secesjonista

Temat miał się tyczyć w zasadzie samego "września", atoli widzę, że nieco się rozwinął. Mam go przenieść - zdaniem dyskutantów do działu o II wojnie światowej?

Aleksander to niekoniecznie Zygmunt... zauważył to adamhistoryk?

Tegoż samego autora: "Obóz ugody w Królestwie Polskim wobec perspektyw politycznego zbliżenia z Rosją : (na tle korespondencji Zygmunta hr. Wielopolskiego ze stryjem Zygmuntem Wielopolskim margrabią Gonzaga Myszkowskim w sprawie wyborów na prezesa Komitetu Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w dniu 2 sierpnia 1890 r.)".

Problem w tym, że nikt nie badał genealogii Korfantego, jedyne tak dogłębne drzewo to to pozostawione przez Jana Artura, a kiedy go wykonał i upublicznił? Bo tylko od wtedy można chyba mówić, że jest to dla historyków oczywiste. Tak na marginesie - ta oczywistość nie jest oczywistością, nikt jeszcze nie weryfikował tego drzewa metodami naukowymi. Stąd napisałem: "jeśli wierzyć...".

Aung San (ur. jako Htein Lin) będąc już znanym działaczem politycznym i niepodległościowym udał się do Amoy (Xiamen) wraz z Hla Myaingiem by uzyskać pomoc od chińskich komunistów... a trafił ostatecznie do Japończyków. Jak rozwijała współpraca z nowym sojusznikiem? Jaki był wkład wojenny powstałej w Tajlandii Armii Niepodległości Birmy? Kto tworzył wówczas najbliższe otoczenie Aung Sana?

"Ostatecznie' tyczyło się wyłącznie zawirowań wokół wyprawy do Amoy - z komunistami się nie porozumiał, fundusze się skończyły, wreszcie (na prośbę jego przyjaciół) odnaleźli go japońscy agenci, wtedy też zaproponowali mu szkolenie.

Jeśli nie kopanie, to chociaż może odgryzienie ucha?

A od kiedy oczywiste?

W innym wątku Don Pedrosso napisał: Główne prace badawcze prowadzone były w Wojskowym Instytucie Przeciwgazowym w Warszawie (dawniejszy Instytut Naukowo-Badawczy Ligi Obrony Przeciwgazowej), który miał również pracownię w Zegrzu oraz Wojskowej Wytwórni Rakiet w Skarżysku. W Brześciu nad Bugiem prowadzono zaś strzelania doświadczalne. Z literatury: K. Orski "Tajne arsenały" A. Wysocki "Zarys produkcji bojowych środków chemicznych w Polsce w latach 1918-1939", "Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej", nr 24, 2001 P. Maszkowski "Produkcja i użycie broni chemicznej w II Rzeczpospolitej Polskiej", "Biuletyn Chemik", nr 2, 2007 Z. Makles "Broń chemiczna w Polsce", "Biuletyn Informacyjny Wojskowego Instytutu Chemii i Radiometrii", nr 1 (28), 1998.

Cóż, prekursorem w zakresie rozwodów nie był, tu palmę pierwszeństwa w Europie dzierży... Luter. /za: A. Wielomski "Krytyka Kodeksu Napoleona we Francji w XIX wieku", "Doctrina", nr 5, 2008/

Nie wspomniano o tym, że wojna ta dała możliwość pełniejszego wykorzystania nowego medium jakim był film. Wspomnieć można pionierski (?) "The Battle of the Somme" Geoffreya Malinsa i Johna McDowella i kolejne tego typu produkcje wydane przez Brytyjczyków. en.wikipedia.org - "The Battle of the Somme (film)" Czy Niemcy stworzyli podobny "dokument"? A jak się przedstawiała działalność amerykańskiego Committee on Public Information (tzw. Komisja Crella) powołanego przez prezydenta?

Może coś z tych pozycji: B. Balcerowicz "Siły zbrojne w stanie pokoju, kryzysu, wojny" tegoż, "Sojusz a obrona narodowa" tegoż, "Siły Zbrojne w państwie i stosunkach międzynarodowych" R. Szeremietiew "Si Vis Pacem, Para Bellum" tegoż, "Strategia narodowego bezpieczeństwa" R. Wróblewski "Strategia narodowa" R. Jakubczak, J. Marczak "Obrona terytorialna - nowy element systemu militarnego RP" Z. Trejnis "Siły zbrojne w państwie autorytarnym i demokratycznym" J. Świniarski "O naturze bezpieczeństwa" J. Marczak, J. Pawłowski "O obronie militarnej Polski przełomu XX-XXI wieku" R. Jakubczak, K. Gąsiorek "Wojska obrony terytorialnej - podstawowym komponentem obrony powszechnej państw" T. Szubrycht "Rola sił morskich w polityce państwa", "Zeszyty Naukowe Akademii Marynarki Wojennej", R. XLIX, nr 2 (173), 2008 R. Pęksa "Rola sił zbrojnych w państwie. Główne nurty teorii stosunków cywilno-wojskowych", "Doctrina. Studia społeczno-polityczne", 2012 J. Zalewski "Wojsko Polskie w przemianach ustrojowych 1989-2001" D. Bland "A Unified Theory of Civil-Military Relations", "Armed Forces & Society", Vol. 26, nr 1, 1999 R. Schiff "Civil-Military Relations Reconsidered: A Theory of Concordance", "Armed Forces & Society", Vol. 22, nr 1, 1995 tejże, "The Military and Domestic Politics" "Democratic Control of the Military in Postcommunist Europe: Guarding the Guards" red. A. Cottey et all S. Finer "The Man on Horseback: The Role of Military in Politics" S. Huntington "Soldier and the State: the Theory and Politics of Civil-Military Relations" tegoż, "Reforming Civil-Military Relations", "Journal of Democracy", Vol. 6, nr 6, 1995 E.A. Nordlinger "Soldiers in Politics. Military Coups and Governments" P.D. Feaver "Civil-Military Relations", "Annual Review of Poltical Science", nr 2, 1999 J. Burk "Theories of Democratic Civil-Military Relations", "Armed Forces & Society", Vol. 29, nr 1, 2002 tegoż, "The Logic of Crisis and Civil Military-Relations Theory: A Comment on Desch, Feaver and Dauber", tamże, Vol. 24, nr 3, 1998 Ch. Moskos, J. Williams, D. Segal "The Postmodern Military: Armed Forces after the Cold War" (omówienie tzw. Hypothesis I/O) D. Johnson, S. Metz "American Civil-Military Realtions: New Issue, Enduring Problems" A. Aldis, M. Drent "Common Norms and Good Practices of Civil-Military Relations in the EU" B. Abrahamsson "Military Professionalization and Political Power" G.D. Foster "Civil-Military Relations, The Postmodern Democratic Challange", "Worls Affairs", Vol. 167, nr 3, 2005 S.C. Nielsen "Civil-Military Relations Theory and Military Efectiveness", "Policy and Management Review", Vol. 2, nr 2, 2002 T. Edmunds, A. Foster, A. Cottey "The Armed Forces and Society in Postcommunist Europe..." idem, "Civil-Military Relations and Defence Planning Challanges for Central and Eastern Europe in the New Era" "Civil-Military Relations in Latin America: New Analytical Perspectives" red. D. Pion-Berlin U. Marybeth "Democratizing Communist Militaries: The Cases of the Czech and Russian Armed Forces" T.C. Bruneau, F.C. Matei "Towards a New Conceptualization of Democratization and Civil-Military Relations", "Democratization", Vol. 15, nr 5, 2008 T.C. Bruneau, H. Trinkunas "Democratization as Global Phenomenon and its Impact on Civil-Military Relations", tamże, Vol. 13, Issue 15, 2006 V.D. Hanson "Armies for Democracy - Past, Present and Future", "The American Spectator", July/August 2007 "Soldiers and Civilians. The Civil-Military Gap and American National Security" red. P.D. Feaver, R.H. Kohn "The Evolution of Civil-Military Relations In East-Central Europe and The Former Soviet Union" red. N.L. Mychajlyszyn, H. von Riekhoff A. Perlmutter "The Military and Politics in Modern Times: On Professional, Praetirians, and Revolutionary Soldiers" No i warto przejrzeć numery: "Bellony", "Polski Zbrojnej", "Zeszytów Naukowych AON" itp. wydawnictw.

Anna Wirowska w artykule "Animowane filmy jako narzędzie propagandy politycznej w ZSRR w latach 1941-1942" omówiła (a raczej przedstawiła) kilka filmów, zarówno samodzielnych dzieł, jak i tych przygotowywanych na potrzeby Kronik Filmowych. Między innymi: "Pozbądź się wroga na pierwszej linii wroga", "Ziemia dla ziemiaństwa", "Pokonać faszystowskich piratów", "Adolf treser psów i jego milusińscy", "Sępy", "Silny uścisk". /w: "Doctrina. Studia społeczno-polityczne", nr 7, 2010/

W toku kilku wątków pojawiła się sprawa Indii czasu drugiej wojny światowej. Na ile istotnym był ten obszar? Jak mocno przyłożył się do wysiłku wojennego? Co z nacjonalistami?

Z literatury: M. Hauner "India in Axis Strategy: Germany, Japan and Indian Nationalists in the Second World War" Chakrabarty Bidyut "Subhas Chandra Bose and Middle Class Radicalism: A Study in Indian Nationalism".

A jak na potrzeby pracy zdefiniowano: "narodowe armie obywatelskie"? I jakie języki wchodzą w grę?

Na mocy rozporządzenia Hitlera rozpoczęto usuwanie z różnych placówek dzieł "sztuki upadłej" (od 1910 r.), po czym zorganizowano ich pierwszą wystawę w Monachium (od 19 lipca do 30 listopada 1937 r.). Potem wystawa ta, w mniej lub bardziej podobnym zestawie, odbyła swego rodzaju tournée. Odwiedzoną z nią m.in.: Berlin, Düsseldorf, Wiedeń, Hamburg, Szczecin (w gmachu administracyjnym prowincji; 11 stycznia - 5 lutego 1939 r.), Wałbrzychu - tu wystawę podzielono, jedna część pokazano w gmachu kierownictwa powiatowego NSDAP (18 stycznia - 2 lutego 1941 r.), a drugą w Pałacu Sejmu Stanów Górnych Łużyc w Zgorzelcu (25 stycznia - 8 lutego 1941 r.), Legnicy (Volksbildunghaus; 15 lutego - 2 marca 1941 r.), w Opolu, Bytomiu (Górnośląskie Muzeum Krajowe; 22 - 16 marca 1941 r.). Na terenach okupowanych, ze skonfiskowanych tam dzieł, tworzono lokalne warianty takich wystaw. Rolf Hetsch został wyznaczony (przez Izbę Sztuk Pięknych Rzeszy) na osobę mającą zająć się inwentaryzacją konfiskowanych dzieł. Sumienny prawnik (jeszcze z otwartym przewodem doktorskim) i historyk sztuki, stworzył listę liczącą w sumie 16 558 pozycji. Oczywiście nie była to całkowita liczba skonfiskowanych dzieł, ta była znacznie obszerniejsza, lista liczyła tzw. numery EK, a pod nimi mogły się kryć konkretne pojedyncze dzieła, ale i teczki pełne grafik (np. "EK 13893: 7 kilogramów rysunków i kolaży"). Lista Hetscha nie zachowała się w całości, ale w Londynie, w Muzeum Wiktorii i Alberta, odnaleziono jej kopię, własność znanego marchanda Harry'ego Fischera. Jaki był klucz usuwanych dzieł? Czy wypłacano placówką odszkodowania? Jaki klucz przyświecał podziałowi tych dzieł na kilka grup, zmagazynowanych potem w różnych miejscach?

Dodajmy: J. Markowski "Poland in the peacekeeping operations the United Nations peacekeeping operations".

Tak jako ciekawostkę, jeśli wierzyć złożonemu do archiwów watykańskich drzewu genealogicznemu rodu Korfantego, który został wykonany przez Jana Artura Korfantego, pośród przodków byli m.in.: Konstanty Hektor Korfanti (Corfanti) - podpułkownik Chorwackiej Kawalerii w pułku hrabiego Isolono, Amanda Weronika von Jurowski (Żurowski) herbu Lizawa, Leon Achilles Corfanti - kapitan Republiki Weneckiej, Klemens Sylwiusz Corfanti magister juris utriusque, patrycjusz wenecki... W sumie ród ma się wywodzić z weneckiego patrycjatu, a protoplastą rodu miał być Gabriel Orfano - kupiec i obywatel wenecki, zmarły w 1288 roku. /za: GTG "Silius Radicum" "Genealogia Wojciecha Korfantego", "More Maiorum", nr 11 (22), 10 listopada, 2014/

Do klapy kołnierza płaszcza względnie do kurtki ponad górną kieszenią. Kwadraty.

Tak w kwestii formalnej. Tytułowano, a właściwie używano formy: "Generalísimo" i powszechna praktyka tłumaczenia tego terminu to właśnie: "generalissimus". Wywołało to nawet debatę w Hiszpanii, kiedy Jon Iñarritu zapytał się czemu taki podpis widnieje przy pośmiertnej masce Franco, a nie: "dyktator". W odpowiedzi Secretario de Estado de Relaciones con las Cortes stwierdziło: "Los paneles informativos de los museos públicos se realizan con criterios museográficos e historiográficos” . A la vista de lo escueto de la explicación, Iñarritu insiste el pasado 8 de agosto, porque en su opinión “no se ha tenido en consideración de la existencia de datos historiográficos que señalan, con claridad, que Francisco Franco fue un dictador, un genocida, un golpista y un jefe de Estado totalitario e ilegítimo ”. “La decisión de designar al dictador por esos términos como Generalísimo refleja, al parecer de este diputado, una elección del Gobierno por el que se desea hacer un elogio al Francisco Franco ya su Dictadura”, añadió.".

Niall Ferguson w "Imperium" wspomina na marginesie innych rozważań, że Rhodes marzył o stworzeniu "imperialnego zakonu jezuitów". Co przez to rozumiał?

Którego Teodozjusza? I jak wyglądała ta militarna potęga na Rusi, zważywszy na "epizod" z chanatem. "Osiflanizm nie ma nic do rzeczy, powstał później...". Później niż: co?

No dobrze, ale co z faktu pro-nazistowskich sympatii, bądź - nie, wynika dla tego tematu? Ja się trochę już pogubiłem.

A określono bardziej konkretnie te ideologiczne motywy?