secesjonista

Temat jaki jest - każdy widzi. Sugestie gdzie co powinno być umieszczone można przesyłać poprzez P.W. Zatem wszelkie uwagi co kto sądzi o tym, że temat powinien znaleźć się gdzie indziej nie będą tutaj tolerowane, a takie wpisy jako nic nie wnoszące do dyskursu będą konsekwentnie usuwane. secesjonista

Nie wiedzieć czemu poldas używa dość kuriozalnej nazwy: "zegary Warrena", to tak jakby pisać zamiast "płachta Zygalskiego" - "płachta Henryka". Warren to przecież pierwsze imię tego utalentowanego naukowca. A czy możliwe by pojawiły się do drugiej wojny światowej w domach prywatnych w Polsce? Raczej nie - zważywszy na rozmiary i to jak upowszechniały się kolejne konstrukcje. Otóż nie licząc wojska, tego typu konstrukcje trafiały głównie do laboratoriów, obserwatoriów i dużych koncernów, np.: Obserwatorium w Greenwich, British Post Office, Murray Hill Laboratories, Physikalisch- Technische Reichsanstalt, US Naval Observatory, Isntytucie Geodezji w Poczdamie itp. Pierwszy w miarę "przenośny" tego typu aparat został zainstalowany na łodzi podwodnej US Barracuda, który wraz z nim wypłynął w rejs z Coco Solo w listopadzie 1936 roku. Do 1939 roku nie ma informacji by tego typu urządzenie trafiało w prywatne ręce, zatem mógłby wskazać poldas na czym opiera swą wiarę?

To niekoniecznie tylko tak musi być gregski - z tą "innością". Inność Polski to również inność Rosji. Poza wciąż dyskutowanymi stwierdzeniami o tym, że Zachód/Polska nigdy nie zrozumie Rosji/jej duszy, istnieje jeszcze inna koncepcja inności, a właściwie tajemnicy tego kraju. Szereg autorów (I. Sołoniewicz, W. Kutiawin, J. Cirlot, E. Lewandowski, O. Leontjewa, A. Błok, T. Nasierowski, A. Hercen, O. Riabow) obleka to w postać "Sfinksa". W jednej z interpretacji mowa jest o tym, że sami Rosjanie zatracili zdolność rozumienia Rosji (a więc właściwie samych siebie), a to z racji tego, że oderwali się od pewnej więzi z prawdziwą istotą rosyjskości. "Do tej pory wszyscy Edypowie zostali połknięci przez Rosję – żadnego szczęścia narodowi rosyjskiemu nie przynieśli. Lepiej byłoby Rosji obejść się bez Edypów, Edypom bez Rosji, a im obojgu bez dalszej zabawy w zagadki". Można oczywiście dyskutować, czy owe przerwanie można wiązać np. z rewolucją bolszewicką i doświadczeniami Rosji sowieckiej...

Zatem nie ma co owych dwóch obszarów porównywać. A z ciekawości: dane o utrzymywaniu się (bądź braku bankokracji) oparte są na jakichś szerszych statystykach czy zostały podane tak: "na czuja"?

A w owych bimbrowniach istnieją odpowiedniki kwot mlecznych?

Nasza wybitna aktorka Eichlerówna podczas wojny występowała w Brazylii, wraz ze Zbigniewem Ziembińskim, Bogusławem Samborskim i in., jako turma da Polônia - ekipa z Polski. I miała ponoć dla ówczesnej sceny teatralnej brazylijskiej niebagatelny wpływ: "Ich wpływ na rozwój tamtejszej sceny opisuje w książce 'Diálogos sobre teatro' Jacó Guinsburg – znany krytyk, eseista i historyk teatru. 'Dziś duże rozdrobnienie, tempo [w stosunku do Europy] realizacji nowych dramatów na scenach brazylijskich prowokują nas, by przyjrzeć się naszej niedawnej przeszłości. I, jakkolwiek dziwne by się to nie wydawało, na ołtarzu historii brazylijskiego teatru spotykamy wciąż tę samą sztukę: Vestido de Noiva [Ślubną suknię] Nelsona Rodriguesa w reżyserii Zbigniewa Ziembińskiego'". /D. Sosnowska "Królowe PRL – sceniczne wizerunki Ireny Eichlerówny, Niny Andrycz i Elżbiety Barszczewskiej jako modele kobiecości", Warszawa 212, s. 22/

Problem w tym, że mimo, iż Gierek spędził trochę czasu we Francji, to Belgia z której przybył to jednak "niekoniecznie" Francja... Atoli zawsze można zajrzeć do jego (mocno hagiograficznych) biografii spisanych przez np. Rolickiego.

Takie pytanie, czy dla diety w niektórych ośrodkach miejskich, mogło mieć znaczenie ogłoszenie Delos portem otwartym? A ściślej chodzi o kierunki; i ew. zmiany w tym zakresie; z których sprowadzano pewne produkty. "Notowany w Tanais spadek ilości towarów z Rodos w drugiej połowie II w. p.n.e.759 uznać należy za jeden z argumentów potwierdzających zmianę orientacji eksportu rodyjskiego po ogłoszeniu Delos wolnym portem. Jak pokazuje analiza gęstości rozkładu stempli datowanych na ten okres, nie był to proces gwałtowny, lecz zachodzący stopniowo. Pozwoliło to Rodyjczykom dokonać reorganizacji i przebudowy sieci partnerów handlowych W przypadku Tanais proces ten być może wymusił znalezienie nowych dostawców. Jak już wyżej wspomniano, wynikiem tego jest obserwowany w I w. p.n.e. wzrost importu z ośrodków takich jak Kos czy Kolchida a pod koniec stulecia także Heraklea Pontyjska". /M. Matera "Analiza importu towarów w amforach rodyjskich na podstawie materiałów odkrytych w Tanais. Zarys kontaktów handlowych Rodos z obszarem dolnego Donu w III-I w. p.n.e.", Inst. Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego, Dysertacja doktorska napisana pod kierunkiem Prof. dr. hab. P. Dyczka, Tom I, Warszawa 2014, s. 149-150/

Miałem po prostu chwilę wolnego czasu na przeczesanie różnych zasobów, głównie internetowych. Na ogół staramy się być na tym forum w miarę użyteczni i pomocni. A z wiedzy bezużytecznej dodam, że wedle Sławomira Bańkowskiego, upowszechnienie się terminu: "paragon" - jako nazwa "kwitu" związana miała być właśnie z reemigracją po drugiej wojnie światowej Polaków z Belgii i Francji. Choć jest to przecież odapelatywna nazwa od niemieckiego nazwiska pewnego właściciela firmy papierniczej. /za: V. Machnicka "Złudzenia semantyczne, czyli kilka podstawowych typów aproksymatów leksykalnych...", "Acta Universitatis Lodziensis", Folia Linguistica Rossica, 3, 2007, s. 81/ I mam taką uwagę na ew. przyszłość: lepiej tego typu temat umieszczać w dziale: "Katalog bibliografii i poszukiwanych materiałów", do którego i ten przenoszę.

W tych latach - nie.

A co w tym dziwnego? To przecież nie było tak, że jednym "symbolem firmowym" oznaczano szablę X, a już inną co do wymiarów - szablę Y innym znakiem. Co do oznaczeń: www.germandaggers.com

Gdybym miał coś doradzić, zwłaszcza jeśli chodzi o wspomnienia, to spróbowałbym skontaktować się z ludźmi tworzącymi archiwum społeczne, a skupionymi w "Stowarzyszeniu Francuzów i Repatriantów z Francji na Dolny Śląsk". Warto przyjrzeć się kolejnym umowom o repatriacji polskich górników (luty 1946; listopad 1946; luty 1948 r.), jak i konsekwencjom co do świadczeń (z Caisse Autonome) w wyniku zmiany w dokumentach tożsamości określenia "nationalité" na "origine polonaise", co mogło być pewnym asumptem do zdecydowania się na powrót. Uwzględnić wypadałoby akcję amnestyjną (marzec - kwiecień 1947 r.), na mocy której można było uzyskać prawo do bezpłatnej repatriacji. Co do literatury, niekoniecznie o samych powrotach (atoli może przydatnej w dalszych poszukiwaniach bibliograficznych), bo i np. działaniu władz PRL w ówczesnych środowiskach polonijnych, to może coś będzie w: S. Jaros "Reemigracja Polaków z Francji w latach 1946-1948", "Problemy Polonii Zagranicznej", T. VI, 1971 S. Artymowski "Repatriacja żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych z Europy Zachodniej do Polski w latach 1945-1948" J.A. Radomski "Demobilizacja Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w latach 1945–1951" S. Girzyński "Repatriacja Polaków z Francji w latach 1945-1950, "Rocznik Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie", nr 45, 2001/2002 [2003] tegoż, "Polska - Francja 1945 - 1950" tegoż, "Walka o rząd dusz w młodym pokoleniu polskich emigrantów we Francji na przykładzie Związku Młodzieży Polskiej 'Grunwald' (1944-1950)", w: "Młode pokolenie polskich emigrantów jego losy i problemy w XX wieku" red. R. Sudziński tegoż, "Walka o wpływy wśród Polonii we Francji w latach 1945-1952", w: "Ze studiów nad polskim dziedzictwem w świecie. Księga dedykowana Profesorowi Edmundowi Gogolewskiemu" red. L. Nowak, M. Szczerbiński P. Sękowski "Francja wobec polskich uchodźców wojennych i dipisów w pierwszych latach po drugiej wojnie", "Dzieje Najnowsze", 2014, nr 2 tegoż, "Działalność przedstawicieli dyplomatycznych i konsularnych władz warszawskich Rzeczypospolitej Polskiej we Francji w latach 1944 - 1947", tamże, 2012, nr 3 J. Wróbel "Działania Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego przeciwko repatriantom z Zachodu w latach 1945–1953", w: "Aparat bezpieczeństwa wobec emigracji politycznej i Polonii", pod red. R. Terleckiego D. Jarosz, M. Pasztor "Stosunki polsko-francuskie 1944-980" J. Putrament "Pół wieku" "Dolny Śląsk. Monografia historyczna", red. W. Wrzesiński (m.in. o reemigracji górników z Belgii i Francji) L. Turajczyk "Społeczno-polityczne organizacje polskie we Francji 1944-1948" tegoż, "Polonijne organizacje społeczno-polityczne we Francji i ich postawa wobec powrotu emigracji zarobkowej do kraju", "Materiały i Studia z Najnowszej Historii Polski", 1967, t. 3 C. Osękowski "Społeczeństwo Polski zachodniej i północnej w latach 1945–1956" N. Nowakowski "Adaptacja ludności na Śląsku Opolskim", Seria "Ziemie Zachodnie : studia i materiały", nr 1, 1957 (jest tam artykuł porównawczy reemigrantów z Francji do emigrantów z innych krajów) M. Hejger "Przekształcenia narodowościowe na Ziemiach Zachodnich i Północnych Polski w latach 1945-1959" W. Markiewicz "Przeobrażenia społecznej świadomości reemigrantów polskich z Francji" (praca oparta głównie o wywiady i obserwacje) F. Kusiak "Osadnictwo wiejskie w środkowych i północnych powiatach Dolnego Śląska w latach 1945-1949" D. Sula "Działalność przesiedleńczo-repatriacyjna Państwowego Urzędu Repatriacyjnego w latach 1944-1951" P. Retecki "Proces zasiedlania powiatu wałbrzyskiego ludnością polską z Francji i Niemiec w latach 1945–1948", "Studia Śląskie", nr 69, 2010

Zapewne chodzi o firmę E & F Horster & Co.

To tak z naszego poletka:

Tyle, że o jakie porównanie i jakich relacji chodzi? Co wynikać ma z nierównej pozycji (lokalny - globalny)?

Cóż, to adamhistoryk jest twórcą tematu - zatem to on określa zakres swych zainteresowań. A że umieścił swój wpis w dziale określonym przez lata 1918-1939, to zapewne o atomowy pomiar czasu jednak mu nie chodziło, choć przecież nic nie stoi na przeszkodzie by stosowny temat założyć.

A ja nie widzę takich powodów - temat bardziej przynależy moim zdaniem do zagadnień związanych z drugą wojną światową.

Może to nie kwestia "rusofobii" a prawidłowej oceny? Nikołaj Bierdiajew miał napisać: "Naród rosyjski nie może stworzyć kompromisowego, humanistycznego królestwa (....) To naród (...), który zdąża ku końcowi historii, ku urzeczywistnieniu królestwa Bożego; chce on albo królestwa Bożego, braterstwa w Chrystusie, albo koleżeństwa w Antychryście, królestwa księcia tego świata". /M. Broda "'Zrozumieć Rosję?' O rosyjskiej zagadce-tajemnicy", Łódź 2011, s. 431, cyt. za: "Nowe Średniowiecze", Warszawa 1936, s. 181/ Trudno mieć takiego "sąsiada".

Nic nie wyleciało, jak poldas ma mi coś do powiedzenia to istnieje P.W. Zatem proszę nie zaśmiecać już tematu. secesjonista

Taka ciekawostka ówczesny Albion nie posiadał opłacanych stróżów prawa, zajęciem tym zajmowali się bądź to ochotnicy bądź ludzie wyznaczani na zasadzie lokalnej tradycji. Służba była nieodpłatna i trwała zazwyczaj kilka godzin dziennie. Dopiero w 1829 . przeprowadzono stosowną reformę i powołano odpowiednie służby policyjne. Z literatury: C. Emsley "Crime and society in England, 1750-1900".

A do zarzutów w tytułowym procesie?

To poldas zna wspomniane koncepcje czy jednak nie - skoro zadaje retoryczne pytanie?

Na ogół wskazuje się na Patrimonium Sancti Petri (754 r. bądź 756 r.), które powstało w związku z paktem Quierzy i przyznanymi Donato Pippini. Co prawda wciąż na zawadzie stała formalna podległość bizantyjskiemu cesarzowi. Z tegoż faktu musiano sobie zdawać dobrze sprawę w kręgach kościelnych, skoro powstał falsyfikat zwany Donacją Konstantyna. Wypada wspomnieć, że są osoby, które powstanie tego Państwa przesuwają znacznie wcześniej, tak czyni np. Paweł Bogacki, który wychodząc od podmiotowości Stolicy Apostolskiej, która ma być niezależną od powiązań z jednostkami terytorialnymi, datuje powstanie Państwa K. na 313 r., a nawet jeszcze wcześniej. /tegoż, "Stolica Apostolska jako podmiot prawa międzynarodowego"/ Większość badaczy przychyla się do wniosku, że jednak Państwo Kościelne w 1870 r. przestało istnieć, z racji ograniczenia władzy papieża. Oczywiście wiele zależy od zdefiniowania terminu państwo, ciągłość itp. Tak czy inaczej powstanie Państwa Watykańskiego (a ściślej Stato della Citta dello Vaticano - Państwo Miasta Watykańskiego), uznaje się za podmiot, który przynajmniej przejął tradycję Patrimonium. Zresztą tych "przerw" w trwaniu można wskazać więcej: "Papież tracił władzę nad nim w okresie niewoli awiniońskiej (1309 - 1377) czy też w czasie Sacco di Roma w 1527 roku. Ponadto Państwo Kościelne zniknęło w czasach Napoleona w okresie 1798- 1801 oraz 1809 - 1815 (włączone do imperium francuskiego zostało odrestaurowane dopiero na Kongresie Wiedeńskim)". /K. Kuc "Podmiotowość prawnomiędzynarodowa Stolicy Apostolskiej i Państwa Miasta Watykańskiego - zarys problematyki" s. 53, przyp. 23, w: "W murach Wiecznego Miasta - między państwem a Kościołem" red. M. Łukasik, D. Mickiewicz, Kraków 2011/ Należy się zastanowić jak można traktować kilkudniowe władztwo nad Città Leonina? Nasuwa się pytanie czy ta restytucja mogła nastąpić znacznie wcześniej, gdyby papież np. przyjął propozycje Camillo Benso di Cavoura i wynegocjował coś więcej? Z literatury: M. Vaussard "Koniec władzy świeckiej papieży" J. Gordziałkowski "Historia Państwa Kościelnego" J. Czaja "Prawnomiędzynarodowy status Watykanu" H. Insadowski "Ustrój prawny Kościoła katolickiego" J. Stefanowicz "Watykan i Włochy 1860–1960" P. Johnson "Papiestwo" Z. Zieliński "Papiestwo i papieże dwóch ostatnich wieków 1775–1978" M.D. Knowles, D. Obolensky "Historia Kościoła" F. Seppelt, K. Loffler "Dzieje papieży: od początków Kościoła do czasów dzisiejszych" W. Jakubowski "Podstawowe akty ustrojowe Państwa Miasta Watykańskiego"

Z tematu wynika, że autora bardziej interesują materiały o warunkach w ówczesnych miastach, pozycje książkowe o sytuacji robotników, plany miast. Zatem temat trafił do odpowiedniejszego działu, a nawet gdyby tam nie trafił - to i tak temat nic nie ma do kwestii: "skąd się wzięła potęga Albionu".

I co z tego wynika względem zarzutów Norymberdze?