secesjonista

Mnie brakuje patynek.

To już raczej Tyberiusz a chłopcy...

J.Rutkowski "Historia gospodarcza Polski" J. Kuliszer "Powszechna historia gospodarcza średniowiecza i czasów nowożytnych" M. Szczaniecki "Nadania ziemi na rzecz rycerzy w Polsce do końca XIII wieku" R.Grodecki "Początki skarbu pieniężnego skarbu państwowego w Polsce", "Wiadomości Numizmatyczno-Archeologiczne" t. XV, 1933 J. Senkowski "Skarbowość Mazowsza" K. Tymieniecki "Wpływy ustroju feudalnego w Polsce średniowiecznej", RDSG, t. III, 1934 F. Zieliński "Poszukiwania nad finansami polskiemi w XIV o XV wieku", "Biblioteka Warszawska" t. XXXV, 1849 A. Wyczański "Gospodarka wiejska w Polsce XIV wieku w ujęciu liczbowym (Próba oceny)", RDSG, R. 62, 2002 M. Dygo "Czy w Polsce późnośredniowiecznej był kryzys gospodarczy?", "Przegląd Historyczny", t. 80, 1989 R. Cameron "Historia gospodarcza świata. Od paleolitu do czasów najnowszych" J. Szpak "Historia gospodarcza powszechna" E. Kaczyńska, K. Piesiewicz "Wykłady z powszechnej historii gospodarczej (od schyłku średniowiecza do I wojny światowej" M. Bloch "Społeczeństwo feudalne" J. Ciepielewski, J. Kostrowicka, Z. Landau, J. Tomaszewski "Dzieje gospodarcze świata do roku 1980" M. Rutkowski "Powszechna historia gospodarcza od średniowiecza do II wojny światowej: wybrane zagadnienia - zarys" A.W. Zawadzki "Teoria pieniądza w średniowieczu", "Ekonomista" R. 33, t. 3, 1933 S. Inglot "Historia społeczna i gospodarcza średniowiecza" "Społeczeństwo, gospodarka, kultura. Studia ofiarowane Marianowi Małowistowi w czterdziestolecie pracy naukowej" red. S. Herbst i in J. Skodlarski "Zarys historii gospodarczej Polski" S. Kutrzeba "Finanse Krakowa w wiekach średnich", "Rocznik Krakowski" 3, 1900 tenże, "Finanse i handel średniowiecznego Krakowa" M. Małowist "Podziały gospodarcze i polityczne w Europie w średniowieczu i w dobie wczesnej nowożytności", "Przegląd Historyczny" t. 82, 1991 P. Guzowski "Kryzys gospodarczy późnego średniowiecza czy kryzys historiografii?", RDSG, t. 68, 2008

A istnieją inne partie?

Gwoli wyjaśnienia: ów user nie jest po raz pierwszy na naszym forum. Dawno został zbanowany i co jakiś czas zakłada nowe konto. Które zgodnie z regulaminem jest blokowane, zatem nie odpowie wam. secesjonista

Jak miękkiego?

Marconi, Lindley (i jego synowie) znani są powszechnie, o tym tytułowym inżynierze mniej słychać. Znany ze skromności, a przecież nie mniej zasłużony dla Warszawy, zwłaszcza dla Pragi. W kwietniu 1854 r. składa "examen na konduktora inżynierii w stopniu dobrym", w sierpniu 1857 r. za swą pracę zostaje odznaczony medalem "brązowym na wstążce św. Andrzeja". Wybiegając w przyszłość: zgadza się być zastępcą 28-letniego Lindleya (syna), kiedy sam ma już 48 lat i ugruntowaną pozycję zawodową w mieście. Nie byłoby być może Lindleya w Warszawie gdyby nie Grotowski. Znany z pracowitości, poświęcenia... tym bardziej dziwnym jest zamach (?) na jego osobę. Co można dodać do jego roli w rozwoju miasta?

Tak gwoli ścisłości; nic nie ujmując Starynkiewiczowi; to myśl o zatrudnieniu Lindleya powstała jeszcze za prezydentury Kaliksta Witkowskiego. Związane to było z wizytacją wodociągów w Frankfurcie nad Menem i Hamburgu komisji, która powracała z Anglii gdzie miała zapoznać się z pudretami (m.in. oferta Carbon Fertlizer Co.).

Film właśnie wczoraj obejrzałem. Nie jest to film którego oczekiwałem. Wbrew tytułowi nie jest to film, którego bohaterem jest miasto czy choćby jego mieszkańcy - jako zbiorowość. W filmie mało jest walk, w sumie wszystkiego jest mało. Taka panorama charakterystycznych klisz o powstaniu: kanały, berlingowcy, "Goliat", Wisła, dirlewangerowcy, pogrzeb i ślub, rzeź w szpitalach... Trochę hollywoodzkich ujęć (scena pocałunku) czy (deszcz krwi i ludzkich szczątków), ujęcie ataku z łopatą; część ujęć jakby żywcem wyjęte z gier komputerowych typu first-person shooter (scena poruszania się z bronią w pokoju). Mamy żonę majora (który nie powrócił z kampanii wrześniowej) - która popada w "paranoję", powstańca który za cenę przepustki żąda seksu, mamy cywila który zadźgał wziętego do niewoli Niemca, powstańca zabijającego bezbronnego żołnierza niemieckiego, powstańca który nie dotrzymuje wierności swej dziewczynie, dziewczynę która dla uratowania rannego chłopaka dezerteruje z oddziału. Pomimo tych fragmentów film nie jest przykładem (przynajmniej dla mnie) modnej dziś próby odbrązawiania, demitologizacji powstania. Film pomimo prostej fabuły (główną osią są losy dwojga młodych ludzi, ich wzajemne uczucia) trudno jednak powiedzieć o czym jest ten film. Od radości i euforii (początek powstania, myśl, że powstanie potrwa ze trzy dni) do niemal conradowskiego "jądra ciemności". Główni bohaterowie coraz bardziej są nie tyle szaleni co oszołomieni, bez kontroli nad własnymi poczynaniami. Powodowani i egoizmem, i uczuciem do innej osoby, i chęcią walki (zemsty?). W całej tej historii przyglądamy się determinacji "Biedronki" - egoistycznej, a jednak heroicznej, a i niekonsekwentnej - wreszcie w którymś momencie zamiast szukać ukochanego pozostaje z chorymi. Film raczej nikogo nie zadowoli (ani przeciwników wybuchu powstania, ani jego zwolenników, ani uczestników) - i może to i dobrze. Film nie daje odpowiedzi i nie stawia pytań, raczej relacjonuje nam stan ducha tych młodych ludzi, którzy szybko stali się zbyt dojrzali (wskutek doświadczeń) jak na ich wiek. Bez wątpienia film robi na widzu wrażenie i to mocne. Warto się przekonać samemu.

Ponieważ (z racji podpisanych artykułów na naszym portalu) nie jest to raczej tajemnicą, zatem nie będzie raczej niedyskrecją jak napiszę, że artykuły napisał Sebastian Pawlina, oby rychło autor również książki. Z tego co się orientuję "Stolica" nie jest dostępna w sieci, ale bez trudu można ją w wielu punktach kupić, raptem 12 pln.

Tyle że Bronek się myli: status bezrobotnego nie jest (już) związany z pracą najemną. Może warto prześledzić nasze prawodawstwo? A na marginesie... co z faktu pozostawania na bezrobociu wynika dla przyszłości lewicy? Bo taki jest chyba temat.

A w jakim zaborze?

A co piszą o tym w podanej wcześniej literaturze?

W czasie sejmów bywało, że liczba mieszkańców miasta nagle ulegała podwojeniu, co przysparzało szereg administracyjnych problemów. Dla mieszczan szczególnie dotkliwym był wspomniany przymus, od którego nie był wolny nawet patrycjat. Przymus o tyle dolegliwy, że mieszczanin musiał ustąpić własne pomieszczanie sam przenosząc się na poddasze, do różnych komórek. Mieszkania po takim kwaterunku często zostawały pozostawione w opłakanym stanie. Jak to się jednak odbywało w praktyce? Czy był jakiś urząd (urzędnik) zajmujący się przydziałem poszczególnych kwater?

Tylko, że temat nie jest o wyborach miejsc na sejmy i elekcje, a tak na marginesie: przeczytał adamhistoryk podane wcześniej monografie tyczące się się Stężycy, nic na ten temat nie ma w tych pozycjach? W tym temacie pozostańmy raczej przy regulacjach porządkowych stosowanych miastach, które już wiadomo, że są miejscem tego typu zdarzeń.

Tak dla zobrazowania skali problemów z rozlokowaniem podczas elekcji... w Warszawie w XVII wieku trzeba było często szukać miejsc (nie licząc gospód i kwater w samym mieście) po blisko 250 okolicznych miejscowościach w promieniu 30 kilometrów.

Od uchwały odpowiedniego organu administracji samorządowej np. rady gminy (kiedyś od: rad narodowych). Od czego zależy? Bądź to władze czynią to celem uporządkowania sytuacji (ułatwia to administrację) bądź na wniosek mieszkańców lub ich przedstawicieli. Ponumerowane domy i istnienie nazw ulic w oczywisty sposób ułatwia pewne działania - choćby dojazd karetki itp. Nie trzeba się pytać sąsiadów w którym domu mieszkają XX (... a którzy XX bo u nas we wsi to wielu...).

Zależy z jakiego łuku - czyli od naciągu.

Nie mówiła - proponuję jednak sprawdzić. Są to dwa słowa o podobnym brzmieniu i tyle. A "muka" jest znana w poznańskiem i w slangu miejskim - mając zresztą zupełnie różne znaczenia.

Drogi bavarsky - zważ, że nie wszyscy z nas są tak biegli w arkach informatycznych zatem dla wielu ta informacja o atakach może być mocno niezrozumiała, może napisz to - jak dla laików. (to tak jakbym ja napisał NW1 nie działa, NW2 ma jedynie 25 MHz a powinno być co najmniej 50, a BMS wskazuje, że AWL całkiem stoi dając aż 22 a powinno być 12-13 - ile osób to pojmie?).

AZP z założenia miał być organizacją apolityczną, choć z praktyki jej działania wyraźnie widać, że związaną była więzami współpracy z różnymi organizacjami lewicowymi. Już w czasie I Zjazdu w 1936 r. starsi członkowie poczęli zauważać, że AZP zmienia swe oblicze stając się coraz bardziej politycznym ugrupowaniem. Efektem tych trendów był udział w I Światowym Kongresie Młodzieży Pacyfistycznej w Genewie (1936 r.). I tu można przeżyć pewne déjà vu (z czasów zimnowojennych), Stały Sekretariat Kongresu prowadziła Betsy Shill Collins - oczywiście komunistka. Współpracowano również z: Związkiem Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej (z tej organizacji wielu członków było również w AZP), z "Życiem", Związkiem Młodzieży Demokratycznej, Federacją Kół Przyjaciół Ligi Narodów w Polsce, Związkiem Esperantystów. Z zagranicznych kontaktów wspomnieć można: Marca Seugnera (lewicowego katolika z "La Jeune Republique"), ze środowiskiem skupionym wokół "La Paix par le Droit", czy niemieckim "Die Weltbühne", Evers z International Frauenliga für Frieden und Freihet itp. Znaczący odpływ członków nastąpił w 1938 r., jedni nie chcieli być wiązani z tak "defetystyczną" organizacją, inni zmienili zaopatrywani, wielu zniechęcił brak jasnego programu polityczno-społecznego. Również pismo AZP nie miało szczęścia, "Zgoda Narodów" redagowana przez Feliksa Bocheńskiego, padła po kilku numerach. W czerwcu 1939 r. na walnym zebraniu podjęto uchwałę o samorozwiązaniu Związku. Jak zmieniły się realia świadczy fakt, że na owe walne zebranie pofatygowało się jedynie dziesięciu czlonków. Objaśniając tytuł wątku... sala 66 Collegium Novum była miejscem kameralnych zebrań, które na ogół odbywały się w piątki.

Filmu nie oglądałem, książki syna Franka nie czytałem, nawet nie wiem czy już została wydana. Stąd chciałby wiedzieć co konkretnie i na jakiej podstawie (poszlakach?) mówi się o tym w filmie, zważywszy, że relacje respondentów filmu są trochę rozbieżne (vide: kwestia dobrowolności). I już na marginesie jawi mi się takie pytanie skąd wzięto (wyselekcjonowano) akurat 37 Żydówek - na Nalewki pojechali (no bo opaskach ich nie rozpoznano)?

I jaki dokument podają autorzy filmu? A co powiadał o tym syn Franka?

Oto poldas napisał: "Orgia w Hotelu Bristol nie jest żadną nowością". I tak, i nie. Nie jest nowością na różnych forach, za to jest jeden problem - nikt nie podaje źródła tej informacji. Zatem zna ktoś pochodzenie (nie licząc for) tejże informacji? Ja nie wiem czy coś takiego zaszło, ale widzę, że o ile przy innych informacjach często podawane jest źródło (choćby angielska wiki), to do tej takiego odnośnika brak. To w jakim opracowaniu naukowym (wspomnieniach) można przeczytać o tej historii?

Niestety niezbyt dokładnie przeczytałeś me pytanie: żadne z tych podanych przez ciebie źródeł nic nie mówi o dobrowolności (nie wspomnę, że pierwszy z podanych przez ciebie cytatów mówi o "... zaciągniętymi tam siłą"). Zatem chciałby jednak poznać skąd poldas wziął tą informację, która mówi, że uczestniczyły w tym dobrowolnie? Edit: wyszła mi pewna zbieżność spostrzeżeń z Capricornusem.