secesjonista

Ciekawe, bo Kałmuków było tam mniej niż Rosjan, zatem i ja przyłączam się do powyższego zapytania.

Część wpisów tyczących się bitwy o której napisał euklides zostały wydzielone do nowego wątku: forum.historia.org.pl - " Bitwa pod Smoleńskiem (Leśną?) z 22 IX 1708 r." secesjonista

Z literatury dodać można: Z. Karpus "Jeńcy i internowani rosyjscy i ukraińscy na terenie Polski w latach 1918–1924" E. Wiszka, Z. Karpus, I. Sribniak "Ostatnia droga UHA: pobyt oraz działalność kulturalno-oświatowa jeńców-oficerów Ukraińskiej Halickiej Armii w obozie w Tucholi (Polska) w latach 1920–1922". I taka ciekawostka... w Tucholi zdaniem Wiszki wydawano siedem gazetek obozowych ukraińskich (m.in. "Vzad", "Rada"), a wedle Karpusa w tym obozie wychodziły dwie gazetki rosyjskie (m.in. "Žive Slovo" wykonywane techniką powielaczową). /szerzej: E. Wiszka "Prasa emigracji ukraińskiej w Polsce 1920−1939"/

A internet to jedyne źródło wiedzy? Na początek proponuję monografię: J. Wróblewski "Armia 'Prusy' 1939".

Relację z XVIII wieku (lata 1784 i 1785) zawarto w: J.J. Forster "Dziennik podróży po Polsce", Przełożył z języka niemieckiego, wstępem i przypisami opatrzył W. Zawadzki, "Archiwum Historii Medycyny", nr 1—2, 1958, i nr 3—4, 1958. Forster pisze m.in o: produkcji soli w Busku, tężniach, działalność Karola Leopolda Beusta, kopalni w Wieliczce, metodach pracy inż. Minsa w Miedzianej Górze (pokłady pirytu siarkowego); autor wiele miejsca poświęca botanice i mineralogii. Z ludzi pojawiają się: Jan Śniadecki, Hugo Kołłątaj, Jan Szaster, Andrzej Trzciański, Jan Jaśkiewicz, Franciszek Szeidt, Jan Emanuel Gilbert, Adam Jakukiewicz, ks. Adam Czartoryski, ks. Stanisław Potocki, ks. Ludwik Wirtemberski, margrabia Franciszek Wielopolski czy wreszcie rodzina Czempińskich.

"... tych rannych prędzej zabije brak wody i gorączka niż co innego" J.D. Larrey Jak wiadomo większość chirurgów miało własne zestawy narzędzi, niejednokrotnie sygnowane ich nazwiskiem. Jean Dominique Larrey, po złych doświadczeniach spod Iławy, kiedy to został okradziony, sprawił sobie miniaturowy zestaw - mieszczący się w ładownicy (do obejrzenia w Musee d'Armee w Paryżu), na który składały się: igły do zszywania ran, wąskie kleszczyki, raspator, pęseta, żegadło, twarda piłka (jego konstrukcji), sonda trójgraniasta i dwa noże (w tym jeden o dwu ostrzach). I taka ciekawostka... świadcząca o podejściu do swej profesji, Larrey wspomina jak przyrządzano bulion z koniny, doprawiając go miętą, tatarakiem, pokrzywą i posolony prochem, którą to zupę poczęstowano nawet marszałka Massenę. Ciekawostką jest fakt, że medycy nie użyli soli choć każdy z nich nosił ją przy sobie (na ogół w małym pudełku w ładownicy), a służyła ona do podawania leków szczególnie ciężko rannym (podobnie jak gruby cukier). /za: M.J. Turos "Essling, Aspern, wyspa Löbau 1809 czyli właśnie przeczytałam 'Bitwę'...", "Medycyna Nowożytna", 17/1, 2011/ Z literatury: J. des Tilleuls, J. Pesme, J. Hassenforder, G. Hougnat "Le service de santé militaire de ses origines a nos jours" A. Soubiran "Le baron Larrey. Chirurgien de Napoleon" J.F. Lemaire "La medicine napoléonienne" J.D. Larrey "Mémoires..." J.H. Dible "Napoleon's surgeon" R.G. Richardson "Larrey, Surgeon to Napoleon's Imperial Guard" H. Ducoulombier "Un chirurgien de la Grande Armee. Le Baron Pierre Francois Percy".

Udowadniać nic nie zamierzam i nie zamierzałem, po prostu zwróciłem uwagę na dwie dość różne wielkości.

Cóż, zahaczyć zawsze można, tylko co konkretnie ów autor pisze o myśli wojskowej we Francji z początku XX wieku? Mógłby mi to objaśnić kensins? Z literatury: P.M.H. Lucas "The Evolution of Tactical Ideas in France and Germany During the War of 1914-1918" "Makers of Modern Strategy. From Machiavelli to the Nuclear Age" red. P. Paret M. van Creveld "The Transformation of War" D.B. Ralston "The Army of the Republic: The Place of the Military in the Political Evolution of France: 1871-1914" B.H. Liddell-Hart "The Ghost of Napoleon" P. Bankwitz "Maxime Weygand and Civil-Military Relationships in Modern France".

Każda praca kensins opiera się na Czubińskim? A co on konkretnie pisze o francuskiej myśli wojskowej XIX wieku?

Akurat Beksiński lubił udawać wampira... i prezentował w swych audycjach całkiem stosowną muzykę w tych klimatach, zatem uwaga poldasa - nieco nie nietrafiona. Jak donosił "Ilustrowany Kuryer Codzienny" (z 1914 r., nr 261) w Rosji miały zajść wielkie zmiany: "Kuryer Poranny" (warszawski)z dnia 21 bm. zamieszcza następujący telegram: Piotrogród: T. A. P. Pozostający pod najdostojniejszym protektoratem W. Ks. Konstantego Konstantynowicza wszechrosyjski związek pracy chrześcijan propagatorów trzeźwości, zwrócił się do Najjaśniejszego Pana z najpoddańszem staraniem o zabronienie sprzedaży wódki w Rosyi raz na zawsze. Jego Cesarskiej Mości podobało się odpowiedzieć pod adresem najdostojniejszego protektora związku telegramem treści następującej: 'Serdecznie dziękuję wszechrosyjskiemu związkowi chrześcijan propagatorów trzeźwości. Ja już zdecydowałem na zawsze zabronić w Rosyi sprzedaży wódki skarbowej. Mikołaj'". No i mamy kamyk do teorii o przyczynach wybuchu rewolucji...

Warto zwrócić uwagę na węża z "brązu" Mojżesza, tego którego później miano wynosić ze świątyni. "I sporządził Mojżesz węża brązowego i umieścił go na palu". /Lb 21,9/ M. Münnich "Biblijny kult węży - próba interpretacji", "Przegląd Historyczny", T. XCV, z. 2, 2004 Ł. Niesiołowski-Spanò "Biblijny kult węzy - addenda", Dyskusje, tamże, T. XCVI, z. 4, 2005.

Dlaczego jest to i nienaukowa i fantazja?

Studenci nader prestiżowej Akademii Dyplomatycznej w Moskwie uczą się m.in. na bazie książki pt. "Podstawy geopolityki. Geopolityczna przyszłość Rosji" Aleksandra Dugina. Pozycja ta, której konsultantem naukowym był generał-lejtnant Mikołaj Kłokotow, zalecana jest również dla studentów w rosyjskich akademiach wojskowych. Otóż w tej książce zawarto stwierdzenie, że Rosja w swoim geopolitycznym oraz sakralno-geograficznym rozwoju nie jest zainteresowana istnieniem niepodległego państwa polskiego w żadnej formie. Dugin, którego trudno nazwać człowiekiem znikąd z racji jego artykułów na łamach "Orientir" (a wiadomo kto jest jego wydawcą), w swym wywiadzie powiada wprost: "My Rosjanie i Niemcy rozumujemy w pojęciach ekspansji i nigdy nie będziemy rozumować inaczej. Nie jesteśmy zainteresowani po prostu zachowaniem własnego państwa czy narodu. Jesteśmy zainteresowani wchłonięciem, przy pomocy wywieranego przez nas nacisku, maksymalnej liczby dopełniających nas kategorii". / "Czekam na Iwana Groźnego" rozmowa z Aleksandrem Duginem, "Fronda", nr 11/12, 1998/7506, s. 133/ To tyle o podstawach na których mamy budować wspomnianą w temacie przyjaźń...

Otóż secesjonista, na ogół, zdaje sobie sprawę z tego o czym pisze. Zatem nie bardzo rozumiem pytań poldasa, a trudno mi dociekać czyichś ograniczeń poznawczych, czyli tego co: poldas jest w stanie zrozumieć? Czyżby poldas nie słyszał o współzawodnictwie w służbie zdrowia czy też może w ogóle neguje fakt jego istnienie w placówkach tej służby?

Jakim cudem można w ramach ruchu stachanowskiego poprawić produktywność placówek leczniczych? Poldas może nam o tym opowiedzieć? Poldas wie coś na ten temat konkretnego - czy jedynie konfabuluje?

A jakie książki w swej bibliografii uwzględnił już - BiaUy?

Ponieważ gregski posłużył się frazą, którą ja przytoczyłem: to dla wyjaśnienia - żyje ona w różnych formach, zatem nie chciałem deprecjonować tej gregskiego i go poprawiać, raczej uzupełnić. A moja siostra powiada mi zza ramienia (pewnie się przechwala, będąc już niemłodą osobą [... ból] nauczającą w zakresie języka staroruskiego; starocerkiewnego itp.), że zna przeszło 50. wariantów tego powiedzenia.

A tak dokładniej to z jakich źródeł i opracowań Yaroslav Stebko korzystał kiedy pisał o Maratonie? Możemy poznać tą bazę jego wiedzy?

Bądź... "Umom Rosiji nie Poniat, w Rosiju możno tolko wierit". Niestety argumentacja Yaroslav Stebko nie spowodowała bym uwierzył w brak zależności pomiędzy: tym kto dzierżył władzę na Kremlu i jak forsował swe pomysły gospodarcze - z głodem na Ukrainie.

Cóż, ja się raczej interesuję XIX w., ale tak na początek z bardziej znanych pozycji: "Crime in England 1550-1800" ed. J.S. Cockburn "Crime and the law. The social history of crime in Western Europe since 1500" ed. V.A.C. Gatrell, B. Lenman, G. Parker J.M. Beattie "Crime and the courts in England 1660-1800" J. Howard "The State of Prison In England and Wales" (jako materiał źródłowy i porównawczy zważywszy na jego wizytacje w wielu krajach) a jako dodatek do tej pozycji: В. Hołyst "Wpływ idei Johna Howarda na polską myśl i praktykę penitencjarną", "Studia Kryminologiczne, Kryminalistyczne i Penitencjarne" red. B. Hołyst, T. 12. Warszawa 1982 M.R. Weisser "Crime and punishment in early modern Europe" J. Bentham "Panopticom or the Inspection Mouse" J.A. Sharpe "Crime in early modern England 1550-1750" R. Evans "The fabrication of wirtue, Englisch prison architecture 1750–1840" A. Macfarlane "The justice and the Mare's Ale. Law and disorder in seventeenth-century England" (tu badania tyczą się jedynie hr. Westmoreland) Warto też zerknąć do: M. Foucault "Nadzorować i karać. Powstanie więzienia" M. Ignatieff "Początki więzienia. System więzienny i rewolucja przemysłowa w Anglii" J. Górny "Elementy indywidualizacji i humanizacji karania w rozwoju penitencjarystyki"

"Chopina" odnajdujemy na kartach drobnej noweli "Łaska śmierci" Marguerite Yourcenar, choć utwór nie jest poświęcony znanemu pianiście. Oto pisarka nadal to "typowe polskie" nazwisko - polskiemu żołnierzowi. Ciekawe skąd taki koncept? Zwłaszcza u pisarki, która znana był z dość solidnego studiowania źródeł przed przystąpieniem do pisania. Do opisania szczegółów topograficznych dwóch małych wiosek w okolicach Rygi wykorzystała wojskowe mapy.

Jak rozumiem w kręgu zainteresowań jest również literatura anglojęzyczna?

Ja też zaciekawiony przejrzałem to i owo... "Jeżeli w Wielkiej Brytanii i Szwajcarii spożywano w latach trzydziestych XX w. przeciętnie 66,kg mięsa rocznie, w Niemczech 48-52 kg, to w Polsce 18-22 (tuż przed drugą wojną - 21,6 kg)". /J. Kochanowski "'Problem mięsny' w PRL", "Przegląd Historyczny", T. XCVI, Z. 4, Warszawa 2005, s. 591/ Powiedziałbym, że mamy tu znacząco dużą rozbieżność... Szkoda, że w bibliografii ze strony którą podał Bruno zabrakło tak podstawowej pracy jak: W. Szewczyk "Spożycie żywności w okresie międzywojennym (na tle dochodów i wydatków na konsumpcję", Warszawa 1991. Czy choćby pracy: J. Żarnowski "Polska 1918-1939. Praca - technika - społeczeństwo", Warszawa 1999, z której można się dowiedzieć, że spożycie mięsa i tłuszczów w polskich rodzinach robotniczych na przełomie lat 20. i 30. XX w. wynosił - 46,8 kg, dla porównania w Austrii - 55,1 kg, Belgii - 52 kg, Niemczech - 43,3 kg, Szwecji - 41,4 kg, Finlandii - 33,4 kg, Włochy południowe - 12,4 kg. /tamże, s. 591, przyp. 16; za: "Polska 1918-1939...", s. 252/

Proponuję powrócić do głównego wątku, nie sądzę by kwestia ceny dzisiejszych jabłek znacząco pogłębiła naszą wiedzę o głodzie na Ukrainie w latach 1932-1933. secesjonista.

"Jerusalem in ancient History and Tradition" red. T.L. Thompson.