secesjonista

Kilka innych publikacji traktujących m.in. o źródłach sienkiewiczowskiej trylogii: M. Asanka Japołł "Nieznane źródło Sienkiewiczowskiej Trylogii", "Kurier Literacko-Naukowy", 1930, z 28 sierpnia; dodatek do nr 221 "ICK" O. Górka "Henryk Sienkiewicz a 'Encyklopedia powszechna'", "Pion", 1937, nr 35 S. Józefowicz "Tło historyczne 'Ogniem i mieczem'", "Myśl Narodowa", 1938, nr 35 i nr 36 M. Sobociński "Jeszcze jedno źródło 'Ogniem i mieczem'", "Ruch Literacki", 1929, nr 8.

Tylko o jakich stosunkach finansowych może; co do tego okresu czasu; być mowa? Raczej o wymianie: handlowej i ew. przepływie kapitałów. Co do tej "zapomogi" czy aby nie była to jednak pożyczka? Skarb formalnie swą samodzielność do roku 1867, ale realnie trwała ona jeszcze do 1869 roku. Co do liczb... w okresie 1817-1867 dochody wzrosły niemal czterokrotnie, z kwoty 45 348 517 złp do 16 005 513, a w okresie rządów Lubeckiego (1821-1831) dwukrotnie: z 51 590 498 złp do 99 217 584 złp. Co do struktury: w roku 1817 przychody z podatku gruntowego* - 11 805 532 złp inne przychody - 33 542 985 złp w roku 1867 przychody z podatku gruntowego - 4 317 143 rbl inne przychody - 21 688 370 rbl (licząc złoty polski za 15 kopiejek) * - Czyli, dla roku 1817: ofiara z dóbr duchownych i maltańskich, ofiara z dóbr szlacheckich, ofiara z dóbr narodowych, ofiara z dóbr donatariuszy francuskich, ofiara z dóbr donacyjnych pruskich, ofiara z obiektów "nowo do podatków przybyłych", kanon i procenty administracyjne z dóbr przez rząd pruski rozdarowanych, z dóbr starościńskich, podymne dawne, podymne podwyższone (1811 r.), subsidium charitativum, łanowe, czopowe, młynowe, czynsz z miast magdeburskich i kanon z dóbr wieczyście dzierżawionych. A dla roku 1867: ofiara z dóbr duchownych i maltańskich, ofiara z dóbr ziemiańskich, ofiara z dóbr rozdarowanych, ofiara podwyższona, subsydium charitativum, łanowe, kontyngens liwerunkowy, podwyższony kontyngens liwerunkowy dworski, czopowe i młynowe oraz kanon z młynów, podymne, z czynszów i dochodów z miast: rządowych i z miast poduchownych. /za: E. Strasburger "Podatek gruntowy w Królestwie Polskim"/

A kto mówi o podejmowaniu decyzji politycznych? Od kiedy to suwerenność jest li tylko do nich ograniczona? Ja tam mogę się "zniżyć"... otóż gdyby udowodniono, że w danym okresie czasu w Królestwie (bycie suwerennym), większość wyższych i średnich stanowisk w administracji publicznej zajmują Rosjanie, to można wysnuć podejrzenie, że z tą suwerennością było "coś nie tak". A co do ostatniego stwierdzenia, to czemu to ma się ograniczać jedynie do "imperiów"?

A czy narodowość kierownictwa służb perlustracji jest wyznacznikiem stopnia niepodległości? Taki np. Dzierżyński... Ja rozumiem, że duża część świata euklidesa zapełniona jest agentami intoksacyjnymi i innymi, ale bez przesady, nie trzeba niemal w każdym temacie pisać jedynie o agentach.

Ostatnim "dyrektorem" przed rozbiorami był Antoni Dzieduszycki. A niby dlaczego nie było innej możliwości?

To pewnie dlatego napisałem, że potwierdzony: "przynajmniej co do USA".

Możliwe, bo gazeta ta miała nieco sensacyjny charakter, na ale sam ruch (przynajmniej co do USA) znajduje swe potwierdzenie.

Nawet więcej Furiuszu: "W przypadku dorosłych mężczyzn typową wartością przy przeciętnej masie ciała 70 kg jest spożycie 90-140 g białka. Ilość ta jest dwukrotnie wyższa niż zalecana na standardowym żywieniu z powodów opisanych powyżej. Średnio 120 g białka i 130 g węglowodanów dostarcza 1000 kcal energii. Jest to najwyżej połowa dziennego zapotrzebowania. Pozostałą część, 1000 – 1500 kcal musi dostarczyć spalanie 110-170 g tłuszczu, ponieważ (poza alkoholem) nie ma już innego liczącego się składnika energetycznego pożywienia (...) Standardowo dla osób dorosłych zaleca się 0, 8 grama białka na każdy kg masy ciała. Analiza żywienia plemion pierwotnych oraz obserwacje osób żywiących się niskowęglowodanowo potwierdzają, że jest to ilość zbyt mała na żywieniu niskowęglowodanowym. W warunkach europejskich, przy dostatecznej podaży energii i ograniczeniu węglowodanów, ilość protein, która zapewnia odtwarzanie białek strukturalnych – maintenance – to ponad 1 g/kg, nawet 2 do 3 g/kg w szczególnych przypadkach u osób dorosłych". /W. Jarmolowicz, D. Jarmołowicz "Rola żywienia w chorobach dzieci", "Opieka Paliatywna nad Dziećmi", T. XV, 2007, s. 176-177; dostępne w sieci/

Dodać można: K. Szostek "Kondycja biologiczna XVII w. populacji mieszczan krakowskich na podstawie analiz chemicznych pochówków przy kościele św. Marka w Krakowie", w: "Studia z dziejów kościoła św. Marka w Krakowie" red. Z. Kliś.

To już znacznie późniejsze czasy, ale może przy okazji zainteresuje Furiusza: J. Ostrowska, T. Ziułkiewicz "Wzrost ludności polskiej w okresie piastowskim, określony na podstawie szkieletów wczesnośredniowiecznych z Ostrowa Lednickiego", "Przegląd Antropologiczny", 1938, nr 12.

W notce prasowej było wyraźnie napisane, że chodzi o kapelusze, zatem nie chodzi o bluzkę (na marginesie: "bat" to było również określenie "prostytutki" ) Problem jest z odnalezieniem tropów tej gazety i jaka jest prawidłowa nazwa. W "The Chronicle of Hats in Enjoyable Quotes: History of Fashion Accessories Series" Idy Tomshinsky nie wspomina się o jakimś ruchu sprzeciwu w Anglii.

Na pomysł miał wpaść Ochab w lipcu 1949 roku. Poprzez powołanie żołnierzy do brygad starano się załatwić dwie kwestie: problem opuszczonych przez Niemców miejsc pracy (w związku z powstaniem NRD) oraz kontrola nad "elementem politycznie niepewnym". Ostatnia kategoria była dość obszerna: "Tajny rozkaz nr 008/MON z 1 lutego 1951 r. podpisany przez marsz. Konstantego Rokossowskiego oraz Uchwały Prezydium Rządu z 10 i 14 kwietnia 1951 r. uściśliły zasady wcielania poborowych do batalionów pracy oraz tryb ich funkcjonowania. Podstawą zakwalifikowania poborowego do zastępczej służby wojskowej (ZSW) miało być jego pochodzenie społeczne oraz oblicze polityczne i moralne. Do ZSW należało zatem kierować poborowych pochodzących ze środowiska „bogaczy wiejskich”, kupców oraz osoby pochodzące z rodzin, które – według opinii organów bezpieczeństwa publicznego – były wrogo ustosunkowane do „nowej” rzeczywistości. Skierowaniu do batalionów pracy podlegali także poborowi, których rodzice, rodzeństwo lub żona byli karani za przestępstwa polityczne albo utrzymywali kontakt z członkami rodziny mieszkającymi w krajach kapitalistycznych. Na podstawie rozkazu marsz. Rokossowskiego do batalionów pracy trafili m.in. najmłodsi żołnierze podziemia niepodległościowego; osoby pochodzące z rodzin związanych z mikołajczykowskim PSL; ofiary procesów politycznych oraz synowie Ślązaków i Pomorzan wcielonych siłą do Wehrmachtu". /D. Burczyk "Żołnierze-górnicy z powiatów elbląskiego i braniewskiego (1949–1959)", "PiS" 1 (19), 2012, s. 270/ Na podstawie czyich informacji ówczesne "WKU" typowały tego typu żołnierzy? Jak traktowano ich w miejscu pracy?

Tylko w jakim celu? Do Moskwy za daleko, do Pekinu z Da Nang podobna droga jak z Okinawy. Nie wystarczyły: Yomitan, Ie Jime, Kadena czy Futenma?

Ustawa z 1 sierpnia 1919 r. wprowadziła np. trzy godła państwowe: herb - zwany Orłem Białym, Pieczęć Wielką Rzeczypospolitej i Chorągiew Rzeczypospolitej.

Pamiętać trzeba, że to są czyjeś subiektywne odczucia. A co do tych sugerowanych racji żywnościowych z innego tematu ("... jako Ślązak otrzymywał mniejsze racje żywnościowe co powodowało gorszy stan samopoczucia"), to ów autor nie wspominał tego jako szykany skierowanej w stronę konkretnej grupy, a jedynie jako o ogólnym stanie aprowizacji w tych oddziałach których był. A tak ogólnie to i on wspominał okres francuski jako spokojny. Co do jego pochodzenia to urodził się w dzielnicy Siemianowic - Michałkowicach, do wojska niemieckiego powołany 15 lutego 1942 roku.

Końcówka listy "sienkiewiczowskiej": J.K. Plebański "Jan Kazimierz Waza, Maria Ludwika Gonzaga. Dwa obrazy historyczne", Warszawa 1862 B. Kalicki "Bogusław Radziwiłł", "Przegląd Polski", 1877, t. XLIV, t. XLVII J.G. Droysen "Die Schlacht von Warschau 1656", "Abhandlungen der phiologisch-historischen Classe...", 1863, T. IV, nr 4 Uzupełnienia według J. Kijasa: S. Twardowski "Wojna domowa z Kozaki i Tatary...", Calissi 1681 A. Jarzemski "Opisanie Warszawy, jaką była w roku 1643", w: "Zbiór pamiętników historycznych..." wyd. J.U. Niemcewicz, T. III, Lipsk 1839 "Wypisy z podróży pani de Geuberiant, posłowej nadzwyczajnej do Polski za Władysława IV", jak wyżej "Volumina legum", T. IV, Petersburg 1859 J. Kitowicz "Opis obyczajów...", najbliższe wydanie, Tarnów 1881 S. Kobierzycki "Obsidio Clari Monits Częstochoviensis Deiparae Imagine...", Dantisci 1659 A. Nieszporowicz "Odrobiny stołu królewskiego..." Gaetano "Diariusz podróży kardynał...", w: "Zbór pamiętników historycznych..." wyd. J.U. Niemcewicz, T. II, Warszawa 1822 "Zdobycie Warszawy przez Szwedów r. 1656 opisane w listach królowej polskiej Maryi Ludwiki..." przepisał L. Grangier de la Marinière, "Biblioteka Warszawska", 1851, t. III K. Jarochowski "Wielkopolska w czasie pierwszej wojny szwedzkiej od r. 1655 do 1657", Poznań 1864 B. Kalicki "Janusz Radziwiłł", w: "Zarysy historyczne", Lwów 1869 K. Niesiecki "Korona Polska", Lwów 1728-1744, oraz wydanie wyd. Bobrowicza, Lipsk 1839-1945 B. Paprocki "Herby rycerstwa polskiego" M. Krajewski "Historia Stefana na Czarncy Czarnieckiego..." tegoż, "Dzieje panowania Jana Kazimierza od r. 1656 do jego abdykacji w r. 1668", t. I-II, Warszawa 1846 F.F. Carlson "Geschichte Schwedens", t. IV, Gotha 1855.

Może nie przeczytałeś dobrze instrukcji obsługi brytfanki albo nie miała odpowiedniej unijnej certyfikacji? A na poważnie, nie przeszkadzało by mi gdyby stworzono odpowiednie normy dla "rękawicy kuchennej", która zdaniem UE, w znacząco większym stopniu chroni przed poparzeniem. Niechby była nawet droższa. Chciałbym jednak mieć wybór a nie przymus: i jako producent tego wyrobu i jako kupujący. Tak, że na regale sklepowym leży sobie "unijna" rękawica opatrzona stosownymi certyfikatami, a obok zwykła. A niech konsument decyduje jaki wyrób jest dlań odpowiedniejszym.

Cóż, autor wspomina jak to po kradzieży chleba (okradzionym był Niemiec) podejrzenie padło na Ślązaków, za co spotkała ich zbiorowa kara. Wspomina też pewną nieufność względem tej grupy, w Carteret na patrole wysyłano ich zawsze po dwóch: jeden Ślązak i jeden Niemiec. Wreszcie wspomina o swym drugim pobycie we Francji: "Nazajutrz przyjechał major, z którym mieliśmy wyruszyć do Włoch. W czasie zbiórki pytał dowódcę kompanii, co to za wojsko. Gdy się dowiedział, że to sami Ślązacy, wściekł się i powiedział, że z tej polskiej bandy rezygnuje, bo miał już z nią do czynienia" "Wieczorem do chorych przyszedł podoficer; mnie zwymyślał tak ordynarnie, że trudno przełożyć to na język polski. Wobec tego, że brakowało mu żołnierzy do pełnienia wart przy magazynach broni i na zamku, nie przejmował się moją chorą ręką i wyznaczył służbę. Ślady po pęknięciu zostały do dziś. Później dowiedziałem się, że podoficer nie miał prawa kierować mnie do służby bezpośrednio po tak długiej podróży, ale nawet gdybym wiedział, niczego by to nie zmieniło. Nas, Ślązaków, traktowano w tej jednostce jak najpodlejszy gatunek ludzi i stosowano wobec nas zasadę: minimum nakładów, maksimum zysków". /tamże, s. 140 i 141/

To taka ciekawostka, podane wzory symboli Rzeczypospolitej w ustawie z 28 sierpnia 1919 r. (Dz.U. nr 69), zostały zaprezentowane jako czarno-białe, a w samej ustawie nie sprecyzowano o jaki odcień chodzi (w projekcie była mowa o cynobrze). W 1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych wydało limitowaną broszurę (w nakładzie 1000 sztuk) o ustawowych wzorach weksyliów, gdzie czerwień Rzeczypospolitej, flaga otrzymała odcień karmazynu! Dopiero rozporządzeniem prezydenta (13 grudnia 1927 r.) barwę określono jako cynober (vermillon). /za K.J. Guzek "Cztery flagi państwowe Drugiej Rzeczypospolitej 1919 - 1945", Referat przygotowany na II Europejską Konferencję Heraldyczno-Weksylologiczną, Cieszyn 2014/ A trzeb dodać, że mogła być czerwono-biała.

Tak dla sprostowania: ani "...Warszawski", ani "Anti Top Bag".

Akurat z nazwy gazety "Anti Top Bag" trudno wyciągnąć jakieś szczególne wnioski co do gry słów wokół wysokich kapeluszy, zważywszy że podana w rzeczonej gazecie, czyli "Stołecznym Kurierze Wieczornym" (a nie: "Stołecznym Kurierze Warszawskim"), nazwa to: "Anti Top Bat". Edit: A może to błąd w druku (bądź kiepski skan) i po prostu winno być: "Top Hat"? W przetwarzanym cyfrowo druku litery "B" i "H" mogą być podobne?

Fakty są takie, że Paryż nie został zniszczony. Atoli nie jest już faktem, który można udowodnić, że nie wykonał rozkazu, jak to tłumaczył ponieważ uznał, że Hitler oszalał. Może nie wykonał - bo nie mógł, wypada przypomnieć, że przy niszczeniu Rotterdamu nie odnotował żadnych rozterek.

Wypada jednak dodać, że "zasłynął" głównie w oparciu o jego własną opinię, zdaniem Lionela Dardenne'a (Museum of Order of the Liberation) stwierdza, że po prostu nie miał na to środków i czasu.

Z literatury nowszej to: J. Domański "Studzianki 1944", Tank Power LXVII, nr 299.

Zapewne chodzi o generała Giorgi Mazniashvili. Z literatury: W. Materski "Republika Gruzińska 1918-1921. Bilans polityki wewnętrznej", "Pro Georgia", t. III tegoż, "Georgia rediviva. Republika Gruzińska w stosunkach międzynarodowych 1918-1921" J. Kawtaradze "Gruzja w zarysie historycznym" P. Olszewski "Polityka państw Ententy wobec Zakaukazia w latach 1918-1921" tegoż, "'Kwestia batumska' w polityce Ententy po I wojnie światowej", "Dzieje Najnowsze", R.XXXI, 1999, nr 1, tegoż, "Polityka bolszewików wobec niepodległej Gruzji w latach 1918-1921", "Dzieje Najnowsze", R. XXIX, 1997, nr 3, s. 12-14..