secesjonista

"... ale sam fakt, że przedstawiciele tego środowiska tak mocno krytykują jego kondycję, świadczy o tym, że to środowisko jest zdrowe, zdolne do samokrytyki, w więc zapewne zdolne też do samoregulacji". Ano niekoniecznie, przecież znamy historię PZPR gdzie często samokrytyka miała miejsce, a z tego nie wynika by to ciało było zdolne do samoregulacji. Bo jakie czyny idą za tą dyskusją środowiska akademickiego?

To co w ramach sprawdzanej wiedzy ma do powiedzenia poldas w zakresie pionowego przedstawiania naszej flagi i co ma do tego Austria?

Prostactwo wychodzi przy użyciu formy: "dorzeczy". Ponieważ jest forma zwrotna, to powinno być: "miałby" a miał by". Czas wrócić do podstawówki?

O ucieczkach są odpowiednie tematy: forum.historia.org.pl - " Jeńcy niemieccy" forum.historia.org.pl - " Ucieczki z Gułagów."

Ano teraz by trzeba się zapytać na czym ów profesor opierał się co wartości kawalerii Kałmuków. Trzeba by zadać też pytanie dlaczego Rosjanie mając armię złożoną z wielu narodowości akurat chcieli ukryć/zapomnieć o bitwie w której zdaniem historyków francuskich główną rolę odegrały jednostki "nierosyjskie"?

Odnośnie pionowo wiszącej, są odpowiednie przepisy: art. 4 Ustawy z dnia 31 stycznia 1980 roku. Zatem przykład austriacki zupełnie nie ma nic do rzeczy. A o jakie przejawy hipokryzji względem stosunku co do symboli narodowych chodzi?

Wynika z tego, że to czytanie raczej pobieżne było, albowiem istniał: "Wydział Ewidencyjny" a nie: "Ewidencji".

To raczej źle zrozumiał euklides, albowiem nie istniał (w tym kontekście): "Wydział Ewidencji", proponuję czytać bardziej uważnie.

Czyli adamhistoryk zdezawuował własny wpis.

A skąd informacja, że wydawca był historykiem?

A Brudziński to jakiś autorytet w zakresie weksylologii?

A poznamy wreszcie oryginał tekstu na którym się opiera euklides włącznie z objaśnieniem jacy to XIX-wieczni historycy czynią w tej lekturze uwagi (przypisy)?

To w tej materii Hitler przejawiał jakieś opóźnienia?

Słuszne pytanie zadał Furiusz, można być złośliwym i zadać pytanie adamhistoryk: czy zbadał te flagi według CIELUV - że ma pewność czym były? Oczywiście nie można na fladze państwowej umieszczać słowa: "chołota", jak już to: "hołota". Swoją drogą gdzie konkretnie adamhistoryk widział napis "chołota"? A na poważnie... w zasadzie nic nie powinno się umieszczać, atoli np. "kotwicę" nader często się umieszcza na fladze...

Nie bardzo rozumiem - ów odnośnik "XIX historyka" jest niepodpisany?

Ciekawy materiał to wspomnienia Pilsztynowej, która w państwie osmańskim pracowała jako lekarka (w 20. i 30. latach XVIII wieku). Ciekawy, bo zwracała uwagę na szereg szczegółów z życia tamtejszych kobiet, na co nie zawsze mieli możliwość i chęć mężczyźni. S. Pilsztynowa "Proceder podróży i życia mojego awantur", wyd. R. Pollak, Kraków 1957.

Był też konferencje polsko-czeskie: "Patrz choćby: Warszawa, CAW, Oddział II Sztabu Głównego I.303.4.3254. Przygotowanie Wyszkolonych rezerw dla potrzeb OK. względnie Klein-Krieg - Praga 23 IX 1931 r. - materiały dostarczone przez Czechów na konferencji w styczniu 1931 r.; tamże,`Greznschutz - Praha 30 X 1931 r.; tamże` Vlastenecke branne organisace v Hornim Slezsku - zprávy z brezna 1931 r.; tamże, Zprávy o Grenzschutzu; tamże, Výcyik a organisacia RW - Brno 19 XI 1931 r.', tamże, 1.303.4.3482 Reorganisace RW - materiały z konferencji polsko-czeskiej z lutego 1934 r.; tamże Materiał doręczony stronie polskiej na konferencji ewidencyjnej polsko-czeskiej w sierpniu 1934 r.". /A. Smoliński "Oddział II Sztabu Głównego Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego", "Wschodni Rocznik Humanistyczny", T. III, 2006, przyp. 58, s. 284/ Co do attachatów: "Attachés ewidencyjnie posiadali przydział do kadry oficerskiej poszczególnych rodzajów broni przy odpowiednich departamentach Ministerstwa Spraw Wojskowych. Attachés wojskowi, jako reprezentanci Sił Zbrojnych Rzeczpospolitej Polskiej, podlegali służbowo i dyscyplinarnie szefowi Sztabu Głównego za pośrednictwem Oddziału II S.G. Pod kadym innym względem podlegali kierownictwu placówek dyplomatycznych. W sprawach wojskowych attachés podejmowali działania samodzielnie, dla oficjalnego wystąpienia na zewnątrz w charakterze reprezentanta sił zbrojnych nie potrzebowali upoważnienia pełnomocnego przedstawiciela rządu. Personel wojskowej służby dyplomatycznej wchodził w skład korpusu dyplomatycznego i korzystał z wszelkich przywilejów i uprawnień przewidzianych prawem międzynarodowym. Chociaż finansowanie placówek od 1922 roku obciążało budżet Ministerstwa Spraw Zagranicznych, Sztab przydzielał attachés specjalne sumy dyspozycyjne, z których się rozliczali tylko z nim, a które służyły pokryciu kosztów działań podejmowanych bez wiedzy szefów placówek dyplomatycznych. Szef Sztabu Głównego kierował działalnością attachatów wojskowych za pośrednictwem Oddziału II Sztabu Głównego, odpowiedzialnego za wywiad i kontrwywiad. W Oddziale II za opiekę nad przedstawicielami zagranicznymi wojska odpowiedzialny był Wydział Ewidencji. Jego zadaniem było ujecie w całość pracy attachés i nadsyłanych przez nich informacji, aby zreferować je szefowi oddziału. Wydział Ewidencji miał też obowiązek czuwać nad zaspokajaniem potrzeb informacyjnych wojskowej dyplomacji". /M. Wodejko "Materiały do działalności attachatów wojskowych przy ambasadach II Rzeczypospolitej w zasobie Centralnego Archiwum Wojskowego", "Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej", 27, 2005 s. 150/ W ogóle warto przejrzeć inne artykuły w poszczególnych numerach Biuletynu CAW, np.: R. Czarnecka "Oddział II Sztabu Generalnego w latach 1921-1939. Zarys Organizacyjny i Przegląd Zawartości inwentarza", "Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej", nr 28, 2006.

Ewentualnie można zajrzeć do: P. Crépon "Religie a wojna" J. Ferguson "War and Peace in the World Religions" R. Girard "Sacrum i przemoc" M. Walzer "Just and Unjust Wars" J. Śrutwa "Kościół Afryki Rzymskiej II - V wieku wobec służby wojskowej", "Collectanea Theologica", nr 49, 1979, z. 3 G. Minois "Kościół a wojna, Od czasów Biblii do ery atomowej" L. Horowitz "War and Peace in Contemporary Social and Philosophical Theory" M. Ossowska "Ethos rycerski i jego odmiany" J. Tazbir "Okrucieństwo w nowożytnej Europie" Erazm z Rotterdamu "Podręcznik żołnierza Chrystusowego" L. Winowski "Stosunek chrześcijaństwa pierwszych wieków do wojny" A. Harnack "Militia Christi. Die christliche Religion und der Soldatenstand in der ersten drei Jahrhunderten" W. Myszor "Chrześcijanie wobec świata. Problem wojny i pokoju w pierwotnym chrześcijaństwie", "Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne", 16, 1983.

To nie jest coś swoistego tylko dla tego terenu: "Niekiedy terminy swat czy swatka oznaczały zupełnie inne osoby w obrzędzie weselnym. Jeden z informatorów pod pojęciem swat rozumie rodziców młodego i młodi. Podobna sytuacja występuje u innego interlokutora, który mianem swata określa teścia". /A. Gliszczyńska "Przeobrażenie leksyki kaszubskiej na terenie wsi Lipnica i Borzyszkowy (powiat bytowski) w obrębie leksyki pola tematycznego WESELE", Referat wygłoszony na konferencji studenckiej w Łodzi w 2005 roku i oddany do druku w tomie pokonferencyjnym/

A w jakich językach miałaby to być literatura? Papiestwo to nie jest doktryna chrześcijańska, zatem praca ma się tyczyć wyłącznie kościoła rzymskokatolickiego czy ogólnie konfesji chrześcijańskich? T. Grabińska "Filozofia wojny, pokoju i bezpieczeństwa od Platona o Clausewitza" L. Ehrlich "Polski wykład prawa wojny XV wieku" T. Szczurek "Konflikty zbrojne, problematyka filozoficzno-moralna" J. Eppstein "The Catholic Tradition of the Law of Nations" W. Dignath-Düren "Kirche. Krieg. Kriegsdienst. Die Wissenschaft zu den aktuellen Problem in der ganzen Welt" "Krieg, Konfession, Konziliarität. Was heißt „gerechter Krieg in CA XVI heute?" Hg. V. Mortensen

Zbigniew Paweł Zagórski był naukowcem, zatrudnionym w dość specyficznym miejscu Instytucie Badań Jądrowych. Naukowcem którego władcza miała na oku, został wyrzucony z uczelni, a w "papierach" miał zakaz pracy w Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej. Profesor Zagórski na łamach "Kwartalnika Historii Nauki i Techniki" popełnił tekst pt. "Oświadczenie lustracyjne, czyli mój życiorys krzywdzonego", w którym nie kryje swego niechętnego stosunku zarówno do projektu IV RP jak i nieboszczki-partii. W swym artykule dzieli się takim wspomnieniem: "Ku mojemu zdziwieniu, zwłaszcza teraz gdy dowiadujemy się że prof. Miodek(polonista) pisywał relacje ze swoich wyjazdów zagranicznych dla SB, stwierdzam, że nikt mnie o takie tajne raporty nie prosił. Zgodnie z jawnymi przepisami sprawozdanie z zagranicy zawierało dwa zdania, że zadania zostały wykonane, również sformułowane jako tytuł prezentacji i udział w dyskusjach naukowych. Ja nigdy nie spotykałem się z inwigilowaniem przed i po wyjeździe zagranicznym, ale musiało to być powszechne w przypadku uczelni, skoro Prezydent Czwartej Najjaśniejszej, w kwietniu 2007 r. zapewnił, że takie inwigilowanie wyjazdowe profesorów uniwersytetu nie będzie uważane za współpracę z policją polityczną". /"Kwartalnik...", nr 53/1, 2008, s. 147/

A ja dodam taki polski akcent... w Villard-de-Lans bez większych przeszkód funkcjonowało polskie gimnazjum im. Cypriana Norwida. Prowadzone było przez Polską Misję Katolicką, a jej dyrektorem był Zygmunt Zaleski. Co ciekawe szkoła ta uzyskiwała na ogół bardzo pochlebne opinie wizytujących ją urzędników francuskich. Za to problemy były ze strony maquis, którzy zarządzali przymusowy pobór uczniów do batalionu pracy. /szerzej: T. Łepkowski "Wolna Szkoła Polska w okupowanej Francji. Historia Gimnazjum i Liceum im. Cypriana Norwida w Villard-de-Lans, 1940-1946"/

Andrei Salakhutdzinau, przynajmniej tak to zapisują na boxrec.com.

Wspomniał maxgall o mapach Getkanta, wykonał on m.in. mapę Pucka i okolic ("Delineaatio Sinus Pucensis") w 1634 r., mapę Zatoki Puckiej z częścią Zatoki Gdańskiej ("Tabula topographica demostrans situm Sinus Pucensis...") z 1636 r. Wykonał również mapę Piławy i okolic, co ciekawe - Getkand miał się parać swego rodzaju służbą wywiadowczą: "... mapę Piławy i okolic (ta ostatnia jest rezultatem akcji wywiadowczej Polski: w zajętej przez Szwedów Piławie Getkant robił zdjęcia w przebraniu dziada-włóczęgi". /Z. Brocki "Analiza map morskich F. Getkanta z XVII w.", "Kwartalnik Historii Nauki i Techniki", Kronika, nr 10/3, 1965/

Jako że to forum historyczne warto wspomnieć prawdopodobnie pierwszy podręcznik do historii Polski autorstwa Joachima Pastoriusa "Florus polonicus seu polonicae historiae epitome nova" z 1641 roku. /szerzej: L. Lewandowski "'Florus Polonicus' J. Pastoriusa", "Meander" 1968, nr 11/12/ Z literatury dodać można: K. Puchowski "Nauczanie historii w polskich kolegiach jezuickich (1565-1773)", w: "Jezuici a kultura polska", red. L. Grzebień, S. Obirek J. Taraszkiewicz "Nauczanie historii i geografii w kolegiach pijarskich w Polsce do 1740 roku", w: "Wkład pijarów do nauki i kultury w Polsce XVII-XIX w.", red. I. Stasiewicz-Jasiukowa L. Mokrzecki "Uwagi o działalności gimnazjów akademickich i kolegiów jezuickich w Prusach Królewskich (XVI-XVIII w.)", w: "Jezuici a kultura polska..." tegoż, "Catalogi lectionum jako źródło do dziejów nauczania historii w osiemnastowiecznym Gdańsku", "Zeszyty Naukowe Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Gdańskiego", Pedagogika-Historia wychowania, 1978, nr 8 tegoż, "Tradycje nauczania historii do końca XVI wieku. Wybrane kraje i problemy" tegoż, "Stosunek do nauczania historii w szkolnictwie protestanckim Prus Królewskich (XVI-XVIII w.)", "Rozprawy z Dziejów Oświaty", 37, 1996 tegoż, "Studium z dziejów nauczania historii" tegoż, "Miejsce Komeńskiego w tradycji nauczania historii", "Rocznik Naukowo-Dydaktyczny WSP w Krakowie", Prace z Historii Oświaty i Wychowania, IV, Kraków 1994, z. 174 "Z dziejów szkolnictwa jezuickiego w Polsce. Wybór artykułów" opr. J. Paszenda M. Pawlak "Dzieje Gimnazjum Elbląskiego w latach 1535-1772" K. Kubik "Wybór źródeł do dziejów oświaty i nauki Pomorza Gdańskiego w XVII i XVIII wieku".