secesjonista

Kim jest Alfred Jencke - mógłby poldas nam przybliżyć tę postać i wskazać co ma ona do tematu?

Skaczesz: 1. dla zasady 2. z nihilizmu 3. na ratowanie lewicy 4. by coś udowodnić? I które to piętro? Bo ja potrafię wyskoczyć wciąż ( mimo wieku) z drugiego piętra - zatem dla mnie to żadne: "aj waj".

Link gregski nie chodzi...

Nie wiem, jak dla mnie żołnierz węgierski pozostający nawet pod dowództwem niemieckim i wypełniający tegoż dowództwa rozkazy, a strzelający do polskiego partyzanta... wypełnia znamiona terminu: "Węgier walczący z Polakiem". Ja tam nigdzie nie napisałem w jakim zakresie armia węgierska była inicjatorem... jak i nie pisałem jak się na to zapatrywali i z jaką ochotą w tym uczestniczyli. Patrząc jak poldas: w ZSRR nie działały i nie walczyły żadne inne nacje niźli te zamieszkujące III Rzeszę, bo kto wpadł na pomysł zaatakowania tego kraju? A na poważnie: poldas walnął znów nadto autorytatywnym tonem: "Z całą pewnością Węgrzy nie walczyli w XX wieku z Polakami" i jeszcze chybił. Co by nie napisał o tym kto była sprawcą, kto wydawał rozkazy i czy była to potyczka. Fakt jest bezsporny - oddziały armii węgierskiej strzelały do polskiej partyzantki, co to dodawać?

I ja się zgodzę z tym ostatnim stwierdzeniem, mamy tu jednak pewien problem, poldas niczego nie powtarza - to wielka nieścisłość. Albowiem nie jest tym samym: "Z całą pewnością Węgrzy nie walczyli w XX wieku z Polakami" i "Jeszcze raz powtarzam - Nie było w XX wieku wojny polsko-węgierskiej". Ja oczywiście jestem laikiem w kwestiach tych czasów a tym bardziej kwestii wojskowości.... atoli zdaje mi się, że czym innym jest prowadzenie przeciw sobie wojny, a czym innym, że dane nacje starły się ze sobą w jakimś miejscu. Jak rozumiem zdaniem poldasa kiedy Węgrzy (jako zorganizowane oddziały ich armii) strzelali do Polaków, a Polacy strzelali do Węgrów - to co prawda była potyczka, ale nijak nie może świadczyć o tym, że Węgrzy walczyli z Polakami? To jako laik zapytam poldasa: z kim walczyli pod Szackiem Węgrzy? Bo trochę się pogubiłem...

Generalnie starali się przyjmować dość bierną postawę, przymykać oko, przepuszczać oddziały, oferować broń itp. Jeśli chodzi o powstanie, zdarzało się też, że nasi powstańcy sami (wbrew poleceniom przełożonych) zaatakowali Węgrów. Z obu stron poniesiono śmiertelne straty, wzięto jeńców. Sytuację załatwiono jednak polubownie i doszło do załagodzenia sytuacji i wymiany jeńców. W swym autorytatywnym stwierdzeniu poldas się myli, były przypadki jak to Węgrzy walczyli z Polakami w XX wieku, a nawet w okresie drugiej wojny światowej, vide: starcie pod pod Szackiem w maju 1944 r. z 27 Wołyńską Dywizją AK.

A jak nazywał się ów ojciec i skąd znany jest rok samych urodzin Jenkego?

Cóż są tacy co jednak twierdzą, że takowe były. To poza poldasem, który wie (mam nadzieję, że nie jest to wiedza z gatunku: "Genewska Konwencja zabraniała posiadania takiej broni"), że nie było, słyszał ktoś o czymś takim?

Jest to pytanie całkiem retoryczne. Na czym polegały zapory iperytowo-ogniowe na linii Łomża-Wizna?

W tymże dzienniku nie ma nic: 1. o tym, że nie będziemy prowadzić prac nad takimi związkami 3. o tym, że zlikwidujemy wszystkie takie środki będące w naszym posiadaniu 3. o tym, że nie będziemy ich produkować. Mnie się zdawało, że dla większości ludzi łatwym jest zrozumienie rozróżnienia pomiędzy użyciem tego typu broni a jej badaniem czy produkowaniem. No, ale ja nie jestem takim specjalistą jak poldas, zatem to pewnie tylko dla mnie jest tak prostym.

Ale po co plątać wciąż dwa byty? Jak najbardziej posiadać mogła, poldas przeczytał ów dokument?

A to już pytanie nie do mnie, ja odniosłem się do konkretnej regulacji o której pisał poldas. Atoli powody można znaleźć - państwo wypowiadające to zobowiązanie ma gotowy zapas takich środków.

Chodzi chyba o tzw. protokół genewski z 1925 r., a jak mnie pamięć nie myli nie zakazywał on posiadania takiej broni.

Co do Jasła... 14 września Polacy zaminowali most na Wisłoce pod Jasłem używszy do tego min szkoleniowych z rozcieńczonym iperytem. Nie wyjaśniono czy była to świadoma decyzja czy pomyłka. W efekcie czternastu niemieckich żołnierzy zostało poparzonych w tym jeden bądź dwóch śmiertelnie. /za: L. Konopski "Broń chemiczna na terenach Polski", "Przemysł chemiczny", nr 89/1, 2010/ Podpułkownik Emil Fieldorf (wedle relacji ppor. Władysława Dobrzańskiego, dowódcy plutonu chemicznego), wieczorem 8 września, w trakcie walk pod Iłżą, wydał rozkaz użycia butli z fosgenem. Do użycia tego środka nie doszło z racji niesprzyjającego wiatru. /szerzej: W. Dobrzański "Chemik. Biuletyn Stowarzyszenia Chemików Wojskowych RP", 2008, nr 4/

W uzupełnieniu informacji podanych przez Tofika, to poczty regulowane były często prawnie, na sejmiku wielkopolskim w Środzie (1458 r.) uchwalono na przykład, że: "przy stu grzywnach dochodu rocznego obowiązkiem rycerza jest wystawienie 'hastarium in integris armis bene fulcitum in bono equo', któremu mają towarzyszyć dwaj strzelcy 'in loricis colleris, galeis'. Przy dochodach około dwudziestu grzywien trzeba zaś było wyekwipować jednego strzelca konnego, uzbrojonego w kuszę, w pancerzu, obojczyku i hełmie". /P.A. Nowakowski "Broń w domu szlacheckim", "Zamek i dwór w średniowieczu od XI do XV wieku", Poznań, s. 140/

Dodajmy: W. Kulej, P. Szarama "Kulej" Z. Chychała "Między linami ringu" T. Adamek "Fighter. Autobiografia" D. Michalczewski "Silniejszy niż strach. Moje życie".

Ribbentrop nauczony przykrym doświadczeniem, kiedy to we współpracy z Andorem Hencke, próbował przejąć dokumentację z archiwów czeskich, na przyszłość postanowił działać bardziej planowo. Do tego typu zadań wytypowany został ówczesny radca legacyjny Eberhard Freiherr von Künsberg. Tenże pracownik MSZ na polecenie swego przełożonego szefa protokołu Alexandra Freiherra von Dornberga udał się do Warszawy by zabezpieczyć tamtejszą dokumentację polskiego MSZ i zagranicznych placówek dyplomatycznych. Przy okazji jego grupa zajmowała się rabunkiem dzieł sztuki i innych dóbr na rzecz swego ministra. Jak wyglądały zmiany tej grupy w zakresie przynależności organizacyjnej?

Jak napisałem - wystarczy poszukać, proponuję jednak sprawdzić jak wyglądały naszywki inspektorów tej formacji. Ja znalazłem. /za: www.passionmilitaria.com i www.feldgendarmerie.net/ Co do głównego wątku, Kommando prócz bobrowania w archiwach zajmowało się pospolitym rabunkiem, jakie "grzeszki" w tym zakresie można przypisać tej grupie?

Pozostawiam to wyobraźni poldasa bo w sumie nie rozumiem pytania. Jak poldas zada sobie trud znajdzie w sieci niemieckie naramienniki z gustownymi (złotymi bądź srebnymi) literami GFP, bądź opaskę na rękaw z napisem (białe litery na czarnym tle)... no właśnie, wcale nie z: "Feldgendarmerie" a właśnie: "Geheime Feldpolizei".

Jakie były powody (klucz?), że jedni trafiali na wyspę Man a inni do Brixton? Dlaczego major de Laessoe uznany został za osobę na tyle "kłopotliwą", tak że z Port Erin trafił ostatecznie do Parcels Hous, jak Mosley?

A ja nie zamierzam jakoś usilnie granic poldasa wyobraźni poszerzać, jeszcze trzeba by udowodnić, że pan Künsberg ze swymi referentami i ludźmi z Waffen-SS podlegali dowódcom Geheime i w jakim zakresie. Bo ja nic o tym nie wiem - stąd takie a nie inne rozwinięcie brzmienia tematu.

Jak w temacie:

Ano może rozchodzi się, tylko że w literaturze naukowej raczej częściej spotyka się z określeniem Tajna Policja Polowa. No chyba że poldas potrafi nam wskazać w terminie: "Żandarmeria Wojskowa" cząstkę: "Geheime"?

Co zrzucili nie wiemy, tyle co napisano wcześniej, wiemy też, że w maju 1942 r. "The Times" opublikował jakiś tekst z którego wynikało, że Niemcy potwierdzili taki incydent, ale stwierdzili, że była to pomyłka.

Nazwa jak nazwa Furiuszu - formację utworzono 21 lipca 1939 roku, a działania Künsberga i jego ludzi określono jako "grupę Geheime Feldpolizei" do zadań specjalnych MSZ. Swoją drogą nic nie pisałem o mundurach tej formacji. Co tam jest absurdem dla poldasa trudno mi oceniać, zawierzę jednak bardziej wspomnianym autorom. Swoją drogą w jakim mundurze mógł występować pracownik MSZ, wcielony w struktury Leibstandarte Adolf Hitler, będący członkiem SS i pracujący wciąż dla MSZ?