campaign, 1944" A.B. Stanford "Force Mulberry; the Planning and Installation of the Artificial Harbor Off U.S. Normandy Beaches in World War II" R.G. Ruppenthal "Logistical Support of the Armies" Vol. I (dostępne w sieci).

Co do podtytułu; głos ze wspomnianej dyskusji Rafała Wnuka: "Związek Radziecki budował swoje parapaństwo, opierając się na oddziałach partyzanckich, siatce partyjnej i NKWD, podobnie Tito w Jugosławii; również komunistyczna partyzantka w Grecji była kopią modelu sowieckiego. Nacjonaliści ukraińscy swoją organizację wojskową obudowali instytucjami administracyjnymi, gospodarczymi, mieli też polityczną reprezentację w postaci Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów. Z organizacyjnego punktu widzenia to też były struktury państwa. Kiedy zatem mówię o wyjątkowości Polskiego Państwa Podziemnego, to dlatego, że usiłowało ono być jednocześnie i podziemne, i demokratyczne. W przeciwieństwie do monopartyjnych, totalitarnych konspiracji komunistycznych czy nacjonalistycznych Polskie Państwo Podziemne był wielopartyjne, w jego ramach różne grupy polityczne i społeczne starały się budować wspólnotę państwową, opierając się na zasadzie ugody społecznej...". /tamże. s. 39/

Co do ostatniego - zgoda, problem w tym, że to właśnie euklides czyni takie wywody - względem znaczenia postrzyżyn jako elementu odebrania prawa do sukcesji. Bo przecież zaczerpnął taką interpretację właśnie z obyczajów Franków. To jest to: "nieporozumienie", czy akurat w tym względzie - jednak nie?

To źle myślisz, jeśli chodzi o Rzymian, ci na ogół preferowali krzyż w kształcie litery T, pionowy slup wysokości 1,8 - 2,4 m i poprzeczna belka długości 1,5 - 1,8 m. Wiele względem metody: powieszenie czy przybicie zależało od regionu Imperium i tego czy wskazany był pośpiech. Pomimo opisów, do dziś spośród śladów antropologicznych znamy bodajże tylko jedną ofiarę ukrzyżowania: tą z Giv'at ha-Mivtar.

W temacie pt. "Koncepcja P. Urbańczyka co do okresu przed powstaniem monarchii piastowskiej" padło: i i Jak słusznie zauważył jancet (w temacie o koncepcji P. Urbańczyka), euklides podczas tego zerkania nieco zaniedbał sprawdzenia gdzież to podówczas lokalizowano owe Morawy. Po utracie posady nauczyciela akademickiego Konstantyn przebywa w Bitynii w klasztorze Polychron, a około roku 860 następuje misja chazarska. Potem mamy poselstwo księcia Rościsława (ok. 862 r.) i rozpoczęcie rywalizacji z dawnymi wpływami misjonarzy salzburskich i grado-akwilejskich. W 867 r. Konstantyn toczy udaną dysputę z duchownymi niemieckimi w Wenecji, w listopadzie 870 r. Metody jest podsądnym w procesie, który potem papież Jan VIII nazwał episcoporum concilium. W więzieniu w Ellwangen spędza dwa i pół roku. Nie jest zatem prawdą, że bracia w owym okresie spędzają czas jedynie na Morawach. To na poważnie? Owi zakochani studenci posiłkowali się polowaniem celem uzupełnienia składników posiłków czy korzystali jednak z innych udogodnień? Przenoszenie doświadczeń dwudziestowiecznych w realia roku ok. 862 - 868 to dość karkołomne. Jakieś miesięczne zniknięcie braci - nie odnotowane w żadnym źródle? A zupełnym curiosum jest wzmianka o ciekawości świata, Bracia Sołuńscy mieli do wypełnienia misję, a nie: przy okazji wycieczek krajoznawczych zajmowali się posługą misjonarską i tworzeniem Euchologium Sinaiticum (przy oczywistych wątpliwościach co do autorstwa tego zbioru). W 870 r. Metody mocno zajęty był kwestią stolicy metropolitalnej w Sirmium, zatem raczej nie spoglądał podówczas w kierunku północnym. A którzy chrześcijanie nie uznają za świętych? W Kościele Rzymskim - wiadomo, w Kościele Prawosławnym pierwsze oficja znane są już z XII w. (Kanon ku czci świętych Cyryla i Metodego z rękopisu Minei na kwiecień). W prologu z 1345 r. mamy oficjum ku czci św. Metodego. Na pewien czas braci usunięto z prawosławnego kalendarza w 1682 r. W 1863 r. Synod Kościoła Rosyjskiego przywraca kult nazywając ich "równymi Apostołom" (rawnoapostolnye), bracia trafiają do Mineja dopol'nite'naja zawierającej szesnaście oficjów ("ku czci świętych równych Apostołom Cyryla i Metodego, Nauczyciela Słowian). W 1863 r. wyznacza się podstawowe święto na 11 maja. W 1885 r. Synod Kościoła Rosyjskiego podniósł obu świętych do rangi "średnich", decydując co do szczegółów: - w modlitwie litii, po Ewangelii jutrzni we wszystkich modlitwach w których wymienia się Ojców powszechnego Kościoła Rosyjskiego, po imieniu św. Mikołaja Cudotwórcy, należy wymienić: "świętych ojców naszych Metodego i Cyryla, Nauczycieli Słowian" - dzień śmierci św. Metodego, arcybiskupa Moraw, wpisać do kalendarza liturgicznego pod datą 6 kwietnia - Święto Cyryla i Metodego, wypadające 11 maja, podnieść do rangi średnich świąt i w kalendarzach liturgicznych oznaczyć, jak to przyjęto, krzyżem z półkręgiem - w dniach 14 lutego i 6 kwietnia podprawić polyeleos. O wpływach Kościoła metodiańskiego na naszych ziemiach istnieją pewne wzmianki - tylko, że żaden ze zwolenników koncepcji Kościoła słowiańskiego nigdy nie pisał o wizycie samych braci, vide: M. Gumplowicz "Zur Geschichte Polens im Mittelalter" H. Paszkiewicz "The Origin of Russia" K. Lanckorońska "Le vestigia der rito cirilo-metodiano in Polonia", "Antemurale", 1, 1954. Mamy zatem wpis w "Żywocie Metodego" o chrzcie księcia Wiślan, list biskupów niemieckich do papieża Jana IX, o wysłaniu sufragana Wichinga, wreszcie wymienienie w "Katalogu biskupów krakowskich" Prochora i Prokulfa (poprzedników Poppona). Problem w tym, że Wiching na pewno był łacinnikiem, Prokulf - prawdopodobnie, ewentualnie Prochora można nazwać biskupem słowiańskim.

M. Lubczyński "Zawieranie małżeństw przez szlachtę w świetle intercyz przedślubnych oblatowanych w krakowskich księgach grodzkich w latach 1680-1730", w: "Wesela, chrzciny i pogrzeby w XVI-XVIII wieku. Kultura życia i śmierci" pod red. H. Suchojada K. Mikulski "Strategie rodzinne rzeźników toruńskich w XVII i XVIII wieku, "Roczniki Dziejów Społecznych i Gospodarczych", t. 62, 2002 Puczyński "Ludność Brzeżan i okolicy w XVII i XVIII wieku", "Przeszłość Demograficzna Polski" t. 5, 1972 C. Kuklo "Kobieta samotna w społeczeństwie miejskim u schyłku Rzeczypospolitej szlacheckiej. Studium demograficzno-społeczne" tenże, "Rodzina w osiemnastowiecznej Warszawie" M. Bogucka "Woman in the History of Europe: from Antiquity till the Begin of the XXIst Century" "Rola i miejsce kobiety w edukacji i kulturze polskiej" pod red. W. Jamrożka, D. Żołądź-Strzelczyk Z. Kaczkowski "Kobieta w Polsce. Studium historyczno-obyczajowe" Ł. Charewiczowa "Kobieta w dawnej Polsce do okresu rozbiorów" A. Bołdyrew "Matka i dziecko w rodzinie polskiej: ewolucja modelu życia rodzinnego w latach 1795-1918" "Kobiety wczoraj i dziś. Poradniki bibliograficzne", pod red. A. Podkowiak