secesjonista

Można zajrzeć do: A. Wierzbicki "Spory o polska˛ dusze˛. Z zagadnień charakterologii narodowej w historiografii polskiej XIX i XX w." A. Kłoskowska "Kultury narodowe u korzeni".

Maksyma generała Bonapartego, o której (na swe nieszczęście) zapomniał cesarz Bonaparte: "Stu marnych żołnierzy znaczy mniej niż dwudziestu wyborowych, zjedzą zaś oni pięć razy więcej". /za: W. Łysiak "Napoleon z nimi", "Poezja" 150 lat 'Pana Tadeusza', nr 11/12, 1984/

U Ałtajczyków istniał zwyczaj tyczący się borsuka (a ściślej tego co zeń zdjęto): "z podobną symboliką spotkać się można w mieszkalnej jurcie. Górna strefa mieszkania (jurty) znajdowała się w bliskim związku ze światem niebiańskim. Po brzozie ustawionej w centrum jurty i wystającej przez otwór dymny szaman wspinał się jak po drabinie do bóstw górnego świata. Liczba wykonanych w niej nacięć symbolizowała liczbę warstw niebiańskich. Jako naruszenie panującego porządku uważano znajdowanie w górnej strefie domu zwierząt związanych z powierzchnią ziemi i podziemia. Na piecu nie wolno było np. kłaść skóry psa, borsuka czy świstaka". /K. Górny "Szamańska wizja świata Ałtajczyków", "Lud", t. 77, 1994, s. 156/ W bytowskiem borsuk, obok np. "płaczu jelenia", łasicy podkopującej się pod dom miał, miał zwiastować śmierć. /szerzej: J. Perszon "Na brzegu życia i śmierci: zwyczaje, obrzędy oraz wierzenia pogrzebowe i zaduszkowe na Kaszubach"; R. Kukier "Kaszubi bytowscy: zarys monografii etnograficznej"/ W swej pracy Leonard J. Pełka "Polska demonologia ludowa" podaje wierzenie o duchach zwanych "wypiórami" mającymi m.in. przybierać postać borsuka. W "Zwierzęta a zabobony" (A. Bereszyński, S. Tomaszewska) pośród dość znanych powiedzeń i przysłów, mamy: "borsukowe lata" - starość, "żyć jak borsuk w norze" - zajmować się tylko swoim domem/własnymi sprawami. Z zakresu lecznictwa i wierzeń, odnotowano taką praktykę, jeszcze ok. 1620 roku: "... zawieszano na szyi, w celach leczniczych 'włosiastą skóreczkę z borsuka', w którą się także owijała położnica, aby się ubezpieczyć przed demonami. Do dziś menstruację w gwarze ludowej niemieckiej oznaczają zwrotem 'auf der Daxhaut liegen' = leżeć na skórze borsuczej". /H. Biegeleisen "Matka i dziecko", Ateneum 1927, s. 348/

W końcówce wieku XIX popularnością zaczęły się cieszyć plakiety, które przestały być jedynie elementem zdobienia np. mebli, jak to najczęściej miało wcześniej miejsce. Szczególny wysyp kościuszkowskich pamiątek to np. 1894 r. i 1917 r. A o tej ozdobie jedynie co można pewnego powiedzieć, że powstała po 1829 roku. Można poszukać podobnych wytworów np. w "Katalogu zbiorów Ludwika Gocla..." (T. 3).

Cóż, jancet przedstawił pewien model idealny (wedle jego zdania): "... politycy nigdy nie powinni stanowić o moralności", po czym zauważa rzeczywistość: "... kwestie światopoglądowe będą wpływać na bieżącą polityką, a także na stanowione prawo". Przedstawił nam też różne wyliczenia... z których nic nie wynika. Mnie nie interesuje dlaczego SLD nie przeprowadziło jakiegoś własnego konceptu "IV RP", interesuje mnie kto ocenia od jakiego poziomu poparcia politycy mają większe społeczne przyzwolenie na przeprowadzanie reform i jakich. Bo jakiej metody liczenia poparcia by jancet nam nie przedstawił to nie da się na te pytania odpowiedzieć. Bo i jak? Od 50% poparcia można wprowadzić lustrację polityków, ale lustrację środowiska akademickiego to już od 60%? Czy może odwrotnie? Kto miałby wyznaczać te granice poparcia? W ten sposób patrząc to mało który rząd ma mandat do jakichkolwiek głębokich reform.

Artykuł A. Treichela z 1885 r. opublikowany w "Schriften i der Naturforschenden Gesellschaft in Danzing" o jeżach "psich" i "wieprzkowatych". XI t. ukraińskiego etnograficznego wydawnictwa "Materijały do ukrainśkoi etnologii" z 1909 roku, o rozróżnianiu borsuków. Z tym, że Moszyński uważał, że nastąpiło wykolejenie znaczeń, czyli że początkowo było to rozróżnienie na jeża (jadanego) i borsuka (niejadanego), bądź też, że pierwotnie chodziło o rozróżnienie dwóch gatunków jeży: Erinaceus europaeus L. i E. roumanicus Barret-Hamilton.

Jan Józef Lipski i Jan Olszewski byli dysponentami kilku funduszy, przeznaczonych na działalność opozycyjną bądź pomoc dla rodzin aresztowanych (np. zapis z testamentu Melchiora Wańkowicza). Obaj wraz Ludwikiem Cohnem dysponowali również środkami z funduszu wedle niektórych mającego być tytułowym depozytem WRN (PPS). Fundusz miał być przechowywany przez Jana Wolskiego (w czasie okupacji fundusz powierzyć miał mu Tadeusz Szturm de Sztrem), a po jego śmierci w lipcu 1975 r. dyspozycję przejął Olszewski. Czy rzeczywiście był to tytułowy "pas Pużaka"? Wiadomo o tym funduszu coś więcej?

Czyli jednak poldas nie podtrzymuje już poniższego:

Tak dla sprostowania: secesjonista napisał coś wręcz przeciwnego, to przedstawiciel Federacji miał pewne kłopoty z naszą stolicą.

Coś z kręgu kultury azjatyckiej: en.wikipedia.org - "Mujina" Borsuk miał mieć swe miejsce w irlandzkiej mitologii: "In Irish mythology the badger is told to be shape-shifters and kinsman to Tadg, foster father of the great king of Tara Cormac mac Airt. This Irish hero couldn't eat badger meat consciously aware that this animal was his cousin. In one story, when Cormac was a boy, he killed some badgers and brought them home for dinner, Tadg was completely revolted by the bloody meat appearance and refused to eat it". /za: www.mayo-ireland.ie/ Borsuk jest tez obecny w wierzeniach Indian Ameryki Północnej, choćby u Hopi (duch - Kachina), u Pueblo (jeden z sześciu duchów opiekuńczych). Na ogół w tych wierzeniach borsuk jest postacią pozytywną, często mającą moc leczniczą.

Ano ma, a rzeczy oczywistych nie zwykłem tłumaczyć.

Moje wątpliwości tyczą się składu i liczebności pierwszej wizytacji, poldas zna szczegóły i ew. mógłby zaprezentować fragmenty wspomnień czy opracowań które o tym mówią? Ja potrafię przeglądać wiki - zatem proszę sobie darować wklejanie przypisów z tej domeny. Mnie interesuje kto był tą drugą osobą (w składzie pierwszej wizytacji)?

Sprawcą jest secesjonista. To co tam pisze o tej wizycie Stanisław Kopf?

A doczekam się owego fragmentu mówiącego o wizycie?

Niestety jest to niepotrzebny śmiech, raczej poldads śmieje się sam z siebie. Czy szef NATO może dysponować polskimi siłami zbrojnymi bez zgody polskiego premiera i ministra obrony?

Ja wprowadziłem inny wątek: jak to jest, że światli przedstawiciele uczelni uzurpują sobie prawo do wyboru do jakich regulacji prawnych będą się stosować, a do jakich - nie. Za to mają prawo do pouczania innych w zakresie: "dura lex...". Zrodziła się nam nowa kasta: co to będzie pouczać innych, ale co do swego środowiska to sama będzie stanowić reguły.

A takie odwołanie (prócz sytuacji niewysłania oświadczenia lustracyjnego) było w świetle inkryminowanej ustawy zamknięte? Czy nie jest ciekawym, że jancet milczy co do opinii jego kolegów względem: "... fakt oświadczeń typu: ja nie podpiszę, ja nie wypełnię, ja nie będę wymagał od swych pracowników, ja nie będę egzekwował od swych pracowników itd".

Ano - nie Bruno, co ma państwo do autonomicznego ciała akademickiego? Sami się oceniają, sami się sądzą, innym do ich oceny - wara, a efekt jest taki jak napisałem.

Nie wiem czemu mam się powtarzać: skąd wniosek co do tego fińskiego nazwiska, że jest tam taki przyrostek? Jak mniemam powszechną jest wiedza, że w dawnych wiekach (z uwzględnieniem różnic co do tego faktu poszczególnych regionów) mieszkańcy obecnej Finlandii - nazwisk w zasadzie nie posiadali, zmieniło się to dopiero w połowie lat dwudziestych XX wieku.

Się rzekło... lista sienkiewiczowska: - J.Ch. Pasek "Pamiętniki" - trudno powiedzieć które wydanie, do czasu rozpoczęcia prac nad "Potopem" było dziewięć wydań, nie licząc edycji niepełnych - S. Pufendorf "De rebus a Carolo Gustavo Svecize rege gestis commentariorum...", Norimbergae 1696 - J. Michałowski -"Księga pamiętnicza z dawnego rękopisma będącego własnością Ludwika hr. Morsztyna", wyd. A.Z. Helcel, Kraków 1864 - P. Des Noyers "Lettres de...", Berlin 1859, także polskie tłumaczenia: "Portfolio królowej Maryi Ludwiki, czyli Zbiór listów...", wyd. E. Raczyński, t. I-II, Poznań 1844 S.F. z Prószcza Medeksza - "Księga pamiętnicza...", wyd. W. Seredyński, Kraków 1875 - A. Kordecki "Nova Gigasntomachias contra Sacrum...", zapewne w tłumaczeniu Józefa Łepkowskiego - E. Kotłubaj "Życie Janusza Radziwiłła...", Wilno-Witebsk 1859 - "Żywot księcia Bogusława Radziwiłła..." wyd. E. Raczyński, Poznań 1841 - M. Jemiołowski "Pamiętnik...", wyd. A. Bielowski, Lwów 1850 S.A. Albrycht Radziwiłł "Pamiętniki...", wyd. E. Raczyński, t. II, Poznań 1839 - W. Kochowski "Annalium Poloniae climacter...", Cracoviae 1688; i późniejsze wydania z 1840 i 1859 roku - W.J. Rudawski "Historiarum Poloniae ab excessu Annales...", Lipsk 1755 - J. Łoś "Pamiętniki... towarzysza chorągwi pancernej...", wyd. Ż. Paili, Kraków 1858 - A. Walewski "Historia wyzwolenia Polski...", t. I, Kraków 1866. cdn.

Poważnie? A jak to się przedstawia względem liczby żołnierzy, ilości miejsc stacjonowania i sprzętu?

Przedmówcy chyba nie tyle chodziło o: "poczucie" danej persony, tylko czy można wywieść z morfemów nazwiska i jego brzmienia - korzenie rodu.

Nie wiem, czy mógłby poldas przytoczyć stosowny fragment tej wypowiedzi? W polskiej literaturze raczej mamy do czynienia z formą nazwiska: "Vyss", gdzie spotkał się poldas za innym zapisem (: "Wyss"?).

Jestem ciekaw tych informacji o hodowli z kultury przeworskiej, a ściślej: skąd wiadomo, że była to hodowla?

O interakcji trudno mówić, kto czytał przezabawną książkę Hardy'ego "Poluj, bo upolują ciebie. Rok z życia straaasznie wrednego gronostaja" będzie wiedział dlaczego. Tak ogólnie to, ponoć słowo "borsuk" pochodzi z tureckiego "czoban". /za: D. Krandżałow "Z dyskusji 'Karpackiej' przeprowadzonej podczas XXXI Walnego Zgromadzenia PTL we wrześniu 1956 r. w Zakopanem", "Lud" 1958-59, t. 45., nr 14, kronika/ Trochę informacji o borsuku w gwarach zawarł w swej pracy językoznawca Kazimierz Nitsch: "O wyrazie tchórz i jaźwiec-borsuk" ("Monografie polskich cech gwarowych" nr 2 i 3). mongolscy pasterze uprawiają pewne gry ruchowe mające cechy symboliczne: "Caagan mod np., w którą zaczyna się grać w 1-2 dniu lata - według słów pasterzy - 'miała podkreślać przejście od wiosny do lata'. Jesienią 'miała ona podziękować Lus sabdagowi za dobre lato'". /I. Kabzińska-Stawarz "Gry mongolskie w cyklu rocznym. Próba wyjaśnienia przyczyn ich sezonowości", "Etnografia Polska", t. XXXII, z. 1, 1988, s. 153/ "W tych samych dniach, w których inicjowano i kończono grę cagaan mod, grali pasterze w inne gry ruchowe, np. cagaan temeecech, czono tarwagacach, dorgococh (borsuk), dawsand jawach (jazda po sól). Podczas swoich badań nie zetknęłam się wprawdzie z tak wyraźnym, jak w przypadku cagaan mod, podkreśleniem komunikacyjnych funkcji tych gier, można jednak - jak sądzę - przyjąć, że pełniły one również tego rodzaju funkcje". /tamże, s. 153/ Ponieważ Furiusz ostatnio zajmował się trochę bibliologią dodam taki fragment: "Zając, któremu Kpł i Pwt każą przeżuwać, czyni to tylko pozornie (zjawisko zwane mastykacją). Jeż... nie jest wcale jeżem. Tu mała dygresja: ten błędny przekład ks. Wujka - za Septuagintą - starały się skorygować Biblia poznańska ('świstak') i Biblia KIL ('borsuk')". /J.S. Wasilewski "Tabu, zakaz magiczny, nieczystość", "Etnografia Polska", cz. I "Zrozumieć tabu", t. XXXI, 1987, z. 1, 1987/