secesjonista

Nie wiem czemu mam się powtarzać, piszę (jak mi się zdaje) chyba dość - jasno, innymi słowy - nazwy nie miała a kierował (: nimi) pan R.

Trudno powiedzieć, że: dali ciała, porównując to co osiągnęli Amerykanie w tym zakresie, a co osiągnęli inni. Czy nie było tak, że wycofanie bardziej było związane z tym, że uznano, iż dla armii lepszym rozwiązaniem będzie samolot bardziej uniwersalny?

Mniemam, że jasno przedstawiłem swe zdanie, zatem pytanie o wydział prasowy nijak się ma do tego co napisałem. Jeśli zaś poldas ma na myśli działania w ramach białego wywiadu, to - nie, nie o takich działaniach pisałem.

Pominąłem Abwehrę bo nic ów autor akurat o tej służbie w tym kontekście nie wspominał, a nie zamierzam stosować nieuprawnionej analogii. Pomiędzy staraniem (w tym zakresie) ministra a tytułem tematu dla mnie związku nie ma. Gdyby w MSZ istniał wydział zajmujący się kwestiami wywiadowczymi to jeszcze z tego nie wynika by inne służby miały ochotę dawać jego przedstawicielom wgląd we własne materiały. Z drugiej strony gdyby taki wydział nie istniał to również nie ma ku temu powodów. Owe starania widzę w kontekście znanych ambicji ministra i jego przeczuleniu na punkcie rangi własnej osoby i jego ministerstwa. Przeglądnąwszy to i owo mogę jedynie stwierdzić, że nie znalazłem wzmianki by ówczesne ministerstwo spraw zagranicznych posiadało wydział/referat/ czy jakąś inną komórkę której zadania polegałyby na pracy wywiadowczej. Faktem jest, że Ribbentrop stworzył grupę ludzi (czy może raczej wyznaczył niektórych ludzi) mającą się się czymś takim parać. A w ogólnej ocenie dało to dość żałosne efekty.

Ogólnie o dawniejszych dziejach czy wzmiankach z tego regionu: "Grodziska Mazowsza i Podlasia w granicach dawnego województwa warszawskiego" oprac. I. Górska, L. Paderewska, J. Pyrgała i in. M.M. Drozdowski, A. Zahorski "Historia Warszawy" A. Wolff "Księga radziecka Miasta Starej Warszawy 1447-1527" Warto zajrzeć do "Nowego Kodeksu Dyplomatycznego Mazowsza..." J. Bartoszewicz "Kościoły warszawskie rzymsko-katolickie opisane pod wzgledem historycznym" S. Pazyra "Miasta polskie w tysiącleciu" tegoż, "Geneza i rozwój miast Mazowsza".

W omawianym przypadku nie chodzi o to, że: "dyplomaci mogli otrzymywać polecenia bezpośrednio od Hitlera poza wiedzą Ribbentropa". Chodzi o to co napisałem. Funkcjonariusze SD zatrudniani na etatach w korpusie dyplomatycznym, będących przykrywkami ich prawdziwej działalności, korzystali dla przesyłania wyników swej pracy z kanałów poczty dyplomatycznej. Rzecz prosta do zrozumienia i dość powszechna w działalności szeregu państw. A wstawka o XVIII wieku jest tu co najmniej kuriozalna.

Może jakieś tropy będą w: K. Madej "Siermiężna i dolarowa – korupcja w PRL w latach 1956–1980", w: "PRL. Trwanie i zmiana" red. D. Stola, M. Zaremba E. Syzdul "Przestępstwa gospodarcze w Polsce w świetle danych statystyki milicyjnej za lata 1962–1965", "Państwo i Prawo", 1966, nr 9 "Opinia publiczna i środki masowego przekazu a ujemne zjawiska społeczne" red. B. Hołyst (jest w tej pozycji trochę o łapownictwie, ale nie wiem na jakim szczeblu i jakich spraw się to tyczy).

Wniosków żadnych, co do oceny poldasa - a proszę sobie w ten sposób patrzeć, przekonywanie, że kwadrat ma cztery boki jakoś mnie nie kręci. Szereg służb przesyłało swe materiały wykorzystując kurierów dyplomatycznych i III Rzesza nie odbiegała w tym zakresie od tej praktyki. To, że czegoś nie ma u Blocha nie znaczy, że nie istniało.

Że - to. Tak - oni się czymś takim zajmowali. Z książki Karola Grünberga.

Nie zrozumiał poldas, chodziło o to, że Ribbentrop chciał mieć wgląd w to co funkcjonariusze SD przesyłali jako korespondencję dyplomatyczną.

Zapewne dowództwo SD lub sam Hitler.

Może i pasowałoby - nic nie stoi na przeszkodzie by poldas założył odpowiedni nowy temat.

Chyba: wedle niektórych enuncjacji został zestrzelony przy pomocy radaru, bo jak rozumiem jest to kwestia dyskusyjna?

Pytanie moje brzmiało "do kiedy", jak rozumiem w sferze zainteresowania leży okres przed przełomem XIII i XIV wieku? A ograniczony czasowo do...?

Co do obszaru Polski i ew. Europy Środkowo-Wschodniej... podstawową lekturą jest wielotomowy zbiór studiów "Kościół w Polsce" pod red. J. Kłoczowskiego; tegoż autora godnym polecenia jest zarys syntetyczny: "Europa. Europa Środkowo-Wschodnia w kręgu cywilizacji chrześcijańskiej średniowiecza" czy "Wspólnoty chrześcijańskie w tworzącej się Europie", "Chrześcijaństwo i historia. Wokół nurtów reformy chrześcijańskiej VIII-XX w." i szereg innych pozycji tego autora. "Christianity in East Central Europe" - referaty wygłoszone na sekcji kongresu Międz. Historii Porównawczej Kościołów w Lublinie w 1996 roku. J. Drabina "Wierzenia, religie, wspólnoty wyznaniowe w średniowiecznej Polsce i na Litwie i ich koegzystencja". "Ecclesia et civitas. Kościół i życie religijne w mieście średniowiecznym" pod red. H. Manikowskiej i H. Zaremskiej. Tej ostatniej: "Bractwa w średniowiecznym Krakowie", podobna praca tycząca się jednak innego obszaru I. Czarciński "Bractwa w wielkich miastach państwa krzyżackiego w średniowieczu". O fenomenie pielgrzymkowym lokalnie: A. Witkowska "Kulty pątnicze piętnastowiecznego Krakowa", i bardziej ogólnie: "Peregrinationes. Pielgrzymki w kulturze dawnej Europy" pod red. H. Manikowskiej i H. Zaremskiej, Colloquia Mediaevalia Varsoviensia, t. II, Warszawa 1995. O zmianach w kościelnych liturgiach, podejściu do komunii itp.: "Scriptura custos memoriae" pod red. D. Zydorek; czy: J. Delumeau "Wyznanie i przebaczenie. Historia spowiedzi". Także: M. Janocha "Ewolucja liturgii mszalnej w XIV i XV wieku w Polsce w świetle źródeł ikonograficznych", w: "Sztuka około 1400. Materiały Sesji Stowarzyszenia Historyków Sztuki", Poznań, listopad 1995, t. 2, Warszawa 1996; czy: W. Schenk "Z dziejów liturgii w Polsce", w: "Księga tysiąclecia katolicyzmu w Polsce". O wyobraźni eschatologicznej średniowiecznego człowieka: S. Bylina "Człowiek i zaświaty". Tegoż: "Kościół a kultura ludowa w Polsce późnego średniowiecza", w: "Literatura i kultura późnego średniowiecza w Polsce" red. T. Michałowska; czy: "Chrystianizacja wsi polskiej u schyłku średniowiecza". O sieci parafialnej późnego średniowiecza, zbiór referatów: "L’Église et le peuple chrétien dans les pays de l’Europe du Centre-Est et du Nord (XIVe–XVe s.)"; E. Wiśniowski "Parafie w średniowiecznej Polsce". O kulcie świętych: E. Starnawska "Życie po życiu. Relikwie w kulturze religijnej na ziemiach polskich w średniowieczu". O roli zakonów w obszarze miejskim: "Klasztor w mieście średniowiecznym i nowożytnym", Materiały z międzynarodowej konferencji naukowej w Turawie, 6-8 maja 1999, red. M. Derwich i A. Pobóg-Lenartowicz; także: "Dominikanie w środkowej Europie w XIII-XV wieku. Aktywność duszpasterska i kultura intelektualna" red. J. Kłoczowski, J.A. Spież. K. Dola "Dzieje Kościoła na Śląsku. Średniowiecze". Z anglojęzycznych pozycji, syntetyczne opracowanie: C.R. Brooke "Popular Religion in the Middle Ages. Western Europe 1000-1300". Ogólna synteza J. Chélini "Dzieje religijności w Europie zachodniej w średniowieczu". Tak na początek...

Najdawniejsze... czyli do kiedy?

To ja niestety częściowo rozczaruję fraszkę... Merkury czy Termity to lata sześćdziesiąte - jeśli chodzi o zainteresowanie organów ścigania. Pierwszy kryptonim tyczył się przemytu do Wiednia, drugi (sprawa prowadzona przez Wydział II SB KW MO we Wrocławiu, pod nadzorem Departamentu II MSW i Biura Śledczego MSW) to kwestia: handlu walutami,złotymi dewizami, biżuterią oraz przemyt. W lutym 1965 r. w związku ze sprawą Termity aresztowano 65 osób (w tym ok. dwudziestu objęto dalszym dochodzeniem). Zatem te dwie sprawy nic nie mają wspólnego z zamówieniami i urzędnikami.

To widać była aż tak tajna "Wielka Gra", że biograf "ministra" nic o niej nie wiedział. Z drugiej strony aż dziw, że w ogóle dopuszczono Ribbentropa do "WG" skoro np. zignorowano jego wysiłki o kontrolę korespondencji przesyłanej drogą dyplomatyczną. "W końcu podczas DWS była to jedna z największych tajemnic III Rzeszy". Wedle czyjego zdania, prócz wspomnianych już dwóch autorów? "... Borman miał działać sam a miał do pomocy Ribbentropa i ekspertów" Jakich konkretnie ekspertów?

Wystarczy wpisać na youtube np.: "1956 Forradalom Hungarian Revolution" "1956-os forradalom és szabadságharc" "1956 október-I.rész, magyar - Videa" "The Battle Of Budapest (1956)". Czy to takie trudne?

W programie "Tajemnice historii: Skąd się wzięło twoje nazwisko?" (Fokus TV), prowadzący Radek Kotarski powiedział rzecz ciekawą, oto nazwisko "Pieniążek" tak wydawało się czysto polskie, swymi korzeniami tkwi w języku saksońskim (dolno-, górno-?). Ma ktoś pomysł na objaśnienie tej kwestii? A co do problematycznych etymologii... pani Bylinina, żona pana Byliny, niekoniecznie pochodzić musi od "byliny" = "zielna roślina wieloletnia", a może od: "bylina" = "więzienie, ciemnica". Nazwisko "Pik" niekoniecznie musi się kojarzyć z "pikaniem, popiskiwaniem" czy kolorem w kartach, bo może być to też forma odapelatywna od "pikać" = "oddawać mocz". Forma nazwiska "Siniec" czy "Sinoch" nie tylko może nas prowadzić do sinej barwy, ale i do "syn". A trzy całkiem różne nazwiska: "Krotosz", "Krotyl" i "Krotek" na ogół wskazują na wspólne etymologiczne znaczenie: "krótki".

Tadeusz Szturm de Sztrem miał być wykupiony z Pawiaka właśnie za pomocą łapówki, którą Wanda Czapska-Jordan miała wręczyć pewnemu agentowi gestapo. /za: C. Miżejewski "Niezłomny z Żoliborza (o Stefanie Zbrożynie)", na: www.lewicowo.pl; autor artykułu opierał się na: A. Leinwand "Tadeusz Szturm de Sztrem", Warszawa 1987, s. 140-141/

Niech mnie ręka boska broni... Tomaszu N. Wpisy bezpośrednio tyczące zestrzelenia F-117 wydzieliłem w odrębny temat: forum.historia.org.pl - " O możliwościach zestrzelenia F-117"

W sieci są dostępne testy z 2010 r. (kuratorium.kielce.pl/file_download/1419/odpowiedzi_etap_wojewodzki_sp.pdf.), z 2006 r. szereg testów jest dostępnych na chomikuj.pl i na podobnych platformach.

To ja podam ciekawostkę, jak wiadomo Penelopa by zwieść zalotników oświadczyła, że nie prędzej odda któremuś rękę niźli nie skończy szaty (całunu) dla Laerta. Po czym: "... w dzień przy krosienkach tkała tam po trosze, Lecz w noc przy żagwiach[99] pruła, co we dnie utkała, I tak nas przez trzy lata wciąż oszukiwała". /Homer "Odyseja", Pieśń Druga, tłum. L. Siemieński/ Otóż Penelopa wcale nie musiała tej tkaniny pruć. Wedle badaczy wykonania tego typu tkaniny, z dobrej wełny (a taką z racji pozycji zapewne dysponowała żona Odysa), zdobnej np. w ornament czy technikę podwójnego wątku, mógł się zamknąć w okresie trzech lat. W Atenach przygotowanie prostego peplosu o wymiarach ok. 1,20-1,50 m szerokości na 1,50-3,50 m długości zajmować miał dwóm arreforom i kilku ergastinai przynajmniej około dziewięciu miesięcy! /szerzej: E.J.W. Barber "Prehistoric Textiles. The Development of Cloth in the Neolithic and Bronze Ages with Special Reference to Aegean"/ Z materiałów na przędzę (informacje tyczą się głównie kręgu kultury egejskiej) prócz oczywistego lnu (Linum usitatissimum; w dwóch morfotypach), bawełny (Gossypium) czy łodygi konopi ((Cannabis sativa), wymienia się: pokrzywę (Urtica dioica), a np. Egipcjanie mieli stosować inną pokrzywowatą - szczmiel biały zwany ramią ((Boehmeria nivea). /za: A. Ulanowska "Egejskie techniki tkackie w epoce brązu. Zastosowanie archeologii eksperymentalnej w badaniach nad włókiennictwem egejskim", Rozprawa doktorska napisana pod kierunkiem, Prof. dr hab. Kazimierza Lewartowskiego, Wydział Historyczny UW, Warszawa 2013/ I taka ciekawostka z zakresu wydajności, otóż wedle szacunków jednej z badaczek: "... z pola o powierzchni 100 m2 można uzyskać 25 kg przędzy i 14 kg włókna na sznury i liny. Ta ilość przędzy przeliczona jest na 287 500 m nici, z których z kolei utkać można 130 m2 tkaniny o gęstości 11 nici na cm2". /tamże, s. 43; za: E.B. Andersson Strand "The basics of textile tools and textile technology: From fibre to fabric"/ Co jak zauważa autorka daje nam tkaninę większą niż pole uprawne.

Jak się mógł przekonać poldas ustawodawcy PRL przewidywali możliwość zakupu w sektorze prywatnym. Jak często korzystali z tego trybu - nie wiem, atoli jedno wiem na pewno: poldas nie wie i nie potrafi udowodnić, że nigdy z takiej drogi nie skorzystano. Jak mniemam poldas nie wie też jak często korzystano z trybu przetargowego a jak często z innego. Międlenie po próżnicy rzeczy oczywistej np.: rząd (władza państwowa) kupuje coś w przedsiębiorstwie państwowym (zatem niejako od własnego podmiotu), zupełnie mnie nie interesuje i wydaje mi się, że niezbyt wiele wnosi do tematu.