secesjonista

Tylko, zważając na temat: "Mam wrażenie, że nie jesteśmy już w Kansas".

Mnie zastanawia co miałoby się kryć pod terminem: "romantyk"?

Żadnych jednostek.

Część pierwsza do roku 1572, cz. II to 1569-1795 itd.; zależnie od wydania dociągnięte do różnych lat, ja mam wersję do 2000 roku.

A kto stworzył ów mit i kto go rozwiał?

Połączyłem dwa podobne tematy. secesjonista

"Materiały do bibliografii dziejów emigracji oraz skupisk polonijnych w Ameryce Północnej i Południowej w XIX i XX wieku" red. A. Pilch, I. Paczyńska

Jak widzę Tyberiusz już nie lubi gender, bo w świetle tych nauk jak najbardziej istnieją niewiasty płci żeńskiej i męskiej, a i szereg stadiów pośrednich. Gdyby Tyberiusz zagłębił się w temat, a nie zajmował się nim powierzchownie, dowiedziałby, że medycy i psychologowie zależnie od przyjętych kryteriów wyróżniają 10 a i nawet 30 płci.

Z. Morawski "Ziemia, urzędy, pieniądze. Finanse szlachty łęczyckiej w końcu XIV wieku" K. Mikulski, J. Wroniszewski "Folwark i zmiany koniunktury gospodarczej w Polsce XIV-XVII wieku", "Klio", t. 4, 2003 A. Chaufen "Wiara i wolność. Myśl ekonomiczna późnych scholastyków" S. Gawęda "Możnowładztwo małopolskie w XIV i w pierwszej połowie XV wieku. Studium z dziejów rozwoju wielkiej własności ziemskiej" J. Matuszewski "Uwagi wprowadzające - początki skarbowości polskiej", w: "Studia z dziejów państwa i prawa polskiego" T. 8, red. J. Matuszewski, W. Witkowski tegoż, "Vicinia id est... Poszukiwanie alternatywnej koncepcji staropolskiego opola" P. Guzowski "Ile pieniędzy mieli chłopi w XV i XVI w.? Próba sondażu", "Studia z historii społecznej" red. C. Kuklo, P. Guzowski B. Lesiński "Kupno renty w Polsce średniowiecznej na tle ówczesnej doktryny i praktyki zachodnioeuropejskiej", "Prace wydziału prawa" UAM, nr 23, 1966 J. Wiesiołowski "Rozwarstwienie ludności wiejskiej w świetle zeznań świadków w konsystorzu gnieźnieńskim w średniowieczu w trzeciej ćwierci XV w.", w: "Społeczeństwo Polski średniowiecznej..." T. 5 J. Górczak "Podstawy gospodarcze działalności Zbigniewa Oleśnickiego..." K. Olendzki "Moralność i kredyt. Kontrakt kupna – sprzedaży w traktach uczonych środkowo europejskich z przełomu XIV i XV w.", "Roczniki Dziejów Społecznych i Gospodarczych" T. LVI/LVII, 1997 M. Bukała "Etyka ekonomiczna średniowiecza", "Etyka" nr 37, 2004

Był - ale raczej jugosłowiańskiego.

Pałacykowi poświęcono artykuł: W. Gil "Pałac w Siarach", "Spotkania z Zabytkami", nr 6, 1999.

Z przydatnej literatury: A. Pośpiech "Majętności na sprzedaż: szlachecki handel ziemią i przemiany struktury majątkowej w powiecie kaliskim w latach 1580-1655" P. Klint "Szlachecki obrót ziemią w powiecie kcyńskim w latach 1626-1655".

Dla zainteresowanych: H. Kołecki "Technicznokryminalistyczne badania autentyczności dokumentów publicznych" (prac. zb.) T. Karwowski "Badania przerobionych dokumentów" J. Rumiński "Fałszerstwa dokumentów Krzysztofa Stanisława Janikowskiego w Prusach Królewskich w połowie XVII w.", "Zapiski Historyczne" t. XXX. Gdańsk 1965

Jak irracjonalnymi ścieżkami wędrowały powojenne podejrzenia (zresztą nie tylko powojenne zważywszy na temat: "Argentyna po 1945 roku - niewyjaśniony problem"): "Za szczególnie podejrzane o posiadanie niemieckich ojców - tak przynajmniej wynika z przeprowadzonych dotąd wywiadów - uchodziły dzieci rude [chodzi o Polskę]. Odzwierciedla się tu więc nowa interpretacja znanych uprzedzeń dotyczących posiadacza konkretnego koloru włosów, na którą nakładały się stereotypy narodowościowe. W Norwegii o bycie dziećmi Niemców podejrzewano niekiedy osoby mające brązowe włosy, we Francji zaś blondynów i blondynki". /M. Röger "(Nie)codzienność podczas niemieckiej okupacji...", w: "Okupowana Europa. Podobieństwa i różnice" red. W. Grabowski, Warszawa 2014, s. 90/

Z katalogu urządzeń (po 1969 r.): do podsłuchu telefonicznego: "OSA" (jedno- i trzykanałowe), "Zaskroniec", "EP", "1212", "Osiedle II", "Sowa". To ostatnie miało wiele mutacji: "Sowa T", "Sowa-W4", "Sowa B", "Sowa B1", "Sowa B2", "Sowa T" (do automatycznego nagrywania rozmó prowadzonych na liniach zespołowych telefonicznej sieci miejskiej. Instalowana głównie w centralach podsłuchu). "Sowy" służyły do nagrywania rozmów prowadzonych na liniach miejscowych i międzynarodowych, nagrywały na taśmie magnetofonowej serie impulsów rozmowy. "Sowa W4" umożliwiała kontrolę rozmów również abonentów sieci wewnętrznych. Do podsłuchu urządzeń abonenckich "TN 1+1" stosowano na ogół "Osiedle" i "Strumień". Aparaty do podsłuchu pokojowego działające na czynnych liniach telefonicznych: "Wezyr" (przeznaczony do współpracy i zasilania wzmacniaczy PP instalowanego na czynnych liniach telefonicznych podłączonych do central "Siemens" i "Strowger". Urządzenie montowane było w formie kamuflażu w obudowie typowego kondensatora, w przypadku instalowania na zewnątrz wykonany był w obudowie wzmacniacza "Czapla", "EP", "Zaskroniec". Wzmacniacze na kablach telefonicznych: "Skowronek A", "Skowronek A1", "Skowronek B", "Kukułka A1", "Kukułka A3". Do podsłuchu służyły: "Ziarko", "Alba", "Alba Podwójna", "Wrzos", "Żuk" (mikrofony ze wzmacniaczem). Przy podsłuchu przewodowym w układach sonda-wzmacniacz stosowano wzmacniacze: "Ryś 1", "Czapla", "Gacek". Nadajniki do bezprzewodowego podsłuchu pokojowego: "NTU-U", "NTU-2" (na odległość 50-100 m), "NTU-3", "NT2-A" służyły do maskowania bezprzewodowego podsłuchu w przedmiotach, meblach itp. Na niewielkie odległości działał nadajniki sieciowe typu "NKS-1", "NKs-3", współpracowały z mikrofonami dynamicznymi "D-10", a zasilane były prądem z sieci. Do wzmacniania słabych sygnałów otrzymywanych z mikrofonów używano wzmacniaczy: "Bocian", "Alfa", "Czapla A", "WP-2", "Odbiornik sieciowy". Nadajniki bateryjne w których umieszczano mikrofony pojemnościowe: "J-1" (zasięg 50-60 m w przestrzeni otwartej; w zabudowanej 15-20 m), "J-2" (zasięg odpowiednio: do 100 m i 20-30 m), "J-3", "J-4", "J-5". /za: M. Komaniecka "Pod obserwacją i na podsłuchu. Rzeczowe środki pracy operacyjnej...", s. 289-291"/

Takie pytanie (trochę z innej epoki) czy wspomniany przez maxgalla functol gdański był rozwinięciem dawniejszego cła funtowego (które zostało ustanowione na na zjeździe miast hanzeatyckich w Greifswaldzie 7 września 1361 r.)?

Nie można zapomnieć o kwestii: gender (taki ukłon w stronę Tyberiusza), oto Joyce Burnette w swej pracy "Gender, Work and Wages in Industrial Revolution Britain" zajmuje się kwestią zróżnicowania dochodu w zależności od płci. W świetle jej badań, upowszechnienie się kosy (: narzędzia "męskiego") wypierającej sierp (: narzędzia dla obu płci) zwiększyło również dysproporcje w zarobkach pracowników rolnych, oczywiście na niekorzyść kobiety. Czy podobne zjawisko wystąpiło na naszych ziemiach?

Wspomnieć można o inicjatywie Karola I zapoczątkowanej jego listem (z 24 marca 1917 r.) do przywódców Ententy, który został przekazany przez księcia Sykstusa. Hans-Hermann Hoppe w "Demokracja – bóg, który zawiódł. Ekonomia i polityka demokracji, monarchii i ładu naturalnego" pisał: "Gdyby Stany Zjednoczone konsekwentnie kierowały się w polityce zagranicznej zasadą nieinterwencjonizmu, prawdopodobnie pod koniec roku 1916 albo na początku 1917 konflikt wewnątrzeuropejski wygasłby dzięki kilku inicjatywom pokojowym, przede wszystkim dzięki inicjatywie cesarza Austrii Karola I". /za: www.mises.pl/

Jako, że gregski przypomniał nam na Sboxie o rocznicy... we wspomnianej depeszy błędem jest tytuł - Ebert nie był wówczas kanclerzem. Maciej Gablankowski w artykule "Alfabet pierwszej wojny", może nieco przesadnie, ale zwrócił uwagę na taki szczegół: "Paryscy taksówkarze, przewożąc w krytycznym momencie żołnierzy na front, uratowali Francję od klęski. To zdanie oddaje właściwie dwie prawdy. Po pierwsze, nowoczesną wojnę prowadzą całe społeczeństwa – nie tylko żołnierze". /"Znak", listopad 2008, s. 15/

Taka ciekawostka... w 1989 r. w jednym z filipińskich banków natrafiono na niemal idealnie podrobioną studolarówkę, zwaną potem "superdolarem". Z czasem owe setki robiły się coraz lepszy, w efekcie po raz pierwszy od roku 1928 postanowiono mocno zmienić wygląd setki: pojawił się znak wodny, użyto farbę OVI. Cóż kiedy wkrótce i "superdolar" pojawił się w nowej formie. Po kilku latach śledztwa uznano, że źródłem fałszywek był ośrodek wojskowy Pyongsong w Korei. Co ciekawe w dystrybucję zaangażowani byli i dyplomaci, i Irlandzka Armia Robotnicza Seana Garlanda, nie wspominając o mafii rosyjskiej. /za: M. Habkowski "Fałszerstwa polityczne pieniędzy i 'koreański superdolar'", "Człowiek i Dokument", nr 24, styczeń – marzec 2012/ Było nie było w pewien sposób jest to dowód na wyższość systemu kapitalistycznego... tak mniemam.

Warto zauważyć, że główna substancja pałacu sięga znacznie dalej w przeszłość (XIV wiek) niźli czasy kiedy majątek wykupił Długosz, atoli to dzięki niemu pałac uzyskał nowy kształt za sprawą odbudowy po pożarze, wcześniej majątek znajdował się w rękach jego teścia Władysława Dembowskiego.

Dziś udanie się do sklepiku nie jest bardzo ekstremalnym przeżyciem, co innego dla naszych sarmackich przodków: "W języku staropolskim izbę tortur określano terminem 'męczennica' lub 'sklepik'..." /W. Kmietowicz "Dura lex, sed lex. Rzecz o tym, jak sądy ferowały wyroki w 'Państwie Muszyńskim", "Almanach Muszyny", 2006, s. 66/

"Mo Pałac w Siarach ... Park...spacerkiem przez pory roku". To tytułowe "Mo" - to o co chodzi? Mnie to się jedynie kojarzy z noblistą (Guan Moye) i twórcą koncepcji motizmu.

Można i tak na to spojrzeć, ale ja jedynie pisałem o USA stąd i Lenina nie uwzględniłem. W Ameryce wiązałbym to z obudowaniem ideologicznym wokół ekscepcjonalizmu (terminu stworzonego jeszcze przez de Tocqueville’a) i koncepcją "Sea Power" Mahana (sformułowaną w "The Influence of Sea Power upon History 1660-1783"), którą Janusz Pajewski nazywa "nawalizmem" (: "Historia Powszechna 1871-1918"). Co ciekawe, inspirację ówczesny dowódca "USS Wachusett" zaczerpnął czytając dzieje imperium rzymskiego Theodora Mommsena.

Jeśli chodzi o USA to wskazując na osoby wymienić wypada: Theodore Roosevelt, John Milton Hay, Elihu Root, Henry Cabot Lodge i Alfred Mahan. Jeśli chodzi o: "kiedy", wydaje się, że punktem zwrotnym dla USA była tzw. "chwalebna wojenka".